ჩემი დილა მაღვიძრის საშინელი ხმით იწყებახოლმე შემდეგ სადილი მშობლებთან ერთად და ვემზადები სკოლაში წასასვლელად,წელს აბიტურიენტივარ და ყველანაირად ვცდილობ მთელი ყურადღება სწავლაზე მქონდეს გადატანილი რასაც შეძლებისდაგვარად ვახერხებ...
-ამაშუკელი რო წელს ჩვენთან ერთად ისწავლის იცოდით?
-კაირა რააზრიქონდა 12კლასში გადმოსვლას
-ჩვენი კლასი აირჩიაო პარალელში არაფრით დაჯდაო თათამ მითხრა
-რასელოდით აბა?ხიზანა და ყაზახა აქარიან და მაგათ გარეშე არმოძრაობსო
-შენ საიდან ეგთემები?
-გუშინ არმითხარი ნუცა?
-აუხო ისეთი მთვრალი ვიყავი აღარაფერი მახსოვს გუშინდელიდან
-არც ის შენდა ხიზანარო...(აღარ დავაბოლვე ბოლო ფრაზა)
-რა???(გაოცებული სახით შერჩა ნუცა,სიცილი ვეღარ შევიკავე ნუცას ესეთ სახეზე)
-კაირა ჩემმეტი საღადაო ვერავინ ნახეგოგო?
-ბოდიშით არმინდოდა...
მცირე პაუზიშ შემდეგ ყიფიანი მმოუჯდა მაგიდას
იოანე ყიფიანი-18 წლის 1.83 სიმაღლის შავგრემანი ვიდიანი ტიპია,ისეთი სახით მოგვიჯდა გვერდზე ეგრევე მივხვდი რამე ჭორი ქონდა მოტანილი
-აუ რაგავიგე აზზე არხართ
-აბა დაიწყე
-თათა როა პარალელში აზზე ხოხართ? მაგას ველაპარაკებოდი და დევდარიანი ჩამოვიდაო...
გადავფითრდი,ფერი დავკარგე ესე მეგონა ეგაა და თავზე დამემხობოდა ყველაფერი...როგორ უნდა შემეხედა დევდარიანისთვის აზრზე არვიყავი მარა ერთ რაეს დაზუსტებით ვხვდებიდი აზრი არკონდა იაზვობას ან თუმდაც რაიმე ამდაგვარს...თავი ისედავიჭირე თითქოს არაფერი იყო გავიღიმე და ყიფიანს გავხედე
-კაითრა დევდარიანი? ეგ აქმოსვლას გაბედავდა? აჰაჰაჰ მაგარი ბიჭია ანდრიეა
-არგაგიტყდა მაგის აქმოსვლა?
-რატო უნდა გამიტყდეს კაირა
ზარი დაირეკა ყველა კლასში ავედით როგორც წესი დევდარიანთან ერთად ვიჯექიხოლმე მაგრამ წელს მისი ადგილი ყაზახამ დაიკავა.კლასში ერთდროულად შემოვიდნენ ამაშუკელი და დევდარიანი სახე შემეცვალა ყველამ შეამჩნია ჩემი გადათეთრებული სახე დევდარიანის სახეზე ცინიკური გამომეტყველება იმდენად იყო გამჯდარი წარბიც კი არშეხრია ჩემსდანახვაზე.
-ქეთა გავიდეთ გინდა?
-არაყაზახ არმინდა(ხელი ხელზე ჩამკიდა გაყინულ ხელებს ესუნდოდა ნამდვილად...ცრემლებს ვიკავებდი დევდარიანის დანახვა ესეთ მდგომარეობაში თუ ჩამაგდებდა ნამდვილად არვიცოდი...სიმწრის სიცილი ამიტყდებოდა ესყველაფერი ცოტახანი კიდევ რო გაგრძელებულიყო.ჩემს ბედზე ამაშუკელი და დევდარიანი უკან მოგვიჯდნენ და აი გაისმა ალექსანდრეს ბოხი ხმა
-ზდაროვა ბავშვებო
-ვა ალექს დღეიდან ჩვენთან ხარ ხო?
-კიტო მაგრად მიხარია...გამარჯობა ქეთა
-გამარჯობა ალექსანდრე
წუთიერი დუმილი და ჩემ ცხოვრებაში კვლავ ჩაერთო ანდრეა დევდარიანი
-ჩემიგოგოო ქეთუს როგორხარ?
-ვა ანდრო კარგად შენროგორხარ?
-უშენოდ როგორ უნდა ვიყო ქეთუს აჰაჰაჰა
-ეხლა ამას მოვკლავ(ხელი მაგრად მომიჭირა ყაზახამ)
-არგინდარა
-დიდიხანია თემა არგვქონია ხო ყაზახ?
-რახდება ამიხსნით? (საუბარში ჩაება ამაშუკელი)
-ეეე ახალიბიჭი...შენ არგეხება და მოდი დაწყნარდი კარგი?
მთელი გაკვეთილის მანძილზე არცერთ ჩვენგანს ხმა არდაცდენია ანდრეას სახეზე ირონიული გამომეტყველება არმოშლია...მაღიზიანებდა ესყველაფერი ძალიან წამებს ვითვლიდი როდის მორჩებოდა აკვეთილი,დრო გაიწელა საშილად გაიწელა გაკვეთილი დაროგორც იქნა დაირეკა ზარი...დავავლე ჩანთას ხელი და გარეთგავედი
-ეს კიდევ ისტერიჩკაა? (ცინიკურად ჩაილაპარაკა ანდრეამ)
მერე მერხზე ხელის ბრახუნი იყო და ყაზახას აშლილი სახე...გარეთ ხიზანიშვილი დამხვდა არც კიმივსალმებივარ ისე გავედი სკოლის ეზოდან...ფეხით მივსეირნობდი ცოტა დავმშვიდდი არვიცოდი როგორშიძლებოდა იმადამიანის ყურება რომელიც ეს მძულდა,ახრჩობდა ზიზღი,გულისრევამდე მინდოდა დევდარიანის დახრჩობა შემდეგ საკუთარ თავზე მეცინებოდა და სიმწრის სიცილი ცრემლეში გადამდიოდა.
გაბრუებლი დავდიოდი გზაზე მანქნის სიგნალმა რომ გამომაფხიძლა გაიგნებული მივიხედე მანქანიდან ალექსანდრე დოგადმოვიდა
-კარგადხარ?
-არაჩვეულებრივად
-მიგიყვან სახლამდე თუგინდა
-მადლობა...(გაბრუებული ვიყავი ნახევარი გზა ისე გავიარეთ სიჩუმე ბატონობდა)
-იცი ყველა შენგეძებდა...
-მარტო წამოსვლა მომინდა სულესიყო
-დევდარიანთან რახება?
-ძაან პირადულია
-არუნდა მეკითხა
-არაფერია დაიკიდე...
სადარბაზოს წინ ნამქანა გააჩერა უბრალოდ მადლობა გადაუხადე და უბრალოდ გავიღიმე...სახლში როგორც კიშევედი უცნაურიი სამზადისი დამხვდა
-რახდება მარიამ?
-დილას დამავიწყდა თქმა დე ახალი მეზობლები მოვლენ დღეს ხო იქნები სახლში? თუ სადმე აპირებ გასვლას?
-არადე არსად გავდივარ დღეს მაგრამ რააუცილებელია ჩემი დასწრება?
-კაირადე გთხოვ (დათანხმების ნიშნად თავი დავუქნიე და ჩემსოთახში ავედი გამოვაღე კარადა რატომღაც სურვილი გამიჩნდა ახალ სამეზობლოზე შთაბეჭდილების მოხდენის შავი მჩლიანი კაბა ჩავიცვი სადღაც მუხლებამდე იყო თმები ავიწიე და ქვევით ჩავედი...ძაან უბრალოდ ურვილიც არმკონდა დიდი ხალხმრავლობის მაგრამ გასაოცარი იყო როდესაც მისაღებ ოთახში ალექსანდრე ამაშუკელი დავინახე)
-ეს ჩემი შვილია ქეთა...დე გაიცანი ეს ალექსანდრე და მისი მშობლები არიან...ბატონი ზურა მამას ბავშვობის მეგობარია
-კიდევერთხელ გაარჯობა ალექსანდრე
-ჩვენ უკვე ვიცნობთ ერთმანეთს (და ძაან საყვარლად გაიცინა:)
მაგიდას მივუსხედით ათას თემაზე იყო ლაპარაკიმშობლები ლაპარაკობდნენ ჩვენ კი ტელევიზორთან გადავინაცვლეთ
-იცოდი დღეს რო აკ ვიქნებოდი?
-არასაიდან სკოლის მერემითხრა დედა ახალი მეზობლებიო...აზრზე არვიყავი შენზე თუამბობდნენ
-არცმე როდაგინახე გამიკვირდა ძალიან კარგი იჯახიგყავს
-მადლობა...შენც
-გინდა გარეთ გავიდეთ?გავისეირნოთ ან დადმე დავჯდეთ
-კირავი კაიიქნება
ქურთუკები ავიღეთ დაგარეთ გავედით...უკვე ბნელოდა ლამპიონებიც ანთებულიიყო ჩვენკი უბრალოდ მივსეირნობდით...კორპუსთან პატარა პარკი იყო ყოველთვის იქ ვჯდებოდით მედა ბავშვები...სკამზე ჩამოვჯექით
არვიცი რატო მომივიდა ესეთი სულელური შეკითხვა მარა რაც პირველად ენაზე მომადგა ის ვკითხე არადა არმჩვევია ესე...
-დიდიხანია ბიჭებს იცნობ?
-აჰაჰა ყაზახაზე და ხიზანაზე ამბობ?კიდიდიხანია ბავშვობიდან ერთადვართ...მერე რაღაც მოხდა და თბილისიდან წავედით მარა კონტაქტი სულმქონდა ბიჭებთან ეხლაც დიდიხნით არვარ ჩამოსული 1-2 თვეში ისევ წასვლას ვაპირებ (რატომღაც მეწყინა ამფრაზის გაგონება) -შენ დიდხანია იცნობ?
-მეც ბავშვობიდან,უცნაურია რო არმახსოვხარ
-სხვანაირი ბავშვი ვიყავი უბანში არგავდიოდი და ალბათ მაგიტომ (და ნაზა გამიღიმა)
-ალბათ მაგიტომ არმახსოვხარ...
დიდიხანი არიყო გასული სასტავიც შეიკრიბაა ყაზახასდა ხიზანას ხმა შორიდანაც კარგად გვესმოდა
-ჩემიგვრიტებიი
-კაიტო შეეშვი თორექეთა გაგვტყიპავს
სადარბაზოდან ანდრე და ნატალი გამოვიდნენ ისეეხუტებოდნენ ერთმანეთს ყველაფერი ცხადიიყო...ცინიკურად გავიცინე -იმათ შეხედეთ
-აუტო ეს ნატას ეჩალიჩება?
-რაღა ეჩალიჩებე ვერხედავ უკვე?
-დევდარიანს თავში ტვინი როქონდეს ქეთას სუხელისგულზე ატარებდა შანსი როქონდა მაშინ (აუღელვებლად თქვა ამაშუკელმა დაშემომხედა...ძალიან მესიამოვნა ესრომთქვა არვიცი რატომარა უცნაური გრძოობა გამიჩნდა)
-აბაბიჭო ეგ დაბადებიდან .... (აღად დააბოლოვა ფრაზა კურტანამ)
გიორგიკურტანიძე-19 წლის სწავლბს საქართველოს უნივერსიტეტში 1 კურსისსტუდენტი როდესღაც ანდრეა დევდარიანის ყველაზე მაგარიძმაკაცი მარა წინაწლის თემების შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა.ანდრეა დევდარიანი არიყო ისეთი ტიპი ყველასთან როეღადავა უბრალოდ ანდრეა იყო ჩემი პირველი სიყვარული რომელშიც ძალიან შევცდი კურტანა როარა ანდრეას ვერ გავიცნობდი ამიტომ ამადამიანს დიდი როლი აქვს ჩემ ცხოვრებაში
-გეყოთრა დევდარიანის გაჭორვა რითვეღად დაივიწყეთ ეგთემები (თვალი ჩამიკრა ანიმ და სიცილით მმიჯდა გვერდზე)
-არა ვაღიაროთ წყვილიაა...დააკვდნენ ერთმანეთს
ყაზახას სახე არმავიწყდებოდა დევდარიანის დანახვაზე ზიზღი შიგნიდან კლავდა მარა არაფერს იმჩნევდა შემომხედავდა გაიღიმებდა.უბრალოდ ცუდი სანახავიიყო ეს უთანხმოება იმადამიანებს შორის რომლებიც მუდამ ერთადიყვნენ და ერთმანეთის გარეშე არცკი მოძრაობდნენ.
ალბათ გაინტერესებთ რამოხდა ერთი წლისწინ...
ხიზანასთან ყოველწლიურად პართისავით იმართებოდა რაღაც ყველა ჩვენით მ ივდიოდით და მედა დევდარიანი ერთად უნდა წავსულიყავით მაგრამ გადამაგდო.მიზეზი არვიცოდი ამიტომმე კურტანა და ხიზანა ერთად ავედით
2საათის მერე საერთო ნაცნობმა დაგვირეკა და მოგვახსენა დევდარიანის თემები...კურტანას მანქანა აუყვანია ვიღაც გოგოსთან ერთად საგურამოში ასულა მაგარი მთვრალი და რაღაცას შეჯახებია ისგოგო იქდაუტოვებია ფეხმოტეხილი თვითო კიდემოუხევია...ამისმერე 2კვირა რაღაც ტყუილებს ეუბნებოდა ბიწებს შარში გახვეულა ამათთანაც უჩხუბია და ძაან სტარნი აბბებიყოფილა არცმემომიყვნენ ბოლომდე რაცმოხდა მარა ცხადიიყო ყაზახას დამოკიდებულება დევდარიანისმიმართ.
უკვე კარგად დაბნელებულიიყო როდავიშალეთ როგორც მეზობელს შეეფერება ალექსანდრემმიმაცილა სახლთან და თვითონაც წავიდა...ჩვენი კორპუსები ერთმანეთს უყურებდა და თამამად შემიძლია ვთქვა ნებისმიერდროს შემეძლო ალექსანდრეს დანახვა.მთელიღამე ვერმოვისვენე სულ ანდრეაზე ვფიქრობდი როგორმინდოდა დამერეკა მარა თავმოყვარეობას ვერგადავუხვებდი მაინტერესებდა რამოხდა მაშინ მაგრამ ყველა ჩემი კითხვა პასუხის გარეშე რჩებოდა.
____________________
გამარჯობა ბავშვებო...მადლობთ ვინც კითხულობთ ამ მოთხრობას და მოგწონთ,გუშინდელ თავს ბევრი შენიშვნა მოყვა და ოდნავ მაინც შევეცადე ამყველაფრის გამოსწორებას <3 ველოდები შეფასებას იმედია მოგეწონებათ