დილით ზლაზვნით წამოვდექი, მაგრამ უცებ გუშინდელი ა,ბავი გამახსსენდა და გიჟივით ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი საუზმის მოსამზადებლად.ჩემი საფირმო სალათა გავაკეთე მაინც დილა იყო. ჰმ მშვენიერი გამომივიდა ცემთვის ვთქვი, მაგრამ მარტო ჩემთვის არ მითქვამს
-ვნახოთ როგორი მშვენიერი გამოვიდა- რა სიმპათიურია. მაღალი, დაკუნთული, კუპრივით შავი თმებით და შავი თვალებით, მსხვილი წითელი ტუჩები და სუფთად გაპარსული წვერით. გუშინ თვალება სად მქონდა რომ ეს გარეგნობა ვერ შევნიშნე. ჯანდაბა მარი რაზე ფიქრობ, ის შენი სტუმარია, თან შენზე დიდი ასაკით და ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ მის მეგარს მკურნალობ. არადა რა გარეგნობა რა ტანი. ვსო გაჩუმდი მეორე მე, შენი ხმა რ გავიგო.
-კარგი შენ მიირთვი და მე შენს მეგობარს ვნახავ როგორ არის. ხო ისე რა ჰქვია მას, ხან დაჭრილს, ხან დანჯულს და ხან შენს მეგობარს ვუწოდებ და ხო უნდა ვიცოდე როგორ მივმართო- ვკითხე გულუბრყვილოდ.
მანაც ერთი ჩაიღიმა, აშკარად მე დამცინოდა
- გიგა ჰქვია
-კარგით- მეც ნაწყენმა ვუთხარი და გავედი
გიგას უკვე გაეღვიძა და გაურკველობაში იყო, რადგან თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა
-დილამშვიდობისა, გიგა გახსოვს გუშინ აქ როგორ მოხვედი?
-ნაწილობრივ კი
-თავს როგრო გრძნობ? რამე ხო არ გტკივა?
-არა ხარივით ჯანმრთელი ვარ- გაიცინა და მანდ დავდნი. არ ვიცი როგორ ავღწერო ბედნიერი და ხალისიანი ღიმილი ჰქონდა. ცუდად არ გამიგოთ უბრალოდ მისმა ღიმილმა მომხიბლა, მეც ბედნიერი გამხადა
-კარგი მაგრამ, საჭმელს მაინც აქ მოგიტან- მეც გავუღიმე თანაგრძნობით
- არა , დამჭრეს , დამბლა კიარ დამეცა- კიდევ იცინის და აბა მას უარს როგორ ვეტყოდი
-კარგი ოღონდ ფრთხილად, შენ რომ რამე მოგივიდეს მე ერთ სიცოხლეს მანდ გავათავებ
-ხოდა მაშინ გამიძეხი სამზარეულომდე- როგორ განსხვავდებოდნენ ეს ორი მეგობარი ერთმანეთისგან, ლაშა სულ სერიოზული და ცივი იყო,რასაც გიგაზე ვერ იტყოდი. თვით პოზიტივი იყო
ორი ახმახი გავაცილე, სახლში შევედი და გამაყრუებელი სიჩუმე იყო გამეფებული. ცოტა არ იყოს და მეწყინა მათ წასვლა, ისე მახალისებდნენ, აბა წარმოიდგინეთ 2 კვირა სახლში სრულიად მარტო, ხმის გამცემი რომ არ გეყოლება. მშობლები სამსახურით საზღვარგარეთ წავიდნენ, და ან ძმა კიდე მე არ მყავს და ვარ ასე ეულად ამ დიდი ცივ სახლში. არა ახლა ჩემი გოგოები თუ არ ვნახე ვეღარ გავძლებ. სახლის დალაგება დავიწყე როცა ტელეფონი ვიპოვე. გიგასი არ იყო, გუშინ ლაშას რომ დავურეკე აშკარად სხვა ტელეფონით დავრეკე. ეს კიდე ალბათ ლაშას დარჩ თუ დატოვა. არა იმედები არ დავამყარო. ალბათ შემთხვევით დარჩა. ალბათ კი არა ზუსტად.
წავედი თეკლასთან. ჩემს ვარსკვლავთნ, არ გამაკრიტიკოთ უბრალოდ ძალიან მიყვარს და ასე ვეძახი ხოლმე. უნდა ნახოთ როგორი სერიოზულია, იმდენი გამარჯვება აქვს მოპოვებული კონკურსებში,მაგრამ ჩემთან ხალისიან და ხუმარად იქცევა ხოლმე, თე მე ვაქცევ ხოლმე არ ვიცი.
-ვა , მარი მოვიდა , მშვიდობა შენ გამოჩენას
-როგორ ხარ, თეკაკო??
-შენგან დავიწყებული როგორ ვიქნები- მითხრა ვითომდა გაბრაზებით
- კაი რა თეკაკო, ნუ მიბრაზდები. ეხლა ისეთი ამბავი უნდა მოგიყვე რომ აუცილებლად მაპატიებ ყველაფერდ 10 წლის მანძილძე.
თეკლამ ეჭვის თვალით კი შემომხედა, რაღც წესრიგში ვერ იქნებაო
- კაი აბა გისმენ - მითხრა ვითომდა მკაცრი ტონით, მაგრამ მე რამეს გამომაპარაბდა. ხოდა მეც მას ყველაფერი დეტალებში მოვუყევი. როცა მოვრჩი ტელეფონმა დარეკა. ნამდვილად ჩემი ტელე არ იყო, ჩემსას სხვა ხმა აქვს, არც თეკლასი იყო. ახალ გამახსენდა ლაშას ტელე. აჰა აღმოაჩინე დანაკლისი, ერთი ჩემთვის ჩავიღიმე და ბლოკი მოვხსენი


აბა შემიფასეთ, თქვენი აზრი საშინლად მაინტერესებს. თუ კიდე რამე შემეშალა ბეჭვდაშ მომიტევეთ, ძალიათ არ მინდოდა კარგით აბა ველი თქვენს კომენტარებს