თითქოს არც არაფერი,რატომ უნდა მოჰყოლოდა იმ გოგონას წამოსროლილ სიტყვას მასში ასეთი მკვეთრი ხასიათის და გუნების ცვლილება,თუმცა მაინც ასე მოხდა.მისმა რეაქციამ თავადვე დაასევდიანა.ალბათ იმიტომ,რომ რაღაც ერთი შეხედვით მოინუსხა ამ ქალით.ქალი -ეს პირობითათ,თორემ სავარაუდოდ 25-27 წლისა იქნებოდა.ბუნებით თავისუფალს და თამამს ყოველთვის მისგან რადიკალურად განსხვავებული გოგონები მოსწონდა და ბონუსად ჭკვიანებიც.ალბათ ეს იყო ერთ-ერთი მიზეზი მისი გულისწყვეტისა,თათია,ლამაზიც იყო,მოკრძალებულიც,წყნარიც და რაც მთავარია ჭკვიანიც.ხასიათი წაუხდა,უინტერესოდ მიუბრუნდა იქვე მიგდებულ შტატივს და უხეშად წაავლო ხელი,პლათფორმაზე ხმაურით შემოდგა და მოწყვეტით ჩაესვენა სავარძელში.
თათიაც მალე შემობრუნდა დარბაზში,ჩვეული სილაღით და ნარნარით დაუარა უკვე გამოპრანჭულ მოსწავლეებს.მის ყოველ მოძრაობას ინტერესით აყოლებდა თვალს თემო და გონებაში კვლავ და კვლავ ერთი ფრაზა უტრიალებდა-"ბედნიერია ის კაცი ვისაც ეკუთვნი"
ჩაჯდა თუ არა მანქანაში ჯიბიდან მობილური ამოაძვრინა და ნომრების სიას ჩამოყვა.ღვედი გადაიჭირა და ნელი სვლით იწყო მოძრაობა.
-გოჩა სად ხარ?
-სად ვიქნები?სამსახურში.
-ძალიანაც კარგი,მოვდივარ-კმაყოფლიმა ჩასძახა და ტელეფონი გვერდითა სავარძელზე მოისროლა.
დაახლოებით 20 წუთში მანქანა სასტუმრო ჰილტონის წინ სადგომზე დააყენა,ქარის გადამკიდე სწრაფი ნაბიჯებით შევიდა ფოიეში და გეზი ლიფტისაკენ აიღო,თითი მეოცე ნომერ ღილაკს დააჭირა და მზადყოფნის ნიშნად ხელები ერთმანეთზე გადააჭდო.კარიც გაიღო და თავი ბარ ნეფელე სკაიში ამოჰყო.შორიდანვე შეამჩნია დახლთან შეიკით ხელში მისი ბავშვობის მეგობარი და მისკენ გაემართა,ხელის აწევით მიესალმა,შემაღლებულ სკამზე წამოსკუპტდა და იდაყვებით ბარს ჩამოეყრდნო.
-დალევ?
-ასე მეტყობა?-წარბსქვემოდან ამოხედა და ეშმაკურად ჩაეღიმა.
-რა მოხდა?-მასაც გაეღიმა და დახლის ქვემოდან ხინული და ჭიქები გამოაძვრინა,ერთი მისთვის ჩამოასხა ერთიც კი თემოსთვის და ბარზე ხმაურით შემოდგა.
-არაფერი-უდარდელად აიქნია ხელი და მის კუთვნილ ჭიქას დაწვდა,ერთ ჯერზე ჩაცალა.
-მაბოლებ?ამოღერღე რა მოხდა?-გოჩა მას,რომ იტყვიან მოხარშულს ცნობდა-კიდევ დავასხა?
-მიდი-ჭიქა გაუწოდა.
-ანუ?-არ ეშვებოდა.
-ხომ იცი არა რა უიღბლო ვარ-საკუთარ თავს დასცინა.
-ეგ ძველია,ახალი მითხარი.
-არაფერი,ერთი გოგო გავიცანი დღეს,აი ისეთი .......როგორ ვთქვა ან ავღწერო..... დანახვისთანავე ,რომ გრძნობ ის არის შენი სულის ნახევარი-ღრმად ჩაისნთქა და მეორე ჭიქაც ჩაცალა.
-და?
-დამასწრეს-დანანებით გააქნია თავი.
-ვერაფერი გავიგე,ადამიანურად მითხარი.
-ოოოო რა უხაბრო ხარ ბიჭო-ძლიერად დაჰკრა მხარზე ხელი-საქმრო ჰყოლია.
-მერე რა?საქმროა ქმარი ხო არა?თუ მოგეწონა დაეჩალიჩე-მისივე "სიბრძნეზე" თავადვე გაეღიმა.
-არა-მტკიცედ გააქნია თავი.
-ქათამი ხარ.
-რა შუაშია ეგ,ქალს საქმრო ჰყავს დანიშნული ყოფილა და რას ნიშნავს დავეჩალიჩო?ჩემს საცოლეზე ასე,რომ ილაპარაკოს ვინმემ ხომ გადავუხსენი სახე?
-აბა მე რას მატირებ თუ ასეა?
-შენ ხომ კაცი ვერ დაგელაპარაკება სერიოზულად...კარგი დაივიწყე,ფოტოგრაფობასთავს ვანებებ-თქვა და მიწისთხილიანი ჯამი მისკენ მოაჩოჩა.
-რატომ?-შეიკი დახლზე დადო და მეგობარს ინტერესით შემოხედა.
-გიორგის გამო,ასაკშია უკვე,დაიღალა,დახმარება სჭირდება კომპანიაში,ეს უბრალოდ სამოყვარულოდ დამრჩება,საქმეში კი მამაჩემთან ჩავდგები.
-კარგი აზრია-მოუწონა გადაწყვეტილება-ხო მართლა სულ მავიწყდებოდა მეთქვა,ხვალ ჩემთან გელოდებით.
-რა ხდება?
-ნინიმ მაგისტრატურა დაამთავრა და აღნიშნავს მეგობრებთან ერთნად,მთხოვა შენც დამეპარტიჟებინე და დამაბარა,ფოტოაპარატი არ დაავიწყდესო.
-ვააა,კარგია,აუცილებლად მოვალ.
.............................
თათია ისეთი დაღლილი იყო,რომ სამარშუტო ტაქსში ლამის ჩამოეძინა.გაჩერებიდან სახლამდე სულ ლასლასით მივიდა,გასაღები ჭრილში შეაცურა,გადაატრიალა და კარი გააღო.ფეხსაცმელები უხეიროდ იქვე გარდირობთან მიყავრა და ფეხშიშველი გაუყვა გზას საძინებლისაკენ.
-მოხვედი დე?-სამზარეულოდან თავი გამოყო ლიამ.
-დე სახლში ხარ?-თვალებმილულულმა ამოსძახა და ოთახში შევიდა,დედამისიც უკან მიჰყვა.
თათიამ კოსტუმი გაიხადა,იქვე მდგარ სკამზე მიაფინა ჩანტასტან ერთად და საწოლზე გაიშოტა.
-ძალიან დავიღალე დე-მძიმედ ამოიხვნეშა.
-ჩემი გოგო-სიყვარულით გადაუსვა თავზე ხელი-დე საჭმელი არ გინდა?
-ცოტა ხანი დავისვენებ და მერე დე-სახე დაჭმუხნა და იქვე მიფენლი ადიელა გადაიფარა.
-შვილო მობილური სად გქონდა დღეს?
-რა არის რო?-გაკვირვებულმა თვალები ჭყიტა და საწოლს იდაყვებით დაეყრდნო.
-გიგიმ მგონი ხუთჯერ დამირეკა,ვერ დაგიკავშირდა.
-ააა,ჰო-უცებ გაახსენდა- სკოლის ფოიეში დამივარდა,მერე კი ვიპოვე,ნესის მობილურზეც დარეკა.
-არ გეწყინოს შვილო მაგრამ ცოტა გადაჭარბებულად ეჭვიანია ეს ბიჭი-შეპარვით თქვა.
-კარგი დე ნუ დაიწყებ-ისევ საწოლზე მიწვა და ადიელა სახეზეც გადაიფარა.
-რას ნუ დავიწყებ შვილო,რა პარანოიაა ასეთი ამბის ატეხვა თუ შემთვხევით ზარს ვერ უპასუხე,იქნებ საქმეზე ხარ,არ ა იჭერს?შეიძლება ასე ქვეყანა შეაწრალოს?და საერთოდ თუ სურდა,რომ ცოდნოდა სად იყავი და რას აკეთებდი ავღანეთსი კი არ გავიქცეოდი აქ დავეტეოდი-არ ცხრებოდა ლიას სიბრაზე.
-დედა-დამარცვლით წარმოთქვა.
-რა დედა,?ეგოისტია ეგ შენი გიგი,დაგნიშნა,დაჰკრა ფეხი და ავღანეთში წავიდა 6 თვით,ეგოისტობაა აბა რა არის ეს?იქნებ რა დაემართოს?ასე გაუთხოვარს გაქვრივებს უკვე,რა აკლდა,სახლი არა აქვს თუ კარი?
-დედა კარგი რა,ცალკე უნდა რომ ვიცხოვროთ-მშვიდად ცდილობდა აეხსნა დედისთვის გიგის წასვლის მიზეზი.
-ახლა ამართლებ,მე ვიყავი სულ,რომ ტიროდი?
-ახლა აღარ ვტირი.
-იმიტომ,რომ დაიღალე,მოგბეზრდა,ჯიუტია,მაინც ისე გააკეთა,როგორც თავად სურდა...კარგი კარგი წავედი მომეშალა უკვე ნერვები-ჯუჯღუნით გაიხურა კარი.
დედა მართალი იყო,მაგრამ შეყვარებულ თათიას უჭირდა ამ სიმართლის გათავისება.მაგრამ ახლა ისეთი დაღლილი იყო,ამაზე ფიქრის თავიც კი არ ჰქონდა,ისევ თავზე წაიფარა ადიელა და ემბრიონივით მოიკუნტა.
...............
დიასამიძეების ოჯახში დიდი ფაციფუცი იყო.ხუმრობა საქმე ხომ არაა ქალიშვილმა სამედიცინოს მაგისტრატურა დაამთავრა წარმატებით და სახლში აწ უკვე დიპლომიანი პედიატრი ჰყავდათ.სტუმრების ულევი ნაკადი მოდიოდა და მოდიოდა,კიდევ კარგი,რომ სახლი დიდი იყო.
-რა არის დაიკო მარტო შენი კურსელები და დაქალები დაპატიჟე?რა ამბავია?-ვითომ უსაყვედურა გოჩამ მაგრამ ამავდროულად კმაყოფლმა მოავლო თვალი ოთახს ,სადაც ერთმანეთზე უკეთეს ქალბატონებს მოეყარათ თავვი.
-რატომ მსაყვედურობ ,შენი მეგობარიც ხომ დავპატიჟე-შეახსენა.
-გიცნობ მე შენ,რომ არა მისი პროფესიონალიზმი და ფოტოაპარატი მაგასაც დამიტოვებდი კარს მიღმა-თვალები დააწვრილა და თითი მუქარით დაუქნია.მისი რეპლიკა უკომენტაროდ დატოვა და სიცილით გაემართა მისი მეგობრებისაკენ.
გოჩამ საათს დახედა,თემო იგვიანებდა,მობილური ამოაცურა ჯიბიდან და მისი ნომერი აკრიბა.
-სად ხარ ძმა?
-აი, თითქმის მოვედი შენს კორპუსთან ,5 წუთში მანდ ვარ-უპასუხა და ტაქსის მძღოლს სადარბაზო ანისნა ,სადაც უნდა გაეჩერებინა.ფული გადაუხადა,საჩუქარს ხელი დაავლო და მანქანიდან გადავიდა.ლიფტი მუშაობდა.ტითი ააყოლა ღილაკებს და მეცრე ნომერს მიაჭირა თითი,კარი ლამის ხურებოდა,რომ ქალის ხმა შემოესმა:
-დამელოდეთ თუ შეიძლება.
უცებ გაყო ვიწრო ჭრილში ხელი და ლიფტის კარი შეაკავა,ძლიერად მიაწვა და კარი ბოლოსკენ გადაიტანა,რომ კიბეზე სირბილით მომავალი გოგონასათვის ადგილი დაეთმო.ქალი მკვირცხლად შეხტა ლიფტში და კარიც დაიხურა.უცებ იცნო თემომ,ან როგორ დაავიწყდებოდა,კმაყოფილმა ჩაიღიმა და კაბის წორებით გართულ ქალს მიუბრუნდა.
-საღამო მშვიდობის მატა ჰარი.
თათიას მის ხმაზე და სიტყვებზე სწრაფი რეაქცია ჰქონდა,გაოცებული სახით ამოხედა,მაგრამ მანაც მაშინვე იცნო.
-ოოო ჯეიმს ბონდს ვახლავარ.
-მიგულეთ თქვენს სამსახურში-მსახიობური თავაზიანობით დაუქნია თავი,თან ეღიმებოდა ამ დიალოგზე-რომელ სართულზე მიბრძანდებით?
-მეცხრე-თათიაცას ეღიმებოდა ამ ყველაფერზე.
-ანუ ერთი გზა გვქონია-რიხიანად თქვა და მეცრე ნომერ ღილაკს კვლავ მიაჭირა თითი.
.................................
p.s.
ესეც მეორე თავი.ისევ ველი თქვენს კომენტარებს,შეფასებას,შთაბეჭდილებას,კარგსაც და ცუდსაც,მე ორივეს მივიღებ,მოვისმენ და გაითვალისწინებ
გისმენთ ჩემო ტკბილებო