ვხედავდი როგორ ესაუბრებოდა ნიკა ზაზას.გაცხარებული ჩემი მამინაცვალი ხელებს უმისამართოდ შლიდა და ბოლთას სცემდა.ამ სცენამ უარესად ამანერვიულა აკანკალებული მოვშორდი ფანჯარას და დემატრეს ოთახში ავირბინე.ისე საყვარლად ეძინა,წამსვე გადამავიწყდა რახდებოდა ძირს.ნელა მივუახლოვდი და მივეხუტე, უკმაყოფილომ ტუჩები გააწლაპუნა და ძილი განაგრძო.ძალიან ვიყავი აღელვებული მეშინოდა ზაზა თავზე არ დამდგომოდა და ისევ შინ არ დავებრუნებინე.თავს ვიმხნევებდი "ქეთრინ ნუ ხარ პესიმისტი!" მაგრამ არაფერი გამომდიოდა იმდენი შიში მქონდა სულში დაბუდებული რომ ზაზას ხსენებისას გონება განგაშს ტეხდა და სხეულშიც უსიამოვნოდ მცრიდა.მძინარე დემეს ვუყურებდი და ცრემლები მომდიოდა.ზაზა რთული ადამიანი იყო,ფულს დახარბებული არამზადა.არვიცი დედაჩემთან რათამაშს თამაშობს,როგორ მიაჯადოვა თუმცა ერთი კი ვიცი ის ნამდვილი არაკაცია!ცემაში მხდიდა სულს და დედაჩემს ჩემზე ათას სისაძაგლეს ეუბნებოდა უსაფუძვლოდ...ერთადერთი რაც ჩემგან უნდოდა ბანკის ანგარიშებია და საკმაოდ ძლიერი ღვინის კომპანია რომელიც მამისგან მერგო მემკვიდრეობით თუმცა ვერ მივიღებ დანდერძს სანამ სრულწლოვანი არ გავხდები ფულსა და ძალაუფლებაზე დახამებული ზაზა კი ყველაფერს აკეთებს რომ ქონება ხელში ჩაიგდოს და ჩემს ქალაქ-ქალაქ ძებნასაც არ თაკილობს.
ცრმლები ნიაღვრად მდიოდა სახეზე,მზერა კარზე მქონდა შეჩერებული და გულისფანცქალით ველოდი ნიკას.სულ ერთიანად დაძაბული ვიჯექი და ფრჩილებს ვიკვნეტდი როცა შრიალის თუ ფაჩუნის ხმა მომესმა მალევე ჩამოიწია კარის სახელური და ნიკა გამოჩნდა მეც საჩქაროდ წამოვდექი და ვეცადე ფრთხილად დამეტოვებინა ოთახი რათა ჩვენს საუბარს დემეტრეს ძილი არ დაეფრთხო.
-წავიდა?-ვკითხე ათრთოლებულმა.
-ამჯერად წავიდა.მაგრამ რაღაცეებზე მოგიწრვს პასუხის გაცემა!-მითხრა მკაცრად.
-კარგი,მკითხე-ვუთხარი ანერვიულებულმა რადგან მივხვდი ადამიანივ რომელიც თვების მანძილზე თავშესაფარს და სამსახურს მაძლევდა ჰქონდა უფლება ჩემზე ყველაფერი თუარა ჩემი ცხოვრები მნიშვნელოვანი დეტალები სცოდნოდა.
-რატომ გეძებს ისკაცი?-
-ჩემი მამიმაცვალია და ელოდება სანამ სრულელოვანი არ გავხდები და მამაჩემის ქონებას მას არ გადავუფორმებ-ვუთხარი და თვალი ავარიდე.
-მან მითხრა რომ ფსიქიკური პრობლემები გაქვს-მითხრა ნიკამ და ეჭვისთვალით შემომხედა.
-დაიჯერეთ?-ვუთხარი იმედგაცურებულმა.
-არა რათქმაუნდა-
-აქ საიდაანომაგნო?-
-არუთქვამს.უბრალოდ თქვა რომ საშიში ხარ ხალხისთვის და ამიტომ გეძებს ასე გამალებით-
-საშიში თვითონა ეგ არამზადა!მისი ბრალია სწორედ მას გამოვექეცი იმიტომ რომ.....-სიტყვის გაგრძელება ვერ შევძელი მხოლოდ სავარძელში ჩავეშვი და თავი ხელებში ჩავრგე.
-ქეთი დამშვიდდი ახლა აქ ხარ,ჩემთან და ნურაფრის შეგეშინდება.-თავი ამაწევინა ნიკამ და პირველად ვნახე მის შავ თვალებში აცეკვებული ჭინკები.
-მომკლავს,ამჯერად ნამდვილად მომკლავს-ვსურუტუნებდი ჩემთვის.
-ამჯერად?-მკითხა ნიკამ და ბრაზისგან მუშტები შეკრა
-ჰქონდა მცდელობა ბევრჯერ მაგრამ გადავრჩი-ამოვიტირე და უჰაერობისგამ შეწუხებული ღრმად ვსუნთქავდი.
-ცუდად ხარ?ექიმს დავურეკავ-აღელვება დაეტყო ნიკას.
-არმინდა ექიმი უბარალოდ დავიღალე-
-ოთახში აგიყვან-ხელში ამიყვანა და ჩემი ოთახისკენ დაიძრა.ვგრძნობდი როგორ მერეოდა რული თუმცა დემეტრე გახსენდა მალე რომ გაიღვიძებდა და ჭამა უწევდა.
-დემეტრეს ჭამს დროა-ამოვთქვი მიძინებულმა.
-მე...მე ვაჭმევ-თქვა დაბნეულად და ოთახი დატოვა.გული ამიფართხალდა ამის გაგებისას ნიკა დემეტრეს ხელში აიყვანდა მის მკვლავებში გაყურსულს აუცილებლად აუფართხალდებოდა სითბოთი სავსე გული.იგრძნობდა შვილისადმი სიყვარულს და ეს მახარებდა.


***
დილას თავს კარგად ვგრძნობდი,ღიღინით გავედი დემეტრეს ოთახში და იქ საოცარი სურათი გადამეშალა. ნიკას სავარძრლში ეძინა მის მკვლავებში კი თვალებს დემეტრე აცეცებდა.ბავშვი ფრთხილად გამოვართვი და ნიკასაც გაეღვიძა.
-ვაჭმევ-ვუთხარი და სამზარეულოში ჩავედი დემსთან ერთად რომ მისთვის ფაფა მომემზადებინა.ჩემს ბიჭს საოცარი მადა აქვს ყოველთვის მადიანად შეექცევა ხოლმე საჭმელს და საყვარლად აცმაცუნებს ხოლმე ღვინისფერ ტუჩებს.საოცრად ჰგავს მამას მაშავით ყორნისფერი თმები და ლამაზი სახის ნაკოთებიაქვს.შემთხვევით საოჯახო ფოტოზე წავაწყდი პატარა ნიკას ფოტოს და საოცარი მსგავსება დავინახე მამა-შვილს შორის.
-საჭმელი გვაქვს რამე?-სამზარეულოში ნიკა შემოვიდა გადაღლილი სახით.
-დემე დაიჭირედა მოვამზადებ რამეს-ეშმაკურად გავუღიმე ნიკას და ბავშვი გავუწოდე.ადრე სულ შენიღბული დადიოდა არვიცი რაშეიცვალა მასში თუმცა მე ძალიან მომწონს ასეთი ნიკა.ბავშვს აღარ გაურბის და ცივილიზებურად იქცევა არც უმიზეზოდ ყვირის.პიცის გამოცხობა გადავწყიტე პარარელურად სპაგეტი მოვამზადე.ნიკასდავუძახე .
-დემესთან ავალ მე-ვუთხარი და სამზარეულოდან გასვლა დავაპირე.
-ერთად ვისადილოთ.დაჯექი ქეთი-სკამი გამომიწია და სპაგეტიც გადამიღო.სადილმა მშვიდად ჩაიარა რადგან დემეს ეძინა ჩემი საყვარელი წიგინი "ქარიშხლიანი უღელტეხილი" ავიღე და კითხვა დავიწყე.გარეთ საშინელი ამინდი იყო.ქარი ზუზუნებდა და წვიმაც თქეშად მოდიოდა.ყოველთვი მიყვარდა ასეთი ამინდები,მიყვარს წვიმაში ძილი ძალიან თითქოს მშვიდად ვარ ამდროს და ყველანიარი ფიქრისგან ვთავისუფლდები.დემემ მალე გაიღვიძა თმაშის ხასიათზე იყო ვაჟბატონი და თვალებს მაცდურად მიჟუჟუნებდა.
კარზე ზარი იყო.გაკვირვებულმა ჩავიბუზღუნე ახლა ვინ უნდა იყოს მეთქი და ჰოლში გავფრატუნდი და კარი გავაღე.ხელში ერთიანად გალუმპული ქერა ქალი იდგა მედიდური გამომეტყველებით ცივად ჩამომიშორა უკითხვად შეაბოტა სახლში.
-ვინ ხართ?-ვკითხე გაგუკისებულმა.
-შენ თვითონ ვინ ხარ?-ზიზღით შემომხედა და შლაპა დივანზე მიაგდო.
-როგორ ბედავთ სახლში მივარდებით და თქვენს ნივთებს აქეთ-იქით ისვრით?-მივახალე გაბრაზებულმა.
-ჩემს სახლში როგორც მინდა ისე მოვიქცევი!ჩემი ქმარი სად არის?-
"ვინ ქმარი?გიჟია ეს ქალი?"ვეკითხებოდი ჩემს თავს.სწორედმადროს გამოჩნდა ნიკა რომელიც გაბრაზებული უყურებდა ამპარტავან ქალს.
-შენ აქ რასაკეთებ?-დაიღრინა ნიკამ.ქალი სხარტი მოძრაობით მიბრუნდა ნიკასკენ და მისკენ დაიძრა.
-ნიკუშა საყვარელო როგორ მემენატრე-თქვა ქალმა და კისერზე შემოეხვია გახევებულ ნიკას.გაოცებული ვიდექი ხომ არ მესიზმრება?ვეკითხებოდი ჩემს თავს.
-რას მოგვშტერებიარ გოგო!დამეკარგებაქედან!-დაიწიკვინა ქალმა და მეც გამოვფხიზლდი.დემესთან ავალმეთქი ჩავიბუტბუტე და კიბეზე ავირბინე.
-ჰო მართლა ძვირფასო სად არის ჩვენი შვილი?-გზაში გავიგე ქალის სიტყვები.
-სალომე შეეშვი თვალთმაქცობას და წადი ჩემი სახლიდან!-თქვა ნიკამ და ცივად მოიშორა ქალის ხელები.
-სახლიდან მაგდებ?-ატირდა სალომე.
-შეიძლება ასეც ითქვას-
-არსადაც არ წავალ!-დაიწიკვინა ქალმა და კიბეზე აირბინა.


***
დემეს ვაცმევდი როცა კარი სალომემ შემოაღო.ცივად შეხედა ბავშვს ოთახი გამიმზადეო მიბრძანა და კარისკენ გაემართა როცა სიტყვები დავაწიე.
-მე მოსამსახურე არ ვარ!თავს თვითონ მიხედეთ-ვუთხარი თავის აუწევლად და დემე ხელში ავიყვანე.ქალმა კარები გაჯახუნა და წიკვინით ჩაიარა კიბები.
"კრუელა"ჩავიქირქილე ჩემთვის და ჩემს პრინცთან ერთად ოთახი დავტოვე.
-ქეთი!-კიბეზე დამეწია ნიაკს ხმა.
-დიახ-
-შენთან სასწრაფო საქმე მაქვს.კაბინეტში გელოდებ-მითხრა და კარებში გაუჩინარდა.


გამარჯობაა.ბოდიში რომ სულ ვაგვიანებ მაგრამ იმდენი სამეცადინო მაქვს რომ დრო არმრჩება ხოლმე..გამიხარდება თუ თქვენს აზრს გამოხატავთ კომეტარებში.ყველა ძალიან მიყვარხართ♥