დილით 5ს რომ 27 წუთი აკლდა გამეღვიძა, ნახევარი საათი ვკოტრიალობდი და ვერ ვიძინებდი. უეცრად ჩემი ტელეფონის ხმა მომესმა წერილი მომივიდა. გამიკვირდა ამ დილაუთენია ვინ უნდა ყოფილიყო. ტელეფონი ავიგე და უცხო ნომერი დავინახე. ვიგაცამ მომიკითხა. ყურადგება არ მივაქციე და სარბენლად წავედი. სახლში რომ დავბრუნდი 8 საათი იყო და გამახსენდა რომ დღეს შაბათი იყო და ჩემი ოჯახი უნდა გამეცილებინა. უცბათ ჩავიცვი, მანქანის გასაღები ავიღე და გარეთ გავედი. მანქანაში ჩავჯექი დავქოქე და წავედი. სახში აღარ მივსულვარ პირდაპირ აეროპორტში მივედი ისედაც ვაგვიანებდი დედა როგორც ყოველთვის ნერვიულობდა :

-სად ხარ გოგო ამდენ ხანს? –დედა
-დამავიწყდა დღეს რომ მიდიოდით. –გავიღიმე
-კარგი ნახევარ საათში ჩვენი რეისია , ის წიგნი რომ გთხოვე მომიტანე? –დედა
-კი მოგიტანე. ჩანთაში ჩაიდე! –მე

20 წუთში ჩვენი რეისი გამოაცხადეს. დედა მამა და ჩემი ძმა თვითმფრინავში ავიდნენ და 10 წუთში თვითმფრინავი აფრინდა.

მანქანაში რომ ვიჯექი ტელეფონმა დარეკა. ჩემი საუკეთესო მეგობარი მირეკავდა :

-გოგო საჭესთან ვარ და გადმოგირეკავ! –მე
-აუუ გეხვეწები დროზე მოდი ჩემთან თორე გავაფრენ –მითხრა ატირებულმა ელენემ.
-კარგი ნუ ტირიხარ მოვდივარ!-მე


ელენესთან რომ მივედი საშინელ მდგომარეობაში დამხვდა : სახლი სულ არეული იყო. ელენე გამწარებული ტიროდა და მე მაინც ვერ ვხვდებოდი რატომ ტიროდა ელენე.

-ელენე აქ რა ხდება , რატო ტირიხარ ? რა მოხდა? –მე
-ნიკამ მითხრა რომ აღარ ვუყვარვარ – ელენე
-და მაგიტომ ტირიხარ? – მე
-სერიოზულად მითხრა და ხო იცი როგორ მიყვარს! –მიყვირა ელენემ
-კარგი დაწყნარდი, და ნუ მიყვირიხარ. ხო იცი რომ შენი ერთი ცრემლი უფრო ძვირფასია ვიდრე ნიკა?!
-იცი მართალი ხარ ვინ არის ნიკა არავინ! მორჩაA დამთავრდა! მოდი სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ – ელენე
-რაზე? –მე
-მომიყევი როგორ გააცილე შენები? –ელენე
-ჩვეულებრივად. მოდი რამე დავლიოთ და დავიძინოთ! –მე
-მოდი!

ელენეს არ ეძინებოდა და ისევ ტიროდა! დილით ძლივს ჩაეძინა მე კი ვეღარ ვიძინებდი! ავდექი და ყავის გაკეთება დავიწყე, უეცრად აღმოვაჩინე რომ ყავა აღარ იყო! საათს დავხედე და 9ს აკლდა 5 წუთი. სანამ მაღაზიის გახსნას ველოდი ტანსაცმელი გამოვიცვალე და ისე ჩავედი! მაღაზიიდან რომ ვბრუნდებოდი სადარბაზოსთან ვიღაც უცნობი იდგა! ყურადღება არ მივაქციე! მაგრამ გვერდი რომ ავუარე უცბათ რაღაც მითხრა:


-პატარა წერილზე პასუხის გაცემა არ იცი? –უცნობი


ვერაფერს მივხვდი და ვუპასუხე:


-ვიღაცაში გეშლებით! –მე
-მიდი! მიდი! სახში ადი გაცივდები პატარა! – მითხრა და სწრაფი ნაბიჯებით წავიდა!


სახლში, რომ ავედი მაშინ მივხვდი, რომ ეს უცნობი იმ წერილის მფლობელი იყო! სახლში გაღვიძებული ელენე დამხვდა :


-სად იყავი? –ელენე
-მაღაზიაში ვიყავი, ყავა ამოვიტანე და იცი რა მოხდა?! –მე
-რა მოხდა? გამყიდველი ბიჭი იყო და შეგიყვარდა? –დამცინა ელენემ
-ნუ ღადაობ შტერო ! –ყველაფერი ელენეს მოვუყევი და ელენემ მითხრა რომ უცნობი თაყვანის მცემელი გამომიჩდა მერე ერთად ვიცინეთ და ყავა დავლიეთ. საღამოსკენ ორივეს გაგვახსენდა რომ ინსტიტუტის დავალებები გვქონდა მოსამზადებელი და ერთად მოვამზადეთ! კინოს ვუყურეთ და დავიძინეთ!


იმ დღეს ისევ ელენესთან დავრჩი. დილთ რომ გავიღვიძე ელენეს ეძინა. მე ელენეს სპორტულები ჩავიცვი და სარბენლად წავედი. ზღვასთან ავედი, და უეცრად ნაცნობი ჟაკეტი შევამჩნიე. ვერ ვიხსენებდი სად ვნახე ეს ჟაკეტი და უცბათ დამარტყა თავში რომ ეს ჟაკეტი იმ უცნობს ეცვა. სანამ ვფიქრობდი გაქვრა. სირბილი გავაგრძელე და უკნიდან ხმა მომესმა :


-როგორ ხარ პატარა? –უცნობი
-უკაცრავად დარწმუნებული ხართ რომ მიცნობთ? –ვიკითხე მე


კაპიშონი მოიხსნა და სახე გამოაჩინა, ჩვეულებრივი ბიჭი იყო რომელსაც მეტი საქმე არ ქონდა და მიპასუხა :


-თქვენობით ნუ მომართავ და ნუ გეშინია მალე გამიცნობ. –უცნობი
-მე... –შემაწყვეტინა!
-კარგი პატარა ეხა უნდა წავიდე, ჭკვიანად! -უცნობი


მთელი გზა მის სიტყვებზე ვფიქრობდი, სახლში გაკვირვებული მივედი. ელენემ მკითხა :


-რა მოგივიდა? რა შეშინებული ხარ? –გაღიმებულმა მითხრა ელენემ
-გოგო ისევ ის უცნობი შემხვდა! –ვუთხარი გაკვირვებულმა
-მართლა?! მომიყევი დროზე! –ელენე

ყველაფერი მოვუყევი და ელენემ სიცილი ატეხა

-რა გაცინებს შტერო? –მე
-აუუ რა მაგარია რა! –ელენე
-რა არი გოგო მაგარი? –მე
-გოგო უცნობი თაყვანისმცემელი გყავს მაგას რა ჯობია –სიცილით მითხრა ელენემ
-ელე ხო არ გააფრინე იქნებ ვინმე მანიაკია? –მე
-კატო მომისმინე მანიაკი რომ იყოს აქამდე იმოქმედებდა , ეს კიდე ნახე რა საყვარელია პატარას გეძახის –იღიმოდა ელენე
-ისე მართალი ხარ! –მე
-საყვარელია? –ელენე
-რავი გოგო ჩვეულებრივი ბიჭია კი არ დავკვირვებულვარ –ჩავიცინე მე
-კაი წამო! წამო! ყავა დავლიოთ! –ელენე


საღამოსკენ მე და ელენე სახში ვიჯექით. გარეთ საშინელი წვიმა იყო! მე და ელენე ვუყურებდით კინოს და უეცრად ჩემმა ტელეფონმა დარეკა, დედა მეგონა მაგრამ ტელეფონს რომ დავხედე ის უცნობი ნომერი იყო, ელენეს ვუთხარი :

-გოგო ისაა! –მე
-ვინ? –იკითხა გაკვირვებულმა ელენემ
-ის უცნობი! –მე
-უპასუხე დროზე –ელენე
-არა გოგო ! –ვუთხარი ელენეს, მაგრამ ელენემ ტელეფონი წამართვა უპასუხა და ხელებში მომაჩეჩა ტელეფონი! სხვა გზა არ მქონდა და ვუპასუხე :


-ალო? –მე, ელენემ მიკროფონი ჩამართმევინა.
-რას შვები პატარა? –უცნობი
-რომელი ხარ? –მე
-კაი რა ვიცი, რომ მიცანი. რაღაც სერიოზული საქმე მაქ ჩამოდი შენ კორპუსთან ვარ! –და გამითიშა ტლეფონი.


-დროზე ჩაიცვი და ჩადი! –ელენე
-აუ ვერ ხარ სად უნდა ჩავიდე? –მე
-ვაიმე ჩადი რა ნახე იქნებ რა უნდა? –ელენე
-რამე რო მიქნას? –მე
-იდოტი ხარ რამის გაკეთება, რომ უნდოდეს უკვე იზამდა! მიდი დროზე –ელენე
-კარგი ხო! –მე


დაბლა ჩავედი და სადარბაზოსთან დიდი დათვით ის უცნობი დამხვდა! :


-აბა აქ ვარ რა საქმე გქონდა? –მე
-აი ეს დათუნია აიღე ჯერ პატარა! –უცნობი
-არა ვერ ავიღებ თუ საქმე გაქ თქვი! –უხეშად ვუპასუხე
-კარგი! მოდი მაშინ ჩვენი ურთიერთობა დავიწყოთ სხვანაირად კარგი? –უცნობი
-არა! –ისევ უხეშად ვუთხარი და გავტრიალდი მაგრამ ხელი ჩამავლო დათუნია მომაჩეჩა და მითხრა: - ხვალ კაფე “სამყაროში” გელოდები თუ არ მოხვალ სახლში ამოგივარდები!


გათენდა მეორე დილა. მე უკვე სახში ვიყავი და ელენეს დიდი მუდარის მიუხედავად მაინ ცარ ვაპირებდი იმ უცნობთან შეხვედრას! უეცრად ტელეფონის ზარი გაისმა, რეკავდა ელენე :

-გაგაღვიძე? –ელენე
-არა მეღვიძა –ღიმილით ვუპასუხე
-გოგო კაფეში რო წახვალ მითხარი რა მაინტერესებს რის ჩაცმას აპირებ –გახარებულმა მითხრა ელენემ
-რა კაფეში? ხო არ გაგიჟდი? არსად წასვლას არ ვაპირებ! –მე
-რატოოოო? –გაკვირვებულმა მკითხა ელენემ
-აუუ ელენე უკვე ნერვებს მიშლი! კარგად! –მე
-აუუ...


ტელეფონი გავთიშე და საღამომდე სახში ვიჯექი. 9საათისკენ საღამოს ელენეს ზარი შემოვიდა :

-გოგო კაფეში ვიყავი, რა საყვარელი ვინმეა, მაგრამ ძაან გაბრაზებული იყო და მემგონი შენთან მოდის! -ელენე
-ელენე დაწყნარდი და ამიხსენი ყველაფერი თავიდან ბოლომდე! –მე
-კაფეში ვიყავი და ის უცნობი ვნახე –დაწყნარებულებმა მითხრა
-რაააააააააააა? –ვიყვირეე მე
-კაი დაწყნარდი რა მოხდა ? მაინც არ მიცნობს! –ელენე
-კაი მერე? –გაბრაზებულმა ვუპასუხე
-გელოდა, გელოდა და ბოლოს გაბრაზებული ადგა და სადღაც წავიდა. მგონი შენთან მოდის! –ელენე
-ნუ სულელობ! ჩემი მისამართი არც ეცოდინება! –ვიწყნარებდი თავს
-არვიცი კატო შენთან ხომ არ მოვიდე? –ელენე
-არა დაწყნარდი და დაიძინე გვიანი! ტკბილი ძილი! –მე
-შენც კატ –ელენე


ტელეფონი გავთიშე და ყოველ წუთს შიშით კარის კაკუნს ველოდი!
11ს აკლდა 23 წუთი, როდესაც ჩემი შიშები ახდა! ისმის მძიმე კაკუნი, მივუახლოვდი კარს და შეშინებული ხმით ვიკითხე :


-ვინ არის? –მე
-მე –მკაცრი ბოხი ხმით მიპასუხეს
-ვინ შენ? –ვიკითხე და იმავე წამს ვინანე
-ეხლა, მაინ ცარ გამაბრაზო და კარი გააღე პატრა! –ისევ მკაცრად მიპასუხა



დაუფიქრებლად გადავატრიალე საკეტი და კარი თვითონ გაიღო!
სიბნელეში ძლივს გავარჩიე ადამიანის შავი სილუეტი. უცნობი სახში დაუპატიჟებლად შემოვიდა. ორი ნაბიჯი გადადგა და ჩემს წინ გაჩერდა. კაპიშონი გადაიხადა და თავგადახოტრილ თავზე ხელი გადაისვა თითქოს თმა გაისწორა! გაბრაზებული ხმით მითხრა :


-რატო? –უცნობი
-რა? –გაკვირვებული და ერთდროულად შეშინებული ხმით ვიკითხე. ვიფიქრე კაფეში არ მისვლის მიზეზს მეკითხებოდა მაგრამ ჩემთვის გასაკვირი კითხვა დამისვა :


-რატო გეშინია ჩემი? –უცნობი. თვალებში შემომხედა და პირველად დავინახე მისი გასაოცრად ლამაზი ღია თაფლისფერი თვალები! აქამდე ალბათ ვერასდროს ვიტყვიდი თაფლისფერ თვალებზე სიტყვა ლამაზს, მაგრამ მისი თვალები იმდენად ღრმა და საინტერესო იყო, რომ ერთი წუთით მის თვალებში დავიკარგე, მაგრამ ისევ მისმა მკაცრმა, მაგრამ ამავე დროულად თბილმა ხმამ გამომაფხიზლა :


-პასუხს ველოდები! –უცნობი
-რომელ ნორმალურ ადამინას არ შეეშინ... –შემაწყვეტინა
-სიყვარულის ეშინიათ? –უცნობი
-.......... –ვერაფერი ვუთხარი გატრიალდა და წავიდა. ერთხანს კიდე ვიდექი ღია კარით, თითქოს ისევ მის თვალებში ვიყავი დაკარგული.
გონს, რომ მოვედი კარი დავხურე, ზალაში შევედი და დივანზა დავჯექი. დავჯექი, მაგრამ გონებაში ისევ იქ ვიდექი და უცნობი ისევ ჩემს წინ იდგა მკაცრად მელაპარაკებოდა მე კი ისევ მის თვალებში ვიყავი დაკარგული! ნელნელა ვხვდებოდი, რომ მიყვარდებოდა ადამინი, რომელიც შესაძლებელია სამუდამოდ დავკარგე. პირველი რაც მომაფიქრდა ელენესთვი დამერტეკა, მაგრამ ანგარიში გამომელია და გადავწყვიტე სკაიპით დამერეკა. ნოუთბუქი ჩავრთე და სკაიპი გავხსენი, 12 გამოტოვებული ზარი დამხვდა დედასგან. ძალიან კარგად ვიცოდი, რომ ეხლა დედასთან ლაპარაკის თავი არ მქონდა, მაგრამ ვიცოდი, რომ დედა ძალიან ინერვიულებდა და გადავწყვიტე ძალები მომეკრიბა და დამერეკა, მაგრამ დედამ დამასწრო :


-გოგო სად ხარ დაკარგული, როდესაც არ უნდა დამერეკა ყოველთვის არ იღებდი! –გაბრაზებულმა და ანერვიულებულმა მითხრა დედამ
-დედა კაი ნუ ნერვიულობ არ მეცალა ვმეცადინეობდი –ვიცოდი, რომ ტყუილით საქმეს ვაუარესებდი, მაგრამ ეხლა ნამდვილად ვერ ვანერვიულებდი დედას, თან ვიცოდი, რომ ანერვიულებულს შეეძლო ჩამოსვლაც გადაეწყვიტა.
-კარგი მომიყევი როგორ ხარ? –დედა
-კარგად დე, თქვენ როგორ ხართ? მოგწონთ იქაურობა? –მე
-კი დედიკო, შენი ძმა მალე მუშაობას იწყებს! –დედა
-ვაა მაგარია! –მე. კიდევ დიდი ხანი ვილაპარაკე დედასთან, მაგრამ მერე, მაინც გადავწყვიტე ელენესთვის დამერეკა :

-ვიცი გვიანია, მაგრამ რომ არ დამერეკა არ შემეძლო! -მე
-არაუშავს! მიდი მალეე მომიყევი! –ელენე
-მემგონი შემიყვარდა! -უცბათ მივახალე ელენეს
-რაააა? რა მაგარიაააააა ! –ელენე
-რა არის გოგო მაგარი?! შემიყვარდა ადამიანი, რომელიც მემგონი სამუდამოდ დავკარგე! –მე
-რა რატოო? –ელეენ



ყველაფერი მოვუყევი ელენეს! რათქმაუნდა ელენე გამიბრაზდა და მკაცრად მითხრა, რომ ხვალ დილისაქეთ მასთან ვყოფილიყავი!
დილით ადრევე გავედი ელენესთან, და როდესაც მივედი პირდაპირ ვთხოვე :

-აუ გეხვეწები მაღაზიებში წავიდეთ და იქ მეჩხუბე რა! –ღიმილით ვუთხარი
-კარგი წამო! წამო! მეც მინდოდა რაღაცეების ყიდვა! ჩხუბს დიდად არ ვაპირებდი უბრალოდ ვიცი რომ ჩემი აზრი შენთვის მნიშვნელოვანია და ამიტომაც რაღაც მინდა, გითხრა მაგრამ ჯერ მაღაზიებში გავიაროთ! –ელენე. გამიხარდა ელენესგან ასეთი სიტყვების გაგონება, რადგან მეგონა, რომ ელენე ძალიან გაბრაზებული დამხვდებოდა! მაღაზიებში არაფერი უთქვამს, დიდი ხანი ვიარეთ რაღააცეები ვიყიდეთ და ელენემ შემომთავაზა კაფეში დაჯდომა! ტაქსი გავაჩერეთ, ჩავჯექით და წავედით 15 წუთში კაფესთან ვიყავით ფული გადავიხადეთ ტაქსი გავუშვით და კაფეში შევედით. ორივემ ყავა ცეზარი და ფრი შევუკვეთეთ და ელენემ დაიწყო :

-კმაყოფილი ხარ შEნი საქციელით? –გამბრაზებული ხმით მითხრა ელენემ
-ახლა ნამდვილად არა –მორცხვად ვუთხარი
-მერე რას აპირებ? –ელენე
-რას უნდა ვაპირებდე?? –ახლა უკვე გაბრაზებულმა ვუთხარი
-არ გინდა როგორმე დაეკონტაქტო? –ელენე
-მეტი საქმე არ მაქ ვიღაცას დავეკონტაქტო, ელენე ბიჭია და თუ საჭიროა დამეკონტაკტება! აღარაფერი მინდა ! –გაბრაზებული ავდექი ფული გადავიხადე და წამოვედი! საღამოსკენ სახში მარტო ჩემ ფიქრებთან ერთად ვიჯექი და არ ვიცოდი რა მექნა იმიტომ რომ რაღაც აუღწერელი გრძნობა შიგნიდან მანადგურებდა. არვიცი რა დამემართა, მაგრამ საკმაოდ გვიანი იყო როცა სასეირნოდ წასვლა გადავწყვიტე! კურტკა შემოვიცვი დად ა პირდაპირ სპორტულებში და ბოტასებში გადავწყვიტე დაბლა ჩასვლა. მუსიკას ვუსმენდი და 12ის 43 წუთისთვის უკვე თითქმის ყველა პარკი მოვიარე, ბოლოს სახლში, რომ ვბრუნდებოდი ერთერთ პარკში შEყვარებული წყვილი შევამჩნიე, საყვარლად იჯდნენ ბიჭს ხელი ქონდა გოგოზე გადახვეული და პარკს, რომ გავცდი მხოლოდ მაშინ მივხვდი, რომ ნაცნობი ჟაკეტი დავინახე. მიუხედავად იმისა, რომ მუსიკა საკმაოდ ხმა მაღლა მქონდა აწეული, მაინც გავიგე ვიღაცის ყვირილი. უცნობი და ის გოგო საკმაოდ ხმამაღლა ჩხუბობდნენ, გოგომ უცნობს ხელი გაარტყა, უცნობი გამოტრიალდა და ჩემკენ წამოვიდა. ძალიან ნაწყენი ვიყავი და რატომღაც ვთვლიდი, რომ უცნობი ღირსი იყო, ალბათ არც ერთ ადამინს არ მოსწონს როცა ატყუებენ! უკან გავიხედე ის ისევ უკან მოდიოდა მაგრამ ახლა უკვე ახლოს იყო. სადარბაზომდე გამომყვა და სადარბაზოსთან ახლოში ჩამოჯდა. კიბეები ავირბინე სახლში შევედი და ფანჯრიდან გადმოვიხედე და დავინახე მისი სახე აღმოჩნდა, რომ ეს ჩემი უცნობი არ ყოფილა. უეცრად კარში ზარი გაისმა, კართან მივედი და კარი გავაღე, არც კი ვიკითხე ვინ იყო. კარი, რომ გავაღე დავინახე გადახოტრილი თავი :


-არ უნდა იკითხო პატარა ვინ არი? მე რო არ ვყოფილივიყავი მერე? –უცნობი
-აქ რა გინდა? – ვინანე რომ ასე უხეშად ვიკითხე
-შენი ნახვა მინდოდა – უცნობი
-ხი მნახე ახლა წადი! –გულში ძალიან მიხაროდა ამ სიტყვების გაგონება
-რა ცუდი მასპინძელი ხარ რა იყო? არაუშავს მე გასწავლი მასპინძლობას! – თქვა და დაუპატიჟებლად შემოვიდა სახში. მიხედ მოიხედა და სამზარეულოში შევიდა!


-მემგონი არ დამიპატიჟებიხარ! –მე
-არაუშავს, არ მეწყინა პატარა! –ღიმილით მითხრა
-კარგი იჯექი ხელს არ მიშლი! –ვუთხარი და კარი დავხურე
-ყავას არ დამალევინებ? –უცნობი
-იცი რა შენს თავხედობას საზღვარი არ აქვს! არც კი გიცნობ შენ კიდე სახლში შემომივარდი ყავას მთხოვ?! –მე
-კარგი მოდი გავიცნოთ ერთმანეთი! იმედია იგივე შეცდომებს არ იმეორებ და ჭკვიანი გოგო ხარ! –უცნობი გადავწყვიტე ჩემი თავისთვის გადამებიჯებინა და ცEმი სახელი ვუთხარი :
-კატო ! –მე
-გოგა –თქვა და გამეღიმა

ცოტახანი არაფერი მგვითქვამს მაგრამ სიჩუმე გოგამ დაარღვია:


-ყავას ეხლაც არ დამალევინებ პატარა? –გოგა
-ნალექიანს დალევ თუ უნალექოს? –მე
-ნალექიანს –ღიმილით მითხრა
-კარგი –მეც გავუღიმე


15 წუთში ყავა მზად იყო და სტუმარი ზალაში შევიპატიჟე. დივანზე დაჯდა და ყავა დავუდგი, მე კი სავარძელში ჩავსკუპტი. 5 წუთი ჩუმად ვიჯექით და უეცრად მკითხა:




-ხვალ საღამოს გცალია? –საშინლად გამიხარდა ეს კითხვა, მაგრამ არ ვიმჩნევდი
-სავარაუდოდ რა იყო? –გამეღიმა
-კინოში მინდა დაგპატიჟო –გოგა
-გააჩნია ფილმს –ისე მეღიმებოდა თავს ვერ ვიკავებდი
-ფილმი შენ აარჩიეო მითხრა და უეცრად ტელეფონმა დაურეკა უცნაური დიალოგი იყო დამაინტრიგებელი :

-ხო –გოგა
-... ... ... –ვიღაც
-რაა? –გოგა
-... ... ... –ვიღაც
-მოვდივარ ! –გოგა


ადგა შუბლზე მაკოცა და უსიტყოდ გავიდა. გამიკვირდა, მაგრამ დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია იმისთვის რომ გოგა გაბრაზებული წავიდა ალბათ გაოცებული ვიყავი იმ საღამოთი. დავურეკე ელენეს :


-ელეეეეე –მე
-რა იყო გოგო გაგიჟდი? –ელენე
-გოგო ის უცნობი გახსოვს? –მე
-ის რო შეგიყვარდა? –ჩაიცინა ელენემ
-ხოოოო, გოგა ქვია ! –მე
-მოიცა საიდან იციი? რა გამოვტოვე?? –გაკვირვებულმა იკითხა ელენემ
- მიდი გამომიარე დღეს ჩემთან დარჩი და მოგიყვები. –მე


მიუხედავად იმისა, რომ გარეთ წვიმდა და უკვე გვიანი იყო ელენე მაინც, მოვიდა ყველაფერი მოვუყევი და ორივე შთაბეჭდილების ქვეშ ვიყავით, საკმაოდ გვიან დამეძინა, მეორე დილით ადრე გამეღვიძა და გადავწყვიტე მერბინა ალბათ ამინდიც ჩემიხათრით გამოვიდა, სპორტულები ჩავიცვი და სარბენლად წავედი. სახლში 10 ისთვის დავბრუნდი ელენეს ეღვიძა, ყავას სვამდა და მკითხა :


-ტელეფონი რატო არ წაიღე კვატოE? –ელე
-აუ დამრჩა, რა მოხდა? –მე
-რა და გოგამ დარეკა! –ელენე
-მერე?? –შეშფოთებულმა ვიკითხე
-არაფერი ვუპასუხე და ვუთხარი, რომ სარბენლად იყავი წასული და ტელეფონი დაგრჩა. –ელნე
-მერე?? –მე
-მერე “კაირგით გმადლობთ.” მითხრა და გათიშა. ის ერა ზრდილობიანი ბიჭია –გაეცინა ელენეს
-გადავრეკო? –მე
-არა თვითონ დაგირეკავს დარწმუნებული ვარ. და საერთოდ იცი ვინ დამირეკა?
-ვინ დაგირეკა ? –გაოცებულმა ვკითხე
-ვინ და ჩვენმა დემემ დარეკა –გახარებულმა მითხრა ელენემ
-ვააა გვიკადრა? ცჰამოვიდა საერთოდ? –მეც გამიხარდა
-კი გოგო და წვეულებას აწყობს და დაგვპატიჟა, ხო წამოხვალ? –ელენე
-კიი უეჭველი, მაგრამ .. –მე
-რა მაგრამ? –გაუკვირდა ელეს
-რა და არაფერი მაქ ჩასაცმელი –გაცინებულმა ვუთხარი
-მერე გამოიცვალე და წამო მაღაზიებში, რა პრობლემაა? –ელენე
-გოგო და როდის აწყობს წვეულებას? –მე
-გოგო ჯერ რაღაც საქმეები აქ და იქით პარასკევს –ელენე
-კაი წამო მაშინ და დღეს საღამოსთვის რამე ახალსაც ვიყიდი –მე
-ოხ, ჭკუაზე არაა გოგო –გაეცინა ელენეს
-აბა გოგო როგორ გინდა, პირველად ნახე შეყვარებული კატო? –მე
-ასეთი კი –ისევ გაეღიმა ელენეს და ოთახში წამიყვანა ტანსაცმელი ამირჩია, უცბათ გამოვიცვალე და წავედით.


ალბათ 4-5 მაღაზია გვქონდა მოვლილი უკვე, მაგრამ ჩემთვის კაბა ვერ ვნახეთ, უეცრად ჩემი ტელეფონის ხმა მომესმა გოგა რეკავდა :


-რას შვები, პატარა? –გოგა
-რავი მაღაზიაში ვარ, შენ? –მე
- რავი, 1 საათში გამოგივლი მზად იყავი, -გოგა
-კაი –ვუთხარი და გავთიშე და უეცრად ელენემ ჩემი შესაფერისი კაბა იპოვა, ძალიან გამიხარდა კაბა ვიყიდე და მაღაზიიდან გამოვედით ტაქსი გავაჩEრეთ ჯერ მე მომიყვანეს სახლამდე და მერე ელენე წავიდა, სახლში ავედი ჩავიცვი ახალი ჯინსები და ჯემპრი, შავი ბენსიმონები ქურთუკი მოვიზომე და უეცრად რეკავს გოგა :

-ჩამოდი სახლთან ვარ! –რატომღაც მისი ტონი არ მომეწონა
-კაი –ვუთხარი ჩანთა ავიღე კარი ჩავკეტე და გარეთ გავედი. დაბლა ჩავედი და გოგა მანქანაში დამხვდა, დამინახა, გადმოვიდა, გადამკოცნა, მომიკითხა, და მანქანაში ჩავჯექით და უსიტყუდო წავედით. კინოში აგვიტყდა ლაპარაკი და კინო, რომ დამთავრდა არც მახსოვდა რაზე იყო კინო , სახლში მომიყვანა შუბლზე მაკოცა კარი მომიხურა და წავიდა. ფანჯრიდან, რომ ვიყურებოდი დავინახე როგორ ჩაჯდა მანქანაში და როგორ წავიდა. ღამეს საწოლში ბევრჯერ გავიხსენე მთელი საღამო.


პარასკევამდე მე და გოგა ძალიან დავახლოვდით, შეიძლება ითქვას შეყვარებულებიც ვიყავით, მაგრამ ვერცერთი ხვდებოდა როდის მოხდა ეს. პარასკევი საღამო იყო რეკავს გოგა:


-რას შვები, ბარტყი? –გოგა
-რავი წვეულებისთვის ვემზადები, შენ? –მე
-მოიცა რომელი წვეულებისთვის? –ცოტა გაბრაზებული ტონივით მითხრა გოგამ
-იმდღეს, რომ Gგითხარი, დემეტრე ჩამოვიდა და წვეულებას აწყობს და მივდივართ მე და ელენე არ გახსოვს? –გაკვირვებულმა ვკითხე
-მოიცა გოგო მე ხომ გითხარი არ მცალია და არ წამოვალ ესეიგი შენც არ წახვალ! –გოგა
-მოიცა შენ არ გცალია კაი მაგრამ მე რა შუაში ვარ? –სიბრზე შემეტყო ხმაზე
-რასქვია რა შუაში ხარ, შუაში კი არა თავში ხარ გოგო! არ წახვალ ჩემგარეშე და მორჩა! –მიყვირა გოგამ
-მინდა და წავალ! –წყნარად ვუთხარი და გავუთიშე.


წვეულებაზე მაინც წავედი, მაგრამ იმაზე ფიქრი, რომ გოგა ეხლა სადღაც გაბრაზებული რამე სისულელეს აკეთებს არ მასვენებდა. ელენე ცეკვავდა, არაფერი, მომიყოლია ვიფიქრე არ იყო საჭირო სცოდნოდა. უეცრად დემეტრე მომიახლოვდა :


-რა იყო კატო რა მოწყენილი ხარ? –გაღიმებულმა მკითხა დემეტრემ
-არა, არაფერი ვერთობი –აცაბაცა ვუპასუხე, დემეტრე მიხვდა, რომ ვატყუებდი.
-კაი რა ხო იცი ვერ მომატყუებ გამოტყდი, რახდება? –დემე
-აუ დემეტრე მართლა არაფერი –მე
-კატო დემეტრეს მხოლოდ მაშინ მეძახი როცა გაბრაზებული ხარ ანდაც მაშინ, როდესაც რაღაცა ხდება და მატყუებ! რა მოხდა კატო? –დემეტრე, არვიცი რატომ მაგრამ დემეტრეს ყველაფერი მოვუყევი, დამაწყნარა და მითხრა რომ არ უნდა მენერვიულა, ამ ლაპარაკში უეცრად შემოსასვლელში გადახოტრილი თავი შევამჩნიე, ადგილზე გავშეშდი და ვერაფერს ვამბობდი, მომიახლოვდა და მითხრა :


-გარეთ გამოდი –გამიკვირდა ასეთი წყნარი, რომ იყო მაგრამ ამაოდ.


გარეთ გავედით და მიღრიალა :

-რა გითხარი არ წახვალთქო?! –გოგა
-ნუ მიყვირიხარ! მინდოდა და წავედი! –შიშით წარმოვთქვი მაგრამ არ ვიმჩნევდი
-გოგო ჩემი სიტყვა შენთვის არაფერს ნიშნავს?! –ისევ იყვირა, კიდევ ბევრი ვუყვირეთ ერთმანეთს და ბოლოს პირველი ტაქსი გავაჩერე და წავედი. ბოლოს ხმამაღლა მიჯახუნებული კარის ხმა გავიგონე. სახლში ანერვიულებული მივედი. დავჯექი თუ არა დივანზე ტელეფონის ხმა გაისმა, გოგა მეგონა, მაგრამ უცნობი ნომერი იყო ვუპასუხე :

-ალო –მე
-ალო, კატო ხარ? –უცხო ბოხი ხმა მომესმა
-კი –ცოტა შეშინებულმა ვუპასუხე
-გოგა საავადმყოფოშია, მისამართს მესიჯით მოგწერ! –უცნობი


პასუხის გაცემა ვერ მოვასწარი, გაოგნებული ვიჯექი და ალბათ მხოლოდ ხუტი წუტის მერე მივხვდი, რომ საუბარი გოგაზე იყო მესიჯი წავიკითხე, მანქანის გასაღები ავიღე და დაბლა ჩავედი, მანქანში ჩავჯექი, დავქოქე და წავედი. არც კი მიფიქრია რომ ნასვამი საჭესთან დავჯექი, მაშინ მხოლოდ გოგაზე ვფიქრობდი და თხვდებოდი, რომ ჩემი ბრალი იყო...

საავადმყოპოში, რომ მივედი, შესასვლელთან ტყავის კურტკაში კაპიშონიანი ბიჭი დამხვდა, მივუახლოვდი და მითხრა:


-რეანიმაციაშია! –სიგარეტი გადააგდო და კარი გამიღო
-... ... –ვერაფერი ვუთხარი, ცრემლი მომადგა, ხელით მოვიწმინდე აცრემლიანებული თვალი და უცნობს გავყევი. სკამზე ჩამოვჯექით და :


-ირაკლი ყიფიანი, გოგას ბიძაშვილი! –უცნობი
-კატო... –ჩახლეჩილი ხმით ვუთხარი და სალფეტკის ძებნა დავიწყე.
-კაი დაწყნარდი, ექიმმა თქვა იცოცხლებსო. –ირონიულად მითხრა და სალფეტკი გამომიწოდა
-მადლობა, ჩემსგამო მოხდა ყველაფერი! –გამწარებულმა ვუთხარი
-კაი დაწყნარდი, გადარჩება რაც მთავარია და დანარჩენს გაარკვევთ! მოდი შენ ეხლა წადი სახლში გამოიძინე, და ხვალ დილით მოდი კაი? –ირაკლი
-არა დავრჩები, გთხოვ! –შევეხვეწე
-კარგი, კარგი! მაშინ მე ცოტახნით გავალ! –მითხრა და წავიდა.


ნახევარსაათში დაბრუნდა და ხელში პარკები ეჭირა, მოვიდა დაჯდა და პარკიდან რაღაცეების ამოღება დაიწყო. კოკაკოლა გამომიწოდა და თქვა :

-გამომართვი, ბურგერსაც მოგცემ! –ირაკლი
-არა, არ მინდა –მე
-გამომართვი თორე სახლში გაგიშვებ! –ღიმილით მითხრა
-მართლა არ მინდა, რო მომინდება მეთვითონ გეტყვი მართლა. –მეც გამეღიმა
-რაღაც ხასიათზე მოხვედი, რახდება ექიმი ხო მარ მოსულა? –ირაკლი
-კი, მოსული იყო, პალატაში გადაყავთ სერიოზული არაფერი ყოპილა. –მე
-ხომ გითხარი არ ინერვიულოთქო. –მომეხვია და წარმოუდგენელი სითბო ვიგრძენი
-მადლობა! –მე
-არაფრის! –ირაკლი


დილამდე იქ ვიყავით, არცერთს ჩაგვძინებია, ვიჯექით და გოგას ბავშვობაზე ვლაპარაკობდით, დილით ექიმი მოვიდა და გვითხრა :

-პაციენტ ყიფიანს გაეღვიძა, მაგრამ მხოლოდ Eერთი ადამინი შეგვიძლია პალატაში შევუშვათ. –ექიმი
-მიდი შედი. –ირაკლი. ირაკლის გავხედე და პალატისკენ წამოვედი, სიფრთხილით გავაღე კარი, შევედი და გოგამ შემომხედა, ჩემს ლოყებზე ცივი ცრემლები მცვიოდა და მითხრა :

-რა გატირებს პატარა? –ძლივს ძლიობით იღიმოდა მაგრამ ეს ღიმილი გელწრფელი ღიმილი იყო.
-გტკივა? –მივხვდი რომ დებილური კითხვა დავსვი და გამეღიმა
-არა პატარა არ მტკივა, მითუმეტეს როცა ჩემს გვერდითხარ.
-ირაკლი გავიცანი –მე
-რაო მერე დაგაწყნარა? –გოგა
-კი ,მაგრამ.....
-მოდი დაჯექი! –გოგა, მივედი და მივუჯექი ხელი ჩამკიდა და მითხრა :

-მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ ! –თქვა და ხელზე მაკოცა
-მ ე ც ! – მივუახლოვდი და ჩავეხუტე.

ერთი კვირა გავიდა და ირაკლი და გოგა ჩემთან ამოვიდნენ. ელენემ დამირეკა და მითხრა, რომ გოგას მონახულება უნდოდა, ვუთხარი რომ გოგა ჩემთან იყო და ელენეც გზაში იყო. ბიჭებს პიცა გამოვუცხვე, მაგიდასთან იჯდნენ და მიირთმევდნენ მე სამზარეულოში ვიყავი, ამასობაში კარზე კაკუნი გავიგონე, მივხვდი რომ ელენე იყო და პირდაპირ გავუღე კარი. ელენემ გადამკოცნა და ზალაში შევიდა. ირაკლი სკამიდან უცბათ წამოხტა გამიკვირდა რა მოუვიდა ამ ბიჭსტქო მაგრამ დიდი ყურადღება არ მიმიქცევია, ელენე და ირაკლი ერთმანეთს გავაცანი. საღამოს ფილმს ვუყურეთ და ელენს დაურეკეს, აბაზანისკენ გავიდა. შემოვიდა და თქვა :

-კატო, უნდა წავიდე –მოწყენილმა თქვა
-აუ კარგი რა, არ წახვიდე –მე
-უნდა წავიდე, რავქნა –ელეენ
-კარგი გაგაცილებთ! –მე
-კატო მე გავაცილებ, გოგა დაღლილია და შენ დარჩი მასთან კაი? –ირაკლი
-კარგი ირაკლი როგორც გინდა, -მე


ირაკლი და ელენე ერთად წავიდნენ, მე და გოგა სახლში დავრჩით და გოგამ ესეთი რაღაც მითხრა :

-მომეჩვენა, ტო? –გოგა
-რა, ტო? –სიცილით ვკითხე გოგას და გვერდით მივუჯექი
-ირაკლის ვიღაცა მოეწონა –გაიღიმა და ლოყაზე მაკოცა
-ესიგი ორივეს ერთი დაიგივე გვეჩვენება –გავხედე და ჩავეხუტე

ის ღამე ერთად ვიჯექით და ვუყურებდით ფილმებს. დილით ირაკლიმ მოაკითხა, გოგას და საქმეზე წავიდნენ, გავიდნენ თუ არა 15 წუთის შემდეგ ელენემ შემოაღო კარი და გაოცებულმა დაიწყო :


-გოგო, გოგო გუშინ ირაკლიმ სახლამდე მიმაცილა, გზაში ბევრი ვილაპარაკეთ, და მემგონი...
-რა მემგონი დაამთავრე ელენ! –სიცილით ვუთხარი ელებნეს
-მომეწონა ! –გაიღიმა შეყვარებულმა ელენემ

ერთი თვრ ჩვეულებრივად გავიდა და ზაპხულიც მოვიდა. ამ თვის განმავლობაში საინტერესო მხოლოდ ორი რამ მოხდა : პირველი ალბათ ის რომ ირაკლი და ელენე ერთად არიან, მეორე მე და გოგა წარამარა ვჩხუბობთ რითიც დავიღალე. ელენე რეკავს :


-ალო? –მე
-გოგო დილით რეკავდი? –ელენე
-კი გოგო, საქმე მაქ მოხვალ? –მე
-კი გამოვდივარ, ირაკლისთან ერთად მოვალ სავარაუდოდ! –ელენე
-მოდით. –მე

ზარი გაისმა მივხვდი რომ გოგა იყო, არც ისე დიდიხნის შერიგებულები ვიყავით მაგრამ მაინც მიხაროდა მისი ნახვა.კარი გავაღე და პრეტენზიების მოსმენა დავიწყე :

-გოგო, შენ ნორმალური ხარ? –გოგა
-კი, მერე –სრულიად ჩვეულებრივად ვუპასუხე
-მერე? ამდენ ხანს კარს რატ ოარ მიღებ?! –გოგა
-ელენეს ველაპარაკებოდი! და საერთოდ რა დებილობებზე მელაპარაკები? –მე
-აუ ვსო რა მორჩი თორე გინებას დავიწყებ! –გოგა
-მეტი შენ არაფერი შეგიძლია, მოდი ხო –მე

ჩვენი ურთიერთობა რაღაც დებილობას გავდა, ნაგრამ ერთმანეთის გარეშე არ შეგვეძლო, რაც ამ დიალოგში არ ჩანს. 15 წუთში ელენე და ირრაკლი მოვიდნენ. ლაპარაკი მე დავიწყე :

-ელენე დედამ დამირეკა გუშინ და ეს ზაფხული უეჭველი იქ ვართ, ნინო დეიდასაც ელაპარა, ჩვენი ბედი ამ ზაფხულს გადაწყვეტილია, ირაკლი იმედია გამოუსჰვებ? –ღიმილით ვიკითხე
-მოიცა და მე გიშვებ?! –საუბარში გოგა ჩაერთო, რაც გასაკვირი არ იყო
-აუ გოგა რა ვქნა დედას ვერ გადავახტები ძააანაც რომ მოვინდომო, და ამიტომაც ყველა შევიკრიბეთ რომ ეს საკითხი გაირკვეს ! –ვთქვი გამწარებულმა
-ელენემ გადაწყვიტოს მე, არ ვარ წინააღმდეგი. –ირაკლი
-აი ადამიანი! ელ ერას იტყვი? –მე
-აა ეხლა არაადამიანიც ვარ ხო? –გოგა
-ხო გოგა არაადამიანი ხარ იცი რატომ? –მე
-რატოო? –იყვირა გოგამ
-იმიტომ რომ ნორმალური ადამინი თავის შეყვარებულს ეხუტება როცა ხვდება და არა უყვირის, მემგონი საკმარისია შენი ნების დართვა აღარც მჭირდება ერთ კვირაში მე და ელენ მივდივართ! –მე
-მოიცა და მე მკითხავს ვინმე? –ელენე
-არა მოდიხარ და მორჩა! –ვიყვირე და სამზარეულოში გავედი




ელენე შემოვიდა და მითხრა :


-რათქმაუნდა წამოვალ მაგრამ მეორედ არ გაბედო გოგაზე გაბრაზებულმა მე მიყვირო გასაგებია? და გოგა არ არის ის ადამინი ვის გამოც უნდა იშალო ნერვები!@ -ელენე, მართალია ადრე ელენეს მოსწიონდა გოგა, მაგრამ დღეს გოგა მისთვის ჩვეულებრივი ბაბნიკი იყო, ალბათ მალე მეც მასეთი დამოკიდებულება მექნებოდა გოგას მიმართ! ელენეს ჩავეხუტე და გოგაც შემოვიდა :


-ელენე ცოტახნით გადი ირაკლი გეძახის. –გოგა
-რა გინდა კიდე უნდა იყვირო? –მე, ვიცი რომ უხეშAდ ვუპასუხე მაგრამ ნამდვილად დაღლილი ვიყავი გოგას უნამუსო ქცევებით.
-მასე ძაან გიშლი ნერვებს? –გოგა, ჩემდაგასაკვირვად ძალიან თბილად მკითხა.
-კ ი ! –უბრალოდ მომიახლოვდა გაყინულ ლოყაზე თბილი ტუჩები მომადო, მაკოცა და აუხსნელად გავიდა სახლიდან.

ერთი კვირა გავიდა, დილით 5 ზე ჩვენი თვითპრინავი მიფრინავდა ელენე და ირაკლი ჩემ ოთახში იყვნენ მე ტელევიზორს ვუყურებდი საღამოს 7 საათი იყო და საინტერესო არფერი გადიოდა, კარზე კაკუნი გავიგონე და კარის გასაღებად წავედი. კარი გავაღე და ჩემს წინ გოგა იდგა ხელში რაღAც ეჭირა და მალვდა, მითხრა :
-შეიძლება? –გოგა
-შემოდი –მე
-ჩემი ცხოვრების აზრი ხარ შენ, მინდა რომ სულ მუდამ ჩემს გვერდით იყო, არ მინდა რომ ეს სამი თვე შენს გარეშე გავტარო მაგრამ ესეა საჭირო, მიყვარხარ ამ ცხოვრებაზე მეტად, და პატიებას გთხოვ ეს პატრა ყელსაბამი დედამ შენთან გამომატანა, ეს ყელსაბამი ბებიას ბაბუამ აჩუქა, მამამ დედას, მე კი შენ გჩუქნი და რაც არ უნდა მოხდეს იცოდე რომ მხოლოდ შენ მიყვარხარ ამ ცხოვრებაში და მეტი არავინ! –ამ სიტყვების გაგონების შემდეგ, უბრასლოდ ავიღე და გოგას ვაკოცე, იმღამეს მე დაგოგა ვიჯექით და რომანტიულ კინოებზე ვღAდაობდით, ირაკლი და ელენე ერთად რაღაცაზე მსჯელობდნენ ჩემ ოთახში. დილით აეროპორტში ბიჭEბმა გაგვაცილეს და ჩვენც აცრემლებული თვალებით ვემშვიდობებოდით თვითმფრინავით.





სამი თვე ჩვეულებრივად, გავიდა არაფერი მომხდარა საერთოდ! მე და ელენე უკვე თვითმფრინავში ვიჯექით და ერთი სული გვქონდა როდის ვნახავდით გოგას და ირაკლის. აეროპორტში მხოლოდ ირაკლი დაგვხდა და მითხრა :

-გოგას საქმეები ქონდა და საღამოს გნახავს არ მოიწყინო კატო. –ირაკლი
-არა არ მწყინს სახლამდე ხო მიმიყვან? –მოწყენილმა ვუთხარი ირაკლის.

მანქანაში ირაკლი და ელენე წინ ერთმანეთს სიტყვებით ეალერსებოდნენ მე კიდევ ჩაფიქრებული ნაწყენი ვიჯექი და ერთი სული მქონდა როდის მივიდოდი სახლში. სადარბაზოსთან გამიჩერა ირაკლიმ, მძიმე ჩემოდანი არ მქონდა და დავითანხმე რომ ჩემით ავიტანდი, ირაკლი და ელეენ წავიდნენ. სახლის კართან წერილი დამხვდა, გავხსენი და წავიკითხე. წერლში ეწერა : “ჩემი პატარა მაპატიე რომ ვერ დაგვხვდი, სახლში რომ შეხვალ ვარდის ფოთლებს გაუყევი! “ ვარდის ფოთლებმა ჩემ ოთახამდე მიმიყვანა იქ კი ლოგინზე დიდი ვარდის თაიგული დამხვდა თაიგულს შუაში ერთი ლურჯი ვარდი ქონდა გარედან გულის ფორმა თეთრი ვარდებისგან იყო გაწყობილი და ამ გულს უამრავი წითელი ვარდი აკრავდა მრგვალად გარშემო. პატარა წარწერაში კი ეწერა რომ საღამოს გოგა მოვიდოდა. ცოტა დავისვენე და ნოუთბუკში ჩავძვერი იქ კი ერთი საინტერესო ფოტო არმოვაჩინე სადაც გოგა იყო მონიშნული ვიღAც გოგოს მიერ და პოტოს ქონდა წარწერა :” მიყვარხარ და ბევრი ბევრი გული” . ხოლო ფოტოზე გოგას ეს გოგო კალთაში ესვა. იმ წუთს არ ვიცოდი რა უნდა მექნა მაგრამ კარზე ზარი გაისმა. კარი გავაღე და გოგა შემოვიდა, არანაირი რეაქცია არ მქონდა გოგა ზალაში შევიდა და ფოტო შეამჩნია, რაღAც სულელური ახსნები დაიწყო :

-კატო, გეფიცები უბრალოდ მეგობარია. მართლა. –გოგა
-მჯერა გოგა , მჯერა ხოდა ადექი ეხლა და მაგ შენ მეგობართან წადი იმიტომ რომ ჩვებსორის ყველაფერი მორჩა არანაირ პატიებას არ ეღირსები გადი გხვეწები უბრალოდ გადი. –ეს ვუთხარი და ცრემლები ჩამომცვივდა. გოგას არაფერი უთქვამს, ადგა და გავიდა.ელენეს დავურეკე ელენე სწრაპად მოვიდა მანმადე დასალევი ამოვიტანე მაღაზიიდან და ელენე ყველაფერს მიხვდა დაახლოებით, ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და დავლიეთ. დილით ისე ცუდად ვიყავი რომ სასწრაფომ წამიყვანა საავადმყოფოში ელენე სახლში დავტოვე. ელნე სახლში იყო და კარზე კაკუნი გაიგო მივიდა კარი გააღო და იქ გოგა დახვდა ირაკლისთან ერთად, ირაკლის ხათრით გოგა სახლში შემოუშვა ჩემზე უტხრა რომ ცოტახანში მოვიდოდი, გოგამ იკითხა :

-სად არის ? –გოგა
-საავადმყოფოში, გამორეცხვა სჭირდება დამ ოვა, მთხოვა ტუ ვინმე მოვიდოდა აქ დაელოდონ, და არ გაბედო და არ წახვიდე. –ელეენ
-შენ არავინ ხარ რო მე რაღAც მიბრძანო. გასაგებია? –გოგა
-ოე ბიჭო! –უყვირა ირაკლიმ _ მესმის რომ ნერვიულობ მაგრამ მართლა ჯობია აქ დაველოდოთ. გსაგებია? –თქვა ირაკლიმ დასხდნენ და კატოს ელოდებოდნენ.

ამასობაში კუჭი გამომირეცხეს და ექიმმა ესეთი რაღAც მითხრა :

-უკახრავად, თქვენი ფერი არ მომწონს და კიდევ რამოდენიმე გამოკვლევა რომ ჩაგიტაროთ არ იქნებით წინააღმდეგი? –ექიმი
-არა. –დავტანხმდი ექიმს

პასუხს ველოდებოდი და უცბათ ექიმმა დამიძახა :

-იცით თქვენ ლეუკემია აღმოგაჩნ... ...

ექიმის აღარც მესმოდა გავშეშდი და ტირილი დავიწყე, ექიმებმა დამაწყნარეს და მკყურნალობა დამინიშნეს. სახლში დაწყნარებული მივედი კარი გავაღე და ზალაში გოგა, ირაკლი და ელენე დამხვდა, გოგა წამოდგა მაგრამ ირაკლიმ დასვა და მთხოვა მის საპირისპიროდ დავმჯდარიყავი, ირაკლის ხათრით დავჯექი, და ვთქვი :

-არ ვაპირებ პატიებას! –მე გოგამ ისევ დააპირა წამოდგომა მაგრამ ირაკლიმ ისევ დასვა. უეცრად ელენემ ქაღალდები შეამჩნია ჩანთაში და გაუკვირდა, ფურცლები ამომაცალა და წაიკითხა დიაგნოზი ხელით ვანიშნე რომ არაფერი ეთქვა. ბიჩები წავიდნენ გოგა ძალით გავაგდე. ელენ ბევრი მელაპრაკა, მერე მოვუყევი რომ სანამ სახლში მოვდიოდი ვიღAც უცნობი მემუქრებოდა და მხოლოდ იმიტომ გადავრჩი რომ ვიღAც კაცი გამოჩნდა. ელენე ძალიან ანერვიულებული წავიდა იარკლისთან და რატქმაუნდა წამოცდა ლეიკემიიის შEსახებ, ირაკლი და ელენე შუაღამეს ჩემთან იყვნენ და ვლაპრაკობდით :

-ირაკლი არა გთხოვ გოგას არ უთხრა, ვსო მორჩა აღარ მინდა მაგ ადამინთან ურთიერთობა გთხოვ ირაკლი გთხოვ! –მე
-მხოლოდ ამდენი მუდარის გამო დაგთანხმდები მაგრამ შენც კარგად ხვდები რომ მაინც გაიგებს. –ირაკლი

გავიდა ერთი თვე მკურნალობამ არ მიშველადა საავადმყოპოში დამაწვინეს აპარატთან შემართეს. ელენე და ირაკლი ხშირად მოდიოდნენ დედა სულ ჩემთან იჯდა. ერთ დღეს ირაკლი უცნაურად იქცეოდა და მითხრა :

-კატო შენ ოღონდ არ ინერვიულო კარგი? –ირაკლი
-ირაკლი რა მოხდა? –მე
-გოგასთან წამომცდა. –ირაკლი
-კარგი არაუშავს მაინ ვერაფერს შეცვლის. –მე

უეცრად პალატაში გოგა შემოვიდა და მითხრა :

-რატო? –ზუსტად ისე მკითხა როგორც მაშინ პირველად –რატომ არ მითხარი? ნუთუ მაგდენად ვერ მიტან? –გოგა
-კი, გეხვეწები გადი! –ძალიან ვინანე რომ ეს სიტყვები ვთქვი. გოგა გატრიალდა და წავიდა.



ორ კვირაში ჩემი სიტუაცია უფრო გაუარესდა, ელენე და ირაკლი გახარებულები შემოვიდნენ და მითხრეს :


-კატო, 9 თვეში ნათლია გახდები. –ელენე
-რაა? –მე
-კატ ორსულად ვარ! –ელენე
-ვაიმე რა მაგრია! –ხრიგინით წარმოვსთქვი –მაგრამ ნათლი ნამდვილად ვერ ვიქნები. ვერ მოვესწრები და ტყუილა ნუ მაიმედებთ, მაგრამ ელე გეხვეწები თუ გოგო იქნება კეკე დაარქვი. ირაკლი თუ ბიჭი იქნება გაბრიელი, ეს ჩემი ბოლო თხოვნაა.
-აუცილებლად კატოოო, შენ მის ცხოვრებაში ამ ცხოვრების გმირი იქნები, ამას მე ირაკლი ყიფიანი გპირდები. –ირაკლი

ნახევარი საათი ვმხიარულობდით და უცბათ პალატაში გოგა შემოვიდა. მუხლებზე დაიჩოქა და თქვა :

-ეკატერინე მგალობლიშვილი გახდები ჩემი ცოლი? –გოგა არვიცი რატომ მაგრამ ვუპასუხე : -კი.. უეცრად მთელ ქალაქში გაითიშა
სუქი ჩემი აპარატი გაითიშა ექიმებმა ვერ მოასწრეს მისი ხელმეორედ ჩAრთვა და მე უკვე ასმ ქვეყნად არ ვიყავი. გოგამ უკნბიდან დანა ამოიღო და პირველივე შემოსულ ექიმს გელმკერდის არეში გაუყარა, გოგა დაიჭირეს და 9 წლით ჩასვეს. კატო როგორც წესი ისე გააცილეს ამ ქვეყნიდან. ელენე და ირაკლი ყოველ კვირა დადიოდნენ მის საფლავზე. ელენეს და ირაკლის ბიჭი ეყოლათ, ირაკლიმ შეასრულა მისი დაპირება დაბიჭს გაბრიელი დაარქვა. გოგამ 9 წელი სიმწარეში გაატარა და როდესაც იგი გამოუშვეს პირველრიგში თავისი უკანონო ცოლის საფლავი მოინახულა.