სახში ავედი და დავიძინე დაღლილობამ ისე მომთენთა ეგრევე ჩამეძინა. დილით ხელის შეხებამ გამომაღვიძა. თვალები რომ გავახილე ილია დავინახე გავიღიმე და წამოვდექი
-როგორ ხარ ?(ილია)
-კარგად
-გარეთ გასვლას აპირებენ ჩვენც წავიდეთ მიდი ადექი და ჩავიდეთ
ავდექი რაც შეიძლება თბილათ ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი ყველა იქ იყო ლაშა მიყურებდა და ირონიულად იცინოდა
- უკაცრავად ლაშა მისვია რამე? (მე)
- არა (ლაშა)
- აბა რას მომჩერებიხარ? (მე)
- ამ ტანსაცმელში კიდევ უფრო მსუქანი ჩანხარ (ლაშა)
ლაშას ამ სიტყვებზე ხატიამ ირონიული ღიმილი აიკრა სახეზე. მე კი გავმწარდი მინდოდა მეყვირა და ირგვლივ ყველაფერი დამენგრია მაგრამ ვიცოდი რომ არ უნდა შემემჩნია. ამ დროს ილია მოვიდა ლაშას გამჭოლი მზერით შეხედა ხელი მომხვია და უთხრა
- მაგრამ ის ყველაზე საყვარელი პუტკუნაა მთელ მსოფლიოში. ბევრ გამხდარს ჯობია თუნდაც ნაკვთებით ტანითაც და უპ ირველეს ყოვლისა ადამიანობით (ილია)
- ილია ყოველთვის ვიცოდი რომ შეფასების მაღალი დონე გქონდა. ღიმილიანი სახით ვთქვი და ხატიას გადავხედე რომელსაც ის ირონია სახეზე მიეყინა
- ვერ შეგედავები ბატონო ილია (ლაშა)
-კარგია (ილია)
გარეთ გავედით ილას გადავურჩურჩულე და მადლობა მოვუხადე რომ იმ საშინელი უხერხული მდგოარეობიდან მიხსნა
ირგვლივ ენით აღუწერელი სილამაზე იყო. თოვლი ლამაზად გაშლილიყო ქუჩებზე . გუნდა გავაკეთე სამიზნე ამოვირჩიე და ილიას თავში გავარტყი ჯერ საშინელი სახით შემომტრიალდა და დაიხარა ვხვდებოდი რომ უნდა გავქცეულიყავი და მეც უეცრად მოვწყდი ადგილს მივრბოდი და თან ფეხები მეკეცებოდა უკვე დაღლილობისგან ილიაც უკან მომდევდა და იცინოდა თან ამავედროს ვგრძნობდი რომ ვიღაც გვიყურებდა ვიღაც კი არა ვიღააცეები :დ დათომ გიორგიმ და ნინიმაც მოგვბაძეს მე და ილიას და გუნდაობა დაიწყეს მალე ვინ ვის ურტყამდა არ ვიცოდით. რატომღაც ილია და ხატია ბძოლაში არ ჩაემბნენ და მიკვირდა მაგრამ ისე კარგად ვერთობოდი მაგაზე დარდს ნამდვილად ვერ დავიწყებდი. უცბათ ცივი ხელები ვიგრძენი სახეზე და ერთი ხელის მოსმით ძირს აღმოვჩნდი ილია იყო თოვლი დამყარა უკვე ვიყინებოდი მაგრამ ეს ისეთი სასაცილო იყო ყველა ერთად ვიგუდებოდით. მართლაც ბედნიერი მომენტები იყო მაგრამ ლაშა რის ლაშაა რომ არ ჩაემწარებინა
- ყველაზე ლამაზო პუტკუნა მთელ მსოფლიოში თუ შეგიძლია ადექი და გამომყევი საქმე მაქვს (ლაშა)
- შეგიძლია აქვე მითხრა (მე)
- აქვე არ მინდა მე ადექი და წავედით (ლაშა)
- კაი მაშინ სულ ნუ მეტყვი არსად წასვლას არ ვაპირებ(მე)
-მალე რომ გეუბნები (ლაშა)
- ანა გაყევი (ილია)
- ძლივს წესიერი რაღაც თქვა შენმა ილიკუნამ და წამო მალე (ლაშა)
- კარგი
ლაშამ ხელი ჩამკიდა და სადღაცას მივყავდი სად მივდიოდით არ ვიცი რომ მივედით ირგვლივ მიმოვიხედე მგონი ტყე იყო არ მახსოვს დღესაც.
- რა გინდა ? ან აქ რატო წამომიყვანე ხატია იეჭვიანებს (მე)
- არ მაინტერესებს ხატია
- უიჰჰჰ როდიდან აღარ გაინტერესებს
- მორჩი ლაპარაკს და მისმინე . მოკლედ ნერვები მეშლება ეგ ილია რომ გიცავს მინდა რომ მე გიცავდე ყველასგან და ყველაფრისგან არ მინდა ეგრე გეხვეოდეს და გეთამაშებოდეს როგორც წეღან და საერთდ არ მინდა ვინმე შენს სიახლოოვეს იყოს ვინმე ჩემს გარდა. კარგად დაიმახსოვრე რასაც გეუიბნები მე გაგაფრთხილე და სხვა დროს სხვანაირად დაველაპრაკები ილიკუნას ან ვინმეს ვინც ახლოს გაგეკარება
ჯერ გავშეშდი გაოგნებისგან მეგონა კოშმარი მესიზმრებოდა და მალე გამეგვიძებოდა შემდეგ ყველაფერი გავაანალიზე და ვთქვი:
- და რა უფლებით გააკეთებ ამ ყველაფერს ?
- იმ უფლებით რომ ვგიჯდები შენზე. ჰო ვიცი გიკვირს მაგრამ მიყვარხარ და რა გავაკეთო
- მერე ხატია ? ის ის ხომ შენი შეყვარებულია . ლოგიკური კითხვა დავსვი და პასუხი ს მოლოდინში ხელები რამის დავიმტვრიე
- უკვე ძალიან დავიღალე ამიტომ ყველაფერს გეტყვი. ერთი სიტყვით ხატია ჩემი შეყვარბული არ არის და არც მიყვარს არც მყვარებია უბრალოდ ის ჩემგან იმას იღებს რაც ძაილან სურს მეც კაცი ავრ რა და თავიდანვე ავყევი მერე ვითომ შეყვარებულად შევრაცხე რომ გეეჭვიანა ვიცი ყველაზე არაკაცული საქციელი იყო ჩემ ცხოვრებაში მაგრამ ესე მოხდა რა მე მემგონა გაეჭვიანებდი ცოტას მაგრამ ბოლოს ისეა რომ ლამის არის მოვკვდე ეჭვიანობისგან როცა ილია გიახლოვდება. ხატია უბრალოდ ავარდნილი გოგოა რომელსაც ვნების გარდა სხვა გრძნობა არაცვის მიმართ არ ამოძრავებს მან იცის რომ მიყვარხარ დილას ვუთხარი მგონი არც წყენია. ნუ მოკლედ მე შენ მიყავრხარ და სანამ შენც არ შემიყვარებ თავს არ დაგანებებ იცოდე. აი ესე უბრალოდ სიყვარულმა შემიპყრო და მორჩა თავის დანებება არ შემიძლია მითუმეტეს ახლა როცა ჩემი გრძნობების შესახებ უკვე გაიგე.
გაოგნებისგან ცრემლები თავისით წამომივიდა ერთის მხრივ უბედნიერესი უნდა ვყოფილიყავი რადგან საყვარელ მამაკაცს ვუყვარდი მაგრარ ეს ესე არ იყო მან ხატია გამოიყენა ჩემ საეჭვიანოდ ეს ყველაზე საშინელ საქციელად მივიჩნიე ეხლა რომ ვფიქრობ ვითომ არაფერი მაგრამ მაშინ გული გამიჩერდა.
- ლაშა შენ გესმის რა გააკეთე ხატია შეყვარებულად შერაცხე რომ მეეჭვიანა? არც კი გრცხვენია ვინ იცის რამდენ საძაგლობას აკეთებდით ერთად საბედნიეროდ ერთის შემსწრე მეც გავხდი მოდიხარ და მეუბნები რომ მას უბრალოდ ეს ყველაფერი სურს და მორჩა. მე შენ დანახვის დღიდანვე შემიყვარდი ხო ვიცი დებილობაა მაგრამ ესე იყო შენ იცი მაინც როგორ ვიტანჯებოდი როცაერთად გხედავდით ? ან მაშინ როცა ტვუალეტში შემოგისწარით ? იცი მაინც მაშინ რა განვიცადე? ეხლა მოდიხარ და ვითომც არაფერი მეუბნები რომ გიყვარვარ ? სისულელეა რა ვიცი ოდესმე მეც ხატიასავით თუ არ მომექცევი და არ მეტყვი უბრალოდ საეჭვიანოდ გამოგიყენეო? ლაშა წესით ეხლა ყველაზე ბედნიერი ქალი უნდა ვიყო რომ ჩემს საყვარელ კაცს ვუყვარვარ მაგრამ ყველაზე უბედური ვარ რადგან ჩემი საყვარელი მამაკაცი ყველაზე საშინელი ადამიანივით მომექცა არა მარტო მე არამედ სხვა გოგოსაც. თუნდაც ხატიასნაირს
- გთხოვ გაჩუმდი ანა სიედაც ვიცი რომ არასწორად მოგეგეცით მაპატიე გთხოვ ძალიან მიყვარხარ მინდა შენთან ერთად გავატარო მთელი ცხოვრება მე შენ არასდროს გამოგიყენებ.იცი ? ილიას მხოლოდ ერთ რაღაცაში ვეთანხმები შენ მართლაც ყველაზე ლამაზი პუტკუნა ხარ მთელ მსოფლიოში.
-ლაშა გაჩუმდი გთხოვ და წამიყვანე აქედან.
ხმა აღარ ამოუღია ისე წამოვედით იქიდან. მე კი გაოგნებული მოვყვებოდი მას და ფიქრის საშვალებასაც კი არ ვაძლევდი ჩეს თავს. როგორც იქნა მივაღწიეთ. ილიას ოთახში ავედი ვუთხარი რომ აქედან წავეყვანე რაც შეიძლება მალე ყველაფერს გზაში მოვუყვებოდი . ისიც უთქმელად დამთანხმდა და 1 საათში უკვე გზაში ვიყავით.
- ანა რა მოხდა მეტყვი თუ კიდე დიდხანს გელოდო? (ილია)
- ლაშამ მითხრა რომ ვუყვარვარ (მე)
- მერე არ გიხარია? (ილია)
- წესით კი
- მოხდა კიდე რამე ?
- არ ვიცი აღრაფერი აღარ ვიცი.
ილიას ავუხსენი რაშიც იყო საქმე და რატომაც გამოვვარდი გიჟივით ვუთხარი რომ უბრალოდ ლშას ვერ გავუგებდი ასეთ ქცევებში. ილიამ ყველაფერი გამიგო მითხრა რომ ესე ძალიანაც არ შეიძლებოდა გაბრაზება მაგრამ ყველაფერი მოგვარდებოდა. მე აღარაფრის იმედი მქონდა სახლში მისულს დედა დამხვდა მას მოვეხვიე და ტირილი დავიწყე. ცოტახანში ყველაფერი მოვუყევი მანაც დამწყნარა და ისე როგორც ბავშვობაში მის კლთაში ჩამეძინა.
გადიოდა დრო დღეები, თვეები და უკვე 1 წელია იმ დღის შემდეგ ლაშა აღარ მინახავს გადავწყვიტე საზღვარ გარეთ წავსულიყავი მეორე დღეს დედამ მითხრა რომ თუ მსურდა რუსეთში წავსულიყავი სასწავლებლად. ის ფულს აგროვებდა და ეხლა გამოიყენებდა ჩემი სწავლისთვის მეც დიდად აღარ მიფიქრია დავიწყე საბუთების მოვამზადება და დაახლოებით ერთ თვეში რუსეთში ამოვყავი თავი, სადაც ჩემი ცხოვრება მთლიანად შეიცვალა. თბილისიდან ნინიმ ილიამ გიორგიმ და დათომ გამომაცილეს. ლაშა არ მოვიდა უბრალოდ ნინის დააბარა რომ ვინც გამირბის მე იმას ვერ გავეკიდებიო. მეც ვითომ უდარდელად მივიღე მისი დანაბარები და რუსეთში გავემგზავრე. ილიასთან თითქმის ყოველდღლე ვლაპარაკობ სკაიპით ის მარტლაც რომ საუკეთესო მეგობარია ღმერთმა გამომიგზავნა, ასეაა ნინი დათოც და გიორგიც მაგრამ ილიასთან განსაკუთრებულად ვგრძნობ თავს. გავიგე ნინი და გიორგი ერთად ყოფილად და ძალიან გამიხარდა რადგან ერთმანეთს მართლაც რომ უხდებოდნენ. მე კი არა მარტო სულიერად ფიზიკურადაც ძალიან შევიცვალე პირველ რიგში წონაში საგრძნობლად დავიკელი თითქმის ისე რომ აღარც კი მჭირდებოდა მეტიი. უფრო დავიხვეწე და გემოვნებიანიც გავხდი. ყველაზე მეტად კი რაც მახარებს ისაა რომ ორი ყველაზე საყვარელი მეგობარი გავიჩინე ლევანი და მარიამი. მთელი ერთი წელია ამათ ვუზიარებ ყველაფერს და ვხვდები რომ კიდევ არიან ადამიანები რომლებიც იმედებს არასდროს გამიცრუვებენ. რუსეთში მხოლოდ ორი ადამიანის მონატრება მტანჯავს ლაშასი და დედაჩემის. დედას რომ ველაპრაკები ყოველთვის ვტირი მაგრამ ის მამხნევებს რომ მალე მნახავს და არ შეიძლება პატარა ბავშვით მოვთქვამდე. ლაშა კი ჩემი გულის სამუდამო ტკივილად გდაიქცა. მისგან სასხოვრად მხოლოდ ის ორი კოცნა დამრჩა რომლებმაც მისი თავი სამუდამოდ დამამახოვრერბინა. მაგრამ დღეს ის დღეა როცა თბილისში უნდა დავბურნდე ლევანთან და მარიამთან ერთად და უბედნიერესიადამიანი ვარ დედაჩემს ვნახავ ილიას ჩავეხუტები ჩემს მეგობრებს და ამდენიხნის მონატრებას ბოლობოლო ავინაზღაურებ. მაგრამ ლაშას ამბავი არ ვიცი მისგან არაფერი მსმენია არც კარგი და არც ცუდი უბრალოდ მასზე არავინ მელაპარაკებოდა რატომ არ ვიცი.
-მარიამ ადექი რა მალე გაიღვიძე დღეს საქართველო გველის და თვითმფრინავზე არ დაგვაგვიანდეს (მე)
- კაი ჰო ნუ შემჭამე ვდგები (მარიამი)
მარიამი გავაღვიძე და ლევანის შევუხტი ოთახში ისიც მალე წამოხტა და მზადება დაიწყო. მე უკვე დიდი ხანია გავემზადე ის კი არა საერთოდაც არ მძინებია ან რა დამაძინებდა დღეს დედაჩემი და ჩემი უსაყვარლესი ადამიანები უნდა მენახა.
ზუსტად ორი საათიანი მგზავრობის შემდეგ საქართველოს მიწაზე დავდგით ფეხი და თითქოს სხვანაირად დავიწყე სუნთქვა. მინდოდა გავრდნილიყავი კარებში და მალე მენახა მომლოდინე ხალხი, მაგრამ ვინ გაცდის ათასი პროცედურის შემდეგ როგორც იქნა მონატრებულ სილუეტს შევავლე თვალი.


**********************
ესეც მეოთხე თავი. ძალიან დიდი ბოდიშით ვინც კითხულობთ ცოტა დამგვიანდა გუშინ არ ვიყავი სახლში და ვეღარ მოვახერხე დადება.თორმეტის მერე ვეცდები მეხუტე თავიც დავდო<3 დიდი სიამოვნებით გავითვალისწინებ თვენს რჩევებს. ველი თქვენს კომენტარებს <3 და კიდევ ერთხელ ძალიან ძალიან დიდი მადლობა მათ ვინც კითხულობთ ჩემ ისტორიას <3