დავინახე როგორ ვიყავი მოკალათებული"ურჩხულის"მკლავებში.
ნია ბარბაქაძე! გაგიხმეს ეს ხელები რომელიც"ურჩხულს" შემოხვიე და კიდევ ეს დასამიწებელი თავი, რომელითაც მის გულ-მკერდზე მოიკალათე-ჩემს თავს მიწასთან ვასწორებდი. "ურჩხულს"ავხედე ის გაღიმებული სახით მიყურებდა,თან ჩემს წელზე ხელები კომფორტულად ჰქონდა შემოხვეული.
-შენი ტუჩების გემო ვერ დავივიწყე!
_ჯობია დაივიწყო!აღარ განმეორდება!-თვალები დავუქაჩე.
_და ამას ამბობს ქალი რომელიც ჩემს მკლავებშია მოკალათებული?(იცინოდა)
_ალბათ ბალიში მეგონე ღამით-ვუთხარი და ხელი მოვაშორე, რომელიც შემოხვეული მქონდა.
_ხო არა(იცინოდა)ღამე კოშმარები გესიზმრებოდა,და ჩემმა გულის ფეთქვამ დაგაწყნარა,თან ისე გქონდა ხელები შემოხვეული ჩემზე ,ძლივს ვსუნთქავდი-თქვა და ისევ იცინოდა
_ხო არა? მერე, და ვერ გაინთავისუფლე ჩემი "ძლიერი" მკლავებიდან თავი?და სხვა ოთახში ვერ უშველე გაქცევით თაავს?
-კი მინდოდა წასვლა მაგრამ სად მიშვებდი აბა?იცინოდა ("ურჩხული"ნერვებს მაწყვიტავდა) _მემგონი ჯობია ადგე!
-ხო კაი .
გაბრიელი წამოდგა,შემომხედა და შეშლილივით დაიწყო სიცილი.
-რა გაცინებს?
-ალქაჯს გავხარ იცი?
-მაშინ თავს გადავიპარასავ,იქნებ, ჯადომ იმოქმედოს და აღარ მომიახლოვდე(ირონიულად ვიცინოდი)
-არ გამოგივა,პირიქით იმოქმედებს ვეღარ მომიშორებ ისეთი მიმზიდველი ალქაჯი ხარ-თქვა და ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა
_მორჩი რა,შენ ეგ მითხარი ბარბარეს როდის ათხოვებ?
_რაა? რა სისულელეა?
_კაი რა ვერ ხვდები დიტოს რომ მოწონს?დადნა ის გოლიათივით კაცი მის დანახვაზე და როგორც ჩანს არც ბარბარეა გულგრილი
_მართლა?არარსებობს!
_ქალები ასეთ წვრილმანებს ყოველთვის ვამჩნევთ
_მე წინააღმდეგი არ ვარ,დიტო კაი ბიჭია!
გაბრიელი ოთახიდან გავიდა. კარზე ვიღაცა აკაკუნებდა..
- შემოდით
_დილამშვიდობისა ნია,მითხრა ბარბარემ და თბილად გამიღიმა
_დილამშვიდობის ვუთხრი და მეც გაუღიმე
_კაბა მოგიტანე ,მემგონი შენი ზომა იქნება,ჩაიცვი და დაბლა ჩამოდი,გელოდებით.
ავდექი მოვწესრიგდი,კაბა ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.
ყველა ქვევით იყო სასადილო ოთახში და მე მელოდებოდნენ,გაბრიელის გვერზე დავჯექი. ლენა თვალს არ მაშორებდა.
_მაპატიე შვილო, ცუდად გამომივიდა გუშინ,ბოდიშს გიხდი, ჩემი საქციელის გამო
_არაფერია, არ მწყენია,ყველაფერი რიგზეა და გავუღიმე.
სადილს მოვრჩით, ბარბარეს გამოცდაზე ეჩქარებოდა და მალე დაგვტოვა .გაბრიელიც წამოდგა
-წასვლის დროა
მეც ავდექი და ყველას დავემშვიდობ. გაბრიელის მშობლების სახლი დავტოვეთ. „ურჩხულის“ სახლთან ისე მივედით ერთმანეთისთვის, სიტყვაც არ გვითქვამს. გაბრიელი მთელი გზა დაჟინებით მიყურებდა და რაღაცაზე ფიქრობდა,მაგრამ ვერგამეგო რაზე
_შენთვის საჩუქარი მაქვს!
_რა საჩუქარი?
_სახლში შედი და იქ დაგხვდება,მე წასასვლელი ვარ საღამომდე,მითხრა და გამიღიმა
_კარგად!-მეც დავემშვიდობე სახლის კარი შევაღე და მისაღებში თათა დამხვდა.ჩემი საუკეთესო მეგობარი,გამიხარდა მისი დანახვა,მივედი და ერთმანეთს ჩავეხუტეთ
_ნია რა ხდება?ხო კარგად ხარ?
_კი კარგად ვარ!აქ საიდან?
_გაბრომ მომიყვანა
_რაა მას საიდან იცნობ?
_ჩემი კლასელი იყო, ხშირათ ვხვდებით ხოლმე
თათას დაწვრილებით მოუყევი ყველაფერი,გუშინდელი საღამოს გარდა
_ნია არც კი მოგწონს დავიჯერო?
_კაი რა თათა, ბაჩოს ძალით დამაშორა ! არშეიძლია გესმის?! ის ჩემი ქმარია და თან 3წლიანი ცოლ_ქმრობა გვაკავშირებს და ასე ყველაფერს ხაზს ვერ გადავუსმევ! თათა შენი დახმარება დამჭირდება,ხო დამეხმარები?
_მაგას თქმა უნდა,დაგეხმარები
_გაქცევას ვაპირებ დღეს საღამოს და დაგირეკავ ცოტახნით შენთან ვიცხოვრებ კაი?
_რა პრობლემაა,დაგეხმარები
თათას ჩემი გაქცევის გეგმებზე ვუყვებოდი,ჩემთან დიდხანს იყო დიანაც გავაცანი დიანა გემრიელი საჭმელებით გაგვიმასპინძლდა თათა წავიდა უკვე საღამო იყო ,8საათი იქნებოდა.აბაზანაში შევედი ცივი შხაპი მივიღე გამოფხიზლება მჭირდებოდა,წყალი მოშვებული დავტოვე,დასაძინებელი აბები ავიღე და ჭიქით დავიწყე წამლის დაფშვნა. გაბრიელიც მალე მოვიდა თავის საოფისე კაბინეტში იყო ,მუშაობდა,შემდეგ თავის ოთახში გავიდა შხაპის მისაღებად
სამზარეულოში ჩავედი,დაფშვნილი აბები ჯიბეში მქონდა შენახული.
_დიანა დღეს თავისუფალი ხარ!
_მართლა ნია შეიძლება წავიდე?
_რათქმაუნდა წადი
_კაი მაშინ მე წავალ, თან რაღაც საქმეები მაქვს
_კაი აბა კარგად,ვუთხარი და გავუღიმე,თვითონაც გამიღიმა და დამემშვიდობა.
სამი ჭიქა ყავა მოვამზადე და სამივეში დასაძინებელი აბები ჩავყარე, ისეთი დოზის, რომმეორე დილამდე დაეძინათ. გარეთ გავედი და ის ორი ახმახი დავინახე.
- ბიჭებო ყავა მოგიტანეთ,დალიეთ გამოგაფხიზლებთ
ყავა გამომართვეს, ეს ორი ახმახი მოვიშორე, ახლა "ურჩხულის"ძილის დროა-გავიფიქრე და მესამე ფინჯანი ავიღე.მისი ოთახისკენ დავიძარი და კარზე დავაკაკუნე!
_შემოდით
_ყავა მოგიტანე
_მადლობა
ყავა გამომართვა და მიმითითა საწოლთან ჩამოჯექიო.
_იცი ძალიან მომენატრე!
_გაბრიელ მე სამსახური მაქ! და მინდა ვმუშაობდე!
_ერთი თვე დაგასვენეს,მე მოვითხოვე! ,ერთი თვის შემდეგ იმუშავებ! -მითხრა და ყავა მოსვა.
_კაი,მე წავალ,მეძინება ცოტას წავუძინებ ვთქვი და ოთახიდან გავედი ისე, რომ მის პასუხს არ დავლოდებივარ. ჩემს ოთახში მოუსვენრად ვწრიალებდდი და წამდაუწუმ ფანჯრიდან ვიყურებოდი, ორ ახმახს ვუყურებდი, მაინტერესებდა,იმოქმედა თუ არა წამალმა
1საათში ორივე მათგანს ჩაეძინა,ახლა "ურჩხული"უნდა შემემოწმებინა,მის საძინებლის კარი, ფრთხილად შევაღე,დავინახე საწოლზე გაშოტილს როგორ ეძინა,იქვე ლეპტოზე ჩემს სურათს მოვკარი თვალი,გამიკვირდა ახლოს მივედი დავინახე ერთ პაპკას ჩემი სახელი ეწერა.გავხსენი,უამრავი ჩემი სურათები დავინახე.ის სურათებიც, რომელიც ძალიან ძველი იყო,მაშინ ბაჩოს ცოლი ვიყავი.
-ის რა მანიაკია?დიდიხანი მითვალთვალებდა, ჩემთვის უხმად რომ ვტიროდი, იმ დროსაც კი ჰქონდა გადაღებული სურათები,თითოეული წამი და წუთი. მოკლედ აჭრელებული ქონდა ლეპტოპი ჩემი სურათებით.გავშრი არველოდი,გაბრიელს გავხედე ნეტა ვისთან მქონდა საქმე?მივუახლოვდი რატომღაც მიმძიმდა მისგან წასვლა. მშვიდობით წავიჩურჩულე და ოთახიდან გამოვედი.ჩემი ჩანთა ავიღე და კიბეებს ჩავუყევი კარის სახელური ჩამოვწიე როცა.........