-რახდება (მარიამი)
-მტოვებს (მე)
-რაა (მარიამი)
-გერმანიაში მიდის (მე)
-მალე ჩამოვა არაუშავს (მარიამი)
-არა არ ჩამოვა მალე (მე) ყველაფერი მოვუყევი და ოთახიდან გავიდა, მე კი საწოლზე ვიწექი და ვტიროდი, არ მჯერა რომ ასე მოიქცა, მართალი იყო ილია, მან დამტოვა, დამტოვა და აღარ დაბრუნდება, შევეჩვია ახლა კი დამტოვა ჩემს ტავს ვერ ვპატიობ, ამ ფიქრებში ჩამეძინა
<<
ეს სამი თვე უაზროდ გავიდა, არც კი დამისვენია ნორმალურად, სულ სანდროზე ვფიქრობდი, ხშირად ვწერდით და ვლაპარაკობდით მაგრამ მაინც ცუდია რომ ვერ ხედავ, ვხვდებოდი რომ ისევ ისე აღარ მიყვარდა მაგრამ არ მინდოდა ასე ყოფილიყო, მასტან გატარებული თითოეული წამი ძვირფასია ჩემთვის, ახლა კი სკოლაში ვზივარ პირველი დღეა, სკოლიდან ბევრი გადავიდა, ბევრიც გადმოვიდა, მოკლედ გაკვეთილებმა უაზროდ ჩაიარა, იქიდან გამოსულმა გეზი სახლისკენ ავიღე, უხასიათოდ ვიყავი ამიტომ ნაუშნიკები გავიკეთე და წავედი, ბავშვებს აც კი დავემშვიდობე, მივდიოდი და ვფიქრობდი როცა ფეხების წინ მანქანამ გამიჩერა, მუხლები ამიკანკალდა და მანქანისკენ გავიხედე, ნაცნობი სახე დავინახე თან გამიხარდა თან სემეშინდა, ისევ თვალებმა მიიქცია ჩემი ყურადღება, მივაშტერდი და ხმას ვერ ვიღებდი, ძლივს მოვახერხე ერთი სიტყვის თქმა
-იიიი... ილია (მე) მანქანიდან გადმოვიდა ჩემსკენ წამოვიდა და მიმიხუტა
-მომენატრე (ილია)
-გამანებე თავი (მე) ხელებიდან გამოვგლიჟე თავი და სწრაფად გავიქეცი სახლისკენ მაგრამ დამეწია
-რატო გარბიხარ (ილია)
-მეშინია შენი (მე)
-მართლა? (ილია) გაიცინა და თავზე ხელი ნერვიულად გადაისვა
-კი (მე) ხმა ამიკანკალდა
-ნუ გეშინია (ილია)
-დამანებე თავი (მე)
-წამოდი მანქნაში მიგიყვან სახლამდე (ილია)
-არ მინდა (მე)
-რა უკარება ხარ (ილია)
-დაახვიე რა (მე) ხელები გავაშვებინე და სახლისკენ წავედი, უკან არ გამომყოლია, მივედი და მაშინვე სანდროს დავურეკე ყველაფერი ავუხსენი და გაბრაზდა ძალიან გაბრაზდა მაგრამ რას იზამს
-როდის ჩამოხვალ (მე) ვთქვი ნაწყენი ხმით
-ჯერ ვერა (სანდრო)
-მაინც (მე)
-არ ვიცი (სანდრო)
-გიყვარვარ? (მე)
-კი (სანდრო)
-ისევ ისე? (მე)
-ელენე გეყო (სანდრო)
-მიპასუხე (მე)
-მიყვარხარ ისევ ისე მიყვარხარ (სანდრო)
-მეც (მე) გავიღიმე მაგრამ უცნაური ღიმილი იყო
-უნდა წვიდე საქმე მაქვს (სანდრო)
-კარგი (მე) საუბარი დავასრულეთ და ბიჭებთან გავედი, ვილაპარაკეთ და მერე ლუკას ძმაკაცები მოვიდნენ, ჩვეულებრივად მოვესიყვარულეთ ერთმანეთს, მერე სამეცადინოთ შევედით მე და მარიამი საღამოს კი სასეირნოთ გავედით, ერთ პარკში ჩამოსვხედით და წინ მჯდომ წყვილს მივაშტერდი, ცრემლები წამომივიდა
-ნუ ტირიხარ (მარიამი)
-მენატრება (მე)
-ვიცი (მარიამი)
-მიყვარს ძალიან მიყვას მენატრება (მე)
-უკან მიიხედე (მარიამი)
-ჰა (მე)
-უკან მიიხედე (მარიამი) უკან მივიხედე და გავშრი, როცა ჩემსკენ მომავალი სანდრო დავინახე
-რაა? (მე) გავიქეცი და შევახტი, და რა ვიგრძენი მაშინ? მაშინ ვიგრძენი რომ ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო, მაშინ მივხვდი რომ მისდამი სიყვარული არ შეცვლილა, ისევ ისე მიყვარდა, ისევ ისე მენატრებოდა და ისევ ისე ვგრძნობდი მისი გულის ფეთქვას
-ჩემი პატარა გოგო ხარ (სანდრო)
-ყოველთვის მეყვარებიი (მე)
-მეც ჩემო პრინცესა (სანდრო) მხოლოდ ახლა ჩამოვედი მისგან
-მპირდები? (მე)
-დაპირება არაა საჭირო (სანდრო)
-ხოაღარ მიდიხარ (მე)
-მეე (სანდრო)
-რაა? (მე)
-შეიძლება წავიდე მაგრამ თან წაგიყვან (სანდრო)
-ვერ დავტოვებ აქაურობას (მე) ჩავილაპარაკე და სხვაგან გავიხედე, მერე ჩემი ნიკაპი დაიჭირა თვალებში ჩამხედა და გამიცინა
-ისევ ისეთი ბავში ხარ (სანდრო)
-რომელიც კიდევ გიყვარს? (მე)
-უზომოდ (სანდრო)
-ამ ბავშვსაც (მე)
-ჩემთან წამოხვალ (სანდრო)
-ვერ წამოვალ (მე)
-არ გეკითხები (სანდრო)
-სახლში წავიდეთ (მე)
-შენთან? (სანდრო)
-ხო (მე) მარიამთან მივედით, ერთმანეტს გადაეხვივნენ და სახლისკენ წავედით, ბიჭებს გაუკვირდათ ასე მალე რომ ჩამოვიდა თან არაფერი გააგებინა მათ, მოკლედ მაგრად გავერთეთ, სანდრო თავის სახლში წავიდა, მარიამი ჩვენტან დარჩა, დილას სკოლაში ადრე წავედით, შევედით სკოლაში და მანქანაზე აყუდებული ნაცნობი სხეული რომ დავინახე გამეღიმა, გარს გოგოები ეხვივნენ, ცალყბად მომხიბვლელად გამიცინა, მე კი გზა გავაგრძელე, გოგოებზე არც მიეჭვიანია, მერე უკან მივბრუნდი ჩანთა მარიამს დავუტოვე, სანდროსკენ გავიქეცი მაგრად შემოვახტი და ჩავეხუტე, დიახ მე ელენე ხუციშვილმა გავაკეთე ეს, ყველას დასანახად გავაკეთე ეს, მერე უკან დავბრუნდი და ჩემს წინ დაახლოებით 20 მეტრის სიშორეზე ილია დავინახე, იღიმოდა მაგრამ შორიდან ეტყობოდა რომ ეს ის ღიმილი არ იყო რომელიც მას ჩვევია, გავიღიმე, მისკენ წავედი ცხვირწინ დავუდექი და ჩავეხუტე
-ჩამოვიდა (ილია) სიგარეთს მოუკიდა მაგრამ მაშინვე გადავიგუგდე, ამაზე კი გაეცინა
-ხო ჩამოვიდა (მე)
-არ დაგტოვა (ილია)
-ხო არ დამტოვა (მე)
-უყვარხარ (ილია)
-მეც მიყვარს (მე)
- მიყვარხარ (ილია)
-ილია (მე)
-ვიცი არ არის გამეორება საჭირო (ილია) ზურგზე ვიღაცამ ხელი დამადო მისკენ მივტრიალდი და მომღიმარი სანდრო დავინახე
-პრობლემაა? (სანდრო)
-ბედნიერებას გისურვებთ (ილია) თქვა და წავიდა, მე კი სანდროს შევხედე, მიღიმოდა, ილიას დავუძახე და მისკენ გავიქეცი და ჩავეხუტე, ხელები მომხვია და თავი ჩემს კისერში ჩარგო
-თავს მოუფრთხილდი (მე)
-სანდროს გაუფრთხილდი, მისნაირს ვერ ნახავ (ილია)
-ვიცი (მე) მერე მოვშორდი და სანდროსკენ წამოვედი
<<
დღეს ჩემი ქორწილია, მე და სანდრო, ხუციშვილი და დანგაძე, ვთხოვდები, ვნერვიულობ მაგრამ ვცდილობ დავწყანრდე... ოთახში შემოდის მარიამი პატარა გიოსთან ერთად
-ვაიმე რა ლამაზი ხარ (მარიამი)
-ვნერვიულობ (მე)
-არაფერია სანერვიულო აი ნახავ (მარიამი)
-ვაიმე ჩემი პატარა ბიჭიი (მე) გიო ხელსი ავიყვანე და ლოყაზე გემრიელად ვაკოცე
-ელენეე (ლევანი) შემოვიდა ბურთით ხელში
-რაიყო (მე)
-რალამაზი ხარ (ლევანი)
-მადლობა (მე)
-შენ არ იყავი რო ამბობდი ქორწილს არ გადავიხდიო? (ლევანი)
-ხო ვიყავი (მე)
-შენ რა ცვალებადი აზრები გაქვს (ლევანი)
-ოო მაშინ 15 წლის ვიყავი მაგას რო ვამბობდი, მერე სანდრო გავიცანი (მე)
-ვა ეს ნახეთ რაა (ლევანი)
-კაი გამოვიცვლი გადი (მე) ლევანი გავაგდე ოთახიდან და კაბა ჩავიცვი, ლამაზი კაბა იყო, მერე ეკლესიაში წავედით და სანდრო რომ დავინახე კინაღამ გული გამიჩერდა, ისეთი სიმპატიური იყო ღმერთო, და აი დადგა ის დროც
-თანახმა ვარ (ორივემ ერთად)
მერე მომიბრუნდა და მაკოცა, დაბლა დაიხარა ყურთან ახლოს მოიწია და ჩუმად ჩამჩურჩულა
-ყოველთვის მეყვარები (სანდრო)
-მპირდები? (მე)
-გპირდები (სანდრო)
------------------------------------------------------
აი საბოლოო თავიც, როგორია? ძაანაც ნუ გამაკრიტიკებთ რადგან ეს ჩემი პირველი ისტორია იყო და არ ვიცი როგორი გამომივიდა, ამიტომ გთხოვთ ძალიან ნუ გამაკრიტიკებთ, მგონი კარგად დავასრულე, ილიასთანაც არ გავაფუჭე ურთიერთობა, ბოდიშს გიხდით რომ დავაგვიანე დადება მაგრამ უნდა გამიგოთ, გაციებული ვარ ამიტომ ძლივს მოვახერხე ამის დაწერაც კი, აი ასეთია ამ ისტორიის დასასრული, ვაპირებ კიდევ დავიწყო ახალი ისტორიის დადება ,,შეცდომებზე ვსწავლობთ" მაგრამ ალბათ 2 კვირაში დავიწყებ, როცა დაწერილი მექნება უკვე თავები რომ არ გალოდინოთ და პატარა თავებით არ მოგაბეზროთ თავი, სიყვარულით wish you were here