დავიძაბე,ამ ორმა ამოკითხულმა სიტყვამ თითქოს უფრო ცდადად დამანახა ის რეალობა ,რომელშიც რამოდენიმე საათის უკან ამოვყავი თავი.შევიშმუშნე და უფრო ძლიერად ავეკარი ფანჯარას,რომ დისტანცია გამეზარდა ჩემსა გა უჩას შორის,რომელიც ჩემკენ გადმოხრილიყო და ტელეფონში რაღაცეებს მიხსნიდა.სიმართლე ვთქვა იმ წამის მერე აღარაფერი გამიგონია,უჩა კი კვლავ ხსნიდა ტელეფონში სხვადასხვა ფაილებს და განმიმარტავდა.მე კი ისევ იმ ორ სიტყვაზე ვიყავი დაპაუზებული_ ჩემი ქმარი_.
_ მგონი რთული გასაგები არაა,ნელნელა აუღებ ალღოს_ მისმა სიტყვებმა რეალობაში დამაბუნა
_ კი,კი ყველაფერი გავიგე_ მკვირცხლად ვუპასუხე
_ შენ თუ ასე გააგრძელებ განზე დგომას, სანამ სახლში მივალთ ძირს მოადენ ზღართანს_ მითხრა და თვალებით მანქანის კარი მიჩვენა.
მივხვდი ჩემი დაძაბულობა შეუმჩნეველი არ დარჩენია,ვეცადე მოვდუნებულიყავი.საწყის პოზიცის დავუბრუნდი.
_ შეგვიძლია წავიდეთ
_ წავიდეთ _ თქვა და მანქანა სიჩქარეში ჩააგდო.
სახლში ნახევარ საათში მივედით,მე ტელეფონს ჩავკირკიტებდი,დაძაბული ვიყავი და ასე ვცდილობდი თავის დაძვრენას.არც უჩას შევუწუხებივარ,მთელი გზა ჩუმად ვიყავით.
_ ძილინებისა_ შესვლისთანავე დავიძახე და უკანმოუხედავად ავირბინე კიბეები,მაშინვე თავი უკვე ჩემად მითვისებულ საძინებელს შევაფარე დს როგორც კი მივხურე კარი ისეთი გრძნობა დამეუფლა ,რომ ბეწვზე გადავრჩი,ურჩხულს შევასწარი ჩემს ბუდეში.გავაცნობიერე ჩემი იმწამინდელი გრძნობები და საკუთარ თავზე საშინლად გავბრაზდი ,უჩა ჩემგან ასეთ დამოკიდებულებას არ იმსახურებდა.
სასწრაფოდ გადავშალე ლოგინი და თავზე ბალიში დავიმხე,თითქოს ჩემს არასწორ,არასამართლიან ფიქრებს დავემალე.
............
ერთ ხანს გაუნძრევლად იდგა და უთქმელად გააყოლა თვალი კიბეებზე ასულ ქალს,თავი ოდნავ შეარხია აქეთ_იქეთ,ტუჩის კუთხეში ჩაეღიმა და მისაღებში გავიდა სადაც ნელი და ბავშვები ელოდნენ.
_ მამა მოსულა_ ყიჟინით შეახტნენ ყელზე ტყუპები
_ როგორ ხართ ჩემო ბარტყებო? _ მოუალერსა შვილებს და სათითაოდ დაუკოცნა ლოყები.
_ კარგად,მამა დედოფალი სადაა?_ ცნობისმოყვარე თვალები ჯერ ოთახს მოავლო მერე კი დერეფანში გაიჭყიტა სოფომ
_ დაღლილი იყო მამი და დაიძინებს,თქვენც ხომ დაიღალეთ ხო,ამიტომ უნდს დაიძინოთ
_ ზღაპარი წაგვიკითხე და კი_ პირობა წამოაყენა დაჩიმ
_ კარგი,სიამოვნებით_ თქვა და ორივე ხელში აიყვანა,ერთი ერთ მხარეს,მეორე კი მეორე მხარეს შემოისვა დს მკლავები მოხვია.
_ მამი აბა რა ხდება ბაღში,როდისაა ზეიმი?
_ მალე მა 15 აპრილს გვაქვს,მე ბალი ვარ_ თავმომწონედ გაიჯგიმა ბიჭი
_ მე კი მარწყვი
_ რა ზუსტად გამოუცვნიათ,ჩემი ბარტყები ხომ ბალივით და მარწყვივით გემრიელები არიან.
სამივენი სიცილ_ სიცილით მიუყვებოდნენ საძინებლისაკენ.
ერთ საათში უკვე ბავშვების ღრმა ძილით ეძინათ.უჩა ისევ მისაღებში ჩამობრუნდა.
_ ნელი გთხოვ თენგოს გასძახე ცოტა ხნით შემოვიდეს საქმე მაქვს თქვენთან ორივესთან
წალიც უთქმელად ადგა,ცოტა ხანში თენგოსთან ერთად მობრუნდა.
_ გისმენთ ბატონო უჩა_ სმენად იქცა თენგოც და ნელიც
_ ჩამოჯექით_ ისინიც დაყვნენ მის მითითებას
_ ახლა რასაც გეტყვით ძალიან მნიშვნელოვანია,ჩემთვის და ჩემი ოჯახისათვის_ და მოუყვა ის ,რაც მას სურდა ,რომ სცოდნოდა მათ მაიაზე და მის წარსულზე,ბოლოს კი დაამატა_ ეს ყველაფერი იმიტომ მოგიყევით,რომ დღეიდან სიფრთხილეს გამოიჩენთ,შენ ნელი ღუ ვინ დარეკავს სახლში,განსაკუთრევით უცხო და შენ თენგო თუ ვინმე მოვა,იკითხავს მაიას ან მე და ვერ იცნობ ან არ გეტყვის ვინაობას და საეჭვოდ მოგეჩვენება ჩაინიშნე ყველაფერი.ხომ ყველაფერი გასაგებია? _ ორივეს მოავლო თვალი
_ კი,კი _ ერთხმად დაემოწმნენ.
_ კარგი ძილინებისა _ თქვა ,თავი დაუკრა და კიბეებისკენ გაემართა
........
დილით ადრიანად წამოვდექი,მინდოდა ჩემი სიტყვა არ დამვიწყნოდა და შემესრულებინა,მე მეტარებინა პატარები ბაღში.
_ დილამშვიდობის _ სამზარეულოში მოფუსფუსე ნელის თავზე წამოვადექი და ლოყაზე ხმაურით ვაკოცე,ქალს შეეშინდს და შეხტა
_ შვილო შენ მე გულს გამიხეთქავ_ გამიღიმა და თბილი ხელები ლოყაზე დამისვა_ მაია დღეიდან ამ სახლის დიასახლისი ხარ წესი ასეთია ქალბატონო უნდა დაგიძახო
_ გაგიჟდი?_ შევიცხადე_ თუ ოდნავ მაიც მაფასებ გთხოვ ნუ იქნები ოფიციალური ჩემთან,შენში იმნდედას ვხედავ,რომელიც არ მყოლია და გთხოვ ნუ გააფუჭებ ამ დამოკიდებულებას ამ წესებით.მომმართე ისე როგორც აქამდე.მე ქალბატონობას მიჩვეული არ ვარ
_ კარგი გენაცვალე,იყოს ისე,როგორც იტყვი_ სიყვარულით გამიღიმა_ მაგრამ ასე ადრე რატო ადექი? მე მივხედავ ყველაფერს
_ მოდი დღეიდან არც ამაზე ვიკამათოთ კარგი? მე მიყვარს სამზარეულოში ფუსფუსი_ კიდევ ერხელ ვაკოცე მის ფუმფულა ლოყებს.
აღარ შემწინააღმდეგებია.ბლინები გამოვაცხვე,სუფრა გავშალე.გადავწყვიტე,რომ პატარები მე გამეღვიძებინა და გამემზადებინა.ფეხაკრებით შევიპარე მათ საძინებელში.ისე ლამაზად და საყვარლად ეძინათ.ლოყები ვარდისფრად აღაჟღაჟებოდათ,წითელუ ტუჩები გაბუტვოდათ ,საშინლად მომინდა მათი მოფერება დს კოცნა.ფრთხილად დავიხარე,ჯერ ერთს წავეთამაშე კულულებზე,მერე მეორეს და მონაცვლეობით დავუკოცნე ლოყები.ჩემმა ქმედებამ ორივრ გამოაფხიზლა.
_ დედოფალო_ნაზად გამიღიმა და თვალები მოიფშვნიტა სოფომ.
ორივე წამოხტა ფეხზე და მათ ეინ ჩამუხლულს მომეხვივნენ.საშინლად მეტკინა გული,ვიგრძენი თუ როგორ აკლდათ ამ პატარებს დედის სითბო,მეც ძლიერად მოვხვიე მკლავები და მთელი ძალითა დს მონდომებით ვუკოცნიდი მათ ხან ლოყებს ხან კი ყელს.
ორივეს ჩავაცვი,ის რასაც თავად დაადეს ხელი და მოსწონდათ.
ამ გაწამაწიაში ვიყავით უჩა რომ წამოგვადგა თავს.კარში იდგა ჩარჩოზე მიყრდნობილი,ხელები გადაეჭდო და ფეხებიც ერთმანეთზე გადაეხლართა,სახეზე კმაყოფილების ღიმილი დასთამაშებდა.
_ როგორც ვხედავ ჩემს ყოველდღიურ საქმიანობაში კონკუტრენტი გამომიჩნდა_ ღიმილით მითხრა,როგორ უხდებოდა ის მის ბაგეს და ჩაწიკწიკებულ კბილებს.
_ თუ წინააღმდეგი არ იქნები,რატომღაც გავთამამდი და მეც ღიმილით ვუპასუხე
_ რათქმაუნდა არა,თქვენ ბავშვებო?_ ახლა მათ მიუბრუნდა
_ მე მინდა დედოფალმა ჩამაცვას ხოლმე_ რა საყვარელი იყო სოფო
_ გენაცვალე დედოფალი მარტო გუშინ ვიყავი,ამიტომ აწი მაია დეიდა დამიძახე ხოლმე კარგი?_ გავუღიმე და ლამაზ ცხვირზე მსუბუქად მოვუჭირე თითები
_ დეიდა?_ წამით ჩაფიქრდა_ და დედა,რომ დაგიძახო შეიძლება?_ იმ წუთას ისეთი სევდიანი ჰქონდა ორივეს ლამაზი თვალები.
წამიერად გამაშეშა მისმა სიტყვებმა,გულში თითქოს რაღაც ჩამწყდა და ამავდროულად რაღაც ხანძარიც დაინთო,ჩემში ქალურმა საწყისმა იფეთწა,დედობრივმა ინსტიქტმა და ჩემდაუნებურად წრემლი წამომივიდა.დავიბენი,შეშინებული თვალებით უჩას გავხედე,ვეკითხებოდი რა მეწნა,ნებართვას ვითხოვდი.მან მადლიერი თვალევით შემომხედა,მშვიდად გამიღიმა და თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნია.ღრმად ჩავისუნთქე,პატარებისკენ შევტრიალდი,ორთავეს გავუღიმე და ახლა მე დავუქნიე მათ თავი თანხმობის ნიშნად.
_ დედა_ ორივრმ ერთად დამიძახა და გულში ჩამეკონენ.
მრ იმ დღეს მეორედ დავიბადრ_ უფრო ღირსეული,ბედნიერი,მიზანდასახული და პასუხისმგებლობით სავსე_ მე აღარ ვიყავი ძველი მაია ნოზაძე,მე უკვე სულ სხვა ვიყავი,მე _ დ ე დ ა _ გავხდი.
.............
შედარებით პატარაა,მომიტევეთ.დაგვიანებისთვისაც მაპატიეთ.სტუმრები მყავდა
ველი თქვენს კომენტარებს,გთხოვთ ნუ დაიზარებთ