ბარბარე
იმ დღის შემდეგ ყველაფერი იდეალურად მიდიოდა დემე და დაჩი დაძმაკაცდნენ მეც ძალიან დავუახლოვდი გიგას და თემოს მარიამი და გიგაც ძალიან თბილად იყვნენ ამ დროში ერთხელაც არ უჩხუბიათ არც მე და დემე ვიყავით ცუდად ხანდახან თუ ვიკამათებდით ისიც სისულელეზე მე ვებუტებოდი ხოლმე დემე კი შოკოლადებით და ყვავილებით მირიგებდა ბოლოს კოცნით ვაგვირგვინებდით და ჩვენს სულელურ კამათზე ვიცინოდით გარეთ ერთად რომ გავიდოდით ყველა ჩვენ გვიყურებდა ზოგს ეღიმებოდა ჩვენს სიცილ-კისკისზე ზოგი კი მობეზრებული შურიანი თვალებით გადმოგვხედავდა მართლაც რომ წარმოიდგინეთ მე და მარიამი შუაში ვიდექით გვერძე ჩვენი ბიჭები გვედგნენ და გარშემო კიდევ სამი უსიმპატიურესი ბიჭი მოგვყვებოდა ალბათ მეთანზმებით რომ მათ მზერას ვიმსახურებდი მითუმეტეს სულ ვიცინოდით და ვკისკისებდით და ასე მხიარულად დავდიოდით სულ არ გვახსოვდა რომ ჩვენ თბილიში უნდა დავბრუნებულიყავით ისინიკი ბათუმში მიდიოდნენ.
წასვლის წინა ღამეიყო ახლაც ყველანი ერთად მივსეირნობდით სასტუმროსკენ და ყოველთვის მხიარული სასტავი ახლა მოწყენილი მივაბიჯებდით,ხმას არავინ ვიღებდით,ეს ყველაფერი ყველასთვის ძალიან რთული იყო სასტუმროსთან რომ მივესით გარეთ მხოლოდ მარიამი,გიგა,მე და დემე დავრჩით მიხვდნენ ბიჭები რომ ახლა წყვილებს ლაპარაკი გვსურდა. მარიამი და გიგი სხვა მხარეს წავიდნენ ჩვენ სხვა მხარეს ლაპარაკს ვერც მე ვიწყებდი და ვერც დემე მაგრამ ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და დავიწყე
-ახლა რა იქნება?შენ იქ იქნები და მე აქ
-არ ვიცი,მართლა არ ვიცი მაგრამ ერთი ვიხი მხოლოდ შენთან დაშორება არ მინდა-მითხრა და სევდიანჯ მზერა მომაპყრო
-რამდენი ხნით უნდა წახვიდე?-ვკითხე ისევ მე
-ნახეცარი წლით-თქვა და ისევ მე შემომხედა,მე რათქმაუნდა ვიცოდი რომ ბათუმში უნდა წასულიყო მაგრამ არ მეგონა ამდენი ხნით თუ უწევდა წასვლა.ამის გაგონებაზე თვალებიდან ცრემლები წამომიბიდა
-არ იტირო ბარბარე ხომ იცი როგორ ვერ ვიტან რომ ტირიხარ-მითხრა მოიწია თვალებზე მაკოცა შემდეგ ტუჩებზე და ბოლოს ყურთან ჩამჩურჩულა-მიყვარხარ ბარბარე მე ამის გაგონებაზე გავშეშდი გულში სითბო ჩამეღვარა მაგრად მოვეხვიე კისერში ვაკოცე და ვუჩურჩულე
-მე უფრო-ვთქვი და გამეღიმა მის სახეზე ისეთი გახარებული და გაკვირვებული სახე ქონდა მაგრად მოვეხვიე და ვუთხარი-იცოდე ყოველ დღე დაგირეკავ და ტელეფონი არ გამორთო თორემ ძალიან გავბრაზდები ზო იცი შენი ხმა რომ არ მოვისმინო ყოველ დღე მოვკვდები-ვუთხარი გადავიკოსკისე და კიდევ ერთხელ ვაკოცე,დემემ ხელი გადამხვია და სასტუმროს გზას დაადგა როდესაც სასტუმროს მივუახლოვდით ზუსტად იგივე პოზაში მომავალი გიგა და მარიამის დანახვისას სახეზე ღიმილი მომეფინა.შიგნით ოთხივე ერთად შევედით ბოჭები ჰოლში იჯდნენ და გველოდნენ რომ მივუახლოვდით დაჩიმ დაიწყო
-აბა დღეს ბოლო დღეა და ქეიფის გარეშე ხომ არ წავალთ-თქვა მხიარულად და ჩვენც აგვიყოლია მართლაც ბოლო დღე იყო და მინდოდა განზაკუთრებულად დამმახსოვრებოდა ასეც მოხდა.ბიჭებმა უამრავი საჭმელი შეუკვეთეს მთელი მაგიდა ნაირ-ნაირი საჭმელებით იყო გადავსებული კი ვიფიქრე ამდენი ვინ უნდა ჭამოს თქო მაგრამ მათ რომ შევხედე ახლა ის გავიფიქრე ნეტა თუ ეყოფათ თქო ისინი ძალიან დათვრნენ ფეხზე ძლივს იდგნენ როგორც იქნა მორჩნენ ქეიფსდა ოთახებისაკენ ქავედით უკვე ოთახში უნდა შევსულიყავი რომ დავინახე დემემ გიგას რაღაც უჩურჩულა...
დემეტრე
ყველაფერი იდეალურად იყო ბარბარეს ძმა ძალიან ჯიგარი და კარგი ბიჭი აღმოჩნდა და ჩვენც დავძმაკაცდით წამოსვლის წინა ღამეს ბარბარე სალაპარაკოდ გავიყვანე ვლაპარაკობდით თუ რა იქნებოდა შემდეგ მეც ვეღარ მოვითმინე და სიყვარულში გამოვუტყდი მისმა მე უფრომ ძალიან გამაოცა შემდეგსასტუმროსაკენ წავედით დაჩიმ ქეიფი შემოგვთავაზა და ჩვენც ძალიან მოგვეწონა ეს აზრი ბევრი დავლოეთ და ოთახში უნდა შევსულიყავი როდესაც თავში ძალიან მაგრაი აზრი მომივიდა და გიგას გავაცანი...

ვიცი რომ პატარა თავია უბრალოდ მეტი ვეღარ მოვასწარი მართლა.წინასწარ დიდი მადლობა