-ნინიიი,ადექი რა.-მითხრა სალომემ და ხელი მომკიდა.
-შეეშვი რა.-უთხრა ლიზამ.
-რასქვია შევეშვა გუშინ 5 საათამდე რო წერდა ლევანს მაგისი ბრალია.-თქვა სალომემ და ისევ შემანჯღრია.
-აუუ რაგინდა ეე?-ვთქვი მე და გადავბრუნდი.
-რავი 3 საათიადა ხოარ ადგებოდი?-მკითხა სალომემ და გაიცინა.
-ოო მოიცა რაა.-ვუთხარი მე.
-აუ ნინს მიდი ადექი რა და ტელეფონს ახალი ჩასადები უნდა ვუყიდო და გამომყევი რა.-მითხრა ლიზამ.
-აუ სალომე გამოგყვება.-გადავაბარე საქმე სალომეს.
-სალომე სტომატოლოგთან მიდის.-მითხრა ლიზამ.
-როდის?-ვიკთხე მე და თავი ავწიე.
-4 ზე იქუნდა ვიყო.-მითხრა სალომემ.
-აუუ კაი,ჰო ვდგები.-ვთქვი მე და ტელეფონს დავხედე.
-კაი წავედი მე და ეს საწოლში არ დატოვო რა.-უთხრა სალომემ ლიზას.
-ოო ავდექიი.-ვთქვი მე და წყალი დავლიე.
ტელეფონში კი დამხვდა ლევანის მესიჯი.
-ჩემ დედოფალს კიდე ძინავს?
-ჩემო მეფეო,ეხლა ავდექი.-მივწერე მე ლევანს და ლიზას ბუზღუნს ვუსმენდი.
-აუ რაარი რა არუნდა ენდო არავის,ორიგინალიაო მითხრე და ერთ კვირაში გატყდა,რაარი ეხლაა ესს?აუ როგორ მეზარება წასვლა.-ბუზღენებდა ლიზა და თან ტელეფონიდან თავს არ იღებდა.
-ჰო კაი გეყოფა ლანძღვა-ვუთხარი მე ლიზას და გავიცინე.-გშია?-ვკითხე მე დაქალს და სამზარეულოში გავედი.
-აუ კი მარა წამო ჯერ ჩასადები ვუყიდოთ და მერე სადმე ვჭამოთ რაა.-მითხრა ლიზამ და თმის დავარცხნა დაიწყო.
-კაი.-ვთქვი მე და შარვალი ჩავიცვი.
დიდი ხანი ვეძებდით ჩასადებს ბოლოს კი როგორც იქნა გამოჩნდა ლიზას მსაწონი და ვიყიდეთ.მთელი თბილისი შემომატარა ფეხით,ასე მეგონა ფეხები მომტყდებოდა.უკვე შიმშილისგან სიარულიც რომ აღარ შეგვეძლო შევედი კაფეში და რაღაცეები შევუკვეთეთ.
-მცხელაა.-იძახოდა ლიზა და თან ტელეფონის ჩასადებს ინიავებდა.
-კაი ღადაობ.-ვუტხარი მე და ტელეფონს ვუპასუხეე.
-ხო ქალბატონო.-ვუთხარი სალომეს მე.
-სადხართ ეე?-გვკითხა გაგიჯებულმა სალომემ.
-კაფეში.-ვთქვი მე და პიცა გადმოვიღე.
-რა კაფე თქვენ ხოარ აფრენთ კართან ვდგავარ მე.-გვითხრა სალომემ.
-ოო აქვე ვართ გამოდი შენ.-ვუთხარი მე და თან კოკაკოლა გავხსენი.
-სად ხართ?-იკითხა სალომემ ისეთი ხმით რომ გეგონებოდა კლავენო.
-საბურთალოზე.-ვუთხარი მე.
-გოგო წასასვლელი ვარ.-მითხრა სალომემ.
-სად ჭირში მიდიხარ?-ვკითხე მე.
-ვაიმეე ხო ვუთხარი ლიზას ჩემი ბიძაშვილის ნათლობაათქო.
-ნათლობა?-ვტქვი მე და ლიზას გავხედე.
-აუუ ეგ სულ დამავიწყდა.-განფიცვრებული სახით ამომხედა ლიზამ.
-კაი მოვდივართ ვთქვი მე და სალომეს გავუთიშე.
-სად მივდივართ?არ ვჭამოთ?-მკითხა ლიზამ და გამომხედა.
-არა ეხლა სახლში,ჭამა მერე.-ვუთხარი მე დაქალს და თვალი ჩავუკარი.
ამ დროს მომივიდა ტელეფოზე მესიჯი.
-ნინი როგორ ხარ?
-ანანოო,კარგად შენ?
-კარგად.ღას შვები?
-რავი სალომესთან მივდივართ მე და ლიზა.
-აა კაი,გავიდეთ დღეს სადმე?
-სალომესთან ამოდი ეხლა და ჩვენც მოვალთ.
-კაი.
ვის ემესიჯები?-მკითხა ლიზამ და ტელეფონს დახედა.
-ანანოს.-ვუთხარი მე.
-რაო?
-სალომესთან გამოდიმეთქი.-ვთქვი მე.
-აა კაი.-მითხრა ლიზამ და საათს დახედა.
***
-მოსაკლავები ხართ რაა!!-ჩვენს დანახვაზე სალომემ წამოიყყვირა.
-იზვინი რა ბრატ.-ვუთხარი მე დაგადავეხვიე.
-კაი ჩქარა.-თქვა ლიზამ და გასაღები ჩანთიდან ამოიღო.
-შენ ჩანთა სად გაქ?-მკითხა სალომემ.
-რავი,მემგონი ჩემთან სახში,არ წამომიღია აქეთ.-ვუთხარი მე სალომეს.
სალომე ნახევარ საათში მზად იყო,შემდეგ ბიძამისმა გამოუარა და წაიყვანა.
-ანანოო.-დავიყვირე მე.
-ჰოო.
-ნაყინი გინდა?
-აუუ არაა.
-გამოეთრიეე გოგო აქეთ,აღარ დატოვა არაფერიი რაა.-შეწუხებული სახით თქვა ლიზამ.
უცებ კარზე კაკუნი იყო.
-მე გავაღებ.-ვთქვი მე და კარისკენ სიმღერით წავედი.კარი რომ გავაღე არავინ არ იყო.
-ვინარიი?-იკითხა ლიზამ.
-არავინ.-გაკვირვებული სახით ვთქვი მე.
-მოგვეჩვენა ალბათ.-თქვა ანანომ.
ზუსტად 5 წუთშიც იგივე განმეორდა კარზე კაკუნი მაგრამ ახლა რომ გავაღე ძალიან პატარა დათუნია დამხვდა.უკვე ყველამ ვიცოდით ვისი ნახელავიც იცნებოდა ეს.ცოტა ხანში ისევ დააკაკუნეს ახლა საშვალო ზომის დათუნია დამხვდა.შემდეგ კაკუნზე უამრავი ყვავილი,ხოლო ბოლოს რომ გავაღეთ ლევანი იდგა ბუშტებით და შოკოლადებით.
-ვაიმეე.-ვთქვი მე და სახეზე ხელი ავიფარე.
-რამაგარიაა.-ყვიროდა ლიზა.
-ჰო ძაან.-თქვა გუგამ.
-შემეშვი რა.-მობეზრებული სახით თქვა ლიზამ.
-ლევან მიყვარხარ ვთქვი მე და ლევანს ჩავეხუტე.
-მეც ჩემო სიცოცხლევ.-მითხრა ლევანმა და ძალიან ძლიერად მომიჭირა ხელები.
-აბა დავლიოთ.-თქვა აბუმ.
-ჰოჰო შემოდით.-უთხრა ბიჭებს ანანომ.
-სალომე სად არი?-იკითხა გუგამ.
-ბიძაშვილის ნათლობაზე.-თქვა ლიზამ და გაეცინა.
იმ საღამოს ცოტა დავლიეთ და ბევრი ვიცინეთ.სალომეც მალევე მოვიდა.11 საათზე ტელეფონმა დამირეკა,რომ დავხედე ლაშა იყო და ვუპასუხე.
-ხო ლაშ.
-ნინი სადხარ?-მკითხა ლაშამ.
-სალომესთან,რაარი?
-მოდი რა სახლში.-მითხრა ლაშამ სერიოზული ხმით.
-რამოხდა?-ვიკითხე მე.
-ამერიკიდან დაგვირეკეს მოქალაქეობას დაკარგავთო და ხვალ საღამოს უნდა გავფრინდეთ, მე შენ მარი და გიო.-მითხრა ლაშამ.
-რაა?შანსი არაა მე ვერ წამოვალ.-ვთქვი მე.
-მოდი სახლში და მაგაზე მერე ვილაპარაკოთ.-მითხრა ლაშამ.
-კაი ერთ საათში მოვალ.-ვუთხარი ლაშას მე და გავუთიშე.

როგორია?შემიფასეთ. <3 მაპატიეთ ბავშვებო გამოცდები მაქვს და ვერ ვახერხებ დადებას როგორც კი თავისუალი დღო გამომიჩნდება მაშინვე დავდებ.ამ მოთხრობასთან დაკავშირებით თქვენი აზრი ძალიან მაინტერესებს.გავაგრძელო? მადლობა ყველაფრისთვის. <3