თანახმა ვარ! ვთქვი და სისუსტე ვიგრძენი მუხლებში,ძალა აღარ მქონდა და...გონება დავკარგე გონს რომ მოვედი, დევიდის ოთახში მის საწოლში მეძინა, თვალი გავახილე და იქვე ტუმბოზე დადებულ საათს გავხედე უკვე 12საათი იყო.რამდენიხანი მძინებია ვთქვი და საწოლიდან წამოვდექი,თავი მოვიწესრიგე და ოთახიდან გამოვედი, თაკოს ოთახს მივაშურე, იქ არდამხვდა, ალბათ ქვევითაა გავიფიქრე და ქვევით ჩავედი.იმდენი ოთახები იყო ამხელა სახლში კაცი დაიკარგებოდა, ქვედა სართულიდან თაკოს კისკისის ხმა მომესმა,გამიკვირდა იმ ოთახისკენ გავეშურე საიდანაც ხმა მესმოდა და სამზარეულოში ამოვყავი თავი, თაკო ყავას სვავდა და მის გვერდით მჯდომ ბიჭს სახეგაბწყინებული შეჰყურებდა.თაკოს გავხედე _ლინდა უკვე გაიღვიძე? _ხო და შენ გეძებდი. _ყავს დალევ? _კი დავლევ თაკომ ყავა გამიკეთა და ჩემს გვერდით დაჯდა. _ხო მართლა ეს ბესოა დევიდის ძმაკაცი.თქვა და მომღიმარი სახით გადახედა ბიჭს. ისიც თვალებ გაბწყინებული შესციცინებდა თაკოს _მე და ბესო შენი მეჯვარეები ვიქნებით. _რაა?ვინგითხრა _დევიდმა მითხრა დილით და მისი მომავალი მეჯვარე გამაცნო ისევ გაბადრული სახით მიყურებდა _თაკო ცოტახანი გამომყევი კაი? სალაპარაკო გვაქ! კარგი მითხრა და უკან გამომყვა" ჩემს" ოთახში ავედით და ოთახში შევედით კარი გადავკეტე თაკოს მიუბრუნდი _თაკო ეს ყველაფერი დროებითია შენც ხო იცი და ბესოს ეგრე ნუ უყურებ! _როგორ ვუყურებ!ხმა დაუუსერიოზულდა _ისიც მკვლელია ალბათ თაკო და არუნდა მოგწონდეს გაიგე! _არა ის....ის... ხმა გაუწყდა _ეხლა იაზრებ რაშია საქმე?თაკო შენებს დაურეკე?ნერვიულობენ ალბათ(თაკოს მშობლები მეურნეუბით იყვნენ დაკავებულები,სოფელში ცხოვრობდნენ და თაკოზე ზრუნავდნენ,ყოველთვის ურეკავდნენ და მის ამბავს გებულობდნენ,თაკო უნვერსიტეტის საერთო საცხოვრებელში ცხოვრობდა მილიონჯერ მაინც მითქვამს ჩემთან გადმოსულიყო საცხოვრებლად, მაგრამ უარზე იყო იქაც კარგად ერთობოდა და დროდადრო ჩემთანაც რჩებოდა ხოლმე) _კი ლინდა ველაპარაკე კარგად არიან, იციან რო შენთან ვარ და მორჩა თაკო..თაკოო. ბესო იძახოდა,ეხლა წადი და თაკო იცოდე ფთხილად იყავი თაკო გასვლას აპირებდა როშევაყოვნე-თაკო შემთხვევით ხოარიცი სახლის კოდი? -უი ხო ,კოდი ვიცი,დევიდმა რომ აკრიფა დავინახე 1991,05,30ეს არი და ვერგავიგე რასნიშნავს -ხო კაი წადი წადი თაკო ეს...ეს 1991 წლიანი ვარ!მე_5 თვეში და რიცხვი 30თი ჩემი წელი თვე და რიცხვი ეს რას ნიშნავს?რატო მე?ამას მნიშვნელობა აღარ ქონდა. ოთახიდან გამოვედი ქვევით ვაპირებდი ჩასვლას, როცა დავინახე ერთ_ერთი კარი ღია იყო.მივედი და გავაღე უზარმაზარი ბიბლიოთეკა იყო და უამრავი სურათი იყო. სურათზე გამოსახული იყო ახალგაზრდა ქალი და კაცი რომელიც მომღიმარი სახით იყურებოდა ისეთი თბილი სურათი იყო ახლოს მივედი და ჩარჩოში ჩასმული სურათი ხელში ავიღე,ვუყურებდი. -თბილი სურათია არა?ეს დევიდი იყო საიდან შემოვიდა მეთვითონაც არვიცი -იცი 15წლის ვიყავი მშობლები რომ მომიკლეს....ხმა გაებზარა...ვიცი შენც რასაც გრძნობ.გადავწყვიტე შური მეძია და ესეც მოვიქეცი ამაში ბიძაჩემი დამეხმარა ყველაფერი მან მასწავლა"პროფესიონალ"მკვლელად ამღზარდა. 19ის თუ 20_ს ვიქნებოდი, როცა პირველად მოვკალი,შური ვიძიე ჩემი მშობლების მკვლელზე და თავად გავხდი "ცივსისხლიანი"მკვლელი ),შემდეგ ბიძაჩემი წავიდა საზღვარგარეთ ვერმიყურებდა როგორი ცივსისხლიანი ვხვდებოდი გაბოროტებული და სასტიკი გაქვავებული მქონდა გული.და ესყველაფერი ერთმანეთს აება და მერე ნარკომანივით გავხდი,ხალხს ვკლავდი.თქვა და თავი დახარა _ჩემი გადარჩენა რატო გადაწყვიტე? თავი აწია და თვალებში შემომხედა. -არვიცი ლინდა უბრალოდ უნდა დამეცვი...შენგან შორს ყოფნა უბრალოდ არშემიძლია...არვიცი რას მიკეთებ,შენი ნახვის დღიდან გრძნობები გამიჩდა ამ გაყინულ გულში,შენთან ერთად რომ ვარ უბრალოდ თავს ვერ ვაკონტროლებ და..... მივედი და მაგრად ჩავეხუტე, არვიცი რამჭირდა მასავით ვერვაცნობიერებდი და ვევაკონტროლებდი ჩემს გრძნობებს მაგრად, მაგრად ჩავეხუტე და ცოცხალი თავით ხელს არუშვებდი მივხვდი უფრო მეტი გვქონდა საერთო. მასაც ისე ტკოდა როგორც მე. დევიდმაც შემომხვია ხელები და ჩემს თმებში ჩარგო თავი.არვიცი ეს წუთი რამდენხანს გრძელდებოდა, მაგრამ მისგვერდით სულაც არვგრძნობდი თავს ისე ,რომ მკვლელს ვეხუტებოდი, სულაც არმეგონა რომ ის ცივსისხლიანი იყო, უბრალოთ მისი გული გაყინული იყო, იმიტომ რომ ეს დიდი ტკივილი გაექარწ....ბინა..რასაც მშობლების დაკარგვა ქვია....მაგრამ მაინც ტკიოდა, ძალიან ტკიოდა გულიც და სულიც, ისევე როგორც მე. -ხვალ ხელს მოვაწერთ,ისე მითხრა ხელები არმოუშორებიადა არც შემოუხედავს.რას იტყვი? -კარგი ეგრე იყოს,ვუთხარი. ქორწილის დღეც დადგა........