ნინა არაბული 24 წლის,თაფლისფერი თვალებით,შავი თმით, ოდნავ ღია კანით,მაღალი,ლამაზი ფორმის თუჩით და ოდნავ კეხიანი ცხვირით,არც მსუქან მაგრამ სუსტსაც ვერ ვუწოდებთ<თუმცა ერთიანად ლამაზი და ‘ვიდიანი’ გოგოა
მია არაბული ნინას უმცროსი და 19 წლის ძალიან გავს ნინას მაგრამ მწვანე თვალები აქვს და სუსტია ისე ამ ორ შორის განსხვავება არაა
ანაბელ არაბული 2 წლის პატარა მია ისიც მწვანე თვალებააა სიარულით წლინახევრიდან დამოუკიდებლად დაიწყო,ლაპარაკით კი ზარმაცობს,ზრდის დედა და დეიდა მამამ დედამისი მის დაბადებამდე მიატოვა
საბნიდან თავი ამოვყავი და მაღვიძარას გავხედე რომელიც არაფრის დიდებით არ დუმდება და ჩემ ძილის ანგელოზებს აფრთხობს,საათს როგორც კი შევხედე ლოგინიდან წამოვხტი და ოთახიდან გავიქეცი ყვირილით
-მია დროზე ადექი,თორე სკოლაში დაგაგვიანდება!-მიამაც თავი წამოყო და საათზე რომ დაიხედა იმ წამსვე წამოხტა ლოგინიდან და მეორე ოთახში გავიდა,კარები გააღ და თავი შეყო თბილად გაეღიმა და შევიდა,პატარა მოუსვენარს უკვე ეღვიძა და თავისთვის ტიკტიკებდა,მე რო დამინახა ოთახში შევედი ტიტინი უპრო ხმამაღლა დაიწყო-დე დე -იძახდა და თავის პაწუა ხელებს ჰაერში იშვერდა ამაზე ჩემს დას ტირილი აუვარდა და ოთახიდან სააბაზანოში გავიდა,ამის დანახვისას ცრემლები ვეღარ შევიკავე და ბავშვს ვეფერე ,მერე დავწყნარდი და ბავშვს ჩავაცვი და ოთახიდან გავიყვანე მეორე ოთახში შევიხედე და ნამტირალევ მიას შევხედე რომელიც სკოლში წასასვლელად ემზადებოდა
-მია გთხოვ არ იტირო რა!მე მივხედავ ყველაფერს რა-თან ველაპარაკებოდი და თან ცალი ხელით ცრემლებს ვწმენდდი,ბოლოს შუბლზე ვაკოცე-კარგი გვეყო სენტომენტები და სკოლაში წადი არ დაგვიწყდეს კარად უნდა ისწავლო და უნივერსიტეტში უნდა ჩააბარო,არ შემარცხვინო ხო იცი მთელ იმედებს შენზე ვამყარე!
-არა ნინა იმედებს აღარ გაგიცრუებ-ახლა მან მომწმინდა ცრელმები
-მი მი მია-დაიდუდღუნა პატარა მოუსვენარმა რომელიც ამდენი ხანი ჩვენ გვიყურებდა
-ხო ჩემო ლამაზო გოგო-ტირილი თავიდან აუვარდა
-კაი გვეყო ახლა დააგვიანებ გამომართვი ბვშვი და ჩავიცვამ მეც აბა ასე ხო არ წამოვალ თამილას ჭორაობა ნახე მერე-ვუთხარი დას სიცილით,5 წუთში მეც მზად ვიყავი და ბინიდან გავედით,მანქანაში ჩავჯექით და ანაბელი ბაგა-ბაღში დავტოვეთ,მერე მია მივიყვანე სკოლაში,სკოლას წელს ამთავრებს ისე მალე19ის გახდება მარა 1წელის გაცდენა მოუწია,მერე მე წავედი სამუშაოდ ჯერ მარკეტში მივედი და ჩემო ფორმა ჩავიცვი,დახლთან დავდექი,3ზე აქდან წავედი მიას გავუარე და სახლში დავტოვე,მერე კი ერთი სახლის დასალაგებლად წავედი
-ლია ბებო მოვედი-გავძახე სახლის პატრონს რომელიც ძაან კარგი ქალია
-მოდი შვილო მოდი სამზარეულოში ვარ
-კარგი რა ბებო ხო იცი რო შენთვის არ შეიძლება ბევრი მოძრაობა მე მივხედავ-გავძახე მისაღებიდან და თან მოსაცმელს ვიხდიდი,საკიდზე დავკიდე ჩანთასთან ერთად და სამზარეულოში გავედი,
-კი მაგრამ ბე.....-ხმა ჩამიწყდა როცა სამზარეულოში ბექას წავაწყდი
-გამარჯობა ნინა-არხეინად მომესალმა ისე თითქოს დანაშაული ჩემი ოჯახის წინაშე მას კიარა მე ჩამედინოს
-ოხ შე არაკაცო-წავედი მუშტებით მისკენ ამაზე დაიბნა სიტუაციას ვერ მიხვდა,უცებ აზრზე მოვიდა და ხელები გამიკავა
-მორჩი-იმხელაზე იღრიალა შემეშინდა მაგრამ მაინც ვერ გავჩერდი და რაც 2წლის მანზილზე ჩემი ბედის გამო ვერ ვიტირე ახლა დაიწყე და თან მას ვამკობდი ლამაზ ლამაზი სიტყვებით,ლია აზრზე ვერ მოვიდა ბექაც ისე იყო,უცებ კარის ხმა გავიგე და თავი უკან მივატრიალე,კარებში დამიანე დავინახე ეს უკვე ზედმეტი იყო ერთი დღისთვის და გული წამივიდა ბექამ ჩემი დაჭერა ძლივს მოასწრო.
გონს საავადმყოფოში მოვედი თავზე ბექა და დამიანე მადგნენ
-მია-ჩუმად ვთქვი როცა კარებში ჩემი და დავინახე ჩემ დანახვაზე ოთახში გიჟივით შემოვარდა თან ყავდა ბელაც,ოთახში ისე შემოვარდა ბექა და დამიანე არ დაუნახავს და ჩემსკენ გამოიქცა და ტირილით
-დაიკო როგორ ხარ -მითხრა ტირილით
-დედიკო დეიდა ხო კარგადააა-დაიწყო ნელა და ენის ჩლიფინით ლაპარაკი ბელამ მიას მიმართულებით.ამის გაგონებზე კი მე ინსტიქტურად ბექასკენ გავიხედე,რომელიც სრულ გაურკვევლობაში იყო
-როგორც ჩანს დრო არ დაგიკარგავს-უთხრა მიას დამცინავი ტონით,მიამაც ახლა შეამჩნია მისი აქ არსებობა და ამას ზმე როგორც ველოდი ისე არ შეხვედრია
-ლაჩრები ლოდინად არ ღირან!-უთხრა მისკენ მიუტრიალებლად ბექას
-რა ლაჩრები გოგო სიყვარულს მეფიცებოდი და უჩემოდ ერთი წელი ვერ გაძელი,მაგრამ ბავშვით თუ ვიმშჯელებთ ჩემთან ყოფნის დროსაც გყოლია ჩემი შემცვლელი
-რას ლაპარაკობ?-ახლა კი აწყლიანებული თვალებით მიუბრუნდა-მე არ დაგიცადე თუ შენ?ჩემთან დაწექი იმ ღამეს მითხარი ორ კვირაში მივდივარო და წადი რა უნდა მეფიქრა?
-წავედი მაგრამ მალევე გავიგე გათხოვდაო და კონტრაქტი გავაგრძელე -ყვიროდა ბექა
-მე შენ რო წადი შენთან ვიყავი.....
-ჩემთან რა გინდოდა?-არ აცადა სიტყვის დამთავრება,მიამ ტირილს უმატა-რა გინდოდათქო?-გაუმეორა უფრო ხმამაღლა მაგრამ პასუხს ვერ ცემდა
-იმის სათქმელად რომ შენი კოოორდინატები ჭირდებოდა მგრამ დედამისმ აარ მიცა,ერთი კვირა წასვლიდან რომ არ დაურეკე შეეშინდა,მაგრამ დედაშნმა ღრენით უთხრა ჩემი შვილი შენნაირს არ იმსახურებსო და იცი რატო?
-ნინა...-მუდარით დამიძახა ჩემმა დამ-მე ვეტყვი-მითხრა უკვე მტკიცე ხმით
-იმიტო რო ხარ და ამას ისიც ადასტურებს რო შენ ნაბიჭვარს ჩემს შვილს ტენიო-დაუყვირა ბოლო ხმაზე-ესეც არ იკმარ ხელი მომკიდა ჩემებთან მიმიყვანა და ჩემ მშობლებს ლანძღავდა ასეთი შვილი როგორ გაზარდედოთო მამაჩემმაც ვერ მოითმინა და დამარტა,დედაშენმ ა ესეც არ იკმარა მეზობლები შეყარა ყველას თვალწინ მლაძღა და რისი გულისთვის?იმისთვის რო ჩემი საყვარელი კაცისგან ქორწინების გარეშე ბავშვს ველოდებოდი,მან და ჩემმა მშობლებმა ხელი მომკიდეს და აბორტის გასაკეთებლად ექიმთან წამიყვანეს ვემუდარე თქვე შვილიშვილი მაინც შეიბრალეთქო მაგრამ არა არ გაჭრა მაინს მიმიყვანეს-ბექა მოსმენილს არ იჯერებდა დამიანეც სრულ გაურკვევლობაში იყო-კიდევ კარგი ნინამ გაიგო დროზე თორე არ ვიცი რა იქნებოდა გესმის მე ვერ შევძელი ჩემი შვილის დაცვა -მია ისტერიკებში ვარდებოდა მაგრამ მაინც აგრძელებდა-მერე მეც და ნინაც სახლიდან გამოგვყარეს,ნინამ იყოჩაღა და ბებიის დანატოვარი სახლი ცოტა შეარემონტა მისი დანაზოგით,ნინას კმაყოფაზე ვიყავი მთელი 9 თვე კი ტყუპები მეყოლა,გოგო და ბიჭი მაგრამ ერთი....-მია უკვე ძაან ცუდად იყო ბექამ მისი დახმარებაც ვერ მოიფიქრა მე უკვე შედარებით კარგად ვიყავი ლოგილინიან წამოვხტი და ექთანს დავუძახე
-ბატო დავითს დაუძახე დროზე-დავუყვირე ისედაც დამფრთხალ გოგოს მალე მოვიდა დათო მია ასე რო დაინახა იმ წამსვე მოვარდა
-მია ხო კარგად ხარ?ისევ გაუნმეორდა ხო?-მკითხა მე-ხო გითხარი ნინა არ ანერვიულოთქო-ტან მელაპარაკებოდა თან მიას წამალს უკეთებდა,აქამდე ჩუმად და ტირილის გზაზე მყოფი ბელა ხეში ავიყვანე და მის დაწყნარებას შევუდექი,დათომ დამამშვიდებელი გაუკეთა მიას და ოთახიდან გაგვიყვანა ყვლა დამშვიდება ჭირდებაო მარტო ბალა ვერ გამოყვივანე ძილის გზაზე წასულმა მიამ კი დატოვეო მითხრა
-ნინა გამაგებიე რას მეუბნებოდა მია-მკითხა როცა გარეთ გავედით და მეც მივხვდი რო მან არაფერი იიცოდა
-რადა შენგან ორსულად დარჩა ტყუპები ეყოლა მაგრამ ერთი ვერ გადარჩა როგორც ექიმმა გვითხრა ორსულობის დროს ნერვიულობამ იმოქმედა მია ამან უფრო შეშალა და ერთი წელი მკურნალობდა ამის გამო სკოლაში ერთი წელი გაუცდა და ახლა ინაზღაურებს ძლივს გამოვიდა სიტუაციისდან და ახლა როცა შენ კიდე გნახა შეტევა დაემართა
-კი მაგრამ მე არ ვიცოდი..... რომ მცოდნოდა-დაიწყო ლუღლუღი
-ეს ბოლო კიდე არაა ა მერე გავიგე რო ბავშვი გადარჩა და დედაშენმა წაიყვანა ექიმი მოუსყიდია ვუჩივლე მაგრამ დამემუქრა არ გაგახარებთო და კინაღამ ბელა მოკლა,ამის მერე დედაშნთან მივედი მაგრამ მათთან ვერ ვნახე მერე გავიგე რო შენი ძვირფასი და უშვილო ყოფილა და იმისთვის მიუცია მიამ ახლაც არ იცის და ცოცხალ შვილს ტირის ყოველ დღე
-კი მაგრამ ლუკა მისი შვილი არაა?-იკითხა უკვე დამიანემ.
-არა ლუკა შენი ძვირფასი ცოლის შვილი არაა,შენი წართმევა ჩემთვის დედამისსაც და მასაც ისე უნდოდა რო ჩემ დას შვილი წაართვეს მანამდე კი ყველაფერი დაგეგმეს ვითომ მასთან იწექი მოწმედ კი მე გამომიყენეს იმ ღამეს დამირეკეს და მიითხრეს რო შენ საყვარელი გყავდა ხმა ვერ ვიცანი ეჭმა შემჭამა და შენთან წამოვედი ერთ ლოგინში გნახეთ მერე 9თვეში მოგადგა შენგან შვილი მეყოლაო არადა ბავშვი ჩემი დის ყოფილა,ქალბატონმა ლილიმ(ბექას დედამ)კი შენ უფროსთან საქმე ჩააწყო და საზღვარგარეთ გაგიშვა სამუშაოდ რადგან იცოდა სიმართლეს ადრე თუ გვიან გავიგებდი და მის წამოსაყვანად მოვიდოდი,შენც მათთან ერთად წადი-სათქმელი როგორც კი დავამთავრე ბექა გასასვლელისკენ წავიდა მას უკან დამიანე მიყვა,მე კიდე პალატაში დავბრუნდი თავ კიდე მეხვეოდა და ამდენი ემოციისგან უკვე ცუდად ვიყავი მია საწოლზე დაეწვინათ მე დივანზე დავწექი და თვალები დავხუჭე,როდის ჩამეძინა არ ვიცი მაგრამ გაღვიძებით ხმაურმა გამაღვიძა მია საწოლზე იჯდა კალთაში ბელა და კიდე ერთი ბავშვი ეჯდა ტიროდა,ბექას ეხუტებოდა და თან ბღაოდა
-აქ რა ხდება?-ვიკითხე და საწოლიდან ბელა ჩამოხტა
-დეიდა
-დეიდა?
-ხო ჩემმა დედიტომ მითხრა შენი ედიტო კიარა დეიდაააო
-ხო ჩემო ლმაზო დეიდა ვარ
-იცი მე რო ძმა მყავს ტან ტკუპი?
-რაა?
-დამიანემ მომიყვანა და ყველაფერი მითხრა-მია
-კი მაგრამ თვითო სადაა?
-წავია
-კი მაგრამ ერთი კითხვა მაქ,რატო უძახოდა ბელა ნინას დედას და როცა პალატაში შემოდით მაშინ მიას რატო მიმართა დედათი?
-არა მიას კიარ მიმართა მე მომმართა მაგ დროს თვალები გავახილე და მე მძინარი ვეგონე მია კიდე რო ტიროდა მე შემეკითხა დეიდა რატო ტირისო-აუხსენი სიტუაცია
-რას გულისხმოდი როცა თქვი რო ჩემ დას შენი დამიანს დაშორება უნდოდ
-მე და დამიანე შეყვარებულები ვიყავით უკვე ქორწილას ვგეგმავდით,როცა ჩემი ორულობის ამბავი გავიგე გამიხარდა და რადგან მაშინ ნუცას ჩემ დაქალად ვთვლიდი პპირველი მას ვუთხარი მან კიდე ისე მოახერხა რო მე ვითომ საყვარელი მყვდა ეს რო დამიანმა გაიგო იმ დღეს მირჩია უთხარიო,მეც ვუთხარი მას კიდე ეგონა სხვის შვილს ვატენიდი და გამლანძღა,ნუცას დავურეკე და კაფეში შევხვი,მე მისგან თანაგრძნოობას ველოდი მან კიდე ხარ და მეტს არც იმსახურებდი მე მის ადგილას მაგ მუცელში გითავაზებდი წიხლსო,მერე წავიდა კაფიდან განადგურებული გამოვედი რაც ბოლოს მახსოვს ისაა რომ მუცელი მეტკინა და გული წამივიდა,გაღვიძებით კი საავადმყოოფოში გავიღვიძე
-ბრაზილიურ სერიალში მგონია თავი
-კარგი მთავარია ყველაფერი დამთავრდა

1წლის შემდეგ
-მია დროზე რა თორე დავაგვიანებთ
-ხო კაი ლუკას ჩავაცმევ მალე და მოვალ-ლუკას ჩააცვა და წავედით ეკლესიაში სადაც ბექა და ბელა იყვნენ თავის ნათლიებთან ერთდ
-აბა ჩვენც მოვედით დავიწყოთ
-ვერ დავიწყებთ-ბექა
-რატო?
-ერთს ვუცდი-ბექა
-კაი-და კარში დამიანე დავინახე უკვე მთელი წელია არ მინახია და მომენატრა უკვე მაგრამ არ ვიმჩნევ
-კარგი ხო მოვიდა დავიწყოთ
-კაი ხო დავიწყოთ
-ვიცი რო გაგიხარდა ჩემი ნახვა-დამიანი
-ვაღიარებ
-რაღცას გეტყვი ა შემისრულებ?
-გააჩნია რა მთხოვ
-დამეთანხმე ჯერ
-კაი რა გინდა მთხოვე
-ჯვარი დავიწეროთ
-რააააა?-უცებ დავიყვირე და ყველამ ჩვენ შემოგვხედა ცოტა ხანს ასე ჩუმად ვიდექით
-ასე უნდა იდგეთ კის აღარ ეუბნები?=მია
=შენც იცოდი ხო?
-აბა ისე როგორ რაც ჩემმა ქმარმა იცის ის მეც ვიცი ისე როგორ?
-არა
-რააა?კაი რა-მია
-არა არ მინდა დაფიქრება ახლავვე მოგყვები
-აუ რა მაგარია
-ძაან

ცოტა ბანალურია და არაა დაწყობილი სათქმელი რისი თქმაც მინდდა იმიტო რო მუზა წერისას გაფრინდა რა ვქნა დავიწყე სხვა ჩანაფიქრი მქონდა ადავწრე სხვა გამომივიდა