მეორე დღეს ჩვეულებრივ კაფეში ვმუშაობდი და უცბათ ჩვენს კაფეში შემოვიდა ის ბიჭი რომელიც ჩემს ხესთან შემხვდა.თან ძალიან გავბრაზდი სიბრაზისგან გავმწვანდი როცა თავაზიანად მომესალმა და გამიღიმა.გავიფიქრე ეს ასიანი დამცინის მეთქი. ლამის სახეში ვთხლიშე.შეკვეთა ავიღე და მივუტანე.მან ყავაზე დამპატიჯა
-უკაცრავად თუ შეიძლება ყავაზე რომ დაგპატიჯოთ?
-არ მცალია ვმუშაობ
ამ დროს უფროსმა დამიძახა შენი შუადღის დასვენება დაიწყოო.რაღა ეხლა მოუნდა რა შესვენება.
-მგონი უკვე გცალიათ.
მითხრა თავაზიანი კილოთი.
-არა არ მცალიათქო
მივახალე გაბრაზებულმა.
ამ დროს ჯეინმა მითხრა მე სეთთან ერთად გავდივარო და წავიდაა.
ეჰ დავრჩი ეგრე მარტო.მივბრუნდი და ეს ბიჭი ისევ მე მიღიმოდა.
დავჯექი სხვა რაღა მექნა.
-თქვენი სახელი
თავაზიანად წამოიწყო.
მე მიკვირდა საიდან ამდენი თავაზიანობათქო.
-ქეითი. და თქვენი?
მეც თავაზიანად ვუპასუხე
ჩემს თავს შევუზახე რა დაგემართა მეთქი.რატომ ვიყავი თავაზიანი? ნუთუ მისი ღიმილი მომეწონა?არა არა არა გაჩერდი ვუყვიროდი ქვეცნობიერს.
-დამიანი.
სახელიც კარგი ჰქონია ისევ ეს გავიფიქრე.
-ნუთუ არ გახსოვართ?(ქეით)
-შევხვედრილვართ?
-კი რა თქმა უნდა მაშინ სასტიკად გამაბრაზეთ
-რააა?მე?? სად?
-პარკში წიგნის წასაკითხად მივედი იქ დამხვდით და არ მიტმობდით ჩემს ადგილს.
-ოხხ ალეკ
თავისთვის ჩაილაპარაკა დამიანმა
-რა თქვით?
-არაფერი. მოდი ერთმანეთს თქვენობით არ ველაპარაკოთ კარგი?
-კარგი.
დამერხა დამერხა დამერხა.ვიმეორებდი გულში.
ცოტახანს ვისაუბრეთ და წავიდა.
მთელ დღეს ღრუბლებში დავფრინავდი.
ბოლოს ვიფიქრე ფუუ ეს რა დამემართა ცუდად არის საქმე.
ჯეინმა შემატყო რომ რაღაც მოხდა
-ქეით რა მოხდა?
მკითხა როცა როგორც იქნა სეთი წავიდა.
-მაგარ შარში ვარ
-რატომ?
-მემგონი ერთი ბიჭი მომეწონა.
-რა რა რა??? (ენა დაება ვერ წარმოედგინა თუ ვინმე მომეწონებოდა)
-ხო რავი რაა
-მოიცა ვინ არის?
-აბა თუ გამოიცნობ.
-მიდი თქვი მე რა ვიცი
-ის ბიჭი ხის ამბავი რომ მოგიყევი.
-რაა? ეგ მოგეწონა?
-ხო დღეს შემხვდა ყავა დავლიეთ საკმაოდ თავაზიანი იყო.
-მოიცა დარწმუნებული ხარ რომ რიკი დაივიწყე?
-ეგ რატომ გამახსენე?
რიკი ჩემი შეყვარებული იყო ორი წლის წინ და მიმატოვა ვიღაც კახპას გაეკიდა.მას შემდეგ შემზიზღდა ცისფერი თვალები.მაგის შემდეგ დიდ დეპრესიაში ვიყავი. ვიცოდი ჯეინი ჩემზე ზრუნავდა თუმცა მაინც გავბრაზდი.
-არ მინდა გული გეტკინოს.
-ჯეინ ჯერ არაფერი ხდება მხოლოდ მომწონს და მეტი არაფერი.
ისევ დივანზე დამეძინა. არა რა ამ ჯეინს ხო ვერ ვასწავლე დივანზე თუ დამეძინა ამაყენე მეთქი.
დილით სამსახურში რომ მივდიოდი ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს გუშინ მთელი დღე წელში მტეხავდნენ.
ნუ ჯეინს ცოტა ვეჩხუბე.
მივედი და შუადღეს ისევ იქ დამხვდა დამიანი.
ყოველდღე ერთმანეთს უკეთ და უკეთ ვიცნობდით რაც კარგიც იყო და ცუდიც უფრო და უფო მიყვარდებოდა.
დამიანი არაამქვეყნიურად ლამაზი იყო.