ბარში შესვლის თანავე ერთი გოგო მომხვდა თვალში.კარგა ხანი ვაკვირდებოდი,ბიჭებს არც ვუსმენდი.ბოლოს გიოს ვკითხე ვინარისთქო და რომ მითხრა ნია ხვედელიძეო ძალიან გმიკვირდა.ამ 2 წელში როგორ შეცვლილა.
ნიას შორიდან ვიცნობ,საერთო მეგობარი ბევრი გვყვავს,მაგრამ პირადად ურთიერთობა არასდროს გვქონია.მის ძმასთან ვმაკაცობდი ადრე,მაგრამ რაც წავედი კონტაქტი აღარ მქონია.ჯერ კიდევ ვერ ვხვდები რატომ დავთანხმდი ამ დებილი ბიჭის ნიძლავზე,მაგრამ გულის სიღრმეში ხომ მინდა ნიასთან ურთიერთობა მქონდეს.ვცდი,რაც საჭირო იქნება ყველაფერს ვცდი


საწოლზე და ისევ ისეთი გამოშტერებული დავემხე.დილას ნანკას ზარმა გამაღვიძა...ისევვვვ.....

-კიდე გძინავს?
-რომელი საათია
-სამი ხდება
-რააა?ვაიმე ლქცია გავაცდინეე
-კაი არაუშავს მე ჩვიწერე და მოუსმენ მერე.ეხლა ის მომიყევი გუშინ რა ქენით შენ და ნიკუშამ
-რავი არაფერი ცოტა ვილაპარკეთ და წმაოვედი
-აი ხოვამბობ რო ცოტა შ*გ გაქ!გოგო თვით ნიკუშა მახალდიანი მოვიდა,გამოგელაპარაკა და შენ სახლშ გამოიქეცი?
-აბა რა მექნა,ლოგინშ ჩავტომოდი?
-ეგ არ მიგულისხმია
-გამოხვალ ჩემთან?
-ექვსისთვის მოვალ
-დაიცა არ დაიკიდო
-რა გიდნა ნანკაა
-ტკბილეული გამიმზადე იცოდე თორე უკან გავბრუნდები
-ჰაჰაჰაჰაჰა კარგი მოდი


ოთხი ხდებოდა,ტკბილეულის ამოსატანად მაღაზიაში ჩავდიოდი,როცა კორპუსთან ჩემი საყვარელი მანქანა შევნიშნე,PORSCHE Cayenne...ამ მანქანას რომ ვხედავ გული მიმდის და თუ მარტო ვარ და ჰორიზონტძე არავინ ჩანს მზად ვარ ჩავეხუტო,მაგრამ ხელი შემიშალა მანქანის უკან მდგომმა ბიჭმა,რომელიც ალბათ ამ მანქანის პატრონი იყო.გულდაწყვეტილმა კიდევ ერთხელ შევავლე მანქანას თვალი და მაღაზიიზკენ დავიძარი.რომ ვბრუნდებოდი კორპუსთან ნაცნობი სხეული დავლანდე ნაცნობ მანქანასთან.
ცალი ფეხი მანქანაზე ჰქნონდა მიდებული,ცალი წინ გამოწეული, შარვალი ეცვა,თეთრი პერანგი,რომელიც რუჯს ძალიან უხდებოდა,ცალი ხელი ჯიბეში ჰქონდა ჩადებული,ცალით ნაპასს ურტყავდა,რომ დამინახა გაეღიმა და ლოყები ჩაეჩხვლიტა.ნიკუშა იყო...


-ხომ ხედავ ნომერი კი არა მისამართიც გავიგე
-მოგინდომებია
-ძალიან
-რატომ მოხვედი?
-ისე
-ისე?
-ხო ისე
-გასაგებია
სახლში ასვლა დავაპირე,კორპუსთან დგომას ძველი ბიჭIვით არ ვაპირებდი,მითუმეტეს მასთან ერთად
-სად მიდიხარ?
-სახლში
-მეც ამოვალ რა
-მეგობარს ველოდები
-ნანკას?
-შენ საიდან იცი?
-ნანკა ვერ მოვა,საქმე გამოუჩნდა
-ეგ რას ნიშნავს?
-იმას რომ საქმე გამოუჩნდა
ისევ გაიღიმა მან.ნიკუშა ძალიან უცნაურად თამაშობა,რაც მაშინებდა,თან მომწონდა,აზარტში მეც შევყავდი და მეც მიჩნდებოდა იმის სურვილი რომ მეთამაშა,თანაც ისე რომ აღარ გავჩერებულიყავი
-ნანკა სად ხარ?
-მაპატიე ვერ მოვდივარ,ლექტორმა დამირეკა რაღაც პროექტი უდნა მოგცეო ხვალისთვის მზად უნდა იყოსო,რა ეტაკა ვერ მივხვდი...ღამე გამოვალ თუ მოვრჩი მანამდე და დავრჩები
-კარგი მიდი,დამირეკე წინასწარ


-რა გინდა ჩემგან?
-არაფერი...ამოვიდე?
-რავი ამო კაი


ნიას მისამართი უცბად გავარკვიე,გაგიკვირდებათ და ნანკას დავურეკე.ნანკამ მითხრა დღეს ავდივარ და ამოდი თუ გინდაო,მაგრამ მე ნიასთან მარტო მინდოდა დარჩენა,ამიტომ ეგ ადვილად მოვაგვარე.ნიამ მომეწონა,მაგრმ იმის სურვილი უფრო მკლავდა რომ ნიძლავი მომეგო,აზარტში შევედი...თავს იფასებდა,რაც უფრო მომწონდა მასში.ისე ბავშვურად დაიწყო მიზეზების მოგონება,რომ არ ავსულიყავი,მაგრამ ყველა გზა მოვუჭერი და მაინც ავედი.ნიამ გამაგიჟა,მეც გავაგიჟებ ნიას

-კარგი სახლია
-მადლიბა
-შენია?
-კი,რომ ჩავაბარე მშOბლებმა მიყიდეს
-აქ ცხოვრობენ?
-არა რუსეთში
-შენ მარტო ცხოვრობ?
-კი
-არ გეშინია?
-რისი?
-რავი მარტო ყოფნის
-არა.რამეს დალევ?
-სასმელი გააქ?
-არა
-აბა რაგაქ?
-ფორთოხლის წვენი,ყავა ჩაი
-წყალი?
-მინერალური თუ კრანის?
-ნახშირმჟავის გარეშე
-ეგეთი არ მაქვს,ამოვიტან
ნიამ უცბად აიღო საფულე და მაღაზიშI ჩასვლა დააპირა,მაგრამ ვინ აცადა...


ხელში ძლიერად მომიჭირდა ხელი და მისკენ შემაბრუნა.არ მიშვებდა,უბრალოდ თვალებში მიყურებდა...
-რა გულუბრყვილო ხარ
-რატომ?
-ხარ და იმიტომ
გაეცინა,ღმერთოოოო!ნუ იცინის გთხოვ!ვიბნევი,გავგიჟდები!ალბათ მსოფლიოში რაც კი ლამაზი ღიმილი არსებობს,საუკეთესო მას აქვს.
-ნია მაგიჟებ
-გამიშვი
-არ გაგიშვებ
-რა გინდა?გამიშვი რა
-ქალს ხელს მხოლოდ მაშინ ვუშებ,თუ ეს მასაც უდნა,შენ კი არ გინდა რომ გაგიშვა,პირიქით გიდნა კიდევ შეგეხო,სხვაგან,უფრო ბევრჯერ მაგალითად აი აქ
ნიკუშამ ახლა მეორე ხელი მომხვია წელზე და უფრო მიმიზიდა მისკენ,თავი ყელთან მომადო და ტუჩებით შემეხო.დამბურძგლა,რაზეც გაეღიმა და გათამამდა,რადგან ხვდებოდა შეწინააღმდეგებას ვერ შევძლებდი.
სუნთქვა გამიხშირდა,მასაც...უცბად ტუჩებზე დამაცხრა,და მკოცნიდა ნაზად და ამავდროულად უხეშად.პირველი იყო,მესიამოვნა...
გავაცნობიერე რომ თუ არ გავჩერდებოდი შორს შევტოპავდით,მის ტუჩებს მოვწყდი და უკან გავხტი.ჩემს ასეთ საქციელზე თავიდან გაბრაზდა მერე გაეღიმა
-რას აკეთებ?
-იმას რაც ორივეს გვინდა
-შენ მე ახლახანს პირველი კოცნა მომპარე
-ღადაობ ხო?
-არანაირად
-ნია რამდენი წლის ხარ?
-19 მაგრამ ეს რას ცვლის?
-19 წლის ხარ და ბიჭისთვის ჯერ არ გიკოცნია?
-განსაკუთრებულს ველოდებოდი
-ანუ განსაკუთრებული ვარ
-ეგ არ მითქვამს
-რადგან მაკოცე ესეიგი ასეა ნიაკო
-ნიკუშა წადი რა
-არ წავალ
-წა-დი!
-ა-რა!
-ჩემგან რა გინდა?
-არაფერი
-მაშინ წადი
-წავალ,მაგრამ იცოდე ზოგისთვის სიტყვა არაფერი მართლა არაფერს ნიშნავს,მაგრამ ჩემთვის ბევრს ნიშნავს...არაფრის მთქმელი სიტყვაა მაგრამ ლამაზი შინაარსი აქვს,რასაც გინდა მიუსადაგებ,გინდ ტყუილს,გინდ სიმართლეს,თუ გინდა თავს გაიმართლებ კიდეც,და რითი ,,არაფრით''


წავიდა...უფროსწორად გავაგდე.კარებში კიდევ ჩაიბურტყუნა დამარცვლით ა-რა-ფე-რი,გაიღიმა და ჰორიზონტიდან გაქრა...


ყველანაირად ცდილობდა თავი აერიდებინა,უკვე მეცინებოდა მის გულუბრყვილობაზე.რო არ მეკოცნა მოვკვდებოდი,ღამე ვერ დავიძინებდი.ასეც მოვიქეცი,დაიბნა,გაწითლდა,არ ელოდა.ესიამოვნა კიდეც,მაგრამ მალევე მომშორდა.ერთი წამით ვიფიქრე იმას გააკეთებდა რასაც სხვა გოგოები,ისიც ვიფიქრე არჩევანში შევცდი ნიაც მათნაირია თქო,მაგრამ მალევე მოწყდა ჩემს ტუჩებს.მომენტით არ ისარგებლა და უფრო გავოცდი როცა მითხრა პირვლეი კოცნა მომპარეო.თავი დამნაშავედაც ვიგრძენი,მაგრამ გამიხარდა,რადგან პირველი ვიყავი მისთვის და ყველაფერს გავაკეთებდი რომ უკანასკნელიც მე გავმხდარიყავი.