იმ დღის შემდეგ სანდრო სულ რამდენიმეჯერ ნახა,ისიც მაშინ როცა ნატასთან იყო. უკვე სამი თვე გავიდა,სკოლაც დაიწყო.ყველაფერი მოწონდა მართალია აქაური სკოლა განსხვავდებოდა იმისგან სადაც ადრე სწავლობდა თუმცა უკვე ეგუებოდა,დილით ადრე ადგა მოემზადა და სარკეში როცა ჩაიხედა თვითკმაყოფილს ჩაეღიმა,მოწონდა თავისი თავი,გამხდარი მაღალი და მოხდენილი,გრძელი ღია წაბლისფერი თმით პატარა ცხვირით და დიდი მწვანე თვალებით იმ ტიპის გოგოა რომელიც ყველა ბიჭს შეუყვარდებოდა. ლამაზი, კეთილი, თბილი, მხიარული მაგრამ ყველა ამ თვისების მიუხედავად ის მაინც არასდროს არავის დააჩაგვრინებდა თავს. ის თითქოს ყოველთვის ყველაზე მაღლა იდგა...თუმცა იმისათვის რომ საკუთარი თავი შეყვარებოდა დიდხანს იბრძონთდა,ახსენდება ის დღეები როცა მისი თანატოლები,ტკბილეულობებს მიირთევდნენ,ის კი სტაფილოს ჭამდა. შიმშილობდა,იტანჯებოდა,ტიროდა მაგრამ სასურველ მიზანს მაინც მიაღწია.არც ახლა ჭამს ბევრს განა იმიტომ რომ არ უნდა უბრალოდ იმდენად დიდი დაღი დასვა იმ უბრალო ზედმეტსახელმა მის ცხოვრებაში რომ ახლაც უჭირს და ეშინია.
პარასკევი იყო სასწავლი არაფერი ქონდა ამიტომ სკოლიდან პირდაპირ ნატასთან გაეშურა
-–დღეს დიტო მარი და კიდევ რამდენიმე ჩემი მეგობარი აქ მოდის ღამის გასათევად.თქვა ნატამ ისე რომ ჭამა არც შეუწყვეტია.
–ოჰოოო დღეს ისედაც მეზარებოდა სახლში წასვლა.
ნატამ ნიკაპზე მოიკიდა ხელი და ჩაფიქრდა
–ვერ ვიხსენებ თუ შენც დაგპატიჟე?! უთხრა დაკრეჭილმა
რაზეც საპასუხოდ თავზე წამორტყმა მიიღო.
საღამოს რვა საათი იქნებოდა,როცა კარზე კაკუნი გაისმა,კაკუნი რა ჩამოიღეს კარი. დიტო მარი სოფო და საბა იყვნენ,მოკლედ შემოყარეს პარკები,არაყი ტკბილეულობა,საჭმლები ყველაფერი თვითონ მოქონდათ.
-აბა დღეს მაგრა ვსვამთ.ხელები გაასასავა საბამ
-ოუფ დავლევო და სამი ჭიქის მერე თვრება და იძინბეს.მაშინვე წაკბინა მარიმ,საბამ კი მხოლოდ თვალები გადაატრიალა.
-სანდრო სადაა ? იმედია ისევ არ დაგვაღალატებს როგორც წინა შეკრებაზე ? ცალი წარბი აწია ნატამ და პასუხს დაელოდა
-არა არა,მოდის სანდრო,ველაპრაკე ახლახანს.საუბარი დასრულებული არ ქონდა დიტოს როცა კარი გაიღო და სანდრომ შემოაბიჯა,შავი ქურთუკი სკამზე მიაგდო და ყველას მიესალმა,არც ახლა გაუმახვილებია თათაზე ყურადღება,და ამას მისი გაოცება არც გამოუწვევია რადგან სულ ასე იქცევა ხოლმე. გოგოებმა პიცის გაკეთება გადაწყვიტეს,და სანამ სამზარეულოში ფუსფუსებდნენ დიტო და სანდრო რბოლის ამბავს არჩევდნენ,ეს თემა კი საბასთვის სრულიად არ გახლდათ საინტერესო,ამიტომ თაროზე შემოდეულ ალბობს მოკრა თვალი,აიღო და თვალიერება დაიწყო.
-აჰაჰჰა ნატა ეს შენ ხარ ? ფოტოზე მიუთითა საბამ სადაც პატარა ნატა და კიდევ რამდენიმე ბავშვი იდგა.
-ხო მე ვარ ჩაეცინა ნატასაც
-აუ ნახე ტო რა სასაცილოა,არა დიდად კი არ შეცვლილა. ახლა ბიჭებს მიუჯდა გვერდზე საბა და მათაც აჩვენებდა ფოტოებს
–კარგი ნუღა დამცინი თორე საერთოდ წაგართმევ მაგ ალბომს
პატარა ბავშვივით გაიბუტა ნატაც.
-აი ეს ჩემ გვერდზე თათაა ნახეთ. თქვა ნატამ სიცილით და ქერა პუტკუნა ბავშვზე მიუთითა.
-ვააიმე რა ბუთქუჩაა ოთახში მყოფთ თათას გარდა ყველას გაეცინა
.ნატამ თავი გააქნია და სამზარეულოში დაბრუნდა,ყველა ისევ თავის ადგილს დაუბრუნდა,და მხოლოდ ახლა იგრძნო თათამ რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში სუნთქვაშეკრული იდგა.იცოდა რომ ცოტაც და ცრემლები წაასკდებოდა ამიტომ მოვიწამლეო მოიმიზეზა და ოთახში წავიდა დასაძინებლად.
თვალებზე რული არ ეკარებოდა,ქვევითა ოთახიდან არც ხმაური ისმოდა და არც სიმღერების ხმა,მიხვდა ყველას ეძინა ამიტომ წყლის დასალევად ადგა,სამზარეულოში შევიდა ონკანი მოუშვა და ჭიქა შეუშვირა,მოწყურებულზე ორი ჭიქა წყალი ისე დაცალა ვერც შეამჩნია.შუქი ჩააქრო და გასაქცევად მოემზადა რომ სიბნელეში რომელიმე "მონსტრს"არ შეეჭამა.1.2.3 გაიქცა და წამი მეასედში იგრძნო რომ რაღაცას შეეჯახა,სიდიდის გამო თავიდან იფიქრა რომ კედელი ან კარები იყო,მაგრამ როცა სუნთქვის ხმა გაიგო მიხვდა რომ ეს სულაც არ იყო უსულო საგანი,მაშინვე ხელი შუქის ასანთებად წააიღო, ხელი რომ დაადო რაღაც თბილი იგრძნო,მის მაგივრად ვიღაც სხვამ აანთო შუქი და მალე შესაძლებელი გახდა დაენახა ვინ იდგა მის წინ.ეს კი ნახევრად შიშველი სანდრო იყო,ის მილიმმეტრებით იყო დაშორებული და არაფრისმთქმელი თვალებით მიშტერებოდა თათას,თათამ თაავი გააქნია რომ მისთვის მზერა აერიდებინა და სწრაფი ნაბიჯებით წავიდა ოთახისკენ.
ამის შემდეგ ორი კვირა ისე გავიდა არცერთხელ არ უნახავს სანდრო,აი დანარჩენებს კი დაუახლოვდა,დღესაც რბოლაზე მიდიოდა იცოდა სანდროს ნახავდა ამიტომ უაზროდ წრიალებდა.როგორც იქნა მოვიდა 12 საათი და დაბლა ჩაირბინა,სადაც ნატა და დაჩი ელოდნენ მანქანაში ჩასხდნენ და გაეშურეს რბოლაზე. ყველაფერი ჩვეულებრივ იყო,როგორც წინაზე.
-ის ბიჭი ვინაა,წინა რბოლაზე მეორე ადგილზე გავიდა.იკითხა თათამ ინტერესით
-ამმ ეგ გიორგია,ოღონდ სანდროსთან არ ახსენო,ერთმანეთი ეზიზღებათ,ჩვენ არ ვიცით რატომ რა მოხდა,ბიჭებიც არ გვეუბნებიან.მოკლედ აუხსნა მარიმ ყველაფერი თათას.
რბოლა იწყებოდა ისევე როგორც წინაზე მანქანები სასტარტო ნიშანთან იყო გაჩერებული.ტყავის შორტში გამოწყობილმა გოგონამ სასტარტო ალამი აფრიალა,და მაქანებიც მაშინვე დაიძრნენ,ერთის გარდა და ეს ერთი სანდრო იყო,როგორც გავიგეთ მის მაქანას რაღაც დეტალი გაუსკდა და ვერ დაიძრა.
-ამის დედაც! - გამძვინცვარებულმა იყვირა სანდრომ და გიორგის მანქანისკენ გაიქცა თუმცა რა თქმა უნდა ვერ დაეწია.ბიჭებმა სანდრო ადგილს მოაშორეს და იქითკენ წაიყვანეს სადაც გოგოები იდგნენ
–მოვკლავ მაგ ნაბიჭვარს –ცოფებს ყრიდა. სიგარეტი ამოიღო და სასწრაფოდ მოუკიდა. ეწეოდა თან რაღაცეებს ლაპარაკობდა.
-რა მოხდა ? ჩუმად გადაულაპრაკა ნატას თამთამ
-გიორგიმ მოუწყო სანდროს,და ჩშშ თვალები დაუბრიალა მაშინვე.
-და აი გამარჯვებულიც გიორგი ლომიძე-გამოაცხადა წამყვანა და სანდროც მაშინვე წამოენთო,გიორგის მანქანისკენ დაიძრა და თან ავისმომასწავლებელი ღიმილი დასთამაშებდ სახეზე,
–მოდი აქ შე –დაუღრიალა სანდრომ და საყელოში ძლიერად მოკიდა ხელი,შემდეგ კი მუშტი უთავაზა სახეში,რათქმაუნდა გიორგიმაც არ დატოვა უპასუხოდ და მუშტი მუცლის არეში ჩაარტყა.
ასე გამალებით ურტყამდნენ ერთმანეთს და არავინ ცდილობდა მათ გაშველებას,გოგოები უკვე პანიკაში იყვნენ,როგორც იქნა ბიჭები მივიდნენ რომ გაეშვველებინათ
-სშვილი -შეიკურთხა სანდრო,გადააფურთხა და იქითკენ წაავიდა სადაც გოგოები და საბა იდგა.
-სისხლი გდის ცხვირიდან,უთხრა თათამ აკანკალებული ხმით
-არაუშავს,მას უფრო მეტი მოხვდა -კმაყოფილმა ჩაიცინა სანდრომ.
-მაგრამ არც შენ დარჩენილხარ აუღებელი ციხე-სიმაგრე -უკმაყოფილოდ ამოიხრა თათამ რაზეც სანდროს გაეცინა
-საბა გააცილე გოგოები,და მერე დაბრუნდი იმათან ჯერ არ დაგვიმთავრებია.თქვა სანდრომ და კიდევ ერთ ღერ სიგარეტს მოუკიდა