მე ვარ თაკო 13 წლის უბრალო გოგონა ყველას აქვს ან ჰქონდა ოცნება მეც მქონდა რომლის არულებამ ჩემი სიცოცხლე ჯოჯოხეთად აქცია მე ვოცნებობდი 4 წლიდან რო მამა გამოსულიყო ციხიდან 26 წელი ჰქონდა მისჯილი 2014 წლის 27 ნოემბერს გაანთავისუგლეს დიახ იგი 8 წელი იჯდა ციხეში მე მასთან მთელი 8 წელი დავდიოდი ციხეში ხან გეგუთში ხან რუსთავში ხანაც ქუთაისში ჩვენს შორის იდგა დიდი შუშა ამ დიდ შუშას მივადებდით ორივენი ხელებს და ათას სისულელეებზე ვლაპარაკობდით როგორ მიყვარდა ეს წუთები ის თვალაცრემლიანებული მეუბნებოდა თუ როგორ ვუყვარდი მეუბნებოდა რო ერთადერთი და განუმეორებელი ვიყავი მეუბნებოდა რო სიცოცხლეზე მეტად ვუყვარდი ამ სიტყვების მოსმენისგან ვტიროდი ისე რო არ დაენახა ჩემი ცრემლები ვცდილობდი რო არ ენახა ჩემი წითელი თვალები საიდანაც ცრემლები მომდიოდა მაგ დროს ჩემთვის ცრემლი იყო სირცხვილი როცა გამოვიდა მამა მე ძალიან გამიხარდა მას მობილურიც დავახვედრე პატარა საჩუქარი ჩემგან მე ხშირად ვიყავი დედის ოჯახში საბურთალოზე იქ დავდივარ სკოლაში დიღომში კი შაბათ-კვირას გავდიოდი ან არდადეგებზე მამის ოჯახში დედ-მამა გაშორდნენ როცა 4 წლის ვიყავი დედა დაქორწინდა ძალიან კარგ კაცზე რომელსაც მგონი მამად ვთვლიდი ისინი წავიდნენ ლონდონში სწავლის გასაგრძელებლად და დარჩნენ დედა 7 წელია არ მინახავს მას ჩემს გარდა 3 შვილი ყავს მე ისინი მიყვარს ყველაზე მეტად იმის მიუხედავად რომ მე ისინი ნანახიც არ მყავს დედას ვეხმიანები სკაიპით და ვუყვები სკოლაზე ამბებს მთელი ეს დრო ბაბუა მზრდიდა მართალია ბებიაც მაგრამ ბაბუა ჩემთვის დედაც იყო და მამაც ის მე ყველაზე მეტად მიყვარდა სამწუხაროდ ის გარდაიცვალა მამა რო გამოვიდა ეგრევე გავვარდი დიღომში რათა მენახა ის მეგონა რო სანამ დიღომში მივიდოდი ვფიქრობდი ჩვენი შეხვედრისას რა მეთქვა მისთვის მეგონა რო მივიდოდი მაგრა ჩამიხუტებდა და არ გამიშვებდა მეგონა ყურში ჩამჩურჩულებდა რო ვუყვარდი მაგრამ შევცდი ჩვენი შეხვედრა იყო ძალიან ცივი მან პირველივე დღიდან დაიწყო ლოთობა სახლში მოყავდა საეჭვო გარეგნობის ხალხი მე მათი მეშინოდა ის მე სკოლაში არ მიშვებდა რის გამოც ძალიან ჩამორჩენილი ვიყავი მასალას თეფშებს მატეხავდა თავზე ერთხელ ჩემი საუკეთესო დაქალის წინაშე დამატეხა სიგარეტებსაც მაწვავდა პირში მტენიდა ნაჭრებს რათა არ მეყვირა და მაწვავდა ხელებზე და ტანზე მე როგორც შემეძლო ვყვიროდი სახლში ჩვენს გარდა კიდევ 8 ადამიანი იყო ჩემი ბებიები მამიდები მამიდაშვილები და ბიძები მეგონა ვინმე შეაჩერებდა ამ მონსტრს მაგრამ სიჩუმე არავინ აჩერებდა ბიძაჩემი ჯარის უფროსია ის სულ ტრაბახობდა თუ როგორ ვუყვარდი და არავის დააჩაგვრინებდა ჩემს თავს იმ დღიდან ჩემს თვალში კაცი აღარ დარჩა მე ტკივილისგან გული მიმდიოდა და როცა ძირს დავვარდებოდი მარტო მესმოდა მამაჩემის ხმა სასაფლაოზე დაგმარხავ მე მისი ძალიან მეშინოდა იგი სულ მაგინებდა ერთხელ დედაჩემი და ჩემი და-ძმა გალანძღა ყვიროდა დედაშენმა მიგატოვა გაბოზდა 9 ლეკვი დაყარა ისინი შენი და-ძმები არ არიანო მე გავბრაზდი და შევეეწინაღმდეგე რის გამოც სკამი მესროლა მას ღამის 5 ან 6 დავყავდი თავის ლოთ მეგობრებთან სადაც ჩემი ლანძღვის მეტი არაფერი მესმოდა შემდეგ ჩემი მეგობრების და მათი მშობლების წინაშე მლანძღავდა ერთხელ ღამე ვთხოვე რომ ხელი მოეწერა საბუთებზე რათა დედაჩემთან წავსულიყავი ნეტავი არ მეთქვა ღამის 4 საათზე ფეხზე წამომაყენა და 20 წუთი მამეორებინებდა ერთ წინადადებას ეს იყო ჩემი საყვარელი ბაბუას ლანძღვა თუ ამას არ გავიმეორებდი სასაფლაოზე დამმარხავდა მეორე დღეს ღამის 3 საათზე ჩემს თვალწინ ცემა ადამიანი ძალით მაყურებიებდა ამ ყველაფერს არ თქვენ ალბათ გაგიჩნდათ კითხვა თუ რაზე ჩასვევ მამაჩემი ციხეში ის ნარკომანი მორფინისტი და ყაჩაღი იყო და არის კიდეც მე არ ვიცოდი ამის შესახებ ჩემს დაბადებისდღეზე 12 ნოემბერს ვიპოვე საბუთები და გავიგე რომ 11-ჯერ იყო ნასამართლევი მე მისი ძაან მეშინოდა ამ ამბავზე არც ბებიაჩემმა იცოდა და არც დედაჩემმა არაფერი დამწვარი ხელებით გავდიოდი გარეთ რო შემეკითხებოდნენ თუ რა მჭირდა გავუღიმებდი და იგნორს გავუკეთებდი რის გამოც ძალიან ბევრი მეგობარი დავკარგე ერთხელაც ბებიამაც მკითხარ რა გჭირსო მე მოვიტყუე რო ტაფაზე მიმედო და დამეწვა მაგრამ მას არ სჯეროდა მე ამ ყველაფრის გამო მათ აგრესიულად ვექცეოდი რის გამოც სასმელებში რაღაცა ფხვნილს ყრიდნენ და რო ვსვავდი ვითიშებოდი და მეორე დღეს სუსტად ვიყავი სანამ მამაჩემი გამოვიდოდა ბებიები მამიდები და ბიძები თავზე საჭმელებს მასხავდნენ მცემდნენ ტვალეტში მკეტავდნენ და შუქს მიქრობდნენ მე მყავდა 15 წლის მამიდაშვილი რომელმაც ჩემი გაუპატიურება სცადა მაგრამ არ გამოუვიდა იმიტომ რომ გავექეცი ის კედლებზე თავს მარტყმევიებდა და სულ მცემდა ერთხელ გზაზე რო გადავდიოდი ხელი მკრა და კინაღამ მოვკვდი მამაჩემი ისევ დაიჭირეს ბაქოში და 9 თვეში გამოვა მე ამ ყველაფრის გამო შევიშალე სულებს ვხედავდი ვერ ვიძინებდი აგრესიული და გაბოროტებული ვიყავი ყველა მეკოთხებოდა თუ რა მომივიდა მაგრამ არავისთვის ამ ამბის მოყოლა არ შემეძლო ერთ დღესაც მამოდაჩემმა თქვა რო წამიყვანდა ფსიქოლოგთან მაგრამ მომატყუა და ფსიქიატრთან წამიყვანა სადაც ჩემს დატოვებაზე თანახმა იყო ის მე ტანსაცმელებს მახევდა და მართმევდა სულ მჩხრიკავდა ფული თუ მქონდა და ჩემო დაბადებისდღის ფულებს ეგ მპარავდა მე მას ვერ ვიტან მამაჩემი გამოსული რო იყო ძალით დამალევინა არაყი მე ის გავაფრთხილე რო ცუდად გავხდებოდი მაგრამ არ დამიჯერა როცა დავლიე ცუდად გავხდი პირიდან თეთრი ქაფი გადმომივიდა და 3 დღე ძლივს ძლივობით ვლაპარაკობდი მე მეტი აღარ შემეძლო და გადავწყვიტე წერილი დავტოვე ლეპტოპში სადაც ჩემი ამბავი მოვყევი და ბოდიშს ვუხდიდი დედას და ბებიას რომ თავი მოვიკალი სანამ თავს მოვიკლავდი ბებიაჩემი ამ წერილს წააწყდა და ტირილი დაიწყო დედაჩემსაც აჩვენა და დედაჩემი გაგიჟდა ბებია ჩემთან ოთახში შემოვარდა ატირებული და მითხრა რო ყველაფერი კარგად იქნებოდა და მთხოვა რო არ მომეკლა თავი მაგრამ მე მაინც ჩემსას ვაგრძელებდი 5-ჯერ ვცადე მერე ჩემს ცხვირს მუშტებს ვურტყამდი იმ იმედით რო სასუნთქები ჩამეკეტებოდა როცა გავიგე რო მამაჩემი დაიჭირეს ძალიან გამიხარდა და დიღომშიც აღარ გავდივარ მე ჯერ კიდევ დეპრესიაში ვარ ყოველდღე მირეკავს და მის ხმის გაგონებაზე შოკში ვვარდები თან ვიცინი თან ვტირი და ყველაფერს ვლეწავ რაც ხელში მომხვდება მალე სასამართლო იქნება სადაც მამაჩემთან პირისპირ დამალაპარაკებენ და ვიცი რო მერე დეპრესიიდან ვერასოდეს გამოვალ დიღომში რო ვიყავი სულ ვტიროდი სულ ჩაკეტილი ვიყავი ოთახში შუქს ჩავაქრობდი და ვკიოდი გაგიჟებული ვიკავი მე დაზუსტებით ვიცი რო მამაჩემი 9 თვეში გამოვა და მომკლავს მაგრამ ჩემს სიკვდილამდე მე გავერთობი და დავტკბები ყოველი წუთით როგორ მინდა რო ერთი დღე დედასთან ერთად გავატარო ჩემი ბოლო დღეც რომ იყოს ის ბოლო დღეც მინდა რო მასთან გავატარო მამაჩემი დედაჩემსაც ჩემსავით ექცეოდა და მიკვირს თუ რა დავუშავეთ მე და დედამ მას რატო მატყუებდა რო ვუყვარდი მე ვიცი რომ ის მომკლავს მაგრამ მე არ შემეშინდება სიკვდილის არ ვიყვირებ არავის დავუძახებ რო მიშველოს არ ვიტირებ რადგან ცრემლი ჩემთვის სირცხვილია ცრემლი არის ბრძოლა და ტკივილი მე სიკვდილს ღიმილით შევხვდები.