***
დიდხანს ცდილობდა ეკე გაერკვია იმ ბიჭის ვინაობა,მაგრამ ვერაფრით ახერხებდა,საეჭვოს ვერაფერს ხედავდა, ლილეს თითქმის არანაირი ურთიერთობა არ ქონდა ბიჭებთან,სულ მის დაქალთან ერთად დადიოდა,ეს კი უფრო აგიჟებდა ეკეს,ნერვები ეშლებოდა,რომ ვერაფრის გარკვევას ვერ ახერხებდა,მაგრამ იმას კი ვერ ამჩნევდა როგორი გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა ლილე,ან იმას თუ როგორ თბილად ესაუბრებოდა, მართლაც რომ დადებილდა,როგორ შეეძლო ეს ყველაფერი ვერ დაენახა?
ერთ დღესაც,სკოლაში რომ მივიდა, დაინახა როგირ ეხუტებოდა და ატრიალებდა ლილეს ვიღაც ბიჭი,ლილე კი მხიარულად კისკისებდა,ამის დანახვაზე,ეკე გაგიჟდა,დაიძაბა და საშინლად გაბრაზდა,ამ დროს ისეთი ბრაზი იგრძნო როგორიც არასოდეს უგრძვნია,არც მაშინ როცა მამა მოუკლეს,სულ გადაავიწუდა ყველაფერი,თავში მხოლოდ ის სურათი ეხატებოდა რაც რამოდენიმე წამის წინ ნახა,თვითონაც გაუკვირდა თვისი თავის, მისვლა უნდოდა,მაგრამ იფიქრა ესე რო დამინახავს ალბათ გააფრენსო, მართლაც ისეთი შესახედი იყო რომ გაგიჟდებოდით ალბათ,ხელები მომუშტული ქონდა,ძარღვები დაბერილი,ტუჩები კი მოკუმული,სახეზე ფერი არ ედო,ამიტომაც უცბად გაეცალა და კლასში შევიდა,ოთახში ლილე ბიჭის გარეშე შევიდა და სწრაფად მიირბინა ბავშვებთან,ეკეს რომ უნდა მისალმებოდა ბიჭმა ირონიულად გაიღიმა და გარეთ გავიდა,ახლა დამშვიდება ჭირდებოდა,რომ მისთვის რამე ცუდი არ ეთქვა,პირდაპირ საპირფარეშოსაკენ გასწია,იქ რომ შევიდა გიორგი დახვდა,აფორიაქებულ ძმაკაცს გიორგიმ ეჭვით გახედა,შემდეგ მიესალმა და უცბად გაუბა საუბარი
-რა გჭირს შ.ჩ... რა სახე გაქვს მოკალი ვინმე?-კითხა და გაიცინა,ამ სიცილმა ეკეს უფრო აგრძნობინა თავი დამნაშავედ,არ უნდოდა ასე ფარსი ყოფილიყო მათი მეგობრობა,მაგრამ რა ექნა?ამწამს ბევრად ერჩივნა ლაზარეს და გიოს სიმართლე ცოდნოდათ და დაშორებულიყვნენ ვიდრე ტყუილით ასეთი კარგი ურთიერთობა ქონოდათ, ბოლოს მაინც დაამშვიდა თავი, დაწყნარდა და ისე აბრუნდა საკლასო ოთახში,რომ შევიდა ლილე მოწყენილი იჯდა თავის ადგილას და ფანჯრიდან იყურებოდა,მიხვდა რომ აწყენინა თავისი სულელური ქცევით და შეეცადა გამოეწორებინა
-ლილე
-უი,ბატონო ერეკლე იკადრე და გამომწხმაურე?!-ჰკითხა ირონიულად ლილემ
-ლილე მე...-უნდოდა დალაპარაკებოდა, მაგრამ ზარი დაირეკა და მასწავლებელიც აწიკვინდა
-წერეთელი დაიკავე შენი ადგილი მალე-შეყვირა მასწავლებელმა და ეკეც ბუზღუნით წავიდა თავისი მერხისაკენ.
გაკვეთილები ეკესთვის საგრძნობლად გაიწელა,უნდოდა ლილეს დალაპარაკებოდა და თავისი ქცევებისთვის მოებოდიშებინა,მაგრამ გაკვეთილები როგორც კი დამთავრდა, ლილემ ეგრევე სახლში მოქუსლა და ეს საუბარიც გადაიდო.ალბათ იფიქრებთ ესე ნაჩქარევად რატომ დაახლივდნენ, ცოტა ადრე არ არის ესე რომ სწყინთ და განიცდიან ამ უაზრობებსო?მაგრამ რა ექნათ მათ რაღაც ძალა იზიდავდა ერთმანეთთან,ჩვენ კი ვიცით ეს რაც იყო მაგრამ ეკეს არ უნდოდა ეღიარებინა, თითქოს მამამისის მკვლელი მართლა ლილე ყოფილიყო არ უნდოდა რომ მტრის სიყვარული ეღიარებინა და ამიტომაც ის ამას შურისძიების სურვილს აწერდა.
***
ეკეს ასეთ საქციელზე ძალიან ეტკინა გული,თითქოს რა?რამდენიმე დღეა რაც გაიცნო,მისდამი იმდენი სიმპათია გააჩნდა მაგრამ მას გადაავიწყდა ის მცირედი ეჭვი რომელიც გააჩნდა და ამ ეჭვმა ახლა სულ ცოტათი იჩინა თავი.
ეკე ცდილობდა დალაპარაკებოდა ლილეს,მაგრამ ლილეს აღარ სურდა მასთან საუბარი,ამ მცირედმა იდენად ატკინა,სკოლის მერე არავის დაელოდა, ეგრევე ჩახტა მანქანაში და სახლისაკენ წავიდა.ასე გრძელდებოდა რამოდენიმე დღე,შემდეგ კი ერთ დღეს მანქანის კარი გააღო სკოლიდან გამოსულმა ლილემ და უცბად უნდა ჩსმჯდარიყო რომ ვიღაცამ მიუჯახუნა,გაკვირვებული შებრუნდა და ეკე რომ შერჩა ხელში სულ დაიბნა
-სალაპარაკო გვაქვს და გამომყვები შენ გინდა თუ არა-თქვა განრისხებულმა, რამაც ლილე შეაშინა და ცოტა გააბრზა კიდეც
-რა გვაქვს სალაპარაკო?-კითხა და შეუბღვირა,ეკე კიდევ აპირებდა რაღაცის თქმას როდესაც ლუკა მოუახლოვდათ(აი ის ბიჭი ლილეს მაგარი მეგობარი რომელიც უცხოეთში ცხოვრობდა და რამოდენიმე დღის წინ ეხუტებოდა)
-ლილე რამე ხო არ ხდება?ვინაა ეს ბიჭი?-კითხა და დაძაბულმა გახედა ეკეს
-არა არაფერი ლუკა კაი რა ეს ჩემი კლასელია ერეკლე წერეთელი-თქვა და ლუკას ახედა რომელიც ეჭვის თვალით უყურებდა
-ლუკა დანელია-უთხრა და ხელი გაუწოდა,ეკემაც ყალბად გაიღიმა და ხელი ჩამოართვა
-კარგი აბა ეკე კარგად-თქვა სწრაფად ლილემ და დაემშვიდობა,ლუკაც მას მიყვა უკან
-რაღაც დაძაბულები მომეჩვენეთ-თქვა და ისევ ეჭვის თვალით გახედა
-უფ,კაი რა ნეტა რაზე უნდა ვყოფილიყავით დაძაბულები-თქვა "უდარდელად" ელემ.ლუკა მისი კარგი მეგობარია,მაგრამ არ უნდოდა ახლა იმაზე ლაპარაკი,რომ ერეკლე ამ რამოდენიმე დღეში შეუყვარდა,რადგან ფიქრობდა რომ ლუკა ვერ გაუგებდა, იმიტომ რომ თვით ლილეც ვერ უგებდა თავის თავს,ვერ ხვდებოდა როგორ შეძლო ამ რამოდენიმე დღეში ადამიანის ასე ძალიან შეყვარება,დიახ შეყვარება ლილეს უკვე ძალიან უყვარდა ეკე,ამიტომაც იყო რომ ასე ძალიან ეწყინა ეს საქციელი
-მეც ეგ მაინტერესებს,რატომ იყავით დაძაბულები-თქვა ლუკამ
-გეუბნები არ ვყოფილვართ-თქო რაზე შეიძლაბა ავნერვიულებულიყავი, უბრალოდ თქვი თუ რამე გაფიქრდება როთიც შეიძლება მე დავძაბულიყავი-თქვა და მანქანას მიუბრუნდა,ლუკაც მეორე მხრიდან ჩაჯდა,რადგან თავისი მანქანა ჯერ არ იყო ჩამოსული
-რავიცი აბა ალბათ მომეჩვენა-ჩაილაპარაკა ლუკამ
-ალბათ-თქვა ლილემაც და გაზის პედალს ფეხი მიაჭირა.
მეორე დღეს ლილე მანქანასთან ჩავიდა და უნდა ჩამჯდარიყო რომ უკნიდან ეკეს ხმა მოესმა
-გეხვეწები გამომყევი...ძალიან გთხოვ-ისე საწყლად ლაპარაკობდა ლილემ ერთი ამოიოხრა და ეკეს მანქანაში ჩაჯდა,ეკემაც უცებ მოუარა და გზას დაადგა მთაწმინდისაკენ.გზაში არცერთს ამოუღია ხმა რომ მივიდნენ ორივე მალევე გადმოხტა მანქანიდან
-გისმენ-უთხრა ლილემ
-ლუკა ვინ არის შენი?-კითხა დაძაბულმა
-აქ მგონი შენს მოსასმენად ვართ მოსული ხომ?-უთხრა ლულემ და ძალიან გაუკვირდა ლუკას ხსენბა ვერ ხვდებოდა რა შუაში იყო ლუკა,ეკემ ერთი ამოიოხრა და მოყოლა დაიწყო
-იმდღეს რომ არ მოგესალმე ძალიან გაბრაზებული ვიყავი შენზე
-ჩემზე?-გაიოცა ლილემ
-ხო შენზე დილით დაგინახე რომ სკოლაში ვიღაც ბიჭს ეხვეოდი და საშინლად ვიეჭვიანე-თქვა და გაკვირვებულ გოგოს გახედა-ხო ვიეჭვიანე ვიცი რომ სულ რამდენიმე დღეა გიცნობ და არ შეიძლება ესეთი რამ მომხდარიყო,მაგრამ რა ვქნა შემიყვარდი თან ძალიამ ძლიერად ამიტომაც ვიყავი გაბრაზებული-დაასრულა და დამნაშავეს თავლებით გახედა.ალბათ იფიქრებთ რა კარგი მსახიობიაო,მაგრამ არა ის არ მსახიობობდა ეს სიტყვები გულიდან იყო,მისთვის რთული იყო ეს ყველაფერი და როგორც ყოველთვის დასაბრალებლად შურისძიებას იყენბდა, ლილე თავიდან გაოცებული იდგა შემდეგ კი უცბად მოეხვია დემეს და ყურში ჩასჩურჩულა
-მეც.

ვეცადე კარგი გამომსვლოდა და დიდი იმედი მაქვს მოგეწონებათ♡♡♡მიყვარხართ♡♡♡