ესიგი არ დავიწყებ რაღაც უაზრო შესავალებს:წვიმს ქარი ქრის და თოვლიას მგავსად მე კიდე ვითომ ვზივარ ფანჯრის რაფაზე და ასეთები თქვენც კარგად იცით რომ ეს მოგონილი ისტორიაა და ამიტომაც ამ ისტორისს მთავარი გმირის დაასიათებაზე გადავალ რომელიც საკმაოდ პატარაა.
ისტორიის მთავარი გმირია გოგონა სახელად ანამარია რომელიც არის 13 წლის და ცხოვრობს ქალაქ თბილისში.
ჰყავს შობლები დედა დიზაინერი(საკმაოდ ცნობილი)ბარბარე
მამა კი პოლიციის უფროსია მთელ აღმოსავლეთ საქართველოში.ზურაბი.
ანამარიას ჰყავს ბევრი მეგობრები აი როგორც ზოგო იტყოდა პონტის მეგობრები და აი საუკეთესო მეგობრათ ის ყოველთვის მის ძმა გიორგის მიიჩნევდა ის მისთვის იყო ყველაფერი ძმაც მეგობარიც დედაც და მამაც რადგან მათ ხშირად არ ეცლათ.
გიორგი 18 წლის არის აბიტურიენტია და როგორც იტყვიან საკმაოდ სიმპაყიური და ბაბნიკი:დ
ბაბნიკობა ხომ სიმპატიური ბიჭების სენია ამას გაიძაის ხოლმე ანამარია ყოველთვის.
გიორგი მას ყოველთვის მარიას უძახის არ ვიცი რატომ ეს მათ თავად უნდა ჰკითხოთ.
მარია გიორგისგან განსხვავებით არც ისეთი ლამაზია.
არა იმას კი არ ვამბობ რომ უშნოა არა ძალიან ლამაზი სახის მოყვანილობა თვალები ყავისფერი გრძელი თმები და 1.60 არის სიმაღლეში უბრალოდ ცოტა პუტკუნაა.
ძაან მსუქან ადამიანსაც ნუ წარმოიდგენთ.:D
ე.ი. როგორც ყოველთვის ანამარის დილაც ჩვეულებრივად იწყება დილით აადრე ადგომა არ უყვარს და ყოველთვის აგვიანდება სკოლაში ამის გამო წინა წელს ექსტერნის გამოცდაც კი ჩააბარა და საკმაოდ კარგად.
________________________________________________
ეხლა კი ყველაფერს ისე მოვყვები როგორც ანამარია
________________________________________________
დღეს პირველი დღე მაქვს სკოლაში მე_8 კლასში გადავედი ამიტომაც დილით ადრე ადგომა მომიწია.
ჩაცმას არ ვაქცევ დიდ ყურადღებას დედაჩემის დიდი ჩხუბისდამიუხედავად უბრალოდ სჰავი ადიდასის კედები თეთრი შავში ზედა დახეული ჯინსი და ჩემი სუსტი წერტილი პრადას ჩანთა დავიკავე და სარკეში წინა დღის დასწორებულ თმას შევხედე რომელიც უნალოდ გამოიყურებოდა და თან გავოცდი ეხლა შევამჩნია თუ როგორ დამეტყოის 10 კილო რომელიც ამ ზაფხულზე დავიკელი.
პირველ სართულზე ჩავედი შემდეგ სადაც დედა და მამა უკვე იჯდნენ სუფრაზე.
-ჰაი პიპლ.დავიძახე ყველად გასაგონად და ჩემს ამხელა ხმას მოყვა ჩემი ძმის მეორე სართულიდან ჩამოსცვლა რომელიც საშინლად გამოიყურებოდა თმააბურძგნული:დ
-ჰაი ბრატ.
წამოვარტყი თავში ხელი და ამის გამო მომიწია კიდევ 10 წუთი სირბილი.
-ანამარია გიორგი მოდით ჭამეთ და მერე თქვენთვის სიურპრიზები გვაქვს მე და მამათქვენს.
დაიძახა ქალბატონმა ბარბარემ.
-მოვფრინავ დედილი.
გამოვეპასუხე მეც და და სახლის შესასვლელ ბიბეებზე კისრის თეხვით შევედით მე და ჩემი ძმა.
შემდეგ დავჯექით ჩქარა ვჭამეთ და მშობლებს დავაკვირდით
-ჰა ჩქარა თქვით რა სიურპრიზია
ერთდროულად წამოვიძახეთ მე და გიორგიმ და ამ ყოველივეს შემდეგ ბოლო ხმაზე ხარხარი ავთეხეთ.
-ე.ი ჩემო ანუშკი შენი კარგი სწავლის და გამო შენ რომ წინა წელს პლანშეთი მოგეონა აი ის გიყიდეთ.
და დიდი კალთაში პლანშეთი ჩამიგდო.
-ვაიმეეე
ვკიოდი ბოლო ხმაზზე სიარულისგან
-ჩუმად გოგო გამოგვივარდნენ მეზობლები.
მაფრთხილებდნენ ჩემი მშობლები.
-მადლობა დე მა აუ როგორ გამახარეთ ვერც კი წარმოიდგენთ
და სათითაოდ ვეხუტებოდი ორივეს.
მამაჩემმა უცებ ჩემს ძმას ხელში რაღაც გასაღებები ჩაუგდო და რომ მივხვდი რაც იყო ამაზე ხომ გადავირიე.
რამდენი ხანია გიო მამას ეხვეწება მანქანა მიყიდე უკვე სრულწლოვანი ვართო მაგრამ მამა ჯერ არ ყიდულობდა და აი ახლა ამ წუთას როდესაც დავამთავრეთ ხოლო ხმაზე ყვირილი მე და ჩემმა ძმამ მივდივართ სკოლაში გიოს ახალი გელენ ვაგენით და ჭკუაზე არ ვართ.
სკოლაში როგორც კი კივედით მანქანის გამო მივიქციეთ უმალ ყურადღება.
ხომ ვიცი არა რა ჩემი კლასელები შურით კვდებიან ეს მანქანა ხომ ყველა გოგოს და ბიჭს ევასება.
და აი გადმოვდივართ მანქანიდან და ბავშვების გაფართოებულ თვალებს რომ ვუყურებ ხარხარი მინდება.:D
მე და ჩემი ძმა ნაცნობებს ვესალმები.
შმდეგ ჩემი დზმის ორ საუკეთესო ძმაკაცთან მივდივა რომელებიც ისევე მიყვარს როგრც გიო ესენია: გოგა და დიმა ჩემი ბრატები.
მათ რომ დამინახეს ჯერ დაფშტვინეს დიდი ხანია არ მინახავს ისინი 1 თვეა რადგან მე და გიო არ ვიყავით ქალაქში.
ალბათ ჩემი დაკლებული 10 კილოს გამო.
-ვაუ მარია.
წამოიძახა გოგამ.
ჩემთან მოვიდა და ჰაერში დამაფრალა და ჩამკოცნა რასაც ქვია.
შემდეგ იგივე გააიკეთა დიმამაც.
-კაით ხალხო ამომასუნთქეთ და შემიშვიტ კლასში დამაგვიანდა და თან ამ ხალხს მეთი საჭორაო და ალი თემა კი არ უნდათ.
-"ანამარია ბრეგვაძემ 10 კილო მოიკლო და მისი ძმის ძმაკაცები უკვე თავისუფლათ აფრიალებენ ხელში.
:D:D:D
გავიცინე მე და ხმა რაღაცნაირად დავაწვრილრ და ამ ყველაფრის შემდეგ სიცილი ძლივს მოვიოხე გული.
შემდეგ კლასში შევედი ჩემს ძერსკ კლასელებს მივესალმე გადავკოცნე თურმა ახალი კლასელი გოგო გვყოლია და კიდე ძმა ყოლია იმ გოგოს და იმ ბიზე ლაპარაკობდა მთელი კლასი თურმე 12 კლასელი ყოფილა და სიმპო:D:D
ამათთვის ყველა ბიჭი სიმპოა რომ ვუფიქრდები თან რა შედარებაა 8 კლასელი 12 კლასეთან :D:D
კაით რა არ გამაცინოთ.
__________________________კაით ესეიგი
ეს არის რაღაცაა.
თუ მოგეწონათ მითხარით არ დამიმალოთ:
ხოო
ეს შესავალი იყო უფრო და ახალ თავ'სი რომ დავწერ
მეტი საინტერესო იქნება.