ირგვლივ საშინელი ხმაური იყო.ბავშვები ჯგუფებად შეკტებილიყვნენ, გოგოები კი გამომწვევად იქცეოდნენ.ამდენ ბავშვში ძლივს მივაკვლიე ჩემს კლასს.შიგნით მხოლოდ რამდენიმე ბავშვი იყო, რომლებსაც ალბათ სიწყნარე ერჩივნათ. რამდენიმე წამში ზარი დაირეკა და ბავშვებიც ხმაურით შემოლაგდნენ კლასში.მათ უკან კი დამრიგებელი მოჰყვა. რომელსაც მაია ერქვა,40 წლამდე იქნებოდა. ყველანი მერხებთან მოთავსდნენ, ჩემს გარდა, მასწავლებელმა მის გვერდით დამაყენა.
-გამარჯობა ბავშვებო,გილოცავთ ახალი სასწავლო წლის დაწყებას.ეს თქვენი ახალი ლკასელია ემილი ნაკაშიძე.წინა სკოლაში საკმაოდ კარგად სწავლობდა, იმედი მაქვს ახლაც ასე გააგრძელებს,თქვენებურად არ გააგიჯოთ ეს გოგო.წარმატებებს გისურვებთ,მიდი ემილი ნატალის გვერდით დაჯექი(მაია). მიმანიშნა ერთ შავგვრემან, მწვანეთვალება ულამაზეს გოგონაზე. მივედი და მის გვერდით დავჯექი.
-ეს პროვინციელი ამ სკოლაში ვინ მიიღო?. თვი წამოყო ერთმა გადაპრანჭულმა და მოკლეკაბიანმა გოგომ, როგორ შემდეგ გავიგე ნინა ერქვა. ძალიან „სვეცკი“ და „სწერვა“ იყო.
პირველი გაკვეთილი ისე დამთავრდა მერხიდან თავი არ ამიწევია, ზარი დაირეკა და ყველა გავიდა კლასიდან.
-ნინას საუბარს ყურადღება არ მიაქციო, სულ ასე ლაპარაკობს არც მე მომწონს ეგ გოგო(ნატალი)
-მგონი ამ კლასში მხოლოდ შენ ფიქრობ ასე, სასიამოვნოა შენი გაცნობა(მე)
-ამ კლასში თითქმის ყველა ნინასნაირია, ფული აქვს და ამის გამო გონია რომ შეუძლია ყველას დასცინოს.(ნატალი)
-იცი შენ ძალიან კარგი ადამიანი ხარ(მე), ვუთხარი და გადავეხვიე.
-წამოდი, სკოლას დაგათვალიერებინებ(ნატალი)
მთელი დღე სკოლის დათვალიერებაში გავატარეთ, ალბათ იტყვით რო მთლი დღე რად უნდოდა სკოლის დათვალიერებასო, მაგრამ ძალიან პატარა დასვენებები იყო. ნატალი შედარებით კარგად გავიცანი და დავმეგობრდით. ნატალიმ შემომთავაზა რომ კლუბშ წავსულიყავით, მაგრამ უარი უთხარი. რადგან კლუბში არასოდეს ვყოფილვარ და არ ვაპირებდი ჯერ-ჯერობით წასვლა. გაკვეთილების დამთვრების შემდეგ სახლში წავედი. იქ მისულს მხოლოდ დედა დამხვდა. მასთან მივედი და ჩავეხუტე.
-დე, მამა სად არის?(მე)
-წავიდა, იქნებ სადმე სამსახური ვიშოვოო(სალომე)
-დე, ძალიან მომშივდა(მე)
-მოდი შვილო დაჯექი. მომიყევი აბა როგორ მოგეწონა ახალი სკოლა(სალომე)
-რავიცი დედა ისეთი არაფერი, ჩვეულებრივი სკოლაა(მე)
გემრიელად ვისაუზმე და ჩემს ოთხში ავედი სამეცადინოდ. ბევრი არაფერი მქონდა ამიტომ მალევე მოვრჩი. ჩემი პატარა ნოუთბუქი ჩავრთე და facebook-ში შევედი. მეგობრობის თხოვნა მქონდა მოსული ნატალი მეტრეველისგან. დავეთნხმე და მაშინვე მომივიდა მისგან შეტყობინება. გვიანობამდე ვმესიჯობდით, შემდეგ დავემშვიდობე და უკვე 12 საათი იყო როცა დავწექი.
დილით, ისევ ჩემმა დამ გამაღვიძა, ავდექი, მოვემზადე , დედას მიველასმე, ვისაუზმე და სკოლაში წავედი. შევეცადე ყურადღბა არ მიმექცია ნინას გამოხტომებისათვის. მერხთან დავჯექი და ნატალის მივესალმე.
-მამარჯობა ემილი, შეიძლება რაღაც გთხოვო? (ნატალი)
-რათქმაუნდა(მე)
- დღეს სახლში მარტო ვარ, ჩემი ძმა მეგობრებთან ერთად იქნება კლუბში და სახლში არ მოვა, ჩემი მშობლები კი უკვე ერთი კვირაა რაც ამერიკაში არიან. შეგიძლია ჩემთნ დარჩე? (ნატალი)
-ნატალი იცი, მე არ ვიცი თუ (მე)
-გთხოვ რა, თან გავერთობით(ნატალი)
-კარგი, დედაჩემს დავურეკავ და ვნახოთ რას იტყვის.
დედას დავურეკე მართალია, მართლია თავიდან გაუკვირდა და არ აპირებდა დათანხმებას, მაგრამ ბოლოს მაინც დავითნხმე. გაკვეთილებმა ჩვეულებრივ ჩაიარა, რამდენიმე მასწავლებელმა გამომიძახა კიდეც.
-კარგად ემილი, საღამოს მისამართს მოგწერ და გამოდი(ნატალი)
ნატალის დავემშვიდობე და სახლში წავედი. ამჯერად მამა შინ დამხვდა. ვისადილე, ცოტა ვიმეცადინე და წამოვწექი. ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა, საათს დავხედე, 7 საათია. ჯანდაბა, ჩამძინებია. ტელეფონს გავხედე ნატალი მირეკავდა.
-გისმენ ნატალი(მე)
-ემილი სად ხარ, რამდენი ხანია გირეკავ(ნატალი)
-მაპატიე, მეძინა(მე)
-კარგი, კარგი ხო მისამართს მოგწერ და გამოდი(ნატალი)
-კარგი(მე)
ავდექი , სააბაზანოში შევედი და თვი ცოტა მოვიწესრიგე. რადგან ჯერ ისევ სექტემბერი იყო და ასე თუ ისე ცხელოდა, კარადიდან მოკლე შორტი და ტოპი გადმოვიღე და კედები მოვირგე. დაბლა ჩავედი ჩემებს დავემშვიდობე და სახლიდან გამოვედი.
ვაუუუუუ... თავი სასახლეში მეგონა, ჩემს წინ ულამაზესი სამ სართულიანი სახლი იდგა ულამაზესი ბაღით. ეზოსი შევედი და კარებზე ზარი დავრეკე. კარი საშუალო ასაკის ქალმა გამიღო.
-გამარჯობათ, მე ნატალისთან მოვედი(მე)
-შემოდი შვილო, მე ამ სახლის მოსამსახურე ვარ მაკა, ნატალი თავის ოთახში გელოდება, წამომყევი(მაკა). მან ნატალის ოთახამდე მიმაცილა და წავიდა. კარზე დავაკაკუნე და შევედი.
-ემილი როგორც იქნა მოხვედი, რამდენი ხანია გელოდები(ნატალი) მითხრა და გადამეხვია.
-რა იყო რა შეწუხებული სახე გაქ (მე)
-რავი ცოტა თავი მტკივა, წავალ მაკას ვეტყვი ყავას ამომიტანოს(ნატალი)
-იყავი, მე ამოგიტან(მე) ვუთხარი და ოთხიდან გამოვედი.
სამზარეულოში ჩვედი და მაკას ნატალის თხოვნა გადავეცი. მანაც მალევე გაამზადა ყავა. ფინჯანი ხელში ავიღე და მისაღებში გამოვედი. თვალი კედელზე დაკიდებული სურათბისკენ გამექცა, საიდანაც პატარა ნატალი მიმზერდა. ამ ფიქრებიდან ვიღაცის სხეულზე შეჯახებამ გამომარკვია. ჩემზე ერთი თავით მაღალ ბიჭს შევხედე, რომელსაც მოკლე შავი თმები და შავი თვალები ჰქონდა საიდანაც გაბრაზებული მიცქერდა. მის მაისურს დავხედე, ღმერთო ჩემო, ყავას მისი მაისური მთლიანად დაელაქავებინა. რაღაცის თქმა დავაპირე, მაგრამ ისეთი სიმპათიური იყო ენა ვერ ამოვიღე.

P.S გამარჯობა ბავშვებო, მინდა გითხრათ რომ თქვენმა კომენტარებმა ძალინ გამახარა და გამაბედნიერა. აბა რას იტყვით მგონი საკმაოდ დიდი თავია.