-არა!-მტკიცედ ვუთხარი და სერიოზული სახით გავხედე
-თქვენ თქვიტ ნებისმიერი რაღაცო მეკიდევ ის ვთქვი რისი შემოთავაზებაც მინდოდა ან დამთანხმდები ან გაკოტრდებით რომელი გირჩევნიათ? მამათქვენის ამდენწლიან შრომას ასე ერთი ხელის მოსმით გადაყრით წყალში?
''ღმერთო ეს რა დღეში ჩამაგდე"გავიფიქრე გულში და თავი დაბლა დავხარე, ცოტახანში ვუთხარი რომ დაფიქრება მჭირდებოდა და მან მითხრა რომ პასუხი ხვალვე უნდა მეთქვა დავემშვიდობე და ამ პრბლემაზე ფიქრი დავიწყე. ცოტახანში ჩემს ტელეფონზეც გაისმა ზარი, მარი მირეკავდა:
-ანიიი.... რა შვრებიი?
-რავი მარ კომპანიაშივარ შენ?
-რავი გოგო კაფეში ვაპირებთ წასვლას მე ნინი და ლიზი და წამოხვალ?
-აუ რავი კი თან რაღაც უნდა გითხრათ ძალიან მიჭირს გადაწყვეტილების მიღება...-ვუთხარი დაღონებლი ხმით
-კარგი ანი ჩვენს კაფეში გელოდებით, მიდი მალე მოდი და გვითხარი რახდება.
-კარგი მარ გამოვდივარ-ვუთხარი და გავუთიშე. დავავლე ჩემს ჩანთას ტელეფონს და მანქანის გასაღებს ხელი და ელვისებური სისწრაფით წავედი კაფისკენ. მალევე მივედი, სამივე იქ დამხვდა, სათითაოდ გადავკოცნე, ყავები და ნამცხვრები შევუკვეთეთ და მომთხოვეს ყველაფერი მომეყოლა, მეც დაწვრილებით მოვუყევი ჩემი უბედურების და უიღბლობის შესახებ, აი აქ კი გაოგნებული დარჩა სამივე...
-კი მაგრამ ახლა რაუნდაქნა ანიი??!!-მკითხა ნინიმ
-არვიცი ნიინ... მამაჩემის ამდენწლიანი შრომა წყალში ჩავყარო თუ ასეთი მნიშვნელოვანი ნაბიჯი გადავდგაა?? არვიცი რავქნა. დასაფიქრებლად დრო ვთხოვე მაგრამ კატეგორიულად განმიცხადა რომ პასუხი ხვალვე უნდა მეთქვა ხოდა მეც თქვენ მოგიყევით რავიი...
-არა, ანი არ მაინტერესებს, შენი ბედნიერება კომპანიას არ უნდა შესწირო, დაიწყებ სამუშაოს დაამთავრებ უნივერსიტეტს და ახალი ბიზნესის წამოწყებაშიც დაგეხმარებით, მაგრამ ის კაცს ცოლად არ გაყვები-მითხრა კატეგორიული ტონით მამიდაშვილმა
-არვიციიი...
-ანიი!!! ლიზი მართალია არ შეიძლება საკუთარი ბედნიერება კომპანიის გამო მსხვერპლად გაიღოო-მითხრა მარიმაც
-კარგით ახლა სახლში წავალ რა ძალიან დავიღალე, კიდევ დავფიქრდები, იქნებ ღრდეს კიდეც და მალევე გავშორდები, რავიცი უნდა დავფიქრდე-ვთქვი ნაღვლიანი ტონით, სამივეს დავემშიდობე და გეზი სახლისკენ ავიღე.
სახლში როგორც კი მივედი სავარძელში მძიმედ ჩავესვენე და ფიქრი დავიწყე იმაზე თუ რაუნდა გამეკეთებინა, ხმამაღლა ამოვიგმინე და ტირილი ამივარდა, ტელეფონზე უწყვეტად შემოდიოდა ზარები ხან ნინისგან ხან ლიზისგან და ხანაც მარიგან ბოლოს ტელეფონიც გამოვრთე ახლა მხოლოდ მარტო დარჩენა და ფიქრი მჭირდებოდა
-დეეე... მაააა...-დავიწყე ხმამაღლა ლაპარაკი ნამტირალევი ხმით- რატო დამტოვეეეთ?? თქვენ არ იცით ახლა თქვენი თანადგომა და მზრუნველობა როგორ მჭირდებაა!!! ხედავთ რამხელა პრობლემა მაქვსს? ეხლა რა გავაკეთოო? როგორ მოვიქცეე??? ვვოცნებობდი მოსიყავრულე ქმარზე ბედნიერ ოჯახზე და სიყავრულით და სიხარულით სავსე ქორწილზე სადაც ყველა ჩემი და ჩემი მეორე ნახევრის ბედნიერებით გაიხარებდა. სანაცვლოდ კი რა მივიღე? შეიძლება სულ მალე გავთხოვდე იმ კაცზე რომელიც არც კი მიყვარს წესიერად არ ვიცნობ მხოლოდ ერთხელ მყავს ნანახი და მასთან ერთად როგორ უნდა გავატარო მთელი ცხოვრება? არა გამორიცხულია სულ რომ ცოლად გავყვე მალევე დავშორდები ვერ გავძლებ დეეე.... ვერ გადავიტანნ მააა...-ვტიროდი განწირული ხმით შევტიროდი ჩემს უბედურებას და მშობლების დაკარგვას-დამეხმარეთ რაა დეეე... გეხვეწებით რააა, დამეხმარეთ მამიკოო... ასე რატომ მწირავს ცხოვრებაა?? რადავაშავე? ღმერთო გთხოოვ დამეხმარე რაა... ღმერთო რატომ წამართვი მშობლები ისინი ხომ ძალიან მიყვარდა ხომ გვქონდა ბედნიერი ოჯახიი. რატოოომმ?? რატოომ წამართვიიი?-მთელი ღამე ტირილში გავატარე და იმაზე ფიქრში თუ რაუნდა მექნა ბოლოს კი ერთ გადაწყვეტილებამდე მივედი, ამ ქვეყნად მაინც არაფერი დამრჩენოდა დაე მომხდარიყო მოსახდენი.
დასიებული თვალებიდან ცრემლები მოვიწმინდე, მაკიაჟიც არ გამიკეთებია დასიებული თვალების დასამალად, ჩავიცვი და კომპანიაში წავედი. როგორც კი შენობაში შევედი ყველა გაკვირვებული დარჩა ჩემი სახის დანახვისას, ყველა მე მომშტერებოდა და ერთმანეთს რაღაცას ჩურჩულებდნენ. ყურადღება არ მიმიქცევია უბრალოდ ჩემი კაბინეტისკენ ავიღე გეზი. როგორც კი კაბინეტში შევედი უკან გაკვრივებული ელენე სემომყვა
-ანი რა გჭირთ? სახე რატომ გაქვთ ასე დასიებული?
-ელენე, ყველაფერს მალე გაიგებ ახლა კი უბრალოდ ბატონ დემეტრეს დაუკავშირდით და უთხარით მოვიდეს რომ ჩემი გადაწყვეტილება გავაცნო მის შემოთავაზებასთან დაკავშირებით-ელენე უხმოდ გავიდა 1 საათში კი დემეტრემ ჩმეი კაბინეტის კარი შემოაღო, სახტად დარჩა როდესაც ჩემი სახე დაინახა, მე უბრალოდ ვანიშნე დამჯდარიყო ისიც ჩემს წინ სავარძელზე დაეშვა...
-ანი რა გჭირთ სახეზე?-მითხრა გაკვირვებულმა
-ამას გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს მე თქვენს შემოთავაზებაზე სალაპარაკოდ დაგიბარეთ.
-ააა, ხო დიახ.. აბა რა გადაწყვიტეთ-გამომცდელი მზერა მომაბყრო.
-მოკლედ, თანახმა ვარ. -ვთქვი და თავი დავხარე.

____________________________

აბა ბავშვებო მოგწონთ? გავაგრძელო??!! კომენტარები არ დაიშუროთ რა გთხოვთ ეს ჩემი პირველი ისტორიაა და მაინტერესებს თქვენი აზრი როგორ ვწერ? შენიშვნებიც დაწერეთ თუ რამე ისე ვერაა და ვეცდები გავითვალისწინო. ეს ორი თავი ცოტა ისეთი იყო მიხვდებოდით კიეც რა მოხდებოა მაგრამ იქითა თავიდან ბევრად საინტერესო იქნება გპირდებით და ვეცდები ყველანაირად. მიყვარართ და ველი შეფასებებს რაც შემკძლია მალე დავდებ სემდეგ თავ (თუ მოოგწონთ რათქმაუნდა თუარადა გავწყვეტ)