ლოგინიდან წამოვხტი და ყველაფრის დამსხვრევა დავიწყე.ყველაფერს ვისროდი და ვიცინოდი.
თან გონებაში ვფიქრობდი გავგიჟდი გავგიჯდი გავგიჟდი.
გიჟი ვამპირი რა მაგარია გიჟი გიჟი გიჟი.
არ ვიცი რამდენ ხანს ვამსხვრევდი ყველაფერს.
ბოლოს მოვრჩი და რაილის შევხედე ისეთი გახარებული და თან გაოცებული მიყურებდა რომ სიცილი ამიტყდა.
მერე დავსერიოზულდი და კარგად შევათვარიელე.თურმე ადამიანის თვალით კიდევ ვერ ვხვედავდი რამდენად სიმპატიური იყო.
მერე ალბათ გონება გამომერთო მივედი და ვააკოცე.ისიც მკოცნიდა.
მერე მოვშორდი და გარეთ გავვარდი.არ ვფიქრობდი.
ისე დავქროდი ხალხს ქარი ვეგონე.
უცბათ ტყეში ავღმოჩნდი.იქ ერთი გოგო დამხვდა ლამაზი ბუნების ცქერით ტკბებოდა ცუდ დროს ცუდ ადგილას მოხვდა.მე მწყუროდა.თავი ვერ შევიკავე და მთელი სისხლი გამოვწოვე.მოკვდა მისი უსიცოცხლო სხეული მიწაზე დავარდა.
მეც იქვე ჩამოვჯექი და ტირილი დავიწყე ვფიქრობდი ჩემს სისხლიან ხელებზე მე მკვლელი გავხდი.ვფიქრობდი დამიანზე,ჯეინზე,დედაჩემზე და მამაჩემზეც კი და რაილზე და იმ კოცნაზე.
ეს რატომ გავაკეთე?? რატომ ვერ ვგრძნობ დანაშაულის გრძნობას??ნუთუ კიდევ მინდა ეს განმეორდეს??რა ცუდი ადამიანი ხარ.ერთ დღეს ამას დამიანი გაიგებს და დაგშორდება.
უკვე ბინდდებოდა და რაილი მოვიდა ალბათ ჩემს სუნს გამოჰყვა.
-სახლში უნდა წავიდეთ (რაილი)
-მე სახლი არ მაქვს (ქეითი)
-ჩემთან უნდა წამოხვიდე.
არ შევწინააღმდეგებივარ აბა სად წავსულიყავი დამიანთან გული არ მიმწევდა და ჯეინი შეიძლება მომეკლა.
გვამი დავმალეთ და სახლში წავედით.
-შხაპი უნდა მივიღო და შენი ტანსაცმელი მათხოვე რა (ქეითი)
-კარგად გექნება??(რაილი)
-თუნდაც არ მქონდეს შიშველი ხომ არ ვიქნები? (ქეითი)
-ეგ იდეა მომწონს (რაილი)
-ძალიან გარყვნილი ხარ
ჩავიცინე და ტანსაცმელი გამოვართვი.
ერთი საათი მაინც ვბანაობდი რომ სისხლი ჩამომერეცხა.
მეგონა სისხლის სუნად ვყარდი და ჩემი თავი მძულდა.
ტანსაცმელი მართლაც დიდი მქონდა.პერანგის სახელოები კი ავიკეცე მაგრამ დანარჩენს ვერაფერი მოვუხერხე.
-გიხდება (რაილი)
-ხო როგორ არა (ქეითი)
შემდეგ ყველაფერი ისეთი უცბათ მოხდა გააზრება ვერ მოვასწარი.
მერე ტანსაცმლის გახევის ხმა გავიგე და რაილიმ ჩამჩურჩულა
-მაგრამ ასე უფრო ლამაზი ხარ.
მეორე დილით ერთ საწოლში ვიწექით რაილი გავაღვიძე სწრაფად აეთრიე და გაეთრიე თქო
-ნუთუ არ გინდა რომ შენტან ერთად ვიყო?(რაილი)
-არა არ მინდა.იმასაც კი ვერ ვხვდები გუშინ რა დაგვემართა(ქეითი)
-გუშინ ემოციებს გასაქანი მივეცით(რაილი)
-ხო როგორ არა ეგრე რომ ყოფილიყო უნდა მომეკალი (ქეითი)
-მართლა?იცი რომ ვამპირობისას ყველა ემოციები ძლიერდება?? ხოდა ესეიგი ჩემს მიმართ ვნებას გრძნობდი და გაძლიერდა.(რაილი)
-მე შენს მიმართ მოლოდ უსაზღვრო ზიზღს ვგრძნობდი.(ქეითი)
-გუშინდელმა საქციელმა დაამტკიცა რომ არა (რაილი)

-ესეგი შენც არ იყავი მთლად ჩემი მოძულე.
ეს ვთქვი და თვალი ჩავუკარი
მას უნდა ეკოცნა მაგრამ საწოლაიდან წამოვხტი
-იცოდე ახლოს აღარ მომეკარო გუშინდელი შეცდომა იყო და ეს დაიმახსოვრე.
-გუშინ სხვა რამეს ამბობდი.(რაილი)
-არაფერს არ ვამბობდი (ქეითი)
-ხო აბა შენ არ იძახდი მიყვარხარო??
-რააა შენ ვერ ხარ ხო??
შემეშინდა ნუთუ მართლა ამას ვიძახდი??
-რაო შეგეშინდა პატარავ??
-მხეცო და უვარგისო აეთრიე და გადი.
-ხო ისე მწყურია.მალე დავბრუნდები ძვირფასო
ტანსაცმელი ჩაიცვა და გარეთ გავიდა.
ჰაეროვანი კოცნა გამომიგზავნა მე ბალიში ვესროლე.
ეგრე. მოხვდა იფ ძაან კარგი.
წუთი დამჭირდა იმის გასაანალიზებლად რა საზიზღრობა ჩავიდინე.
ტირილი არ დამიწყია.მომწყურდა და მთელი სისასტიკით დავიწყე ხალხის მოკვლა.აი რა ვქენი შეცდომა შეცდომაზე დავუშვი.
სახლში მისვლის შემდეგ კი მართლა დავიწყე ტირილი.
-რა გატირებს?? (რაილი)
-იცი მე შენი წყალობით მკვლელი გავხდი (ქეითი)
მხოლოდ ეს საუბარი შედგა და საღამოს ვუთხარი
-დამიანთან და ალეკთან უნდა დავბრუნდე
-კარგი
-ასე უბრალოდ მიშვებ??
-კი
სახეზე კარგად დავაკვირდი და დავინახე ის აღარ იყო ის ბოროტი და სარკაზმით სავსე ბიჭი
არც ის ღიმილი ქონდა გულს რომ მირევდა.
ვითომ გამოსწორდა??იმედია.
ეს დღე ჩვეულებრივად დამთავრდა ჩაგვეძინა.გასაკვირია მაგრამ ერთად ყოფნა დისკომფორტს აღარ გვიქმნიდა. ეს ცუდი იყო