აქამდე თუ პაწაწინა ჭირვეული პრინცი არ მაძლევდა დაძინების საშუალებას ახლა,მის ოჯახზე ფიწრები არმაძლევდა მოსვენებას.უამრავი კითხვა მქონდა თუმცა ბოლოს გავუეყერი ჩემს თავს "ქეთრინ,არარის შენი საქმე სხვისი ცხოვრების გარჩევა როცა შენი ცხოვრებაზევერ მოგივლია!"წავკბინე ჩემს თავს.ბოლოს თვალები დავხუჭე და დაძინება ვცადე.
პატარა დემეტრეს ვასეირნებდი ბაღში როცა ჩემთვის საზულველი ხმა მომესმა.-მაინც გიპოვე პატარა გაიზვერავ!-ყვიროდა ზაზა და ჩემსკენ მოდიოდა.ისევ რელსებზე მივრბოდი დემე გულში მყავდა ჩახუტებული.მივრბოდი და თან უკან ვიხედებოდი აკანკალებული.ბავშვი ტიროდა,ვერ ვაჩერებდი..ძალა მეცლებოდა და მოცელილივით ვეცემოდი მიწაზე,მალევე ვიგრძენი მუცელში დარტყმა და ტკივილიგან ამოვიგმინე...ტირილი არ წყდებოდა პირიქით უფრო მატულობდა.
აღელვებული თუ შეშინებული წამოვვარდი საწოლიდან,ოფლით დაცვარულ შუბლზე ხელი მოვსივი.
-ეს სიზმარი იყო.მხოლოდ სზმარი-ვამხნევებდი ჩემს თავს თუმცა როცა დემეს ტირილი მოსწვდა ჩემს ყურთასმენას დაფეთებული წამოვვარდი საწოლიდან და სწრაფად მისი ოთახისკენ ავიღე გეზი.
-გაიღვიძა ჩემმა პრინცმა?-გულზე მივიკარი ჩემი ბიჭი და აწითლებული ლოყები დავუკოცნე.-ვჭამოთ ხო?-თან ველაპარაკებოდი თან გაოფლილ ტანსამოს ვუცვლიდი.მის გამაბულ სახეს რომ ვხედავდი დებილივით ვიღიმოდი.ბავშვი ნამდვილი ბედნიერება არისო რომ ამბობენ სიმართლეა!ახალი სიცოცხლე ბედნიერების მომტანია რაცარუნდა გიჭირდეს პაწაწინა არსება მუდამ მოახერხებს თქვენი განწყობის გაუმჯობესებას.
-იცი?თუ მეყოლება ბიჭი მინდა შენნაირი დამჯერი და თბილი იყოს!-ვესაუბრებოდი ბალიშებში მოკალათებულ დემეტრეს რომელიც თვალებს ნაბავდა და სურვილს გიჩენდა მგრად ჩაგეკოცნა ხელში ავიტაცე ჩემი პრინცი და ჰუმანას გამზადებული რძე რომელიც სოსკიან ბოთლში ჩავუსხი პირთან მივუტანე.მანაც ცალი ხელი ბოთლს შემოჭდო და პირის წლაპუნს მოჰყვა.
-დემეტრე ნელა ჭამე გართმევს ვიმნმე?-ვუთხარი ღიმილით თითქოს ჩემი ყოველი სიტყვა გაეგოს.თუმცა ისე გამაგიჟა მისმა სიყვარულმა რომ ბესაუბრები კიდეც.არვიცი მაგრამ ამ ერთკვირაში ამ ბავშვმა თავი სიგიჟემდე რომ შემაყვარა ეს აშკარაა და მეტყობა კიდეც.ოთახში ფეხის ხმაზე გოვფხიზლდი და კარისკენ გავიხედე სადაც ნიკა იდგა და დემეს უყურებდა რომელიც მაძღარი ჩემს ხელებზე გაწოლილიყო და თვალებს კმაყოფილი ნაბავდა.
-როგორც იქნა დაიძინა-თქვა ვითომ ნაეყენმა და მაცივრიდან ლუდი გამოიტანა.
-შეგაწუხათ მისმა ტირილმა?-ვკითხე წარბაერულმა.
-დიახ,თანაც ძალიან-
-იცით რაა ?მე ვფიქრობ ეს თქვენი დამოკიდებულება დემეტრეს მიმართ უბრალო ნიღაბია.თქვენ ძალიან გიყვართ ბავშვი მე ამას ვხვდები თუნდაც მაშინ როცა თბილი მზერით ეფერებით ხოლმე და ეს სითბო რომ სხვამ არ შეამჩნიოს მწარედ იგესლებით-ვუთხარი გაბედულად.
-ფანტაზია მაქვსო შენ უნდა თქვა-მითხრა ირონიულად.
-ფანტაზია?კიდევ ერთი ნიღაბი!მე ვიცი რომ რაც გითხარით სრული ჭეშმარიტებაა და ვგონებ თქვენც იცით!-ვუთხარი და ოთახი დავტოვე.


***
მთელ სახლში მე დემე და მამამისი მარტო ვიყავით.მოსამსახურეები ერთი კვირით დაგვეთხოვნენ.მთელ დღეებს დემესთან ერთად ვატარებდი ბაღში,ნიკა კი ფანჯრიდან გვიყურებდა ხოლმე.იყო მასში რაღაც ცვლილება უკვე ერთი თვე იყო რაც აქ ვცხოვრობდი და ვამჩნევდი რომ გამოსწორდა სავით.დემეს აღარ მოიხსენიებდა ცუდად თუმცა მიახლოვენას მაინც ვერ ბედავდა.თუმცა.მე ყველაფერს ვაკეთებდი რომ მასთან დაახლოვებულიყო.

***
დემეს ეძინა,ამიტომ სამზარეულოში სადილს ვამზადებდი როცა სახლში ზარის ხმა გაისმა.გული უცნაურად ამიჩქარდა სწარაფად ვეცი ფანჯარას და როცა ზაზა დავინახე გულმა რეჩხი მიყო უმენურად ფანჯარასთან ჩავიკეცე განეურულმა ამოვიგვინე.
-ქეთი კარზე არიან?-მკითხა კიბესთან მდგარმა ნიკამ რომელიც გაკვირვებული მიყურებდა.
-არაა არავინ არის...არავინს არის..არშეიძლება ის აქ იყოს-ვბუტბუტებდი და ცრემლებს ვიშორებდი კარზე კი ზარი არ წყდებოდა.
-ქეთი რადაგემართა?-მომიახლოვდა მიკა და ჩემი წამოყება სცადა.
-მეშინია ...წამიყვანს ...ისევ დაიწყება ჯოჯოხეთი-ვსრუტუმებდი მის მკერდზე მიკრული და მის პერანგს ვებღაუჭებოდი.
-არავინ არსად არ წაგიყვანს დამშვიდდი კარგი?მე კარს გავაღებ და ვნახავ ვინარის-
-არააა!-წამოვიყვირე მე.-არ გააღო მე მომაკითხა ჩემი მოკვლა უნდა!-
-ვის?-
-უთხარი რომ არმიცნობ და აქ არვცხოვრობ.ნიკა დამეხმარე გემუდარები-
-ქეთი სულერთიანად კანკალებ -გულზე მიმიკრადა ყურთან მიჩურჩულა " ვერასოდეს ვერავინ, ვერაფერს ვერ დაგიშავებს სანამ მე გყავარ" და კარისკენ დაიძრა..აკანკაელებული მივედი ფანჯარადთან და ფარდა გადავწიე რომ დამენახა რა მოხდებოდა.

დააფიქსირეთ თქვენი აზრი ყველამ თორემ არ მაქვს სტიმული რომ კარგი თავები დავდო არ დაგეზაროთ გამოხატეთ თქვენი აზრი გავაგრძელო თუ არა.