იმ დღემ სკოლაში მშვიდად ჩაიარა სკოლიდან სანდროს დედამ წაგვიყვანა .
მეორე დილით თავი ძლივს ავწიე საშინლად მტკიოდა ნუკი 7 გამოტოვილი ზარი იყო ტელეფონზე მაშინვე ავდექი და ჩავიცვი რომ ჩავედი ბავშვები უკვე წასულები იყვნენ ალბათ დიდხანს მელოდნენ, წასვლა მარტო მომიწია ნომბრის ქარი თმას მიჩეცავდა მციოდა ვიყინებოდი მიწა წითელ-ყვითელი ფოთლებით იყო სავსე მე კი ყურსასმენები მოვიხსენი გზას მშვიდად განვაგზობდი სკოლამდე საკმაო გზა იყო .
როგორ იქნა მივაღწიე სკოლამდე შევედი და კიბეებისკენ ავიღე გეზი ჩემი კლასი მესამე სართულზე იყო. მანამ კიბეებამდე მივიდოდი შორიდან ნაცნობი სილუეტი დავინახე მგონი ის იყო მგონი კიარდა ის იყო გიორგი ჩამოვიდა (გიორგი ჩვენი მეგობარი იყო 2 კვირით მამამისთან იყო ამერიკაში მამამისი იქ მუშაობს უკვე 3 წელია) გიორგი შესანიშნავი ადამიანი იყო მხიარული მეგობრული კარგი იუმორის გრძნობი კეთილი არც ძველ ბიჭობდა არც გაჩითულ სასტავში იყო ნუ მოკლედ. ძალიან ძალიან საყვარელი იყო 4 თვეა რაც ვიცნობი სანდრომ და ლევანმა გამაცნეს და მას მერე ჩვენ სასტავში ითვლება.
გიორგიმაც დამინახა და ჩემსკენ წამოვიდა და ერთმანეთს გადავხევიეთ ეს ყველაფერი ისე უცებ მოხდა
-როგორ ხარ მია? უზომოდ მომენათრეთ ყველა შენ განსაკუთრებით და გამიღიმა .მის ღიმილზე მუხლები მეკვეთებოდა ხოლმე
-კარგად ვარ შენ როგორ ხარ ? მეც ძაან მომენატრე მომიყევი შენი ამირეიკის ამბები
-ბევრი არაფერია მოსაყოლი წამოდი და ვიაროთ ჩანთა გამომართვა და კლასიკენ წავედით.
კიბებისკენ რომ მივდიოდით დავინახე როგორ გამომაყოლა მზერა იდიოტმა მაჩაბელმა. კლასსში რომ ავედით ლევანი ნუკი და სანდრო ისეთი საახებით მიყურებდნენ გეგონება სადაცაა მოვლენ და სამივენი ერთად ცემაში მოგკლავენო,ამ დროს სამივე ჩემსკეენ წამოვიდა დამტუქსეს და საყვედურებით ამავსეს მერე ზარიც დაირრეკა და მოვიდა ფიზიიკის ქალღმერთი ციცო იყვირა იჩხუბა ორიანები დაწერა მერე გაკვეთილიც გამოვიდა .ასე უაზროდ გავიდა 3 გაკვეთილი მესამე გაკვეთილი რომ გამოვიდა გადავწყვიტეთ ბუფეთში ჩავსულიყავით
-წამოდით რა მალე კუჭი მიხმება-ადუდღუნდა ნუკი .ნუკი იმდენს ჭამდა მაგდენი რომ მე მეჭამა ალბათ ისე გავსივდებოდი სკოლაში ვეღარ შემოვეტეოდი,ის კი მშვენივრად გამოიყურებოდა ძალიან კარგ ტანზე იყო. ჩავედით ბუფეტში ავიღეთ რაცგვინდოდა და ჩვენ მაგიდასთან დავჯექით ჩვენ მაგიდას იმიტომ ვეძახი რომ ყოველდღე იქ ვიჯექით არავინ არ ჯდებოდა ხოლმე იქ ჩვენს გარდა.
-რაარი ეს რა უგგემურია-თვა ნუკიმ და ისე დაიჭყანა შემეშინდა
-რავი სულ არაობას ჯობია - თქვა სანდრომ და ისე გემრიელად ჩაკბიჩა ხაჭაპური სულ არ გდომოდა მაინც მოგინდებოდა
ასე გავიდა 10 წუთი მერე შემდეგი სპორტი გვქონდა ისინი წავიდნენ მაგიდასთან მარტო მე და გიროგი დავრჩით
-არმინდა სპორტზე შესვლა-თვა გიომ
-არც მე -ამოიხვნეშე-
-ხოდა ძალიან კარგი შეგვიძლია მთელი 45 წუთი აქ ვიჯდეთ და ვილაპარაკოთ -გამიღიმა წავალ რამეს ავიღებ ადგა გიორგი
-არა, არაფერი არგინდა
-შენ ვინ გეკითხება დამელოდე მანდ . მე გამეღიმა და უხმოდ ვიჯექი სხვა რაგზა მქონდა.
ამდროს მაჩაბელი და მისი ბანდა შემოვიდა, ვაიმე როგორ ვერ ვიტანდი ვერც ერთს გამოუსწორებელი ბაბნიკები თავი მაგარი ტიპები რომ ჰგონიათ მამიკოს ფულებით რომ ბლატაობენ გიორგი ამათ არგავს გავიფიქრრე ჩემთვის და გამეღიმა
-შეიძლება დავჯდე?-მკითხა მაჩაბელმა
-რათქმაუნდა არა- ვუთხარი უხეშად
-და ვითომ რატომ?
-იმიტომ, მომწყდი ახლა თავიდან
-როარა
-აუ მიდი რაა
ამდროს გიორგი გამოჩნდა
-რამე პრობლემაა?- იკითხა გიომ
-არანაირი- ვუთხარი და მაჩაბელს თვალები დავუბრიალე,ბოლოს და ბოლოს მიხვდა და წავიდა . მე და გიორგი კი მთელი 45 წუთი ვიჯექით და ვლაპარაკობდით რაბედნიერი ვიყავი თითქომ ამდროს ყველა გაქრა, მაგრამ მთელი ამ დროის მანძილზე ვგრძნობდი მაჩაბელის დაჟინებულ მზერას რაც მაღიზინაებდა, თითქოს თვალებით მჭამდა, რა იდიოტია ვფიქრობდი ჩემთის
მაჩაბელთან
-ბიჭო რასგამოშტერტი რაიყო ეეე- ხელი მიკრა ვიტოს ვანიკომ
-შენ რაგინდა ვაფშეე?
-რამინდა და რას მიშტერებიხარ მაგ გოგოს - ცოტა დიდი მაინც იყოს რაიყო ხოარგევასება ეგ ბავშვი?
-რომც მევასებოდეს შენ რა მერე?
-მე არაფერი, მარა ხოიცი ვისი და ეგ მისი ძმის ზმაკაცებმა არ გაიგონ თორე შენც დაგერხევა და მეცც
-რაიყო გეშინია ტოო?-გაიცინა ვიტომ
-მაგათი ვის არ ეშინია
-მე,მე არ მეშინია
-აუ კაი გაჩე -გაიხა სიცილში ვანიკო .
ვიტომმ ისეთი სახით შეხედა ვანოს სიცილი სახეზე მიეყინა
ისევ მია
სკოლიდან ფეხით წავედით. მერე კი შევთანხმდით რომ ოთხივენ ივენი ჩემთან უნდა ამოსულიყვნენ თან სახლში მარტო ვიყავი ნუ მოკლედ დავგეგმეთ და დავიშალეთ მე გზა მარტომ განვაგრძე მათგან სულ ცოთათი მოშორებით ვცხოვრობდი ის ის იყო სადარბაზოზს კიბეზე უნდა ავსულიყავი რომ უკინიდან ვიღაცის ხელი შემეხო და უხეშად მომაბრუნა
-აი ისევ გნახე-ისევ იდიოტი მაჩაბელი
-მაჩაბელო რას გადამეკიდე? გამანებე რა თავი-ვუთხარი ხმამაღალლი და უხეში ტონით
-არა- მიპასუხა და გამიღიმა
-აუუ რაა რაგინდა?
-რაუნდა მინდოდეს შენი ნომერი
-ჰოოო? დაგიხატავ- და გავუღიმე
-ის ბიჭი ვინაა ? აი დღეს ვისთან ერთადაც იყავი მთელი დღე-მკითა და თვალი თვალში გამიყვარა
-არაა ეგ შენი საქმე და საერთოდ შემეშვი რა
-წესიერად! და მიპასუზე კითხვაზე
-როარა? კოჭებს დამიხვრიტავ?-და გადავიკისკისე
-გოგო მიპასუზე თქო -და ხელი მაჯაზე მომკიდა
-ეე მეტკინა გამიშვი ახლავე-ხელი გავაშვებინე და სადარბაზოში გავიქეცი
-მია გაჩერდი მია გაჩერდი - თქო მესმოდა დაბლიდან ხმა მეკი როგგორც იქნა სახლამდე ავაღწიე .

--------
იმედია მოგეწონებათ <3