გული ლამის გამისკდა ჩემი თავი, რომ დავინახე. თავი მისკდებოდა, ალბათ ძლიერად დარტყმის ბრალი იყო. ეს ყველაფერი ჩემთვის უკვე პიკი იყო და მობილურზე მამაჩემის ნომი ავკრიფე.
-მარიამ, როგორ ხარ საყვარელო?(ლაშა)
-ნორმალურად (მე)
-შენ რა ტირი? (ლაშა
-თბილისში ვარ
-რა მოხდა მარიამ? (ლაშა
-მარინა.... მარინამ.. მამა არ ვიცი როგორ გითხრა
-უბრალოდ მითხარი ჩემო ლამაზო
მეც ძალა მოვიკრიბე და 3წლის ნაგროვი ბოღმა გადმოვანთხიე
-აქამდე რატომ ართქვი რომ ვერიტანდი? (ლაშა
-შენ გიყვარდა და მაგიტო (მე)
-ოხხმაგისი, მარიამ მომისმინე ხვალვე გავეყრები მაგ ქალს, შენ თუ დაგიკავშირდა არ შეხვდე გაიგე
-კარგი (მე)
-ეხლა უნდა წავიდე გკოცნი
-დროებით (მე)
სახლში მალე მივედი, კარები რომ გავაღე ბიჭები ისევ იქ იყვნენ
-მარიამ რა მოგივიდა? (გაბრიელმა შემამჩნია)
--ეს რა არის? (ნინამ დაიკივლა და ჩემსკენ გამოიქცა
-მარიამ იტყვი რა მოხდა? (ლუკა)
-მანქანადამეჯახა (მე)
-გოგო ნორმალური ხარ წინ არ იყურებოდი, ან ვინ იდიოტი იყო რომ გაგიტანა? (ბექა)
-მიკრეს ხელი და ისე გამოვარდა დამუხრუჭება ვერ მოვასწარი (გავიხედე და ვის ვხედავ? ისევ ის ნაცნობი სახე
-ლექსო შენ დაეხჯახე? (ლუკა)
-ხომ გითხარი რაც მოხდა ( ლექსო)
-მარიამ კარგად ხარ? (თავი საშინლად ამტკივდა და ხელი მივიჭირე, ამ ლექსომ კიდევ შემამნიშნა
-არ ვიციმგონი........... (შემდეგ მხოლოდ ხმები ჩამესმოდა, მივხვდირომ ვიღაცამ ხელში ამიყვანა, თვალების გახელა ვცადე და გავახილი კიდეც, აიი აქ კიი ყველაფერი ნათელი გახდა ჩემთვის, ეს ის ბიჭი იყო ბათუმში, ცეცხლმოკიდებული სახლიდან რომ გამომიყვანა, რომელის ნახვასაც ამდენი ხანი ვნატრობდი, ზუსტად ისეთი მწვანე თვალები, რომლითაც მისი ამოცნობა შესაძლებელი იქნებოდა, გონებაში ყველაფერი აირია და ისევგავითიშე. არ ვიცი რამდენი ხანი მეძინა, როცა გავიღვიძე მივხვდი რომ პალატაში ვიყავი, ყველა იქ იყო, ლექსოს გარდა
-მარიამ როგორ ხარ? (ნინა)
-თავი მტკივა (მე)
-ტვინის შერყევა გაქვს (ლუკა)
-ნინა რამე მოხდა? (მე)
-ისევ ხველება აგიტყდა (ნინა)
როცა რამეზე ვნერვიულობდი, ჰაერი არ მყოფნიდა და ხველება მიტყდებოდა, ეს ხანძრის შემდეგ დამჩემდა
-არადა 1წელია არ განმეორებულა (მე)
-არაფერია (თაკო)
-როდის გამწერენ ? (მე)
-ხვალ დილით, ოღონდ სახლშიც უნდა იწვე (ლუკა)
-როგორ არის (გაფითრებული ლექსო შემოვარდა ოთახში)
-ცოტა ნელა, რომ გევლო უკეთ ვიქნებოდი (მე)
-ნუ იკბინები გოგო, შენც კარგად იცი რომ ხელი გკრეს (ლექსო)
-მაგრამ შენ გადამიარე (მე)
-მოიცა მოიცა ვინ გკრა ხელი? (ბექა)
-მარიამ სად იყავი? (ლუკა)
-ნატომ გკრა ხელი? (ნინა) ხომ გთხოვე არ წახვიდე თქო !
-ხო ნატო ვნახე
-ოხ მარიამ ოხ (თაკო) ჯიუტი ხარ
-არაუშავს (მე)
-შეხედე მაინცაქეთ გვკბენს (გაბო)
-მეძინება (ბავშურად დავიძახე და დავამთქნარე )
-ოჰოო ისეთი საყვარელლი იყავი რომმ არ დაგაძინოთ არ შეიძლება (ლექსო)
-მერე რას ელოდები გადი (მე(
-მარიამ ნუ იკბინები თქო! (თაკო)
-კაი ჩვენ წავალთ და დილით გამოგივლით (ლუკამ თქვა და ბიჭებს დავემშვიდობე)
-ისე ეს ლექსო რაღაცნაირად სიმპათიური ბიჭია არა? (მე)
თაკო და ნინა გვერდზე მომიჯდნენ და თვალებში მოომაშტერდნენ
-რა იყო? (მე)
-რა თქვი გაიმეორე
_მე? არაფერი მეძინება
-მარიამ (ორივემ ერთად დამიყვირა)
-მეძინება!
-კაი მაშინ ის გვითხარი რაო მამიდაშენმა ? (თაკო
-მეძინება თქო (მე)
-ოხ მარიამ, კაი მაგრამ ხვალ მაინც მოგვიყვები. (ნინა)
მეორე დღეს ყველამ მომაკითხა და სახლში წავედით. მანქნიდან გადავიდნენ და ლექსოსთან ერთად უკან ჩამომიტოვეს.
-ამათ დაავიწყდათ რომ ცუდად ვარ? (დავიწუწუნე)
-რა პრობლრმააა (ლექსო)
-ვერ გავიგე (მე)
-გაგაგებინებ მითხრა და ხელში ამიტაცა
-ეს არ მიგულისხმია (მე)
-მე ეს აზრი გამოვიტანე შენი წინადადებიდან (ლექსო)
-ცუდად გაგიგია (მე)
-რაღაც არაგონია (მითხრა და კიბეებზე ამიყვანა) სახეზე დავაშტერდი, ამდენი ხნისშემდეგ ისევ მას შევხვდი, ეს ბედისწერააა, ისევ ისს არის
-დიდხანს უნდა მიყურო თუ ჩამოხვალ? ლექსო, საშინლად შემცხვა და ავწითლდი)
-ჩამომსვი ?(‘მე)
-მადლობა მაინც გეთქვა
-შენი ბრალია ტვინის შერყევა რომ მაქვს შეგახსენებ (მე)
-მარიამ! (დაიყვირა) ჩემი ბრალი არ არის
-რა გაღრიალებს ?
-არ მიყვარს უსამართლოდ რომ რამეს მაბრალებენ (ლექსო
-რა ხდება? (გაბომ გააღო კარები)
-არაფერია უბრალოდ ტყუილად მაბრალებენ რაღაცას (თქვა და წავიდა)
-საით ძმა? (გაბო)
-ხვალ გნახავთ (ლექსო“) გამოჯნმრთელებას გისურვებ მარიამ (ლექსო)
ოთახში შევედით და უხასიათოდ დავეშვი სავარძელში
-რა გაყვირებდათ? (ნინა)
-გიჟია (მე)
ყველას გაეცინა ჩემს ნათქვამზე
-გუშინდელი გართობა ჩაგიშალეთ (მე)
-შენნ სულ გაგიჟდი? სხვა დროს იქნება (ლუკა)
-ხო რავიცი (მე)
-სწავლას რას აპირებ? (თაკო)
-საბუთებს გამოვაგზავნინებ (მე() და აქ გადმოვიტან ქულები ჯავხიშვილამდეც გამწვდება, თან 1თვეც და სწავლა დამთავდება
-ხო მართალია და მერე სადმე გავგაზოთ (გაბო)
-გენოსი ხარ რა (ლუკა)
-აუუ იცით ვინ ამეკიდა? (ბექა)
-ჰა? (ლუკა)
-აიი ლექსოს შეყვარებულის სალის დაქალი რომ იყო ტასო, ეგგ (ბექა)
-მერე? (თაკო) შენ რას შვები?
-ორივეს ერთი მიზანი გვაქვს მივიღებთ ჩვენსას და მერე ვსო (ბექა)
-გიჟი ხარ(ლუკა)
-არც ისე(ბექა)
ბიჭები ცოტა ხანი დარჩნენ და წავიდნენ მეც დასაძინებლად წავედი, ლექსოზე ვფიქრობდი, ნუთუ არ ვახსოვარ?
მეორე დღეს ავდექი და ნანა დეიდას საბუთებისგამოგზავნავთხოვე. გოგოები დამეხმარნენ და რამდენიმედგეში ყველაფერი მოაწესრიგეს. დილით ადრე ავდექი და უნიში წასვლა ფეხით გადავწყვიტე, თუმცა ისეთი ბედი მაქვს ცოტაც და იწვიმებდა,. მანქნის დამუხრუჭების ხმა გავიგე და გვერდით მივიხედე
-მოდი ჩაჯექიწაგიყვან (ლექსო იოყო)0
-არ მინდა წავალ ჩემით (მე)
-გაწვიმდება (ლექსო)
-მივასწრებ (მე)
-ნუ ხარ ჯიუტი (ლექსო)
-არ ვარ! (მე)
-მაშინ ჩაჯექი (ლექსო)
-კარგი ხო (მე)
და მოვთავსდი თავის მანქანაში
-იცი, ვიღაცას საშინლად მაგონებ, მაგრამ არ მახსენდება ვის (ლექსო, აიიი მთავარია რომ ვიღაცასვაგონებ შეიძლება მომავალში მიცნოს კიდეც)
-არაფერს მეტყვი? (ლექსო)
-მე არავის არ მაგონებ (მე)
შემდეგ სიჩუმე ჩამოვარდა, უცებ მანქანამ დაამუხრუჭა და გზიდან გადავარდა, ეს წინიდან მომავალი ავტომობილის ბრალი იყო. გული ლამის გამისკდა, ისევ ხველება ამიტყდა და თვალებიდან ცრემლები წამომივიდა (დედაჩემი ავტოკატასტროფაში დაიღუპა) მინა ჩამოვწიე და ვცადე ჰაერი უკეთ ჩამესუნთქა
-მარიამ კარგად ხარ? (ხმას ვერ ვიღებდი) მარიამ თქვი რამე,
-წყ.... წყაააალიი (ვუთხარი და მანაც მომაწოდა სასწრაფოდ დავლიე და ამოვისუნთქე, შემდეგ ლექსომ გამომართვა და სახეზე მომასხა
-უკეთ ხარ?
-კი . სახლში წამიყვანე
-კარგი (ლექსოო)