მოკლედ დიდი ბოდიში დაგვიანებისთვის მაგრამ პრობლემები მქონდა და შემდეგ ამ ყველაფერს სახლიდან გასვლაც დაერთო ეს დავამთავრე და ახალ ისტორიას დავიწყებ <3 მადლობა მათ ვინც წაიკითხავთ <3 შემიფასეთ :D <3
#თავი 8
კასანდრას ზიზღის გარდა არანაირი გრძნობდა უჩნდებოდა ნაილისადმი,ანდა რაუნდა ეგრძნო ბიჭის მიმართ რომელმაც სიცოცხლე გაუმწარა წააართვა ყველაფერი რაც კი მის უბადრუკ ცხოვვრებაში გააჩნდა. კიდევ ერთი კვირა გავიდა ისიც ჩვეულებრივ რეჟიმში, ნაილი კასანდრას როგორც მონას ისე ექცეოდა არავის ეგონა თუ ამ კონტრაქტის შემდეგ მას გაუშვებდა, არც აპირებდა ამას მაგრამ ..... რომ არა ზეინი
*კასანდრა*
დღე ისევ ჩვეულად დაიწყო, თვალები ნერვიულად გავახილე იმის შიშში რომ ნაილი ისევ აქ იქნებოდა ის რათქმაუნდა აქ იყო. ეძინა მაგრამ როგორც უცოდველ კრავს მინდოდა მიმეხრჩო მაგრამ არა როგორც ყოველთვის დაბმულლი ვიყავი, იცოდა რომ თუ მისი ძილის დროს თავისუფალი ვიქნებოდი აუცილებლად მოვკლავდი. ტელეფონის დამაყრუებელმა ხმამ გამოაღვიძა და გადმობბრუნდა მის დანახვაზე ზიზღის გრძნობას ვეღარ ვიიკავებდი, ამიტომ მეორე მხარეს ვარჩიე გადაბრუნება . გავიგე როგორ შეიკურთხა ნაილი და მალევე გადმომატრიალა
- რაგინდა? - უემოციოდ ვკითხე
- ჩაიცვი - თქვა თვალებ ამღვრეულმა
- რახდება? - ამოვილუღლუღე შიშით მეგონა კიდევ რამეს დამიშავებდა
- ადექითქო - თქვადა თოკების მოხსნა დაიწყო
- მტკივა - ამოვიკვნესე
- არმაინტერესებს - თქვა და საქმე განაგრძო
- შენ არასდროს გაინტერესებს რას ვგრძნობ! - დავუყვირე
- მართალი ხარ ! დამიჯერე არც ახლა - მანაც დამიყვირა მალევე მომხსნა თოკი , მე კი ჩაცმას შევუდექი არვიცოდი რამელოდა მეშინოდა. ამ ცხოვრებაში ბევრი გადავიტანე და შეუჩვეული ვიყავი უკვე სიურპიზებს ცხოვრებისგან, ბედნიერს არაფფერს ველოდი ყოველი ასეთი მოლოდინი დიდი იმედგაცრუებით მთავრდებოდა ამიტომ აზრი აღარ ქონდა ოცნებებში დროის დაკარგვას. მალევე ჩავიცვი და ნაილმა ქვემოთ ჩამათრია. თვითონ კი სამზარეულოშ გავიდა, მალევე კარზე კაკუნის ხმა გავიგე ახლა უფრო შემეშნდა
- ვინარის? - შიშით ამოვილუღლუღე
- ნახავ - თქვა და გაბრაზებული სახით შემომხედა
კარი გაიღო, ნაილს სახეზე დაძაბულობა და ნერვიულობა დაეტყო. კარებში შავ თმიანი და კარამელისფერ თვალებიანი ბიჭი იდგა, ნაილს შეუღრინა ნაილი კი შეხტა , მალევე მისმა თვალებმა მეც შემათვალიერეს და ბოლოს გამიღიმა. მაგრამ როგორ? არა ისე ცინიზმით როგორც ნაილმა ახხლა ნამდვილად გამიღიმა მან . თბილად . რამდენი ხხანია ადამიანი არმინახავს რომელიც ნამდვილი და არა ყალბი ღიმილით იღიმის.
- გაიწიე - თქვა და შეაფურთხა, გამიკვირდა ნაილლმა მას არაფერი უთხრა არამედ პირიქით ძალიან წყნარად და უხმოდ მოიწმინდა სახე
- ჟიზელ - თქვა და ჩემსკენ წამოვიდა მე კი გაოცება ვერ დავმალე
- უკაცრავად მგონი გეშლებით - ვთქვი და ზემოთ ავხედე
- არაფერი მეშლება კასს - თქვა და ხელები გაშალა ალბათ ეგონა რომ ჩავეხუტებოდი მაგრამ შევეკითხე
- ვერმივხვდი? - წარბაწეულმა ვკითხე
- ზეინ მალიკი გაგიგია? - მკითხა და ისევ გამიღმა
- კი ნიუ იორკში ყველაზე გავლენიანი ბიჭია, ბიზნესმენის შვილი ჯეიდენ მალიკის, ასევე შავ საქმეებშიცაა გახვეული - ვთქვი მხრებისჩეჩით მეგონა ჩემგან რაღაც იმფრომაციას მოელოდა მაგრამ ჩანაფქრს ვერ მივუხვდი
- შენ იცნობ მას? - ახლა გაიცინა
- არა - ვთქვი და ნერვიულად მოვიკვნიტე ტუჩი
- მე ვიცნობ - თქვა ისევ გამიღმა
- კარგია დიდ ვინმეს იცნობთ - ვთქვი და გავიცინე, მართალია ნაილმა წამართვა ყველაფერი მაგრამ ჩემს იუმორს მაინც ვერაფერი დააკლო, ამდროს ნაილი ჩუმად გვისმენდა და ხმას არიღებდა
- იცი ახლა ის შენ წინ დგას - თქვა და ოდნავ გაბრაზდა
- შენ? თუ თქვენ? თუ შეე... - სიტყვა ვეღარ დავაბოლოვე
- ხო მე ვარ - თქვა და გაიცინა ისეთი საყვარელი იყო
- და ჩემგან რაგინდა? თ- ვთქვი და გაიცინა
- არაფერი უბრალოდ მინდა ჩემი დაიკო ამ არაკაცს მოვაშორო შემდეგ კი მას მივხედო - თქვა და გაცოფებული სახით შეხედა მას რაა დაიკო? მგონი ცოტა ვერარის
- არა უკაცრავად არვიცი თქვენი და ვინარის ნამდვილად - ვთქვი და ისევ მხრები ავიჩეჩე
- მოკლედ გეტყვი , ძალიან დაღლილი ვარ . ახლა წავალთ სახლში და დავილაპარაკებთ ოღონდ იქ გთხოვ - თქვა და უცნაური შეგრძნება დამეუფლა
- და რატომ უნდა გენდო? - მეც არ ჩამოვრჩი
- ისევ ამ არაკაცთან გირჩევნია დარჩენა? - თქვა და მას გახედა
- არა მოვდივარ ! - ვთქვიდა მას გავყევი
- ნაილ პატარა არაფერს იტყვი - შეუვრუნდა ზეინი და სახეში მუშტი უთავაზა
- ასე ნულაპარაკობ! - ჩუმად თქვა ნაილმა
- რაო? - ყურზე ხელი მიიდო ზეინმაც
- არაფერი - ამოიდუდღუნა ნაილმა და ცხვირიდან წამოსული სისხლი შეიმშრალა
- წამოიყვანეთ! - დაიყვირა და 2დაცვა შემოვიდა
მალევე წავედით , მდიდრული სახლის წინ გაჩერდა „ჩვენი“ მანქანა. მე ზეინი სახლშ შემიძღვა ცოტა მეშინოდა ცოტა არა ძალიან მეშინოდა. ნაილი მანქანიდან გადმოათრიეს სიმართლე გითხრათ ძალიან მახარებდა ნაილის ასეთ მდგომარეობაშ ხილვა. სახლში შესვლისთანავე თვალში მომხვდა პორტრეტები არისტოკრატულად მოწყობილი ოთახები და ავეჯი რომელიც ალბატ მილიონები ეღირებოდა. ნაილი სხვა ოთახში გაიყვანეს მე კი ზეინი რაღაც კაბინეტში შემიძღვა ახლა უფრო დავიძაბე. შევსლისთანავე ვისკი აიღო
- დაჯექი - თქვა და თავაზიანაად გამომიწია სკამი
- მადლობა - მეც მორიდებულად ვთქვი
- არმიყვარს მიკიბ-მოკიბულად საუბარი , არც გულუბრყვილო გოგონა ვარ ამიტომ პირდაპირ მითხარი რაგინდა - ვთი და თვალებშ შევხედე
- სითამამე კარგია , მე მგავხარ - თქვა და ჩაიცინა
- შენ რატომ უნდა გგავდე? - მეც შევეკითხე
- იმიტომ რომ ჩემი დახარ - თქვა და თვალი ჩამიკრა
- ჰოო რათქმაუნდა - ვთქვიდა თვალები გადავატრიალე
- არგჯერა არა? - თქვა და გაიცინა
- რათქმაუნდა არა - მეც მხრები ავიჩეჩე
- კარგი ფეხზე კოჭთან ასო ბგერა - M- არასდროს შეგიჩნევია? - თქვა და ჩემს ფეხს დააკვირდა, საიდან იცოდა მან ეს მე მეგონა რომ უბრალოდვამსგავსებდი ამ ასოს
- კი - ვთქვი და ნერვიულად ავხედე , მან ხელის ერთი მოძრაობით შარვალი აიწია და დამანხა ზუსტად ასეთი ასო, გავოგნდი
- ეს რასნიშნავს? - ვთქვიდა დავიყვირე
- იმას რომ შენ ჩემი დახარ ჟიზელ მალიკი - თქვა და ჩამეხუტა
- მე არვარ ჟიზელი - დავიყვირე
- აბა ვინხარ? კასანდრა ფრენკი? - მან კი ჩაიიცნა
- კი მე ვარ კასანდრა ფრენკი - დავიყვირე
- შენ არხარ უბრალო გოგონა! შენ მალიკები სისხლი გაქვს - თავი ამაწევინა და თვალებში შემომხედა
- მაშინ არვიყავი მალიკი როცა გამაუპატიურეს? მაშინ არვიყვაი მალიკი როცა ცხოვრება ფეხქვეშ გამითელეს? მაშნ არვიყავი - წამოვვარდი და ყვირილი დავიწყე
- მაგისთვის საკმარისი მიეზღვება - თქვა და წამოდგა
- არმაინტერესებს ეს ვერაფერს შეცვლის ან დააბრუნებს! - დავიყვირე
- მე მას მოვკლავ - თქვა და ვისკი მოსვა
- არა არაფერს იზამ ასეთს! - დავიყვირე
- რატომ? გიყვარს? - თვალებგაფართოებულმა შემომხედა
- არა შენ თუ ოდნავ მაინც მცემ პატივს , თუ მიგაჩნია რომ შენი დავარ მომეცი უფლება მე დავსაჯო - ვთქვი და თვალებში შევხედე
- ახლა უკვე ეჭვი არმეპარება რომ ჩემი დახარ ! - თქვა და მომეხვია
- არც იფიქრო რომ ასე ადვილად შეგირიგდები - ვთქვი და მისი ხელები მოვიშორე
- კარგი - თქვა წყნარად მე მისი სიმშვიდე საოცრად მაოცებდა
- კარგი ახხლა მანახე სადარის? უბრალოდ დააბი და კართან ორი დაცვა დააყენე - ვთქვი და ჩაიცინა
- კარგი მაგრამ ახლავე? - თქვა და მხრები მანაც აიჩეჩა
- კი ახლავე - ვთქვი და თვალებში შემომხედა
- ნამდვილად გინდა ამის გაკეთება?
- ისე როგორც არასდროს!
- შეძლებ?
- ყველაფერს!
- რატომ აკეთებ ამას?
- შურის საძიებლად
- აბა დროს ვერ დავაბრუნებო?
- სიკვდილი ვერაფერს შეუცვლის, მთავარია ის გაიგოს რასაც მე ვგრძნობდი
- თუ საჭირო გახდება მოკლავ?
- წამებით
ესიყო ბოლო სიტყვები , ამის შემდეგ ოთახიდან უხმოდ გავიდა მეც მას გავყევი . კიბეებით უფრო და უფრო ქვემოთ ჩავიდოდით. აქაურობა ქვესკნელს გავდა , ოთახიდან კი ნაილის ყვირილის ხმა ისმოდა
- დაწმუნებულიხარ?
- კიდევ ერთხელ გეუბნები რომ კი
- კარგიშედი - თქვა და ელექტროშოკერი მომცა გამიკვირდა ცოტა არიყოს მაგრამ მესიამოვნა.
ოთახში რამოდენიმე წამშ შევედი ნაილი ჩემს დანახვაზე გაიყინა, ცივლმა ოფლმა ახლა მას დაასხა. ადგილები გავცცვალეთ
- გადით - ვუთხარი იქვე მდგარ ბიჭებს
- კარგი მემ თუ რამ ედაგჭირდებათ კართაბ ვდგავართ- ესღა თქვა და გავიდნენ
- აბა ნაილ - ვთქვი და ახლა სარკასტულად „მე“ გავიცინე
- გისმენ პატარავ - თქვა და ნაძალადევად გამიღიმა
- გახსოვს გითხარი მოვა დრო და ყველაფერს ინანებთქო - ვთქვი და გავივინე
- მახსოვს - ჩუმად ამოიდუდღუნა
- ეს დრო დადგა , შენი წამება იწყება ! - დავიყვირე
#თავი 9
- -კასანდდრა! შენ ამას არ გააკეთებ!-თქვა და მის სახეზე დამცინავი ღიმილი გამოჩნდა.
-გავაკეთებ,ყველაფერს განანებ რაც გამიკეთე!-დავისისინე
-რა გინდა ჩემგან?-შიშნარევი სახით მკითხა.
-მინდა დამიჩოქო და პატიება მთხოვო,როლები გავცვალეთ ჰორან!-დამცინავი ღიმილით ვუყურებდი,ელექტროშოკერის თოფს ხელს უფრო ძლიერად ვუჭერდი,მე მას არ ვაპატიებდი!
-ამას არ გავაკეთებ და ეს შენც კარგად იცი!-დამიყვირა.
-მაშინ შენს ხერხებს მივამართავ!-ჩავიცინე და კარისკენ გავიხედე-დაცვა! დავიყვირე და მალევე ორი კაცი შემოვიდა.
-დააჩოქეთ!-ბიჭებმა ნაილს ხელი მმოჰქკიდეს,და ჩემს წინ დააჩოქეს,ხელები კვლავ თოკით ,უკან ჰქონდა შეკრული.
-კმაყოფილი ხარ?-დამიყვირა სახეწაშლილმა ნაილმა და ქვევიდან ამომხედა.
-ველი როდი მთხოვ პატიებას!-დაცინვით წარმოვსთქვი.
-არა!
-არაა?-ჩავიცინე და დაცვას ვანიშნე რომ ნაილისთვის ხელი გაეშვათ.-ვნახოთ შენ რამდენს გაუძლებ,ჰორან!-მისკენ დავიხარე და ყურში ჩავჩურჩულე.
ელექტროშოკერი 30 ვატზე დავაყენე და მუცელზე მივადე.
-ამას არ გააკეთებ!-ამოიჩურჩულა.
-ცდები!-შევუღრინე-მინდა გტკიოდეს ისევე როგორც მე მატკინე!-დავიყვირე და წითელ ღილაკს ხელი მივაჭირე,ტკივილისგან სახე დაემანჭა,წამოიყვრა და თვალები დახუჭა,ღილაკს კიდევ ერთხელ მივაჭირე თითი,ყვირილი აღმოხდა და იატაკზე სახით დაეცა,დაცვას ვანიშნე,ისინი კი სწორად მიმიხვდენე ,წამოაყენეს ,უფროსწორად ჩემს წინ მუხლებზე დააყენეს. თან იჭერდნენ რადგან ნაილს ძალა გამოლეოდა.
-მეორეჯერ არ გავიმეორებ რას მოვითხოვ,გააკეთებ იმას რაც მინდა?!
-მ.მაპატიე!-აკანკალებული ხმით ამოილუღლუღა,თვალები გამიფართოვდა არ მჯეროდა რომ ასე სწრაფად "მოვდრიკე"
-არ მესმის!-მკაცრად წარმოვთქვი.
-მაპატიე!-დამიყვირა
-შენი სინანულის არ მჯერა!-კბილებში გამოვცერი,ყველა ის ტკივილი გამახსენდა რაც მან მომაყენა,ხელებზე დავიხედე,თოკისგან ოდნავ გადატყავებულ მაჯებს....გამახსენდა როგორ გააუპატიურა,ელექროშოკერით რომ მაწამა ,მცემა.... ცრემლები მომადგა მაგრამ არ მიტირია.
ტკივილი სიბრაზემ ,სიძულვილმა და მრისხანებამ შეცვალა,ელექტროშოკერი 100 ვატზე დავაყენე და კვლავ მუცელზე მივადე,თვალებში ვუყურები მაგრამ მასში არაფერი არ ჩანდა.
-შენი სინანულის არ მეჯრა!-ისევ გავიმეორე და ღილაკს თითი მივაჭირე,ნაილის ყვირილი მთელს ოთახში ექოდ გაისმა,გონება დამებინდა,ცრემლები მომდიოდა მაგრამ ღილაკს კვლავ და კვლკავ ვაჭერდი თითს.გონს მხოლოდ რამდენიმე წუთის შემდეგ მოვედი,როცა ზეინმა ნაილს მომაშორა და ელექტროშოკერი იატაკზე ხმაურიანად დაეცა.
-გეყოფა,მას შენ მოკლავ!-დამიყვირა,ჩემი უკან გაწევა სცადა ,მუცელზე ხელები მომხვია და ჰაერში ამიტაცა.
-არ ვფაპატიებ!არაა!-ვკიოდი და ცრემლები მომდიოდა,ნაილს გავხედე რომლის სხეულსაც უკვე აჩნდა ელექტროშოკისგან მიღებული დამწვროვბები და უგონოდ ეგდო იატაკზე.
-დამშვიდდი,მე შენს გვერდით ვარ!-ხელები მმხვია ზეინმა და მის მკედს ამახუტა,მეც მივეხუტე და ცხარე ცრემლებით ავტირდი. ზეინის გვერძე თავს დაცულად ვგრძნობდი, ვხვდებოდი როგორ მამშვიდებდა მასთან ჩახუტება. უსიტყვოდ ვეკვროდით ერთმანეთშ ბოლოს კი ზეინი კიბეებისკენ დაიძრა მეც მას გაყვევი, კაბინეტიკსნე წამიყვანა ბოლოს კი მითხრა
- ახლა კარგად ხარ? - მკითხა და თავზე მაკოცა
- კი - ვთქვი და თბილად ვაგუღიმე
- მამა გელოდება
- ჯეიდენს გავიცნობ?
- მამას - შემისწორა და გაეღიმა
- ის მამაჩემი არაა- უარის ნიშნად თავი გავაქნიე
- ის ყვეაფერს აგიხსნის - თქვა და ისევ გამიღმა
- გავიცნობ? - ხელმეორედ შევურუნე კითხვა
- რათმქაუნდა
- როდის?
- ის უკვე თავის კაბინეტშია გელოდება- ამ სიტყვებმა გული ამიჩქარა
- მელოდება?
- მოუთმენლად
- კარგი , შეგიძლია იქამდე მიმიყვანო?
- რათმქაუნდა - თქვა და შუბლზე მაკოცა არ შევწინააღმდეგებივარ , მესიამოვნა მესიამოვნა ის რომ ვიღაცას მაინც ვუყვარვარ . გულწრფელი სიყვარულით !
მალევე შავი კარის წინ ავღმოვნჩნდი, ზეინმა თავი დამიქნია მე კი შიგნით შევედი, შავი სავარძელი ბუხრისკენ იყო შებრუნებული, ბუხარი ჩამქვრალი იყო მაგრამ მაინც ულამაზესი, ოთახში ბევრი ფოტო ეკიდა მაგრამ საბოლოოდ ყურადღება იმ სავარძლიდან ვერ გადმომქონდა, მალევე რაღაცამ გაიჭრიალა და შევკრთი ცისფერმა თვალებმა თვალი მომჭრეს და მის სახეს შევეჩეხე, ზეინს ძალიან გავდა მაგრამ ზუსტად ჩემინაირი ცისფერი თვალეი ჰქონდა, მაშინვე ვიცანი, ბანერებზე ნანახი
მყავდა მაგრამ არასდროს წამორმედგინა თუ ის იქნებოდა მაგრამ ახლა როცა ასე ვნახე თითქოს გულის კარნახით მივხვდი
- ჟიზელ? - თქვა და გამიღიმა
- კასანდრა- შევუსწორე და მას შევხედე
- ჩემთვის ჟიზელი ხარ - თქვა და მანაც ზუსტად ზეინისნაირად გამიღიმა
- ჟიზელი რომელიც 17წლის მერე გაგახსენდა? - აგდებით ვკითხე
- მე შენ ყოველთვის მახსოვდი - თქვა და მწარედ გამიღიმა
- ჰო როგორ არა - მეც მწარედ გავუღიმე
- მე მამაშენი ვარ არგვააქვს ჩემთან ასე ლაპარაკის უფლება - მანაც წყნარად მაგრამ სარკასტულად მითხრა
- ახლა გახდი? - ისევ ისევკითხე
- ზედემტები მოგდის - დასერიოზულდა
- მეე? მე თუ თქვენ? ჩემ ცხოვრებაში მოულოდნელად გამოჩნდით ასე უბრალოდ კასანდრა შენ ჟიზელი ხარ მე მამაშენი ვარ! მე ზეინი! - ვყვიროდი და მათ ვაჯავრებდი
- ყველაზე კარგი დრო ახლა იყო! ჩვენმისგან დაგიცავით - დამიყვირა
- როდის როცა ყველაფერი მორჩა? - მეც დავუყვირე
- არმინდა ჩვენი ურთიერთობა ჩხუბით დავიწყო - დაწყნარდა
- მე საერთოდ არმინდა რომმ ჩვენი ურთიერთობა დაიწყოს - მეც წყნარად ვუთხარი
- აბა რაგინდა ? ისევ ქუჩაში მოტოციკლით სეირნობა? რბოლები? კლუბები? შეეჩვიე რომ შენი მაღალი საზოგადოების წარმომადგენეი ხარ და ყველაფერ ამას ჩამოშორდები! შენ სხვა დონე ხარ! მაღალი ! ჩვენ არისტოკრატები ვართ დაიმახსოვრე - წყნარად წარმოთქვა ეს სიტყვები
- ყველაზე მეტად ყოველთვის ასეთი ხალხი მეზიზღებოდა, მილიონრები რომელებსაც თავი ვინმეზე რამითთ მეტი ჰგონიათ! ის ხალხი რომლებსაც სხვა ხალხი მდაბიოდ მიაჩნიათ! მე მათთან გავიზარდე! მე ერთერთი მათთაგანი ვარ! მე არვაპირებ რბოლაზე ვთქვა უარი თუნდაც ეს შენი დაკარგვი ფასად დამიჯდეს !
- არგაბედო და აღარ თქვა მეორედ ასეთი რამ! - მანაც დამიყვირა
- თორემ რა? - გავიცინე
- სახლიდან ჩემინებართვის გარეშე ააღარ წახვალ და აგიყვან მასწავლებელს რომელიც გაგანათლებს და ქცევებს გასწავლის! როგორ უნდა ელაპარაკო ხალხს მაგალითად! ქცევებზე ხომ ლაპარაკი ზედმეტია - მშვიდად თქვა ეს და ვისკი მოსვა
- ვერგიტან !! - დავიყვირე ოთახიდან გავვარდი , ვიღაც ორი ბიჭ გამომყვა
- რა ჯანდაბა გინდათ? თქვენ მაინც ვინღა ხართ? არმითხრა რომ ბაბუაჩემი ან ჩემი შვილი იქნებ? - ვყვიროდი
- ჩვენ დაცვა ვართ მემ -თქვა და ხელი მომკიდა
- მაშინ ხელს რატომ მკიდებ? - დავუყვირე
- თქვენს ოთახში უნდა აგიყვანოთ - თქვა და კიბეებზე ავყევი დავიღალე ამდენი წინააღმდეგობებით.
ოთახი მდიდდრული იყო, უზარმაზარი კრემისფერში გაწყობილი. თანამედროვე ტექნოლოგიებით გავსებული ყველაფერი იყო, მაღალი ფენის კაბები . ქალის კაბები იყო , არცერთი იყო ჩემ შესაფერისი , არცერთი შორტი აარცერთი მოკლე არცერთი კედი , ამათ აბატ მონაზონი ვგონივარ! ვერვიტან აქაურობას!
#1თვის შემდეგ
1თვე გავიდა რაც ამ ჯოჯოხეთში ვცხოვრობ, ნაილი 3დღეში გაუშვეს დასისხლიანებული, ჩემი წამების მერე ღრმად ეტყობოდა მის სეულს ზეინის ხელიც, ახლა ჯამრთელადაა მაგრამ არ ჩნდება არუნდა ზეინს გადაეყაროს, ჩემთან მასწავლებელი დადის მასწავლის ქცევებს ვერვიტან აქაურობას! მონაზონის კაბების ჩაცმას არ მაძალებენ ზეინმა წამიყვანა და ყველაფერი რაცმინდოდა მიყიდა, ჯეიდენიც დაითანხმა. ზეინი ყველაზე საყვარელია , რბოლებზე მივყავარ . ჩემს გვერძე დგას პირველად ვგრძნობ რომ ვინმეს ვუყვარვარ, ჯეიდენსაც ვუყვარვარ მაგრამ ზეინისგან უფრო ვგრძნობ . ნაილი არცმინახავს რბოლაზე და გამიკვირდა მაგრამ კიდევ რამდენი ხანი დაიმალება? ხანდახან როცა ჯეიდენი არმიშვებს მე და ზეინი ფანჯრიდან ვიპარებით, მისი მეგობრები გამაცნო ლიამი და ლუი . ასევე ჰარი რომელიც ნაილის მეგობარიც აღმოჩნდა. ასევე გავიგე რომ ჟიზელი იმიტომ მქვია რომ , დედაჩემი ფრანგი იყო ლაიზა მალიკი. ულამაზესი ქალი ყოფილა. ბავშვთა სახლში იმიტომ ჩამაბარეს რომ ჩემი დაცვა უნდოდათ ნაილის მამისგან და რამოდენიმე მაფიოზური დაჯგუფებისგან მაგრამ ეს უკვე მორჩა, ეს საშინელი დევნა. , ზეინმა მომიყვა ნაილის დაზე ქეითზე, ჯეიდენი ნარკომანი ყოფილა და სწორედ ამიტომ ჩაიდინა ეს , რათქმაუნდა ეს გამართლება არაა , მაგრამ ამის შემდეგ მაინც შემიყვარდა. ის ხომ მამაჩემია, ჩემი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვალა. რაც შეეხება მაფიას, მალიკები ოჯახი ღრმადაა შეტოპილი, ამისი ცოტა მეშინია. მოკლედ რომ ვთქვა ჩემი ცხოვრება შეიცვალა მაგრამ შემიძლია ვთქვა რომ უკეთესობისკენაც . ჩემი ძმა ამქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარს, ზეინი ყველაფერს მიყვება მაგრამ გავიგე რომ შეიძლება ჯეიდენი გაკოტრდეს და ამისიც მეშინია არვიცი რამოხდება მომავალში მაგრამ ერთი რამ ვიცი , რომ არის დედამიწაზე 2ადამიანი მაინც ვისაც ნამდვილად ვუყვარვარ და ნამდვილად იზრუნებს ჩემზე.
# თავი 10
#მეორე დღე
დილა როგორც ყოვეთვის, მაღვიძარის რეკვით დაიწყო. ზლაზვნით გადმოვყავი ხელი და მაღვიძარა ჩავახშე, უცნაური ამინდი იყო თან ნისლიანი თან კი მზიანი, ნიუ იორკს ასეთი ამინდები არ ახასიათებს. ფეხები ჩუსტებში ნელა ჩავასრიალე და საათს დავხედე , ჯერ 8საათი იყო . ერთი თვის წინ ამ დროს , ოღონდ მაშინ როცა ნაილთან არვიყავი მთელი დღე მეძინა, ახლა კი 8საათზე მიწევს ადგომა, ამ აუტანელი მასწავლებლების მოსმენა და ასე შემდეგ. ზეინს გვიანობამდე ეძინა , სახლში არავინ იყო. ხალათი შემოვიცვი და გარეთ გავედი მაშინვე ვიგრძენი სიცივე შიშველ კანზე. არმესიამოვნა , ქვემოთ ჩავედი და ონკანი მოვუშვი ჯერკიდევ მახსენდებოდა სიზმარი რომელიც დამესიზმრა, იქ ნაილი იყო. სიუჟეტი რომელიც მასთან ყოფნის დროს ვითარდებოდა, ჩემს გონებაში ტიტრებივით მიდიოდა. ზუსტად ისევე იყო როგორც სინამდვილეში, ყველაფერი ის რაც გამიკეთა თავიდან გამახსენდა, რატომ დღეს? რატომ მაინცდამაინც დღეს როცა ამდენი კვირის მერე ასე მეორე გამახსენდა. ჭიქა წყლის დინებას შევუშვირე, ავიღე და მოვსვი, ცივმა წყალმა სიმხურვალე ჩაახშო და მომეშვა. მაცივარი უნდა გამომეღო როდესაც მივტრიალდი და მოულოდნელობისგან და შიშისგან შევყვირა
- ეშმაკმა დაგწყევლოს - დავიყვირე და შევიკურთხე
- გინებას ვერცერთი მასწავლებელი გადაგაჩვევს - გაიცინა და მუცელზე მომხხვია ხელები
- კარგი რა ზეინ , გული კინაღამ გამიხეთქე - ვთქვი და მოოვეხვიე
- ჩემო პატარა, დღეს რბოლა ხომ წამოხვალ? - თქვა და წარბები აათამაშა
- როგორც ყოველთვის - ვთქვი და გავუღიმე
- თან ელესაც გაგაცნობ - თქვა და ტუჩი გაილოკა
- მოუთმენლად ველი - მეც თვალებში შევხედდე
- კარგი უნდა წავიდე - თქვა და მაკოცა
- კარგი , მე ჩავიცმევ და მანამდე ის დებილი ქალიც მოვა - ვთქვი და გავიცინე
- კარგი, მზარეულიც 20წუთში აქ იქნება, მსხურებიც ისვენებენ ამიტომ სახლში დღეს მარტო ხარ - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- ხედაავ? მსახურებიც კი ისვენებენ? კვირა! მეც მინდა ძილი - ვთქვი და დავამთქნარე
- კარგი, კარგი ნუ წუწუნებ დღეს დავურეკავ რომ არმოვიდეს მაგრამ მხოლოდ დღეს - გამაფრთხილა და ფრთხილად მაკოცა
- მიყვარხაარ! - დავიყვირე და მოვეხვიე
- კარგი კარგი, მაგვიანადებაათქო - თქვა და წავიდა
მასთან ლაპარაკმა ხასიათზე მომიყვანა, მაგრამ ფიქრებში მალევე შევედი ამიტომაც ამბების გახსენება ჩემმა ტვინმა ჩემი ნებართვის გარეშე დაიწყო და უცნაური თან იხსენებდა იმ ტანჯულ მომენტებს და მოგონებებს. მთელი დღე სახლში მარტო უნდა ვყოფილიყავი, ამიტომ გადავწყვიტე შოპპინგზე წავსულიყავი და შემდეგ რბოლაზე ან კლუბში. კლუბის გახსენებაზე ის წყეული დღე გამმახსენდა როცა მან „მიქირავა“. არა მის გამო არვაპირებ ვთქვა უარი კლუბზე! ვთქვი და ხალათი შევისწორე, მალევე ავედი ზევით და ჩაცმას შევუდექქი. მოკლე ჯინსის შორტი და თხელი სიფრიფანა პერანგი, კარგად მედგა ტანზე. ფეხზე შავი კედები ამოვიცვი , თმა ცხენის კუდად შევიკარი და ქვემოთ ჩავედი, მსახურები დღეს არმოვიდოდნენ ამიტომ კარი ჩემი გასაღებით ჩავკეტე და ჩემი საყვარელი ძმის საყვარელ მანქანაში ჩავჯექი, მართალია მისთვის არმიკითხავს მაგრამ მეც ვგიჟდებოდი ამ მანქანაზე ჩემი ძმა კი ჩემზე, გასაღები მანქანას მოვაგე ხმაურიანად გადავტრიალე და გაზს მთელი ძალით მივაჭირე, ენერგიის და ადრენალინის მოზღვავებას ვგრძნობდი, ახლა მხოლოდ რბოლა მჭირდებოდა. ჩემი მოტოციკლი და არაფერი სხვა. მანქანა წამში გაფრინდა. მალევე მივდექი ჩემს საყვარელ ქუჩას, არასდროს ვიყავი დახამებული ტანსაცმელზე. იმის მიუხედავად რომ მიჭირდა არასდროს ვაყენებდი ამას პირველ ფლანგზე, მანქანა მოტოციკლების მაღაზიის წინ გავაჩერე, და მალევე შიგნით შევედი. ჩემი შავი რაში გამახსენდა, მასში ოდესღავ ჩემი 5წლის დანაზოგი მივედცი, ახლა კი ალბათ ისევ იქ დგას მტვრიანი და მე მელოდება. წითელი მოტოციკლი თვალში მომხდა, პრიალა ზედაპირით რომელიც თითქოს მიხმობდა მიყიდეო,
- ეს რა ღირს? - ვთქვი და წითელი მოტოციკლისკენ ვანიშნე
- ძალიან ძვირი, მაგდენი არგექნება ლამაზო - თქვა და ტუჩი გაილოკა
- მაინც რამდენი? - არ დავნებდი
- არგექნებათქო - ისევ შემომხედა
- რაიცი იქნებ მაქვს! შენი ფასი თქვი - დავიყვირე და მაგიდას მუშტი ძლიერად დავარტყი
- ნუ ბრაზობ ლამაზო, უბრალოდ არმგონია რომ გქონდეს - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- შენი შენს ერთ ადგილს მიხედე გთხოვ, და რასაც გეკითხები იმაზე მიპასუხე - დავიყვირე და ისევ მოტოციკლისკენ მივანიშნე
- ასე ნულაპარაკობ თორემ ... - დამიყვირა მაგრამ არცმე დავაკელი
- თორემ რაა? იცი მე ვინვარ? - ჩემშიც გაიღვიძა ძალაუფლებამ
- ვინ? - თქვა და გაიცინა
- კასანდრა მალიკი! - დავიყვირე და მას შევხედე
- ოჰოო - თქვა და გაიცინა
- ჩემი ერთი ზარი და ზეინ მალიკი აქ იქნება! - დავიყვირე ისევ
- კარგი კარგი - თქვა და გაიცინა
- რაღირს? - ისევ ყვირილით მივუგე
- 100,000$ - თქვა და ჩაიცინა იმის მოლოდინში რომ წავიდოდი
- მომეცით , იმედია ბარათს ატარებთ - ვთქვი და ჩავიცინე
- კარგით მემ - თქვა და ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა
მალევე ვიყიდე , მანქანა მძღოლს სახლში წავაყვანინე ხოლო მე კი ჩემი მოტოციკლით რბოლის არენასკენ გავემართე, უკვე საღამო იყო მანამდე ტანსაცმელებიც ვიყიდე ნაყინი და საჭმელი ვჭამე , ახლა კი უკვე 9საათი იყო. ზეინი ხვალამდე ალბათ არ დაბრუნდებოდა , ამიტომ ისევ რბოლაზე წასვლა ვარჩიე. ეს ნაცნობი ადგილი, ყველაფერი რაც კი მახსენდება ამ ადგილთანაა დაკავშირებული. ყველა მოგონება, ყველა ტკვილი ყველა სიხარული , ყველაფერი !
- დღეს ჩვენ ვიხილავთ სარა ჯონსონს და ელიზაბედ კურტს! - დაიყვირა და სასტვენი აიღო, აქამდე ეს გოგონები არასდროს მენახა, ხალხი და მაყურებლებიც შეცვლილი იყყო, არაფერი განსაკუთრებული არ ხდებოდა. მათ რბოლას ვუყურებდი და ვხვდებოდი რომ ახლა სწორედ ეს მჭირდებოდა, ყველაზე მეტად! რბოლის შემდეგ ხალხის ბრბო გავარღვიე, ბევრმა ჩაილაპარაკა ჩემზე რომ ზეინის და ვიყავი და ასე შემდეგ მათ კი შევუბღვირე
- მეც მინდა მონაწილეობის მიღება ! - მივედი დაპირდაპი ვუთხარიი მსაჯს
- კასს შენ დაბრუნდი? - თქვა ლეომ (მსაჯი) და მოხვევა სცადა
- დიახ დავბრუნდი, მათთვის ვისაც ჩემგან სამაგიერო არ მიუღია - ვთქვი და ცალყბად გავიღიმე
- მაშ ასე, ვის შეეჯიბრები, აირჩიე სასურველი მეტოქე - თქვა გამიღიმა
- ვისაც ააარჩევთ ან სურვილი ექნება - ვთქვი და მეც გავიღიმე
- მეე - თქვა ხმამ რომლის გაგონებაზეც შევკრთი
#თავი 11
მისმა ხმამ დამაბნია, და მეტყველების უნარი წამართვა
- რატომ დაიბენი? - მკითხა და ამათვალიერა
- რა? მე? გამოჩნდი მშიშარავ? - ვთქვი და ძალით ჩავიცინე
- მე ყოველთვის შენთან ვიყავი - თქვა ტუჩები გაილოკა
- მაშინ რატომ ვერგხედავდი? - ჩავიცინე
- მე შენს ფიქრებში ყოველღამე ვიყავი, ალბათ ყოველ ღამე ჩემს მიერ გაჟიმვა გენატრებოდა - თქვა და ისევ გაციინა
- ჰოო როგორ არა, შენ კი ალბათ თავის წამება მოგენატრა - ვთქვი და გავიცინე, ხალხი გაოგნებული გვიყურებდა
- კარგი გინდა თუარა ჩემთან შეჯიბრება? - თქვა ბოლოს
- რათქმაუნდა არა შენნაირ ლაჩარს არასდროს შევეჯიბრები - მეც გავიცინე და ხალხს გავხედე
- რათქმაუნდა- თვალები გადაატრიალა - შენ ჩემთან შეჯიბრების გეშინია და მევარ ლაჩარი?
- არა რათქმაუნდა შენი არასდროს შემეშინდება
- შენ უბრალოდ იმის გეშინია, რაც ამ რბოლამ 1თვის წინ მოახდინა - თქვა მხრები აიჩეჩა
- მე არასდროს არაფრის მეშინია -ვთქვი და ხელები დავმუშტე
- ხოდა შემეჯიბრე - თქვა და მოკალათდა მოტოციკლზე
- კარგი - ვთქვი და ადგილი დავიკავე
- ეს შემთხვევა მეორეჯერ მეორდება, ეს საოცრებააა! ყველაზე მაგარირბოლა ! - დაიყვირა მსაჯმა
- შენ უკვე იცი ჩემი წესები - თქვა ნაილმა და ინტერესიანი თვალები მომაპყრო
- კი, მაგრამ ახლა რაღა გინდა? - მეც მის თვალებს მივაშტერდი
- რაზე ვითამაშოთ - ის
- რაზეც გინდა - მეც არ ჩამოვრჩი
- მაშინ იგივეზე რაზეც პირველად - თქვა და ტუჩი გაილოკა
- არა ! აღარასდროს! - დავიყვირე მოტოციკლს ხელი დავცხე
- ხედავ? შენ კი თქვი აღარაფრის მეშინიაო - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- არც მეშინია , ეს ასეა - ვთქვი და გაბრაზებული მივაშტერდი
- მაშინ დამთანხმდი -ის
- არა ! ყველაფერზე მაგის გარდა ! - დავიყვირე
- არმჯერა, შენ აღარ ხარ უშიშარი . ახლა შენ გეშინია - თქვა და გაიცინა
- არაფრის მეშინია მაშ ასე ვითამაშოთ - ვთქვი და მსაჯს თავი დავუკარი
- ისევ ისე?
- ისევ ისე - მეც გავიმეორე
მსაჯის ხმა გაისმა, მალევე მოვწყდით ადგილებს მე და ნაილი. ნაილი მილიმეტრებით თუ ჩამომრჩებოდა, წინაზეც ასე მოხდა წინაზეც ასე იყო, შემდეგ კი გავიხედე და გამასწრო, ასე აღარ უნდა მოვქცეულიყავი ამიტომ თავს ხელშ ვიყვანდი რომ მეორეჯერ ეს შეცდომა აღარ დამეშვა , მაგრამ არა მისმა შეძახილებმა გამარბუა და უკან მივიხედე, და ოოო არა ! ისევ იგივე შეცდომა განმეორდა მე წავაგე
და გამარჯვებულია ნაილ ჰორანი - დაბალი ჩახლეჩილი ხმით თქვა მსაჯმა, მეც კი გულზე დიდი ლოდი დამწვა .
- ხედავ ისევ მოგიგე - თქვა და საკოცნელად გამოიწია
- არ შეეხო - გავიგე ზეინის ყვირის ხმა, რომელმაც ხალხის ბრბო გამოარღვია და ჩემთან მოირბინა, გაბრაზებულმა ჯერ ნაილს შეხედა შემდეგ მე
- ზეინ? - გაოცება ვერ დავმალე
- ჯობდა, დამლოდებოდი ! მე გითხარი რომ წაგიყვანდი მაგრამ არა შენ შენი გაიტანე - დამიყვირა და მაჯაშ ხელი ჩამავლო, ასეთი არასდროს მენახა
- რაგჭირს? - დავუყვირე
- რამჭირს? კიდევ მეკითხები ? ყველაფერს შენს ნებაზე აკეთებ !- ისევ დამიყვირა
- მან წააგო - დაიაყვირა ნაილმა მეორე მხრიდან
- შენ თქვი რომ მას შეთანხმებამდე არ გაეკარებოდი ! - დაუყვირა ზეინმა და თვალებში შეხედა
- კარგი , მხოლოდ ამიტომ დავანებებ თავს - თქვა ისევ ამათვალიერა
- რა შეთანხმება? რა ჯანდაბაზე ლაპარაკობთ? - დავიყვირე
- არიცი? - გაიცინა ნაილმა ნერვიულად
- არა არაფერი ვიცი - მეც დავიყვირე
- კიდევ 1თვე მოიცადე და ყველაფერს გაიგებ, შემდეგ კი .... - აღარ დააბოლოვა , გული ამოვარდნაზე მქონდა, ტვინი ყველაფერზე ერთიანად ფიქრობდა. რა შეიძლება მომხდარიყო? რა შეიძლება ყოფილიყო ამ 1თვის მერე
- ჯანდაბა! - შევიგინე - რას მიმალავთ ახლავე თქვით - დავიყვირე
- ხალხშ ვართ , სახლშ როცა მივალთ აგიხსნი - თქვა და საცოდავი თვალებით შემომხედა ზეინმა
- მოთმინება იქონიე პატარავ - თქვა ნაილმა გამომწვევად
- ხმა ჩაიგდე ! - დავუყვირეთ მე და ზეინმა ერთად, საკმაოდ ხმამაღლა ისე რომ შეხტა
- როგორც ჩანს ძალიან გაგაბრაზეთ - თქვა მხრების ჩეჩცით
- გაეთრიე - დაუყვირა ზეინმა და მანქანისკენ წამათრია
- კიდევ შევხვდებით კასს - დამიყვირა და ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა
- რაზე ლაპარაკობდა? - დავუყვირე ზეინს
- ნუ ყვირი, აგიხსნითქო - თქვა და მანქანში ჩამსვა
20წუთი სანამ სახლამდე მივიდოდით ხმა არცერთს არ ამოგვიღია, სახლის კარები „შევიტანე“ და ისე შევედი, ზეინიც გამომყვა
- კაბინეტში ავიდეთ - თქვა და დამნაშავე თვალებით შემომხედა
უხმოდ ავყევი, კაბინეტში შესვლისთანავე ჯეიდენი დავინახე რომელიც ტუჩს ნერვიულად იჭამდა , 10წუთი ასე ჩუმად ვიჯექით, ბოლოს კი სიჩუმე ყვირით დავარღვიე
- რა ჯანდაბა ხდება ჩემს თავს? გამაგებინებთ?? - დავიყვირე, ორივე შეცბა
- ზეინ მოუყევი - ანიშნა ჯეიდენს
- ყველა შენ შეცდომას მე ნუ მაბრალებ მას შენთვითონ მოუყვები ! რამოხდა გუშინ ღამე - დაიყვირა მანაც
Flash Back
- ვკოტრდებით, ვალს თუარ გადავიხდით ყველაფერს გაგვიყიდიანნ, ყველაფერს და შემდეგ მთელს ოჯახს ამოგვიხოცავენ ! - დაიყვირა ჯეიდენმა ზეინმა კი მას შეხედა
- რაღაც გამოსავალი უნდა იყოს - ამოიჩურჩულა ზეინმა
- არაფერია გამოსავალი მაფიაში, შენ მის წესებს ემორჩილები ! არანაირი გამონაკლისი ! ეს მაფიაა! მაფიას კი თვით ღმერთიც კი ვერ მართავს ! - დაიყვირა ისევ გამწარებულმა ჯეიდენმა
- რამდენი გვჭირდება მამა? ასე ცუდადაა საქმე - ბჭობდა ზეინი
- 15 მილიარდი ! - დაიყვირა გამწარებით
- რამდენი გვაქვს? - შეეკითხა ინტერესით ზეინიც
- მხოლოდ 5 , დანარჩენს ვერ ვიშოვით - ამოიჩურჩულა ჯეიდენმა
- ვიშოვით - თქვა იმედიანად ზეინმა
- რაღაც უნდა გითხრათ - კარი შეაღო დაცვამ
- რა ჯანდაბა გინდა? - დაუყვირა ჯეიდენმა და ჭიქა ისროლა
- ნაილ ჰორანია მოსული - თქვა ნერვიულად
- გააგდე -დაუყვირა
- ამბობს ფული მაქვსო - ისიც არ ჩამორჩა
- ეგ ბიჭი თავს მომაკვლევინებს! შემოუშვით - თქვა დაეჭვებულმა ჯეიდენმა, ზეინი მაშინვე მიხვდა ჯეიდენის აზრს და ყველაზე მეტად ამის შეეშინდა
- გამარჯობათ - თქვა ნაილმა და გაიღიმა
- რაგინდა? - დაუყვირა ზეინმა
- მე მაქვს 10 მილიარდი - თქვა და ისევ გაიღმა
- მერე რა? - ისევ იყვირა ზზეინმა
- ის რომ ამ 10მილიარდს თქვენი ოჯახის გადარჩენა შეუძლია !- თქვა მკაცრად
- და სანაცვლოდ? - ჰკითხა ჯეიდენმა ისე თითქოს არიცოდა რაუნდოდა
- 5წწლით კასანდრა ჩემი იქნება - თქვა და ჩაიღმა
- არა არსდროს!! - დაიყვირა ზეინმა
ჯეიდენი კი დუმდა, რამოდენიმე წუთიანი ჩხუბის მერე ჯეიდენი ნაილს დათანხმდა. ზეინი კი უბრალოდ გამწარებული იყო მამამისი არაკაცულ საქციელზე, მან შვილი 10 მილიარდად გაყიდა. როცა შეეძლო რაიმე სხვა გზის პოვნა
#ახლანდელი დრო
ამ ყველაფრის მოყოლის შემდეგ , გული ცუდად გამიხდა
- რაა? არაა ! - დავიყვირე და ცცრემლი შევიმშრალე, ამდენი ხნის მერე ისევ ვტიროდი
- გთხოვ დაწყნარდი - თქვა ზეინმა და ჩახუტება სცადა
- შენ !! შენ არაფერი გააკეთე - დაავიყვირე და მოვიშორე
- ჩემზე არიყო დამოკიდებული - თქვა ზეინმა ჯეიდენს შეხედდა
- შენ ! შენ რამე შეგეძლო გაგეკეთებინა - ვსუკუნებდი
- ამოიღე არაკაცო ხმა! - დავუყვირე ჯეიდენს და მივვარდი, ის კი დუმდა. ზეინმა მალევე ოთახში ამიყვაანა და მამშვიდებდა
#1 თვის შემდეგ
ეს წყეული დღეც დადგა, ყველაფერი ინგრეოდა ჩემს გარშემო. ზეინი ყოველდღე ჩემთან იყო და მამხნევებდა მაგრამ ჯეიდენი თავს დამნაშავედაც არგრძნობდა ალბათ, ზეინმა კარები შემოაღო
- ის მოვიდა, ქვემოთაა - თქვა და თვალლები დახარა
- მე კარგად ვიქნები, ვიბრძოლებ შენთვის! - ვთქვი და მოვეხვიე
- ამქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარხარ! არასდროს დაივიწყო ეს ! - თქვა და გულშ ჩამიკრა
- მეშენ - თვალები ამიწყლიანდა მაგრამ არ მიტირია
მალევე ქვემოთ ჩავედით, ნაილმა ჩემს დანახვაზე ჩაიღიმა მაგრამ არა ცუდად . ვერმივხვდი როგორ
- უნდა წავიდეთ - თქვა და ხელი მომკიდა მე კი მოვიშორე
- როგორც მეტყვი - ვთქვი და გავიცინე, ზეინმა კი ის იქით გაიყვანა და ჩუმად უთხრა მაგრამ მაინც მკაფიოდ გავიგე
- რაგინდა? - მკვახედ ჰკითხა ნაილმა
- დამამთავრებინე სათქმელი, არ შემაწყვეტინო - თქვა თვალები დახარა
- კარგი
- უბრალოდ მოექეცი მას როგორც ადამიანს, ყოველი ძალადობის ან ცემის შემდეგ შენში გაიღვიძებს რაღაც გრძნობდა, ნელნელა გაღვივდება და საბოლოოდ რაღაცად იქცევა რასად სიყვარული ჰქვია, კასანდრა კი მხოლოდ ერთს იგრძნობს სიძულვილს შენს მიმართ, უბრალოდ გაითვალისწინე ეს მეგობრული ჩვევა , იმის ხათრით რომ ჩვენ ოდესღაც საუკეთესო მეგობრები ვიყავით - ჩაილაპარაკა ზეინმა და ნაილს თვალები აემღვრა მე კი ცრემლები წამსკდა- ნაილს ოდნავ ჩაეღიმა ზეინს თვალებში შეხედა შემდეგ კი უსიტყვოდ გამოვიდა დამითხრა
- დაემშვიდობე მე კი მანქანში გელოდები - თქვა და უემოციოდ გაიარა
- კარგი - ჩუმად ამოვილუღლუღე, ის კი წავიდა და კარიც გაიხურა
- მომენატრები პატარავ - თქვა ზეინმა , თვალიდან წამოსული ცრემლი შემამშრალა და ჩამეხუტა
- მეც ძალიან, რბოლაზე მოდი და შეიეძლება გნახო ხოლმე - ვთქვი და მეც მოვეხვიე
- ყველაფერს ვიზამ - მითხრა და შუბლზე მაკოცა
- ჩემი წასვლის დროა - ვთქვი და გამეღიმა
- არდაივიწყო რომ ამქვეყნად ყველაზე მეტად მიყვარხარ - თქვა და მანაც სევდიანად გამიღიმა
- არც შენ - ვთქვი და წასვლა დავაპირე
- ეს წაიღე, დედასი იყო უნდოდა შენ გგკეთებოდა . ის შენ დაგიცავს - თქვა და მედალიონი გამომიწოდა რომელსაც ფრანგული ასოებით ეწერა ჟ და ლ
- ეს რასნიშნავს ? - ვკითხე ინტერესით ბოლოსღა
- ჟიზელი და ლაიზა - თქვა და საბოლოოდ გამიღიმა , მეკი კარები გავაღე და წავედი
უხმოდ ჩავჯექი მანქანაშ , ხმა არც მე და არც ნაილს მთელი გზა არ ამოგვიღია , უბრალოდ მიშტერებულები ვუყურებდით გზას. სახლს როგორცკი მივადექით გულმა გამალეიბთ დაიწყო ფეთქვა და ეს ნაილმაც შეამჩჩნია, სახლში შესვლისთანავე ყველა ის მომენტი გამახსენდა და ჰაერის უკმარისობა ვიგრძენი, მაგრამ მალევე მოვიკრიბე ძალა და ჩემს თავს შევახსენე ვინ ვიყავი! კასანდრა მალიკი! ძლიერი გოგონა! ნაილმა ჩემი ჩანთები მანქანიდან გადმოიატანა და სახლში შემოიტანა, ძირს დააწყო და მომიახლოვდა. თვალები ძირს დავხარე მან ჩემი სახე ნაზად აწია და თვალებშ შევხედე, ბოლოს კი ჩემს ბაგეებში ნაზად შემოაღწია, პირველად ვნახე ასეთი ნაილი
#თავი 12
მისი მოშორება ნაზად ვცადე, მაგრამ ის უფრო აღრმავებდა კოცნას. ბოლოს უხეშად მოვიშორე და ზემოთ დავაპირე ასვლა, გამწარდა დავინახე როგორ შეიცვალა მასში ხასიათი, წესით ავყვებოდი მას კოცნაში რომ არა ეს წყეული მოგონებები, ფიქრებში გახლართულს მისმა ყვირილის ხმამ გამომაფხიზლა
- რატომ არასდროს ირგებ კარგ მოპყრობას? - დაიყვირა და შემომხედა
- ანუ? - წარბაწეულმა ვკითხე
- გექცევი როგორც ადამიანს! შენ კი ისევ და ისევ უარმყოფ - დამიყვირა და ჭიქა აიღო შემდეგ კი დააგდო, მსხვრევის ხმა ექოდ გაისმა ოთახში
- უბრალოდ არმინდა შენიკოცნა! გაიგე? - მეც დავუყვირე
- კიდევ ერთხელ გიმეორებ , არხარ ისეთ სიტუაციაშ რომ შენ სურვილზე იყოს რამე დამოკიდებული - მაჯაში ხელი მომკიდა და მისკნე მიმიზიდა
- ადამიანებს ასე არექცევიან - ჩუმად ამოვიჩურჩულე, მის ბაგეებთან ახლოს
- ასსე როგორ? - თვალებში შევხედე
- მათ აქვთ არჩევანის უფლება... - არ დამამთავრებინა
- შენ კი არგაქვს ! შენი ჩემი ხარ! ჩემი გესმის? შენი გზა და არჩევანი მევარ! - დამიყვირა და თვალები დავხარე
- მე შენ არ ამირჩევიხარ - თავიი ავწიე და გაბრაზებული თვალებით მივაშტერდი
- სამაგიეროდ , მე აგირჩიე - თქვა და გაიცინა
- ეს რამეს ცვლის? - ჩუმად ჩემთვის ამოვიტიტინე
- კი, შენთვის ყველაფერს! - თქვა და ცალყბად გაიცინა, ასე სწორედ მაშინ იცინოდა როცა ახლო მომავალში რაიმე ცუდის გაკეთებას აპირებდა
- გთხოვ არგააკეთო ეს - ვთქვი ეს და საწყალი თვალებით შევხედე
- მეგონა ამყვებოდი, მეგონა რაღაცას მაინც მიხვდებოდი . მაგრამ არა ! მაშინ გავაგრძელოთ ჩვეული ურთიერთობა ჩემი და შენი - მისმა სიტყვებმა გამანადგურა დღეს პირველად დავინახე მასში ადამიანი , შემდეგ კი ისევ იმ პირუტყვის და მხეცის ფორმა მიიღო და დაიბრუნა.
- გთხოვ ... მე .. არვიმსახურებ ამას! - ამოვიფრუტუნე
- ჩემო საყვარელო, ეს მსოფლიო ზედმეტად ბოროტია იმისთვის რომ ყველას ის არგოს რასაც იმსახურებს - თქვა და ისევ ცალყბად ჩაიცინა
- მოვა დრო! მოვა დრო დდა ყველაფერს ინანებ! საერთოდ როგორ იძინებ ღამით? ნამუსი გაგაჩნია - წყობილებიდან გამოვედი და მისი მკლავებიდან თავი გავინთავისუფლე
- ნამუსი ? - გაიცინა - ამაზე შენთან ლაპარაკს ნამდვილადარ ვაპირებ
- პირველად მეგონა რომ დღეს შენში გაიღვიძა, რაღაც ადამიანურმა . მაგრამ არა ! შენ მაინც ის ცხოველი დარჩი - ვთქვი ესღა და მალევე მისი ხელები ვიგრძენი წელზე
- მე კი პირველად მეგონა რომ შეიძლებოდა ჩვენ შორის ყოფილიყო რაიმე ადამიანური მაგრამ შენ მაინც ისეთივე ჯიუტი დარჩი - დაიჩურჩულა ჩემს ყურთან შემდეგ კი ოთახშ ამიყვანნა, ჩემი კივილი და წივილი რათქმაუნდა უაზრო იყო. ოთახში შესვლისთანავე მან საწოლზე ნაზად „დამაგდო“, და ტანსაცმლის გახდას შეუდგა. ვიცოდი რასაც აპირებდა არმინდოდა ! ყველაზე მეტად ამის მეშინოდა. ვემუდარებოდი რომ არმომხდარიყო მაგრამ მალევე ვიგრძენი ნემსი ვენაში, მსუბუქი დოზით ნაილმა ნარკოტიკი შემიყვანა, ვკიოდი რომ არგაეკეთებინა მაგრამ არა ! მან ეს გააკეთა . თვალთახედვა მიბინდდებოდა , ყველაფერს 2ად ან 3ად ვხედავდი, ის კი თავის ჩვეულ საქმეს განაგრძობდა და საერთოდაც არ ფიქრობდა ჩემზე
#1თვის შემდეგ
1თვე როგორც ყოველთვის ჩვეულ რიტმში გავიდა, ცემის ფაქტი არ განმეორებულა მაგრამ სექსი? ეს ერთგვარი „საჭმელი „ იყო ნაილისთვის, შევეჩვიე ამას . უბრალოდ ჩემთვის უემოციოდ ვწევარ საწოლზე , ნაილი კი ჩემი სხეულისგან იღებს სიამოვნებას, მე რას განვიცდი? ეს ვის რაში აინტერესებს, მაგრამ ცნობისთის არაფერს უბრალოდ ყოველ ჯერზე თავი მეძავი მგონია რომელიც თავის მოვალეობას ასრულებს და ამაშ ვერაფერს ხედავს ცუდს. არც სხვა გოგონების ამოყვანას ერიდება ნაილი სახლში, სიმართლე გითხრათ მახარებს ის აზრი რომ რამოდენიმე საათი მაინც მანებებს თავს და სხვა ქალით კმაყოფილდება.რაც შეეხება ნარკოტიკების ამბავს, ის მხოლოდ ერთხელ მოხდა. მე ახლა სხვა ოთახშ ვარ ნაილი კი „ჩვენს“ ოთახშია. თვალებს მძიმედ ვახამხამებ და თვალს ვავლებ ოთახს რომელიც საკმაოდ არეულია, ეს ოთახი რადიკალურად განსხვავდება ჩემი ძველი ოთახისგან , აქ დროებით ვარ ალბათ 1ღამით , შემდეგ ისევ ნაილთან დავბრუნდები. კარები იღება და მის ცისფერ თვალებს ვეჩეხები, რომელიც იღიმის ოღონდ მისტიკურიი ღიმილით
- ახლა რაღა გინდა? - თვალებს ნერვიულად ვატრიალებ, წამოდგომის თავიც არმაქვს. თავბრუ საშინლად მეხვევა, არც მახსოვს რამოხდა გუშინ ღამით. ეს სასმელის ბრალია არაა უბრალოდ წინა ღამით ნაილმა დამაძინებელ გამიკეთა, მხოლოდ ექიმი მახსოვს, რასაკეთებდა ის ნამდვილად არმახსოვს . სწორედ ის ექიმი იყო უწინ საავადმყოფოში ნაილს რომ შეხვდა
- უბრალოდ მინდა ახალი ამბავი გითხრა - თქვა და ჩამოჯდა, ოდნავ შემეხო ამის გამო კი შევიშმუშნე, მას კი გაეცინა
- გისმენ - ვთქვი უინტერესოდ და გადაბრუნება ვცადე
- ჩვენ ბავშვი გვეყოლება - თქვა გამიღიმა, ახლა მან მართლა გამიღმა. ემოციით , ამ სიტყვებმა შოკში ჩამაგდო! ალბათ ყველაზე კარგი გრძნობაა დედობა, მაგრამ მინდოდა შვილი ბიჭისგან რომელმაც სიცოცხლე გამიმწარა? ან 21წლის ასაკში დედობა? ამაზე არც არასდროს მეფიქრა, მახსოვს ნაილის სიტყვებიი 2კვირის წინ რომ მას უნდოდა შვილი , მაგრამ არ მიფიქრია ამაზე სერიოზულად
- რა? - ფიქრებიდან გამორკვეულმა ვკითხე
- რა და ფეხმძიმედ ხარ - ისევ გაიმეორა
- რაა?? არაა ! - ვთქვი როცაა გავაანალიზე ნორმალურად
- შენ ამ ბავშვს გააჩენ ! - თქვა მან როცა თვალებშ შემომხედა, მან ჩემი აზრი ამოიკითხა აბორტზე და მკაცრად თქვა
- მე ეს არმინდა - ვთქვი ძალაგამოცლილმა
- შენ ამ ბავშვს გააჩენთქო ! - დამიყვირა და წამოდგა
- ეს ბრძანებაა? - მეც როგორც შემეძლო დავიყვირე
- დიახ ეს ბრძანებაა ! - მანაც იგივე ტონითმიპასუხა
- საერთოდ რამეს მეკითხები? - ვთქვი და თავი გავაქნიე
- და რატომ უნდა გკითხო? - აგდებით კითხვა მომიბრუნა
- იმიტომ რომ შვილი მხოლოდ შენი არარის! - წამოვიკვნესე, და მუცელში ტკვილი ვიგრძენი
- ეს ჩემი გადასაწყვეტია! - დამიყვირა და მაგიდას დაარტყა ხელი
- და თუ ამ ბავშვს დავიტოვებ... - არდამამთავრებინა
- და ამას აუცილებლად გააკეთებ - შემისწორა
- მაშინ აღარ გამაუპატიურებ ან მცემ? - ვკითხე და თვალები დავხარე, დავინახე როგორ აუხურდა კანი და ჩაუწითლდა თვალები
- ყოველშემთხვევაში ფეხმძიმობის დროს მაინც - თქვა და გაიღმა , მაგრამ არა აგდებულად როგორც რამოდენიმე წამის წინ არამდედ სევდიანად მაგრამ მალევე მოიშორა ეს ღიმილი და სახეზე ცინიზმთ გაჟღენთილი ღიმილი აიკრა
- შემიძლია მხოლოდ ერთი სურვილი გთხოვო? - ვთქვი და გავიღიმე
- რატომ? გამონაკლისი ხარ? - ინტერესიანი თვალებით მომაშტერდა
- მხოლოდ იმიტომ რომ პირველი შვილის დედა ვარ - ვთქვი და მის თვალებს შევხედე
- ასეთი რაარის? - წარბი აწია
- არაფერი ისეთი - ვთქვი და მივხვდი რომ მის შესრულებას არ აპირებდა
- მითხარი! - მკაცრად თქვა
- გთხოვ 1თვე ზეინთან გამიშვი - ვთქვი და ტუჩი ნერვიულად მოვიკვინტე
- არა! - თქვა მკაცრად და გასვლა დააპირა
- კარგი , მაშინ მომეცი უფლება მთელი ფეხმძიმობის მანძლზე 5ჯერ ვნახო - მივაყვირე ის კი მოტრიალდა
- 5ლიმიტი გაქვს - თქვა და თვალები გადაატრიალა
- ნებისმიერ დროს? - შევეკითხე სიხარულისგან ანთებულმა
- გააჩნია, ჯერ მე უნდა მკითხო - თქვა და გამეცინა, ის კი გავიდა
ალბათ მის მაგივრად, ვინმე სხვა რომ ყოფიიყო ვინც მეყვარებოდა შევახტებოდი და მაგრად ჩავეხუტებოდი. შემდეგ კი ვიფიქრებდი ჩვენი შვილის მომავალზე, და არცერთი წამი დავფიქრდებოდი მის მოშორებაზე, მაგრამ მე ხომ ბავშვს ნაილისგან ველოდები.ჩემზე უკვე აღარაფერია დამოკიდებული. გავიფიქრე და საწოლზე მივწექი
Niall’s P.O.V
კასანდრას ოთახიდან რომ გამოვედი , გული ბედნიერი მქონდა. ასე თავი რამოდენიმე წელია არ მიგრძვნია, მინიმალური საჩუქრით უბედნიერესი იყო კასი. ზეინი მართალი აღმოჩნდა, ყველაფერი რაც მითხრა ნელნელა ხდება, მაგრამ არმინდა კასანდრას შევზიზღდე, უბრალოდ თავს ვერ ვთოკავ. ახლა ჩვენი შვილი უფრო დაგვაახლოვებს . ამის იმედი მაქვს .
#თავი 13
ნელ-ნელა მიყვარდება? არა ალბათ უკვე შემიყვარდა, იმის გაფიქრება რომ ის ჩემია ყველაფერს კეტავს და ძალაუფლების მოყვარული ნაილი იღვიძებს ჩემში. მახსოვს როცა ის დაიბადა, ულამაზესი ბავშვი იყო. საავდმყოფოშიცკი ვნახეთ მე და ზეინმა. ზეინს იმწუთასვე შეუყვარდა, ასე მეც. მასთან ვატარებდით დღეებს, საათებს კვირებს იმის მიუხედავად რომ ჩვენც მხოლოდ 5წლისები ვიყავით. მაშინ ხომ ჩვენი ოჯახები მეგობრობდნენ და არანაირი მტრობა არ გვაკავშირებდა, ეს იყო დრო როცა ზეინი ჩემი ყველაზე ახლო მეგობარი გახლდათ.ჩვენი მეგობრობაც ჯეიდენის საქციელმა დაანგრია. კასანდრა კი იზრდებოდა და ლამაზდებოდა, 3წლისა იყო ბოლოს როდესაც ვნახე მე კი 8-ის. მაშინ უკვე ჩვენს ოჯახებს შორის ყველაფერი დამთავრებული და გარკვეული იყო. მამამისი ქცევამ ჩემში შურისძიების წყურვილი გააღვიძა და სწორედ ახლა ამიტომაა კასანდრა ჩემთან . ყველაფერი როგორ დაიწყო? ჯეიდენი ნარკოტიკებს დიდი დოზით იღებდა, ლაიზა (კასანდრას დედა) ამას ვერაფერს უხერხებდა და მათი ძირითადი ჩხუბების მიზეზი სწორედ ეს გახლდათ. მახსოვს ატირებული ზეინი როგორ მორბოდა ჩვენს სახლში, როცა მათ მეზობლად ვცხოვრობდით და მიყვებოდა ყველაფერს დედ-მამის ჩხუბზე. საბოლოოდ როცა მე და ზეინი 7წლისანი ვიყავით , კასანდრა კი 2ის. ჯეიდენმა კვლავ მიიღო ნარკოტიკის დოზა, მაგრამ სამწუხარო გადამეტებული აღმოჩნდა, ლაიზამ ის სახლიდან გამოაგდო ამიტომ დასახმარებლად მის საუკეთესო მეგობარ ნიკ ჰორანთან , მამაჩემთან ანუ ჩვენთან მოვიდა. რათქმაუნდა მამაჩემი საღამომდე სახლში არ მოდიოდა, არც დედაჩემი იყო სახლში. მხოლოდ ჩემი 14წლის და და მე ვიყავით სახლში, დემიმ (ჩემმა დამ) მას კარები გაუღო. ყველაფერი კი მაშინ დაიწყო.... მან ჩემი დაა გააუპატიურა ხოლო დემიმ თავი მოიკლა. მახსოვს როგორ ჩამკეტა ოთახში ჯეიდენმა.. ვტიროდი ! ცხარე ცრემლით ვტიროდი როცა ჩემი დის კივილის და ტირილის ხმა მესმოდა, დავიფიცე რომ როცა დრო მოვიდოდა მასაც იგივეს ვაგრძნობინებდი! მის შვილსაც იგივეს გავუკეთებდი და იგივე ნაირად ვაკივლებდი და ვატირებდი! მე ეს გავაკეთე, მაგრამ არაფერი შეიცვალა. თავი იმ დღეების მერე ცხოველი მგონია. მაგრამ მაინც იგივეს ვაგრძელებ.. უბრალოდ ცხოვრება დაუნდობლად მომექცა, როცა და წამართვა შემდეგ კი დედა . დედა არ მომკვდარა მაგრამ ის გაუჩინარდა , ვინ წაიყვანა და სად ეს არავინ იცის. სწორედ ეს ამბავია მიზეზი კასანდრას ჩემთან ცხოვრების, მაგრამ ახლა ის ის... ის უბრალოდ ჩემი საკუთრებაა და სხვა არაფერი. გავიფიქრე ეს და ჩემი ცხოვრების ყველაზე საშინელი მოგონების გახსენებაზე თალები ამემღვრა, შემდეგ კი კარზე ზარის ხმა გაისმა რამაც გამომაფხიზლა.
- ნაილ მე ვარ -გავიგე ჰარის ყვირილის ხმა, შემდეგ კი ბრახუნი
- მოვდივარ - დავიყვირე და კარის გასაღებად წავედი
- რასშვები? - თქვა და მხარზე ხელი დამარტყა
- არაფერს შენ? არშემოხვალ ?- გავუღიმე და კარი გავაღე
- ცოტახნით - თქვა და მანაც გამიღიმა
- კარგი - ვთქვი და კარი დავხურე მისი შემოსვლის შემდეგ
- შეგიძლია მისაღებში დაჯდე - ვთქვი და გავიცინე როცა დავინახე ჰარი რომელიც გაწოლილიიყო ჩემს დივანზე
- კასსი როგორაა? - თქვა და თვალები აუჭრელდა
- კასანდრა? - კითხვის სახით შევუსწორე კასის სახელი, რადგან არმომწონდა ასე სხვა რო ეძახდა - კარგად
- უთხარი მას? - თქვა და ხელი დამარტყა
- რა? - ვერგავიხსენე
- ის რომ ხვალზეინის დაბადების დღეა და ხვალ წვეულებას აწყობს , მას პატიჟებს თუგინდა შენც წამოდი - თქვა და გამიღიმა
- არა ის არწამოვა - თვალები ამემღვრა
- რატომ? - გაოცებულმა მკითხა
- უბრალოდ არმინდა - მხრები ავიჩეჩე
- კარგი რა გაერთობით - თქვა და ისევ გამიღიმა
- არათქო და მორჩა - მუშტი დავარტყი მაგიდას
- კარგი რა ნაილ , უბრალოდ დაბადების დღეა -თქვა და ხელი მომიტყაპუნა
- არათქო არ გესმის? - ძალიან მაღალ ხმაზე დავუღრიალე
- ერთი მიზეზი მაინც მითხარი ან რატომ მიყვირი! - მანაც დამიყვირა
- უბრალოდ არმინდა ! -მეც დავუყვირე
- იქნებ კასს უნდა? გთხოვ უბრალოდ წამოდით - თქვა და ყვირილიდან ჩვეულებრიც ტონს დაუბრუნდა
- არავინ ეკითხება კასანდრას ! მე ვთქვი არა და მორჩა - გაბრაზებულმა შევხედე
- ისიც ადამიანია! ის მისი ცხოვრებაა და არა შენი ! თავი მისი ქმარი ან მეპატრონე ნუ გეგონება! - დამიყვირა და შუშას ხელი დაარტყა
- ნუ მიყვირი ! და კასი ჩემია და რასაც მინდა იმას ვიზამ !
- შენთნ ჩხუბს არ ვაპირებ ნაილ , ჯობია წავიდე - თქვა და წამოდგომა დააპირა
- კარგი , ბოდიში დარჩი - ამოვილულღლუღე
- ოთახშია ? ზეინმა რაღაც გამომატანა რაც მინდა რომ მივცე - თქვა და შემომხედა
- კი , ოთახშია მაგრამ რა გამოუგზავნა? - ინტერესიანი თვალები მივაპყარი
- უბრალოდ წერილია - თქვა და გაიღიმა
- რა წერილი? მეთვითონ მივცემ -მეც გავუღმე მაგრამ ნაძალადევად
- კარგი როგორც გინდა - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- კასანდრასთვის ვიღაც მინდა ვინც მოუვლის როცა მე არვიქნები -ვთქვი და ჩაეღიმა, ის მე ყველაზე კარგად მიცნობს
- მე ვიცი ასეთი ადამიანი , მაგრამ რათუნდა მას მომვლელი? - გაეცინა
- ის .. ის ფეხმძიმედაა - ვთქვი და ორივეს გაგვეღიმა
- მართლა? ნათლია მევარ - თქვა და სიცილი დაიწყო
- კარგი როგორც გინდა - მეც გავიცინე
- როგორც მინდა? შენ რა სხვას აპირებდი? - თქვა და გაოცებულმა პირი დააღო
- არა არა ეგ როგორ იფიქრე - ვთქვი და გავიცინე
- ნაილ რაღაც უნდა გითხრა - თქვა და ოდნავ გაიღიმა
- გისმენ - მეც გავუღიმე
- ასეთი ბედნიერი არასდროს მინახიხარ - თქვა და ისევ გამიღიმა
- აამ .. ხო არვიცი ალბათ - ვთქვი და გავიცინე
- გიყვარს? - შემოხედა და და კიდევ ერთხელ გაიცინა
- შეიძლება ასეც ითქვამს! ზეინთან არაფერი წამოგცდეს თორემ მოგკლავ - ვუთხარი და თითი დავუქნიე, მას კი გაეცინა
- კარგი კარგი . და ისე მომავალო მამიკო დღეს კლუბში ხომარ წავიდეთ ? - თქვა და წარბები აათამაშა
- კარგი ვარიანტია მაგრამ კასი? - ვთქვი და მას შევხედე
- 1დღე რომ დაივიწყო ეს წყეული ძალაუფლება არგიფიქრია? - თქვა და შემომხედა
- და მერე რომ დავივიწყო? - წარბაწეულმა შევხედე
- ისიც წამოიყვანე - მისმა სიტყვემა გამაოგნა
- ის ისს .. ის ჩემი შეყვარებული არაა და კლუბში რაუნდა? - დავიბენი
- უბრალოდ მეგობარი და მორჩა, არავინ გეუბნება რომ სავალდებული თქვა რომ ის შენი .. ის შენი ნუ ხომ იცი ვინცაა... ეგაა - თქვა და გაიცინა - და თან შენგანაა ფეხმძიმედ
- კარგი , მაგრამ არმომწონს ეგ იდეა - ვთვქი და მხრები ავიჩეჩე
- მიყვარს ასეთი ნაილი - თქვა და ფართოდ დაიკრიჭა
- ასეთი როგორი? - თვალებშ შევხედე
- ხანდახან ყველაფერს ფეხებზე რო იკიდებს და ცდილობს ხალხი გააბედნიეროს - თქვა და ლოყაზე მიჩმიტა
- კარგი კარგი, მაგრამ ხომიცი კასანდრასთან არცისე კეთილიი ვარ - ვთქვი და თვალები ავათამაშე
- მაშინ უბრალოდ უთხარი რომ უარს არმიიღებ და ბრძანებაა შენთან ერთად წასვლა - თქვა და შემომხედა
- მაგრამ მიზეზს თუ მკითხავს? - ასეთი დაბნეული რატომ ვარ ?
- შენ მას არასდროს უხსნი მიზეზებს და ახლა რაღა გეტაკა? - თქვა და წარბაწეულმა თავი გააქნია
- ვიღაც ნამდვილად შეყვარებულია - დაასკვნა ბოლოს როცა კიბეებზე ავდიოდი
Kasandra’s P.O.V
საწოლზე მიწოლილი ვიყავი, და უბრალოდ MTV-ის მუსიკალურ დაჯილოვებას ვუყურებდი. ამდროს კი კარი გაიღო და მოულოდნელობისგან კინაღამ გული გამისკდადა შევიგინე, ნაილს კი სიცილი აუტყდა. ნეტავ ეხლა რაღა უნდა ? ახლა მაინც ხომ ორსულად ვარ! იმედია რამე საშინელებას არმიზამს ! ან მცემს ან ასე შემდეგ . მისი მეშინია? არა
შეიძლება ითქვას კი მაგრამ იმის უფრო მეშინია რამოხდება მისი შემოსვლიდან 5წუთში.ფიქრებიდან მისმა დაბოხებულმა ხმამ გამომარკვია
- კასანდრა ჩაიცვი, მივდივართ - თქვა და ჩაახველა
- რა? სად? უკვე 12საათია - ვთქვი და უცნაურად და ალბათ შეშინებულად შევხედე
- უბრალოდ ჩაიცვი, და ამდენ კითხვას ნუ სვამ - თქვა და თვალები გადაატრიალა
- უნდა შემეშნდეს? - წარბაწეულმა ვკითხე
- რისი? - მანაც გაოცებული სახით შემომხედა
- არვიცი, შენგან მხოლოდ შიშს ველოდები ხოლმე- ვთქვი და მას შევხედე, თვალებში სევდა ჩაუდგა.
- არა უბრალოდ კლუბში მივდივართ - თქვა და გაოცებისგან პირი დავაღე
- რა? - ჩემს ბაგეებსმხოლოდ ეს აღმოხდათ
- კლუბში მივდივართთქო კიდევ 100ჯერ გავიმეორო? - შემომხედა და მხრები აიჩეჩა

- არმინდა , სახლშ დავრჩები - ამოვილუღლუღე
- ამდენი ხანი რატომ ვერ ისწავლე რომ შენ რაგინდა დიდი ხანია არმანაღვლებს - თქვა და მხრები აიჩეჩა
- კარგი რაგაეწყობა - ამოვიფრუტუნე და კარადისკენ წავედი
- ძალიან გამომწვევად ნუ ჩაიცმევ - თქვა და თვალი ჩამიკრა
- უბრალოდ შორტი მაისური და კედი - მეც შევხედე და თვალები გადდავატრიალე, ყოველთვის მიყვარდა კლუბები მაგრამ ახლა ნამდვილად არვიყავი ამის ხასიათზე
- კარგი არჩევანია - თქვა და წავიდა
მეც მალევე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი, ჰარის დანახვაზე ღმერთს უამრავი მადლობა გადავუხადე გულში და ჰარისთან მივედი ჩასახუტებლად, მანაც თბილად გამიღიმა შემდეგ კი გულშ ჩამიკრა
- ლამაზი ხარ პატარა ქალბატონო - თქვა და გაიცინა
- ჰარი - ოდნავ ხელი გავკარი და ორივემ ჩავიცინეთ, იქიდთა ოთახიდან კი ჩახველების ხმა გავიგეთ
- წავედით - ხმა დაბოხებულმა თქვა ნაილმა და კარი გამოაღო
- ჩემი მანქანით წავიდეთ, ახალთ ახალი ფერარი ვიყიდე - თქვა ჰარიმ და გაიცინა
- კარგი როგორც გინდა - ნაილსაც სიცილი წასკდა
მალევე დავტოვეთ სახლი, ჰარი თავის მანქანას მიაქროოლებდა და ყველანაირ დაძაბულობას ხსნიდა თავისი ხუმრობებით. ნაილი წინ იჯდა როგორც ყოველთვის მე კი უკან. კლუბს რომ მივუახლოვდით სწორედ ის შეგრძნება დამეუფლა რაც იმ დღეს როცა ნაილისთის ვიცეკვე. ამან ცუდი მოგონებები გააღვიძა, და ცოტა მოვიღუშე.
- არ დალევ - ჩუმად მითხრა ნაილმა, და მისი მეგობრებისკენ წავედით. გოგონებმა ჩურჩული დაიწყეს რაღა თქმაუნდა ჩემზე
- ეს ჩემი მეგობარია, კასანდრა გაიცანით - თქვა და გაიღმა
- სასიამოვნოა -თქვეს ყველამ ერთად და გაიღიმეს
გოგონების რამოდენიმე კაციანი ჯგუფი დაახლოებით 1საათის განმავლობაში ჭორაობდნენ ჩემზე, ბოლოს კი ყელში ამომივიდა და მივახალე
- იცით გოგონებო, ჯობია ტრაკები დააყენოთ და ჩემზე ლაპარაკს მოეშვათ ! - წამოვვარდი, და დავიყვირე. ნაილის მეგობრებმა ლამის ტაში დამიკრეს. ნაილმა კი კმაყოფილი ღიმილით და ამავდროულად მკაცრი თვალებით მანიშნა დავმჯდარიყავი.მეც ასე მოვიქეცი. 3საათი იყო გასული, რაც კლუბშ ვიყავით. ყველა იმაზე მთვრალი ვიდრე უნდა ყოფილიყვნენ. მხოლოდ მე და ჰარი ვიყავით ფხიზლები, რამოდენიმე ნაილის მეგობარიც ოდნავ იყო ნასვამი. ბოლოს ერთმა ქერა ბიჭმა მიიქცია ჩემი ყურადღება რომელიც ნაილს მიუბრუნდა და ხმამღლა ჰკითხა
- კასსი სად გაიცანი ? - თქვა და ჩაიცინა
- მე .. მე ის ვიყიდე - თქვა და უნებურად, ცრემლი წამსკდა მაგრამ თავი მაღლა ავწიე. ჰარის გავხედე რომელსაც ყველა ძარღვი დაჭიმული ჰქონდა და თავს იკავებდა რომ ვინმესთვის არ დაერტყა. მის მეგობრებსაც გაოცება გამოეხატათ სახეზე და მაშინვე ყველამ მე შემომხედა
- ცოტახნით გვათხოვებ მას? სულ ცოტახნით - თქვა და ისევ ქერამ და ჩაიცინა
- რათქმაუნდა, თქვენი იყოს - თქვა ნაილმა და კვლავ სიცილი განაგრძო. ნაილი ყველაზე მთვრალი იყო ამ „სასტავ“-ს შორის

ნაილის სიტყვებმა გული მომიკლა, და ფეხზე წამოვიჭერი
- ჰორან ბევრის უფლებას თავს ნუ მისცემ! შეიძლება ჩემში ფული გადაიხადე მაგრამ ნურც იფიქრებ რომ ჩემზე რამით მეტი ხარ! არაკაცი ხარ არაადამიანი ! გინდათ გითხრათ როგორ ერთობა ნაილ ჰორანი? - ვყვიროდი გაბრაზებისგან და არცკი ვაქცევდი ყურადღებას ჰარის იმ ბიჭთან ჩხუბს , ბიჭი უგონოდ დაეცა მიწაზე მაგრამ ყურადღებას ახლა აღარავინ აქცევდა მას. ჰარი კი ურტყავა და ურტყავდა. სისხლი მისი ყოველი სხეულის ნაწილიდან მოდიოდა, მაგრამ არი არჩერდებოდა. სანამ ნიკმა არ შეაჩერა.
- კასანდრა დაჯექი - დამიყვირა ნაილმა
- მეორეჯერ აღარ მოგცემ უფლებას როგორც შენს მონას ისე მელაპარაკო ან ილაპარაკო ჩემზე ! - დავიყვირე და დანას დავავლე ხელი, მალევე ჰარი იმ ბიჭს და ნიკს მოშორდა და წელზე მომხვია ხელი
- მივდვივართ - დამიყვირა და მეც მას შევხედდე
- მანამდე ერთ არაკაცს გამოვასალმებ სიცოცხლეს ! - დავიყვირე და შეშლილი თვალებით შევხედე
- შენ არავის არ მოკლავ, მითუმეტეს ახლა ! მივდივართ - მისმა ძლიერმა ხელებმა დანა ხელიდან გამაგდებინა და მაიძულა გარეთ გავსულიყავი
- მას ასე ვერ წაიყვან! - მოგვაძახა ნაილმა
- აბა სცადე გამოყოლა! შენც ჯეიმსს მიუწვები გვერძე - შეუღრინა ჰარიმ
ჰარიმ ნაილს ერთი უთავაზა, ნაილი წაბარბაცდა და დაეცა , მაგრამ ჰარი მალევე გამობრუნდა და მანქანაში ჩამსვა.ტირილს ვერვიკავებდი.
- ზეინთან წამიყვანე გთხოვ - ამოვისლუკუნე და უკანა სავარძელზე ჯეკ დანიელსის ბოთლს შევხედე
- კარგი - თქვა და უკან ბოთლის ასაღებად გავიწიე, ჰარიმ ბოთლი უხეშად გამომგლიჯა სანამ პირამდე მივიტანდი
- რა ჯანდაბას აკეთებ? - თვალებ გაფართოებულმა შემომხედა
- ფეხმძიმედ ხარ - თქვა და გატრიალდა
- არმაინტერესებს! მასთან ცხოვრებას სიკვდილი მირჩევნია. - დავიყვირე და ისევ ტირილი გავაგრძელე
- კასანდრა! მორჩი ტირილს და უბრალოდ გაიხსენე რომ მალიკი ხარ ! - ცივი მზერით შემომხედა
- და ეს რასცვლის? - მეც აგდებულად გავიცინე
- იმას რომ მალიკები დამცირებას არასდროს არავის არჩენდენ! არც შეარჩენენ! შენს ჯერ დაელოდე უბრალოდ ! - გამამხნევა და ღიმილი გამიკრთა სახეზე
- ზეინთან წავიდეთ უბრალოდ - ჩუმად ვთქვი და მის სიტყვებზე დავფიქრდი. რატომ ლაპარაკობდა ის შურისძიებაზე თუკი ნაილი მისი მეგობარია? ზეინთან დაახოებით 10წუთში მივედით. კარი ლენამ გაგვიღო და თბილად მოგვიკითხა ახლა მისი თავი ნამდვილად არმქონდა.
- ზეინი სადარის? - უკმეხად ვკითხე
- ჯეიდენთან , მაგრამ რამოხდა - თქვა და თბილად გამიღმა
- არაფერი ლენა - მხარზე ოდნავ მოეფერა ჰარი და ზემოთ დავიძარით
კარი დაუკაკუნებლად შევაღე, მათი გაოცებული სახეები ჩემს გონებაში ავღბეჭდე.
- კასს? აქ რასაკეთებ ? - გაოცებულმა მკითხა ზეინმა
- უბრალოდ ლაპარაკი მინდა გთხოვ გამოდი - მეც ძალაგამოცლილმა ვუთხარი
- ნაილმა? მან რამე დაგიშავა? - გაოცებულმა შეჰყვირა
- უბრალოდ გამოდი! - მეც დავივირე , და ისიც ჩემს ბრძანებას დაემორჩილა და გამომყვა. ჩემს ოთახში შევედით
- რამოხდა? სასწრაფოდ მითხარი ! - მკაცრად მითხრა, მე კი ყველაფერი მოვუყევი არც ისგამომიტოვებია რომ ფეხმძიმედ ვიყავი.
- უბრალოდ მითხარი რამოხდებათუ მასთან არვიცხოვრებ ან გავიქცევი? - ვთქვი და მან ნერწყი ხმაურიანად ჩაყლაპა
- ძალიან ცუდი რამ - თქვა და თვალები დახარა
- მაინც! - დავიყვირე
- ნუ ყვირი - მშვიდად თქვა
- ზეინ მოთმინებიდან გამოგყავარ! რამოხდებათქო? - ისევ დავიყვირე
- შენ თუ გაიქცევი, შენზე დევნა დაიწყება. ჯეიდენმა .... ჯეიდენმაა - ენა ებმოდა
- რა ჯეიდენმა? - დავიყვირე
- მან .. მან .. ხელშეკრულებას მოაწერა ხელი, რომლის თანახმადაც შენ ნაილს ეკუთვნი 5წლით, ამ ამბავში მთელი მაფიოზური დაჯგუფებებია გარეული. ლამის ყველა ვისთანა კი ვალი გვქონდა, თუ შენ გაიქცევი ისინი დევნას დაგიწყებენ და შემდეგ მთლიანად ამოგვწწყვეტენ - თქვა და ხმაურიანად ჩავისუნთქე
- რაა?? არაა!!! - დავიყვირე ისევ
- უბრალოდ ... უბრალოდ - სიტყვებს ვერ პოულობდა - ჯეიდენის საქციელი არაკაცობაა - თქვა და ხელი დაარტყა მაგიდას
- მე მე მე ვერგიტანთ- ჩუმად ამოვიჩურჩულე
- ვერცმე? - თვალებში შემომხედა
- ვერავის! ვერავის ! ვერავის ჩემი თავის ჩათვლით! ასეთ ცხოვრებას ჩემი გაჭირვებუი ცხოვრება მერჩივნა! დრო როცა ბედნიერი ვიყავი!!! ვტკბებოდი თავისუფლებით. ახლა რას დამამსგავსეთ- ყვირილშ ტირილიც მერეოდა - საგნად მაქციეთ! საგნად რომელსაც ყველა ისე ათამაშებთ როგორც გინდათ! რაცარუნდა ძლიერად მოგაჩვენოთ თავი! მეც ადამიანი ვარ. მეც მაქვს გრძნობები ამდენს ვეღარ გავუძლებ- ცხვირი ხელით შევიმშრალლე და ნაილის გაყინულ სახეს შევხედე, ზეინს სახე ჩაწითლებული ჰქონდა და ცოტა აკლდა ალბათ რომ არეტირა - ვერავის ვერგიტანთ - ვჩურჩულებდი და ვგრძნობდი როგორ ვიკეცებოდი , ზეინი ადგილზე თითქოს გაიყინა ნაილის ხელები ვიგრძენი და შევხტი, მან კი ხელები მომხვია. ძალიან გამიკვირდა, არველოდი მისგან ასეთ ქცევას.
- უბრალოდ გაჩერდი გთხოვ - ჩამჩურჩულა ყურში და მიმიკრო, მე კიმის მოშორებას ვცდილობდი ადამიანი რომელიც ყველაზე მეტად მეზიღებოდა ალბათ სწორედ ნაილი იყო
- რისთვის? რისთვის ან ვისთვის? - ჩუმად ამოვიჩურჩულე მეც
- ჩვენი შვილისთის - თქვა და გაიღიმა
- შენ მე არასდროს მომექცევი როგორც ადამიანს! ყოველთვის ისეთივე დაუნდობელი იქნები, არმინდა ასეთი ცხოვრება ნაილ - ამოვიჩურჩულე ესღა და მივხვდი როგორ დამიბინდდა თვალთახედვა ბოლოს კი ყველაფერი გაშავდა
Niall’s P.O.V
დავინახე როგორ წაუვიდა გული კასს ჩემს მკლავებში. გული დამეწვა მის სიტყვებზე, ალბათ არასდროს მქონდა გააზრებული რას ვაკეთებდიმასთან მაგრამ ამ სიტყვების მერე ყოველი ჩემი ქცევა თვალწინ დამიდგა და თავი ისევ არაადამიანად ვიგრძენი. ალკოჰოლი ჯერკიდევ რაღაც დოზით იყო ჩემში ამიტომ მეც ოდნავ თავბრუ დამეხვა. ზეინი გაქვავებული სახით იჯდა, და ხმას არიღებდა ჰარი და ჯეიდენი კი ქვევით იყვნენ, კასს ხელი მოვკიდე და გასვლა დავაპირე
- მას ვერსად წაიყვან! - თქვა ზეიინმა მხოლოდ პირის მოძრაობით, სხვა დანარჩენი ყველაფერი ისევ ისე იყო
- მიმყავს- ვთქვი და ტუჩი ნერვიულადმოვიკვნიტე
- რისთვის? - ჩაიცინა მწარედ - რომ ცხოვრება გაუმწარო?
- არა იმისთვის რომ დაშვებული შეცდომები გამოვისყიდო - ამოვუჩურჩულე და კასს თავზე ვაკოცე, ზეინისთვის აღარც შემიხედავს ისე წამოვედი. ალბათ რამოდენიმე წამიც რომ გავჩერებულიყავი კასანდრას არ გამომატანდა. მანქანში ნაზად მივაწვინე კასანდრა, მის ფეხებს მხოლოდ მოკლე შორტი ფარავდა მივხვდირომ ციოდა და ჩემი ჟაკეტი მივაფარე. სახლში 15-20წუთშიმივედით. ფრთხილად გადმოვიყვანე მანქანიდან და სახლშ შევედით. კიბეები მალევე ავიარე და ჩვენს ოთახში საწოლზე მივაწვინე, თმა გაშლილი ჰქონდა. ის ისეთი ლამაზი იყო. მალევე გამახსენდა რომ მას კიარ ეძინა არამედ გული წაუვიდა, მაშინვე ქვევით გავიქეცი და სპირტი და ბამბა ამოვიტანე. ბამბა სპირტში ამოვავლე და მის ცხვირთან მივიტანე, მის რეაქციაზე გამეღიმა. მალევე გამოფხიზლდა და ჩემს დანახვაზე შეცბა
- ნუ გეშინია პატარავ მე შენთან ვარ - ვთქვი და გავუღიმე
- სწორედ მაგიტომ მეშინია შენ რომ ხარ ჩემთან - თქვა და წარბები აზიდა
#თავი 15
- სწორედ მაგიტომ მეშინია ჩემთან რომ ხარ - თქვა და წარბები აზიდა, მისმა სიტყვებმა გული მომიკლა. მას ჩემი ეშინია, მაგრამ რატომ მიკვირს? ყველაფერი იმის მერე რაც გავუკეთე, არცაა ნორმალური რომ მაპატიოს
- გთხოვ, შეგიძლია მაპატიო? - ვთვქი და ჩემმა სიტყვებმა მეც კი გამაოცა, იმდენად შეუჩვეველი ვიყავი მასთან ასე ლაპარაკს, მეგონა ეს 3სიტყვა სასწაული იყო
- რა უნდა გაპატიო? აჰაჰ - ჩაიცინა - მთელი ცხოვრების გამწარება ? ყველაფრის წართმევა? გაუპატიურება? თუ ცემა?- არ დავსრულებინე ის კი ყვირილზე გადადიოდა
- გთხოვ მაპატიე შევიცვლები - ვთქვი და მას შევხედე
- რატომ მეუბნები რომ შეიცვლები? ან რაში გჭირდება ჩემი პატიება? ჯერკიდევ 2დღის წინ მეძავზე მეტი ადგილი არმეჭირა და ახლ ამთხოვ რომ გაპატიო? ცოტა უცნაურია ნაილ - თქვა და შემომხედა
- მინდა რომ ჩვენი ურთიერთობა მოგვარდეს - რაჯანდაბა მჭირს?
- ჰოო რათქმაუნდა, შენ ხომ დედა ტერეზა ხარ - თქვა და ახელები შეკრა შემდეგ კი განაბული სახე მიიღო და შემდეგ სარკასტულად გაიცინა
- ისევ იგივე ქცევა განვაგრძო გირჩევნია? - გაკვირვებული სახით შევხედე
- ხედავ? ერთწამს მეუბნები რომ გინდა რომ გაპატიო, მეორე წამს კი მემუქრები - დამიყვირა
- მე არ გემუქრები, უბრალოდ შენ ახლა არჩევანის უფლება გაქვს - ვთქვი და მხრები ავიჩეჩე
- შენ მე პირველად მაძლევ არჩევანის უფლებას - თქვა და სევდიანად გამიღიმა
- ხოდა სანამ დროგაქვს აირჩიე - მეც წარბები ავზიდე
- რათქამუნდა 1ვარიანტს ვირჩევ - თქვა და თვალები გადაატრიალა
- მიღებულია შენი პასუხი - ხელებიგავშალე არვიცი რატომმის ჩახუტებას ველოდებოდი?
- შეგიძლია ხელები დახურო, შენთან ჩახუტებას ნამდვილად არ ვაპირებ - თქვა და ტუჩი მობურცა
- კარგი, დღეისთვის ლაპარკით დავიწყოთ ურთიერთობის გამოოსწორება - ამის თქმა და მისი თვალების გადაბრუნება ერთი იყო
- კარგი - ამოიფშვიტინა და ტახტზე ხმაურიანად დაეცა
- ისე ნურც ის დაგავიწყდება რომ ფეხმძიმედ ხარ და ცოტა ნაზად - ვთქვი , ძალით გავუღიმე და თან თვალები მოვჭუტე. - ნურც ის რომ გოგო ხარ - ვთქვი თუარა მან ბალიშში ჩარგო თავი და დაიკივლა
- რაჯანდაბას აკეთებ? - გაშტერებული თვალებით მივაშტერდი
- თავს ვიგუდავ ვერ ხედავ? -თვალები გადაატრიალა და ძალით გაიკრიჭა
- ასე ძალიანაც ნუ გათამამდები, და ყველაფრის უფლებას თავს ნუ მისცემ მხოლოდ იმიტომ რომ უერთიერთობის გამოსწორება შემოგთავაზე - ვთვქი თუარა სახე შეეცვალა, ის არასდროს მემორჩილებოდა მაგრამ ახლა მის სახეზე შიში გამოისახა, და მორიდებულად დაჯდა
- კარგი - ჩუმად თქვა
- რაზე ვისაუბროთ? - თემა შევცვალე
- არაფერზე მინდა ახლა საუბარი - ამოიდუდღუნა - მითუმეტეს შენთან - ძალიან ჩუმად დაამატა მაგრამ მაინც გავიგე
- რაა? - თვალებში შევხედე
- არაფერი ,მეძინება - დაამთქნარა
- ხვალ ჩემთან ლაპარაკს ვერ აცდები პატარავ - ვთქვი და ჩავიცინე
- კარგია რომ ლაპარაკს ვერ ავცდები და სხვა არაფერს - მისმა სიტყვებმა გამაოგნა, შემდეგ დავფიქრდი და გავაანალიზე რა თქვა და რა იგულისხმა მან , წარბ აწეული დავრჩი ის კი ადგა და ოთახში ავიდა.

#6თვის შემდეგ
მესამე პირი
ნაილსა და კასს შორის ურთიერთობა თბებოდა, ნაილს კასანდრა თავდავიწყებით უყვარდა მაგრამ არ აპირებდა მისთვის ამის თქმას. კასანდრაც არიყო გულგრილი მის მიმართ, უნდოდა დაევიწყებინა ის წყეული მოგონებები რაც მასთან აკავშირებდა მაგრამ არა. ის მის ტვინს არასდროს ჩამოშორდებოდა, ეს ბუნებრივია რადგან ადამიანებს ცუდი ყველაზე კარგად ამახსოვრდებათ. ნაილი ცდილობდა ძალიანაც არყოფილიყო თბილი, მაგრამ არ გამოდიოდა ის ისეთი თბილი იყო რომ კასანდრას უბრალოდ არშეეძლო მისი ამ მხრის დანახვა. ისინი დადიოდნენ რბოლებზე, მაგრამ რათქმაუნდა ნაილი არაძლევდა კასს უფლებას მონაწილეობა მიეღო. უუბრალოდ უყურებდნენ და ტკბებოდნენ ცხოვრებით, მათ ხომ უყვარდათ ეს საქმე. ექიმთანაც ნაილი კასს მარტო არუშვებდა, ისინი ახლოვდებოდნენ მაგრამ წარსული მათ არაძლევდათ მოსვენებას. კასანდრას უყვარდა? არა რათქმაუნდა , მაგრამ რასგრძნობდა ეს თვითონაც არიცოდა ,ის უბრალოდ, თავის შანსს იყენებდა და თავის არჩევანს მიჰყვებოდა. 6თვის განმავლობაში არასდროს დავიწყნია სიტყვები რომლებიც ჰარიმ უთხრა . „შენ მალიკი ხარ! მალიკები კიარასდროს არავის არაფერს არჩენდნენ, და არც შეარჩენენ! უბრალოდ შენს ჯერ დაელოდე“ , ეს სიტყვები მისთვის უფრო და უფრო ცხადი ხდებოდა, კასანდრას შურისძიებაც უნდოდა სადღაც გულის სიღრმეში, მაგრამ ტვინს უფლებას არ აძლევდა ამაზე ეფიქრა, რადგან ნაილი ძალიან კარგი იყო მასთან. ნაილი კატეგორიულიც იყო, სიტყვასაც ასრულებდა ხშირად გულთბილობის მიუხედავად. 5ლიმიტის ამოწურვის შემდეგ კასანდრას არუშვებდა ზეინთან, ამის სურვილიარც კასს ჰქონია დიდად. კასანდრა იბერებოდა და იბერებოდა მისინაყოფი 7თვისა იყო უკვე. რამდენ ხანს გასტანა ნაილის და კასსის ასეთი კარგი ცხოვრება? არავინ იცოდა ეს. ჯეიდენს რაც შეეხება მას თითქმის არცუკითხავს კასანდრა, არცის იცოდა რომ ფეხმძიმედ იყო....

#კასანდრა

დღე ჩვეულებრივად დაიწყო, ნაილის ტელეფონის ხმამ გამომაღვიძა. ნაილმა ერთი ხელი მოძრაობით ტელეფონი მოისროლა, მაგრამ ის მაინც აგრძელებდა რეკვას
- ხმა ჩააგდებინე -
დავიყვირე და თავი ბალიშში ჩავრგე,ის კი წამოდგა სა ტელეფონი აიღო
- გისმენთ -თქვა ნაილმა და დაამთქნადა
- რაა? მართლა?... ვერ ვიჯერებ ღმერთო ! კარგი გელოდები- დაიყვირა სიხარულისგან და მე შემომხედა
- ვინ იყო? - გაკვირვებული სახე მივიღე
- მამაჩეემი კაას - თქვა და ჩამეხუტა ისეთი ბედნიერი იყოვროგორც პატარა ბავშვი , მეც მოვეხვიე მას კი ეს ესიამოვნა და შუბლზე მაკოცა შემდეგ მუცელზე . გამეღიმა მის ამ ქცევაზე,
2საათის შემდეგ
მე და ნაილი სამზარეულოში ვიჯექით, ის ყავას სვამდა ხოლო მე რაღაც სალათს ვიკეთებდი, დღეს ჩემი "ძიძა" არმოვა და ძალისნ ბედნიერი ვარ ამით, რამოდენიმე წამში ზარის ხმა სახლში ექოდ გაისმა ნაილი "წამოფრინდა" და სირბილით მიირბინა. კარი გაიღო , ალვათ ეს უნდა ყოფილიყო ნიკი ნაილს ძალიან გავდა, ერთნაირი ცისფერი თვალბი ჰქონდათ ისეთივსაყვარლები იყვნენ რცა ერთმანეთს ეხუდბოდნენ. მეც წამოცდდექი , ნელ-ნელამივედი მათთან
- ან ულამაზეს ქალბატონს არ გამააცნობ? - თქვა და თვალისმომჭრელად გამიღიმა
- რათქმაუნდა ეს ჩემი საცოლეა - მისმა სიტყვებმა დამაბნია მაგრამ მაინცავყევუ
- დიახ ჩვენ ბავშვსაც ველოდებით - დავამატე და მის სახეზს ღიმილი უფრო გაიზარდა, შემდეგ კი მუცელზე მომეფერა.
- თქვენი სახელი და გვარი იქნებ მითხრათ ახალგაზრდა ლამაზნანო? - თქვა და კვლავ გამიღიმა ის ისეთი ზრდილობიანი იყო, ნაილისგან განსხვავებით. მისი ხმა და თვალები მეცნო დამივხვდი საიდანაც
- კასანდრა - გავუღიმე - კასანდრა მალიკი - ამ სიტყვების გაგონებაზდ სახე შეეცვალა და შიშმა და ბრაზმა მოიცვა,
- ნაილ სასწრაფოდ მარტო უნდა გელაპარაკო- დაიყვირა და მას მიაშტეერდა, ისიც დათანხმდა. მე ოთახში ავედი და მაქსიმალურად შევეცადე არ მეტირა და ეს გამომივიდა, მესმოდა მათი ყვირილის ხმა ბოლოს კი ესღა გავიგე
- შენ ნორმალური ხარ? - დაიყვირა ჯეიდენმა- მალიკების და ჰორანების გაერთიანება იცი რასნიშნავს? ყველას მეც შენც მთელს ჩვენს ოჯახს ამოწყვიტავებ შემდეგ მალიკებს მანამდე კი ბავშვს სასტიკად მოკლავენ!! მაფია თამაში არაა ნაილ!! ჩვენ მის წესევს ვემორჩილებით ან ვკვდებით - დაიყვირა ისევ ნიკმა, აქედან უნდა გავიქცე რადაც არუნდა დამიჯდეს რომ არმივცე უფლება მათ ჩემი შვილი მოკლან!! ისევ მინდოდა ტირილი მაგრამ დროის ხარბვად მივიჩნიე და გეგნის მოფიქრებას შევუდექი
#თავი 16
გეგმები , გეგმები და ისევ გეგმები. თავში მხოლოდ ეს მიტრიალებს სხვა არაფერი. ვფიქრონ როგორ უნდა გავაღწიო ისე აქედან რომ ვერავინ მიპოვოს. ყველაფერს ვივიწყებ და მინდა წავიდე იქ სადაც მხოლოდ მე და ჩემი შვილი ვიქნებით. მე მას დავიცავ სულ რომ სიცოცხლის ფასად დამიჯდეს. ცრემლები თავისით მომდის და ვერვაჩერებამას უბრალოდ ყურადღებას არვაქცევ და ვცდილობ კონცენტრაცია და გონება არ მოვადუნო, გარეთ ისევ ნიკის და ნაილი ყვირილის ხმა ისმის არ ვუსმენ, არც მათი სიტყვები ისმის გამოკვეთილად. უბრალოდ ყვირილი და მეტი არაფერი. სპონტანურად მანქანის გასაღებს ვიღებ, და ფანჯრიდან ვიხედები, არცისე მაღალია მაგრამ ამხელა მუცლით შანსი არარის. კიბით უნდა ჩავიდე და როგორმე ავტოფარეხში მოვხვდე იქიდან ყველაფერი ადვილად იქნება. ღრმად ჩავისუნთქე და კარი გავაღე.მსხვრევის ხმა ექოდ გაისმა და გამაჟრჟოლა , კიბეებზე ნელ-ნელა ჩავედი კაბინეტი ქვემოთ იყო ავტოფარეხში ჩასასვლელი კარის ოდნავ მოშორებით, ახლა იწყევბა კასანდრა ყველაფერი შენ ამას შეძლებ.ჩემი თავი გავამხნევე და ავტოფარეხისკენ ჩასასვლელი კიბეების კარი გავაღე. კიბეები აქ რკინის იყო მაგრამ დაბალი, მალევე ჩავიარე და მანქანაში უნდა დავმჯდარიყავი როცა, ავბრუნდი და ნაილს ბოლოჯერ შევავლე თვალი და დავემშვიდობე თითქოს, შემდეგ კი ტემპს მოვუმატე და მანქანაში საბოლოოდ დავჯექი. ნაილის მანქანა დავქოქე, ღვედი შევიკარი და გასასვლელად მოვემზადე. ცრემლების ნაკადი ისევ ამშვენებდაჩემს სახეს. ოო ღმერთოავტოფარეხის გასაღები დამავიწყდა , თავი ხელებში ჩავრგე და გადავწყვიტე ავბრუნებულიყავი, მაგრამ შეიძლებოდა აქვე პატარა კარადებშიც ყოფილიყო. კარადა რამოდენიმე დანაყოფიანი იყო, ყველას თავის გასაღები ჰქონდა რიგრიგოით ვარგებდი მათ და შემდეგ მათში ვეძებდი საბოლოოდ გასაღებს. ბოლლო კარადასთან ვიყავი როცა ჩასხველების ხმა გავიგე და გამაჟრჟოლა კანკალმა ამიტანა, ცრემლები ისევ და ისევ მოდიოდა ჩემი თვალებიდან, თვალები ჩაწითლებული მქონდა. კუს სისწრაფით უნელესად შემოვტრიალდი, და თვალები დავხარე
- მგონი ამას ეძებდი? - ტქვა და ჩაახველა ნაილმა, მის დანახვაზე თითქოს მომეშვა გულზე
- მმმმ .... - ადავაბოლოვე და თავი დავხარე
- არაპირებ რაიმეს ახსნას?ან რატომ ტირი? ან რატომ მირბიხარ? შეგიძლია ამიხსნა? - ახლა დაიყვირა და უფრო ამივარდა ტირილი, მხოლოდ მასთან მიტირია მე კასანდრა მალიკს! მხოლოდ მასთან და მის გამო რაც მთავარია!
- ნაილ უნდა გავიქცე , მომეცი გასაღები - დავიყვირე და მას მივვარდი, როგორც შემეძლო
- რაა? ამას ისე ამბობ თითქოს არაფერი? უნდა გაიქცე? სად ან რატომ - კითხვები მომაყარა თან თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა
- რაა? რა რატო? ისინი ჩვენ შვილს მოკლავენ!! ეს შენც იცი! ისინი მას მოკლავენ - ვყვიროდი და მალევე ჩამიხუტა
- ვინ? ვინ მოკლავს? - ჩუმად მკითხა
- მამაშენმა ხომ თქვა რომ მაფიური დაჯგუფებები ჩვენზე დაიწყებენ ნადირობას, შემდეგ კი ჩვენს შვილს მოკლავენ - დავიყვირე და მას მივეკარი მას კი გაეცინა
- რა ?.. რაგაცინებს? - მუშტები დავუშინე
- დაწყნარდი კასს დაწყნარდი - გაიცინა შემდეგ კი გულში ჩამიკრა, ასე თბილად მასთან არასდროს ვყოფილვარ
- ანუ? ეს რასნიშნავს? - გაოცებულმა ავხედე
- შეიძლება ამაზე სახლშ ავიდეთ და ვისაუბროთ? მგონი ავტოფარეხში საუბარი სასიამოვნო არუნდ აიყოს - გამიღიმა
- რა? ანუ ჩვენ შვილს არმოკლავენ? - სახე გამიბრწყინდა
- სახლშ ვილაპარაკოთ - ისევ გაიღიმა
- მხოლოდ ეს მითხარი და ყველგან წამოგყვები - ისევ კანკალმა ამიტანა
- რათქმაუნდა არა პატარავ ახლა წავიდეთ - თქვა და ხელი მომხვია
სახლში რატომღაც ნიკი არ ჩანდა, მისაღებ ოთახში დავსხედით
- მალე მოყევი გთხოვ - შევევედრე
- კარგი , მოკლედ საიდან მოიტანე ეს სისულელე ჯერ? - გაიცინა
- ხომგითხარი ნიკმა თქვათქო? - თვალებში შევხედე
- შენ რა გვისმენდი? - გაოცებულმა შემომხედა
- არა უბრალოდ ეს გავიგე - თვალები დავხარე
- გეტყობა რომ მხოლოდ ეგ გაიგე - გაიცინა
- ანუ? მან მოიტყუა? - პირი დავაღე
- მან ეს „კანონი“, ასე ვთქვათ თვითონ მოიფიქრა და არაფერი მოხდება ეს თუ დაირღვევა - მხრები აიჩეჩა
- რაა? რატომ გააკეთა ეს? - ჩემი სახე ალბათ მოიღრიცა
- ნუ დაგავიწყდება რომ მან ერთადერთი ქალიშვილი მალიკების გამო დაკარგა, მას შემდეგ ეს წესი დააწესასავით ,არანაირი მაფია არარის გარეული უბრალოდ შეშინებისთვის . კარგად რომ გესმინა ყველაფერს გაიგებდი - თვალი ჩამიკრა მე კი მასთან ახლოს მივიწიე. გაუკვირდა მისგან სითბოს ამ თვეების მანძილზე ვგრძნობდი მაგრამ მე არასდროს გამომიმჟღავნებია. მე კი მის გვერდით მალევე სწრაფად მოვკალათდი, სახეზე ღიმილი გაუკრთა. მე კი ნელა მივიწიე მასთან , სახე მასთან მივიტანე მანაც მოწია და უკვე უნდა გევკოცნა ერთმანეთისთვის რომ ჩვენი სხეულები ზედმეტად ახლოს იყო ერთმანეთთან , ჩემი 7თვის მუცელი კი საკმაოდ გვიშლიდა ხელს. ოდნავმეტკინა და შევიშმუშნე შემდეგ ნაილმა მუცელზე მაკოცა მე კი დავიხარე და მისი ბაგეები ჩემსას შევახე. თვალებში სინათლის სხივი აუციმციმდა, და წელს მომხვია ხელები. 7თვის ვიყავი ამიტომ ვერაფერს გავაკეთებდი ისეთს, ანუ სექსი ვერ გვექნებოდა მაგრამ შეგვეძლო ამ მცირედითაც დავკმაყოფილებულიყავით. რამოდენიმე წამის შემდეგ თავი გამოვწიე და გაურკვევლობა გამოესახა სახეზე, მე კი მის კალთაში დავდე თავი, ის კი თავზემკოცნიდა ხან კი მუცელზე მომეფერებოდა. წარსული რომ არა ყველაფერი დიდი ხნის წინ იქნებოდა კარგად.
- ნიკი სადარის? - რამდენიმე წუთიანი დუმილი ამ უაზრო კითხვით დავასრულე
- ის წავიდა, მაგრამ გთხოვ არგვინდა მასზე ლაპარაკი ახლა როცა ყველაფერი კარგადა - თქვა და ავხედე ამობრუნებულად ვხედავდი, და გამეღიმა
- უბრალოდ არმინდამასზე ჩემს გამო თქვა - ისევ დავწიე ქვემოთ თავი
- მან თავის გზა უკვე აირჩია - სევდიანად გაიღიმა
- ის მამაშენია - ამოვიჩურჩულე
- შენი კი ჩემი საცოლე და ეს კი ჩემი შვილი და მისი შვილიშვილი - დახელით მუცელზე შემეხო
- მოიცა? შენი საცოლე როდიდან ვარ? - გავიცინე და წამოდგომა ვცადე
- მმ... კკარგი მაშინ კასანდრა თანახმა ხარ ცოლად გამომყვე? - გამიღიმა
- არა - მეც გავუღიმე , მის სახეზე კი სიცილი დავიწყე
- რაა? - დაიღრიალა
- კარგი რაიყო, უბრალოდ ჯერ მზად არვარ არცმე და არც შენ - ვთქვი და მოხვევა ვცადე
- მაშინ 2-3თვეში კარგი? - წარბი აწია
- კარგი, ბავშვიც 1თვის იქნება - გავუღიმე
- კარგი - მხოლოდ ახლაღა მომეხვია
- და ცოტახნით ტუალეტში გავალ - ვთქვი და წამოდგომა ვცადე
- ნამდვილად თვალები მოიწესრიგე , ცუდად გაქვს ძალიან - მითხრა და გამიღიმა , გავოცდი
- საიდან იცოდი რომ თავის მოსაწესრიგებლად მივდიოდ? - წარბაწეულმა ვკითხე
- მე ყველაფერი ვიცი პატარავ - ტქვა და შუბლზე მაკოცა
- კარგი და დღეს რბოლაზე წავიდეთ გთხოოვ - გავუღიმე
- კარგი მაგრამ მანამდე მოწესრიგდი
რამოდენიმე საათის შემდეგ
უკვე 10ის ნახევარია, თავი ორივემ მოვიწესრიგეთ და უკვე ვემზადებოდით წასასვლელად. ჰარიც მოდიოდა და მას ველოდებოდით. კარზე ზარის ხმამ ფიქრებიდან გამომაფხიზლა და მის გასაღებად წავედი, ნაილი წამოვიდა. წელზე ხელი მომხვია და კარები გააღო. კარების გარებისას პირი ღია დამრჩა
- გამარჯობათ - თქვეს ჰარიმ და ზეინმა უხერხულად - დავინახე როგორ დაეჭიმა ნაილს ყველა ძარღვი, ხელი ოდნავ მოვუჭირე და გავუღიმე
- აამ.. წავედით? - მაშინვე იკითხა ნაილმა
- კი , მაგრამ სახლში არ შემოგვიშვებთ? - იკითხა ჰარიმ
- აამ - დაიწყო ნაილმა
- რათქმაუნდა შემოდით - გავიღიმე და კარი ფართოდ გავაღე, ნაილის ხელი ვიგრძენი წელზე რომელმაც მიჩმიტა, ზეინი უხერხულად შემოვიდა შემდეგ მომეხვია და ნაილს ხელი ჩამოართვა. მისაღებში დავჯექით. უხერხული სიჩუმე სუფევდა, ბოლოს ჰარის ხმამ გამომაფხიზლა მეც და ალბათ ყველაც
- ნუ იქცევით ისე თითქოს ერთმანეთს არიცნობდეთ! მშობელბის შეცდომებზე შვილებმა პასუხი არუნდა აგონ - დაიყვირა ჰარიმ, ნაილმა და ზეინმა ერთმანეთს გადახედეს შემდეგ ნაილმა მეგამომხედა და ნერწყვი ხმაურიანად ჩავყლაპე, ჰარის სიტყვებში ის აზრიც იდო რომ რაც ნაილმა გააკეთა არუნდა გაეკეტებინა, ყოველშემთხვევაშ მე ესეც ვიგრძენი
#თავი 16
ჰარის ყველამ ერთდროულად თვალებით ვანშნეთ მაგრამ არა ის ისევ ყვირილს განაგრძობდა.
- ჰარი დაეგდე! - დაუყვირა ზეინმა და დასმა გადაწყვიტა
- გაჩუმებას აღარ ვაპირებ! დავიღალე როცა ასეთებს გიყურებთ საუკეთესო მეგობრებს რომლებიც მშობლების შეცდომების გამო დაშორდნენ! შეხედე ნაილს და კასს, მათი უბედურება ხომ მშობლებზე შურისძიებით დაიწყო მაგრამ რაა?? რაა? არაფერი ახლა მათ ერთმანეთი უყვართ - ნაილმა თვალებით მაგარი შეაგინა, ზეიინს კი თვალები შუბლზე აუვიდა
- იცი რა ჰარი, ეს შენი გასარჩევი ნამდვილად არააა - დაიღრიალა ზეინმა და ჭიქა დააგდო, რომელიც წამებში ნამტვრევებად იქცა - და რაც შეეხება ჩემ დას.... - არ დაამთავრებინა ჰარიმ
- იცი რაა ,?? სწორედაც რომ ჩემი გასარჩევია, თქვენი ჩემი ძმაკაცები ხართ!! ჩემი ძმები და თქვენ ორს რომ გიყურებთ გული მეწვება, არშემიძლია ასეთებს გიყუროთ და არაფერი გავაკეთო - დაიღრიალა ჰარიმაც, მაგრამ ზეინი წამოიჭრა
- ყველამ ჩვენ-ჩვენი მივიღეთ ჰარი!!! მშობლების შეცდომების გამოც ვაგეთ პასუხი მაგრამ ახლა??!! ახლა რაგავაკეთო ? ამ არაკცს ჩემი დის გაუბედურება, გაუპატიურება ცემა და ცხოვრების დანგრევვა უნდა შევარჩინო?? - ღრიალებდა მე კი ცრემლები მდიოდა ნაილი ნელ-ნელა აფეთქებას იწყებდა. ზეინის მართალი იყო და ჰარიც მათ სიტყვებზე გული მტკიოდა
- მამაშენს რომ ჩემი და არგაეუპატიურებინა!! არ ეცემა ან სასიკვდილოდ არ გაემეტებინა არაფერი მოხდებოდა და ყველა ჩვენთვის ვიქნებოდით - დაღრიალა ნაილმა უეცრად და წამოხტა
- მამაჩემი, მამაჩემი, მამაჩემი -მეც წამოვხტი და მას შევუტრიალდი - მე მამაჩემი არვარ!! მასზე უნდა გეძია შური და არა ჩემზე ! ზეინი მართალია, მე შენ გაპატიე მაგრამ ახლა ვხვდები რომ ასე არუნდა ყოფილიყო! შენ მთავარს ვერმიხვდი - დავიღრიალე და თვალებიდან წამოსული ცრემლი შევიმშრალე
- კასანდრა არმინდა კიდევ ერთხელ შენთან ჩხუბი დაჯექი - წყნარად თქვა
- კიდევ ერთხელ გიმეორებ შენ ვერვხდები მთავარს!!! - ჩუმად ამოვილუღლუღე
- რა მთავარს?? რა ჯანდაბა გინდა ჩემგან? - იმხელა ხმაზე იყვირა შევხტი უნებლიედდ
- რას და იმას რომ ჰარი მართალია, მშობლების შეცდომებზე მე არუნდა მეგო პასუხი. - ტირილით ვთქვი
- და ახლა რატომ გახსენდება ეს ყველაფერი? რაც უკვე მაპატიეე?? - ხელმეორედ იყვირა
- იმიტომ რომ შენ კიდევ მამაჩემს ადანაშაულებ და თავს იმართლებ ამით - მეც არ დავაკელი ღრიალი
- თუ მშობლის შეცდომებზე პასუხის გებაზეა ლაპარაკი, ჰორან არც შენ უნდა იყო ახლა ცოცხალი!!! - კბილებში გამოსცრა ზეინმა და ნაილმა და მეც მას გავხედეთ რომელიც კუთხეში იდგა
- რაა? რაჯანდაბას ლაპარაკობ? - ჩუმად მაგრამ მკაფიოდ თქვა ნაილმა
- შენი აზრით, ლაიზა რატოომ მოკვდა?? შენი აზრით დედაშენი რატომ გაუჩინარდა? ყველაფერი ერთი დიდი თამაშია ჰორან და შენ ყველაფერი არიცი - ცალყბად ჩაიცინა ზეინმა და მის სახეზე სიცივე დავინახე, სიცივე რომელიც მთელს ოთახს ყინაავდა
- რაზე ლაპარაკობ?? - ბოლო ხმაზე იღრიალა ნაილმაც
- იმაზე რომ დედაშენი ვიქტორია თუ ვიკი, რამნიშვნელობააქ ის იყო! - ამის თქმა და ზეინისთვის მუშტის დარტყმა ერთი იყო
- ნაილ გაჩერდი - დავიყვირე და მასთან მივედი როგორც შემეძლო სწრაფად
- კასანდრა გაიწიე - დაიყვირა, და ზეინის ზემოთ მოკალათდა და შემდეგ ისევ რტყმა განაგრძო. ჰარიმაც მოირბინა და მათი გაშველება სცადა მაგრამ ამაოდ
- სიმართლის ყოველთვის გეშინოდა ნაილ, ახლაც ასეა შენ ჩემს ზემოდან ხარ მოქცეული მაგრამ არგინდა გაიგო რასაც ამდენი ხანი საგულდაგულოდ ინახავდა და მალავდა ყველა - თქვა ზეინმა და ახლა ის მოექცა ნაილის ზემოდან
- გაჩერდებით თუარა? - დაიღრიალა საბოლოოდ ჰარიმ და მუშტების რტყმა მანაც დაიწყო
- ყველაფერი შენიბრალია ჰარი, შეგიძლია გაეთრიო -დაიყვირა ნაილმა
- ხოარაა? ყველაფერი ყოველთვის ჩემი ბრალია - დაიყვირა და მალევე მიიღო მუშთი ნაილისგან, სამივე მუშტი-კრივში ჩაება მე კი მათი გაშველება ნამდვილად არ შემეძლო, მითუმეტეს ამ მდგომარეობაში
- გაჩერდით - ვყვიროდი და ვხვდებოდი როგორ მეშინოდა, ზეინს ცხვირი გატეხილი ჰქონდა უკვე ყველა სისხლშ იყო ამოთხვრილი. სისხლის დანახვაზე პანიკამ მომიცვა, მუცლის არეში ტკვილი ვიგრძენი და ძალიან მაღალ ხმაზე დავიკივლე. არავის მოუქცევია დიდად ყურადღება
- ნაილ - დავიყვირე მისი სახელი როცა მუცლის არეში ტკივილმა პიკს მიაღწია,მან ისევ დამაიგნორა
- ნაილ - ხელახლა დავიყვირე და ვიგრძენი როგორ დაიღვარა სითხე ძირს, ოღონდ ეს არა, შიშმა მომიცვა
- ნაილ მიშველე გთხოოვ - დავიყვირე და ნაილის თავი გამოჩნდა, ზეინი არუშვებდა
- რაგჭირს?? - ცდილობდა თავი დაეღწია მაგრამ არ გამოსდიოდა
- გთხოვ ზეინ მიშველეთ - დავიყვირე და ზეინმაც გამოიხედა, ტირილს ვიწყებდი საშინლად მეშინოდა, ჯერ მხოლოდ 7თვის და 3კვირის ვიყავი. მუცლის მოშლა კი ნამდვილად ძალიან არმინდოდა. რამოდენიმე წამშ სამივე სისხლიანი წამოდგა და მანქანისკენ წამიყვანეს, გზადაგზა კი სისხლს იმშრალებდნენ. ერთმანეთს უბღვერდნენ გზაშიც მაგრამ ჩემი კივილი ყველაფერს ახშობდა, ნაილი მეხვეოდა და მამშვიდებდა რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა მაგრამ შიშს ვერაფერი მაძლევინებდა. საკაცე ჩემი დანახვისთანავე მოიტანეს, გაუსაძლისი ტკვილის გამო მთელს საავადმყოფოში ჩემი კივილლი ისმოდა, ყველაზე მეტად მტკიოდა ალბათ ასე მხოლოდ გული მტკენია, თორემ ფიზიკურად ალბათ ყველაზე მტკივნეული სწორედ მშობიარობაა, ნაილი საკაცესთან ერთად მორბოდა და თან ექიმს ეკითხებოდა გადარჩებოდა თუარა ბავშვი, ექიმიც ვერ აიმედებდა და ამაზე უფრო დიდი პანიკა მეწყებოდა
1საათის შემდეგ
1საათი ვმშობიარობდი, ყველაზე დიდი ტკვილი განვიცადე რაც კი ოდესმე მიგვრძნია. ნაილმა მშბოიარობაზე დასწრებაზე უარი განაცხადა. ულამაზესი ბიჭი შემეძინა ღია თმით, ულამაზესი ნაკვთები დაბადებისთანავე ემჩნეოდა, 2,600გრამი სიმაღლე 51სანტიმტრი, საკმაოდ მაღალი დაიბადებოდა 1თვეშირომ მემშობიარამაგრამ ის ნაადრებად გაჩნდა. ექიმებმა ის ცოტახნით ინკუბატორში მოათავსეს, გულზე მეწვინა ის ცოტახანი გულზე მეწვინა. ეს ისეთი გრძნობაა , თითქოს ხელში შენი ნაწილი შენი სული გულის, შენი ყველაფრის ნაწიილ გიჭირავს, ხვდები როგორ გიყვარდება წამებშ, ჯერკიდევ მაშინ როცა მუცელშია, მაგრამ მას რომ ხედავ შენთვის აღარავინაა მთავარი. მხოლოდ მასზე ფიქრობ, მხოლოდ მასზე დარდობ მხოლოდ მისით ცოცხლობ! წამები თითქოს ჩერდება როცა მას ხედავ.არგინდა დატოვო მარტო არცერთი წუთით, მაგრამ როცა მედდა მას იყვანს და მიჰყავს გიჩნდება გრძნობდა, ეჭვიანობა როცა ის სხვასთან მიდის. ინკუბატორში მხოლოდ 1კვირა მოათავსებენ, ეს დრო საავდმყოფოში დარჩენა ვამჯობინე რადგანარმინდა ის მარტო დავტოვო. ნაილს მგონი ჯერ არუნახავს და ძალიან ნერვიულობს, არც სქესი იცოდა მაგრამ ალბათ უკვე ეტყოდა ექიმი. გოგონაზე ოცნებობდა მაგრამ ბიჭი მისი მონაპოვარი იქნებოდა. ჩემს პალატაში მალევე გადამიყვანეს, რამოდენიმე წუთი იყო გასული როცა ნაილი შემოვიდა. ისევ ის სისხლიანი მაისური ეცვა და იღიმოდა
- როგორ ხარ? - თქვა და კოცნა დააპირა მე კი თავი მეორე მხარეს გავწიე
- დაღლილი - ამოვილუღლუღე და მას გავხედე
- და ნაწყენიც - ისევ გამიღიმა
- და ნაწყენიც - მისი სიტყვები გავიმეორე და თავი დავუქნიე
- კარგი, გთხოვ ახლა ამაზე ლაპარაკის დროა არარის! ჩვენი შვილი დაიბადა - თქვა და გაიცინა
- რა დავარქვათ? - მას შევხედე
- შენ რაგინდა? - ისევ გამიღიმა და მისსსახეზე უნებურად გამეღიმა
- რომ გითხრა, არმოგეწონება - ვთქვი და თავი გავიქნიე
- ზეინი? არა - გგაიღიმა შემდეგ სახე დაასერიოზულა და მკაცრად გაიქნია თავი
- არც ნიკი - მეც თვალი ჩავუკარი და მას შევხედე, თითქოს მისი აზრი წავიკითხხე
- მაშინ ჰარი, ის ისეა ჩვენზე გაბრაზებული ალბათ მხოლოდ ეს მოალბობს - მომწონს სახელი ჰარი, თან ის მისი ნათლიაც უნდა იყოს
- კარგი აზრი - ვთქვი და ის ჩემს ტუჩებს დაეწაფა, იმდენად დაღლლილი ვიყავი რომ აღარაფრის თავი მქონდა
- კარგი ვიცი რომ დაღლილი ხარ, დაიძინე - თქვა და შუბლზე მაკოცა
3თვის შემდეგ
სამი თვე გავიდა რაც მშობელი გავხდი. ბავშვმა მეც და ნაილიც ცოტა მაგრამ მაინც შეგვცვალა. ყველაზე დიდი ბედნიერებაა, უყურო შენ საყვარელ ადამიანებს ერთად, და მათ მოსიყვარულე სახეებს რომლებიც ერთმანეთს უყურებენ სიყვარულით. 1კვირა პატარა ჰარი ინკუპატორში იმყოფებოდა, მეც დავრჩი მასთან ერთად და ვუყურებდი როგორ იხვეწებოდა ჩემი პატარ დღითი-დღე. ჰარი შემოვირიგეთ. ასევე ზეინი და ნაილიც ასე თუ ისე შერიგდნენ, ესეც ჰარის გამო. მხოლოდ დიდი ჰარისკიარა პატარა ჰარისგამოც. ნათლია ჰარი პატარას ჰაროლდ 2ს უწოდებს, რაზეც ნაილი სულ ეჩხუბება მაგრამ მაიც ყოველთვის გვეცინება. ისინიც ისეთი საყვარლები არიან ერთად, ორი ჰარი და თან ორივე უსაყვარლესი. ექიმმა მე და ნაილს სექსი აგვიკრძალა 3თვით, ეს სამი თვეც გავიდა. მეშინია? არვიცი უბრალოდ მასთან მხოლოდ ძალდატანებითი სექსი მქონდა, ისე კი ნამდვილად არვიცი მომეწონება თუარა მასთან ნებაყოფლობითი. ღმერთო სულ გადამრია ამ ბიჭმა რეებზე ვფიქრობ? ახლაც მეცინება. პატარას სძინავს თავის საწოლში ჩვენს გვერძე, ნაილმა მას ოთახი გაუკეთა მაგრამ სანამ არ გაიზრდება აქ დარჩება, ჩვენთან. რბოლაზე დიდიხანია არვყოფილვართ და გუშნ დამპირდა რომ დღეს წავიდოდით. ოღონდ არა საყურებლად არამედ მონაწილეობის მისაღებად. ძალიან ბედნიერი ვარ ამის გამოც, ერთ წელზე მეტია რბოლაზე არ ვყოფილვართ. ნაილმა ამოიხვნეშა და ჩემსკენ გადმობრუნდა
- გღვიძავს? - თქვა და ხელი სახეზე მომისვა
- როგორც ხედავ - ვთქვი და გავიცინე
- დღეს რბოლაზე შემეჯიბრები დედიკო? - თქვა და ტუჩი გაილოკა
- რათქმაუნდა და მოგიგებ კიდეც მამიკო - მეც დავეჯღანე და შემდეგ მის სახეს შევხედე
- რაზე ვითამაშოთ დღეს? - თვალები აათამაშა, გამაჟრჟოლა ამ მოგონებების გახსენებაზე თვალები ამიწყლიანდა, მაგრამ მივხვდი რომ ადრე თუ გვიან ამის გაკეთება მაინც მოგვიწევდა
- რაზეცც გინდა - გავიცინე
- ანუ ისევ იგივეზე - ტუჩი გაილოკა
- შეგვიძლია , საღამომდეც ვითამაშოთ რამე - გავიცინე და ხელები მომხვია
- დარწმუნებული ხარ? - გაოცებულმა მკითხა
- სრულიად - გავიღიმე, და დავინახე როგორ გაებადრა სახე
- ახლავე დავიწყოთ? - წარბები აათამაშა
- ამაში ხელს მხოლოდ ბავშვი გვიშლის - ვთქვი და მხრები ავიჩეჩე
- მას ჯერ ძნავს, მანამდე მოვასწრებთ - თქვა და გაიცინა
- კარგი - მეც მხრები ავიჩეჩე
ნაილი მაისურის გახდას შეუდგა, შემდეგ მე შემომხედა და გაიცინა. კომოდის ერთერთი უჯრა გამოაღო და რაღაც პაკეტი გამოიღო
- ეს რაარის? - გაოცებით ვკითხე
- კიდევ გინდა ერთი შვილი? - გაიცინა და მე შემომხედა
- კი მაგრამ ახლო მომავალში არა - მეც გავიცინე.
პაკეტი იქვე მიაგდო და ჩემსკენ წამოვიდა, ჩემს ზემოდან მოქცა და შუბლიდან დაიწყო კოცნები, შემდეგ ცვირი შემდეგ ტუჩები. ნელნელა ჩემი მაისურის გახდა დაიწყო, და მალევე მის წინაშე მხოლოდ ტრუსით დავრჩი. ამაჟრჟოლა მახსოვს როგორი იყო ეს თვეების წინ , და ისევ ცუდმა მოგონებებმა იჩინა თავი. მაგრამ მალევე მოვეში, როცა ნაილი ჩამეხუტა და ჩემი ტრუსის გახდას შეუდგა, ისევ გავიცინე. ჩემი ტრუსი და მაისური ძირს დააგდო და ისევ სველი კოცნებით შეუდგა საქმეს. ტუჩებიდან ნელნელა მკერდამდე ჩავიდა, ხელით დამიზილა და კოცნა ისევ ჩემს ბაგეებში განაგრძო. მალევე მის ტრუსს დავუწყე ჯაჯგური რადგან ჰორმონები მწყობრიდან იყო გამოსული. მასაც გაეცინა და ტრუსი გაიძრო. მალევე ვიგრძენი კანკალი, მაგრამ ეს უფრო ლტოლვა იყო ვიდრე შიში. გამეცინა და ისევ მას შევხედე
- დარწმუნებული ხარ? - შემომხედა სერიოზულად
- რათქმაუნდა - მეც გავიცინე
იმის მიუხედავად რომ გულის სიღრმეში მეშინოდა, მეშინოდა იმის რაც შეიძლება განმეორებულიყო.მაგრამ მაინც არ დავანახე მას ეს გრძნობა და კოცნა დავიიწყე. მან პაკეტი გახსნა და პრეერვატივი ჩამოიცვა. ძალიან შემრცხა, ყველაზე მეტად ამის გაკეთება მაღიზიანებდა ახლა კი ამას ჩემი ნებით ვაკეთებ, ისევ გამეცინა. ჩემს ზემოდან მოექცა,და კიდევ ერთხელ გაიმეორა კითხვა
- ძალიან აღგზნებული ვარ, ან ახლა მეტყვი დარწმუნებული ხართუარა ან აღარ გავჩერდები - გაიცინა
- დარწმუნებული ვარ, ნაილ დარწმუნებული. კიდევ 1000ჯერ თუ მკითხავ უარს გეტყვი - მეც გავიცინე
- კარგი - თქვა და მხრები აიჩეჩა
უკვე აპირებდა ჩემში შემოსვლას, მუცელი ზევით ქვევით ადიოდ-ჩადიოდა. გულს კი ბათქაა-ბუთქი გაუდიოდა. მოულოდნელობისგან თვალები დავხუჭე. მხოლოდ რამდენიმე წამი და ის ჩემში შემოვიდოდა, ჩემს სასქესო ორგანოსთან ახლოს მოიტანა მისი „ღირსება“, უკვე ვგრძნობდი სიამოვნებას იმის მიუხედავად რომ არც კი დაწყებულა. მაგრამ ბავშვის ტირილის ხმამ ორივე გამოგვაფხიზლა
- აააა - დავიყვირე გამწარებულმა
- კარგი , პატარავ ნუ ნერვიულობ ამას თამაში შემდეგაც მოვასწრებთ - თქვა და გაიცინა, შემდეგ კი ტრუსი ამოიცვა, და ბავშვთან მივიდა
- რაო პატარა ? - ცხვირზე დაუწყო თამაშ
- შია პატარას - ვთქვი და მაისური გადვიცვი. შემდეგ კი ხალათი მოვიცვი.
- კარგი , მაშინ ქვევით ჩავიდეთ და საჭმელი გავიმზადოთ - თქვა ნაილმა და ბავში აიყვანა
- კარგი - მეც გავიცინე
მე ნაილი და პატარა ჰარი ქვემოთ ჩავედით. სახლშ მხოლოდ ჩვენ სამი ვიყყავით ამიტომ სრული სიჩუმე სუფევდა სახლში
სახლში.მალევე გავუმზადეთ ჰარის საჭმელი და როგორც იქნა ტირილი შეწყვიტა. მე და ნაილმაც ამოვისუნთქეთ. ჩვენც მივირთვით და ჩავიცივით. მე ხალათი მაინც მეცვა ისკი ტრუსით დაიდოდა. კარზე ზარის ხმამ გამოგვაფხიზლა, რათქმაუნდა ეს ჰარი უნდა ყოფილიყო. ნაილი ჯერ კიდევ იცმევდა, ამიტომ მე გავაღე
- ჰარი - დავიძახე და ჩავეხუტე
- კას - მანაც თქვა და გამიღიმა, შემდეგ კი მიმიხუტა. მის უკან ზეინი იდგა, უბრალოდ ის მორიდებულად
- ზეინ - ახლა მასთან მივედი, მან კი გულში ჩამიკრა
- აბა სადაა ჰაროლდ მეორე? - გაიცინა ჰარიმ და შემდეგ მე და ზეინსაც სიცილი აგვიტყდა
- ჰაროლდი მამასთან ერთადაა - ჩაახველა ნაილმა შემდეგ კი ყველამ გავხედეთ, ნაილს ჰარი ხელში ეჭირა. ისეთი საყვარლები იყვნენ, მინდოდა შემეჭამა ისინი. ისინი მალევე ჩამოვიდნენ, ჰარიმ (დიდმა) პატარა აიყვანა და მოფერება დაუწყო, ნაილმა ზეინი და ჰარი გადაკოცნა, და სახლშ შეიპატიჟა. ყველაზე ბედნიერი ვარ მათ ასეთებს რომ ვუყურებ. ნაილი და ზეინი ახლა მეგობრები არიან. მართალია ისეთები არა როგორც ადრე მაგრამ ახლა ყველაფერი გაარკვიეს.
- დღეს მამიკო და დედიკო უნდა შეეჯიბრონ პატარა? - უთხრა ჰარიმ პატარას
- იუჰუუ, ძალიან მაგარია - ემოციები ვერ დამალა ზეინმა
- ახლა მე მოვუგებ ხოიცით? - ვთქვი და გავიცინე
- ჰოო როგორარა -გაიცინა ნაილმაც, შემდეგ ჩემს გვერძე ჩამოჯდა და ხელი გადამხვია, შემდეგ კი მაკოცა
- დღეს გინდათ ჩემი გოგო გაგაცნოთ? - თქვა ჰარიმ და ყველამ მას გახედა
- რაა? - ყველამ ერთხმად შევძახეთ
- რაიყოთ? - გაუკვირდა ჰარის
- ახლა ვიგებთ რომ შენ შეყვარებული გყავს? - დავიყვირეთ ყველამ
- კარგით, ჰოო - თვალები გადაატრიალა ჰარიმ
- კარგია, ერთი მეგობარი მაინც მეყოლება - თვალები გადავატრიალე მეც
- საყვარელი გოგოა, ლარა ჰქვია - ამ სიტყვების გაგონებაზე თითქოს იმედის ნაპერწკალი ჩამესახა რომ ეს ის ლარა იყო, საერთო საცხოვრებლიდან. ღმერთო რამდენი ხანია ის და ჯემსი აღარ მინახავს.
- ლარა? საერთო საცხოვრებელში რომ ცხოვრობს? - თვალებგაფართოებულმა ვკითხე
- არა, ლარა ჯონსი, ის არაა ღარიბი -თვა და მხრები აიჩეჩა
- აამ - ვთქვი და სევდიანად ჩავიღიმე
- და ლარა ვინაა? - ნაილმა თავი წამოყო
- ჩემი მეგობარი, საერთო საცხოვრებლიდან - ვვთქვი და გავიღიმე
- და მერედა ნახე ეგ შენი ლარა - თქვა და მანაც გამიღიმა
- აქ მოვიყვან - ეს იდეა აქამდე როგორ არ დამებადა
- კარგი იდეაა - ვთქვი და ტაში შემოვკარი
- მანამდე, ჯობია სადმე ვჭამოთ - ჰარიმ პატარას თავი დაანება და ჩვენ შემოგვხედა დიდი სერიოზულობით
- მე და ნაილმა ვჭამეთ - ვთქვი და თვალები გადავატრიალეთ
- არაუშავს თქვენ დესერტს შეჭამთ, საღამომდე კიდევ 4საათია - თქვა ზეინმა
- მაგრამ პატარა ჰარი? - ახლა გამახსენდა ჰარი, დედა ჯერ მხოლოდ 3თვეა რაც ვარ. ამიტომ კარგად ვერ ვაცნობიერებ ჩემს პასუხისმგებლობას
- ძიძა, კას ძიძა - თქვა ნაილმა და გადაიხარხარა
- ხოო მართალი ხარ- მეც გავიცინე
- ჰაროლდ მეორე არ მოდის? - ჰარიმ თვალები გადაატრიალა
- ის მხოლოდ 3თვისაა ჰარი - შეუღრინა ნაილმა
- კარგი ჰოო კარგი - თქვა და ყველამ გავიცინეთ
#თავი 19
- კარგი მაშინ ჯერ სადმე ბარში წავიდეთ, შემდეგ რბოლაზე თუგინდათ შემდეგ კლუბშიც - ვთქვი და ტაში შემოკვარი. ნაილმა კი ჩაახველა
- კლუბი მგონი ზედმეტია - თქვა და მკაცრად შემომხედა
- ამმ.. კარგი როგორც გინდა - დავნებდი
- ჯობია შენ ჩაიცვა, მანამდე მე ჰარი და ზეინი ვილაპარაკებთ - თქვა და ძალით გამიღიმა
- კარგი - ვთქვი და მხრები ავიჩეჩე
- 1საათში წავიდეთ, მანამდე მოვწესრიგდები - ვთქვი და გავიღიმე, შემდეგ კი ოთახშ ავედი.
1საათის შემდეგ
წყალი გადავივლე, თმა გავიშრე. მოკლე ჯინსის შორტი და შავი უბრალო მაისური ჩავიცი, ფეხზე კი ჩემი საყვარელი თეთრი კედები. თმა ცხენის კუდად შევიკარი და ქვემოთ ჩავედი. ბიჭები ისევ ისხდნენ და რაღაც თემაზე საუბრობდნენ. მეც მათ გავუღიმე და ნაილის გვერძე დავიკავე ადგილი
- მგონი ჯობია, წავიდეთ მშიაა - დაიყვირა ჰარიმ და ყველამ გადავიხარხარეთ
- კარგი წავიდეთ - დაეთანხმნენ ზეინი და ნაილიც, ამასობაში ჰარის ძიძაც მოვიდა და ბავში დაიტოვა
ჩვენ კი ბარს მივადექით, რომელიც არ გამოირჩეოდა ხალხმრავლობი. ერთ მაგიდაზე შევაჩერეთ არჩევანი, და იქვე ჩამოვსხედით. ჰარიმ საოცრად დიდი რაოდენობის საჭმელი აიღო. ზეინმაც არ დააკლო, მე და ნაილმა კი მხოლოდ ცივი ყავა და დესერტი შევუკვეთეთ. მალევე მოსაღამოვდა, სანამ ბიჭები რაღაცეებზე და სამომავლო გეგმებზე ლაპარაკობდნენ. მეგონა ნაილი მალე მთხოვდა ცოლობას, მართლა მინდოდა ეს. სრულფასოვანი ოჯახსითვის ალბათ მხოლოდ ეს გვაკლდა. მაგრამ უნდოდა კი ეს თვითონ? ან იქნებ 4წლის შემდეგ საერთოდაც მივეგდე. ამაზე უკვე 1წელზე მეტია ვფიქრობ. შეიძლება ისმიყენებს. არვიცი ნამდვილად არვიცი.
- რაზე ფიქრობ კას? - თქვა და ხელი გადამხვია ნაილმა
- არაფერზე,უბრალოდ - ვთქვი და გავიღიმე
- კარგი მგონი დროა, მშობლების დაპირისპირება ვნნახოთ - თქვა ჰარიმ და ჩაიხითხითა
- ჰაჰ , წავიდეთ - ვთქვი და თვალი ჩავუკარი
მალევე მივედით რბოლაზე,ეს ადგილი ისე მომენატრა ყველა მოგონების მიუხედავად. ყველა გამარჯვება ყველა სიხარული ამ ადგილთანაა დაკავშირებული,მთელი ბავშვობაც ხომ აქ გავატარე. უსახლკარო გოგონა რომელიც ყოველდღე მიდიოდა მოტოციკლთა ჭიდილზე, ადგილზე სადაც არავინ აყვედრებდა იმას რომ მას არჩენდნენ. ადგილზე სადაც არავინ უყვიროდა ან აძალებდა რაიმეს. ეს იყო ადგილი როომელიც ყოველთვის თავისუფლებასთან ასოცირდებოდა, ადგილი სადაც ყოველთვის და ყველაფრის მიუხედავად მიყვარდა მისვლა. ადგილი სადაც ბევრი მიტირია მაგრამ ტირილზე ბევრი მიცინია, აქ ვისწავლე ადამიანობა. ნდობა შეუპოვრობა და უშიშრობა. მსაჯმა მალევე გადმომხედა და გულში თბილად ჩამიკრა. ნაილმა კი თვალები დაქაჩა, იმის მიუხედდავად რომ ლუკასი მამად მეკუთვნოდა. ჩემს გაზრდაში მასაც დიდი წვლილი მიუძღვის.
- ჩემო პატარა გოგონავ, როგორ გაზრდილხარ - თქვა და ისევ გულში ჩამიკრა
- ოოჰ - ვთქვი დამეც მოვეხვიე, კიდევ ერთხელ
- დღეს მონაწილეობის მიღებას აპირებ? - თქვადა გამიღმა
- კი , მე და ნაილი შევეჯიბრებით - ვთქვი და მეც გავუღიმე
- მაშ ასე !! - დაიყვირა ლუკასმა - დღეს ეს მესამეჯერ ხდება !! ეს რბოლა უკვე მესამედ მეორდება, მაგრამ რით დასრულდება ? ამას რამოდენიმე წუთში ვიხილავთ - მალევე ხალხმა ტაშის კვრა დაიწყო.
- დაიკავეთ ადგილები - გვანიშნა მან ხოლო მე და ნაილს კი ჩვენ-ჩვენი მოტოციკლები გამოგვიყვანეს ჰარიმ და ზეინმა. მალევე მოვკალათდი ჩემს საყვარელ ადგილზე და გასაღები მოვარგე. ჩაფხუტი ხმაურიანად ჩამოვიცვი, და მას შევხედე და ნაგლურად ჩავიცინე
- ისევ ისე? - ჩაიცინა
- ისევ ისე - მეც გავიცინე
მალევე, გაისმა გასროლის ხმაც. მე და ნაილიც ადგილებს მოვწყყდით. მთელი სისწრაფით მივაქროლებდი ჩემს რაშს და ვფიქრობდი თუ აი რაიყო ჩემთვის თავისუფლება! იგივე ხდებოდა იგივე მეორდებოდა რაც წინა 2რბოლაზე, მე მას მილიმეტრებით ვუსწრებდი. მაგრამ არა! თავს ძალა დავატანე,მის უხამსს სიტყვებს ყურადღება არ მივაქციე. და ფინიში საბოლოოდ პირველმა გადავკვეთე!
- გამარჯვებულიააა !! კასანდრა ფრენკიი - დაიყვირა ლუკასი - უკაცრავად კასანდრა მალიკიი! - ისევ დაიყვირა, ნაილმა კი გაბრაზებული სახე მიიღო
- კიდევ ერთხელ ვცადოთ, და აი ნახავ მოგიგებ - თქვა და მის სახეზე სიცივე და რაღაცნაირად შური დავინახე. არმეგონა ასე თუ მოიქცეოდა
- იცი პატარავ, პროფესიონალები ორჯერ არ იმეორებენ - გავიმეორე მისი სიტყვები რაც ოდესღა მან თქვა (მეხუთე თავში წერია)
- დამწყებებს უმართლებს - თავი გაიმართლა, მაგრამ რატომ მეორდება ეს? ეს ყველაფერი ოდესღაც მოხდა მაგრამ პირიქით ეს სიტყვები. თითქმის იგივეა, თიტქმის კიარა იგივეა
- შენ თქვი რომ მეფე იყავი ბაიკერების (king of bike (ესეც მეხუთე თავში ეწერა)) ხოლო მე კი ცეცხლოვანი მრბოლელი (Fire Biker) , მაგრამ ახლა მე ვარ მეფე ცეცხლოვან მრბოლელებში - ვთქვი და გავიცინე.
- კარგი როგორც გინდა - თქვა და ამოიხვნეშა
- რაიყო ნაილ ასე რატომ გეწყინა? - თვალები დავხარე
- უბრალოდ წაგება არმიყვარს - თქვა და მოხვევა სცადა
- წაგება არავის უყვარს, არც უბრალოდ და არც ბრალიანად - ვთქვი ჩუმად და თავი დამადო, შემდეგ კი მისი ჩაცინების ხმა გავიგე.
- ჰეი გოგონავ - უკნიდან ვიღაცამ დამიძახა, ეს ხმა ეს ხმა ყველაზე მეტად მეცნობა, და ისაარის ნამდვილად ის არის. შევტრიალდი და დავინახე ლარა, ღმერთო ის არც შეცვლილა ერთ წელზე მეტია არმინახავს. როგორ მომენატრა სასწრაფოდ მივვარდი და ჩავეხუტე
- გაიცანი ეს ნაილია - ვთქვი და გავიღიმე, მათაც გაეღიმათ
- რახდება ? თქვენ რა იცნობთ ერთმანეთს? - ვთქვი გაკვირვებულმა და ჩემს სიტყვებზე მეთვითონ გამეცინა
- არა, არა - თქვეს ორივემ და ჩაიხითხითეს
- ეს ჩემი საქმროა, ნაილი - ვთქვი და ხელით ვანიშნე
- ვაუ მართლა? - ტუჩი მოიიკვნიტა ლარამ,
- ჩვენ.. ხოომ.. ჩვენ შეყვარებულები ვართ - თქვა ნაილმა და სახე მოიფშვნიტა
- და თან შვილიც გვყავს - ვთქვი და გავიცინე
- პატარავ შენ აღარ ხუმრობ - თქვა ლარამაც და თან გაიცინა
- ჰაჰ შეიძლება ასეც ითქვას - ხარხარით ვთქვი
- წამოდი ჩვენთან - ისევ მას მივუბრუნდი
- იცი დღეს რაღაც საქმე არაფერი მაქვს, ამიტომ წამოვალ - თქვა ლარამ და ტაში შემოკრა - ძალიან გამიხარდა
- თან პატარა ჰარისაც გაგაცნობთ - ვთქვით მე და ნაილმა და ნაილმა ხელი თბილად გადამხვია. ჰარიდა ზეინიც გავაცანი ლარას, ყველამ თბილად მიიღო. ის ხომ ისეთი საყვარელი და გამგები იყო. მალევე მივედით სახლში. ლარა ჰარის ეთამაშებოდა, და ისიც თავს არ ანებებდა. ისეთი საყვარლები იყვნენ. როცა ჰარიმ დაიძინა, და ბიჭებიც წავიდნენ ლარა დავითახნმე დარჩენაზე, ამიტომ სასტუმრო ოთახში დავჯექით. ყველაფერი მოვუყევი მანაც იგივე, ცემა გაუპატიურება და ასე შემდეგ ეგ მონაკვეთები ამოვიღე, და ცოტა მსუბუქად მოვუყევი. განნცვიფრებული დარჩა, მანაც მომიყვა მის შეეყვარებულს ლეოზე რომელიც ახლა ლონდონშია. ისეთი საყვარელია ლარა, ამდენი ხანი უიმისოდ არასდროს გამიტარებია, ახლა კია რმჯერა რომ ამდენი ხნის მერე აქ არის! ჩემთნ.
- ახლა სად ცხოვრობ? - ამდენი ხნის შემდეგ პირველად ვკითხე
- ახლა? ჩემი დანაზოგით პატარა ბინა ვიყიდე, ისე ისეთია მე რომ მეყოფა, მყუდრო და თან საკმაოდ კარგ უბანში, აქვე ახლოს - თქვა და კიდევ ერთხელ მომეხვია
- როგორ მენატრებოდი - ყურში ჩავჩურჩულე და ისევ გულში ჩავიკარი
- მეც ძალიან - თქვა და შემომხედა, ის იყო ჩემი საუკეთესო მეგობარი ერთადერთი და განუმეორებელი!!
- მგონი ჰარი ტირის უნდა წავიდე - თვალები გადავატრიალე, როცა ჰარის ხმა გავიგე
- კარგი, დღეს ჩემთან არ დაიძინებ? - ტქვა და ტუჩი გადმობურცა
- ვერა მეორე პატარა მელოდება - ისევ გავიცინე მან კი ხელი გამკრა, შემდეგ კი ორივემ გავაგრძელეთ სიცილი. მალევე გავედი და ჰარი დავაწყნარე, ვაჭამე და ნაილთან შევედი. ტელევიზორს უყურებდა და თან საღეჭ რეზინს ღეჭდა. მის გვერძე წამოვწექი, შემდეგ კი მის კალთაში ჩავდე თავი. მან კი თავი ჩემს თავში ჩარგო, ჯერ მეფერებოდა შემდეგ მკოცნიდა.
- პატარავ არ დავასრულოთ დილით დაწყბეული? - თქვა წარბების თამაშით
- ძალიან დაღლილი ვარ , მაგრამ კარგი - ვთქი და სახე გაებადრა
თავი 20
- პატარავ ვიცი რომ დაღლილი ხარ, ხვალისთვის გადავდოთ - თქვა ნაილმა და შუბლზე მაკოცა
- ყოველთვის იცი რამინდა - ვთქვი და მის ბაგეებს დავეწაფე
- ვაღიაროთ რომ დღეს მოკარგო იყავი რბოლაში -თქვა და თავი გააქნია, ის არასოდეს აღიარებს ჩემს მიღწევებს, მეც და მასაც გაგვეცინა
- შენ კი მოცუდო - ვთქვი და ჩავიხითხითე, მან კი ხმა დაიბოხა მაგრამ ბოლოს მაინც სიცილი წასკდა.
- კას , ხომიცი კოლეჯში ვიწყებ სიარულს სექტემბრიდან - თქვა გამიღიმა
- და ახლა? ახლა მეუბნები ამას - წარბაწეულმა შევხედე
- ხომ, და რაიყო? - თქვა და ტუჩები გადმოაბრუნა
- არაფერი ნაილ, 22წლის ხარ უბრალოდ და მეუბნები რომ კოლეჯში იწყებ სიარულს - მისი სახით წარმოვთქვი ეს ყველაფერი
- ასაკს არააქვს დიდი მნიშნვნელობა, უბრალოდ მჭირდება ამ კოლეჯის დიპლომი რათა უფრო გავზარდო მამაჩემის კომპანიები, და შევქმნა ჩემი - თქვა და თავი დახარა
- ძალიან მაგარია ნაილ გილოცავ - ვთქვი და გადავბრუნდი
- შენრა გეწყინა? - მის მხარეს გადმომაბრუნა
- არა რაუნდა მწყენოდა - ვთქვი თვალები გადავატრიალე
- ხომიცი შენც შეგიძლია, ჩაბარება თუგინდა.. - არდააბოლოვ
- მაგრამ მე სკოლაში არცკი მივლია - ვთქვი და თვალები გადავატრიალე ისევ
- არაუშავს, პატარავ შენ მაინც ემზადები მასწავლებელთან - თქვა და გაიცინა
- შენ... შენ ... - ვერ დავაბოლოვე
- რა მე? - გაეღიმა
- იქ ბევრი თაყვანისმცემელლი გოგონა გეყოლება - ვთქვი ა ამოვიხრე
- აიი თურმე რაშია, საქმე - გაიცინა და ჩამეხუტა
- შენთვის ადვილია - ამოვიხვნეშე
- ჩემი ეჭვიანი გოგო - თქვა და ისევ გულში ჩამიკრა

9თვის შემდეგ
დღე ჩვეულებრივად დაიწყო. ნაილის მაღვიძარამ ისევ დარეკა და ორივე გაგავაღვიძა.ნაილი როგორც ყოველთვის კოლეჯში მიდიოდა,მე ხმამაღლა ამოვიხვნეშე და გადავბრუნდი.ის ადგა თავზე მაკოცა, ჩაიცვა და წავიდა. ჰარისთან ძიძა იყო, ხვალ ის უკვე 1წლის ხდებოდა, ამიტომაც დიდ წვეულებას აწყობდა ნაილი, როგორც გავიგე მისი კურსელებიც მოდიოდნენ, კიდევ კარგი ახხლა მაინც გავიცნობ. აამ ხომ დამავიწყდა... მე და ნაილმა ჯვარიც დავიწერეთ, და ხელიც მოვაწერეთ მაგრამ მცირე წრეში. მე ნაილს იმდენად ხშირად არგვაქვს სექსი, ამიტომ მგონია რომ ვიღაც ჰყავს ვინც ეხმარება ვნებების მოთოკვაში. არვიცი ვინაა ან საერთოდ არის თუარა? მაგრამ მაინც ეს უაზრო ეჭვიანობა გულს მიკლავს. მაგრამ ნაილი მაინც ისევ ისეთი თბილია, მაგრამ მხოლოდ ჩემთან. ზეინთან ახლა ისევ ისეა როგორც ადრე, ისევ ისეთი მეგობრები არიან და ძალიან მოხარული ვარ ამით. ლარას და მეც ძველი ურთიერთობა აღგვიდგა, კიდევ ლიამი(ზეინის მეგობარი, უკვე ნაილისიც) და ლარა ერთად არიან. 9თვემ საკმაოდ ბევრი რაღაც შეცვალა, ჩემს და ჩემს მეგობრების ცხოვრებაში. რამოდენიმე საათი კიდევ დავიძინე ნაილის წასვლის შემდეგ, და სადღაც შუადღისკენ ჰარის ტირილმა გამაღვიძა. მივხვდი რომ ძიძა აბანაებდა და გამეცინა. მალევე ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი. რამოდენიმე წუთში ლარაც უნდა მოსულიყო და ხვალინდელი დღისთვის ორივეს უნდა გვეყიდა კაბები. ისიც მალევე მოვიდა და მაღაზიებისკენ წავედით. ორივემ ერთი სტილის კაბები ავარჩიეთ, ფეხსაცმელიც ჩვეულებრიც კლასიკური და სახლისკენ დავიძარით. ჩემი გემოვნებაც შეიცვალა ამ 9თვეში, რათქმაუნდა ჩემს საყვარელ ჯინსის შორტებს და სიფრიფანა მაისურებს და რაღათქმაუნდა ჩემს საყვარელ კედებს ვერავინ გადამაჩვევს მაგრამ ჩემდა უჩვეულოდ ქალური ტანსაცმლის ხმარებაც დავიწყე. სახლში გვიან მივედით ნაილიც მოსული იყო, ცოტა არიყოს მკაცრი სახე ჰქონდა
- მოხვედით არა? - თქვა მკაცრად
- ნაილ რაიყო ? რამე მოხდა? - შეშინებულმა ვკითხე
- ის რომ გული გამისკდა, არცერთი ზარი ორივეს ტელეფონები გამორთული - ისევ იმ სახით შემომხედა და გამეცინა
- კარგი რა ნაილ, უბრალოდ საყიდლებზე ვიყავით - ვთქვი და მოვეხვიე, მან კი წარბი აწია და სიცილი წასკდა ბოლოს.

ჰარის დაბადების დღე
აიი ეს დღეც დადგა,ჩემი საყვარელი ჰარი 1წლის გახდა. ჩემი პატარა ოქროსფერ-თმიანი ბიჭუნა რომელიც სიცოცხლეს და საერთოდმთელს დედამიწას მირჩევნოდა, მთელი ძალით ჩავეხუტე, მანკი მისი ცისფერი თვალები შემომანათა და ხელები მანაც ფართოდ გაშალა.ნელ-ნელა ისე ემსგავსება მამამისს, ისე რომ მგონნია რომ პატარა ნაილს ვეთამაშები. ნაილიც შემოვიდა და ორივეს გვეფერებოდა. ბოლოს კი საჩუქრების საქმეებზე წავიდა.
რამოდენიმე საათში, ყველაფერი მზად იყო იმხელა, წვეულება იყო რომ ნებისმიერ ზრდასრულ ადამიანს მოანდომებდა, მაგრამ ძალიან არ გაეგო პატარა ჰარის რახდებოდა აქ, მას მხოლოდ თავის სათამაშოებით ტკბობდა უნდოდა. სტუმრებიც მალევე მოგროვდნენ. ნაილმა ყველა გამაცნო, თვალში ცუდად ერთი გოგონა სახელად სიუზანი (სუზი). ნაილის და მის თვალებში რაღაცას ვხდევადი და ვერვხვდებოდი მაინც რას, შეიძლებოდა სწორედ ის ყოფილიყო ჩემი ამდენ თვიანი ეჭვის საბაბი. წვეულება ნორმალურად მიდიოდა მანამდე სანამ, ნაილი თვალს მოეფარა რამოდენიმე წუთი დავაიგნორე ეს ფაქთი და ჩვეულებრივად განვაგრძე მოქცევა, შემდეგ კი სიუზანიც მოეფარა არე მარეს . არასდროს არვყოფილვარ გულუბრყვილო ან მიამიტი გოგონა მაშინვე მივხვდი რაც ხდებოდა, არვაპატიებდი არავის ამას! ყველაფერს გარდა ღალატისა. ნაცნობი კიბეები მალევე ავირბინე, და ყველა ოთახი შემოვიარე, არსად იყვნენ. საპირფარეშოებშიც ვიყავი მაგრამ არციქ, მხოლოდ ჩემი და ნაილის ოთახი რჩებოდა, მალევე ამ ოთახსაც მივაყურადე. ხმები და გახშირებული სუნთქვა ექოდ ისმოდა. მთელს ტანში ჟრუანტელმა დამიარა, გამაჟრჟოლა და იმის გაფიქრებაზე რას აკეთებდნენ ისინი აქ მათი თავები შემძულდა. სასწრაფოდ ნაილის კაბინეტისკენ ავიღე გეზი, შუშის ყუთი ხმაურიანად ჩავლეწე, და მასში მყოფი ანტიკვარი ყველაზე ძვირადღირებული, იარაღი ავიღე რომელიც ნიმუშად ედო ნაილს და მასში მხოლოდ და მხოლოდ 1ტყვია იდო. კარები წიხლით შევამტვრიე იმის მიუხედავად რომ კაბა მეცვა, ჩემგან ასეთი საქციელი არიყო მოულოდნელი. ნაილის გაოცებას საზღვრი არჰქონდა. სახე წაეშალა და მის თვალებში სიცივე ჩადგა, არანაირი სინანული არანნაირი სითბოო არანაირი პატიების თხოვნა უბრალოდ სიცივე და სხვა არაფერი. იარაღი დამალული მქონდა.
- კასანდრა გადი - დამიღრიალა და გოგო მოიშორა
- როგორ? - მეც დავიყვირე
- რავერ გაიგე წადი!! - ისევ დაიღრიალა
- იმის მაგივრად რომ რამეს მიხსნიდე მაინც მიყვირი! - დავიყვირე
- არაფერი მაქვს ასახსნელი - მანაც დამიყვირა
- მაგ ბოზში მცვლი? რამდენ უხდი?? საათში? თუ დღეში თუ თვეში? - დავიღრიალე
- იგივეს რამდენსაც შენში - ჩაიცინა ცალყბად, მისმა სიტყვებმა ადგილზე გამაქვავა, მასზე მოსაწევს და სასმელს დიდი გავლენა ჰქონდა მოხდენილი მაგრამ მაინც მის სიტყვებშ იყო სიმართლე, და გაანაზიებულად ნათქვამი იყო ყოველი სიტყვა თუ ბგერა
- ესეც მეძავი იყო? - კითხა სიუზანმა , და მისმა სიტყვემა გამაცოფა. და მალევეთმებში ვწვდი.
- ხელი გამიშვი - კიოდა სიუზანი მაგრამ ამაოდ. ჩემს თავზე პასუხს არვაგებდი იმდენად ვიყავი გამოთიშული
- ზედმეტები მოგდის! ვინხარ რომ რამე დამიშალო? მე შენ გიქირავე გესმის?? - მიყვიროდა
- რააა? - გაურკვევლობისგან ესღა აღმომხდა
- დაგიმარცვლავ თუგინდა გ-ი-ქ-ი-რ-ა-ვ-ე და ახლა შეგიძლია გახვიდა ჩემი ოთახიდან - თქვა და სარკასტულად ჩაიცინა
- ამას არ შეგარჩენ ნაილ ჰორამ - დავიყვირე და გოგონა ჩემს ხელებს შორის მოვიქციე, იარაღი ამოვიღე და შუბლზე მივაბჯინე.
- მას მოვკლავ - ვთქვი მკაცრად, მალევე მისი იარაღი ჩემი მიმართულებით დავინახე
- მას თუ მოკლავ მე შენ მოგკლავ - თქვა და ჩაისისინა
- მოდი ვცადოთ? - ვთქვი და წარბი მაღლა ავწიე
- თუარ მოგკლავ, გაწამებ ისე გაწამებ რომ თვით პატარა ჰარიც ვერგიშველის და ამის პირობას მე გაძლევ! ვერაფერს დაუშავებ ჩემს საკუთრებას! - დაიყვირა. და წამის

მეასედში სასხლეტს თითი გამოვკარი. ჩემდაუნებურად მოხდა ეს, გოგონას კივილი ექოდ გაისმა და იატაკი სისხლად შეიღება მაგრამ ძალიან ცოტა სისიხლი იყო. არმჯეროდა არმეროდა რომ მე ის მოვკალი. იარაღ ზურგში მოხვდა, კიდევ კარგი თავიდან ჩამოვიღე. შეიძლება ის მოკვდეს. მალევე ნაილმაც ჩემი რეაქცია გაიმეორა და მანაც გაისროლა

მესამე პირი
კასანდრა ძირსს უგონოდ დაეცა, ნაილი კასს მივარდა და ხელში აიყვანა. მისი ხელიდან იარაღი აიღო შემდეგ კი ნერვიულად ჩაეცინა. ეს ხომ მხოლოდ რეზინის ტყვიის იარაღი იყო. ხოლო ამ ტყვიით დაჭრილი ადამიანი მხოლოდ რამოდენიმე საათით იძინებდა, რათქმაუნდა მიხვდა რომ ეს კასადრამ არიცოდა. შეეცოდა მთელი გულით შეეცოდა, არუნდოდა ნამდვილად არუნდოდა ასე მომხდარიყო. ნანობდა თავის ნათქვამ ყოველ სიტყვას. ნანობდა მთელი გულით. მაგრამ აზრი რაიყო? სინანული ვერცდროს დააბრუნებს და ვერც დაშვებულ შეცოდემბს აანაზღაურებს. კასანდრა უყვარდა მას, მაგრამ ვერიტანდა როცა რამში ხელს უშლიდნენ.ამიტომ გამწარდა ნაილი, და დაკარგა კონტროლი თავზე. მისი დაპირება კიდევ ყველაფერს უფრო და უფრო ამძაფრებდა.
რამოდენიმე საათში, ზეინი ნაილი ჰარი და ლარა საავდმყოფოს მისაღებში ისხდნენ და ელოდნენ განაჩენს რომელსაც თვით უფალი გამოუტანდა კასს. კასი გადარჩა , გადაურჩა კომას, გადაურჩა სიკვდილს მაგრამ ამ სიცოცხლეს თავი ვერადავერ დააღწია! პრობლემა ? პრობლემა ისიყო რომ.... მას ფეხები წაერთვა... რამოხდებოდა ამის შემდეგ? როგორ გადაიტანდა კასი ამ ამბავს? როცა გაიგებდა რომ .... რომ რბოლაზე მონაწილეობას ვეღარ მიიღებდა... ნაილს შეიძულებდა.... შეიძულებდა მთელი გულით.. ალბათ ასეთ სიცოცხლეს სიკვდილი ერჩივნა. მაგრამ ბოლოს იყო იმედი ნათელლი წერტილი ამხელა სიბნელეში. რამოდენიმე პროცენტი მაგრამ სიცოცხლის აზრი! რომელიც გადაწყვეტტდა კასის ბედს
მესამე პირი
გამოღვიძების შემდეგ კასანდრა უხმოდ იწვა, და ელოდა როდის მივიდოდნენ მასთან ნათესავები ან აუხსნიდნენ რახდებოდა, წამოდგომა არც უცდია უბრალოდ თვალს ავლებდა ყველა კედელს და იქვე მდებარე ნივთებს რომელიც შიშს გვრიდა, აურა რომელიც ცუდს ანიშნებდა.. ცივი კედლები რომელიც მხოლოდ ავის მაუწყებელი იყო. არც დღე ჩანდა მშვიდი, წვიმდა .. კოკისპირულად წვიმდა თითქოს ცა კასანდრას რაღაცას ამცნობდა... კასანდრა კი გრძნობდა.. გრძნნობდა რომ რაღაც არიყო რიგზე... მეხი წამებში ვარდებოდა, ხმა კი ძაბავდა... ღრუბლები ქარს აქეთ იქით დაჰქონდა დაყოველ ამას მისი აფორიაქება ზდევდა თან. ელოდა ..ელოდა როდის აუხსნიდნენ რახდებოდა.... იმედი ჯერკიდევ ჰქონდა... ჰქონდა იმის რომ მალე შემოვიდოდა ვინმე და აუხსნიდა რახდებოდა.. ნაილი კი ძულდა... მთელი გულით ძულდა, ყველაფერი იმის შემდეგ რაც გაუკეთა! არ აპატიებდა ! არაფერს აპატიებდა! ყველაფერს აზღვევინებდა და იგივეს განაცდევინებდა! არდაინდობდა ისევე გაწირავდა, როგორც ნაილმა გაწირა სასიკვდილოდ, ნაილი განწირული იყო... რადგან მალიკების შურისძიება სახუმარო თემა არიყო... მალევე კარების ჭრიალის ხმამ კასანდრას შეშინება გამოიწვია, გვერძე გაიხედა და ნაილი დაინახა. რომელიც თავ-ჩახრილი იდგა, იდგა და ვერინძრეოდა. ვერაფერს ამბობდა, ანდა რაუნდა ეთქვა? თავის გამართლებას აზრი არჰქონდა. ზეინი და ჰარი გარეთ იდგნენ, და ელოდნენ რასიტყოდა კასანდრა. ნაილი გამოტყდა და უთხრა კასს დიაგნოზი. კასანდრამ არ დაიჯერა არდაიჯერაა! ვერიჯერებდა ... კიოდა... წიოდა... ხაოდა.. განწირული გიჟის ხმით.... ცხოვეური ... არაადამიანური ხმით.... კვნესოდა... წამოდგომას ცდილობდა... დაეცა ძირს დაეცა, და როცა ნაილმა მისი წამოყენება სცადა გაარტყა, მთელი ძალით სახეში შეაფურთხა და უთხრა „გაზღვევინებ , ყველაფერს გაზღვევინებ! გატირებ ისევე როგორც მე ! დაგაჩოქებ! და ყველაფერს ყველაფერს გავიხსენებ და დაგსჯი ისე რომ სიკვდილი სანატრელიი გაგიხდეს“! ყვიროდა კასანდრა, ნაილი უბრალოდ ჩუმად იდგა, შეეშინდა? მან ეს უბრალო მუქარად მიიღო მაგრამ... არა... კასანდრა სიმართლეს ამბობდა. მალევე ზეინი შევარდა ოთახში,ნაილის უაზრო ბოდიშებს ისმენდა ... ზეინმა მალევე რამოდენიმე მუშტი უთავაზა და გათიშა. დაიკოს მაგრად მოეხვია და წაქცეული ააყენა, საწოლზე ნაზად დააწვინა და შუბლზე ეამბორა. ნაილი „გაიტანეს“. ზეინმა კი გოგონას ჩასჩურჩულა
- ისევე აგაყენებ მიწაზე დანარცხებულს როგორც ახლა რამოდენიმე წამის წინ - ესღა თქვა და ატირებულ დაიკოს მოეხვია
- ანგელოზები ძლიერი დაცემის შემდეგ დემონები ხდებიან, მეც მალე ავღდგები! - მტკიცედ თქვა გოგონამ და ცრემლები შეიმშრალა, ზეინი მალევე გავიდა.. არუნდოდა კასს ვინმეს რაიმე ცოდნოდა.. ის ტიროდა განუწყვეტლივ ტიროდა... ფიქრობდა იმაზე რომ ვერ ითამაშებდა პატარა ჰარისთან ერთად... ვერირბენდა ..... ვერ დაეწეოდა, ხელში აიტაცებდა და ჩაეხუტებოდა... სხვა ბავშვსაც ვერ გააჩენდა... რომელ რბოლაზე იყო საუბარი?! ამის გარეშე ის უბრალოდ მოკვდებოდა.... ვერ გაჭრიდა ჰაერს და ვერიგრძნობდა ყველაზე დიდ ექსტრემს და ყველაზე დიდ სიამოვნებას! ... ის რომ ერთი გულუბრვილო ნაზი გოგონა ყოფილიყო დანებდებოდა... შეეგუებოდა ბედს და თავის ეტლით ჩუმად ჩაუვლიდა ყველა მოგონებას... მაგრამ არაა! მალიკები მითუმეტეს კასი არასდროს დანებდებოდა.. ის იბრძოლებდა,ის იბრძოლებდა ყველაფრისთვის ყველაფრისთვის რაც წაართვეს.. არაფერს არავის აპატიებდა... აღარასდროს! ნაილ ჰორანსკი უბრალოდ სიკვდილს მოანატრებდა... აი ეს კი ზუსტად იცოდა!

4თვის შემდეგ

4თვე ნაილი და პატარა ჰარი არავის უნახავს, ისინი წავიდნენ და დატოვებს ნიუ იორკი.. იმის მაგივრად რომ ნაილს რაიმე გაეკეთბინა ის გაიქცა ლაჩარივით გაიქცა, წაიყვანა ჰარი და დააკარგვინა კასანდრას ის ერთადერთი ბედნიერება რომელიც გააჩნდა. ეს ამბავი კი უფრო და უფრო უმძიმებდა კასს მდგომარეობას, მოვიდოდა დრო და იპოვიდა ორივეს ნაილს ცხოვრებას გაუმწარებდა ხოლო ჰარის კი ღირსეულ შვილად გაზრდიდა, ზეინის ხალხი 4 თვე განუწყვეტლივ ეძებდა მაგრამ უშედეგოდ... 3წარუმატებელი ოპერაციის შემდეგ, როცა ყველა იმედი გადაწურული იყო.. თვით ყველაზე ოპტიმისტი ადამიანი ზეინიც კი დანებებას აპირებდა, მაგრამ ჰარიმვიღაც ექიმზე გაიგო, და ისევ მისი ძალდატანებით კიდევ ერთი ოპერაცია გაუკეთესს კასს. ზეინი ყველაფერში ეხმარებოდა, ყოველ მასაჟზე თუ ვარჯიშზე მას დაყავდა, ფსიქოლოგთანაც კი გარეთ სკამზე ელოდებოდა რომ მარტო არეგრძნო თავი, ძულდა კასს ის წყეული ეტლი.. ტიროდა ... ტიროდა ყოველ ღამე .... ჩუმად... ღამღამობით ხომ თვით სიამაყეც კი ტირის ..... იმედი აღარავის ჰქონდა მაგრამ ყოველი სასწაული ხომ სწორედ მაშინ ხდება როდესაც არ ველოდებით, ასე მოხდა კასის შემთხვევაშიც... მოულოდნელმა ცდამ შედეგი გამოიღო, ფეხზე წამოდგა.. დაცემული ანგელოზი ფეხზე წამოდგა! მაან ეს შეძლო! შეძლო და დაძლია ყველაფერი... ახლა მისი დროიყო იპოვიდა ნაილს... მიწიდან ამოთხრაც რომ დასჭირვებოდა... მკვდარიც რომ ყოფილიყო მმაინც იპოვნიდა და ისევე გაუმწარებდა სიცოცხლეს როგორც ადრე მან ქნა.. ჰარის დაიბრუნებდა და მისი გულში ჩაკვრა ისე უნდოდა... როგორც არაფერი. ენატრებოდა ყველაზე მეტად! და მალე ის მასთან იქნებოდა! ამის იმედით ცოცხლობდა, ამ ქვეყნად ხომ მხოლოდ შვილის და წყეული შურისძიებისთვის ცხოვრობდა....
ერთი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, როცა ზეინის ხელმა განუწყვეტლივ დაიწყო კასის კარებზე ბრახუნი
- რაჯანდაბა გინდა? - დაიყვირა კასმა და თავი ბალიში ჩარგო
- დაიიკო გამოდი შენთვის სიურპრიზი მაქვს - თქვა ზეინმა და გაიცინა
- გთხოვ მეძინება - დაიყვირა კასმაც
- მაშინაც დაიძინებ როცა გაიგებ რომ შენი საყვარელი ქმარი აქარის? - დაიყვირა და ისევ გაიცინა

კასანდრა
მე კი სასწრაფოდ წამოვვარდი და ხალათი ჩავიცვი შემდეგ კი კარები „გამოვგლიჯე“. ნაილის თვალებს შევხედე რომელიც ძირს იყურებოდა ჩემს დანახვაზე
- კაას? შენ რა.. შენ რა - თვალებს ვერ უჯერებდა
- ხო , ნაილ როგორც ხედავ - ვთქვი და სახეში გავარტყი, დაცვა იჭერდა მაგრამ მაინც უემოციოდ იდგა თავ ჩახრილი
- რატომ გაიქეცი? პატარავ? შეგეშინდა? - ტუჩები მოვბურცე და ისევ მას შევუტრიალდი
- მე.. მე .. მეე - ბლუყუნი დაიწყო
- რა შენ? რა შენ?? ჰარი სადარის? - დავიყვირე და ახლა წიხლი მოხვდა, მუცელში ამოიგმინა
- ის ქვემოთაა კას - თქვა ზეინმა და გამიღიმა
- საღამოს გნახავ! -1 სართულზე ჩაიყვანეთ - დავიყვირე და ქვემოთ სირბილითჩავედი.ჩემი პატარა დივანზე იჯდა და თამაშობდა.. ამდენი ხნის განმავლობაში როგორ მენატრებოდა! ყველაზე და ყველაფერზე მეტტად! აიი ეს იყო ადამიანი რომელიც ყოველთვის ყველაზე მეტად მეყვარებოდა, მასთან მივვარდი და გულში ჩავიკარი.. მეგონა ვერმიცნობდა მას ხომ 4თვე არვყავდი ნანახი მაგრამ არა მანაც თავისი პატარა ხელები მომხვია, მე კი ის ჰაერში ავიტაცე და ვაბზრიალებდი. ასეთი ბედნიერი 4თვის განმავლობაში არვყოფილვარ. მთელი დღე პატარასთან ერთად გავატარე შემდეგ კი ჯეიდენთან მივიყვანე, ჯეიდენს არუყვარდა დიდად ბავშები მაგრამ პატარა ჰარი ისეთია ყველას შეაყვარებს თავს, ჯეიდენმაც მალევე გაუგო და ისინი კაბინეტში დავტოვე ძიძასთან ერთად... ძიძა ახალგაზრდა იყო.. ჯეიდენი მას ალბათ რაიმეს უპირებდა... -1სართულზე უნდა ჩავსულიყავი როდესაც ზეინმა გამაჩერა და გულში ჩამმიკრა
- ჩემო პატარავ, ისეთი არაფერი ქნა შემდეგ სანანებელი რომ გაგიხდეს - ჩამჩურჩულა და თავზე მაკოცა
- ანუ უნდა დავინდო ?? - გაოგნებულმა ვკითხე
- არა უბრალოდ არმოკლა - გაიიცინა
- არვაპირებდი მაგრამ რატომ არუნდა მოვკლა? - მაინც ჩავაცივდი
- იმიტომ რომ როცა გაიზრდება ჰარი და გკითხავს მამა სადარის? რასეტყვი იცი მე მოვკალიო? - თავი გაიქნია -შენ მას დასჯი ისე როგორც გინდა ის შენია - ტქვა და გამიღიმა
მეცჩამეღიმა და კიბეებს ჩავუყევი. გავიგე ნაილის ყვირილის ხმა. იარაღი ხელში დავიტრიალე და კარები შევაღე. შეეშინდა? შიშ კიდევ ადვილად ნათქვამი სიტყვა იყო.. მის სახეზე სასოწარკვეთილება დავინახე
- კასანდრა რასმიპირებ? - დაიყვირა და ფეხზე წამოდგა
- დაჯექი - დავიყვირე იარაღი მისი მიმართულებით გავიშვირე
- შენ ამას არიზამ! - მანაც დამიყვირა
- ჰაჰ , როგორ გამაცინე - გავიცინე
- არათქო! - ისევ დაიყვირა
- რას არვიზამ ამას? - ვთქვი და ვესროლე ოღონდ ხელში , ვიცოდი რასაც ვაკეთებდი არანირი ნერვიულობა არანაირი სინანული უბრალოდ ნაილის ყვირილი და დაბურძგვლა მთელს ტანში
- შეიცვალე - დამიყვირა
- მხოლოდ იმის შემდეგ რაც გააკეთე - მე კი სარკასტულად გავიცინე
- ინანებ კასანდრა! ნუ გგონია რომ მთელი ცხოვრება შენი მონა ვიქნები, ისევ გავცვლით როლებს! სულ მალე რამოდენიმე წუთში იქნებ როცა ჩემი ხალხი რამოდენიმე წამში თქვენს სახლს ააწიოკებს - თქვა და ნიშნის მოგებით გამიღმა
თავი 22
- რაა? - ვთქვი და გავიცინე
- მგონი კარგად გაიგე რაც ვთქვი - თქვა და სისხლი შეიმშრალა
- ჩემი მძევალი იქნები, და ვერავინ ვერაფერს დამიშავებს - ვთქვი და იარაღი მივაბჯინე
- ნიკის (ნაილის მამის) ხალხი უკვე აქარის - თქვა და ისევ ტუჩი გაილოკა, შემდეგ კი ტკკვილის შეკავება სცაადა რომელიც ხელიდან იგრძნობოდა, მაგრამ არ გამოუვიდა
- ხომ გითხარი? რომ ჩემი ტყვე იქნები - დავიყვირე და უფრო მაგრა მივაჭირე მას იარაღი
- მაშინაც თუ გაიგებ რომ შენი საყვარელი მამიკო და ზეინი ჩვენთან არიან? - თქვა და თვალები აათამაშა
- შენ მათ არაფერს დაუშავებ - დავიყვირე და გავარტყი, მან კი ხელის 2მოძრაობით მის მკლავებში მომიქცია და იარაღი მიისაკუთრა
- შეიძლება ზეინს არა, მაგრამ ხომიცი რომ მამაშენს არ დავინდობ? - დაისისინა, მე კი მისი მკლავებიდან თავის დაღწევას ვცდილობდი
- იმაზე ბევრად ცივი და ბოროტი გახდი , ადრე როგორიც იყავი - მეც დავისისინე, და მას ავხედე
- არ დაგავიწყდეს რომ ჩემს ხელში ხარ - თქვა და იარაღი მთელი ძალით მოაბჯინა, ჩემს თავზე
- მტკივა - დავიყვირე
- მეც მტკივა, ხელი რომელიც დაჭრილი მაქვს - მკაცრი ხმით თქვა და გარეთ გასვლას შეუდგა, მმაგრამ კარები დაკეტილი დახვდა. გასაღები კი მხოლოდ თითის ანაბეჭდი იყო, ისიც ჩემი ან ზეინის
- გააღე - მიბრძანა და მისი ხელებიდან გამანთავისუფლა
- არა, აქედან შენთან ერთად მხოლოდ მკვდარს თუ გამიყვანენ - დავიყვირე
- მაშინ მართლა სიკვდილი მოგიწევს - თქვა ისევ წარბების თამაშით
- მირჩევნია - ვთქვი და მას გავხედე
- 5თამდე ვითვლი, შემდეგ გესვრი და შემდეგ შენს ხელს ძალით მივადებ - დაისისინა და თვალები გადაატრიალა
- აბა შენიცი - ვთქვი და დავამთქნარე
- 5...4 - დათვლა შევაწყვეტინე
- ნაილ შენ ჩემზე კარგად იცი რომ არ მესვრი - დავისისინე
- 1 - თქვა და ძირს მოწყვეტით დავეცი, ფეხიდან სისხლი მდიოდა. მეგონა აქვე ახლავე მოვკვდებოდი, ნაილმა დამიჭირა თვალებით მანიშნა მე შენ გაგაფრთხილეო. შემდეგ ჩემი ხელი დეტექტორს მიადო და გარეთ გავედი. სისხლის დაკარგვისგან გონებას ვკარგავდი. მეშინოდა? სიმართლე გითხრათ მეშინოდა. ის უფრო გაბორტოდა, უფრო გაძლიერდა. მას ყველაფერი შეუძლია ახლა.... ყველაფერი. მანქანაში ნიკის სახე დავლანდე, მისი თავმოწონე და თავდაჯერებული გულს მირევდა, მინდოდა იქვე მიმეხრჩო, ორივეს მოვკლავდი რომ შემძლებოდა! ნაილსაც და ნიკსაც, ჩვენ რათქმაუნდა ნიიკის მანქანაში დავჯექით . მეორე მანქანში ზეინის და ჯეიდენის სახე დავლანდე, ზეინს შეშინებული სახე ჰქონდა. როგორცკი დამინახა იმწამსვე გამიღიმა, მაგრამ სევდიანად, ჯეიდენს არაფერი ეტყობოდა ნერვიულობის, უბრალოდ იჯდა და თავს აქნევდა. ფეხიდან სისხლი ისევ მდიოდა, მალევე ვიღაც გაურკვეველლი სქესის შეიარაღებულმა და შენიღბულმა კაცმა შემიხვია ჭრილობა, პატარა ჰარი ნაილს ესვა კალთაში, ეძინა... ეძინა ჩემს ანგელოზს... დედაჩემის კულონს ხელი ძლიერად მოვუჭირე... არვაპატიებდი არავის და აღარაფერს მას... მოვკლავდი, ისე როგორც მან მომიკლა სიცოცხლის ხალისი
- ჩათვალე მალიკები ჩაიძირნენ - თქვა ნიკმა და გამიღიმა
- ან ჩავძირეთ - შეასწორა ნაილმა და ჩაიცინა, გული მტკივნეულად შემეკუმშა

2კვირის შემდეგ
ისევ იმ სახლში, ისევ იმ ოთახში ვარ სადაც პირველად ნაილის გაცნობისას.... რამოდენიმეჯერ სცადა დალაპარაკება მაგრამ ყოველი მცდელობა ჩხუბით დამთავრდა, რამოდენიმე გაუპატიურებით..... მხოლოდ ის მახარებს რომ ჰარია ჩემთან დანარჩენი აღარაფერი, ზეინი მხოლოდ 2ჯერ ვნახე. ჯეიდენი არცერთხელ. სიუზანი? ის დღემდე ნაილთან დადის... და შესაძლოა აქაც კი გადმოვიდეს, იმიტომ რომ ნაილს სექქსუალური მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება სჭირდება. გულს მიკლავს, ყოველდღე ყოველ სიტყვაში, ყოველ ასოში. მასში აღარაფერია ისეთი რაც ადრე მიყვარდა... მაინტერესებს , მართლა მაინტერესებს რამოხდა.. დღეს 3თემებრვალია, სუსხიანი დღე. საშინელი, საზარელი . არაფრის მეშინია, გარდა მეხისა, ახლა კი ქუხს. მეხის ჩამოვარდნის ხმა ოთახში ექოდ ისმის, იმის მიუხედავად რომ დილაა მაინც სიბნელეა. მაგრამ სხვას რაველი? დღეს ხომ ჩემი დაბადების დღეა, ზეინს ვერ ვნახავ, ვერც ჯეიდენს ანუ არავინ მომილოცავს. ოთახშიც ჩაკეტილი ვარ, როგორც ჩანს ამ დაბადების დღეს მარტო გაატარებ როგორც დანარჩენი 21ი.კარები იღება, და ნაილი შემოდის მის დანახვაზე, სახეს ფანჯრისკენ ვატრიალებ რომელიც მხოლოდ სიბნელეს ასახავს. ვერვხედავ რასშვება, ან თუნდაც რაუნდა? ის კი ჩემს უკან დგება, და ხელებს სკამზე ადებს, შევხტი. ნაილის შეხება და მეხის გავარდნა ერთი იყო, ყველაფერზე ერთად შემეშინდა. ნაილს ჩაეცინა
- შენ რა ისევ გეშინია მეხის? - თქვა და მივხვდი რომ გაიღიმა
- მეხზე მეტად უკვე შენი მეშინია - გულწრფელად ვუთხარი, მალევე მან სკამი მოატრიალა და მის ცისფერ თვალებს შევეჩეხე
- მართლა? - თითქოს გაოცებით მკითხა
- და რა არუნდა მეშინოდეს? - დაცინვით ვკითხე
- და რატომ უნდა გეშინოდეს ქმრის? - მან სერიოზული სახით შემომხედა, მე კი მწარედ ჩავიცინე
-
- სადისტი, დაუნდობელი,, აადმყოფი,მოძალადე და მოღალატე ქმრის არუნდა მეშინოდეს? - ვთქვიდა სახეზე ღიმილი მიეყინა
- მე მე... მე უბრალოდ ძალიან გაღიზიანებული ვარ - ამოიბლუყუნა
- იმის მაგივრად, რომ ბოდიში მოგეხადა იმისთვის რომ დამაიინვალიდე! 4თვე ეტლს მიმაჯაჭვე, მესროლე დამჭერი. ორი კვირა ჩხუბშ გავატარეთ და შენ ... შენ .. შენ ისევ გამაუპატიურე... - სიტყვა გამაწყვეტინა და თვალებში ჩამხედა
- ბოდიში - ამოილუღლუღა - უბრალოდ მე ... მე რაღაც გავიგე.. და ... და
- და რა ნაილ? - დავიყვირე
- ის რომ მძულდი ეს 2კვირა, მაგრამ მაგრამ დღეს მივხვდი რომ ასე არაა-თქვა დამოხვევა სცადა
- შენ საერთოდ ნორმალური ხარ?? - დავიყვირე - გიჟი ხარ! ერთწამს მირტყავ, მცემ მაუპატიურებ მეორე წამს კი პატიებას მთხოვ! მე არვარ სათამაშო, ან თოჯინა! - ვკიოდი
- ვიცი, ვიცი რომ გული გატკ- არ დავამთავრებინე
- მატკინე? შენ მე ცხოვრება დაინგრიე - ხელლის აწევა დავაპირე,როცა გულში ჩამიკრა, ჩემი ხელების რტყმა როგორც ყოველთვის უშედეგო იყო
- დაბადების დღეს გილოცავ კასანდრა ფრენკ -ყურში ჩამჩურჩულა და ამ სიტყვებმა ალბათ მომალბო? არა ეს ძალიან გადაჭარბებულადაა ნათქვამი
- არმჭირდება... საერთოდ არუნდა დავბადებულიყავი - ვთქვი და თავი გავიქნიე, ის კი გვერძე გადგა და ძარღვები დაეჭიმა
- მაშინ დედაჩემი ცოცხალი იქნებოდა - თქვა და გაწითლდა
- რაა? - დავიყვირე
- ხო კასანდრა ხო... მამაშენი და დედაჩემი საყვარლები იყვნენ, ისინი... ისინი გაქცევას აპირებდნენ, ერთად სადმე შორს და ლაიზას და ნიკის მიტოვებას, მაგრამ როცა ჯეიდენმა გაიგო რომ.... ლაიზა... გოგონას ... გოგონას ელოდებოდა მაშინ მან, მან უბრალოდ მიატოვა დედაჩემი და წავიდა, წავიდა და ლაიზასთან დარჩა. მან კი თავი მოიკლა, დედაჩემმა თავი შენს გამო მოიკლა - ყვიროდა, მე არმიყვიროდა უბრალოდ ყვიროდა.
- და ამის გამო მექცეოდი ეს დღეები ასე დაუნდობლად? - მეც დავიყვირე
- შენი აზრით ეს არარის საკკმარისი მიზეზი? - მანაც დამიყვირა
- იმისთვის არა, რომ ჩემზე ძალა იხმარო - მეც რაც ძალი და ღონემქონდა დავიყვირე!!
- მე... მე ... მე არვიცი კასს - ღრმად ამოიხვნეშა, და რაღაცის თქმა დაიწყო
- რა კას? რა კას?? სიუზანზე რაღას იტყყვი? დღე-დღეზე რომ გადმოსვლას აპირებ? ესეც გაღიზიანების ბრალია? თუ ეგეც ჩემი ბრალია?? თუ მე ვჟიმავდი სიუზანს თუ სიუზის? ნუ ბოზს!! - დავიყვირე და ნაილი თითქოს გაბრაზდა
- ის... კასანდრა ... ის - ვერ ამთავრებდა - ის ფეხმძიმედაა ... მას ვერმივცემ უფლებას ჩემი შვილი მოკლას - თქვა და თვალები დახარა
- ნაილ რა? - ღრმად ჩავიცინე - ის და თავის აქ გადმოვლენ საცხოვრებლად? და შენი აზრით ასე ტკბილად ვიცხოვრებ ქმრის საყვარელთან და მის ნაბიჭვართან ერთად რომელიც ჩემს შვილთან ერთად გაიზრდება? თავი მართლა ბრაზილიურ სერიალში ხომარ გგონია?? - დავიყვირე, მისმენდა და ჩემს ნათქვამს აანალიზებდა ალბათ, რამოდენიმე წამიანი სიჩუმე დაარღვია, და საკმაოდ მკაცრად დაიწყო ლაპარაკი
- ჯერერთი , ის ბავშვი ჩემი შვილია! არანაირი მას აღარ უწოდო თორემ..
- თორემ რა ნაილ? თორემ რაა? უბრალოდ ვერაფერი - ვთქვი და ისევ ღრმად ჩავისუნთქე
- მე მას არმიცვემ ჩემი შიის მოკლას უბრალოდ - ამოიხვნეშა
- და გგონია ამის შემდეგ შეგირიგდები? - დავიყვირე
- და თუ ის არგამოვა მაშინ შემირიგდები? - მაცდური თვალებით შემომხედა
- არა !! არა და არა, არასდროს - დავიყვირე და გარეთ გავვარდი, იმის მიუხედავად რომ სახლის გარეთ მაინც ვერ გავიდოდი
თავი 23
1თვის შემდეგ 1წყეული თვე, ისევ ამ წყეულ სახლში. ზეინს ნაილი მანახებს ხოლმე, კვირაში ერთხელ ალბათ ისიც. ჯეიდენი მხოლოდ ერთხელ ვნახე, მაშინ როცა ნიკის ოთახში იმყოფებოდა, ვეხუტებოდით როცა ნიკმა მისი თავი გამომგლიჯა და ისევ გაურკვეველი მიმართულებით წაიყვანა.ის გადმოვიდა, ვერვიტან ვერვიტან მეზიზღებდა. ვიცი რომ ნაილის არარის ბავშვი, მასთან ერთად არასდროს არის ნაილლი. ის სულ ჩემთანაა და უშედეგოდ ცდილობს ჩემს შერიგებას. ჩემში სიძულვილის გრძნობა იმხელაა გამხდარი, რომ არამგონია ეს რაიმემ შეცვალოს. ალბათ მისი თავგანწირვაც კი ვერ შემაცვლევინებს მასზე აზრს. სიუზანი ერთი განებივრებული მამიკოს გოგოა, რომელიც სულ სალონებში და მაღაზიებში დადის. ეტყობა რომ ა, მინიმუმმ ნახევარ ნიუ იორკს ყავს ალბათ გაჟიმული. ნაილის თვალშ ერთი უცოდველი , საწყალი გოგონაა რომელიც ნაილს „შეეტენა“. ნიკს მოსწონს სიუზანი, მგონია რომ ჩემი მოშორება და სიუზანის ჩემს ადგილზე დაყენება სურს. პატარა ჰარი კი იზრდება და იზრდება, ისეთი საყვარელია. რომ ხანდახან მინდა უბრალოდ მარტო გავემგზავრო მასთან ერთად, და დავივიწყო ყველა და ყველაფერი. სიუზანი ბავშვებს ვერიტანს, ჰარისაც ისე იყვანს ხოლმე ხელში გეგონება, დასვრილი ცხვირსახოცი იყოს. მაგრამ ვინ აყვანინებს ჰარის? არც არავინ. უბრალოდ ძუკნაა რომელსაც მალე ბოლოს მოვუღებ სიუზანის ხედვა ამ საგიჟეთს თავი უნდა დავაღწიო, აღარ შემიძლია. ამდენი ჩხუბი და ასე შემდეგ. უბრალოდ დასვენება მინდა, სალონები შოპინგები და ასე შემდეგ. როგორ უნდა ვუთხრა ნაილს რომ ფეხმძიმედ არვარ? შეიძლება მართლა მომკლას. ამიტომ ისე უნდა ომავწყო ყველაფერირომ მუცელი მომეშალოს (ვითომ), კასანდრას ისე არდავტოვებ. მაღიზიანებს, ვერიტან მინდა რომ გავგლიჯო. სწორედ მას „შევტენი“ ჩემი არარსებული შვილის სიკვდილს. ჩემთის ვფიქრობ ახლა და ვხვდეი რომ ყველაზე ჭკვიანი ვარ. ამყველაფერს ვიზამ , შემდეგ კი დეპრესიული გოგოს სახელით, ჩემს სახლში დავრბრუნდები. ეს ყველაფერი დღესვე უნდა მოხდეს! დღესვე ახლავე. ქვემოთ ჩავედი , კასანდრა თავის ოთახში იყო. რათქმაუნდა ის არ ხარჯავს დროს თავის მოვლაზე, ამიტომ ის სახლშია სულ. მზარეულს საჭმელი გავაკეთებინე და მალევე მივირთვი, შემდეგ ის წავიდა, სახლში მხოლოდ მე ნაილი და კასანდრა დავრჩით. ნაილი ავტოფარეხში იყო, კასანდრა ოთახში. ყველაფერი გეგმის მიხედვით მიდიოდა. კიბეების სათავეში დავდექი, და ყვირილი დავიწყე - კასსს - დავიყვირე მაგრამ უბრალოდ ამოხსვნეშის ხმა გავიგე, ძუკნა გავიფიქრე და ყვირილი განვაგრძე - რაჯანდა გინდა? - დამიყვირა მანაც - მუცელი მტკივა - დავიყვირე - ჯერ 2თვის ფეხმძიმეც არხარ, არაფერი მოგივა გამაყუჩებელლი დალიე - მიღრიალა და მინდოდა რამე ჩამერტყა მისთვის - გთხოოვ, ვერ ვუძლებ ტკივილს, საავადმყოფოში წამიყვანე გთხოოვ ან ნაილს დაუძახე - ვყვიროდი იმდენად დავაჯერე საკუთარი თავიც, რომ მეგონა მმართლა მტკიოდა რაიმე - კარგი მოვდივარ - ბუზღუნით მოიჯახუნა კარები და ჩემთან მოვიდა - წამოდი ჩავიდეთ -მითხრა მან - მართალია - მეც ვთქვი და გავყევი - პირველი შენ ჩადი, შეიძლება დაგორდე ტკვიისგან და თურამეა უკნიდან დაგიჭერ - მან ჩემი იდეა ზუსტა თქვა Kasandra’s P.O.V ნელ-ნელა ჩაუყვა კიბეებს, მართლაც ფერმკრთალი მეჩვენებოდა, მაგრამ როდიდან მანაღვლებდა ბოზზი სიუზანი. მაგრამ მაინც წავყევი, უცბად ფიქრებში გართულს, მისი კივილის ხმა შემომესმა და მისკენ გავიხედე, ის კი პირდაპირ სახით მიგორავდა, კიბეებზე. გამეცინა რა დავმალო, ასეთ რაღაცეებზე სულ მეცინება, ბოლოს კი უგონოდ დაეცა, შემეშნდა მართლა შემეშინდა. ქვემოთ კი ნაილი იდგა, მის დანახვაზე შევხტი, ნაილი გაოცებული თვალები მიყურებდა, არვიცოდი რაუნდოდაან საერთოდაც რატომ მიყურებდა ასეთი განცვიფრებული და დაშინებული თვალებით. მალევე შეიკურთხა და ის ხელში აიყვანა, - სახლში რომ მოვალ მერე მოგხედავ - დაიყვირა და გაიქცა, სიუზისთან ერთად - ყველა ყველაფერს მე რატომ მაბრალებს? - დავიყვირე ერთი კარგად შევიგინე, და ჰარისთან ავედი 3დღის შემდეგ როგორც იქნა ის ძუკნა გამოწერეს, მუცელი მოეშალა. რათქმაუნდა მან დაგეგმა, ვიცი! ვიცი! ნაილთან საერთო არაფერი აქვს, ნაილის 3დღიანი ლექციები, ვისმინე. იყვირა იწივლა, თავი გაიგიჟა შენ მოკალი ჩემი შვილიო იძახდა. მე კიდევ იმაზე ვეჩხუბე ჩემი არგჯერათქო. მოკლედ რომ ვთქვათ, ყველაფერი ცუდადაა. ნაილმა კამერები ნახა, და საბოლოოდ დარწმუნდა ჩემს სიმართლეში. ბოლოს კი ისევ ბოდიშების მოხდა დაიწყო, ბოზ სიუზის შერჩა თავისი. მაგრამ ამმ ქვეყნად თუარა, იქ! სადღაც სადაც იმედია სამართალი არსებობს, მიეზღვება ყველას, ნაილის ჩათვლით. ნიკმაც დიდი კონცერტები ჩაატარა, მაგრამ ამაოდ. ჯეიდენი ისევ არმინახავს, რათქმაუნდა ნიკის ხელშია, მეშინია არაფერი დაუშავოს, ზეინი დღესაც ვნახე ნაილმა ის გაუშვა, მეშინია ძალიან მეშინია ჯეიდენის გამო 3კვირის შემდეგ მესამე პირი 3კვირა ნიკ ჰორანი ჯეიდენ მალიკს სასტიკად აწამებდა, იმის გამო რომ მის ცოლთან ღალატობდა, და იმის გამო რომ მისი შვილი გააუპატიურა და თავის მოკვლისკენ უბიძგა. ამბობდა რომ ღირსი იყო ყველაფრის, და სწორედ ეს დრო დადგა რომ მას მიზღვეოდა. 3კვირა გაუძლო, ჯეიდენმა ამ ყველაფერს, 3კვირის შემდეგ კი ჯეიდენმა სული საბოლოოდ დალია, და მიწას მიაბარეს. კასანდრას ვერ უთხრა ნაილმა, უბრალოდ ვერ ეტყოდა. მას შეეძლო რამე გაეკეთებინა მაგრამ არა! არაფერი გააკეთა. ისევ დაძაბული ურთიერთობის ფონზე,, ეს ყველაფერს გააფუჭებდა. ჯეიდენის დასაფლავების შემდეგ, ნაილმა გაბედა კასანდრასთვის ყველაფერი ეთქვა, კარი მტკიცედ შეაღო მაგრამ, მისი სერიოზული სახე ღიმილმა მოიცვა, როცა დაინახა როგორ ეძინათ პატარა ჰარის და კასს ერთად. რამოდენიმე საათის შემდეგ ისევ შევიდა, კასი ფანჯარასთან იყო მოკალათებული და წიგნს კითხულობდა ნაილი მას მიუახლოვდა, გოგონა შეხტა მაგრამ ნაილის დანახვაზე თითქოს დამშვიდდა. ნაილის სახე კარგს არაფერს ამბობდა - რახდება? - იკითხა გოგონამ შიშით - რაღაც უნდა გითხრა - დაიწყო ნაილმა - გთხოვ მალე - ამოილუღლუღა კასმა - იცი.. ჯეიდენი .... ჯეიდენი - ლუღლუღებდა - რა ჯეიდენი მალე ნაილ??- დაიყვირა კასმა - ის მოკვდა..... - კასანდრამ თავი ვერ შეიკავა მთელი ძალით აქვითინდა, ცრემლები წიგნის ყოველ ფურცელს ასველებდა, კასანდრა კი ტირილის არ წყვეტდა, პირიქით უმატებდა და უმატებდა. მამად არასდროს მიაჩნდა მაგრამ ყოველთვის უყვარდა! - ნიკმა მოკლა ჰო? - ღრიალებდა - კასანდრა დაწყნარდი - აწყნარებდა ნაილიც - ის იყო?? - დაიყვირა კიდევ - ის იყო - ჩუმად თქვა ნაილმაც ამის თქმა და კასანდრას წამოხტომა ერთი იყო, ნაილის იარაღს ხელი სწრაფად დაავლო, და ნიკის კაბინეტისკენ გაემართა, დაუკაკუნებლად „შეხსნა“, კარები და ნიკს იარაღის ცივი ლულა მალევე მიადო შუბლზე - ჰეიი... მალიკ რასაკეთებ - დაიღრიალა ნიკმა - უნდამოგკლა, როგორ მამაჩემი მოკალი - დაიღრიალა კასმაც - გაეთრიე, ძუკნავ - დაიყვირა ნიკმა, ნაილმა კი კასანდა მალევე მოაშორა ნიკს. კასანდრა მაინც ესროლა, იარაღის ცივმა ტყვიამ პირდაპირ ნიკის მხარი შეიწირა. დაიყვირა როგორც დაჭრილმა ცხოველმა, ანდა სხვა რაუნდა შევუსაბამოთ მას - ნაილ მიშველე მალე - დაიყვირა ნიკმა ნაილი კი მასთან მივარდა, სასწრაფოში დარეკა და ექიმები გამოგზავნა. კასანდრა ოთახში ჩაკეტა და უთხრა რომ მალე მივიდოდა... რამოდენიმე საათის შემდეგ ნიკმა ვიღაცეებს ტელეფონით „ კასანდრას მოკვლა“ დაავალა,რომელიც ზუსტად მეორე დღეს შუადრეს განხორციელდებოდა, ეს იქნებოდა დაახლოებით უბედური შემთხვევა. ის როდესაც ზეინთან წავიდოდა, მანქანის ყყველა კარები ჩაიკეტებოდა ისე რომ ვერავის გაეღო,, და ის უბრალოდ აფეთქდებოდა .... აი ეს იყო ნიკის გეგმა..
თავი 24 კასანდრას დამშვიდების შემდეგ, ნაილმა პატარა ჰარის დახედა. გულში ჩაიკრა და სახეზე მოეფერა.ნაილი კასს ამშვიდებდა, მთელი ღამე! მთელი ღამე ორივემ ერთად გაათენა, კასმა ტირილში ნაილმა კკი მის დაწყნარებასა და ჩახუტებაში. მეორე დილით კასანდრას მძღოლი მოაკითხავდა და ის წაიყვანდა ძმასთან. დილით მაღვიძარამაც დარეკა, პატარა ჰარი სახლში რჩებოდა... კასანდრას არაფრის თავი არ ჰქონდა, უბრალოდ უეომციოდ ადგა და ჩაიცვა.ჰარი გულში ძლიერად ჩაიკრა, თითქოს გრძნობდა რაღაცას, ტითქოს ბოლოჯერ ხედავდა მას! უცნაური შეგრძენება არ შორდებოდა. ეფერებოდა, გულში იკრავდა კოცნიდა! მხოლოდ მას გამოემშვიდოობა და ჩავიდა. არც უსადილია ისე ჩავიდა, ავტოფარეხში. მძღოლის მოლოდინში, ტელეფონში რაღაცეებს ათვაიერებდა, არც კი იცოდა რომ მანქანში ბომბი იდო, და 35წუთში აფეთქდებოდა, ზეინი კი ქალაქ გარეთა სახლში იყო, 1საათის სავალზე. იმ გზაზე თითქმის არავინ დადიოდა. მთელი ქალაქი ხომ ზეინის იყო, მხოლოდ ის ცხოვრობდა იქ. რადგან ხანდახან სჭირდებოდა განმარტოვება. კარების გაღებისას,კასმა მძღოლს ახედა, და ნაილის სახის დანახვაზე ჩაეღიმა. ნაილმაც გაუღიმა. მანქანაში ჩაჯდნენ და წავიდნენ. ნიკმა გაღვიძებისთანავე შეამოწმა კასის და ნაილის ოთახი. ნაილის ვერ დანახვაზე შეწუხდა, მასაც უგრძნო აბათ გულმა. მაშინვე დაურეკა - ნაილ სადხარ შვილო? - ჰკითხა ნიკმა - კასანდრას დავტოვებ და მოვალ - თქვა ნაილმა, ნიკის შოკს საზღვარი არ ჰქონდა - რა? - დაიღრიალა - რამდენი ხანია რაც წახვედით? - ისევ დაიყვირა - ალბათ 30წუთია - თქვა ნაილმა - რამდენი?? არა ღმეერთო - შეიკურთხა ნიკმაც - რახდება ნიკ? მითხარი ? გავაჩერო და წამოვიდე? რამე სჭირს მანქანას? - ყვიროდა ნაილიც - მანქანაში.....ბომბიაა...ის 3-4წუთში აფეთქდება ამის დედააც - შეიკურთხა ისევ - გთხოვ ნიკ მითხარი რო ტყუილია? ხუმრობ არა? როგორ გამიკეთე ?? - ყვიროდა ნაილი - მე ეს კასს - თქვა და გაუთიშა ნაილმა - ნაილ რახდება?? - ყვიროდა კასიც - კასს 2-3 წუთში ჩვენ.... ჩვენ ავფეთქდებით - ყვიროდა - ნაილ მოვკვდებით? - კითხა კასანდრამ მაგრამ, ის არიყო პანიკაში - მგონი ... - ჩაიბურტყუნა ნაილმა - ერთად ვართ? - კითხა კასმა ღიმილით - ყოველთვის ასე იქნება!! იქაც კი ახლა სადაც მივდივართ - თქვა ნაილმა და სევდიანად გაიღიმა - ჩვენი ურთიერთობა რაიყო? - ეკითხებოდა კასი - ვნება, მტრობა შურიძიება ... მაგრამ რაც მთავარია სიყვარული - თქვა ნაილმა და მანქანა ერთი ხის ქვეშ გააჩერა - მაგრამ , ერთფეროვანი ხომ არიყო? ეს ყველაფერი ეს ყველაფერი... ისტორიას..დარჩება ... ჩვენზე გაიგებენ, ჩვენი შვილის მეგობრებს ეცოდინებათ როგორი გიჟური სიყვარული და ურთიერთობა ჰქონდათ მის მშობლებს, ჩვენზე ლეგენდები ივლის! ჩვენ აქედა წავალთ მაგრამ ხალხს დავუტოვებთ ჩვენს ნაწილს! ჩვენზე მოუყვება ზეინი ჩვენს შვილს.... ერთ შვილს აქ ვტოვებთ ერთი კი მიგვყავს- თქვა კასმა და მუცელზე ხელი მოისვა - რა? კას მართლა? - ცრემლი მოსდიოდა ნაილს - ჰოო... მაგრამ არაუშავს .... ჩვენი ბედნიერება იქ შედგება - ამშიდებდა კასი ნაილს - ამ სამყარომ... ჩვენი ამხელა გრძნობა ვერ დაიტია.. ის კი დაიტევს - სევდიანად გაიღიმა ნაილმა, კასს ხელი ჩაჰკიდა და თვალებში შეხედა - მიყვარხარ...მიყვარდი და მეყვარები ყოველთვის ყველაზე მეტად - თქვა ნაილმა - მე შენ მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარები ყოველთვის ყველაზე მეტად -კასმაც იგივე უპასუხა - ყოველთვის ერთად? - კითხა ნაილმა - სულ... სულ ყოველთვის - კასმა ნაილს ხელი ძლიერად მოუჭირა, ამდროს კი მანქანა აფეთქდა..... ისინი გარდაიცვალნენ... ან წავიდნენ სხვა სამყაროში სადაც... ბედნიერებას იპოვნიდნენ...სადაც არიქნებოდა შურიძიება... სადაც ეყვარებოდათ ერთმანეთი და სადაც სულ თავისუფლები იქნებოდნენ. ნაილი კასი და პატარა ბავშვი..... თეთრმა ნათებამ მოსჭრა შუქი ნაილს და კასს - ნაილ უკვე მოვკვდით? - იკითხა კასმა სიცილით - არა მგონი თავიდან ვიბადებით ... ან მივდივართ იქ სადაც მხოლოდ მე შენ და ჩვენი პატარა ვიქნებით ... - ამოიჩურჩულა ნაილმა - იქაც ერთად? - იკითხა კასმა - ყველგან! ჯოჯოხეთშიც კი - თქვა ნაილმაც კასი და ნაილი ასე ხელიხელ ჩკიდებულები შევიდნენ... თეთრ ნათებაში.. არავინ იცის ისინი სად წაიყვანა სამყაროს დინებამ... მაგრამ ისინი მოშორდნენ ამ ბინძურ და დაწყევლილ დედამიწას რომელიც გაჟღენთილია ზიზღიით და შურისძიებით. კასი და ნაილი ჰარის და ზეინის მფარველი ანნგელოზები გახდნენ, იცავდნენ და ეხმარებოდნენ ყველაფერში, ოღონდ მალულად.... ჩუმად... ან კი ვინ გაიგებდა? მათ ხომ მხოლოდ პატარა ჰარი ხედავდა სიზმრებში 5წლის შემდეგ ზეინი და ჰარი, კასის და ნაილის საფლავზე როგორც ყოველთვის ჩვეული წითელი ვარდებით ავიდნენ... ზეინს ჰარისთვის ხელი მჭიდროდ ჰქონდა ჩაკიდებული, მისი ქერა თმა, წითელი ლოყები და მისი ტუჩებინაილს აგონებდა, მისი ცისფერი თვალები კი კასს.... საფლავთან გაჩერდნენ.. ჩაიმუხლნენ და ყვავილები დააწყვეს - ბიძია... ისინი სადარიან? - კითხა ამღვრეული თვალებით ჰარიმ - ისინი? იქ სადაც ბედნიერები არიან .... - თქვა ზეინმა და ცრემლი მოიწმინდა - მათ ერთმანეთი უყვარდათ? - იკითხა ინტერესიანმა ბიჭმა - უყვარდათ? სამყარო მათთვის პატარა იყო.... მათ ერთმანეთი არუყვარდათ... ისინი იყვნენ კატა თაგვივით ... როგორც ტომი და ჯერი - თქვა და გაიცინა - მაგრამ სიყვარული? ეს მხოლოდ სიტყვებია.... მოვა დრო და შენც გაიგებ! შენ მშობლებზე უკვე ლეგენდები დადის.... ასე დამთავრდა უდიდესი სიყვარულის ისტორია... „მათ იმდენნად უყვარდათ ერთმანეთი რომ ცოტაღა აკლდათ სიძულვილში გადასაზრდელად“.... ეს იყო ისტორია... რომელიც უბრალოდ ლეგენდად იქცა ნიუ იორკში... ყოველი რბოლის წინ იხსენიებდნენ მათ სახელებს, ისინი უბრალოდ არიყვნენ ზედმეტად კარგები? არა პირიქით სამყარო იყო ზედმეტად ცუდი მათთვის..... უბრალოდ გავიმეორებ უკვე მესამედ.... მათი სიყვარული დედამიწამ ვერ დაიტია...
დასასრული