დედამ მალევე გაიღვიძა ვატყობდი არ სჯეროდა ის რაც მოვუყევით.
შემდეგ იყო ჩემი ბედნიერების ხუთი თვე,ზღაპარი რომელსაც ვერასდროს დავივიწყებ თუმცა ამ რამდენიმე თვეში უსიამოვნო დღეებიც ერია.ჩემი ოცნებები ასრულდა ჩემი თეთრ ცხენზე ამხედრებული პრინცი ლუკა იყო.
პირველ თვეს მეგობრებთან ურთიერთობა გამოვიკეთე (დავლიეთ როგორც ყოველთვის) მეორე დილით თავი მისკდებოდა (როგორც ყოველთვის).
-შენ რა ლოთი მყავხარ (ლუკა)
-რა ვქნა დიდი ხანია არ დამილევია მათთან ერთად
თავი ვიმართლე უცებ.
-კარგი პატარავ
გამიღიმა და ცხვირზე თითი წამკრა.
-ისე რა გადარეული წყვილი გვაქვს არა?? (მია)
-თუ იმას ჩავთვლით რომ ერთმანეთი ერთ თვეში ისე შეგვიყვარდა რომ არც კი ვლაპარაკობდით კი
მის ამ სიტყვებზე გამეცინა და თვალი გამიშტერდა ჩემი წარსული მომაგონა.სხვათაშორის ძველი ლუკა კიდევ მახსოვდა მან იმდენად დიდი კვალი დამოტოვა გულში ამის დავიწყება წარმოუდგენელია.იმის გახსენებაზე რა უბედური ვიყავი გამაჟრიალა თითქოს ისევ ლუკას გაყინული და ძალა გამოცლილი ხელი მეჭირა
-მარიამ
ლუკას ხმამ გამომაფხიძლა.
-კარგად ხარ?
გაისმა მისი შიშნარევი ბარიტონი.
-სანამ შენ ჩემთან ხარ მე სულ კარგად ვიქნები
ისევ გავიღიმე თუმცა ჩემს შინაგან მეს კიდევ ეტყობოდა რამდენიმეწუთს წინანდელი ფიქრები.
პირველი თვის ბოლოს გავიგე რომ დედაჩემის მდგომარეობა გაუარესდა და გულის გადანერგვა იყო. საჭირო თანხა ისეთი დაასახელეს რომ ცალკე მოსასულიერებელი მე გავხდი.
იმ დღეს მე და დედა მარტო ვიყავით სახლში ლუკას საქმეები ქონდა.დედამ სიჩუმე დაარღვია
-შვილო მეც უნდა დაგტოვო.
ამ სიტყვემა გული შუაზე გამიყვეს.რა უბედური ადამიანი ვარ დედაჩემისთვის ოპერაციის გასაკეთებელი ფული არ მაქვს.
-არა დედა ეს არ გაიმეორო გთხოვ ამას ნუღა იტყვი..
სიტყვა გამაწყვეტინა
-შვილო არ ვიტყვი მაგრამ ამით რამე შეიცვლება??
-დედა გადაგარჩენ აუცილებლად...
კიდევ უნდა მეტქვა თუმცა დედამ ისეტი თვალებით შემომხედა რომ ვერ გავუძელ.მივედი და ჩავეხუტე.
-დედა გთხოვ აღარ თქვა ეგ ძალიან მიყვარხარ ამას ვერ გადავიტან
-შვილო მე ის მედარდება რომ არავინ დაგრჩება რომ მოგხედოს.უპატრონოდ გტოვებ
მთელი საღამო ვტიროდით.
დილით თვალებდასიებულმა გავიღვიძე.
ლუკამ შეხვედრა დამინიშნა.
-მია რა გჭირს??
მაშინვე შემამჩნია რომ ცუდად ვიყავი.
-ლუკა ცდად ვარ ძალიან ცუდად
ვეღარ გავუძელი და ისევ ტირილი დავიწყე.
-დამშვიდდი დამშვიდდი მითხარი რა ხდება თორემ ვერ დაგეხმარები
არ გავჩუმდი და ისტერიკული ტირილი ამივარდა
-მარიამ გთხოვ დაწყნარდი
უფრო მეტად დაშინდა.
ვერ ვჩერდებოდი ამიტომ საავადმყოფოში გამაანა და დამამშვიდებელი გამიკეთეს.
ჩამეძინა.
რომ გავირვიძე ლუკა იქვე სკამზე იჯდა და ცარიელი თვალებით იყურებოდა.
-გაიღვიძე?/
მხიარული ხმით მიტხრა და მომიახლოვდა.
-მია ძალიან შემაშინე ძალიან...ვერ წყნარდებოდი..ეს ისტერიკა იყო.გთხოვ ჩემო პატარა მითხარი რა მოხდა??
შემამჩნია როგორ დავბრიცე ტუჩები სატირლად.
-მერე მითხარი გთხოვ აღარ იტირო
შუბლზე მაკოცა.
-დედაჩემს უთხარი?
-არა 9ლუკა)
-კარგია არ მინდა ინეერვიულოს.
საავადმყოფოდან მალე წავედი.
ერთ-ერთ სკვერში წამიყვანა სადაც ხალხმრავლობა არ იყო.
-მია ვიცი რაღაც გიჭირს გეხვეწები მითხარი რა ხდება თორემ ამ გაურკვევლობაში ყოფნა მაგიჟებს.მითხარი იქნებ დაგეხმარო.
დიდი ხნის შემდეგ ამოვთქვი
-ლუკა დედაჩემს გულის გადანერგვა სჭირდება...მე კი..მე..მე დედაჩემს ვერ ვმკურნალობ გესმის??დედაჩემისთვის სამკურნალოდ ფული არ მაქვს...
სიტყვა გამიწყდა ჟანგბადი არ მყოფნიდა ძლივს ვსუნთქავდი.
დიდ ხანს ვისხედით ჩუმად.შეილება ლუკა გაკიცხოთ თუმცა არც მე და არც ის ემოციების გამოთქმით არ გამოვირჩევით.ეს მამისგან გადმომყვა.
-მარიამ-დაწყნარებული ხმით მითხრა და თვალებში ჩამხედა. მის თვალებში იმედის ნაპერწკლები კიაფობდნენ-მე გადავიხდი ოპერაციის ფულს და შეწინაარმდეგება არ გავიგო.ვიცი დედაშენის გარეშე ვერ გაძლებ ისიც ვიცი რომ სიცოცხლე მის გარეშე ვერ წარმოგიდგენია ამიტომ არ შემეწინააღმდეგო.
პირი გავაღე რაღაც რომ მეტქვა მაგრამ დედაჩემის სიტყვები გამახსენდა ‘’ის მედარდება რომ არავინ დაგრჩა’’ მართალია მის გარდა არავინ მყავს.ვერ გავზლებ ამ ტკივილს ვერარ ვატარებ.მხოლოდ ის მოვახერხე რომ ლუკას მთელი ძალით ჩავეხუტე და მადლობას ვეუბნებოდი.
-მია ჩემთვის მთავარი შენი ბედნიერებაა და მადლობის გადახდა არ არის საჭირო ეს ჩემი ვალია.
სახლში დაიმედებული სახიტ მივედი და დედას ყველაფერი მოვუყევი.სიხარულისგან ტირილი დაიწყო მე კი ვამშვიდებდი და ცრემლებს ვუმშრალებდი.
ერთი კვირა დონორი ვეძებეთ როგორც იქნა გამოჩნდა.ფული ლუკას მეგობარმა გადაიხადა მთელი ოპერაცია ჩვენს გვერდიტ იყო.
დიდხანს ველოდეთ რიმდენი ვინერვიულე რომ ემოციებმა დამღალა.
მთელი დღე ბოლთას ვცემდი და ერთი წუთით მაინც თუ დავუშვებდი რომ გარდაიცვალა ცუდად ვხდებოდი.
ლუკაც ვერ მამშვიდებდა.
ბოლოს გამოვიდნენნ.დედაჩემიც გამოიყვანეს გათიშული იყო.ისეთი ფერმკთალი რომ მეგონა მოკვდა.სიცოცხლით აღსავსე თვალები დაეხუჭა და ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს მოკვდა...
მეორე საღამოს გამოფხიზლდა.
ყველაფერი კარგად მიდიოდა ზალიან კარგად.გამოჟანმრთელდა და მეორე თვის ბოლოს სახლში ვიყავით თუმცა კონსულტაციებზე დავდიოდით.
ჩემი მეგობრებიც მნახულობდნენ .
ასეთი ბედნიერი არც ვყოფილვარ.
დავინახე შაი როგორ შესციცინებდა თვალებში გიგას.მივხვდი რაშიც იყო საქმე და გამიხარდა.
ლუკა და მე,მე და ლუკა მხოლოდ ჩვენ ვარსებობდიტ.
მერე??მერე ყველაფერი უკუღმა დატრიალდა სამყარო აირია მზე დასავლეთიდან ამოვიდა,მთვარე მონეტად გადაიქცა,ვარსკვლავები ხორცის კონსერვებად იქცნენ,მკვდრები გაცოცხლდნენ,კლდეებმა ფრენა დაიწყეს,წყალი ჰაერად იქცა სამყარომ არსებობა შეწყვიტა.
მეხუთე თვის ბოლო იყო როგორც ყოველთვის საავადმყოფოდან გაოვედიტ.ცუდი შეგრზნება მქონდა ძალიან ცუდი და გუნება წამიხდა.მეგონა მითვალთვალებდნენ.
და აი გაისროლეს.პანიკაში ჩავვარდი.
მეორე მესამე და დედაჩემს მოხვდა გულში...იმ გულში რომელიც მისი არ იყო.
არა! არა! არა!
კიდევ ისვრიან და მერე ლუკამ ძირს დამაწვინა.აგვცდა.
მანქანამდე როგორ მივედით არ მახსოვს.
სასწრაფოდ დაქოქა.
შემდეგ ლუკას დაურეკეს.
-ძმაო გაგა
-რაო რაო გაიქეცით და თქვენს ჭკვაში დაგვემალებით?
-არა...გეგა სად არის?
საერთოდ შეეშალა სახე ლუკას.
-დაიცა მის ხმას ბოლოჯერ გაგაგონებ
-ლუკა გაიქეცი (გაგა)
მერე გასროლის ხმა და...
ლუკას ხელიდან გაუვარდა ტელეფონი და დაამუხრუჭა.
მე შემომხედა.
-მოკლეს
მიმქრალი ხმით მიპასუხა
-დედაჩემიც
არც ჩემი ხმა იყო კარგი.
-ცხოვრება აღარ მინდა (ლუკა)
-არც მე (მია)
წინ კლდე ჩანდა უკან მანქანა მოგვდევდა
-გადავხტეთ (ლუკა)
-სიცოცხლე არ მინდა თხოვ მალე (მია)
-მიყვარხარ.
-მეც
მანქანამ თავისუფალი ნახტომი გააკეთა მერე კი გავითიშე.
მე სამყარო მოვწყდი იქ სადღაც ლამაზ ადგილას გავფრინდი აქ არაფერმა გამაჩერა ის პატარა თოკი რომელიც აქ მაკავებდა დედაჩემის სახით გაწყდა.
და იქ იმ ადგილას ლუკა მელოდა ისევ ისე მიღიმოდა
-სამუდამოდ (ლუკა)
-სამუდამოდ (მია)
თბილად ჩამეხუტა და მაკოცა.


პ.ს მალე დავამთავრე რადგან წერისას გონება მეფანტებოდა ახლა კი როგორც იქნა აზრებს თავი მოვუყარე.სემაფასეთ ჩემი პირველი ისტორია ამ საიტზე დავასრულე <3