გამთენიისას ჩმეძინა, მაგრამ მალევე გამომაღვიზა ხმაურმა, თვალები გავახილე და იქაურობას მოვავლე თვალი, ლადო იქ არ იყო, მხოლოდ ნატა იჯდა და მიცქერდა, ამღვრეული თვალებით
-დილამშვიდობისა.- ვეცადე თბილად გამომსვლოდა მისალმებაც და ღიმილიც
-დილამშვიდობისა მოკო.- სკამი ახლოს მოაჩოჩა და თავთან ახლოს დამიჯდა
-როგორ ხარ?
-კარგად, უბრალოდ რაღაც უნა გკითხო იმედია გეცოდინება?
-გისმენ
-წუხელ რაღაც გამახსენდა მაგრამ არ ვიცი ეს ვიღააც ჩემთან რა კავშირშია, რადგან აქ არასდროს მინახავს მოსული
-ვინ რა?-მაშინვე დაიძაბა და წამოიწია, რაც არ მესიამოვნა
-თორნიკე, სახელი თორნიკე გამახსენდა და ვიღაც ბიჭი მგონი ისაა თორნიკე
-ოო არა, ოღონდ თორნიკე არა, ოღონდ ეს არა, მაგ ნაგავის სახელს ნუ ახსენებ
-ვინაა?.- მეც უფრო დავინტერესდი თან ვთხოვე ბალიში გაესწორებინა რომ წამოვმჯდარიყავი
-ეგ ნაგავია, ვის გამოც ავარიაში მოყევი, ეგაა ის არაკაცი ვინც შენ გული გატკინა, იმედი აღარ გეყვარება და დაივიწყებ მას
-მე ისედაც ყველაფერი დავიწყებული მაქ.- სიცილით ვუთხარი
-არა არ გავქს, ის გაიხსენე და ჩვენ ვერა ე.ი რაღაც რთულთან გვაქ საქმე.- ტუჩზე მიიდო თითი და აქეთ-იქით დაიწყო სიარული. ვუყურებდი და მეცინებოდა როგორ სასაცილოდ მსჯელობდა, რაღაცა სითბოს მაფრქვევდა ეს გოგო აქ ყოფნით, უკვე შემიყვარდა, ნეტა ასეთი ადამიანი როგორ დამავიწყდა, ფიქრებიდან ხმელეთზე ისევ მე დავუშვი
-ნატა, სად გავიცანი და როოგრ სემიყვარდა ველაფერი მომიყევი რაც იცი.
-დარწმუნებული ხარ რომ გაინტერესებს?
-ძალიან მაინტერესებს.
-მოკლედ, იტალიიდან რო ჩამოხვედი, მეორე დღისით ჯინოში წავედით, აუზზე, ჰოდა იქ მე და ნინა გეხუმრებოდით და წყალში ჩაგაგდეთ შენ ცურვა არ იცოდი, ამიტომ ჩვენ რომ ვერ ამოგიყვანეთ, ისე ფართხალებდი ის მოგვეხმარა თორნიკე, მანამდე ჩვენ ვიცნობდით, იმან გვასწავლა ჩვენც ცურვა, შემდეგ ჩვენთან სახლში დაიწყო სიარული შენ სთხოვე რო ცურვა ესწავლებინა შენთვის, რაღაც ასე იყო, ბოლოს ისე დამთავრდა რო შენ დამირეკე ტელეფონზე და მთხოვე შენთან მოსულიყავი ისევ აუზზე, მოვედი და გაცეცხლებული უხმოდ ჩამიჯექი მანქანაში ბოლოს ვერ მოითმინე და კივილი ატეხე, მანქანა გამაჩერებინდე და ბორდიულზე მოთავსდი მეც იქ დავჯექი და ყველაფერი დაწვრილებით მომიყევი, როგორ შეგიყვარდა ის და როგორ ნახე სხვა გოგოებთან ერთად, ამ დღიდან ზუსტად 10 დღეში ასე დაგემართა, თორნიკეს ველაპარაკე მაინტერესებდა, რატო წამოხვედი სკოლიდან ასე გაბრაზბული და ასე მითხრა არ მინახავს დღეს საერთოდო.
-აჰ გასაგებია, წინაზე ლადომაც მითხრა ბორდიულთან იჯექით შენ და ნატაო, ანუ მართალი უთქვამს.- გავუღიმე და გავხედე, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ჩემზე და ვიღაც თორნიკეზე სუ არ ვღელავდი, არც მქონდა დრო მასზე ფიქრის დასახარჯათ.
-ახლა მე შეგეკითხები რაღაცეებს მაინტერესებს თუ იცი
-გისმენ, ჩემთვისაც გამოცანაა- პატარა ბავშვივით შემოვკარი ტაში
-რამდენი ხანი იყავი იტალიაში?
-9.
-როდის გაქვსდაბადების დღე
-29 მაისს
-კარგი, რა გვარი ხარ?
-ნაცვლიშვილი.
-რამდენ ენას ფლობ?
-ე.ი ქართული, იტალიური, ინგლისური, ფრანგული.- გახარებულმა გამომხედაქ ფურცელი გვერდით მიაგდო და კისერზე მომეხვია
-ჩემი მოკო ხარ, ყველაფერი გაგახსენდება აი ნახავ
-სამწუხაროდ არა.- ცრემლები მომადგა და მაშინვე მოვიწმინდე რომ არ დაენახა ნატას
-რატო?.- ღიმილი ზედ შეეყინა
-ყველაფერი ეს ლადომ მითხრა
-ოხ ლადო ბერიძე ჩემი ხელით მოგკლავ.- ღმუილით არმოხდა და ხელები მომუჭა
-მე მემუქრები?.- კარებში გამოჩდა ლადო
-კი შენ ვაჟბატონო,რას ატიკტიკებ ენას
-მკითხა და ვუთხარი
-ოხ რა ხართ, მამა თუ იცი მოვიდა
-დერეფანში არ შემხვედრია.- ვუყურებდი და ჩემთვის დებილივით მეცინებოდა ერთი ამათ უყურეთ სუ დამივიწყეს და ლაქლაქებენ
-ეი, მე სუ დამივიწყეთ
-დიდი ამბავი შენ ყველა დაივიწყე.- ხარხარით მითხრა ლადომ და ლოგინზე ჩამოჯდა
-იცოდე ახლავე ექიმს გამოვიძახებ და გაგაზევებენ აქედან.- თითის ქნევით გამოვარტვი ლადოს პარკი სადაც ბროწეულის მსვენიერი წვენი დამხვდა
-მე გავალ საჭმელს მოგიტან.- ნატა პალატიდან გავიდა.
-ისე გაიპარე ვერც გავიგე
-ჰო აღარ აგაღვიძე, ტელეფონი კი გათიშულა სულ
-სამაგიეროდ რეკორდი მოვხსენი.- ენა გამოვუყავი და ამაყად დავიჭირე თავი
-ლადო რაღაც უნდა გითხრა
-გისმენ?.- ოუფ რა მზერა აქვს პირდაპირ გულში მომხვდა
-ამ ყველაფრის მერე ხო არ დავეკარგებით ერთმანეთს?
-რათქმაუნდა არა და არც ვაპირებ, რომც გეცადა ჩემგან თავის დაღწევა ვერ მოახერხებდი.- სრული სერიოზულობით მითხრა და თვალი ჩამიკრა
-მმ, ძალიან კარგი. კიდე მაინტერესებს როდის გამწერენ?
-ალბათ ხვალ დილითკარგია მომბეზრდა უკვე აქ ყოფნა.
***

დილით ექთანი სემოვიდა ჩაცმაში მომეხმარა, ნატაც იქ იყო და ჩემ ნივთებს ალაგებდა, მეწყინა მარტო ნატა რო დამხვდა , მესმის მაამაჩემი მუშაობს ადა არ სცალია მაგრამ ნინა? ან ლადო? სკამზე ჩმოვჯექი ცოტა არ იყოს დავიღალე ამდენი ხნის მერე ფეხზე წამოდგომით, ნატამ თმა გამიკეთა, თან ლოყაზე კოცნითაც დამაჯილდოვა, ისევ წამოდგომას ვაპირებდი კრარში ფეხის ხმა რო გავიგე, თავი გავყავი და დიდი თეთრი დათუნია მოდიოდა ჩემკენ ლადოს ფეხსაცმელებით, და ყვავილებით. სიცილი დავიწყე გამიხარდა ასეთი ბევშური საჩუქარი, ჩემ თავს ძლივს ვერეოდი მაგრამ დათვიი მაინც გამოვართვი და ჩავიხუტე, მერე ყვავილეებს მივუტრიალდი
-მადლობელი ვიქნებოდი მომტანსაც თუ ჩეხუტებოდი.
-რათქმაუნდა დიდი სიამოვნებით.- ყვავილები ნატას მივაწოდე და ხელები მოვხვიე
-მადლობა დიდი ყველაფრისთვის
-არაფრის.- მაგრამ მადლობას ჩახუტების გამოც უნდა ვუხდიდე, ისეთი თბილი და ძლიერი იყო.