უნივერსიტეტიდან ადრე გამოვედი და სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექი, სადაც დედინაცვალი მელოდა. დედაჩემი 14წლის ასაკში გარდამეცვალა და მამა კი სამუშაოდ არის გერმანიაში წასული. ჩემი დაქალის დამწვარ სახლს ჩავუარე რომელთანაც უამრავი მოგონება მაკავშირებდა. 16წლის ვიყავი როცა ირინაზე (დედინაცვალი) გაბრაებული მამაჩემის ზმაკაცის ზურასსახლში მივედი. თავისი ქალიშვილი ნინა ჩემი საუკეთესო დაქალია
-ვახ მარიამ შემოდი შვილო (ნანა)
-გამარჯობა ნანა დეიდა. ნინო სახშია?
-კი კი მოდი, ისევ მარინა? (მკითხა და თვალები გადაატრიალ)
-რათქმაუნდა(მე)
-მარიამ შემოდი შვილო (ზურა)
-გამარჯობა ზურა ბიზია (მოვიდა და გულზე მიმიკრა) ნინა ჩამოდი დროზე (დაუზახა თავის ქალიშვილს)
-რა მოხდა? (ზურა)
-რა რა მოხდა? მარინამ მოუშალა ისევ ნერვები, (ნანა)
-ოხხ! (ზურა) დაველაპარაკები ამ დგეებში ლაშას (მამაჩემი)
-არა არ არის საჭირო (მე)
-კი მაგრამმარიამ შვილო (ნანა)
-როგორ შეიძლებოდა რომ დედაჩემის გარდაცვალების დგეს მაინც არ აეყარა თავისი ბინძური დაქალები სახლში (ტირიი ამიტყდა)
-რა მოხდა მარ? (ნინო მომვარდა)
-აბა თუ გამოიცნობ (ჩემი ცისფერი თვალები მივანათე )
-მარინა? ჰაჰჰ მაგას რა თქმა უნდა (ნინ)
-ადექი შოკოლადის ნამცხვარი ვჩამოთ და ხასიათი გამოგიკეთდება (ნანა)
-ოჰოო მოვდივარ (მე და ნინა სამზარეულოში გავყევით)
-ძალიან ცხელა (ნინო)
-რა იქნება შვილო აბა, შუა ზაფხულია (ნანა)
-ჭამეთ შვილო (ნან)
ამ ადამიანებს ყოველთვის შეეძოთ ჩემი გამხიარულება და შეძლესკიდეც
-დამწვრის სუნი არ გცემთ? (ამის თქმა და ცეცხლის გაჩენაც ეერთი იყო)
შეშინებულები ვიყურებოდით ვერ ვიაზრებდით რა ხდებოდა,
-მარიამ გამოდი, ნინა ანდრიას და გიოს ძინავთ (ტყუპები)
-მე ამოვიყვან (დავიძახე და ბავშვები გავაღვიზე, სახლისნახევარი უკვე ცეცხლის ალში იყო გახვეული, ყველანი გავედით
-ზურა ბიძია (დავიყვირე და ლამის გასული, ისევ უკან მივბრუნდი, ზურას ვეძებდი, მაგრამ ვერ ვიპოვე, სუნთქვა მიჭირდა, თვალები ამეწვა და იქვე ჩავიკეცე. უცებ საოცარი სიმსუბუქე ვიგრზანი, ჰაერი და თვალები რომ გავიხილე, სასწაულად სიმპათიურ ბიჭს ვეჭირე ხელში რომ დამინახა გამიღიმა და მითხრა ყველაფერი კარგად იქნებაო, შემდეგ შემდეგ გავიღვიძე და გავიგე რომ ზურა აღარ იყო, იმ დღის შემდეგ ის ბიჭიც აღარ მინახავს, მე კი უიმედოდ შემიყვარდა ვიღაცაააააა
ამ ფიქრებში ჩემს სახლსაც მივადექი, ხო მართლა ეხლა 19წლის ვარ, იმ დღიდან 3წელი გავიდა. ჩემი დედინაცვალი უშუალოდ მე ცუდად არ მეპყრობა რადგანაც მისთვისფულის საბადო ვარ, მაგრამ თავისი ქცევებით საშინელ მდგომარეობაში მაგდებს. კარებზე დავაკაკუნე და არ გამიღო, ჩანთაში გასაღები მოვძებნე და კარიავაღე. ოთახს თვალი მოვავლე და იქ ნამდვილად არ იყო მარინა, მაგრამ თავისი ოთახიდან რაღაც ხმები კი გამოდიოდა, წავედი და კარები ოდნავ შევაღე, გავშრი როცა დავინახე შიშველი მარინა და ვიგაც კაცი სრულიად შიშველნი იყვენ და ჟი....ობდნენ. არაფერი ვთქვი ჩემი ოთახის კარები გავაღე და ნივთები ჩემოდანში ჩავალაგე, გავიგონე კარების ხმა და მივხვდი, რომ ის მამაკაცი წავიდოდა. ცრემლები შევიწმინდე და გარეთ გავედი
-მარი შენ აქ როგორ? (დაიბნა)
-უიი მარინა შენ სახში იყავი?
-ვერ გავიგე?(მარინა)0
-კახპა ხარ, მარინა ქუჩის ქალი, მეძ... მამაჩემს ატყუებ. ეს როგორ გაბედე, თავმოყვარეობა საერთოდ არ გაქვს?
-მომისმინე ლაწირაკო (პოზიციები არ დათმო) მადლობა მითხარი რომ გაგზარდე..
-მე შენ კი არა დედაჩემმა გამზარდა, მისი გარდაცვალების შემდეგ კი ჩემითავის პატრონი მე ვარ გაიგე (მე)
-და საერთოდ წავედი ამ სახლიდან (მე)
-ვერ წახვალ (კარებთან მისული შემაჩერა)
-რატომ მარინა, ფული მოგაკლდება? (მე)
-წადი აუტანელო, ბინძურო არსებავ (მითხრა, ხელი მკრა და კიბეებზე დამაგორა,შემდეგ კი კარები მიიხურა)
ცრემლებმა თავისით იპოვეს გზა, გაუზრებლად ჩავჯექი მანქანაში და თბილისისკენ ავიღეგეზი. გზაში ნინოს დავურეკე. ის ჩემს ბინაში ცხოვრობდა, ზურას გარდაცვაების შემდეგ მამაჩემი ეხმარება ნნინოს ოჯახს, თავიდან უარზე იყვნენ მაგრამ ბოლოს დავითანხმე. ჩემი ბინა კი საკმაოდ დიდი იყო ამიტომ ორივენი თავისუფლად დავეტეოდი
-ვაახხ მარიამ? (ლუკა- ნინოს შეყვარებული)
-ლუკა როგგორ ხარ? (მე)
-რავიცი ნორმალურად (ლუკა)
-შეგიძლია ნინას გადასცე მობილური? (მე)
-კი როგორ არა, მარიამ მოხდა რამე? (ლუკა- ესადამიანი სულ 2ჯერ მყავს ნანახი, მაგრამ საოცარი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე)
-კი, გთხოვ ნინა დამალაპარაკე
-გისმენ? მარიამ ხომ კარგაად ხარ? (ნინა)
-ნინ (ტირილი ამიიიტყდა,) დღეს ჩამოვდივარ
-მშვიდობაა მარიამ, მარინამ რამე დააშვა? (ნინა)
-მერე მოგიყვები (მე)
-მომისმინე ეხლა დამშვიდდი, და ისე მართე მანქანა (ნინო)
-შევეცდები, (მე)
-გელოდები გკოცნი)
რამდენჯერმე ვიფიქრე მამაჩემზე დამერეკა, მაგრამ ვიფიქრე, რომ ჯობდაცოტა დავწყნარებულიყავი.როგორც იქნა ჩავაღწიე
-ნინნ მოვედი(დავიყვირე და ოთახში შვედი,) ამას ვის ვხედავვ (დავიყვირე და თვალი მოვავლე ჩემს კიდევ ერთ დაქალლს-თაკოს დალუკას რამდენიმე ძმაკაცს რომლებსაც უკვე ვიცნობდი-ბექას და გაბრიელს) ყველას მოვეხვიე
-როგორ ხარ? (ლუკა)
-რავიცი ნორმალურად)
-ჩემი ლამაზი (ნინა)
-იედია წასვლას ისევ არ აპირებ (თაკო)
-არ არსებობს (მე)
-კაი მიდი ეხლა დაისვენე მერე ჩემი ერთი ძმაკაცი მოვა და წავიდეთ ავღნიშნოთ შენი აქ ხილვა (ლუკა)
-რომ გადავდოთ ? (მე)
-გამორიცხულია (ბექა)
-არ ღირს გაბრძოლება(გაბო)
-ხო კაი(წავეი და ოთახში მოვთავსდი, ჩამეძინა კიდეც, მაგრამ მობილურის ხმამ გამომაღვიძა ჯერ მხოლოდ 6საათიიყო, ვუპასუხე
-გისმენთ
-მომიმინე მარი ახლავე გამოდი ჩემთან გელოდები (როგორც მივხვდი მარინას და-ნატო იყო, რომელიც თბილისში ცხოვრობდა)
-რატომ? (მე)
-სალაპარაკო გვაქვს გელოდები (მითხრა დაგამომირთო,)
გარეთ გამოვედი ბიჭები წასულლები იყვნენ
-რა მოხდა? (ნინა)
-მოგვვიყევი რა (თაკო)
დავჯექით და გოგოებს ყველაფერი ვუამბე
-აპირებ წასვლას? (ნინა)
-რათქმა უნდა (მე)
-იქნებ არ ღირს (თაკო)
-რათქმა უუნს=და ღირს ვუთხარი და მივედი ნატოს სახლთან
გარეთ დამხვდა სადარბაზოსთან
-მარიამ შვილო (წამმოვიდა ჩემსკენ)
-არ გაბედო (ხელით შევაჩერე)
-მოდი დავილაპარაკოთ (ნატო)
-გისმენ (ვუთხარი და ხელით ვანიშნე დაეწყო)
-მიეცი კიდევ ერთი შანსი მარინა, მან ხომ გაგზარდა, ნუ იქნები შვილო დაუნახავი
-ეხლა მომისმინე, უკვე საკმარისად გისმინე მე.... მარინას არაფერს ვაპატიებ და უფრო მეტიც დღესვე დავურეკავ ამაჩემს
-ამას არ გააკეთებ (ნატო)
-ამასაც ვნახავთ (მე)
-დამპ... მითხრა და ხელი ძლიერად მკრა. წავბარბაცდი და მანქანას შევუვარდი, რამდენიმე ბრული გავაკეთე და ძირს დავეცი, საბედნიეროდ სერიოზულად არ დავზარალებულვარ, მანქნიდან მძღლი გადმოვიდა და ფეხზე წამომაყენა
-კარგად ხართ?
-როგორ ვარ კარგად როცა ზედ გადამიარეთ (მე)
-მე კი არა თქვენ იბიძგათ ვიღაცამ (უცებ ავიხედე და... ღმერთო როგორ მეცნობა ეს ტიპი მისი გამოხედვა, მწვანე თვალები, აა სადღაც მინახაავს ისსს)
-რა იყო? წამოდი საავადმყოფოში
-არა არ არის საჭირო, (ჩემი ხელი გამოვაცალე და ჩემი მანქნისკენ მივდიოდი)
ჩავჯექი, თავი საშინლად მტკიოდა, ეტყობა ძლიერად დავარტყი, სარკეში როცა ჩავიხედე დავინახე კისერზე სისხლჩაქცევები და ასევე ხელებზე.







გავაგრძელო?