ბუხარი... მეგობრები, ჩაი და ჩემი საყვარელი წიგნი... გარეთ მუხლამდე თოვლი, ხის სახლი... სხვა რა მინდოდა ამის მეტი... მოკლედ სანამ თხრობას დავიწყებ მოგიყვებით ჩემს შესახებ... მე ვარ თამარი (მეგობრებისთვის თაკო) 17 წლის.. მეთორმეტე კლასში ვარ... გაგიკვირდებათ და მიყვარს სწავლა... ჩემი გატაცება წიგნები და ცეკვა... 6 წლიდან ვცეკვავ...
მყავს და 12 წლის, ნინი, დედა-მაიკო, მამა-გიორგი... ძალიან მიყვარს ჩემი პატარა ოჯახი. კიდევ მყავს ორი საუკეთესო მეგობარი, რომლებიც ჩემი კლასელები არიან, ნია და მაკა. ვგიჟდები მათზე... ცოტა ვაფრენ, განსაკუთრებით მაშინ, როცა ჩემს ალაბიოლოგიურ დებთან ერთად ვარ... მართალია სულ დაკავებული ვარ, მაგრამ გართობისთვის მაინც ვახერხებ დროის გამმონახვას.
------------------------------------------------
-თაკ ხვალ ხო არ დაგავიწყდა რა ხდება ?
-მოიცა ნია გავიხსენო, მგონი შენი დაბადებბის დღეა ხო ?
ნიამ ბალიში მესროლა...
-ჰო ჩემი დაბადების დღეა...
-დაპატიჟებული ვარ ?
-არა შენ საიდან...
-წამოდი ტანსაცმელი ამარჩევინე...
ნიამ გადმომიყარა კაბები და წითელი მოკლე კაბა შემირჩია... დავიჯღანე როგორც მჩვევია:
-არა მე ვიცი რასაც ჩავიცვამ...
გადმოვაწყე დახეული ჯინსი, შავი მაიკა და რა თქმა უნდა ბენსიმონები...
-გადაირიე გოგო ? რესტორანში ამას იცვამ ?
-რატომაც არა ?
-კაი ჰო რაც გინდა ის ჩაიცვი...
მალე მაკაც მოვიდა... იმანაც გადმომიყარა ტანსაცმელი და თავისთვის ჩემი შავი გრძელი კაბა შეარჩია... ჩემთან დარჩნენ ნია და მაკა.
-------------------------------------------------------
-რა ლამაზი დღეა, რა ნათელი მზეა, იმიტომ რომ დღეს ნიას დაბადების დღეა... გილოცავთ!!!
მე და მაკა ნიას საწოლში დავადექით ბუშტებით...
-რომელი საათია ? -იკითხა გაოცებულმა ნიამ.
-პირველის ნახევარია...
-რაა ? ხო არ გაგიჟდით ? დაგვაგვიანდება.
წამოხტა და სასწრაფოდ სააბაზანოში შევიდა... 4 საათზე უკვე მზად ვიყავით... მამამ მიგვიყვანა რესტორანში...
წავიდა მუსიკა, ცეკვა, დალევა... მოკლედ კარგად ვერთობოდით, მაგრამ უცბად მაკამ მოიწყინა...
-რა გჭირს?-ვკითხე შეუხებულმა..
-არაფერი...
-კაი რა მე მიმალავ ?
-ის ბიჭი თორნიკეა, მე რომ მევასება...
-კაი დღევანდელი დღე მაგის გამო არ ჩაიშხამო...
კარგად ნასვამი ვიყავი, როცა ვიღაც ბიჭი მომიახლოვდა და ცეკვა მთხოვა... რო ავხედე, კინაღამ გული გამისკდა, თორნიკე იყო... რა თქმა უნდა უარი ვუთხარი...
მაკა არ ვიცი რატო, მაგრამ ჩემზე გაბრაზებული ჩანდა...
-კაი რა გოგო მე რა დავაშავე ? რა ჩემი ბრალია
-არაფერი... შემეშვი რა...
თუ მაკას გაბრაზებას არ ჩავთვლით ყველაფერმა მგონი კარგად ჩაიარა... სახლში როგორ მივედით, აღარც კი მახსოვს...

პ.ს. რას იტყვით ბავშვებო ღირს გაგრძელება ?