ხელი მძლავრად ჩაავლო მაჯაში და სირბილით აიყვანა კიბეებზე, ოთახის კარი შეაღო და სესილი შეაგდო. წონასწორობა დაკარგა და საწოლი რომ არა ალბათ იქვე გაიშოტებოდა, საწოლზე გადაწვა და აქვითინდა.
დემეტრე ღრმად და გაუწონასწორებლად სუნთქავდა და აწითლებული თვალებით უყურებდა მტირალა გოგონას. და თვალწინ ისევ ეს საძაგელი მარი ედგა, ისევ ღალატი და ისევ ყველაფერი დატრიალდა. რატომ ხდება რომ ყველაფერი ყოველთვის მაშინ ტრიალებს როდესაც ეს საერთოდ არ არის საჭირო.
გაგიჟებული მივარდა საწოლზე წამოგორებულ სესილის და ზევიდან მოექცა, ორი თითით ნიკაპზე მოუჭირა და თავი გაასწორებინა, ისე რომ თვალებში უყურებდნენ ერთმანეთს, დემეტრეს ხშირი სუნთქვა სესილის ცხვირზე ეფინებოდა. და ისევ რაღაც გაურკვეველს გრძნობდა, სტკიოდა ნიკაპი სადაც მამაკაცის თითები იყო მოჭერილი მაგრამ ამაზე მეტად სული სტკიოდა.. სტკიოდა რომ თავი გაყიდა...
-ამ ორი წლის მანძილზე გუშინ პირველად ვიგრძენი თავი ნამდვილ მამაკაცად , ერთწამში შეძელი ჩემი გაბედნიერება და მერე მიწაზე დანარცხება სესილი ახალაია. მაგრამ შენ ჯერ არ იცი მე რა შემიძლია. უთხრა ბევრის მთქმელად და გაშმაგებით დააცხრა ტუჩებზე, კოცნიდა კი არა მთელი ძალით კბენდა გოგონას, თან ხელებს მის მოშიშვლებულ ფეხებზე დაასრიალებდა და რაც ძალა ჰქონდა უჭერდა.
როგორც არ ცდილობდა რომ დემეტრესგან გაენთავისუფლეინა თავი არ გამოსდიოდა, ხელებს მაგრად უჭერდა მკერდზე მაგრამ მაინც ვერ აკავებდა გაშმაგებულ მამაკაცს.
დემეტრემ ორივე ხელი გაუკავა სესილის და თავს ზემოთ ააწევინა
-მეტკინა ცხოველო გამიშვა. უფრო ხმამაღლა დაიწყო ყვირილი და შეწინააღმდეგება მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.. ერთი ხელით მაგრად ეჭირა გოგონას ორი მტევანი, მეორეთი კი თეთრი კაბის გაგლეჯვას ცდილობდა და წამებში სესილის სხეულზე კაბა ნაფლეთებად იყო ქცეული საიდანც მადისაღმძვრელად მოიმძირებოდა ქალის მკერდი, რაზეც დემეტრე და თან გაგიჟებული დემეტრე არ დარჩებოდა გულგრილი, ერთი ხელის მოსმით გადააგდო კაბა და გოგონა ლიფისგანაც გაანთავისუფლა. გაშმაგებით უკოცნიდა სხეულს და თან ცდილობდა მაქსიმალურად სტკენოდა სესილის, ცდილობდა ის ტკივილი რაც მას გულში ედო გოგონას სხეულზე გადმოეტანა.
ყველა კიდური და კუნთი დაბუჟებული ჰქონდა მაგრამ წინააღმდეგობას მაინც არ წყვეტდა. ტყეში რომ არ ყოფილიყვნენ მისი ხმა ალბათ მთელს სოფელს შეყრიდა.
იმდენხანს იყვირა სანამ ბოლომდე არ წაერთვა ხმა და განადგურებულმა ნელ -ნელა სხეულის მოდუნება დაიწყო.. არც გამორჩენია ჩვენს ვაჟბატონს რათქმაუნდა, თავი უფრო თავისუფლად იგრძნო და სიუხეშეც სადღაც გაქრა.. როდესაც სესილი ბოლო ნაჭრისგანაც გაანთავისუფლა, თიტების ნაზად დატარება დაიწყო მის სხეულზე, ტუჩები ენის წვერით დაისველა და გოგონას ყელიდან მკერდამდე გაიკვლია გზა, მერე უკან და მერე ისევ ასე.. მოდუნებულს ცოტა არ იყოს ესიამოვნა ეს ჟესტი მაგრამ არ გამოუტყდა საკუთარ თავს
-მინდა გაგახსენო გუშინდელი ღამე, ყოველი წვრილმანით . ნუ შემეწინააღმდეგები. ყურთან ხრიწიანი და უკვე დამშვიდებული ხმით უჩურჩულა სესილის და თვითონაც გაინთავისუფლა თავი ზედმეტი ტანსაცმლისაგან..
ცოტახანში გოგონას სასიამოვნო კვნესაღა აღმოხდა..

*
აივანზე იჯდა ფეხმორთხმული სალომე და მაისის ბოლოს ნატრობდა, უკვე ზაფხულს ნატრობდა რომელიც ორიოდე კვირაში დადგებოდა..ზაფხული ყოველთვის განსაკუთრებით უყვარდა რადგან იმ წლების მანძილზე რაც ქალაქში ცხოვრობდა ხშირად ვერ ახერხებდა მშობლების ნახვას, ზაფხული კი ამის საშუალებას ყოველთვის იძლეოდა..
ნატო და გურამი ყოველ ზაფხულს განსაკუთრებულად ემზადებოდნენ სალომეს სანახავად, ორივენი შეგნებული ხახლი იყო, მართალია სოფელში ცხოვრობდნენ მაგრამ გაგებით არისტოკრატ ადამიანებს არ ჩამოუვარდებოდნენ..სალომე ხშირად სთხოვდა მოხუცებულ მშობლებს თბილისში გადმობარგებას მაგრა "აბა როგორ შევეგუებით ჩვენ ქალაქის ალიაქოთს დედა გენაცვალოს, ქათმებს იქ ვინ შეგვანახიებს ანდა პირუტყვსო" უპასუხებდნენ და აირიდებნენ შვილის დაჟინებულ თხოვნებს..
გონებაში უკვე კადრებათ ჰქონდა აწყობილი თუ როგორ გაერთობოდნენ და დაისვენებდნენ ის ლიზიკო და სესილი ერთად ,სანამ ინგა იტალიაში იქნებოდა.. "მაგრამ ლევანი? როგორ მომენატრება.. ნეტა თვითონაც თუ იგივეს გრძნობს რასაც მე?"
ეს კითხვა ხშირად აწუხებდა, მიუხედავად მამაკაცის სითბოსა და პატივისცემისა სალომე მაინც ფრთხილობდა მასთან ურთიერთობაში რაიმე შეცდომა ან ზედმეტი რაიმე არ დაეშვა.. "არადა იმ ღამეს უკვე დაწოლას ვაპირებდი" ცხელი ჩაი მოსვა და აივის კარი გამოიხურა..
მობილურზე მოსულმა სმს-მა "ძილინებისა პატარავ" და სიხარულმა რომელიც ამ ესემესმა გამოიწვია ,რამოდენიმე წუთში პირდაპირ გაუკვლია გზა სიზმრებისაკენ..

მემგონი ეს პირველი შემთხვევა იყო რამოდენიმე წლის განმავლობაში რომ გოგოს სმს-ს სწერდა.. საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში გაშლილიყო და ჩუმად ეღიმებოდა..მოგონებებში სალომეს სახეს პაზლივით აწყობდა და რაღაც გულის სიღრმეში ძალიან სიამოვნებდა, თვითონაც ვერ ხვდებოდა რა, ფიქრი მასზე თუ სხვა რაიმე...
"სალომე ნუცუბიძე ჭკუიდან შემშალე"...
სალომეზე ფიქრებში ტკბილად ჩაეძინა.



*
დილით საშინელმა ტკივილმა გამოღვიძა, მთელი სხეული სტკიოდა, ტანი ძლივსძლივობით აზიდა ლოგინიდან და თეთრი ზეწარი გულმოდგინედ შემოიხვია ზედ... საწოლის მეორე მხარეს წამით შეჩერდა და მამაკაცის მშვიდ სუნთქვას მიუყურადა, წარმოდგენაც არ შეეძლო რომ ეს ის დემეტერე იყო რომელიც გუშინ, ორი სრულიად განსხვავებული ადამიანის შთაბეჭდილებას ტოვებდა, სახეზე სიმშვიდის ღიმილიი ეფინა და გუშინდელი მხეცის ნიშანწყალიც არ ეტყობოდა, გარდა ნავარჯიშებ მმკერდზე ქალის ფრჩხილების ადგილებისა... სწრაფად მოკრიფა ტანსაცმელი და სააბაზანოსკენ წავიდა..
ოდნავ გამოფხიზლებულმა ტანი შეიშრო და შავი ლიფი და ტრუსი მოირგო, თმები გაიმშრალა და ის ის იყო უნდა გამოსულიყო როდესაც სარკეში მისი ანარეკლი შენიშნა და გაოგნებულმმა დახედა სხეულს..


გუშინდელი ღამის მერე თავი საშინლად სტკიოდა, მიუხედავად იმისა რომ ნახევარი ღამე არ ეძინათ დილისკენ მშვიდად ჩასძინებოდა,მაგრამ მზემ თავი იჩინა თუ არა დემეტრესაც დაუბრუნდა ალკოჰოლისგან მოყოლებული თავის ტკივილი და თვალების ფშვნეტით წამოჯდა ლოგინზე.. ფშვნეტით თავი რომ იჯერა ახლაღა ისურვა და ცალი თვალი მის გვერდით ცარიელი ადგილისკენ გააპარა სადაც ალბათ სესილის სხეულის დანახვას ელოდა მაგრამ ვერ მოესწრო..
მიუხედავად იმისა რომ კარდანახის ღვინოს ღამით "დედა უტ*რა" მაინც ახსოვდა გარკვევით და გამორჩევით ყველაფერი, და საშინლად ინანა ჩადენილი..
საწოლზე წამოჯდა, იატაკიდან ტრუსი აიღო, ჩაიცვა და აბაზანისკენ გაეშურა.. კარი ოდნავ შეღებული იყო საიდანაც სესილის სხეულს მოჰკრა თვალი, ინტერესმა ისევ სძლია და ოდნავ სეაღო კარი..
ნახევრად შიშველი გოგონა გრძელი სარკის წინ იდგა და თლილ თითებს სხეულზე დაატარებდა, თან თვალებიდან დროდადრო გადმოგორებულ ობოლ ცრემლებს იშრობდა ხელის მუჭით
დემეტრემ მთელი გამბედაობა მოიკრიბა და ფართედ შეაღო კარი მაგრამ ნანახმა თავზარი დასცა.. სესილი ზურგით იდგა მისკენ მაგრამ სარკეში კარგად და გამოკვეთილად ჩანდა მთელს სხეულზე ჩალურჯებები..
რატომღაც არ გაჰკვირვებია და არც შეუშინებია მამაკაცის დანახვას,ისევ ისე უემოციოთ იდგა სარკის წინ და არ ინძრეოდა. სარკეში კარგად ხედავდა თუ როგორი გაოგნებული თვალებით იყურებოდა დემეტრე და იმსაც ხვდებოდა რამ გამოიწვია მისი ეს გაოგნება..
-მაპატიე.. ამოიგმინა მამაკაცის ხრიწიანმა ხმამ და დასჯილი ბავშვივით თავი დაბლა დახარა
-ბარი ბარში ვართ.. უემოციოთ უთხრა სესილიმ და სწრაფი ნაბიჯით დატოვა აბაზანა.
ოთახში შესულმა სწრაფად მონახა ყველაზე "დახურული" ტანსაცმელი რომელიც დალურჯებებს არ გამოარჩევდა და ჩაცმა დაიწყო.. შავი ჯინსის შარვალი ძლივსძლიობით ამოიცვა რადგან კიდურების ტკივილს ჯერ კიდევ გრძნობდა, ზევიდან ნაცრისფერი გრძელმკლავიანი ხელი მაიკა ჩაიცვა და ყელზეც შარფი შემოიხვია რომ მაქსიმალურად დაეფარა ნაკბენი. თავი სარკეში შეათვალიერა და "დაცულად" რომ იგრძნო ოთახის მილაგებას მიჰყვა.

კარგა ხანს იდგა გახევებული დემეტრე, არ წარმოედგინა რომ შეეძლო ასეთი მხეცი ყოფილიყო, რომ ასე მოჰქცეოდა ქალ, და მითუმეტეს სესილის.
თავი დამნაშავედ იგრძნო , ახლა სულ თავიდან მოყოლილმა დანაშაულმა გამოაჩინა თავი. "ხომ მიხვდი რომ არ იყო ეს იმათნაირი , რატო წამოიყვანე". კეფაზე შემოირტყა ხელი და ტანი ცხელი წყლის ჭავლს მიუშვირა..

*
დილით ბავშვის ხმამ გამოაღვიძა, ერთი კარგად გაიზმორა საწოლში და მის საწოლზე ამომძვრალ ლიზის ხელები წელზე შემოაჭედა
-საჭმელს გამიკეთებ სალომე? ისე ჩუმად უჩურჩულა გოგონას თიტქოს ოთახში კიდევ ეძინოს ვინმესო და გაღვიზება არ უნდოდა
-კი ახლავე ავდგები. ასეთივე ჩურჩულით უპასუხა სალომემაც -და რატომ ვლაპარაკობთ ასე? საწოლიდან წამომდგარმა ჰკითხა გადაგორებულ ბავშვს
-ბებიკო არ გავაღვიძოთ. წარბაწევით დაუყვავა გოგონამ და გეზი სამზარეულოსკენ აიღეს.
ლიზიკო ბლინებზე გიჟდებოდა ამიტომ სალომემ საჭირო ინგრედიენტები გადმოიღო და ცხელ ტაფაზე ბლინების კეთებას შეუდგა. ამასობაში ინგამაც გამოიღვიძა
-მოდი შვილო მოგეხმარები..
-რას ამბობ დეი, დაჯექი შენ რა არის აქ მოსახმარებელი. თითის ქნევით გააფრთხილა ქალი და ისიც უჩუმრად დაუბრუნდა თავის ადგილს. დილა საკმაოდ ხალისიანად გაატარეს, სალომეს გაკეთებული ბლინებიც გემრიელად ჭამეს და ლზისი ბაღში წასვლის დროც დადგა, ბებიას გამოემშვიდობა კუდრაჭა, სალომეს ხელი ჩაჰკიდა და სეირნობით ბაღის გზას დაადგნენ. ბავშვი დატოვა და გამოვიდა ბაღის ტერიტორიიდა თუ არა სალომეს ტელეფონმა ხმამაღლა დაიწყო წკრიალი. ნომერს დახედა და ბედნიერს ჩაეღიმა
-დილამშვიდობისა. გაისმა მამაკაცის ძილისგან დაბოხებული ხმა
-დილამშვიდობისა, როგორ ხარ?
-კარგად, სალ 1 საათში გამოგივლი და ჩემთან ოფისში წავიდეთ კარგი?
-ოფისში რაგვინდა?
-გაიგებ.
-კარგი, 1 საათში დეიდასთან ამოდი.
-გკოცნი.
კი გაუკვირდა მამაკაცის შემოთავაზება მაგრამ ტვინი დიდად არ უჭ....ტია "წამიყვანს და გავიგებ"-ო, სუპერმარკეტში საჭმელი იყიდა და მალევე დაბრუნდა სახლში.


დილით გაღვიძებულს უცნაური იდეა მოუვიდა.." ხვალ ალბათ წავალ სადმე სამუშაოს მოსაძებნად" სალომეს გუშინდელი სიტყვები გაახსენდა და გადაურეკა.. 1 საათში სეხვედრაზე დაითანხმა და გამზადებას მოჰყვა.
დათქმულ დროზე კარზე ზარი დარეკა და თითქოს დაბარებულზე ინგამ გააღო. ლევანიმ ქალი დიდი სიყვარულით მოიკითხა და სახლში სეაბიჯა
-ეხლავე გამოვა, კარგა ხანია ემზადება უკვე. გადაუჩურჩულა ინგამ და გადაიკისკისა.
მართლაც ორიოდე წუთში სალომე გამოფარფატდა. კლასიკური შარვალი და ამავე ფერის კოსტიუმი ეცვა, თმები გასწორებული ჰქონდა და ლურჯ მაღალქუსებიანზე შემდგარიყო.. სალომეს დანახვაზე თავი ძლივს შეიკავა არ მივარდნოდა და პომადისგან აწითლებული ტუჩები არ დაეკოცნა.
ინგას გამოემშვიდობნენ და მანქანაში ჩაჯდნენ.. მთელი გზა ლაპარაკობდნენ, 15 წუთში მაქნანა მაღალ შენობასთან გაჩერდა. ჯერ ლევანი გადმოვიდა, შემდეგ კარი სალომეს გაუღო, მისი თლილი თითები თავის ხელის გულში მოიქცია და შენობაში შეაბიჯა.
ნაცრისფერ ლიფტს მეშვიდე სართულისკენ უბრძანა და დახურულ კარებს მიღმა გოგონას დილის კოცნა მოჰპარა.
-აი აქ იმუშავებ. პატარა მაგრამ კოხტად მოწყობილ კაბინეტში შეიყვანა სალომე და მაგიდისკენ მიუთითა
-მეე?აქ?რა.აა..? ენა დაება გოგონას.
-ხო. საბანკო საფინანსოზე ხომ სწავლობდი? მჯერა თავს გაართმევ..
-ხო მაგრამ მე ხმოლოდ მეორე კურსი დავხურე, არ დამიმთავრებია..
-თავს გაართმევ დამიჯერე.ხო და ელენე ყველაფერ გასწვლის. კოლიდორში მომავალ არცთუ ისე მაღალ მაგრამ საყვარელ გოგოზე მიუთითა ლევანიმ , ლოყაზე აკოცა სალომეს და გოგონები მარტო დატოვა..

*
მისაღებშიი უკვე ჩაცმულ და გამზადებული იჯდა წასასვლელად და სემეტრეს ელოდა. მამაკაცმა მძიმედ ჩამოიარა კიბეები
-წამოდი, გზაში ვისაუზმებთ. ისე უთხრა არც შეუხედავ სესილისთვის, ჩანთა გამოართვა და კარი გასაღებით გადაკეტა..
"სხვაგვარდა, სხვა შემთხვევაში რომ მოვხმდარიყავი აქ, გავიხარებდი შენით.." დანაღვლიანებულმა გადახედა ბუნებას და მანქანის კარი მიკეტა.
გზაზე დანკინ დონატსში შეიარეს, დემეტრემ ორი ყავა და შოკოლადის დონატსები შეუკვეთა.ორივე ჩუმად იჯდა სანამ ისევ დემეტრემ არ დაარღვია სიჩუმე
-ასე რატომ მოიქეცი?
-როგორ? პლასტმასის ჭიქა მაგიდაზე დადო და ხელსახოცით ტუჩის კუთხე შეიწმინდა
-ფული გჭირდებოდა? წარბაწევით შეუბრუნა კითხვა დემეტრემ
-შენთვის აქვს რაიმე მნიშვნელობა?
-აქვს ესეიგი რო გეკითხები. დაძაბულმა უთხრა და ყავის ბოლო ყლუპი შესვა
-არვაპირებ ჩემი პრობლემების შენთან განხილვას. რაც შეეძლო უხეშად უპასუხა და კაფე დატოვა.
ამის მერე არცერთს ხმა არ დაუძრავს.
დემეტრემ ყვითელი პაკეტით სავსე ფული გაუწოდა . ისე გამოართვა სესილიმ არც ჩაუხედავს რამდენი იყო, მაგრამ კუთვნილზე რომ ბევრად მეტი იყო ხელის შეხებითაც იგრძნო, უნდოდა დაებრუნებინა მაგრამ გონს მოსულმა მამაკაცის მანქანა ვეღარ შენიშნა. ტაქსი გააჩერა და დედის სახლისკენ გაემართა..


თქვენ რომ იცოდეთ, რამხელა სტიმულს მაძლევთ თქვენი საყვარელი და თბილი კომენატრებით, ძალიან მიყვარხართ ყველა.