ლიზა 16 წლის, ვცხოვრობ თბილისში მყავს საუკეთესო დაქალი მარიამი რომელიც მიყვარს სიგიჟემდე. მარიამიც 16 წლის არის მაგრამ ის 187 საჯარო სკოლაზე სწავლობს მე კი 167-ზე. დედა-ნატა 39 წლის, მამა-ერეკლე 40 წლის, ძმა-ვაკო 22 წლის და რძალი-ქეთი 21 წლის. ალბათ გიკვირთ ასე ადრე რატომ დაქორწინდნენო მაგრამ რას ვიზამთ შეუყვარდათ ერთმანეთი. ჩემი მშობლები საზღვარგარეთ არიან წასულები მე კი ჩემს იდიოტ ძმაზე ვარ ჩაბარებული. ჩემს ძმას კი თავისი ფირმა აქვს თბილისში. მილიონრები ვართთქო ვერ ვიტყვი მაგრამ არც გვაკლია ფული და რაც მთავარია გვიყვარსგართობა. მარიამი 1 კვირაა არ მინახია იმის გამო რომ მასწავლებლები ბევრ დავალებებს მაძლევენ და თან კერძო მასწავლებლებთანაც დავდივარ. ამიტომ გადავწყვიტე მარიამის სკოლაზე გადავიდე.
პ.ს ვცხოვრობთ კერძო სახლში


**************************
დილით ადრე გავიღვიძე არმინდა პირველ დღეს დავაგვიანო ახალ სკოლაში. ვაკომ მითხრა მე წაგიყვანო თან მარიამს გავუაროთო. ვაკო საკმაოდ სიმპატიურია ძმა რომ არიყოს დავკერავდი. ცისფერი თვალები და ყავისფერი წინ აპრეხილი თმები აქვს. ხელებზე ბევრი ტატუები აქვს და რაც მთავარია კარგად იცის რა მინდა როდესაც გაბრაზებული ვარ მასზე. ჩემი ძმა ნამდვილი ბაბნიკი იყო სანამ ქეთის ცოლად მოიყვანდა. ახლაც ბევრი ცდილობს მათ დაშორებას მაგრამ არ გამოსდით. დილით ქეთიმ ცეზარი დამახვედრა მაგრამ მე არ მიყვარს დილაობით ჭამა.
-ქეეთ ხომ იცი რომ ვერ ვჭამ დილაობით.(მე)
-ძალიან დასუსტებული ხარ არ შეიძლება უნდა ჭამო.-(ქეთი)
-არშემიძლია მართლა... ვაკო წავიდეთ რა არ მინდა დავაგვიანო თან მარის უნდა გავუაროთ.-(მე)
-კაი წავიდეთ.-(ვაკომ ქეთის აკოცა და გარეთ გამოვედით.)
-რომელით წავიდეთ.-(მკითხა და სახლის უკან გავედით სადაც რამოდენიმე მანქანა იდგა მაგრამ არცერთის ტარების უფლება არ მქონდა რადგან ჩემს ძმას არ უყვარს როდესაც თავის მანქანებზე ვინმე ჯდება. -_- )
-ბენტლით.-(მე)


წავედით მარიამთან რომელიც ყიფშიძეზე ცხოვრობს. მარიამი მანქანაში ჩაჯდა და მოგვესალმა. გზაში გადავწყვიტეთ რომ მარიამი სადაც დადის კერძო მასწავლებლებთან მეც იქ უნდა ვიარო. მივედით სკოლასთან და ყველას თვალები ჩვენსკენ იყო.
-წარმატებები.-(მოგვაძახა ვაკომ)
მარიამი წინ წავიდა და მეც გავყევი უცებ ვიღაცა მწვანე თვალება ბიჭი წამოვიდა ჩვენსკენ და მარიამს წინ გადაუდგა.
-ვინ იყო ის ტიპი?-(ის)
-რა შენი საქმეა?-(მარი)
-ეს გოგო ვინ არის? ახალია?-(ის)
-ჩემი დაქალია და ვაფშე თავი რომ დამანებო არ გინდა?!-(მარი)
-რამე პრობლემაა მარ?-(მე)
-კი ეს იდიოტი თავს არ მანებებს არცკი ვიცნობ 1 კვირის წინ გადამეკიდა და თურმე არ მაქვს უფლება სხვასთან ერთად გავიარო.-(მარი)
-სანდრო წერეთელი -(ხელი გამომიწოდა)
-ლიზა ბაგრატიონი-(ხელი ჩამოვართვი)
-მარიამ ნუ იბუტები შენთვის კარგი მინდა.-(სანდრო)
-სანდრო მისმინე ის ჩემი ძმა იყო რომელსაც ცოლი ყავს და არ აინტერესებს სხვა გოგოები... მარიამი ვისთან ერთად გაივლის მგონია რომ შენი საქმე არ არის რადგან ერთმანეთისთვის არაფერი არ ხართ.(მე)
-აუუუ ჩემი კაიკაი წავედი მე ახლა და ჭკვიანად.-(სანდრო)

სანდროს მოგვშორდა თუ არა მარიამ მივუბრუნდი.
-ნამდვილად მოსწონხარ,-(მე)
-მერე რა მე -(მარიამი)
-რა გკიდია გოგო სულ გააფრინე? ვერ ხედავ რა სიმპატიურია.-(მე)
-კაი, ხო მოვრჩეთ ზარი დაირეკება მალე და მერე ვილაპარაკოთ.-(მარიამი)

*********
სკოლიდან 3 საათზე გამოვედით და ფეხით გადავწყვიტეთ გასვლა. მარიმ მითხრა რომ მოკლე გზა იცოდა და იქიდან წავედით. გზაში ბევრი ვიცინეთ და ვიდებილეთ ხალხი გაოცებულები გვიყურებდნენ. ბოლოს ერთ ჩიხში მოგვიწია გავლა სადაც სანდრო და მისი ძმაკაცები იდგნენ. მარიამმა ხელმკლავი გამიკეთა და ხელს ძალიან მიჭერდა ალბათ ცოტახანში დამილურჯდება.
-რაგჭირს გოგო მომძვრა ხელი.-(მე)
-აუ, გთხოოვ მეშენია მათი.-(მარი)
-რატო? დილით რომ არ გეშინოდა?
მარიამმა შიში გადმომდო და მე ც ავნერვიულდი
-დილით სკოლაზე ბევრი ხალხი იყო და არ მეშინოდა. ისინი ძალიან კარგები არიან შესახედავად მაგრამ პოლიციელების სისხლისმსმელებს ვუწოდებ მე მაგათ. ყველას საქმეს ურჩევენ ეგრეთწოდებულ თავიან დებს თუ აწყენინა ვინმემ ან თავიან გოგოებს ვინმე შეეხო წარმოიგინე რომ ისინი მკვდრები არიან. მთელი თბილისი იცნობს ამათ სასტავს და შენ როგორ არ იცი? ყავთ უფროსი ასე ვთქვათ იმიტომ რომ სულ მას უჯერებენ აი ის ცისფერ თვალება რომ არის. არ შეხედო მიხვდება მაგას ლუკა ქვია. ფულიანი მშობლები ყავს და ძალიან მაგარი მანქანა მოკლედ ყველანი მაგარი ფულიანები და ხუ’ლ’იგნები არიან. ჯობია მათთან საქმე არ დავიჭიროთ თორე ვაკო გაგვიბრაზდება-(მეჩურჩულებოდა მარი ამასობაში დადგა დრო მათთვის გვერდი ჩაგვევლო)
მათ შორის შევამჩნიე ცისფერთვალება ყავისფერთმიანი ბიჭი. ალბათ ეს არის ლუკა. ვაუ, რა სიმპატიურია. სანდროს არ ჩამოუვარდება არაფრით.
-ვავა რა გოგოები. საით მიდიხართ?-(სანდრო წინ გადაგვიდგა)
-რა შენი საქმეა?-(მარიამი)
-ოპააა. ფისო დილით მოგითმინე მაგრამ ახლა არ გაგიტარებ მისმინე მე თუარ დამიჯერებ...-(სანდრო)
-შენ თუარ დაგიჯერებს რა?-(გავაწყვეტინე მე და მარის წინ დავდექი)
მარიამი უკნიდან მბრწკენდა ხელზე და ცდილობდა უკან დავეწიე მაგრამ ამ თავხედს ზედმეტი მოსდის.
-შენ ვინ ხარ?-(სანდროს ძმაკაცებიდან რომელიღაცა)
-რა შენი საქმეა მე ვინ ვარ?-(მე)
-ბევრს ტლიკინებ.
ღმერთო რა საყვარელი ხმა აქვს ^^ მორჩი ლიზი.
-თქვენს ძმაკაცს კი ზედმეტი მოსდის.
-როგორ ბედავ ჩემთან შეპასუხებას? ფეხზე წამოდგა
-და თქვენ რა უფლებით გვიდგებით გზაზე? ირონიულად ვკითხე
-ვახვახ სანდრექს ეს სად იპოვე?(მხარზე ხელი დაჰკრა)
-რავიცი აბა ჩემი გოგოს დაქალია.
-ვინ არის შენი გოგო?-(მარი)
-შენ ჩემო პატარა მარუსი.
-გთხოვთ თავი დაგვანებეთ.
-არა! მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარები ყოველთვის მარიამ...
-მე არმიყვარხარ
-შემიყვარებ არმინდა ძალიან ბანალური სიტყვები გამოდის მაგრამ თუ საჭირო გახდება მოგიტაცებ კიდეც.
-მე არ...
მარიამ სიტყვა გაუწყდა რადგან ჩვენსკენ მომავალი ვაკო და მისი ძმაკაცები დავინახეთ.
-ჩემი ძმა მანდ რახდება?-(ვაკო)

ასე ძალიან პირველად გამიხარდა ჩემი ძმის დანახვა. ვაკო და ბიჭები მოგვიახლოვდნენ.
-რახდება?-(საბა ვაკოს ძმაკაცი)
-არაფერი ბრატ. მოხდა რამე?-(ლუკას ძმაკაცი)
-რა გინდათ ამ გოგოებისგან?-(გიო)
-არაფერი ვლაპრაკობდით ვინ ხართ?
-ჰაჰ, ამათთან ლაპარაკი არ ღირს ლიზი მარი წადით მანქანაში ჩაჯექით მოვალთ.-(ვაკო)
-მარი აქ დარჩება.-(სანდრო)
-ვერგავიგე?
-სანდრომ გასაგებად თქვა რომ გოგო აქ დარჩებოდა.-(ლუკამაც ამოიღო ხმა)
-შენ კაი კაცი ხარ ვიცი შენს შესახებ ბევრი რამ და ვაფშე თქვენი ბანდაც ვიცი რას წარმოადგენთ ლუკა.-(ვაკო)
-კაი რას ამბობ მეც კარგად ვიცი ვინ ხარ.-(ლუკა)
-ხოო? რაღაც არ გეტყობათ რომ იცით ჩემს შესახებ რამე. –(ვაკო)
-რაში გამოიხატება?
-როგორც თქვენ იცავთ თქვენს დებს ზედმეტი თაყვანისმცემლებისგან ისე ვიცავთ ჩვენც... თქვენ ჩვენ საკუთრებასთან მიხვედით.
-ან ვაფშე რა გინდათ აქ რომ დამდგარხართ და საქმეებს არჩევთ გოგოებთან?-(საბა)
-არავინ არ არჩევს საქმეს და თუ ჩხუბი გინდათ იყოს ჩხუბი ჩვენ მშიშრები არ ვართ... და ზედმეტი თაყვანისმცემელი მე არვარ. მე მიყვარს მარიამი და ვიცი რომ მას არასდროს არვაწყენინებ-(სანდრო)
-ეგ ვიცით, მე თქვენთან ჩხუბი არასდროს არ მდომებია უბრალოდ ამ გოგოებს თავი დაანებეთ ბ*****ს უბანი სადაც არის გასწავლით. -(გიო)
-ოპაა აი ახლა კარგად მისმინეთ პირველი: ბ*****ს უბანს თქვენ ვერ მასწავლით რადგან ზეპირად ვიცი თბილისში რა სად არის. მეორე:ჩვენ არაფერი არ გვიკადრებია თქვენი დებისთვის და მესამე: ჩვენ ყველა ქალს პატივს ვცემთ.-(ლუკა)
-კაიკაი, მარი რაუნდოდათ ბიჭებს? რაზე ლაპარაკობდით.-(ვაკო)
სანდრომ მარის თვალები დაუბრიალა ამიტომ მხოლოდ იმისთქმა მოახერხა რომ უბრალოდ მოგვესალმნენ.
-რააა? ღადაობ გოგო? ვერ გაიგონე რომ თქვეს მოვიტაცოთ მარიო?-(უკვე ნერვები მომეშალა და ყველაფერი ვთქვი)
-რა? რატო უნდ მოიტაცოთ?-(გიო)
-რატომ იტაცებენ გოგოს ვაკო?-(ირონიულად ჰკითხა ლუკამ)
-ბევრი რამისთვის.-(ვაკო)
-ამ შემთხვევაში სიყვარულზეა ლაპარაკი.
-ხო არა? და ვის უყვარს ასე ძალიან მარი?
-მე... მე მიყვარს და სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარება.-(სანდრო)
-ჰოო? და მარიამ შენ გიყვარს ან მოგწონს სანდრო?-(ვაკო)
-საერთოდ ჩვენი გასარჩევი არ არის ეს საქმე სადმე წადით და ერთად მოაგვარეთ.-(მე)
-რასამბობ? რომ წამიყვანოს?-(წამოიყვირა მარიმ)
-მორჩით ამ დებილურ საუბარს და მეორეჯერ გოგოებთან არვნახო არცერთი თქვენიანი.-(ვაკო)
-ვაკო გამოდი ერთი წამით აქეთ.
ლუკა ფეხზე წამოდგა და ვაკოც უკან მიყვა.


ლუკას თვალით:
ლუკა დევდარიანი 18 წლის თბილისიდან.
დილით სკოლაში გავიგე რომ ახალი მოსწავლე გვყავდა 11 კლასელი როგორც წესი ყველა ახალი გოგო ცდილობს ჩემს შებმას მაგრამ ლიზის არცკი შეოუხედავს ჩემთვის. რატომღაც დავინტერესდი და გავიგე რომ მარიამის ჩემი ძმაკაცის გოგოს მეგობარი ყოფილა. სანდროს მარიამი 1 წელია უყვარს და სულ შორიდან აკვირდება ახლა გადაწყვიტა ეთქვა თავისი გძნობების შესახებ. ლიზი ბაგრატიონი 16 წლის ქერათმიანი და ცისფერთვალება. ძალიან ლამაზი და ჯიუტი გოგოა. მარიამის და სანდროს სიყვარულის შესახებ გვაქვს საუბარი. ლიზი ფიცხია მაგრამ მაინც ძალიან მომწონს. ვაკო გვერდით გავიყვანე და ვუთხარი.
-არვართ ცუდი ხალხი... ნუ აუკრძალავთ გოგონებს ჩვენთან შეხვედრას.
-ხომ ვთქვი რომ მარის შეეძლო სანდროსთან შეხვედრა მეტი რა გინდათ?
-შენს დაზე გეუბნები.
-ლიზიკოსგან რაღა გინდათ? გევასება?
-მევასება?
-აბა ასე უცებ როგორ შეგიყვარდებოდა ტო?
-არა, მართლა ძაან მომწონს რა.
-კაი ძმა იცოდეთ ხელს არ გიშლით რააა... და გამაფრთხილეთ ხოლმე რამე ნაბიჯის გადადგმა რომ მოგინდებათ რომ მერე არ ვინერვიულო.-(ვაკო)
-კაიხარ, მადლობა.
-რისი მთავარია გოგოები იყვნენ კარგად მათ სურვილის წინააღმდეგ არ წახვიდეთ.
-არა, არაკაცები ნამდვილად არ ვართ.
-ვიცი ვიცი.

ლიზის თვალით:
უიმეეე, რას ლაპარაკობენ ამდენი ხანია რა. მომტყდა ფეხები ერთი საათია ვდგავარ აქ.
ძვლის გვიკადრეს და ჩვენსკენ წამოვიდნენ.
-კარგი ახლა გოგოები დაღლილები არიან და სახლში წავიყვან საღამოს მოაკითხე თუგინდა მარის.-(ვაკო)
-კაი.
წავედით მანქანისკენ შემოვტრიალდი და ბიჭებს ხელი დავუქნიე.
-კარგად ბიჭებოო.
საყვარლად გავუღიმე ყველას და მოვტრიალდი უცებ ვიღაცამ დამიჭრა და უკან მიმაბრუნა.
-ნახვამდის პატარა ლამაზო ქალბატონო.
ლუკას ხმა ვიცანი კისერში მაკოცა და მომშორდა. უკან რომ მივიხედე დავინახე როგორ ჩაჯდა ლუკა მანქანაში და ძალიან სწრაფად მოსყდა ადგილს.

მარის მთელი გზა ხმა არ ამოუღია გადავწყვიტე დღეს მასთან დავრჩენილიყავი თან მისები სოფელში არიან და მარტო არ იქნება.
-მოვედით მარ.
-მეც დავრჩები მარისთან და ხვალ ფეხით გავივლით სკოლამდე.
-კაი, თუ რამე დაგჭირდებათ დაგვირეკეთ იმწამსვე.
-კაი. პაკააა.
სადარბაზოში შევედით და ლიფტი გამოვიძახეთ.
-მარიამ გჯერა რომ ისინი ასე უცებ დანებდნენ?
-კაი, რა ხომ გაიგონე როგორ ლაპარაკობდნენ. გაუგეს ერთმანეთს.
-ხორავი.
არვიცი რატომ მაგრამ გული ცუდს მიგრძნობდა.

სანდროს თვალით:
ჰაჰ, როგორ დაიჯერეს რომ ასე მალე დავნებდებოდი. მაინც ჩემთან წავიყვან მარიამს და სულ მთელი ცხოვრება ჩემთან იქნება.
-რაზე ფიქრობ?
მკითხა გუგამ უკვე ჩვენს ადგილზე რომ მივედით.
-როგორ მოვიტაცო მარი.
-შენ სულ გამოშტერდი? ხომ ვთქვით რომ გოგოების სურვილის წინააღმდეგ არ წავიდოდით?-(ანდრეა)
-მარიამს არცკი ვევასები ტო და რატო დამთანხმდება ურთიერთობაზე.-(მე)
-მისმინე ახლა სანდრექს ჩვენ არ ვართ არაკაცები და სიტყვის კაცები ვართ. დღეს მიაკითხავ მარიამს სადაც არის და დაელაპარაკები სთხოვ რომ იმეგობროთ მაინც თუ არ ევასები.-(ლუკა)
-და თუ არ დამთანხმდა მეგობრობაზე?
-მაშინ ცოტახნით დაელოდები.-(გუგა)
-ჰაჰაჰაჰა, თქვენ მეღადავებით ხო?
-არა.-(ლუკა)
-მიყვარს ხალხნო მიყვარს 1 წელია კუდში დავზდევ მომბეზრდა ახლოს მინდა მყავდეს.
-მის ცრემლებს აიტან როდესაც მოიტაცებ?-(ლუკა)
-როგორმე გავაჩერებ მის ცრემლებს. თუ ჩემი ძმაკაცები ხართ დამეხმარებით.-(მე)
-მარის შეხვდი ნახე რას გეტყვის და შემდეგ ვიფიქროთ რას ვიზამთ.-(ლუკა)
ოთახში რობო შემოვარდა.
-გაიგე სად წავიდნენ?-(ლუკა)
-კი, უკან გავყევი და დავინახე მარის სახლთან ჩამოვიდნენ ლიზი და მარი.-(რობო)
-კაი ხარ ძმა.

მარის თვალით:
სანდრო კაი ტიპია გარეგნულად მომწონს მაგრამ მე ისეთი ჯიუტი ვარ მაინც არ ვეტყვი რომ მომწონს. ახლა მე და ლიზი ვზივართ და საჭმელს მივირთმევთ.
-აუუ, მარ დღეს პარასკევია და ორშაბათიდან წავიდეთ მასწავლებლებთან ფლიიიზ.
-კაი ჩემო ცხოვრება როგორც შენ გინდა.-
-მიყვარხარ ბარტყოო.-(ლიზიკო ჩამეხუტა)
-მეც მეც ძალიან.
-აუ, მითხარი რა არ მოგწონს სანდრექსა?
-ხო, რავი კაი ტიპია.-(ვუთხარი და გავიცინე)
-ღადაობ გოგო? ძალიან სიმპატიურია-(ლიზის თვალები გადმოუვარდა)
-აჰაჰა კაი ხო მომწონს.
-მერე რას აწვალებ ბიჭი მოკვდა შენი სიყვარულით.
-მოკვდეს მერე... დღეს დაინახე ლუკა როგორ გაშტერდებოდა?
-რა? ვის? მე? როდის? დაინახე? თვალებით იმენა მჭამდა თუ ხანდახან გამომხედავდა?-(ლიზი უცებ წამოხტა და კითხვები მომაყარა)
-ხოო სულ მოშტერებული იყო შენზე.
-წამოსვლის დროს რამიქნა დაინახე?
-არა არდამინახია.
-კარგად მეთქი მიმატრიალა მისკენ და კისერში მაკოცა კიდევ კარგი იქვე რომ არ დავდნი.
-მოგეწონა?
-კი თან ძალიან ძალიან.
-მასაც მოეწონე უეჭველი.
-არამგონია კისერში კოცნა და მთელი დღით მოშტერება არაფერს ნიშნავს
-მე ასე მგონია და რავი.-(მე)
-კაი წავედი მე ახლა სამზარეულოში მშია.-(ლიზი)


უცებ ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა უცხო ნომერი იყო.
‘გისმენთ’
‘ქვემოთ გელოდები ჩამოდი დავილაპარაკოთ’ ვიცანი სანდროს ხმა
‘სანდრო მეშინია’
‘რისი’ მშვიდად მელაპარაკებოდა
‘არცკი გიცნობ’
‘გამიცნობ’
‘ჰო...’
‘ჯერ არ ვაპირებ შენს მოტაცებას ჩამოდი ნუ გეშინია მიყვარხარ’
‘კაი’
სანდროს გავუთიშე და სამზარეულოში ლიზასთან გავედი.
-ლიზ სანდრო მოვიდა უნდა დავილაპარაკოთ მალე მოვალ.
-იცოდე 1 საათში თუ არ მოხვალ ვრეკავ ვაკოსთან.
-კაი ნუ ნერვიულო.
-კაი აბა შენ იცი. არ გააბრაზო.
ლიზიმ სიცილი დაიწყო
-კაიკაი წავედი

*************
უკვე სანდროს მანქანაში ვზივარ, არცერთი არ ვიღებთ ხმას.
-მოკლედ კარგად იცი რომ მიყვარხარ და ვგიჟდები შენზე. მინდა რომ სულ ჩემთან იყო რა ხოდა მინდა რომ მხოლოდ ჩემი გერქვას.
-ხომაგრამ მე შენ არ მიყვარხარ ვერ ვიქნებით ერთად.
-არც მოგწონვარ?
-შინაგანად არ გიცნობ და გარეგნულად კარგი ბიჭი ხარ.
-ანუ არ მთანხმდები ნორმალურ ურთიერთობაზე?
-ნორმალურს შენ რას ეძახი?
-აი როდესაც მომინდება რომ მოგეხვევი და შენ წინააღმდეგობას არ გამიწევ ან უბრალოდ ნახვაზე დამთანხმდები უპრობლემოდ.
-მე არავის არ ვეკუთვნი. არ ვარ არავის მონა რომ სხვისი სურვილები ვასრულო.-(ტონს მოვუმატე)
-ხმას ნუ უმაღლებ ჩემთან.-(დაიყვირა და ხელები საჭეს დასცხო)
ახლა მივხვდი რომ ზედმეტი მომივიდა არ მაპატიებს ხმას რომ ავუწიე. ჯანდაბა ენას კბილს ვერ დააჭერ მარიამ?!!
-ახლა იცი რას ვიზამ?
-რ-რას?-(სერიოზულად შემეშინდა)
-მოგიტაცებ და ყველა პირობას დავარღვევ რაც იმ სასტავთან დავდე.
-არა გთხოვ ოღონდ ეგ არ ქნა. გემუდარები თუ მართლა გიყვარვარ.-(თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა)
-რომ მიყვარხარ იმიტომ მინდა მოგიტაცო და ჩემთან იყო.-(სანდრომ ტელეფონი ხელიდან გამომგლიჯა რადგან მიხვდა რომ დარეკვა მინდოდა)
-არა არ გამოგყვები.
-ვინმემ შენ რამე გკითხა?
მანქანა დაძრა და წავედით.
-არა შენთან ერთად წამოსვლას სიკვდილი მირჩევნია.
ვთქვი და საჭე ამოვატრიალე.
მანქანა რამოდენიმეჯერ დატრიალდა.
-შენ გოგო სულ გააფრინე? კინაღამ თავი მიარტყი ფანჯარას.
-ასე თუ მიფრთხილდები და განაღვლებს ჩემი ბედი იმას ვერ ხვდები რომ ჯერ 16 წლის ვარ?
-რატომ გგონია რომ მხოლოდ შენ გაგაჩნია გრძნობები? გეუბნები მიყვარხარ 1 წელია კუდში დაგზდევ არ მაინტერესებს შენს გარდა არავინ... ადრე 14 წლის გოგონები თხოვდებოდნენ და დიდი ამბავი.

დავფიქრდი... მართალია მე მის გრძნობებს ფეხებზე ვიკიდებ. მაგრამ არშემიძლია არმიყვარს.
-კარგი მესმის შენი... მაგრამ მოტაცება რა გამოსავალია?
-მაგაზე პასუხი მე არ მაქვს უბრალოდ ვხვდები რომ როდესაც მოგიტაცებ სულ ჩემთან იქნები.
-ჩემები შენგან მაინც წამომიყვანენ და რა აზრი აქვს?
-როდესაც მარტო ხარ მაშინ ვერ გეხება ვერავინ ჩემი შიშით და ხვდები ჩემთან ერთად რომ იქნები შენთან ახლოსაც ვერ მოვლენ.
სანდრომ მანქანა დაძრა და ჩემთვის გაურკვეველი მიმართულებით წავიდა.

ლიზის თვალით:
1 საათია უკვე მარიამი სახლიდან გავიდა. ჯანდაბა უნდა მოვძებნო. იქნებ სანდროს გამოუტყდა გრძნობებში და ერთად არიან ისევ სადმე. ჩემს ძმას ჯერ ვერ ავანერვიულებ. ლიფტი გამოვიძახე და ქვემოთ ჩავედი.
-ჯანდაბა, მარიამ სად ხარ.
-რაიყო დაქალი დაკარგე?
უცებ მომესმა ჩემთვის უკვე ნაცნობი ხმა. თითქოს გამიხარდა ლუკას დანახვა მაგრამ ახლა ყველაზე მეტად მარის ადგილმდებარეობა მაინტერესებს.
-სად არიან?
-აქედან ძალიან შორს... შენი დაქალი არ აღმოჩნდა ჭკვიანი.
-რა? გაგიჟდით თქვენ? გინდათ რომ ვაკოს დავურეკო?
-შენ გგონია შენი ძმის ვინმეს ეშინია? ღადაობ? ლუკა დევდარიანს და თავის ბანდას არავის არ ეშინია ლამაზო.
-ჰაჰ, მაგასაც ვნახავთ.
ირონიულად გავუღიმე და ტელეფონი ამოვიღე რომ ვაკოსთვის დამერეკა.
-ძამიკოს გოგო.
მანაც ირონიულად ჩაილაპარაკა
-რას ბურდღუნებ შენ მანდ.
ტელეფონიდან თავი ავწიე და ლუკას შევხედე მისთვის რაღაცას რომ ლაპარაკობდა
-არაფერს სიცოცხლე.
ლუკამ ხელი მომკიდა და თავი მანქანაში ჩამაგდო
-იდიოტო... კარი გამიღე-(დავუყვირე)
-ნწნწ. სანამ სანდრო და მარიამი დანიშნულების ადგილზე არ მივლენ აქედან ვერ გადახვალ.
თვითნაც ჩაჯდა მანქანაში და ტელეფონი წამართვა.
-იდიოტი ხარ.
ხელები გადავაჯვარედინე და ფანჯარისკენ მივტრიალდი.
-გამებუტე?-საოცრად დამთბარი ხმით მკითხა.
მე მხოლოდ თავი დავუქნია. ლუკამ კისერზე ხელი ჩემიცურა და მისკენ მიმატრიალა...
დიახ დიახ ზუსტად მიხვდით მან მაკოცა.... პირველი კოცნა ლუკა დევდარიანმა მომპარა.

2 კვირის შემდეგ
სამწუხაროდ მარიამის ადგილსამყოფელი ვერ გაიგო ვაკომ და ველოდებით სანდროს შემდეგ ნაბიჯს. ლუკა იმ დღის შემდეგ არ მინახია. უკვე ძალიან მომენატრა, დიახ მომენატრა არვიცი როგორ მაგრამ მგონი შემიყვარდა.

მარის თვალით:
უკვე 2 კვირაა სანდროსთან ვარ. სიმართლე გითხრათ მასთან ყოფნა მომწონს მაგრამ არმინდა ასე ადრე გათხოვება ჯერ ხომ 16 წლის ვარ. ცოტა დიდი რომ ვიყო შეიძლება.
ერთ დღეს ჩემთან სანდრო შემოვიდა ეტყობოდა რომ ნასვამი იყო.
-მარიამ.
-გისმენ?
-მიყვარხარ.
-ვიცი. წადი ახლა დაიძინე.
-მე შენთან მინდა დავწვე.
-კარგი.
-მართლა?
-ხო ოღონდ არმომეკარო.
სანდრო გვერდით მომიწვა და ცოტახანში ჩამეხუტა უკნიდან.
-სან...
-ჩჩჩ! გთხოვ.
მოკლე პენუარი მეცვა ისედაც და სანდრომ უფრო დამიმოკლა.
-რ..რას აკე..
-გთხოვ გაჩერდი
მომატრიალა და ბაგეებზე დამეწაფა არშემძლო არავყოლოდი.

სანდრექსას თვალით;
მარი ჩემსკენ ხელებს წელზე ვუსვამდი,თან ჩემსკენ ვქაჩავდი რომ უკეთ ეკოცნა, თავი უკან გადაწია როცა მისი ყელისკენ გავიწიე, რამდენიმე კოცნა ნელა დავუტოვე,მერე ოდნავ მაღლა ავუცურე ხელი,ზურგისკენ გავასრიალე და ბიუსჰალტერი შევუხსენი,შეწინააღმდეგება ცადა როცა მოშორება მინდოდა მაგრამ იმდენად გაერთო ჩემი კოცნით ვეღაც გაიაზრა და შავი ბიუსჰალტერი საწოლიდან საკმაოდ აფერს ვაქცევდით,ოთახში სრული სიჩუმე იყო, მხოლოდ ფარდა ირხეოდა,რაც ნიავით იყო გამოწვეული, აივანი ღია იყო და ფოთლების შრიალი ოთახში შემოდიოდა,ხელს მარის ზურგზე ვუსვამდი და ასე ვეფერებოდი. თან მეგონა რომ ნანობდა ამიტომ დილით საწოლშ არდავხვდი.


მარის თვალით:
იმღამის შემდეგ სანდრო საერთოდ მთელი დღით დაიკარგა. ვიფიქრე მხოლოდ სექსისთვის იყო ჩემთან და გული მწყდებოდა მაგრამ მეორე დღეს გამოჩნდა. ბოლო დღეებში საერთოდ ვერ ვჭამდი. ახლაც სანდრო მეხვეწება რომ ვჭამო მაგრამ საჭმელს პირს არ ვაკარებ.
-მარიამ ჩემო სიცოცხლე, გთხოვ ხმა გამეცი. ნუ მებუტები. ვგიჟდები შენზე, ხოიცი როგორ მიყვარხარ ასეთ მდგომარეობაში რომ გხედავ ძალიან ვიგრუზები.
-სახლში მინდა.
მხოლოდ ამის თქმა მოვახერხე და უცებ გავითიშე.


თვალები გავახილე და მივხვდი რომ საავადმყოფოში ვიყავი.
-გაიღვიძე?-(სანდრო ახლა შევამჩნიე)
-რამოხდა?
-რომ არ ჭამ ცუდად გახდი.
-სახლში მინდა.-
-გაბრუნებ!!!
-რა?
-გაბრუნებ სახლში.
-მოგბეზრდი ხო? გამომიყენე და მიმაგდე. არცკი გიყვარდი, ასეც ვიცოდი-
-ამის დ***შ****ი ვერ მივხვდი რა გინდა? გინდა ჩემთან თუ არა?!!!
-მინდა მაგრამ ასე არა... არმინდა ჯერ რომ გავთხოვდე.
-ანუ რაგინდა?
-მხოლოდ სამი სიტყვა მითხარი და პასუხსაც მიიღებ.
-მე შენ მიყვარხარ.
-მე შენ მიყვარხარ.
-რა?-(უცებ მოშორდა კედელს)
-დაყრუვდი? მიყვარხარ-თქოოოოოოო.
რაც შემეძლო ხმამაღლა დავიყვირე.
-პატარავ. მიყვარხარ სიგიჟემდე.
სანდრო მომვარდა და ჩამეხუტა
-ოღონდ ჯერ გათხოვება არმინდა სან. გთხოვ სანამ სწავლას დავამთავრებ... თუ მოგწყინდები შეგიძლია....
-არცკი იოცნებო რომ ოდესმე თავს დაგანებებ.
უცებ სანდრო ჩემს ტუჩებს დაეწაფა.
მაგრამ მალევე გავჩერდით რადგან კარებში ლიზი, ვაკო და ბიჭები დავინახეთ.


ლიზის თვალით:
სახლში ვიყავი და ვმეცადინეობდი როდესაც ვაკომ დამირეკა და მაცნობა რომ სანდროს მანქანა შეამჩნიეს რომელიღაცა საავადმყოფოსთან. ვიფიქრე მარიამი იყო ცუდად და უცებ გავიქეცი დანიშნულების ადგილისკენ. მიმღებში ვიღაც გოგონა იჯდა.
-უკაცრავად აქ ახალგაზრდა გოგონა ხომ არ მოუყვანიათ? შავი თმებით და გრძელი ფეხებით?-(ვაკო)
-სახელი გვარი?-(ის)
-მარიამ ონიანი ან სანდრო წერეთელი.-(გიო)
-კი არის 345 პალატა.-(ის)
უცებ გავიქეცით, გული ამოვარდნაზე მქონდა სანამ მივიდოდით პალატამდე. მივედით და გარეთ დავინახეთ ლუკა და მისი ძმაკაცები სკამებზე იჯდნენ. ჩვენ როდესაც დაგვინახეს ყველანი წამოდგნენ.
-აჰაჰა. ვითომ კაი კაცებს გაუმარჯოს.-(ირონიულად თქვა საბა)
-სანამ არ გაგალამაზებ ენას არ გააჩერებ?-(ლუკას ძმაკაცი გუგა)
-ვინ ვის გაალამაზებს კარგად ვნხავათ... თქვენ კაი კაცები გგონიათ თავი?-(ვაკო)
-კი. იმიტომ რომ ძმაკაცს დავეხმარეთ...-(ლუკა)
-შენ ხომ თქვი რომ...
დავიწყე ლამაპარაკი მაგრამ...
-შენ ჩუ.-(ლუკამ თვალი ჩამიკრა)
-აღარ გებედო ჩემს დასთან მიახლოვება ან ფლირტი გაიგე?!!.-(ვაკო)
-თორე?
ლუკა წინ წამოვიდა და ვაკოს პირისპირ დაუდგა.
-რატომ გინდათ რომ ვიჩხუბოთ?-(გიო)
-ჩვენ არ გვინდა პროსტა იცოდეთ რომ ჩვენ ვერავინ ვერაფერს ვერ აგვიკრძალავს.-(ლუკა)
-ჰაჰ... ესენი გამომაშტერებენ ხომ თქვით რომ არ ვაპირებთ ეგეთი სისულელის გაკეთებას როგორიცაა მოტაცებაო?!!-(ვაკომ ხელი კედელს დასცხო)
-არც ვაპირებდით უბრალოდ მარიამი ძალიან ჯიუტი აღმოჩნდა... სანდრექსა სულ გამოაშტერა და გააცოფა.-(გუგა)
-ჰაჰ.-
ირონიულად ჩავიცინე.
-რაიყო? შენც ეგრე მექცევი და უფრო მეტადაც მაგიჟებ.-(ლუკა)
-ვინ დაშავდა საავადმყოფოში რომ ხართ?
ლუკას კომენტარს ყურადღება არ მივაქციე და ვიკითხე.
-მარიამი საჭმელს არ ჭამდა და ძალიან დასუსტდა.-(ნიკა)
-რატო არ ჭამდა?
-რომ მოგიტაცო საჭმელს შეჭამ ან გამიჩერდები ისე რომ არ ინერვიულო?-(ლუკა)
-უიმეე სულ მოტაცებაზე რატომ ფიქრობთ? კი შევჭამდი იმიტომ, რომ ერთი იდიოტის გამო თავს არ მოვიკლავ.
ამაყად ვთქვი.
-კაი მაშინ წამო ჩემთან.
-შენთან წამოსვლას ბაყაყს ვაკოცე ეგ მირჩევნია.
-ბაყაყს ჩემზე კარგი ტუჩები ვერ ექნება.
-დამიჯერე შენს ტუჩებს ნამდვილად აჯობებს.
-მოდი კიდე გასინჯე.
მაცდურად გამიღიმა ღმერთო კიდევ კარგი ვაკომ ლუკას ნათქვამ ‘კიდეს’ ყურადღება არმიაქცია თორე კარგი დღე არმელოდა.
-ფუუუუ, უზრდელო.
ცხვირი ავიბზუე და ვაკოს ამოვეფარე.
-ოეე, მორჩით ახლა შევიდეთ მარიამი ვნახოთ.-(გიო)
ოთახის კარი გავაღეთ და დავინახეთ როგორ კოცნიდნენ მარიამი და სანდრექსა.
-უფს ცუდ დროს შემოვედით.-(გუგა)
-როგორც ჩანს ტყუილად ვნერვიულობდით.
ვთქვი და ხელები გადავაჯვარედინე.
-ლიზ გეფიცები დღეს...
-რა დღეს მარიამ? ჩვენ ორი კვირაა ვნერვიულობთ ვფიქრობთ რომ შენ არ გინდა წერეთელთან ყოფნა. გეძებთ... უცებ გირეკავენ რომ საავადმყოფოსთან არის სანდროს მანქანა. გვგონია რომ რაღაც სერიოზული მოხდა. შემოვდივართ და ვხედავთ რა ბედნიერები ხართ. რატომ არ ჭამდი? თუ მოგქონდა მასთან რატომ დაისუსტე ასე თავი? ნეტა შეგახედა რას გავხარ ძველი მარიამი ეს არ არის.
მართლა ძალიან იყო დასუსტებული ისე ხომ რა სუსტი იყო და ახლა საერთოდ
-მისმინე... აგიხსნით.
-არაფერს არ ახსნი.
უცებ გამოვვარდი პალატიდან. ვხვდებოდი რომ ვიღაცა მომყვებოდა. გარეთ გავედი თუარა მკლავზე შეხება ვიგრძენი. გავიხედე და დავინახე ლუკა სერიოზული სახით მიყურებდა.
-რატომ გამომყევი?
-წამო გავისეირნოთ სადმე.
გავყევი მანქანაში ჩავჯექით და ჩემთვის გაურკვეველი აგილისკენ დავიძარით.
-მარიამისთვის უნდა მოგესმინა.
-შენ ნუ მასწავლი ჭკუას რა.
ლუკამ მანქანა დაატორმუზა და ჩემსკენ გადმოიხარა.
-მისმინე გოგო! მე როდესაც მომინდება მაშინ გასწავლი ჭკუას. შეუშვი მაგ პატარა თავში რომ ჩემს გარდა არავინ არარის შენი უფროსი გაიგე?! მხოლოდ მე დაგარიგებ ჭკუას. ჩემი ხარ მხოლოდ ჩემი. კაი ბიჭის გოგო ხარ გაიგე?!
მითხრა და კიდევ ერთხელ ჩემს ათრთოლებულ ტუჩებს დაეწაფა.
უცებ მოვიშორე და სახეში სილა გავარტყი.
-მეორეჯერ არ გაბედო ჩემთან მოახლოება.
-მეორეჯერ თუ მესამეჯერ?
მანქანიდან გადმოვხტი და გზა გავაგრძელე ფეხით. მანქანა გვერდით ამომიდგა და ჩემთან ერთად სიარული დაიწყო.
-ჩაჯექი!-(გასცა ბრძანება)
-არა-(მკვახედ მივუგე)
-ჩაჯექი... გთხოვ.-(ლუკა)
ისეთ სახით შემომხედა იმწამსვე ჩავჯექი მანქანაში.
-კარგი გოგო ხარ.
-რასაც შენზე ვერ ვიტყვით.
-მწარე ენა გაქვს
ცხვირზე ხელი გამკრა და კიდევ ერთხელ ტუჩზე მოწყვეტით მაკოცა.

ამ დღის შემდეგ 1 კვირა გავიდა. მარიამს შევურიგდი, არც უნდა გავბრაზებულიყავი იმიტომ რომ თურმე საავადმყოფოში უთქვამს სანდროსთვის რომ უყვარდა. მარიამი ჩვეულ ფორმას დაუბრუნდა. სანდროს გოგო ერქვა უკვე და ბევრი გოგონა გადაეკიდა. ვაკო, გიო, საბა, ლუკა, სანდრო, გუგა და ნიკა კარგად შეეწყვნენ ერთმანეთს და დამეგობრდნენ. ერთ დღეს ლუკამ მომწერა რომ ეზოში გადამეხედა. მეც ავდექი და გადავიხედე. ღამე იყო, ცაზე ვარსკვლავები იყო მიმოფანტული. უცებ ყველაფერი ჩაბნელდა და ფეიერვერკები გაუშვეს. ცას შევხედე.
მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ
ეზოდან ვიღაცამ დამიძახა. გავიხედე და დავვინახე ლუკა რომელმაც დამიყვირა რომ ძალიან ვუყვარდი. სიხარულისგან აღარ ვიცოდი რა მექნა. ღამის პერანგით გავვარდი გარეთ და ლუკას ძალიან ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.
-პატარავ რას იტყვი მოგეწონა? არვიცოდი როგორ ამეხსნა შენთვის სიყვარული. მიყვარხარ ძალიან შენს გარეშე სუნთქვაც არ შემიძლია ჩემი ხარ მხოლოდ ჩემი ლიზიკო.-(მითხრა და მაკოცა)
-მეც მიყვარხარ.-(ვუთხარი და შუბლი შუბლზე მივადე)
-ჯობს რაიმე მოიცვა თორე თავის გაკონტროლება გამიჭირდება.-(ლუკა)
-კაი წამო შევიდეთ არავინ არ არის სახლში.-(მე)
-კაი.-(ლუკა)
სახლში შევედით მე უცებ მოვიცი ჩემი მოკლედ ატლასის ხალათი რომელიც საეოცრად უხდებოდა ჩემს სხეულს. ლუკამ რომ დამინახა ჩემსკენ დაიძრა და ტუჩებზე დამეწაფა, მეც ავყევი ბოლოს კედელზე აკრული აღმოვჩნდი. ლუკამ ხელი ხალათის ქვეშ შემიცურა და ჩუმად ჩამჩურჩულა რომ ვუყვარდი.
-მეც მიყვარხარ.
კიდევ ერთხელ მაკოცა და შემდეგ სავარძელზე დაჯდა მე კი მის კალთაში აღმოვჩნდი.


თითქმის ერთი წელია მე და ლუკა ერთად ვართ. უკვე 17 წლის ვართ მეც და მარიც. ერთ დღეს ბიჭებმა გადაწყვიტეს კლუბში წასულიყვნენ. მაგრამ გოგოებისთვის არ უნდა ეთქვათ. მე კი გავიგონე როგორ ლაპაკარობდნენ და გადავწყვიტე მარისთვის და ქეთისთვის(რძალი) მეთქვა.
-რა ვქნათ?-(მარი)
-ალბათ გასართობად მიდიან?-(ქეთი)
-მე მჯერა რომ ვაკო და სანდრო არაფერს არ იზამენ იმიტომ რომ თქვენ ხომ ხვდებით... აი ის გაქვთ... ჩვენ კი არასდროს... ოხ არ მიყვარს ასეთ თემებზე ლაპარაკი.
-ღადაობ? თითქმის ერთი წელია რაც ერთად ხართ.-(მარი)
-კარგი მაშინ ჩვენც წავიდეთ.-(ქეთი)
-კაი.
მოსაღამოვდა და წავედით კლუბში. ნეტა არ წავსულიყავით. იქ რაც ვნახე ...
ლუკას ორი გოგონა ჰყავდა მუხლებში ჩასმული და ორივეს ეფერებოდა. შემდეგ ერთ-ერთმა კოცნა დაუწყო. ვაკომ რაღაც უთხრა ლუკას მაგრამ მან ყური არ დაუგდო. უცებ მათკენ წავედი გოგოებს ჩემი გაჩერება უნდოდათ მაგრამ ამაოდ. ახლოდან ის გოგოები რომ დავინახე ვერ მივხვდი ლუკას რამ მოაწონა ეს უშნო გოგოები. ბიჭებს რა ექნათ აღარ იცოდნენ. სანდრო და ვაკო მხოლოდ სვამდნენ სხვა გოგოებთან არ ერთბოდნენ. ვაკომ ლუკას გახედა და ჩემსკენ ანიშნა. ლუკა დაფეთებული წამოხტა.
-ეს ის არ არის რაც შენ გგონია. აგიხსნი პატარავ.
ლუკა მოსახვევად წამოვიდა მაგრამ მოვიცილე
-არ მინდა არაფრის ახსნა უბრალოდ ჩემი ცხოვრებიდან წადი. თავი დამანებე მძულხარ.-(დავუყვირე და იქიდან გამოვიქეცი)
სახლში არ წავედი. სასტუმროში წავედი არმინდოდა რომ ლუკა ან რომელიმე ისევ მენახა. ნომერი ავიღე და იმწამსვე დავიძინე.
დილით ადრე ავდექი სავარჯიშოდ ჩავედი. საერთოდ ასე ვარ როდესაც ცუდ გუნებაზე ვარ ან რაიმე მაქვს სანერვიულო ყველაზე ბევრს მაშინ ვვარჯიშობ რადგან ვიცი რომ შეიძლება შემდეგ ჩემი სხეული დავკარგო. არ ვარ ის გოგო ‘ქუსლებზე’ რომ უყვარს სიარული და მოკლე კაბებს რომ იცმევს უბრალოდ ვფიქრობ ქალისთვის ეს აუცილებელია. მითუმეტეს როდესაც ნერვიულობ ბევრს ჭამ და ვერც მიხვდები ისე დაკარგავ სხეულის ფორმას. ისევ ოთახში დავბრუნდი და ტელეფონი შევამოწმე. 50 გამოტოვებული ზარი ლუკასგან. 20 მარისგან. 30 ვაკოსგან. კიდევ ერთი მესიჯი ლუკასგან. სადაც მთხოვდა რომ მეპასუხა და მისთვის მომესმინა. ზუსტად ამ დროს დარეკა ლუკამ. ავიღე
-პატრავ მისმინე არ გათიშო ვიცი რომ ცუდად მოგექეცი. ვიცი რომ არაკაცი ვარ. უბრალოდ გთხოვ დამიბრუნდი მიყვარხარ და ეს შენც კარგად იცი უბრალოდ ვერთობოდი.
-ჰაჰ ერთობოდი ხო? ხოდა მიდი და გაერთე რა გიშლის ხელს შეყვარებული მაინც აღარ გყავს.
-რა? პატარავ არ გინდა გთხოვ არ დამშორდე ხომ იცი რომ შენს გარეშე ვერ ვსუნთქავ მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარები.
-არა ლუკა გთხოვ დატოვე ჩემი ცხოვრება წადი აღარ დაბრუნდე.-(გავუთიშე)
5 თვე გავიდა ისევ სასტუმროში ვარ ოღონდ სხვისი სახელით და გვარით. გადავწყვიტე სახლში დავბრუნებულიყავი. ტაქსი გამოვიძახე და სახლში წავედი. ვაკოს მანქანა ეზოში იდგა ესეიგი სახლში არის. კარზე ზარი დავრეკე.
-ლიზ? ძვლივს გამოჩნდი იცი როგორ ვინერვიულეთ? რატომ არ გვეხმიანებოდი? ვაკო ლიზი მოვიდა.-(ქეთი ძალიან მაგრად ჩამეხუტა)
-კარგი ნუ დამახრჩვე გამიშვი.-(მე)
-ლიზი.
ვაკომ უცებ ხელში ამიყვანა და დამაბზრიალა.
-კარგი კარგი დამსვი სულელო.
ვიცინოდი და ხელებს ვურტყამდი რომ გავეშვი.
მისაღებ ოთახში გავედით. სავარძელზე დავჯექი და თვალი მოვავლე სახლს.
-მომენატრა აქაურობა.
-ჩვენ?-(ქეთი)
-რათქმაუნდა თქვენც.
-ახალი ამბავი უნდა გითხრათ.-(ვაკო)
-გისმენთ?
-ორსულად ვარ.-(იყვირა ქეთიმ)
-რაა? ანუ დეიდა ვხდები? აუ რამაგარიააააააააა.
სავარძელზე ხტუნვა დავიწყე პატარა ბავშვივით.
-კარგით კარგით მორჩით ახლა წავედი მე სამსახურში მალე მოვალ რამე წამოგიღოთ?
ვაკომ ფეხზე წამოდგა.
-შოკოლადებიიი.-(ვიყვირეთ მე და ქეთიმ)
-ვახ ჩემი რატომ უყვარს ყველა გოგოს შოკოლადები?! –(ბუზღუნებდა ვაკო და კარებისკენ წავიდა)
მე და რძალმა გადავწყვიტეთ რამე კარგი ფილმი ჩაგვერთო. ბოლოს გადავწყვიტეთ გრეის 50 ელფერის ყურება. ფილმი დაწყებული არიყო რომ გამოვრთე.
-რა საშინელებაა ეს... ღმერთო ასეთ ფილმებს როგორ იღებენ?!
-აჰაჰაჰა კარგი კარგი მოდი ვისაუბროთ რამდენი ხანია წყნარად არ დავმჯდარვართ და არ გვისაუბრია.
-ხო. მარიამსაც დავურეკავ.
ტელეფონი ავიღე და მარიამს დავურეკე.
-ლიზიკოოოოოოო სად დაიკარგე გოგო? იცი რამდენი ხანია გეძებთ? სად ხარ? მოგაკითხოთ? ხომ კარგად ხარ?-(მომაყარა კითხვები)
-კიკი კარგად ვარ არ მჭირდება მოკითხვა შენ სად ხარ?
-ბარში ვართ მე, სანდრო, გუგა, ნიკა და... ლუკა.
ჰაჰ ბიჭის დროს არ კარგავს და ბარებში ერთობა.
-მარიამ სპიკერი გამორთე.
-რა? არ მაქვს ჩართული.
-ხომ იცი რომ ვერ მომატყუებ? დროზე გამორთე. ხომ იცი რომ რაც არუნდა მელაპარაკოთ მაგ თვითკმაყოფილ იდიოტზე მაინც არ ვიტყვი არაფერს. მძულს დაიმახსოვრეთ მძულს.
-გთხოვ გაჩერდი.
გავიგე ლუკას ხმა ღმერთო ახლა ცუდად გავხდები საშინელი ხმა ჰქონდა. ტანში გამცრა ისეთი ხმა ჰქონდა.
-მარიამ მე და ქეთი ვართ სახლში რა და ამოდი სალაპარაკო გვაქვს.
-რამე წამოვიღო.
-კი რა ჰამბურეგერები.
-კაი.

მარის თვალით:
ბარში ვიყავით სასტავი წასული. ვიფიქრეთ ლუკას გავამხიარულებდით მაგრამ არ გამოგვდიოდა. ლიზიმ დამირეკა, ლუკამ ყურები ცქვიტა და მითხრა რომ სპიკერზე ჩამერთო. ჩავრთე მაგრამ ლიზისგან საყვედურიც მივიღეთ და ლუკაც გაილანძღა. ძალიან მეცოდება ვიცი რომ უყვარს მაგრამ ყველა კაცს უნდა გართობა.
-კარგი წავედი მე ახლა.
-მოიცა ჩვენც მოვდივართ.
-ლუკა არ ღირს გოგოები დავილაპარაკებთ თუ არ გამოვა არაფერი შემდეგ შენ დაელაპარაკე.
-მართალია მარიამი.-(გუგა)
-ვენდისში შევიდეთ რამე წაუღე. –(ლუკა)
ჯერ ვენდისში გავჩერდით რადგან ლიზის უყვარდა აქაური ჰამბურგერები.
-50 ეყოფა?-(სანამ გადავიდოდა ლუკა მკითხა)
-რა 50 გაგიჟდი შენ?
-ბიჭო ლიზის შენი ფული კიარ უყვარს. შენ უყვარხარ.-(სანდრექსა)
-ხო ვიცი მაგრამ ისიც ვიცი რომ ვენდისის საჭმელები უყვარს.
ლუკა მანქანიდან გადავიდა.
-სანდრო რაეშველება ამ ბიჭს.
-არუნდა წამოსულიყავით კლუბში იმდღეს.
-ლიზიმ დაიჩემა წავიდეთო.
-კარგი პატარავ მოდი ჩაგეხუტო.-(სანდრომ ხელები მომხვია და გულში ჩამიკრა)
ლუკა მალევე დაბრუნდა. 40 ჰამბრგერით, 20 კოკაკოლით, 20 დიდი ფრით და M&M-ებით ხელში.
-რაიყო ბიჭო მთელი ვენდისი წამოიღე?-(სანდრო)
-არა მხოლოდ ის რაც უყვარს.
-კიდე უყვარს რაღაცაები მაგრამ იმას ჩვენ თვითონ ვაკეთებთ. :დდ
-ვაიმე ნაყინი დაგავიწყდა ბიჭო.-(სანდრო)
-გაცივდება.-(ლუკა)
-აა,ხო ჩვენ ბოდიში.
მოკლედ მივედით ლიზის სახლსთან მანქანიდან ძვლივს გადავიტანე ამდენი რაღაცა.
-მარიამ ლიზის არუთხრა რომ მე ვუყიდე ეგ რაღაცაები.
-ოკეიი. სიძევ.-(მე)
ძვლივს მივედი კარებთან და ზარი დავრეკე.


ლიზის თვალით:
კარზე ზარია ალბათ მარიამი მოვიდა. მივედი კართან გავაღე და მარიამი დავინახე უამრავ პარკებთან ერთად.
-გოგო ეს რაარის რაამბავია.
-გამომართვი პარკები.
***
მოკლედ მოვეწყვეთ და დავიწყეთ ჭამა.
-მმ.რა გემრიელია ამაზე გემრიელი საჭმელი არ არსებობს.-(მე)
-ამდენი რამ გაყიდინა მარიამ?-(ქეთი)
-მე არ მიყიდია.-(ჭამის დროს ამოიბურტყუნა)
-აბა?
ჰამბურგერი დავდე და ხელსახოცზე ხელები გავიწმინდე.
-მთხოვა არ მეთქვა მაგრამ ვატყობ მომიწევს თქმა.
-ლუკამ გამოგატანა ხო?-(ქეთი)
-ჰო, ლიზ უნდა აპატიო ამ ერთხელ შენზე ჭკუას კარგავს. გიჟდება შენზე.
-არვიცი რავქნა მართლა.
-გიყვარს?-(ქეთი)
-სიგიჟემდე.
-ხოდა შეურიგდი.-(მარი)
-შაურმა მინდა.-(დავიყვირე)
-მიწერე და მოგიტანს.-(სიცილით მითხრა ქეთიმ)
-კარგი გოგო რამდენი ჭამე კიდე გინდა რამე შენ?-(მარი)
-აუ გოგოებო უნდა წავიდე დედამ მთხოვა გამო ჩვენთანო.-(ქეთი)
-კარგი წადი არაა პრობლემა.
-ქეთ დამელოდე რა ბარემ სანდროსთან დამტოვე უკვე ძალიან მომენატრა.-(მარი)
-მტოვებთ?
-გვაპატიე რა.-(საწყალი სახე მიიღეს)
-კარგით ამ ერთხელ გპატიობთ-(მე)
მარი და ქეთი გავუშვი ახლა რა ვქნა? ლუკა უკვე მენატრება თან შურმა მინდა. უცებ ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა. ლუკიტო ♥♥♥
‘პატრავ’
‘ხო’
‘შემირიგდი გთხოვ’
‘რატო?’
‘იმიტომ რომ მიყვარხარ’
‘მეც მიყვარხარ მაგრამ როგორ გაპატიო?’
‘გთხოვ შემირიგდი’
‘არა ჯერ არ შემიძლია’
‘შენთან მოვალ რა’
‘არათქო’
‘შაურმას წამოგიღებ’
‘გელოდები!!’


ლუკა ნახევარ საათში ჩემთან იყო 5 დიდი შაურმით ხელში.
-ჩემი ბიჭი მიყვარხარ.-(დავიყვირე და ჩავეხუტე)
-მეც მეც პატრავ მაპატიე გთხოვ მეტი აღარ განმეორდება გპირდები.-(ლუკამ მთელი სახე დამიკოცნა)
-კარგი კარგი მორჩი.-(ვუთხარი სიცილით)
მე და ლუკამ შაურმა ვჭამეთ შემდეგ კი წამოწოლა გადავწყვიტეთ. მაგრამ ძილი ვინ გაცადა ლუკამ კოცნა დამიწყო მეც ავყვევი.
- დარწმუნებული ხარ? - მკითხა.

მის კითხვას კოცნით ვუპასუხე. წამსვე მიმანარცხა კედელზე, კოცნა. ხელი მაიკის ქვეშ შევუცურე.

ფეხები წელზე მომახვევინა და კედელს მომაშორა , ფრთხილად გადამაწვინა საწოლზე. სწრაფად შევუხსენი შარვალი, მან კი გაიძრო, წამსვე ისევ მე მომიბრუნდა და ყელში მაკოცა. ამოვიკვნესე როდესაც ჩემი სუსტი წერტილის წოვა დაიწყო….......
შუბლზე ოფლის წვეთები დასდიოდა და დავინტერესდი მეც ასე გამოვიყურებოდი თუ არა.
ლუკამ მკერდზე მიმიკრო.
-მიყვარხარ.-(ვუთხარი ჩუმად)
-მეც.
ამის შემდეგ სიზმრების სამყაროში გადავეშვი.




###
მეორე დღეს კარგ ხასიათზე გავიღვიძე იმიტომ რომ ჩემი ბიჭი ჩემთან იყო და მის მკერდზე მედო თავი. ვიცი ეს ცოტა ადრე მოხდა ჩემი ასაკის გოგოსთვის შეუფერებელია მაგრამ მიყვარს.
-გაიღვიძე პატარავ?
-ხოო,
-ბედნიერი ხარ?
-ძალიან შენ?
-მეც... მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ლუკა ^^
უცებ ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა ვაკო იყო.
-გისმენ ვაკუნააა
-შენ არუნდა მოგვიკითხო? გუშინ სახლში არმოვსულვართ
-უიჰ, სულ დამავიწყდით.
-რაო? ლუკიტომ არმოგასვენა ღამით?-სიცილით
-ვაკოოოოოო!
-ჰოჰო კაი დღეს იცი ვინ ჩამოდის?
-ვიინ?
-შენი ბიძაშვილი მარი-(მარი არის ჩემი ბიძაშვილი რომელიც ძალიან მიყვარს ჩემხელა არის საფრანგეთში ცხოვრობს უკვე 4 წელია ძალიან გვამსგავსებენ ერთმანეთს თვალის ფერიც ერთნაირი გვაქვს უბრალოდ თმები გვაქვს განსხვავებული მე ქერა მას ყავისფერი. ახლა უკვე ორი მარი მეყოლება :დდდ)
-რაააააააა? მეღადავები? როდის? რატომ გამომაპარა მაგ უზრდელმა?
-კაიკაი ნუ გახვრიტე ყური მალე მოდი აეროპორტში ვართ ყველანი.
-კარგი მოვდივართ-და გავთიშე

-რახდება?
-ჩემი ბიძაშვილი მარი ჩამოდის საფრანგეთიდან და უნდა დავხვდეთ ხომ წამოხვალ?
-კიი აბა რასვიზამ მიდი გაემზადე-ტუჩებზე მაკოცა.
უცებ ჩავიცვით და აეროპორტისკენ წავედით. იქ მისულებს მარიამი ჩამოსული დაგვხვდა ნიკა ისეთი სახით უყურებდა მარიამს ცოტაც და შეჭამდა. ოპაა, აქ რაღაც ამბები დატრიალდება. მარიამმა დამინახა თუარა ჩემსკენ გამოიქცა მეც გავიქეცი და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე.
-აააააააააააა....... ლიზიკოოოო როგორ მომენატრე არცკი იცი ^^
-მეც მეც ძალიან და აღარ გაგიშვებ.
-ძაანაც რომ უნდოდეს ვერ წავა.-(ვერც კი შევამჩნიე როდის მოვიდა ნიკა ჩვენთან)
-უკაცრავად?-(მარი)
-რა?-(ნიკა)
-კაით რა მორჩით მარიამ გაიცანი ჩემი შეყვარებული ლუკა ლუკა გაიცანი ჩემი პატარა დაიკო მარიამი.
-სასიამოვნოა.-(ლუკა)
-ჰმმმ... ჩემთვის არა ჩემს გოგოს ჩემს გარდა ვერავინ ვერ მიეკარება.-მარიმ ხელი გადამხვია.
-ეჰჰ მეც ეგრე ვამბობდი მაგრამ ხედავ უკვე აგვახიეს გოგო.-(მეორე მხრიდან მეორე მარიამი დამიდგა და ხელი მანაც გადამხვია როგორ მიყვარს ეს ორი გიჟი რამაგარიააა მაგარი სასტავი ვართ მე, მარი, მარიამი და ქეთი მაგრამ ჩვენს სასტავს ვიღაც აკლია. რათქმაუნდა მეხუთე გიჟი გიოს და ანი რომელიც ახლა დასასვენებლად არის და როგორც ვიცი ხვალ ჩამოდის)
-აუუ, წამოდით წყნეთში დავგაზოთ-(ვაკო)
-კარგი აზრია მაგრამ ჯერ ანის დაველოდოთ
-როდის ჩამოდის?-(ქეთი)
-ხვალ-(გიო)
-ხოდა მერე წავიდეთ რომ ჩამოვა.-(სანდრექსა)
-აუ ძაან დავიღალე მე...-(მარიამი)
-კაი აბა წავიდეთ სახლში.-(ნიკა)
ყველანი გარეთ გავედით ნიკამ მარიამის ბარგს ხელი მოკიდა და თავის საბარგულში ჩადო.
-ეე შვილო რას აკეთებ?-(მარიამი)
-ჩემთან მიმყავს მე ეს..-(ნიკამ მარიამი მანქანაში ჩატენა)
-ბრატ რას აკეთებ?-(ლუკა)
-ერთი ნახვით შეყვარების არც შენ გჯეროდა ლუკიტოოო.-(თვალი ჩაგვიკრა და უცებ მოწყდა ადგილს)
ჩვენ გაოგნებულები დაგვტოვა რა გვექნა ვიცოდით რომ ცუდი არაფერი მოხდებოდა ხოდა ჩავჯექით მანქანებში და წავედით სახლისკენ. ლუკამ მანქანა სახლთან გააჩერა.
-აუ გეხვეწები ჩემთან წამოდი რა.-(საწყალი თვალებით გადმომხედა)
-მეც მინდა შენთან.
-თუ გინდა წამოხვალ კიდეც.
-კარგი
მანქანიდან გადავხტი სახლში შევვარდი უცებ ავიღე ჩემი ნივთები და მანქანაში ჩავსკუპდი.
-წავედით?
-კი მაგრამ ტეხავს შენებთან
-ჩემს სახლში მიმყავხარ ცალკე კიდე მაქვს
მალე მივედით ლუკასთან
-აი მალე შენ ამ უზარმაზარ ოთახში იცხოვრებ რამე თუარმოგწონს შეგიძლია ცოლად რომ მოგიყვან გადააკეთო.
-უფ მე ჯერ პატარა ვარ
-არაუშავს სიყვარულმა ასაკი არიცის.
-ეგ რაშუაში იყო ბატოო?-სიცილით
-რავიცი
მთელი დღე ვხალისობდით ხან ფილმებს ვუყურეთ ხანაც აუზში ვიბანავეთ მოკლედ გავერთეთ და მთელი სახლი თავზე ‘დავიმხვეთ“
მთელი ღამე არმეძინა ვწრიალებდი და ბოლოს ლუკამ დამხედა
-რაგჭირს?
-არვიცი... ვერ ვიძინებ
-რატო?
-კაი პატარა მე ვიცი შენ რაცგინდა-უცებ ტუჩებზე მაკოცა და ჩემს ზემოდან მოექცა

ლუკა ზემოდან მომექცა. ხელები მაღლა ამაწევინა დამიჭრა და კოცნა დამიწყო. მართალი ყოფილა უკვე ძალიან მომენატრა...
თავი მკერდზე დავადე და გავიტრუნე.

დილით ლუკას კოცნამ გამაღვიძა
-გაიღვიძე?
-არაა შენ გამაღვიძე არადა კარგად მეძინა
-ნუ ასეთი ღამის შემდეგ რატომ არუნდა ყოფილიყავი კარგად-სიცილით
-ლუკაა კაი რააა!!
-ჩემი მორცხვი გოგო -ცხვირზე ხელი გამკრა.
-წამოდი რა გავიდეთ ჩვენებთან
-უი ხო სანამ გაიღვიძებდი გიომ დარეკა ანი ჩამოვიდა და წყნეთში ამოდით პირდაპირო.
-აუუ რატო არგამაღვიძე?
-კარგად გეძინა
-მერე ახლაც კარგად მეძინა და მაინც გამაღვიძე
-კოცნა მომინდა
-ყოჩაღ!!
ავდექი და სააბაზანოში შევედი ვიცი სულ ტყუილად გავბრაზდი მაგრამ ნერვები მომეშალა
-პატარავ გააღე
კარი გავაღე და გვერდი ავუარე უცებ ავიღე ჩემი ტანსაცმელები და ჩაცმა დავიწყე.
-ლიზკუუ რატო ბრაზდები ასეთ უაზრობებზე?
-არვიცი
-ასე უნდა ვიჩხუბოთ ცოლად რომ მოგიყვან?
-იქნებ არმოგყვები?
-გაჩერდი თორე სერიოზულად ვიჩხუბებთ.
-კარგი...
ავდექი ორივე ვდუმდით
-ჩამეხუტები?-ისე საყვარლად მითხრა რომ არჩავხუტებოდი არშეიძლებოდა
-ჩემი ცხოვრებაა ჩემი ცქნაფაა მიყვარხარ
-მეც მეც ძალიან.
-წავიდეთ წყნეთში?
-კიიი

რამდენიმე საათის შემდეგ
წყნეთში ჩავედით ნიკა და მარიამი სულ ერთად იყვნენ. ანი და საბა რაღაც ცუდად ჭუკჭუკებდნენ ყველა ბედნიერი იყო მყავდა მეგობრები და შეყვარებული რომლებიც ყველას მერჩივნა, მაგრამ თითქოს რაღაც მაკლდა სრულ ბედნიერებამდე...
საღამოს აივანზე გავედი მალევე უკნიდან ვიღაც მომეხუტა... არშემშინებია ვიცოდი ვინც იყო მის სურნელს ათასში გამოვრჩევ.
-რაზე ფიქრობ?
-ბედნიერი ვარ
-მაგრამ რაღაც გაკლია...
-ხოო, ყველა ადამიანი მყავს გვერდით ვინც მიყვარს მაგრამ რაღაც კიდევ მინდა
მისკენ შევტრიალდი და ხელები მოვხვიე კისერზე. ლუკამ უსასრულობაში დაიწყო ყურება
-რაზე ფიქრობ ამ ღამით?
-შენზე ვფიქრობ და ჩვენს სიყვარულზე... ნახე რაკარგი მთვარეა.
-მთვარე?
-ხოო მე ვარ მთვარე შენ კი მზე ჩემი სუსტი წერტილი შენ ხარ შენი კი მე.
-მარტო რომ დარჩე? ანუ ჩემს გარეშე
-გავიყინები შენს გარეშე
-სხვანსთან არწახვალ?
-არასდროს!
-ახლა რაგინდა?
-თოვა
-ერთად?
-მაგის დროც მოვა
-ჰმ ანუ მე მზე ვარ და ჩემს გარეშე გაიყინები?
-ხოო შენ ჩემი მზე ხარ.
-რა გსურს?
-მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიყოთ.
-ჩემს გამო იბრძოლებ?
-არასდროს არდაგთმობ.
-ბოლოს რაიქნება?
-ბედნიერება
-მე ახლა მინდა რომ უფრო ბედნიერი ვიყო.
-პატარა ქალბატონო
-გისმენ?
-ცოლად გამომყვები?
-რა?
-შენ სრული ბედნიერება გინდოდა.
-მიყვარხარ.
-ანუ?
-მართალია დილით არმოგყვებოდი და თავი ძალიან პატარა მეგონა მაგრამ ახლა რომ არდაგთანხმდე დაგკარგავ. ამიტომ გამოგყვები.
-ჩემი ლამაზი მიყვარხარ.


_______________
5 წლის შემდეგ
უკვე 21 წლის ვარ და მყავს ყველაზე მაგარი ოჯახი. ყველამ გადავწყვიტეთ ზაფხულში სულ ერთად ვყოფილიყავით(ისეც ერთად ვართ მაგრამ მაინც) ვიყიდეთ უზარმაზარი სახლი წყნეთში რომ ყველანი დავეტიოთ
მე და ლუკას უკვე 4 წლის დემეტრე და 2 წლის ტასო გვყავს.
სანდრექსას და მარის 4 წლის ელენიკო
ვაკოს და ქეთის 5 წლის ეკე და 4 წლის დათუნა
ნიკას და მარიამს 2 წლის ალექსი
საბას და ანას კი 9 თვის ბარბარე.
ყველანი ძალიან კარგად ვართ მაგრამ ბავშვები სულ ჩხუბობენ გოგოებს ბიჭები აკონტროლებენ და ამიტომ ჩვენს სახლშ ერთი დიდი ომი არის. აი ახლაც პატარები ძიძას სასეირნოდ გავატანეთ და.. აუ მოკლედ ნახეთ რა რახდება
-ის ბიწი სენ გეპლანწებოდა. –(უყვირა 2 წლის ტასოს დემემ)
-მელე ლაა მეც მომეტონა.-(ტასოს თვალები აუციმციმდა)
-ეკე დათუნა გეცმით რაც ამბობს?-(დემე მიბრუნდა ყველაზე უფროსებს)
-ელენიკო სენც ალ დაინაქო ბიწებთან თოლე სენც ტასოს დგესი იქნები.-(დათუნა)
-უფ ახლა კველანი ჩუუთ ლაა ალავის საქმეა მე ვისთან ვიქები გაიგეეთ? ელენიკო და მე ბევლ ბიწს უნდამოვეწონოთ.-(ჩემი პატარა როგორ მგავს)
-ხომაგლამ ჩვენ თქვენთვის კალქი გვინდა.-(ეკე)
-ჩვენით მივქედავთ თავებს.-(ელე)
-ბარბარეც თუ ასედი გაიძლდება ალბათ მაგლად დაგვერხევა ბლატ.-(დემემ ეკეს მხარზე ხელი დაკრა)
-ხომაგრამ ჩვენ რისთვის ვალთ ცვენს დებს ქოუნდა მოვუალოთ.-(დათუნა)
ამდროს ჩვენ ყველანი გაკვირვებულები ვუყურებთ ბავშვებს ასე როგორ დაიმსგავსეს ბიჭები მამებმა.
-არა რა ესენი ძაან მაგარი ტიპები გაიზრდებიან.-(მარიამი)
-ხოო როგორც მე გივლიდით ისე მოუვლიან თავიან დებს.-(ვაკო)
ძველი დრო გამახსენდა და გამეღიმა უკნიდან წელზე ხელების შეხება ვიგრძენი.
-ძალიან კარგი ბიჭი გვყავს დემე არა?
-ხოო მაგრამ ტასოს რასერჩი?
-ტასო შენსავით თავქარიანი
-მერე შენ ასეთი შეგიყვარდი.
-და სულ ასეთი მეყვარები.
-მიყვარხარ
-გინდა კიდე გავუჩინოთ პრობლემები პატარა კაცებს?
-როგორ?-გამეცინა
-ერთი პატარა დაიკოც ვაჩუქოთ.-ყელში მაკოცა გამეცინა და ისევ ვუთხარი რომ მიყვარდა. ტუჩებზე ვაკოცე
-მამიკო ექლა ამათ კიდე ეგ უნდოდათ.(დემე)
-რახდება მამი?-(ლუკამ ჰკითხა დემეს)
-აქლა ბიწებს პილდაპილ ტუცებსი აკოცებენ
-მერე ვერ უნდა გაბედონ
-კალგი ლაა.


გთხოვთ დაწეროთ თუ მოგეწონათ. ♥