მარიამმა დაურეკა ლუკას მაგრა არ იღებდა, მერე სანდროს დაურეკა მაგრამ არის პასუხობდა, მე კი იძულებული ვიყავი მეცეკვა, თან უკვე შიშსგან ვკანკალებდი
-არაფერს დაგიშავებ (ილია)
-ვერ დამიშავებ (მე) ისევ თვალებზე ვუყურებდი
-ჩემი ტვალები მოგწონს? (ილია)
-კი კარგი თვალები გაქვს (მე)
-მე არ მომწონს (ილია)
-რატომ (მე)
-არ ვიცი (ილია) მხრები აიჩეჩა და შუბლზე მაკოცა, დავინახე როგორ გაჩერდა რესტორნის წინ შავი იაგუარი, იქიდან კი გაბრაზებული სანდრო გადმოვიდა, რესტორნის კარი პირდაპირი გაგებით შემოამტვრია და ჩვენსკენ წამვიდა, ბიჭები უკან მოყვებოდნენ და მის შეჩერებას ცდილბდნენ მაგრამ ტყუილად, მოგვარდა და მე ბიჭებისკენ მმისროლა, მერე ილიასთან მივიდა და თვალი თვალში გაუსწორა
-რაიყო დანგაძე (ილია)
-გინდა მოკლა? შენთვითონ მეუბნები მოდი და მომკალი აქ ვარ არ გავრბივარო, აღარ მიეკარო, აღარასოდეს (სანდრო) თვალებიდან ცეცხლებს ყრიდა
-უნდა შეეგო ამას (ილია) გაკვირვებული ვუყურებდი ამ სცენას და ხმას ვერ ვირებდი, ფეხები მიკანკალებდა და ძლივს ვიდექი
-რა თქვი (სანდრო)
-უნდა შეეგუო ამასთქო (ილია) გაიღიმა და გამომხედა
-მოგკლავ (სანდრო)
-ელენეს სეხედე, ნახე რა დღეშია, მიდი დამარტყი, მიდი რს ელოდები მიდიიი! (ილია) იყვირა და თვალი თვალში გაუსწორა, სანდრო ჩემკენ გამბორუნდა და მაჯაში ხელი ჩამავლო და მანქანისკენ წამათრია
-მეტკინა სანდრო (მე)
-ჩაჯექი (სანდრო)
-რას აკეთებ (მე)
-ჩაჯექითქო!!! (სანდრო) მაშინვე მანქანაში ჩავჯექი, სანდრომ მოუარა და ილიას გახედა რომელიც ჩვენ გვიყურებდა და უმიზეზოდ იღიმოდა, მანქანაში ჩაჯდა და სწრაფად გაეცალა იქაურობას, გული ამოვარდნაზე მქონდა
-სანდროო (მე)
-............ (სანდრო)
-სანდროო გეხვეწები შეანელე (მე)
-რა გინდა (სანდრო)
-.......... (მე)
-რა გინდა, რატომ იკეთებ ამას? რატოოო (სანდრო) ბოლო ხმაზე ყვიროდა, მე კი ხმას ვერ ვიღებდი
-სანდრო მე უბრალოდ (მე)
-უბრალოდ რა? უბრალოდ აეკარი და უბრალოდ ეცეკვებოდი? (სანდდრო)
-მე მე მე უბრ (მე)
-გიყვარვარ? (სანდრო)
-კარგი რა (მე)
-მიპასუხე გოგო ნუ მშლი, გიყვარვარ? (სანდრო) ყვირილს აგრძელებდა
-შეგიძლია დაწყნარდე და ერთხელ მაინც მომისმინო? მათქმევინო ის რაც მინდა და გამაგებინო ის რაც მაინტერესებს (მე) არც მე დავაკელი
-ტონს დაუწიე (სანდრო)
-მე დავუწიო ტონს? (მე) ისევ ვაგრძელებდი
-კი შენ (სანდრო)
-შეანელე გთხოვ (მე)
-გაჩუმდი (სანდრო)
-სად მივდივართ (მე)
-სადღაც (სანდრო)
-გეხვეწები გააჩერე მანქანა და დავილაპარაკოთ (მე)
-მალე მივალთ და იქ გავაჩერებ (სანდრო) ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ცხარედ ავტირდი, ვტიროდი და შეჩერებას არ ვაპირებდი
-ნუ ტირიხარ (სანდრო)
-............. (მე)
-ელენე, ნუ ტირიხარ (სანდრო)
-როგორ არ ვიტირო (მე)
-ნუ ტირიხარ! (სანდრო) მიყვირა, შემეშინდა და გაკვირვებულმა შევხედე, ცრემლები მოვიწმინდე, და წაშლილი სახით ვუყურებდი სანდროს
-სახლში წამიყვანე (მე)
-სახლში მივდივართ (სანდრო)
-ჩემ სახლში წამიყვანე (მე)
-შენს მომავალ სახლში მივივართ (სანდრო) თავი მინას მივადე და ვუყურებდი მორბენალ ხეებს, მთავარი გზიდან გადაუხვია და დიდ შენობასთან მივედით, დაცვამ კარები გააღო და შიგნით შევედით, უემოციოდ ვიჯექი, თვალები ჩაწიტლებული მქონდა, სანდრო მანქანიდან გადავიდა, მოუარა და კარები გამიღო, მანიშნა გადავსულიყავი, მეც ძალები მოვიკრიბე და და მანქანიდან გადავედი, სანდრო წინ წავიდა, იცოდა გავყვებოდი და ამიტომ უკან არ გამოუხედია, მე კი ერთ ადგილას ვიდექი და არ ვინძრეოდი, შენობაში შედიოდა როცა იკითხა
-არ მოდიხარ? (სანდრო)
-სახლში მინდა (მე)
-წამოდი (სანდრო) შიგნით შევიდა, მე კი მაინც არ მივდიოდი, ბოლოს ვიღაც ბიჭი მოვიდა ჩემთან და ყურში მიჩურჩულა
-სანამ ჯერ კიდევ გაბრაზების პიკზე არ არის ჯობია დაემორჩილო (უცნობი) მაშინვე დიდ შენობაში შევედი, სანდრო სავარძელზე იჯდა, ჭიქაში ვისკი დაესხა და სვამდა, თავი დახრილი ქონდა, მასთან მივედი და მოსორებით დავჯექი
-სანდრო (მე)
-ხმა არ ამოიღო (სანდრო)
-კი მაგრამ (მე)
-ხმა (სანდრო)
-........... (მე)
-რამდენჯერ უნდა გითხრა არ მიეკარო ილიას, რატომ იქცევი ისე თითქოს ფეხებზე გკიდივარ, რატომ მიკეთებ ამას, მანადგურებ და ისე იქცევი თითქოს არაფერი მომხდარა (სანდრო)
-სანდრო გეყოფა (მე)
-შენ გეყოფა ელენე, მართლა გეყოფა! (შანდრო) დამიღრიალა, ფეხზე წამოდგა და სხვა ოთახშ გავიდა, მე კი ვიჯექი და ვტიროდი, გავიდა 5 წუთი და ისევ არ ჩანდა, 10 წუთი და კიდევ არ ჩანდა, ცრემლად ვიღვრებოდი, არ უნდოდა ჩემტვის მოესმინა, მერე ხანშშესული ქალბატონი მოვიდა გვერდზე დამიჯდა ცრემლები მომწმინდა
-მალე გაუვლის (ქალბატონი)
-რატომ მიკეტებს ესე (მე)
-სუსტი ნერვები აქვს ჩემო პატარა (უცნობი) მერე თავი მის მუხლებზე დამადებინა და თმაზე მოფერება დამიწყო
-რა დავაშავე, რატომ მაინცდამაინც მე? (მე) ახლა უკვე დაწყნარებულმა ვთქვი
-მალე მოგვარდება ყველაფერი, გინდა ნამცხვარს მოგიტან ან ყავას გაგიკეთებ (ქალბატონი) უხმოდ დავუქნიე თავი, მერე წამოვჯექი და საყვარელ ქალბატონს მეც გავყევი უკან, ყავა გამიკეთა, ნაამცხვარიც გამომიღო და გვერდზე დამიჯდა
-შეიძლება დავრეკო? (მე)
-რთქმაუნდა (ქალბატნი) ტელეფონი გამოვართვი და ლუკას ნომერი ავკრიფე, მაშინვე მიპასუხა
-გისმენთ (ლუკა)
-ლუკა (მე)
-სად ხარ როგორ ხარ (ლუკა)
-კარგად ვარ, სანდროსთან ერთად ვარ, არ ვიცი ოღონდ სად, და დღეს ალბათ არ მოვალ (მე)
-რამე ხოარ დაგიშავა (ლუკა)
-არა არაფერი (მე)
-მოვკლავ მაგ ნაბი***რს (ლუკა)
-ჩემი ბრალია, ყველაფერი ჩემი ბრალია (მე)
-კარგი ჩემო პატარა, მიდი მიხედე შენს საქმეს და ხვალ გნახავ (ლუკა)
-მიყვარხარ (მე) ტელეფონი გავუთისე და ქალბატონს დავუბრუნე, გავუღიმე და ცრემლები ვეღარ შევიკავე
-რატომ ტირიხარ (ქალბატონი)
-მიყვარს, ის კიდე ასე მექცევა (მე)
-მასაც უყვარხარ (ქალბატონი)
-ელენე მქვია (მე) გავუღიმე და ხელი გავუჭოდე, მანაც მისი ხელი შეაგება ჩემსას
-მე დალი სასიამოვნოა (დალი)
-ჩემთვისაც (მე)
-დაიძინებ გინდა? (დალი)
-დიახ თუ შეიძლება (მე)
-ოთახს გაჩვენებ წამოდი (დალი) მას გავყევი, მეორე სართულზე ავედით და ჩემთვის განკუთვნილ ოთახში შევედი და საწოლში ჩავწექი, კიდევ ერთხელ შემოვიდა დალი დეიდა ოთახში, ლოყაზე მაკოცა და საწოლზე ჩამჯდა, წამოვჯექი და ჩავეხუტე, ისიც ჩამეხუტა
-დალი დეიდა (მე)
-დალი დამიძახე (დალი)
-კარგით, შეიძლება აუზში ჩავიდე? (მე)
-კი როგორ არ შეიძლება, მაგრამ საცურაო კოსტუმი არ არის (დალი)
-არ არის პრობლემა, მაიკით ჩავალ (მე) გავუცინე და წარბები ავათამაშე
-კარგი ჩადი, მაგრამ დაცვა გააფრთხილე წინასწარ (დალი)
-კარგით (მე)
-ან მე გავაფრთხილებ იყოს ჩადი შენ (დალი) კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე და კიბეებზე ჩავედი, გარეთ გავედი და აუზისკენ წავედი, ერთ-ერთ სკამე ჩამომჯდარი სანდრო დავინახე რომელსაც თავი დაბლა ქონდა დახრილი, გვერდზე კი ვისკი ედგა, რომელიც ნახევრად ჩაცლილი იყო, ყურადღება აღარ მიმიქცევია, სორტი გავიხადე და აუზში ჩავედი, საკმაოდ ღრმა აღმოჩნდა, მეორე ნაპირზე გავცურე, თან ვნებივრობდი, მერე სანდროს მზერა შევამჩნიე, მისკენ ავცურე და აუზიდან ვუყურებდი ისე რომ თვალი არ მომიშორებია
-რატო სვამ ამდენს (მე)
-არაა შენი საქმე (სანდრო) მერე გადმომხედა და მაიკა რომ მეცვა გაიცინა
-სხვა ვერაფერი ჩავიცვი აბა რა მექნა (მე)
-ელენე (სანდრო)
-გისმენ (მე)
-რაღაცას გკითხავ ოღონდ სიმართლე მითხარი (სანდრო) ერთი ჭიქა კიდე ჩაცალა და სხვა მიმართულებით სივრჩეში გაიხედა
-მკითხე (მე)
-გიყვარვარ? (სანდრო)
-.............. (მე)
-მიპასუხე (სანდრო)
-იცი პასუხი (მე)
-მიპასუხე (სანდრო) თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა და მე გამომხედა
-მიყვარხარ, სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ (მე)
-მაშინ რატომ აკეთებ იმას რაც ნერვებს მიშლის და მაბრაზებს (სანდრო)
-........... (მე)
-მიპასუხე (სანდრო)
-არ ვიცი (მე) ვთქვი ჩუმად და გაურკვეველი მიმრთულებით გავიხედე
-არ იცი (სანდრო) კიდე ერთი ჭიქა დაისხა და გადაკრა, მეტი ვეღარ მოვიტმინე და აუზიდან ამოვედი, ბოთლი გამოვართვი ხელიდან და მოშორებით დავდე
-გეყოფა! (მე) ვუყვირე
-ტონს დაუწიე (სანდრო) ისევ აუზში ჩავედი
-არ ჩამოხვალ? (მე)
-მთვრალი ვარ (სანდო) კიდევ გავცურე, თან ვფიქრობდი, სანდროს მზერამ სახე ამიწვა, აუზიდან ამოვედი, ჩემს ტანსაცმელს ხელი მოვკიდე და სახლში შევედი, გზაში დაცვა შემხვდა
-უკაცრავად, ძაან მთვრალია და ყურადღება მიაქციეთ რა გთხოვთ (მე)
-კარგი (დაცვა) ჩემთვის უკვე ნაცნობმა თქვა და სანდროსკენ წავიდა, მე კი ჩემს ოთახშ შევედი და სააბაზანოსკენ წავედი
---------------------------------------------------------
აი მომდევნო თავიც როგორია? ვიცი ზოგი რამე გადაჭარბებული გამომდსი მაგრამ პირველად ვწერ ისტორიას და არ ვიცი როგორ და რანაირად მივუდგე, ამიტომ იმედია მაპატიებთ, გადავავლე თვალი და შეცდომები აღმოვაჩინე მაგრამ იმედია მიხვდებით wish you were here