კართან მივედი ,ვნერვიულობდი, ერთი შეცდომაც რომ დავუშვა სიგნალიზაცია ჩაირთვებოდა, ცოტახანი გავჩერდი,დავმშვიდდი და კოდი ავკრიფე1991.05.30
კარი გაიღო ,გარეთ გავედი და დიდ ჭიშკარს მივაშურე, ჯანდაბა აქამდე რატო ვერ შევამჩნიე აქაც კოდია საჭირო, ეხლა რა ვქნა?ის კოდი რომ არიყოს?ჯანდაბა!ჯანდაბა! უნდა გავრისკო, ისევ ის კოდი ავკრიფე,თითქმის არ ვსუნთქავდი ნერვიულობისგან, უფ ამოვისუნთქე,კარი გაიღო და გარეთ გავედი,გზას დავადექი ,მალევე გამოჩნდა ტაქსი,მანქანა გავაჩერე და ჩავჯექი.რა მოხდება იქ რომ მივალ?მომკლავენ ალბათ!უეჭველი გარეთვე მოაგვარებენ საქმეს და ტყვიას მესვრიან, ჩემი ნებით ვყოფ ლომის ხახაში თავს! არა!ეს ამად ღირს, თუნდაც თაკოს და დევიდის გამო. მართალიაა გაგიჟდებიან ამ ამბავს რომ გაიგებენ, მაგრამ ორივე ცოცხალი იქნება.ჩემი საყვარელი მამაკაცი და ჩემი საუკეთესო დაქალი.ამ ფიქრებში ვიყავი გართუული ,როცა მანქანა გაჩერდა.
_ქალბატონო ,მოვედით, ნამდვილად აქ გინდოდათ მოსვლა?საეჭვო ადგილი ჩანს.
_დიახ მელოდებიან,აი ფული ინებეთ -მძღოლმა ფული გამომართვა.

-ფრთხილად იყავი- მომაძახა.

მანქანიდან გადმოვედი,მართლაც რომ ბუნაგი იყო, საწყობის კარებთან მივედი ,ჯანდაბა რავქნა(მეშინოდა ,ძალიან მეშინოდა, ვის არეშინია სიკვდილის?ვიხსენებდი ყველა იმ წუთს და წამს რაც კარგი გადამხდენია აქამდე.
კარი გაიღო,ორი ახამახი გამოვარდა, აქეთ-იქიდან ხელი მტაცეს და საწყობში შემათრიეს, წინააღმდეგობა არც გამიწევია, განა ჩემი ფეხით არმივედი მათთან(სიკვდილითვის მოემზადე ლინდა ჩემთავს შევძახე) შუა საწყობში დამახეთქეს, მუხლებზე დავეცი ,ისე მწარეთ დავეცი მუხლებიდან სისხლი წამომივიდა,ერთმა მუშტი მაგრად შეკრა,უნდა დაერტყა ჩემთვის როცა... -შეჩედი!თავი დაანებეთ! ცივი ამაზრზენი ხმა გაისმა. სხეულში შიშისგან გამაკანკალა სიბნელიდან ფეხის ხმა გაისმოდა ,უცნობმა სკამი აიღო ,შესაშინებლად გამოახოხიალა ,ჩემს წინ უკუღმა დადო და დაჯდა , წინ 35წლამდე კაცი იჯდა სახე დასერილი,ამაზრზენი სიცილით იცინოდა,თვალებში რო ჩახედვდით,მიხვდებოდით როგორი ადამიანი იყო ,უამრავი ადამიანი მოუკლავს და ამით ამაყობდა, თითოეული ქმედება სახეზე ეწერა ის...ის იყო"დრაკულა"მართლაც დაუნდობელი,ცეცხლისფერი თვალების გადმოხედვით,ზუსტად რომ შესაფერისი სახელი შეურჩევიათ, გავიფიქრე.
_ჩიტუუნა სიცოცხლე მოგბეზრდა?მის ხმაში ირონია იგრძნობოდა
_განა ჩემი მოკვლა არგინდოდათ?და თქვენ... თქვენ!არმომიკალით მშობლები!?
_ხო ეგ მეჩავიდინე და ისევ იგივეს ჩავიდენდი ცოცხლები რომ იყვნენ,ირონიას არწყვეტტდა
მაშინ გავიგე რას გრძნობდა დევიდი, როცა თავისი მშობლების მკვლელს უყურებდა სახეში მეც...მეც რო შემეძლოს და იარაღი რომქონდეს ამ...ამ..."ცხოველს"ჩემი ხელით, დიდი სიამოვნებით გამოვასალმებდი სიცოცხლეს და ჯოჯოხეთში გავისტუმრებდი.
_რატო არმკლავთ?განა ხალხი არგამოაგზავნეთ ჩემს მოსაკლავად? ჩემი ნებით მოვედი გელოდებით!მესროლეთ!და ამ ყველაფერს ბოლო მოეღოს!
_ჰმ, შემიძლია, მაგრამ რაღაც გავიწყდება ,შენ გათხოვილი ქალიხარ და თან"დევიდის"ის...ის მჭირდება და შენი წყალობით ორკურდღელს დავიჭერ.
_ჯანდაბა აქ ვარ! აქ ამისთვის მოვედი რომ მომკლათ! გთხოვთ.... გთხოვთ....ხმა გამებზარა ჩემ ხმას მეთვითონ ვერვცნობდი,მას თავი დაანებეთ გთხოვთ.ფულსაც მოგცემთ!(არა დევიდი არუნდა მოვიდეს ესცხოველი მოკლავს ჯანდაბა!ეს რაჩავიდინე)
_ჰმ, ფულშია საქმე ?ეგგრე გგონია? ის მჭირდება, ის და შენი წყალობით ის თავისი ფეხით მოვა ჩემთან და მე მას დავხვდები სათანადოთ ,ისევ ამაზზენი ირონიული სიცილით იცინოდა, გულისამრევი იყო ,ეს ადამიანი მძულდა ,მთელი არსებით შემძულდა.
_გაიყვანეთ!- იმ ორ ახმახს უთხრა.

- ხელი არახლოთ სანამ დევიდი არმოვა, მინდა თავისი თვალით დაინახოს როგორ ესალმება მისი მეუღლე სიცოცხლეს!სადღაც ოთახში მემაგდეს, კარი გამოიკეტეს და მაგრად ჩარაზეს,სადღაც ჯურღმულში მოვხვდი ,სინათლე ბჟუტავდა ,აქა-იქ უამრავი ყუთი იყო.ერთი ავიღე,ძირს დავაგდე ,დავჯექი ფეხები მოვხარე ,ხელები ფეხებზე შემოვიხვიე და კალთაში თავი ჩავრგე(ღმერთს ვევედრებოდი ,რომ დევიდი არმოსულიყო)ცრემლები ვერშევიკავე და ვსლუკუნებდი,განვიცდიდი.

მთელი გულით და მთელი გრძნობით გადმოდიოდა ცრემლები ლინდას..........
*****
მკვითხველებო გავაგრძელო? როგორც წინა ისტორიას ქონდა ნახვა ამას იმდენი აარაქ მგონი არაა საინტერესო ხო...