-მიდი აბა ჰე გამოუშვი..რა გაინტერესებს ( არვიცოდი რა უნდა ეკითხა და შესაბამისად არც ვნერვიულობდი ველოდებოდი როდის მომწერდა.. აი მომწერა გავხსენი მესიჯი და გამეგიმა ჩემდაუნებურად..
-"ლიკ, დემე მართლა გიყვარს?"
-კაი რა სანდრო.. არვიცი მომწონს უბრალოდ მაგრამ იმასაც ვხვდები რომ აზრი არ აქვს.. ნუ არმიყვარს.. ვერვიტყვი რომ მიყვარს მაგრამ მაინც.. ნუ მოკლედ მომწონს
( მივწერე და გამეცინა ჩემ თავზე.. ნეტა ასე რამდენიმე დღის წინ დაახლოებულ "მეგობარს" რატომ არვუმალავ არაფერს და ყველაფერს ვუყვები.. არვიიციი აბა.. "რაგინდა.. რატო გესიამოვნა ის რომ დაინტერესდა შენი პირადით"-ჩამძახოდა მეორე მე და გული მას მისდევდა.) ფიქრებიდან ისევ შეტყობინების ხმამ გამომიყვანა
-"კაი რა ნუ დარდობ მაგაზე.. უბრალოდ დამაინტერესდა და გკითხე. ყველაფერი შეიცვლება მთავარია გწამდეს"
გამეცინა ამ მესიჯზე, მართლა გულიანად გადავიხარხარე და მივწერე
-" კაი დაიკიდე რა.. ეგ არაფერი.."
მიწერილი არმქონდა სანდროსთვის კვლავ ახალი შეტყობინება რომ მომივიდა.. გავიფიქრე ალბათ ისევ სანდროა თო.. ჩავკეცე ფანჯარა გამოვედი და არაა სანდრო კია არა ჩემი გოგო ყოფილა.. -"ლიკ საყვარელო რას შვრები?"( ნუცა). -"რავი ნუც შენ რას შვრები? მე სანდროს ვემესიჯები..
-"ჰორავი მე გეგას .. რაუნდა გიტხრა მართლა აი რაზე მოგწერე.. მისმინე ოღონდ არგაბრაზდე..
-კაიი მიდი ჰე ეხლა გისმენ დროზე თორე მოვკვდი ინტერესით
- სანდროს დემეზე აღარაფერი უთხრა რა რაც არუნდა გკითხოს.. და ვაფშე რასაც გრძნობ დემეს მიმართ ნუ ეტყვი რა
-კაი მარა რატო?
-კაი რა მასე ჯობია ერთი.. არ ღირს უბრალოდ.
- კაი კაი ნუც რა პრობლემაა..
არვიციიი გაოცებული დამტოვა რატო არუნდა მეთქვა არაფერი, ან საერთოდ საიდან იცოდა რომ მე სანდროს დემეზე რაიმე ვუთხარი.. გაკვირვებული დავრჩი მაგრამ ყურადღება აღარ მივაქციე.
მესიჯი მომივიდა.. კვლავ სანდრო იყო.. კიდევ კარგა ხანს ვიმესიჯეთ და შემდეგ აფორიქებულს როგორ ჩამეძინა არვიცი..
ალბთ ვინაა დემე ხომ? სანდრო და დემე ძმაკაცები არიან.. ორივე თათას კლასელები და სუცასთანაც გადასარევი ურთიერთობა აქვთ.. დემე მომწონდა, მაგრამ ვერვიტყვი რომ მიყვარდა.. არა.. მართლა არიყო ასე..
დღეები დღეებს მისდევდა.. დრო გადიოდა.. მე და სანდრო თითქმის ყოველ დღე ვმესიჯობდით.. ერთ საღამოს ჩვეულებისამებრ ვმეცადინეობდი ჩემს ოთახში როცა მამაჩემი შემოვიდა.. ეტყობოდა რომ ნასვამი იყო.. მითხრა ლაპარაკი მინდა შენთანო.. მივედი და გვერძე მივუჯექი.. ხელი მომკიდა მიმიხუტა და კალთაში ჩამისვა
- მა, ხოიციი რომ ძალიან ძალიან მიყვარხარ.. ჩემი პირველი სიხარული და საფიცარი ხარ.. ყველაზე მაგარი გოგო მყავხარ
-ვიცი მა, ვიციი.. უზომოდ მიყვარხარ ( ეს ვუთხარი ჩავეხუტე და ცრემლები წამომივიდა)
-მა, რატო ტირი, ხომ იცი შენს ცრემლებს ვერვიტან
-ვიცი მა, მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ საყვარელო..
-.....
-უი ხომ მართლა, რაზე უნდა დაგლაპარაკებოდი. მამი სანდრო ვინაა ან დემე?
-ჩემი სკოლელები არიან, თათას კლასელები. მოხდა რამე რაიყო?
-რა ურთიერთობა გაქვს მაგათთან?
- რავი მა, გეგა ხოიცი? ხოდა გეგასთან და სანდროსთან კარგად ვარ და დემესთანაც არაუშავს ურთიერთობა მაქვს.. პრობლემაა რამე?-
- არა, რა პრობლემა მე შენი ტოლი რომ ვიყავი მეც მყავდა გოგო მეგობრები , ოღონდ მართლა მეგობრები :)
-რას გულისხმობ მა?
- წეღან მე და გაგი ვისხედით და ლუდს ვსვამდით, იქვე ცოტა მოშორებით ორი ბიჭი იჯდა. მათ ლაპარაკს მოვკარი ყური "-აუ დემე არვიცი, აი ისეთი თბილია
-კაი რა.. მერე რაგინდა დაივიწყებ ანას და ეგაა.
-ხო იმედია დავივიწყებ. აი ვერწარმოიდგენ. არ არსებობს გამემშვიდობისა არმისურვოს
-მერე რაგინდა ბიჭო მაგარია
-აუ კაი რა არი მაგარი ბიჭო როგორც მეგობარს ისე მიყურებს ლიკა
-არვიციი რაგითხრა მარა იცის რასაც გრძნობ შენ?
-არა ხოარ გააფრინე არაფერი მითქვამს"
ეს იყო მათი საუბარი მერე გვერძე გამოვედი მისვლა მინდოდა ,მაგრამ გაგიმ გამაჩერა შემომხედა და გაეცინა
"-გაგეზარდა გოგო
-ჰო რამალე თან"
გაკვირვებული სახით და გაფართოებული თვალებით მივშტერებოდი მამაჩემს. ვერაფერს ვამბობდი. გულწრფელად მიკვირდა რა გრძნობა ეს ხო არ აფრენს.-
-მამა კარგი რა. პროსტა მეგობრები ვართ
- კაი კაი მამი ხომ იციი შენთან ვარ სულ. რაც არუნდა მოხდეს. უბრალოდ ერთს გთხოვ მოდი და მითხარი რომ ვიღაც გიყვარს
-კაი მა აუცილებლად
მამაჩემი მაგრად ჩამეხუტა და ოთახიდან გავიდა. მე ყურადღება არ მიმიქცევია ამ ამბისთვის და გავაგრძელე მეცადინოება. იმ საღამოს სანდროსთან არ მიმესიჯია.
დილით, როგორც ყოველთვის, ძლივს ავწიე თავი. ავდექი მოვემზადე და სკოლაში წავედი. დღე ჩვეულებრივად მიდიოდა. მესამე გაკვეთილიც გამოვიდა.. კლასში თათა სანდრო და დემე შემოვიდნენ. სულ არ მიმიქცევია ყურადღება არცერთისთვის ისე ვიყავი წიგნის კითხვაში ჩაფლული. მხოლოდ მაშინ შევამჩნიე როცა თათა მომიჯდა გვერდით და ჩამეხყტა.. უცებ ინსტიქტურად სანდროსკენ გამექცა თვალი და ფეხზე წამოვდექი. რაღაცას ლაპარაკობდნენ ჩემ კლასელებთან. ჩემი მიახლოება არც გაუგიათ.. ცოტახანი ვიდექი რაღაცაზე იცინოდნენ.. მერე სანდროს მივუტრიალდი და ირონიანარევი ხმით ვუთხარი:
-აჰაჰ, სანდრო, გუშინ სად იყავი?
-ჰა? რაიყო რო?
-არა რავიცი შეგეძლო ისე გელაპარაკა არავის გაეგო ან გარშემო მაინც გაგეხედა იქნებ ვინ გისმენდა
-აუ ვერაფერი გავიგე-
-აჰაჰ კაი დაიკიდე..
ამ დროს მასწავლებელი შემოვიდა კლასში და ესენიც გავიდნენ.. საღამოს კვლავ ვემესიჯე სანდროს ოღონდ ისიც უაზროდ.. მე თვითონაც არვიცი რატო იყო უაზრო ეს ყველაფერი მაგრამ უცებ გავმხიარულდი როცა სანდროს "ბოროტული" იდეის შესახებ გავიგე, რომელსაც მესიჯჯით მატყობინებდა და ჩანდა რომ მაგრად ვიხალისებდი.