აი ჩაიქროლა ასე უეცრად ამ ერთმა კვირამ. ვატო აღარ გამოჩენილა იმ დღის შემდეგ. თავიდან უნივერსიტეტიდნ რომ გამოვდიოდი თვალეს ვაცეცებდი იქნებ ყოფილიყო სადმე მაგრამ შემდეგ სულ დამავიწყდა ყველაფერი რადგან დათოს და ეკას ქორწილზე გადავერთე. მე და მარი მაღაზიებში დავრბოდით ჩვენს კაბებზე. მერე ეკას მვყვებოდით. საპატარძლო კაბის არჩევა უფრო რთული აღმოჩნდა ვიდრე მე და მარის. უვე ქორწილის წინა დღე იყო და მარის ვთხოვე რომ ჩემთან დარჩენილიყო რადგან მეორე დღეს მომზადებაში დამხმარებოდა. მარი მაკიაჟს და თმის ვარცხნილობას კარგად აკეთებდა ამიტომ სალონს გავლით თუ ვნახავდი. დილით მალე გავიღვიძე. მარი უკვე ემზადებოდა. მეც მალევე მოვწესრიგდი. დავიბანე, შედეგ მარიმ თმა გამიკეთა. მერე ჩემი ლურჯი კაბა ჩავიცვი და უკვე მზად ვიყავი. ცოტა არიყოს ასე არაკომფორტულად ვგრძნობდი თავს რადგან კაბებს იშვიათად თუ ვიცმევ ხოლმე. მუხლს ზევით კაბის დაბოლოება უფრო გრძელ ფეხებს მიჩენდა. ეს დახვეული და გაშლილი თმა კი სულ მცვლიდა. ეხლა კი მაღალ ქუსლიანების დროც მვიდა. ჭირივით მეზიზღებოდა. მოკლედ დავდექი ამ "ეიფელის კოშკებზე" და სარკეში უკვე სხვა სოფის ვხედავდი. ჩემი გაშტერებული სახე მარიმ გამოაფხიზლა და მითხრა დაბლა ბიჭები გველოდებიან და ჩავიდთო. ჩვენც ჩვედით და როგორც კი გარეთ გავედით მეზობლის ქალები მე მომშტერებოდნენ. "უკვე ესეც გაბო*დაო?" ერთისგან გავიგე და სიცილი ვერ შევიკავე. ნიკა კი მარის მიშტერებოდა დებილივით და ხმას არ იღებდა სანამ არ შევაჯანჯღარე.
-ოე ჩემი ძმა! წავედით თორე დაგვაგვიანდა! -ეს ვუთხარი და მაშინვე ადგილს მოწყდა, მარის მანქანის კარი გაუღო და უთხრა ჩაჯექიო. ლუკამ კი ნიკას მიბაძა და მეც გამიღო მანქანის კარები.
-რაიყო ხელი არ მაქ ბიჭო? -ყველას გაეცინა.
ჯერ ეკლესიაში მივედით. მამამ და ეკამ ჯვარი დაიწერეს. ყველანი გახარებულები ვიყავით. ეკლესიის წინ ბევრი ფოტოები გადავიღეთ. შემდეგ კი რესტორანში წავედით. შენობაში რომ შევედით, მეფე-პატარძლის და მეჯვარეების მაგიდა ამაღლებულზე იდგა. მათი მაგიდის წინ დიდი საცეკვაო ადგილი და გარშემო სხვა მაგიდა სკამები იყო. ორასამდე სტუმარი მაინც იქნებოდა. ყველამ ჩვენ ჩვენი ადგილები ვიპოვეთ და მხიარულებაც დაიწყო. მალე დიდი, სამ სართულიანი, თეთრი ტორტი გამოიტანეს. ყველა სურათებს იღებდა. მამამ და ეკამ პატარა ნაჭერი ერთად მოჭრეს. მათი ბედნერი სხეები მეც მაბედნიერებდა.
-სოფი! -მე და მარი Selfie-ს ვიღებდით როცა ნიკას ხმა გავიგე. მოვბრუნდით და როცა მისი შეშლილი სახე დავინახეთ მაშინვე წამვხით.
-რა ხდება ნიკა ხომ მშვიდობაა? -ვკითხე და მივუახლოვდი.
-გოგოებო სასწრაფო საქმე გამოგვიჩნდა და უნდა წავიდეთ მე და ბიჭები და ხვალ გნახავთ.
-რამეში ხომ არ დაგეხმაროთ?
-არა, არაფერია ისეთი. დროებით. -დაგვემშვიდობა და წავიდა. კიდევ სამი საათი შევძელით გაჩერება რესტორნში შემდეგ კი მე და მარი სახლში წავედით. მამას და ეკას გულ დასწყდა მაგრამ რომ შეატყვეს რომ მართლა დაღლილები ვიყავით გაგვიშვეს. სახლში რომ მვედით მაშინვე გამოვიცვალეთ ტანსაცმელი, ღამის პერანგები ჩავიცვით და მოწყვეტით გადავეშვთ ლოგინზე.
მეორე დღეს მე მარიზე ადრე გამეღვიძა. თავი საშინლად მისკდებოდა. როგრც კი გარეთ გასვლა დავაპირე, კარზე ზარი მოისმა. კარი გავაღე და ლუკას შეშლილი სახე დამხვდა.
-შემოდი, რა ხდება? -ლუკა სწრაფადვე შემოვიდა და სავარძელში მოკალათდა. მეც გვერდზე მივუჯექი.
-მოკლედ სოფი, ის ფული რაც ჩვენ გადავიხადეთ, ვატოსთან არ მისულა!
-ვერ გავიგე?!
-გოგო ჩენ ფული ვიღაც სხვას მივეცით რაა, და ის საბუთი ყალბი ყოფილა. აი რატომ გვერჩის ვატო.
-ის ტიპები ვინები არიან ვინც მოიპარა?
-ვატოს მტრები რაა.
აქ უკვე დავიძაბე. ავღელდი. გმიჭირდა გაანალიზბა.
-და თუ ფული ვერ ვიშოვეთ ერთ თვეში?
-არ ვიცი რა, მაგრამ კარგ რომ არაფერი ეგ ვიცი.
მე და ლუკამ ცოტა კიდევ ვილაპარაკეთ, შემდეგ დაბა ჩავედით. ლუკა სხვაგან წავიდა, მე კი მინერალური წყლის სყიდლად შევედი მაღაზიაში. კიდევ სხვა რაღაცეებიც ვიყიდე და შემდ სახლში წავედი. მარის ისევ ეძინა, ამიტომ მე წყალი გადავივლე, მოვწესრიგდი, ვისაუზმე და კმპიუტერან დავჯეი. სოციალურ ქსელში სიახლეების კითხვმ ისე გამართო, ძლივს გავიგე მამა რომ მირეკავდა.
-მა როგორ ხარ?
-კარგად შენ?
-კარგად. აბა ემზადებით გასაფრენად?
-კი უვე აეროპორტში ვართ.
-კარგი აბა, სასიამოვნკ დრო ატარეთ. აკოცეთ.
-მიდი სოფი გაქეცი.
მამას ტელეფონი გვუთიშე და ინტერნეტში ძრომიალი განვაგრძე.
უეცრად კარზე ზარია. მეც თავისულად მივედ. ნიკა ან საბა იქნებათქო. კარი გვაღე და ორი უცნბი მამაკაი დამხვდა. ვერაფერი ვერ მოვასწარი ისე სწრაფად დამიჭირა რივემ და პირზე უსიამოვნო სუნის მქონე ნაჭერი ამაფარა. ამის მერე არაფერი მახსოვს


----------
ეს პატარა თავი გამვდა იმიმ რომ ღამე დავწერე. დღესაერთოდ არ მეცალა და მაგიტომ... შემდეგ თავბში უფრო საინტერესოს ვხდი და ბოდიშით რომ ზოგიერთს ინედევს ვუცრუებ... შემიფასეთ გთხოვთ<333