ყოველდღე მოდიოდა ნიკუშა ჩემთან.ზედმეტი არაფერი არ ხდებოდა,უბრალოდ დივანზე ვისხედით,ფილებს ვუყურებდით,რომ მოგვბეზრდებოდა ვლაპარაკობდით.ხანდახან ისე გადიოდა დრო ვერც ვამჩნევდით და გვათენდებოდა.ჩემთან ხშირად რჩებოდა.თავიდან კარგი მეგობრები ვიყავით,ვიცინოდით გრძელენიანების აგორებულ ჭორებზე.
ამბობდნენ რომ თურმე ნიკუშა მაგრად მხმარობდა,ისიც მომაწერეს რომ ფეხმძიმედ ვიყავი.ამ ჭორზე იმდენი ვიცინეთ ეხლაც არ დამავიწყდება,ბოლოს სცილი ტირილში გადაგვდიოდა...
ნიკა თავიდან კარგი მეგობაირ იყო,მერე მომწონდა,თან ძალიან მომწონდა,მაგრამ არ ცდილობდა რომ ურთიერთობა დაგვესერიოზულებინა,მოსწონდა ისეთი ურთიერთობა,როგორიც გვქონდა,ამიტომ მეც მას ვყვებოდი და ვცდილობდი რამე არ გამეფუჭებინა.


ნიამ შემცვალა.ვაბშე დავიკიდე ძმაკაცები,ოჯახი,გოგოები.ნიას მეტი არაფერი მაინტერესებდა,სულ ნიასთან ვიყავი,მასთან ხშირად ვრჩებოდი,თუნიასტან არ ვიყავი ტელეფონზე ველაპარაკებოდი.სანაძლეოც წავაგე,თავისთავად და მანქანა გიოს გადავულოცე.ერთი წამითაც არ დამნანებია და არც ნიას შებმა მიცდია.მასზე სერიოზულად ვფიქრობდი.ნიასთან თავ ბედნიერად და განსაკუთრებულად ვგრძნობდით,არ მინდოდა ჩემი ზედმეტი ნაბიჯით რამე გამეფუჭებინა...

1თვეა ნიას ვიცნობ და უკვე აღარ შემიძლია.გამაგიჟა,უკვე აღარ მსიამოვნებს მის გვერდით ყოფნა.იმიტომმ არა რომ თავი მომაბეზრა,პირიქით,ნია არასდროს მომბეზრდება.უბრალოდ არ შემიძლია ვიყო ასე ახლოს და ასე შორს ადამიანთან რომელიც შმეიყვარდა.ნიამ თავი შემაყვარა...
დავიღალე...1 თვეა ერთფეროვანი ურთიერთობა გვაქვს,არანაირი წინსვლა.ვერც კი ამჩნევს,რომ მის მიმართ გულგრილი არ ვარ,ალბათ არც მოვწონვარ,უბრალოდ კარგი მეგობარი ვარ მისთვის

-ნიკუშ რა გჭირს ბიჭო?
-არაფერი
-კაი მე რას მატყუებ
-ოო ატ**ებ
-ნია ხო?გიყვარს?
-ხო რა
-მერე რას მიკეთებ ბიჭო!ყოველდღე მაგ გოგოსთან იჩიტები,გაანძრიე ტრ**ი და იაქტიურე,თორე მობეზრდება ერთიდაიგივე ურთიერთობაა
-ვიზავრამეს
-ქენი ქენი

მთელი დღე ველოდე და არც მოვიდა,ვურეკავდი არ იღებდა,მესიჯებს ვწერდი ყველგან,სადაც შესაძლებელი იყო რომ ენახა,მაინც არ მპასუხობდა...გიოსაც დავურეკე არ ვიცი სადარიო მეც ვეძებ მთელი დღეა,თუ გავიგებ რამეს შეგეხმიანებიო.ნერვიულობისგან მოვკვდი,რა ღარ ვიფიქრე ათასი საშინელება.ბოლოს ემოციებისგან დაღლილს დივანზე მიმეძინა.
1 კვირა გავიდა,არც დაურეკავს არც ამოსულა,არც მოუწერია,არც გიო შემხმიანებია.
წავედი.ყაზბეგში წავედი,თანაც მარტო.უბრალოდ ყველაფრის გაანალიზება მინდოდა.არ მინდოდა ნიასთვის სიყვარული ამეხსნა და მერე აღმოჩენილიყო რომ არ მიყვარდა.1 კვირა დავიკარგე,მობიური თბილისში დავტოვე,ყველაფერზე დავფიქრდი.
ნნია ისე მომენატრა,მის გარდა არაფერი მახსოვდა.უფრო მეტი დრო მინდოდა მთაში გამეტარებინა,მაგრამ ვერ გავძელი,ნიასთან წამოვედი.უკვე დარწმუნებული ვიყავი,რომ მის გარეშე 1 საათიც ვერ გავძლებდი.
მი ყვარ და

ნანკასგან ვბრუნდებოდი,ასე ორის ნახევარი იქნებოდა.ტაქსის მძღოლიც დებილი შემხვდა და სადღაც ჯურღმულში გამიჩერა,მაგრამ მაინც ფეხით გადავწყვიტე გასეირნება.ნიკუშაზე ვფიქრობდი...
ძალიან მომენატრა,ისე შევეჩვიე მეც ვერ მივხვდი.ფილმებსაც ვერ ვუყურებდი მის გარეშე,სახლში მისვლა მეზიზღებოდა,რომ ვიცოდი რომ ერთად არ ვიქნებოდით.მაგრამ თან ძალიან გაბრაზებული ვიყავი,რომ არ მეხმიანებოდა.ალბათ მობეზრდა ყველაფერი,ჩვენი უერთიერთობა.თავი შემაყვარა და წავიდა...
სადარბაზსთან ნიკუშა დავინახე,გვერდის ავლა მინდოდა,იმის ნიშნად რომ გაბრაზბეული ვიყავი,მაგრამ ვინ მაცადა


-ნიააა ,,ვითომ'' ვერ დამინახე?
-ვაა ნიკა?შენ აქ რა გინდა?
-რავი ყოველდღე ამოვდიოდი და რაუნდა მინდოდეს აბა
სარკაზმით მითხრა და სიგარეტს გაუკიდა
-რავი 1 კვირაა დაგავიწყდი და რაუნდა გინდოდეს აბა?
-კაი ნიკუნ ნუ სწერვობ ...არ გიხდება შენ
პაუზის შემდეგ მითხრა და იმხელა ნაპასი დაარტყა მეგონა მოკვდებოდა
-არ ვსწერვობ,წავედი რა გავიყინე
-მეც ამოვალ რა
-არა გვიანია,დაღლილი ვარ და მეძინება
-დივანზე დავიძინებ
-ისედაც რომ ამოსულიყავი დივანზე დაიძინებდი
-ნიკუნ
მითხრა საწყალი ხმით
-წა ვე დი
-არა რა
-ვსო მივდივარ
-თუ წახვალ კიდე დავიკარგები
-1 კვირა გადავიტანე და თუ გინდა ვაბშე ნუ გამოჩნდები
-სერიოზულად ტო?
-არა არასერიოზულად

მეტს ვეღარ გავუძლებდი,ავდექი და წამოვედი.კიბეზე ავდიოდი როცა მომაბრუნა და მაკოცა.ეს იყო მეორე კოცნა ჩემი და ისიც ნიკუშასი
ყველაფერი დამავიწყდა,წყენა,სიყვარული,გაბრაზება...მხოლოდ ნიკუშა მახსოვდა და მხოლოდ მასზე ვიყავი აკრობილი.ფეხქვეშ მიწას ვერ ვგრნობდი და ფაქტიურად ნიკუშას ვეჭირე.საოცრება იყო.მონატრებაზე საშინელება არაფერია დედამიწაზე,მაგრამ როცა ის ადამიანი შენთან არის და მი იქ ყოფნას გრძნობ ამაზე ბედნიერებაც არაფერი არ არის.

-ეს რომ არ გამეკეთებინა მოვკვდებოდი ბო**იშვილივიყო
-ეს რომ არ გაგეკეთებინა მოვკვდებოდი ნიკუშასი არ ვიყო
-მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ ნიკუშ.აღარ დაიკარგო
-გპირდები
ეს იყო პირველად როცა ერთმანეთს სიტყვა ,,მიყვაარხარ" ვუტხარით.აქედან დაიწყო ყველაფერი.აქედან დაიწყო მე და ის,ის და მე,ჩვენ.ჩვენ ლექსიკონში სიტყვა ჩვენ ხშირად ფიგურირებდა,სამეგობრო წრეში ნია და ნიკუშა,ჭორიკნების წრეში ერთად არიან,ბო**ბის და შურიანების წრეში ბო*ი ნია და დებილი ნიკუშა,რომ მე მახინჯს შემომხედა...მოკლედ ასე ვიყავით რა...განსაკუთრებული და ზედმეტი არაფერი
-კიდევ რამეს ხომ არ გაიხსენებთ?
-რავიცი ბევრ რამეს,გააჩნია რა გაინტერესებთ
-აი რამე განსაკუთრებული გაიხსენეთ,როგორც ვიცი მრავაფეროვნება უყვარდა
-დიახ,მოგიყვებით.მოკლედ ერთი ზაფხული მახსოვს ძალიან ცხელოდა და ნიკუშავ ვთხოვე ბათუმში წავიდეთთქო.როგორც მითხრა არ ეცლა და ვერ წამოვიდოდა,თან მარტოსაც არ მიშვებდა დაქალებთან ერთად.მოკლედ ძალიან ვიჩხუბეთ და მე მაინც წავედი.ამაზე საერთოდ გადაირია თავზე როგორ გადამახტიო.ბათუმში საერთოდ ვერ ვერთობოდი,არც კლუბებიშ დავყვებოდი გოგობეს,მარტო ზღვაზე გავდიოდი.პროსტა ხასიათზე არ ვიყავი,ნიკუშა არც მირეკავდა არაფერი.ერთ საღამოს არ ვიცი როგორ მაგრამ გოგოებმა მაიცნ დამიყოლიეს ბულვარში სეირნობაზე.სულ ძალით წამათრიეს.ნელ-ნელა ხალხმა იკლო,რაც ძალიან გამიკვრიდა,რადგან თქვენც იცით საღამოობით ბულვარში რამდენი ხალხია ხოლმე.მერე ვიღაც ბიჭი მოვიდა და ვარდი მომცა,თავიდან ვიფიქრე პროსტა თქო მარა ასე დაახლოებით ორმოცმა კაცმა რო გააკეთა მერე მივხვდი რომ ნიკუშას ხელი ერია.მოკლედ ბოლოს ისე მოხდა რომ ბულვარში დავრჩი მარტო მე და დაახლოებით ასი ვარდი.შუქიც ჩაქრა,ვერაფერს ვხედავდი,მერე...მერე უბრალოდ ნიკUშა მოვიდა და მაკოცა.მაგ დღეს მეორედ მითხრა მიყვარხარო.ბევრი ლაპარაკი არ უყვარდა,არც მე მიყვარდა კითხვების დასმა.ასე უბრალო სიტყვებით შემოვიფარგლებოდით,მაგრამ მარტო ჩვენ ორმა ვიცოდით რამხელა გრძნობას ვატანდით ამ ყველაფერს.


-რატომ დაშორდით?
-1 წელი იყო გასული დაახლოებით რაც ერთად ვიყავით.წყვილებს ზოგადად ურთიერთობა ულაგდებათ რაც დრო გადის,ჩვენ პირიქით,აგვერია.მოკლედ ბოლო თვეები ყველაფერზე ვჩხუბობდით,თან ძალიან.1 თვეში მხოლოდ 1 კვირა ველაპარაკებოდით ერთმანეთს.ურთიერთობა გვქონდა ოღონდ ისიც ნორმალური.მოკლედ ჩვენი ურთიერთობა ბედნიერი წყვილის უერთიერთობას აღარ გავდა.დავშორდით...


-ნუ მიყვირიი
-საყვირელი ხარ და არ ვიყვირო?დამღალე უკვე
-მეც დამღალე ნიკა
დავინახე სახე როგორ აერია ნიკა რომ დავუძახე,ცხოვრებაში პირვლეად
-ვინ წარმოიდგენდა?
უკვე შდარებით მშვიდი ტონით მკითხა
-რას
-იმას რომ ერთმანეთით დავიღლებოდით
-ვერავინ
-ეს დასასრულია?
-ალბათ
-ნიკა დამიძახე
-ხო
-ნიკა ისევ გიყვარვარ?
არაფერი უთქვამს
-გასაგებია ყველაფერი...არ მიპასუხო
-ნია დაშორება გინდა?
-შენ გინდა?
-ასეთ ურთიერთობას ყველაფერი მირჩევნია
-დავშორდეთ

თვალები ამიწყლიანდა.ვეცადე ნიკუშას არ დაენახა და უცბად გავეცალე სკვერს.გამოყოლა უნდოდა,მაგრამ ხელით ვანიშნე რომ არ წამოსულიყო,ისე რომ არც შევბრუნებულვარ.გავიგე როგორ მიარტყა რაღაცას ფეხი სიმწრისგან
1 თვის შემდეგ ნიკუშა კორპუსთან დამხვდა

-მომენატრე
-წადი
-შევრიგდეთ
-ვერა
-კაი ტოო რაგჭირს.ძაან მომენატრე,მჭირდები,მიყვარარ
-ნიკა წა დი!!მეორეჯერ აღარ გამამეორებინო
უკვე ვუყვიროდი
-ისევ ნიკა
სიმწრისგან გამიღიმა და წავიდა...ამჯერად საბოლოოდ

ადამიანი ყველაფერს ეჩვევა,მეც მივეჩვიე ნიკას გარეშე ყოფნას.მე უფრო ადვილად გადავიტნე ვიდრე ნიკამ...
მაგისტრატურის გასაგრძელებლად ინგლისში წავედი.იქ დავრჩი,აღარ ჩამოვსულვარ.სულ შევიცვალე,სხვა ნია ვიყავი.ნანკასთან კონტაქტი აღარ მქონდა,არც სხვა მეგობრებთნ.ახლა უკვე ინგლისელების მეტი არაფერი ვიცოდი.ფეისბუქი აჭრელებული იყო ჩეი ფოტოებით ,,სხვა მეგობრებთან''

ნფაისბუქზე ვიყავი,როცა ნანკამ მომწერა 3 წლის შემდეგ პირველად

-წესით ხმას არ უდნა გცემდე შე უნამუსო,მაგრამ მინდა იცოდე რომ ვთხოვდები და ან ჩამოდი ან ისევ მაგ დამპალ ინგლისელებთან დარჩიი და უკვე საბოლოოდ გადაუსვი ხაზი ჩვენი ბავშვობის მეგობრობას.შენი გადასაწყვეტია ,,ნიკუნ''
-ჩამოვალ

პირველად ვიგრძენი რამდენი დავაშავე ნანკასთან.მეორე დღესვე თბილისში გავფრინდი...