ღამის 3 საათი იქნებოდა, გეგა ვერა და ვერ მოახერხა დაძინება. ფიქრობდა მომხდარზე და გული სწყდებოდა გოგონას რეაქცუაზე. იცოდა რომ მოვლენებს გაუსწრო, მაგრამ მაინც არ ნანობდა არაფერს. თავს იმშვიდებდა, "ჯერ პატარაა, მისთვის პირველი იყო, მაგრამ დროა ვასწავლო ყველაფერიო" ჩაეღიმა თავის ფიქრებზე. კიბეებს აუყვა და აივანზე აღმოჩნდა. სიგარეტს მოუკიდა, აივანს ხელებით დაეყრდნო, როცა რაგაც ხმა შემოესმა, ხნაურს ამოკნავლებაც მოჰყვა. გაკვირვებული შემოტრიალდა და რას ხედავს, მისი ფიქრებისა და ოცნების ობიექტი ძირს გდია და საცოდავად იშმუშნება. მიუახლოვდა, ხელში აიყვანა პატარა სხეული და გულზე მიიხუტა. აქ რამ გაფიქრებინა დაწოლა? სულელო. ჩასჩურჩულა, მაგრამ გოგონას არც გაუგია მისი ხმა, ტკბილად გააგრძელა ძილი ძლიერ მკლავებში. გოგონა თავის ოთახში შეიყვანა, ლოგინი გაუშალა და დააწვინა. თვითონაც მიუწვა, სახეზე ჩამოყრილი თმები გადაუწია და დააკვირდა მის ნაკვთებს. "ღმერთო, რა ლამაზია". ხელები შემოხვია, თავი მის თმებში ჩარგო და ჩაეძინა.
* * *
თვალები ჭყიტა ნიაკომ. ვერ გაერკვა სად იყო, ან რატომ ვერ ინძრეოდა. თავი ოდნავ ასწია და რას ხედავს, ერთი ფეხი გეგაზე აქვს შემოხვეული, ხელი კი მის მუცელზე უდევს, არა კი არ უდევს, ისე აქვს გადახვეული თითქოს არ უნდა ვინმემ მოსწყვიტოს სასურველსო. ამ ვაჟბატონს კი თავი პირდაპირ მის მკერდთან აქვს და ეხუტება. ხელებით მთლიან სხეულს უფარავს ისეა ჩახუტებული. აი თურმე რატომ ვერ იძვრის ადგილიდან.გაბრაზდა საკუთარ თავზე. რა მჭირს, რატო არ მახსოვს აქ როგორ აღმოვჩნდი, ფიქრობდა გონებაარეული. ხელი მოაშორა, ფეხი სასწრაფოდ ჩამოიღო გეგას სხეულიდან. ცადა მისი მკლავებიდან გათავისუფრებას, მაგრამ უშედეგოდ. არც ისეთი ადვილი აღმოჩნდა, როგორიც ეგონა. უნდოდა ოთახიდან ისე გაპარულიყო, რომ ვერაფერი გაეგო ჯაჭვლიანს, მაგრამ სხვა გზა რომ არ დარჩა მისი გარვიძება მოინდომა.
- ჰეი, გაიგვიძე... გაიგვიძე ვაჯბატონო, არ გესმიის? გორილა. კოცნის ქურდო. გამიშვი ეგ ხელები არ შეიძლება? ბოლოს ვერაფერს, რომ ვერ გახდა ტირილნარევი ხმით უთხრა: გამიშვი რაა... გეგას ეღვიძა, მაგრამ არ უნდოდა სასურველს ესე მალე მოშორებოდა. თან ამობურცული მკერდიც როგორი დასანახი იყო ვნებამორეული მამაკაცისთვის. კიდევ ბევრჯელ მიეცემოდა განა ესეთი შანსი?
- თუ კიდევ ამოიღებ ხმას, ან გაინძრევი შენს ტუჩებს ჩემთვის ძალიან სასიამოვნოდ დავადუმებ. ნიამ უცებ ვერ ჩასწვდა მის სიტყვებს და განაგრძო ლოგინში ხვანცალი. სწრაფი მოძრაობით ზემოთ მოექცა ჯაჭვლიანი და ტუჩებზე ეცა. უკოცნიდა წითელ ტუჩებს და ვერ ცხრებოდა. ვნებამორეულ გოგონას ემოციებმა სძლიეს, ტუჩების რიტმულ მოძრაობაში აყოლა სცადა ნიამაც. ამ ჟესტზე მამაკაცი მომთხოვნი გახდა, უფრო გააღრმავა კოცნა. შემდეგ ოდნავ მოაშორა ტუჩები, ამჯერად მის ყელს დაეწაფა, ნია ვეღარ იკავებდა ემოციებს, სიამოვების კვნესა აღმოხდა. ბიჭს ჩაეღიმა. ტუჩბით მკერდამდე ჩაუყვა. გოგონას ხელები მის ტმებში ქონდა ვნებეს აყოლილი ვეღარ ამბობდა სიტყვებს, უნდოდა გაეჩერეინა, მაგრამ არ შეეძლო. მარტივი მიზეზის გამო სიგიჟემდე სიამოვნებდა მისი ალერსი. თავს ძალა დაატანა და თქვა: გეგა მორჩი, გთხოვ. მისი ხმის გაგონებისას მამაკაცი შეჩერდა. ზემოთ აიწია და ლამაზ თვალებში ჩახედა. ეგონა უკვე მოარჯულა თავისი პატარა, მაგრამ შეცდა. - ნამდვილი დეგენერატი ხარ გეგა ჯაჭვლიანო, ხელები გამიშვი სასწრაფოდ. გეგა მომღიმარი უყურებდა ნიას და არ იმჩნევდა, რომ მას ელაპარაკებოდნენ. - გუშინდელი არ იკმარე, შენს ლოგინში ამომაყოფინე თავი და ეხლა ჩემი კოცნით გაბრუებაც მოინდომე ხო? გამიშვი გესმის? მომშორდიი. ფართხალებდა გოგონა, მაგრამ ვერ იძვრენდა თავს გეგაგან. -დავიღალე უკვე ამ აფსურდით, სულ რაღაც ერთი დღეა რაც გიცნობ შენ კიდე რას აკეტებ?
- კარგი გაცერდა და ნუ პანიკდები. თავადაც ამყევი კოცნაში უკვე დაგავიწყდა?
- მე არ მინდოდა.
- იტყუები, გინდოდა და შენ თავს ვეღარ შეეწინააღმდეგე. არ შეიძლება ის ვაკეთოთ რაც გვინდა?
- შენ სულ ეგრე იქცევი?
- კი და ამიტომაცაა, რომ შენი კოცნით ვტკბები.
- შენს ლოგინში რა მინდა? გაბუტული ხმით ამოიკნავლა და ლამის ტირილი დაიწყო ნიამ.
- სულელო, შენ რა იფირექრე, რომ ისეთი ნაძირალა ვარ შენთან ვიწექი? თან ისე რომ შენ ვერაფერი გაიე ხო? გაეცინა გეგას.
- ანუ არა? სიხარულის ნოტები აუთამაშდა გოგონას ხმაში.
- რა თქმა უნდა არა. მაგას მხოლოდ შენი თანხმობით გავაკეთებთ.
- უნამუსო. დაებგვირა გოგონა. შენ რა გგონია გგონია გაპატიე ეს კოცნა, ან კიდევ გუშუნდელი? ისევ ცადა გეგას მოშორება, გამიშვი მეთქი. გეგა იცინოდა და ხელს არაფრის დიდებიტ არ უშვებდა. ბოლოს ძალიან რომ შეეცოდა ხელები დანებებულივით ასწია. ნიამ ჯერ ქვემოდან ამოხედა, ხომ არ მეჩვენებაო. მერე სწრაფი მოძრაობით წამოდა ლოგინიდან. მიიხედ-მოიხედა, გასასვლელი მოძებნა და გაუჩინდარდა კარებში. გეგამ თავისთვის გაიფიქრა, მემგონი ჯობდა ცოტა ხანი კიდევ დამეტოვა ჩემთან, არ არწყენდა კიდევ ერთი კოცნა. ჩაერიმა თავის ფუქრებზე. თვითონვე გაოცდა, არ ეგონა თუ ესე მოიხიბლებოდა ოდესმე გოგონათი, ნიას თქმისა არ იყოს სულ რაღაც 1 დღეა იცნობენ ერთმანეთს, მაგრამ რამდენი რამ მოხდა. რამდენი დასამახსოვრებელი წუთი შეემატა მათ ცხოვრებას. გეგასთვის არ იყო უხცო, ქალები. მაგრამ ნიაში სულ სხვა რამ დაინახა, უფრო რწფელი, ბავშური და ლაღი. თითქოს რარაც ძალამ აიძულა მისთვის ეკოცნა. დაუფიქრებლად მოქმედებდა წინა ღამითაც. მაგრამ ახლა იცის რომ ეს რომ არ გაეკეტებინა ნამდვილად ინანებდა.
* * *
ღმერთო ჩემო, ეს რა ხდება ჩემს თავს. რატომ ვერ ვიგდებ თავიდან გეგას, მის კოცნას, მოფერებას. სულ მასზე ვფიქრობ. არადა ყოველთვის იმას ვამბობდი, რომ შეუძლებელია ეს ცოტა ხანში . . . არა, არა და არა. უბრალოდ არ შემიძლია რაიმე სახელი დავარქვა ამას. უბრალოდ ვნებაა და აღარ მივცემ უფლებას ჩემთან ჩაიხშოს სურვილი. მიუხედავად ყველაფრისა, მაინც ეწინააღმდეგებოდა ნია თავს. ფიქრებიდან მარიამის ხმამ გამოიყვანა. -ტელეფონი გირეკავს, არ გესმის გოგო?
-რააა? სააად? დაიბნა ქალბატონი, -ააა ხო ხო, რა თქმა უნდა ტელეფონი. მოძებნა, ნაცნობ ნომერს თვალი მოავლო და უპასუხა.
- ოლა.
- ესე უნდა დაიკარგო შე დეგენერატო? სულ აღარ გახსოვს დაქალი.
- კარგი რა ემ, ხომ იცი როგორ მიყვარხარ, აბა შენი დავიწყება შემიძლია მეე? როგორ ფიქრობ მაგას.
- მეც ძალიან მიყვარხარ, მაგრამ მაინც გაბრაზებული ვარ. მოგაკლდა შენ ჩემი ხელი. გადაიკისკისა ემილიმ. ისე შენითვის სიურპრიზი მაქვს.
- რააა? მითხარი თორემ ვერ გავძლებ.
- მაინც ვერ გავძლებ ჩემი თავის ამბავი რომ ვიცი, ამიტომ გეტყვი. ესეიგი დღეს თქვენთან მოვდივაააააარ!
- აააააააააააააააააააააა.. კივილი მორთო ნიაკომ. ბედნიერებისგან არე იცოდა რა ექნა.
- გამისკდა გოგო ყურის ბარაბანი.
- მალე ჩამოხვალ?
- უკვე ბათუმში ვარ , მიდი შენ გაარკვიე ადგილი თუა თქვენს სახლში.
-კაი. გაკოცე და მალე მოდი თორე ვერარ ვითმენ.

* * *
ემილი და ნია ბავშობის დაქალები იყვნენ, რომ ვამბობ ბავშობის იგულისხმება არამარტო ბავშობის წლები, არამედი მთელი მათი ცხოვრება. მთელი 19 წელია, რაც ერთმანეთს იცნობენ. ნათესავები, ბიძაშვილ-მამიდაშვილები არიან, თუმცა როგორც საყოველთაოდ ცნობილია, რომ ნათესავები მეგობრები ვერ იქებიანო მცდარი აზრია. ისინი საუკეთესო მაგალითად შეგვიძლია დავასახელოთ. არ არსებობს ოცნება, ან თუნდაც ფიქრი რომ არ იცოდნენ. ერთმანეთის ფიქრებიც კი ესმით, თვალებით ლაპარაკობენ და ხშირად ამობობენ სიტყვებს:"ჩემს გულში იჯექი, როგორ გამოიცანი დამპალო? " გუმანით გრძნოენ რა სჭირდება კონკრეტულ სიტუაციაში მეგობარს და მის დასახმარებლად თუ საჭიროა მასხარადაც გადაიქცევიან ხოლმე, ან თუნდაც ბრძენკაცად, რომელმაც ყველაფერი იცის და ყველა რჩევის მიცემა შეუძლია. ბავშობა ერთად გაატარეს, ერთი სკოლა დაამთავრეს, ერთ სახლში ცხოვრობდნენ წლების განმავლობაში, ახლახანს ერთ სასწავლებელშიც ჩააბარეს და აპირებენ მთელი დარჩენილი ცხოვრებაც ერთად გაატარონ. დიდი გეგმები აქვთ, უნდათ რომ ბინა იგირავონ და ერთად იცხოვრონ, როგორც ოცნებობდნენ ხოლმე პატარაობაში. მათ იციან, რომ ოცნებები ხდება, განა მაშინაც არ ოცნებობდნენ, როცა ვერც კი წარმოედგინატ რომ ერთად ცხოვრებას შეძლებდნენ? ოცნებას თითქოს არარ ქვია ოცნება, რადგან ეს უკანასკნელი აუხდენელ ფიქრებს წარმოადგენს, მათი ოცნება კი მიზნადაა ქცეული, რომელსაც აუცილებლად მიაღწევენ.

* * *
- შენ რომ იცოდე რამდენი რამე მაქვს მოსაყოლი ალბათ გამწეწავდი გუშინვე რატომ არ მომიყევიო, მაგრამ აქედანვე ვამბობ, ისე გამომაშტერა ყველაფერი დამავიწყა ემ.
- play ნიაკო და სანამ არ დაასრულებ ამოსუნთქვის უფლებაც არ გაქვს. გადაიხარხარა ემილიმ. ნიამ მოუყვა დაქალს გეგას ამბები მთელი ემოციებითა და სიხარულის ნაპერწკლებით განათებული თვალებით. გოგონა გაოცებული და თან მოხიბლული უსმენდა. უყვარდა გეგასნაირი ადამიანები, რომლებიც არაფერზე იხევენ უკან თავისი სურვილის ასასრულებლად. ემიც მათთან ერთად იქირავა ოთახი, ამიტომ შეეძლოთ იმდენი ეჭორავათ რამდენიც გაეხარდებოდათ. შუა დღე იყო, ამიტომ ზღვაზე გასვლას სახლში ყოფნა არჩიეს. სხვა მდგმურებიც გაიცნეს, კარგადაც შევიდნენ კონტაქტში.
- აუ სახლის პატრონის შვილიშვილი რა სიმპატიურია ხო? რომ ვხედავ გული ორმაგად იწყებს ფეთქვას, გადაიკისკისა ლიკუნამ და ნამცხვრის ჭამა გააგრძელა.
- არ დამინახავს და აბა რა გითხრა გაეღიმა ნიაკოს.
- როგორ არ იცი გოგო, გუშინ დაგინახე ხელში რომ ყავდი აყვანილი, ისე კი გამიკვირდა რა ხდება თქო. სულ რარაც 15 წუთის მოსული იყავი და ხელებში, რომ ჩაუვარდი.
- რააააააააა? თვალები დაქაჩა ნიამ.ეგაა მარია ბებიას შვილიშვილი? და ამ სახლის პატრონიც დაამთავრა ემილიმ, რა გინდა არაა ცუდი ბიჭი. თვალების პარპალით გადახედა მამიდასვილის ემიმ. და მერე ლიკას უთხრა: ნუ ხარ გოგო შენ შურიანი აცადე ბავშვებს.
- კაი ხო. არადა რა ბიჭიაა. გაინძერი გოგო თორე წაგართმევ. ნიას ისევ გაოცებული იყო ახალი ამბის გაგებით.