ნეხევარ საათში დირექტორის კაბინეტში ვიჯექი და ვსაუბრობდით, დავითი კარგი კაცი აღმოჩნდა, მომეწონა, ზრდილობიანი და თავაზიანი იყო
-ანუ ხვალიდან შემიძლია დავიწყო?
-მონიკა იცი რა არის, სასწავლო წელი 2 კვირაში მთავრდება, მე ვიფიქრე სექტემბრიდან დაიწყებდი
-არა იყოს ხვალიდან, სახლში ჯდომა მოსაბეზრებელია
-კარგი, მაშინ წამოდი მასწავლებლებს გაგაცნოდ.- სმასწავლებლოში შემიყვანა და ყველა გამაცნო, სულ 4 კლასი მყავდა, დღეში 2 გაკვეთილის მერე თავისუფალი ვიყავი, მეც ეს მინდოდა ჩავიდოდი თორნიკესთან და დავუჯდებოდი.
სახში ღიღინ-ღიღინით შევედი და სამზარეულოს გზას გავუყევი
-თამრო, მომილოცე და მაჭამე რამე.- მოვეხვიე და ვაკოცე
-ოჰო, რამე მოხდა?
-კი მუშაობა დავიწყე.
-გილოცავ და აი შენ გემრიელი საჭმელიც.- ლობიანიი დამიდო მაგიდაზე, იმდენი ხანია არ მიჭამია ეს გემრიელობა, ხარბი მზერა ვესროლე და უცბად ჩამოვჯექი სკამზე.

***
მეორე დილით თორნიკემ დამირეკა, ნუ ფაქტიურად მისმა ზარმა გამაღვიძა
-დილამშვიდობისა.- უჰ რა ხმაა აქვს, გავიფიქრე და გავინაბე
-დილამშვიდობისა
-გამოგივლი ერთად წავიდეთ
-დიდი სიამოვნებით.- გახარებული წამოვხტი ლოგინიდან და გამზადება დავიწყე. ცისფერი ტანზე მომდგარი კაბა ჩავიცვი და თეთრი ფეხსაცმელი, თმა გავიშალე მსუბუქი მაკიაჟი და მე ვარ რაც ვარ, ჩანთა შევამოწმე ხო ყველაფერი რიგზე იყო და ყავის დასალევად ჩავედი, მოდუღების პროცესში იყო კარზე ზარის ხმა გავიგონე და მერე ნაბიჯების ხმა, თამროს გაუღია კარი
-აქ არის ბატონო თორნიკე
-მადლობა.- თამრომ მარტო დაგვტოვა და ახლა ის ჩემთნა მოდიოდა, როგორ მინდოდა გავქცეეულიყავი და მეკოცნა
-მზად ხარ როგორც ჩნს.- უკნიდან მომეხუტა და კისერზე ოდნავ შემახო ტუჩები, მთელი ტანი დამებურძგლა და ვეცადე მომეშორებინა
-გაიწიე ყავა დმექცევა
-მეც მინდა ყავა.- უფრო მაგრად შემომხვია ხელები და განძრევის საშუალება არ მომცა
-რაღაც თორნიკეს ვერ გამსგავსებ
-ვერა ჰო?
-ვერა
-ახლა.- შემომაბრუნდა და თვალებში ჩამხედა, ნამდვილად თორნიკე იყო, გავუღიმე და ცხელი ყავა ოდნავ დავასხი ხელზე, იმხელაზე იღრიალა გული გამისკდა
-დაგაბრუნეთ ბატონო თორნიკე რეალობაში?.- სარკაზმით ვუთხარი და მოშორებით დავდექი
-სულ გაგიჟდი ხო? დამეწვა ხელი.- შეწუხებული სახით მითხრა და ყავიანი ადგილი მოიბანა
-არაფერი მოგივა.- ენა გამოვუყავი და დარჩენილი ყავა მოვსვი
-მონიკა ნაცვლიშვილო განანებ ამას.- თითის ქნევით მითხრა და სამზარეულოდან ჩქარრი ნაბიჯით გავიდა, მივხვდი რო ზედმეტი მომივიდა და უკან გავყევი
-აუ მაპატიე რა, არ მეგონა თუ ასე ძალიან გეტკინებოდა, გთხოვ.- მართლა ვთხოვდი პატიობას, თან ჩემ თავს ვლანძღავდი, ის კი ხმას არ ირებდა არც კი იხედებოდა ჩემკენ
-თორნიკე, ბავშვივით იქცევი, გთხოვ, წამო ჩემი მანქანით წავიდეთ, შემომხედე.- კარებთან გავუსწარი და წინ ავესვეტე
-მაპატიე რა.- საწყალი ბავშვის სახე მივირე და ავხედე, ისეთი თვალებით მიყურებდა მინდოდა იქვე გამეფშიკა ფეხები
-კარგი.- მხოლოდ ეს მიტხრა და ისევ წინ გაიჭრა, მანქანაში ჩემს გვერდით დაჯდა ისე რო არც შემოუხედია
-თორნიკე.- არაადამიანური ხმით ამოვიგმინე
-რა?
-მაპატიე მეთქი
-კარგი
-აბა რა გჭირს?
-არაფერი, გვაგვიანდება წადი
-არ წავალ სანამ არ მეტყვი!
-წადი და გზაში გეტყვი
-მართლა?.- გამომცდელი თვალებით გავხედე მატყუებდა თუ არა
-ჰო მართლა.- ახლა დავიჯერე და მანქანა გარეთ გავიყვანე
-აბა გისმენ?- თან გზას გავცქეროდი
-მოკლედ, მინდა სადმე წავიდეთ ერთად, მარტო მე და შენ, მინდა კარგად გაგიცნო
-რა?.- ისეთი მოულოდნენლი იყო, მანქანა დავატორმუზე და ის წინ გადმოვარდა
-ჰო, მგონი სულ გაგიჟდი სენ
-კი არ გავგიჟდი, აღფრთოვანებული ვარ, რათქმაუნდა წამოვალ.
-ძალიან კარგი.- შუბლი მოისრისა და ღვედი კარგად გადაიჭირა, იფიქრა სანამ მიმიყვანს გზაში მომკლავს ალბათო...
მე-8 მე-9 მე-11 და მე-12 კლასები შემხვდნენ, ძალიან კარგი პატაარები არ არიან ძალიან და ყვირილიც არ მომიწვეს, აა ჩემ დროს მხოლოდ ნაცვლისვილი ისმოდა კლასში, შატალო და ბუფეტის აღება მე მეკისრებოდა, პირველი გაკვეთილი მეცხრე კლასში მქონდა 23 ბავშვი იყო და 23ვე ისეთი აქტიური თავი გადამაჭამეს, ზარზე ერთ-ერთს დავუძახე
-შენ მარიამი ხო?
-კი მასწავლებელო
-რაღაც უნდა გთხოვო
-გისმენ?
-მიდი რა სპორტის მასწავლებელს კითხე რამდენი გაკვეთილი აქვს დღეს
-ახლავე მას.- ჩქარი ნაბიჯით გავიდა კლასიდან და ზუსტად 5 წუთში პასუხით დაბრუნდა ექვსიო, კაია ბოლო ორი გაკვეთილი იქ დავუჯდებოდი.
ოთხი გაკვეთილი წამივიტ გავიდა და მაშინვე თორნიკეს კაბინეტისკენ წავედი, დარბაზი გავიარე და კარზე მივუკაკუნე
-შემოდი
-რომელი კლასები დაგრჩა?
-მეთერთმეტე და მეექვსე
-მმ კაია.- სკამი მისკენ ჩავაჩოჩე და გვერდიტ მივუჯექი, ჟურნალში რაღაცას ავსებდა. ისეთი სერიოზული იყო, წარბსაც არ ატოკებდა, უცბატ კარები სემოაღეს ორმა გოგომ
-მას, უი უკაცრავად.- ცემს დანახვაზე გაჩერდნენ
-რა არის?
-ბიჭებმა ბურთი წაგვართეს
-კარგი გაამოვალ
-იყავი მე გავალ.- გავაჩერე და წამოვდექი, მივხვდი ვერ იყო ხასიათზე, დარბაზში გავედი დაბიწებისკენ წავედი, ბურთი რომელსაც ეჭირა ხელში მისკენ მივედი და ღიმილით ვტხოვე დაებრუნებინა, მანაც მაშინვე მომაწოდა და ბოდიშიო მითხრა, ბურთი გოგოებს მივეცი და უკან დავბრუნდი, გულს რაღაცეები მიკაწრავდნენ სანამ არ გავიგე თორნიკეს რა სჭირდა
-რამე მოხდა? ხელი ისევ გეწვის
-არ არაფერი, ისე დავიღალე
-შემომხედე და ისე მითხარი, ხელიც მაჩვენე.- ძალით გამოვაწვეინე და მის მაჯას დავხედე, დაწითლებული ჰქონდა და უხურდა
-ამიტომ ხარ ცუდ ხასიათზე ხო
-არა მონიკა, უბრალოდ რაღაც ვერ გავიგე
-რა?
-შენ არ გეხება
-კარგი, მაგრამ ხელი ექიმს რო ანახო?
-სკოლის ექიმს ვაჩვენე და არაფერიაო
-კარგი როგორც ჩანს მე ზედმეტ კიტხვებს ვსვავ და ზედმეტიც ვარ, წავალ.- ცნთას დავავლე ხელი და გამოვდიოდი, იმიტომ რომ მართლა მეწყინა მისი ასეტი უკმეხი ლაპარაკი
-მოიცადე სად მიდიხარ
-სახლში.- კართან გავჩერდი და იქიდან ვუპასუხე
-არ წახივდე იყავი ერთად წავვიდეთ და ზედმეტი არ ხარ
-რავიცი.- გავხედე და წამოვდეი, ხანდახან ისე მიშლის ნერვებს, უბრალოდ რატომ აკეთებს ასეთ რაღაცას არ მესმის რა დავუშავე, თუ მოვწონვარ რატომ არ ამბობს და ტუ არა და რატო უნდა ცემტან ერთად სადმე წასვლა. სხლში ვიჯექი და ფანჯრიდან ვიყურებოდი, ივნისსსი ასეტი წვიმა არასდროს მენახა, თიტქოს ცა ჩამოიქცაო, გავცქეროდი და ვტკბებოდი წვიმის წვეთების ხმით, უცბად გარეთ გასვლა მომინდა ავდექი ფეხზე კეტები ამოვიცვი და გიჟვით გავიქეცი გარეთ, მივდიოდი და თან მაღლა მქონდა თავი აწეული, წვეთები სახეზე მეცემოდა და გიჟივით მეცინებოდა, ფეხით იმდენ ხანს ვიარე სანამ არ დავიღალე და ბორდიულზე არ ჩმოვჯექი, გზაზე მანქანამ გაიარა და მტელი წყალი ზედ სემომესხა ნერვები მომეშალა, იმ ბრუციანმა ვერ დამინახა აქ რო ვიჯექი მეთქი და რაც ხმა მქონდა ვუღრიალე,
-თვალებში არ იხედები ბრუციანო.-სახიდან ტელახი მოვიწმინდე და ფეხზე წამოვდექი, "ბრუციანმა" მანქანა უკან დახია და ფეხებთან გამიჩერა, უცბად სახეზე გაოცება დაეტყო, ტელეფომი ამოიღო რაღაცას დააცქერდა და ისევ ამომხედა
-მონიკა ხო?
-კი.- გაბრაზებულმა შევღრინე
-აუ ბოდიში რა, ჩაჯექი სახლში წაგიყვან
-არ მინდა სენი წაყვანა, ცემით წავალ
-მიდი ჩჯექი.- წარბები სეკა და მბრძანებელივიტ მიტხრა რამაც დამიმორჩილა და ცავჯექი, ცოტახანში კორპუსთან გააჩერა და მიტხრა გადმომყევიო, მეც დავემორჩილე, გავყევი ლიფტით მე5 სართულზე ავიდა და კარზე დააკაკუნა, კარი ცემდა გასაოცად თორნიკემ გაარო ა ჯერ მე გამომხედა მერე იმ ბრუციანს
-პრინცესა მოგიყვანე
-გაგიჟდიტ, მონიკა რას გავხარ ან ერთად რა გინდათ.- ტქმას ვაპირებდი მაგრამ ისევ იმან დამასწრო
-ბორდიულზე იჯდა და წყალი სეესხა
-კი არ შემესხა შემასხი იდიოტო.- თორნიკეს გაეცინა და შიგნით სემიყვანა
-აი სააბაზანო მიდი მოწესრიგდი
-ტანსაცმელი არ მაქვს
-დედაჩემის კაბას მოგიტან იმედია მოგერგება.- სიცილით მიტხრა და აბაზანის კარი მომიხურა. რაც შეიძლება მალე მოვწესრიგდი და კარიდან თავი გამოვყავი
-ტორნიკე კაბა სადაა?
-მოგიტან ახლავე.- 5 წუთში ფარფარა წითელი კაბით მომადგა
-ამაზე სესაფერივერაფერი ვნახე
-მადლობა და ის ვინა?
-ჩემი ზმაკაცია, შეგიძლია გამოხვიდე წავიდა უკვე
-და გაოცებული რატო მიყურებდა, ტელეფონში ძრომიალის მერე?
-რავი მე
-კაი.- კაბა გადავიცვი, თმა უკან გადავიყარე და ჩემი ტანსაცმელი იქვე დავყარე, თორნიკეს ვუთხარი გადაყარე მერე მეთქი და კაიო.
დივანზე მის გვერდით ჩამოვჯექი, ფული არ მქონდა რო წავსულიყავი, არც გზა ვცოდი ფეხით რომ წავსუიყავი
-რატო წახვედი დღეს?
-გამაბრაზე და იმიტო, შენთვითონ ვერ გაგიგია რა გინდა
-შენ
-ჰა კიდევ.- წარბები შევკარი და გავხედე
-რატო ხარ ჭირვეული ბავშვივით? ჰო სენ მინდიხარ, მარტო სენ როცა ვცდილობ სერიოზულად დაგელაპარაკო და მოგექცე, ან სახლიდან მაგდებ ან მწვავ.- თითქმის ღრიალით მიტხრა, მე შეშინებული ციყვივით ვაცეცებდი თვალებს
-მერე სეგიძლია უბრალოდ თქვა
-თქმა რა საჭიროა როცა საქციელი ამტკიცებს? თან არაერთხელ, ხო მინდა შენტან მაგრამ სენ გატუტუცებული გოგო ხარ და ვერაფერს ეგუები, დარწმუნებული ვარ არც ბედნიერება მოგეწონება სიმდიდრის გარეშე
-ცუდი წარმოდგენა გაქვს ცემზე.- ამას მართლა არ მოველოდი და ტირილი დავიწყ
-რასაც ვხედავ იმას ვამბობ
-სახლში მინდა წამიყვანე
-არა, აქ დარჩები დღეს და მომისმენ
-არ დავრჩები, საჭირო რო გახდეს ფანჯრიდან გადავხტები.- მასინვე ჩემსკენ გადმოიხარა და ტვალებში ჩამხედა
-მიდი? მიდი თუ მაგის გაბედაობა გაქვს.- მე ადგილიდან არ გავნძრეულბარ, რადგან სურვილი არც მქონია
-აი მე კიდე იცი რისი გაბედაობა მაქვს?

-ესეც ახალი თავიი.