ერთ პატარა ქალაქში ცხოვრობდა გოგონა,რომელმაც თხუთმეტი წელიწადი ქალაქში გაატარა. მარიამი ძალიან ლამაზი,მეგობრული და გულკეთილი გოგონა გახლდათ. მას ძალიან ბევრი მეგობარი ყავდა.იცინოდა, ცეკვავდა,მღეროდა მოკლედ გართობის მეტი არაფერი არ იცოდა.ეს ყოველივე ასე გაგრძელდებოდა,რომ არ მომხდარიყო ის რაც მოხდა.გოგონას მამამ გადაწყვიტა,რომ საცხოვრებლად სოფელში გადასულიყვნენ.მარიამს ეს ყოველივე არ მოეწონა, მაგრამ რაღას იზამდა?ის და მისი ოჯახი სოფელში დასახლდნენ.როდესაც პირველად მივიდა სკოლაში მას ძალიან თბილი ხალხი დახვდა მათ შორის იყო ერთი გოგონა ეკა.კლასში ყველა ცდილობდა,რომ გოგონას თავი უცხოდ არ ეგრძნო,ყველა უღიმოდა და თბილად ექცეოდა.დასვენებაზე სხვა მოსწავლეებიც შედიოდნენ მის კლასში მათ შორის იყო ბექაც.როდესაც მარიამმა ბექა დაინახა რაღაც უცნაური იგრძნო(დანარჩენს მარიამი თვითონ გიამბობთ)
როდესაც ბექა დავინახე ტანში ჟრუანტელმა დამიარა,გულმა ფეთქვას მოუმატა თითქოს საგულედან ამოვარდნას ცდილობსო. არ ვიციი რა მომივიდა,ბექა მომიახლოვდა და მკითხა -რა გქვია?
-მარიამი
-მე ბექა.სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-წეროები ვითამაშოთ?
-რატომაც არაა
-წეროები
-მიფრინავენ...
გულში ვიცინოდი მაგრამ ამავდროულად გული საშინლად მიცემდა.ჯერ ბიჭს წეროების სათამაშოთ არ დავუპატიჟებივარ.სასაცილოა არაა?მაგრამ როდესაც დრო გავიდა მე ამაზე არ მეცინებოდა.
დღეები ნელ-ნელა გადიოდა.ბექას ყიველდღე ვხვდებოდი სკოლაში.ბევრს ვლაპარაკობდით და ვიცინოდით,უბრალოდ ერთად თავს კარგად ვგრძნობდით.მე და ბექა დავმეგობრდით ერთმანეთს ყველაფერს ვუყვებოდით.ერთ დღეს როდესაც სკოლაში ვსაუბრობდით ბექამ მკითხა
-მარიამ შეყვარებული გყოლია?
-კი მყავდა.
-ალბათ ბევრსაც მოწონდი
-სიმართლე არც ისეე
-კიდევ გიყვარს ის ტიპი?
-არა რაც ერთმანეთს დავშორდით ორი წელი გავიდა.
-რატომ დაშორდი?
-მაშინ პატარები ვიყავით,მას ჩემი დაქალი შეუყვარდა
-ხომმმ.ცუდია
-და შენ?
-რა მე?შეყვარებული გყოლია?ან რამდენი გყავდა?
-კი ერთი მყავდა
-კარგად დაფიქრდი ერთი?
-კი მარიამ ერთ
-რატომ დაშორდი?
-არ მინდა ამაზე საუბარი,სხვა დროს მოგიყვები
-კარგი.