გავიღვიძე, კიდევ ერთი მონოტორული დილა გათენდა, გარეთ კარგი ამინდია მაგრამ ახლა ჩემთვის სრულიად მოღრუბლულია ცა.... უკვე 1 თვე გავიდა რაც დედ-მამა გარდამეცვალა, ძალიან განვიცდი, ჩავიკეტე ყველა ჩამოვიშორე გზიდან გარდა ჩემი მამიდაშვილი ლიზისი და ორი დაქალის მარის და ნინის. ისინი ჩემთვის ყველაფერი არიან. ღმერთო როგორ დავიღალე მარტოობით!
ჩემი მშობლები ცნობილი ბიზნესმენებინიყვნენ, ერთ-ერთ შეხვედრაზე მიდიოდნენ ლატვიაში როდესაც თვითმფრინავი ჩამოვარდა და დაიღუპნენ. ეს ყველაფერი დიდი კატასტროფა იყო, უმარავი ადამიანი მოვიდა მათ დაკრძალვაზე მაგრამ არც ამან მანუგეშა რა მნიშვნელობა ქონდა ადამიანების რიცხვს რომლებიც მისამძიმრებნენ ჩემი მშობლები მაინც ვეღარ დაბრუნდებიან, რათქმაუნდა დიდად მადლიერი ვარ ყველასი ყველა ,მედგა გვერდიში შეძლებისდაგვარად მაგრამ მე არავინ გავაჩერე უშუალო კონტაქტი როგორც ზემოთ ვახსენე მხოლოდ ჩემს ორ დაქალთან მაქვს რომლებიც დებივით მიყვარს და ჩემს მამიდაშვილთან. მამიდასთან და მის ქმართანაც საკმაოდ კარგი ურთიერთობა მაქვს, ისიც კი შემომთავაზეს რო მათთან გადავსულიყავი საცხოვრებლად მაგრამ ვიუარე, ჩემს სახლში მერჩივნა ცხოვრება ასე უფრო ახლოს ვგრძნობდი თავს მშობლებთან თითქოს ჩემს გვერდით იყვნენ...
ჩემი მშობლების ქონება და კომპანია მე დამრჩა. მართვა მამამ მასწავლა სანამ გარდაიცვლებოდა ამიტომ არ გამჭირვებია კომპანიისთვის სათავეში ჩადგომა მაგრამ რაღაც პრობლემები მაინც არის წვრილმანად მაგრამ ბევრი გროვდება..
მართლა, მე ანი მქვია, ანი როდონაია, 21 წლის თან ბიზნესის მართვაზე ვსწავლობ და თან შეძლებისდაგვარად ვუძღვები კომპანიის საქმეებს. ძალიან დამღლელი გრაფიკი მაქვს მაგრამ რა ვქნა სხვა გზა არაა მთლად უსაქმოდ ყოფნას ასე მირჩევნია, დაკავებული რომ ვარ გულს ვაყოლებ, ისე კიდევ სულ ჩემი მშობლები მახსენდება და თვალზე ცრემლი მადგება.
უცებ ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა, კომპანიიდან იყვნენ სასწრაფოდ მისვლა მთხოვეს სერიოზული პრობლემა შეიქმნაო. მაშინვე გარეთ გავვარდი, ჩემს მანქანაში ჩავჯექი და 10 წუთში კომპანიასთან გავაჩერე მანქანა, გადმოვედი და შენობაში შევედი, მაშინვე ჩემი მდივანი მომეგება და დაიწო ლაპარაკი:
-გამარჯობათ ქალბატონო ანა იცით...- დასრულება არ ვაცადე
-სალომე! რამდენჯერ უნდა გითხრა არანაირი ქალბატონო, უბრალოდ ანი-თი მომმართე ნაადრევად მაბერებ._მივუგე ღიმითით
-კარგი, გამარჯობა ანა, მოკლედ ძალიან მნიშნელოვანი პრობლემაა, ჩვენი ერთ-ერთი მოკავშირე კომპანია კონტრაქტზე უარს ამბობს იმის გამო რომ დროულად ვერ მოვუმზადეთ საბუთები, და თუ ისინი კონტრაქტს არ გააფორმებენ ჩვენს კომპანიასთან დაახლოებით 8 მილიონი გვექნება ზარალი და დაახლოებით 6 კლიენტს დავკარგავთ რაც ზარალის რიცხვს ზრდის, არ ვიცით რა ვქნათ ანი...-სალომეს ეს წინადადება ჩემთვის თავზარდამცემი იყო, ასეთი პრობლემის წინაშე პირველად ვიდექი ჯერ მხოლოდ ერთი თვეა რაც ომპანიას ვმართავს და უკვე რამდენი პრობლემაა, მერე რა რომ მამამ მართვა მასწავლა ისე კარგად მაინც ვერ ვმართავ რომ ამხელა პრობლემა უცებ მოვაგვარო, დიდი თავსატეხი დამატყდა თავს, არვიცი რავქნა, თანაც ძალით ხო არ გაგვიკეთებია, კონტრაქტს როგორ გავუფორმებდი როცა ჩემი მშობლები გარდაიცვალნენ? მშობლების სამძიმრიდან წამოვსულიყავი კომტრაქტის გამო?! ან სად მახსოვდა კომპანიის საქმეები იმხელა სტრესი განვიცადე, ამ ხალხმა შეგნება საერთოდ დაკარგაა?!!!
ფიქრებიდან ისევ სალომეს ხმამ გამომარკვია:
-ანიი, ანიი!! კარგად ხარრ? სახეზე ფერი არ გადევს!! მისმინე დაველაპარაკოთ კომპანიის მფლობელებს და ავუხსნათ ყველაფერი ნუ ინერვიულებ გთხოვ, წამოდი შეხვედრა უკვე დავგეგმე 4 საათზე უნდა შევხვდეთ ჩვენთან მოვლენ კომპანიაში, მანამდე კი დაისვენე და ეცადე ემოციები მოთოკო თუ გამწარდები და ემოციებს ვერ მოთოკავ ამით ვერაფერს მივაღწევთ პირიქით საქმე უფრო ცუდად წავა ამიტომ სანამ მოვლენ დამშვიდდი.
-კარგი, მართალიხარ. რომელი საათია სალო?
-ჯერ 2 საათი ხდება კიდევ ორი საათი გაქვთ წინ, დაისვენეთ არავი შემოვუშვებ.
-კარგი სალო, მადლობა. კარგი არავინ შემოუშვა ლიზის მარის და ნინის გარდა კარგი?
-დიახ, გასაგებია.-მეც ჩემს კაბინეტში შევედი. 4 საათიც მალე მოვიდა და ჩემი კაბინეტის კარზე კაკუნი გაისმა
-მობრძზზანდით.-ვთქვი და მაშინვე სალომემ შემოაღო ჩემი კაბინეტის კარი მამცნობა რომ მოსულიყვნენ და მეც ვუთხარი რომ შემოეშვათ. კარი გაიღო და გაკვირვებისგან პირი დამრჩა ღია. ოთახში 'უუუუ'სიმპატიურესი ბიჭი შემოვიდა, ცისფერი მნათობი თვალებით, პატარა უკეხო კურნოსა ცხვირით, წაბლისფერი თმით, განიერი მხრებითა და დაკუნთული მკლავებით რომლებიც თეთრ პერანგშიც მშვენივრად ეტყობოდა. როგორც იქნა გამოვერკვიე და წამწამები საყვარლად ავაფახურე, როგორც ჩანს ჩემი გაოცება შენიშნა და ირნიული ღიმილი აიკრა პირზე. "ღმერთოოოო რა სიმპატიურიააა"-გავიფიქრე და ვეცადე სერიოზული სახე დამეჭირა.
-დაბრძანდით-მივუგე რაც შეიძლება მშვიდი და თავაზიანი ტონით. მანაც არ დააყოვნა სკამი გამოსწია და რაც შეეძლო მოხერხებულად მოკალათდა.
-გამარჯობა-მითხრა და გამიღიმა-დემეტრე ვიბლიანი-მომიგო და ხელი გამომიწოდა
-გამარჯობა-მივუგე მეც მშვიდი ტონით-ანი როდონაია-ვუთხარი და ჩემი ხელი მისას შევაგებე ტანში უცნაურმა ჟრუანტელმა დამიარა და წამიერად გავთბი მაგარამ გონს მალევე მოვედი, მის ხელს ჩემი მოვაშორე ჩემს ადგილს დავუბრუნდი და საუბარი განვაგრძე-მგონი იცით აქ რისთვისაც დაგითქვით შეხვედრა ხომ ასეა?-ვკითხე
-რათქმაუნდა, უნდა დარწმუნებული ვარ იმისთვის დამიბარეთ რომ კონტრაქტის გაუქმების შესახებ აზრი შემაცვლეინოთ-მითხრა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა
-რა სწორად მიხვედრილხართ, სწორედაც რომ.-ვუთხარი და ირონიული მზერა მივაბრე
-ნუუ თუუ... და რით აპირებთ ჩემს დაყოლიებას რა საინტერესოა?!
-მოდით მოვრჩეთ ცინიზმით ლაპარაკს და პირდაპირ საქმეზე გადავიდეთ, თქვენ თუ კონტრაქტს არ გაგვიფორმებთ, ძალიან დიდი ზარალი იქნება ჩვენი კომპანიისთვის, საკმაო მიზეზები გვქონდა იმისთვის რომ ვერ შევძელით კონტრაქტზე ხელის მოწერა და ამიტომ ძალიან გთხოვთ არ დაარღვიოთ ჩვენთან შეთანხმება სანაცვლოდ კი რაც გინდათ გვთხოვეთ.-დავასრულე მონოლოგი და მომლოდინე მზერა მივაბყარი
-ძალიან მაინტერესებს მიზეზი იმისა თუ რატომ დააგვიანეთ კონტრაქტზე ხელის მოწერა მაგრამ არ ჩაგეძიებით.-ცოტახანს შეყოვნდა და განაგრძო-ანუ თქვენ ამბობთ რომ რაც მინდა ის გთხოვოთ კონტრაქტის გაფორმების სანაცვლოდ?-ირონიული მზერა მომაბყრო
-დიახ!-ვუთხარი და ჩემი ხმის სიმტკიცემ და სიმშვიდემ მეც გამაოგნა
-ძალიან კარგი მაშინ მაქვს შემოთავაზება მაგრამ უარს თუ მეტყვით ჩათვალეთ უკვე ჩაიძირეთ და მთელი წლების შრომა წყალში ჩგეყარათ-უთხრა გგამოცდელი მზერით
-იტყვით ამ საუკუნეში? რა საჭიროა ამხელა შესავალი პირაპირ თვქით რა გნებავთ-ვუთხარი და პასუხის მოლოდინში გავირინდე მანაც არ დააყოვნა და მალევე მითხრა თავისი თხოვნა
-ცოლად გამომყევით!-მითხრა მტკიცე ხმით და გამეკრიჭა, აი აქ კი გავშეშდი. არვიცოდი რაუნდა მექნა...