შერლოკი პოლიციის განყოფილებაში შევიდა,ჯონისთან და ნატალისთან ერთად
-ოფიცერი ლესტრეიდი სად არის?-იკითხა ჰოლმსმა
-ერთი დღითაც ვერ მოვისვენე შენგან-გამოყო თავი პოლიციელმა-აბა რაშია საქმე?
-მორიარტი
-ისევ დაბრუნდა?
-სამწუხაროდ-თქვა ჯონმა
-ეს ქალბატონი ვინ არის?-იკითხა ლესტრეიდმა და ნატალისკენ გაიხედა
-თანაშემწე-და ისევ ირონიულად გაიღიმა ნატალიმ
-თანაშემწესთვის ზედმეტად ლამაზი ხომ არხარ?-დაუწყო ალმაცერად ყურება ოფიცერმა
როგორც კი ეს თქვა შერლოკმა ოფიცრისკენ გაიხედა
-ხომ იცი ფლირტი არასდროს გამოგდიოდა- ჩაიღიმა შერლოკმა და ხელი მაგრად მოკიდა ნატალის-წინ წავედით-და კომპიუტერების ოთახისკენ წაიყვანა
-აბა რა დავძებნო?-იკითხა ოფიცერმა
შერლოკმა მას წერილი მისცა
-სიყვარული?-გაუკვირდა ოფიცერს-განა შეუძლია ამ ადამიანს ვინმე უყვარდეს?
-აი სწორედ რაში განვსხვავდებით მე და მორიარტი-გაეღიმა შერლოკს-მაგ კაცს ეგ ადამიანური გრძნობა გააჩნია
-ისედაც ვიცით რომ რომ უგულო ხარ შერლოკ-ჩაილაპარაკა ლესტრეიდმა
-მოდი დავძებნოთ-თქვა უკვე მომაბეზრებელ სიტუაციაში მყოფმა ჯონმა-ჩვენ უნდა გავიგოთ ვინ არის ეს გოგო
-რამე ინფორმაცია არგვაქ მასზე?
-ლონდონში ცხოვრობს-განაგრძო ჯონმა-ასევე ლორდის ერთადერთი ქალიშვლია მეტი არაფერი
-ესეიგი სულ რამოდენიმე ლორდი ვიცი რომელსაც ერთადერთი შვილი ყავთ,ისიც გოგო-თქვა ოფიცერმა და რაღაცეების აკრება დაიწყო კომპიუტერის საძიებო სისტემაში
-დაიცადეთ-თქვა შერლოკმა-მორიარტს ქალი არ შეუყვარდება 1.თუ ის ძალიან ლამაზი არ არის-გაეღიმა-2.აუცილებლად რაღაც არაჩვეულებრივი ნიჭის პატრონი უნდა იყო
-შერლოკ-თქვა ჯონმა-მგონი შენ უყვარხარ-და სიცილი წასკდა
-ნიჭიერიო და არა ფსიქიურად შეშლილიო ჯონ-თქვა ღიმილით ნატალიმ
-ჰა ჰა ჰა-თქვა ირონიულად შერლოკმა-ნატალი საქმე ის არის რომ შენ არცერთ მათგანს არ წარმოადგენ-ჩუმად ჩაეცინა შერლოკს
-ახლა გასაგებია შერლოკი რატომ ხსნის ყველა საქმეს კარგად-თქვა ოფიცერმა-ის რეალობას არ უყურებს
-ეგ შენი პატარა ტვინისთვის -თქვა შერლოკმა
-მოდი უბრალოდ გავაგრძელოთ ძებნა-თქვა ნატალიმ
-ესეიგი სულ 3 ლორდი მოვძებნე ასეთი- ამოღერღა ოფიცერმა-ლორდი სტოუნი,ლორდი ვილიამი და ლორდი ნორტონი
-ლორდი ნორტონი?რაღაც გეშლებათ?-თქვა გაკვირვებულმა ნატალიმ
-არა არა,ნამდვილად ასეა
-კი მაგრამ,ლორდი ნორტონია მამაჩემია
-1 ვარიანტი გამოირიცხა-თქვა ირონიულად შერლოკმა-დარჩა ლორდი სტოუნი და ლორდი ვილიამი
-ოო შერლოკ- თქვა ჯონმა
-კარგი ამ 2ს დავძებნი,ესეიგი ორივეს ერთი ქალიშვილი ყავს-გახსნა ოფიცერმა ერთის ფოტო-უნდა დავადგინოთ რაიმე ნიჭი თუაქვთ-გააგრძელა ძებნა ოფიცერმა-1 ვარიანტიც გამოირიცხა,ლორდი სტოუნის შვილი დამლადაცემულია და მთელი ცხოვრება სახლში აქ გატარებული
-დარჩა ლორდი ვილიამი-თქვა შერლოკმა
-ოოო არაა-თქვა სასოწარკვეთილი ხმით ოფიცერმა-ეს გოგო ზუსტად 3თვის უკან გარდაიცვალა
ეს როგორც კი თქვა ოფიცერმა ყველამ ნატალისკენ გაიხედა რომელიც უკვე იქ აღარ იდგა.
-მე დავეწევი-თქვა შერლოკმა და სწრაფად გავიდა განყოფილებიდან
ნატალი რაც შეიძლება ჩქარი ნაბიჯებით მთავარ გზატკეცილზე გასულიყო,მაგრამ მან ისე კარგად არიცოდა ქუჩები როგორც შერლოკმა
-ლონდონი უნდა ისწავლო-თქვა მისტერ ჰოლმსმა
-ვინ არის მორიარტი
-რაღაც შეცდომააა
-მართლაა?-თქვა დაიმედებულმა ნატალიმ
-კი ნამდვილად-დაფიქრდა შერლოკი-რადგან შენ არცერთ ვარიანტში არ ჯდები
-ისევ და ისეეევ-და წავიდა წინ ნატალი
-ხო კარგი დაიცადე
მაგრამ ნატალი აშკარად გაჩერებას არ აპირებდა.შერლოკი მას კვლავ დაეწია.ხელი ძალიან მაგრად მოკიდა ხელზე და მისკენ შემოატრიალა
-ახლა კარგად მომისმინე ქალბატონო ნატალი-დაიწყო სერიოზულად შერლოკმა-მე არვიცი როგორ აღმოჩნდი მორიარტის ერთ-ერთი წადილი მაგრამ აშკარად დიდი საფრთხეში გვაგდებ ყველას
-ოო ისევ ეს თქვენი არაპირდაპირი კულტურა,ჯერ ოთახიდან ახლა კი სახლიდანაც მაგდებთ
-არა სამწუხაროდ არა-თქვა შერლოკმა-თუ მამაშენთან დაბრუნდები ის რათქმაუნდა ის მოგაკითხავს,და საქმეც სწორედ იმაშია რომ მორიარტიმ არიცის რომ ჩემთან ცხოვრობ
-ანუ რა გამოდის-თქვა უკვე სიცივისგან აკანკალებულმა ნატალიმ
-როგორც ვხედავ სიცივე აზროვნებაში ხელს გიშლის-თქვა უკვე სიტუაციით მობეზრებულმა შერლოკმა და ხელი შემოხვია ნატალის წელზე
-არაა საჭირო შეგიძლიათ გაიწიოთ-თქვა ცივი სახით ნატალიმ
-წესით ახლა ლოყები უნდა აგწითლებოდათ-გაეღიმა შერლოკს
-რატომ? ვისაც კი ეს ხრიკი გაუკეთეთ ყველა აწითლდა?
-არავისთვის არ გამიკეთებია..ცნობისთვის-უეცრად ჩაფიქრდა და მიაშტერდა ნატალის-ერთი სიტყვით,მორიარტის ჩვენ გავაცურებთ,აი ამის თქმა მინდოდა
-დამამშვიდეთ-თქვა ირონიულად ნატალიმ
-იქნებ გირჩვენია მამასთან
-ნამდვილად თქვენი მაცივრის ყურება მირჩევნია
-მაშ დროა სახლში წავიდეთ
-და ჯონი?
-ჯონი მივიდოდა უკვე
და გზატკეცილზე შეჩერდნენ რომ ტაქს დალოდებოდნენ
-მგონი მონსტრიც არ ხართ-გაეღიმა ნატალის
-დამიჯერე შენს დაცვას ნამდვილად არ ვცდილობ
-მისტერ ჰოლმს ასეთი თავაზიანიც ნუხართ
-თქვენ კი თქვენ ჩვეულ ირონიას ნუ მიმართავთ
ნატალის პასუხი არ გაუცია.ოცი წუთის განმავლობაში ისინი ტაქს ელოდნენ,ელოდნენ,ელოდნენ...
-მისტერ ჰოლმს არაჩვეულებრივი იდეა მაქვს,მოდი აქ დაიცადეთ-მიუთითა ნატალიმ-მე კი წავალ
-პირიქით რომ იყოს მგონი უკეთესია
-გამოიჩინეთ ჯელტმენობა
-თქვენს მიმართ?-გაეცინა შერლოკს
ამაზე კი ნატალიმ გაბრაზებული სახით შეხედა და პირდაპირ წინისკენ გაემართა,5წუთი ასე მიდიოდა,უკანაც მოიხედა შერლოკი არ მოდიოდა
-როგორც იქნა-ჩაილაპარაკა ნატალიმ და სწორედ ამდროს მის წინ შერლოკმა შემოუხვია
-გირჩევთ ისევ ლონდონი ისწავლოთ
-მოდი გაჩუმდით-და ხელი აღმართა შერლოკისკნე
-ზედმეტი შეურაცყოფა მომივიდა ნუთუ?
-არვიცი
-როგორ თუ არიცი
-არვიცი
-იცით
-რათქმაუნდა ვიცი-შეჩერდა ნატალი
-მეც ვიცი ეგ-გაეცინა შერლოკს-მაგრამ ისევ მინდა ნერვები მოგიშალოთ და ამ თამაშიც კარგად მყვებით
-აუცილებლად თქვენს ქვემოთ უნდა ვიცხოვრო-თქვა სახეწაშლილმა ნატალიმ
-დაკავებულია
-მაშ ზემოთ
-დაკავებულია
-მაშ თქვენს ოთახში-გაიღიმა ირონიულად ნატალიმ
-ჭკვიანური ვარიანტია-გაეღიმა შერლოკს-რადგან იცით რომ აუცილებლად გადავალ მაგ ოთახიდან
-ყველა ადამიანის მიმართ ასეთი ხართ?
-თითქმის
-ეგ როგორ გავიგო?
-იმასთან კი ვინც თქვენსავით ნერვებს მიშლის
-ბევრია მასეთი?
-არცისე
-ანუ სხვებთან შედარებით წესიერი ადამიანი ხართ?
-არაა-გაეცინა შერლოკს-სხვებს უფრო ნაკლებად ვეუბნები რამეს
-იმედია სულ ასე არიქნებით ჩემს მიმართ
-თუ ლაპარაკს შეწყვეტთ არა
-ანუ არასდროს-თქვა ისევ აკანკალებული ხმით ნატალიმ
-ოო როგორი მცივანა ხართ-თქვა შერლოკმა-ჩემს მოსაცმელს მოგცემდით მაგრამ თქვენთვის არ მემეტება
-მადლობთ
-სამაგიეროდ შემიძლია შარფი მოგცეთ
-თქვენ დაიტოვეთ-თქვა ეს თუარა ნატალიმ,შერლოკმა შარფი მოიხსნა
-არ გაჩერდებით?-იკითხა შერლოკმა
-რისთვის მისტერ ჰოლმს? მორიგი შეურაცყოფისთვის?- და ამდროს შეჩერდა მართლაც ნატალი
-არა-გაუღიმა თბილად შერლოკმა-არცისეთი მონსტრივარ-ისევ გაუღიმა და თავისი შარფი ფრთხილად შემოახვია გაყინულ კისერზე
ამდროს ისინი უკვე სახლთან იდგნენ როცა ჯონმა დაინახა
-სასწაულების არ მჯეროდა-ჩაილაპარაკა მაგრამ საკმაოდ ხმამაღლაც გამოუვიდა
-არც დაიჯერო-თვალი ჩაუკრა შერლოკმა და სახლში შევიდა
ნატალიც შევიდა სახლში,შარფი მოიხსნა და შერლოკის ვიოლინოზე დადო,თვითონ კი თავის ოთახში შევიდა
-რამოხდება ეს საერთო შემოსასვლელი არ გვქონდეს?-თქვა შერლოკმა
-ეგ გოგო რამეს გიშავებს?-კითხა ჯონმა
-კი...ნერვებს
სწორედ ამ დროს ნატალი ოთახიდან გამოვიდა,რომელსაც უკვე გამოეცვალა და თავისი საკმაოდ ტანზე მოტკეცილი,ნაცრისფერი კაბა ჩაეცვა რომელიც მუხლამდე იყო
-ასე არ გსურთ რომ მიხილოთ?-იკითხა ნატალიმ
შერლოკმა ხმა არ გასცა,ორი წუთი მიაშტერდა და ისევ თავისი ვიოლინოსკენ გაიხედა
-უნდა დაგტოვოთ-თქვა ჯონმა-მეძინება-და ძილინებისა უსურვა ორივეს
-ისევ თქვენ და მე ვართ მარტო
-სამწუხაროა-თქვა შერლოკმა რომელმაც თავისი ვიოლინოსკენ გაიხედა
-პიანინო არის აქ?-იკითხა ნატალიმ
-არ მითხრათ რომ უნდა დაუკრათ
-სამწუხაროდ-გაუღიმა ნატალიმ
-ჩემს გვერძეა,თეთრი რაღაც აქვს გადაფარებული-უთხრა შერლოკმა
ნატალი მივიდა,და მართლაც იქ პიანინო იყო
-რა ლამაზია
-თქვენზეც-აღნიშნა შერლოკმა
-ასეთი შეუხედავი რატომ მიგაჩნივართ
-ფაქტს ავღნიშნავ
-თქვენს გარეგნობაზე მე ხომ არაფერი მითქვამს-დაიწყო ისევ ნატალიმ და სკამზე ჩამოჯდა
შერლოკმა აიღო სკამი და ნატალის გვერძე დადო და იქვე დაჯდა
-მაშ შემაფასეთ-გაუღიმა
-ასე ახლოს არიყო საჭირო
-აშკარად არგიყვართ ადამიანი რომ გიახლოვდება-ჩაეღიმა შერლოკს
-თქვენგან განსხვავებით შეურაცყოფას არ მოგაყენებთ
-რისი თქმა გსურთ-კითხა უცნაურად შერლოკმა
-საკმაოდ სიმპატიური ხართ-და ხელი მიადო ნატალიმ შერლოკს სახეზე
-ამას ნამდვილად არ მოველოდი-შეხედა უცნაური სახით შერლოკმა
-მე არ მითქვამს რომ მომწონხართ-გაეცინა ნატალის
-პირველად ვნახე რომ იცინიხართ-აღნიშნა შერლოკმა
-არმიყვარს ემოციების გამოხატვა
-მოდი დაე დღეს სასწაულების დღე იყოს-თქვა უცნაური სახით შერლოკმა
-ამწამს სერიულ მკვლელს გავხართ
-თქვენ კი სიცილი ძალიან გიხდებათ-გაუღიმა შერლოკმა
-ისეე-ამის თქმას აპირებდა ნატალი რომ შეჩერდა და თქვა-ეს მომესმა თუ ნამდვილად თქვით?
-სასწაულების დღეს მივაწეროთ
ნატალიმ პიანინოს თავი ასწია და დაკვრა დაიწყო.
შერლოკმა ამდროს ისიც კი გაიფიქრა ეს გოგო უნიკალური არისო მაგრამ იმწამსვე ჩაახშო ეს აზრი თავისი ვიოლინო ამოიღო და ისიც შეუდგა დაკვრას.როდესაც დაკვას მორჩა გვერძე მიიხედა,ნატალი წასულიყო....
გათენდა.კვირა დღე იყო.შერლოკს არუწევდა სამსახურში წასვლა.ნატალიმაც გაიღვიძა ამდროს,თავისი მოგრძო შავი კაბა ჩაიცვა და ოთახს გარეთ გავიდა.
-გუშინ სად გაიქეცით?-კითხა შერლოკმა რომელიც როგორც ყოველთვის თავისი პიჯაკით იყო
-მეგონა მაცივრიდან სულები გამოდიოდნენ-გაიღიმა ნატალიმ
-უფრო თითები-გამოეხმაურა ჯონი
-იმედია არ დაგავიწყდათ რომ დღეს მამაჩემი მოდის აქ?
როგორც კი ეს თქვა ნატალიმ კარებზე კაკუნი გაისმა.
-ჩვენ შორის ლაპარაკს ყურადღება არ მიაქციოთ-აღნიშნა ნატალიმ და კარი გაუღო ლორდ ნორტონს და მის გვერძე მყოფ ცოლს
-გამარჯობა მამა-უთხრა ცივად ნატალიმ
-შვილო-თქვა ლორდმა ნორტონმა და ისე შემოვიდა რომ არც კი ჩახუტებია ნატალის
-როგორც ვხედავ შენი საშინელი კუდი წამოგყოლია-გაუღიმა ირონიულად ნატალიმ დედინაცვალს
-როგორც ყოველთვის უხეში-შენიშნა მამამისმა-აბა არ გაგვაცნობ აქ მყოფებს
-არამგონია შენთვის რაიმე ინტერესი ჰქონდეს მაგრამ კარგი...ეს შერლოკ ჰოლმსია ეს კი-თქმას აპირებდა რომ შეაჩერდა ლორდმა ნორტონმა
-ვიცი ჯონი-და მასაც მიესალმა-აი შერლოკს კი ნამდვილად არ ვიცნობ- და მისკენ გაიხედა
შერლოკი კი ყველასთვის უჩვულოდ გაოგნებული იყო და უყურებდა ნატალის დედინაცვალს რომელიც ასევე მას მიშტერებოდა
-რამე მოხდა?
-ა-არაფერი-გამოერკვა უეცრად შერლოკი
-უკაცრავად მაგრამ მეუნდა დაგტოვოთ-თქვა ჯონმა და სასწრაფოდ გავიდა
ლორდ ნორტონი და მისი ცოლი კი იქვე ჩამოსხდნენ.
-როგორ არის პატარა მაწანწალა?-იკითხა ნატალიმ
-შენს დას მასე ნუ მიმართავ ნატალი-უთხრა მამამ
-ამ ქალის შვილი ჩემი და არ არის
-ისევ ისეთიხარ როგორიც ბავშვობაში
-არაა ისეთი ნამდვილად არვარ-გაუღიმა ნატალიმ ირონიულად-ახლა სიცივეში სახლიდან არავინ მაგდებს,ასევე მახინჯი დედინაცვალი თმებსაც აღარ მაჭრის და ტანსაცმელსაც აღარ მიხევს
-ხედაავ ისევ ისეთია-დაიწყო ქვითინი მისის ნორტონმა
-არგინდა მსახიობობა მაინც არ გამოგდის-გაუღიმა ნატალიმ-მაგრამ ვაღიარებ დედაჩემის სიკვდილი კი მაღალ დონეზე გამოგივიდა
-ჩარლზ ხედაავ?!-დაიწყო ისევ
-ნატალი შეწყვიტე ახლავე-ჩაერთო მამამისიც
-თორემ რამოხდება მამა? ისევ მას დაუჯერებ ხო ალბათ? მაგრამ ახლა დედაჩემს უკვე ვეღარ ეჩხუბები
-ვიცოდი რომ აქ მოსვლა არ ღირდა
-არც მემიხარია შენი ნახვა საყვარელო მამიკო
ამდროს ნატალის მამა ადგა ფეხზე რათქმაუნდა მისის ნორტონიც მას მიყვა,უეცრად კარებთან შეჩერდა და მოუტრიალდა ნატალის
-ნამდვილად,უკვე ნამდვილად ვფიქრობ ასე...იმ დღეს ვწყევლი როცა შენ მოევლინე ამ ქვეყანას-და კარები გაიჯახუნა
შერლოკი კი ამყველაფერს განცვიფრებული უყურებდა
-აი დრამაა -ამოღერღა ბოლოსდაბოლოს მაგრამ შემდეგ ინანა ეს სიტყვები,როგორცკი ნატალის თვალებზე ცრემლები შენიშნა რომელიც მან სწრაფად გააქრო თავისი თვალებიდან
-ნამდვილად-თქვა ნატალიმ
-არ მინდოდა ასე მეთქვა
-ჰოო...ალბათ
-მამაშენი შენთვის ბევრს ნიშნავს
-მისთვის კი მე არაფერივარ-თქვა ნატალიმ და გვერძე გადადგა ნაბიჯი რომ უეცრად ფეხი აუცურდა და პირდაპირ შერლოკს მიარტყა მხარი რის შედეგაც შერლოკიც წაიქცა
-ო ღმერთო ნამდვილი ბანდალა ხარ-გაეცინა შერლოკს რომელიც ნატალის ზემოდან აწვა
-მგონი თავი დავარტყი
-შენს თავს ეგ ნამდვილად არ აწყობდა-თქვა სიცილით შერლოკმა და ნატალი ააყენა
ამ ნათქვამზე ნატალისაც გაეცინა
-აიხედაავ
-რას?-იკითხა ნატალიმ
-თურმე მართლა გიხდება სიცილი
-ჩემს გასამხნევებლად ამბობ ვიცი
-ისევ ეგ შენი ბანალური აზროვნება-დაიწყო შერლოკმა
ამ ნათქვამზე კი ნატალი ახლოს მივიდა შერლოკთან და თმის აბურძგვნა დაუწყო
-მაინტერესებს რამე არაორდინალურს თუ აღმოვაჩენ რაც შენს ფსიქოპატიზმს გაამართლებს
მოულოდნელად შერლოკმა ნატალის ორივე ხელი მაგრად დაიჭირა,კიდევ უფრო ახლოოს მიიკრა და უთხრა
-ზოგჯერ ვხედავ რანახა შენში მორიარტიმ
-არ გკითხავ რადგან ვიცი არ მეტყვი-უთხრა ნატალიმ-ო ღმერთო ჩემო,შენ გული გააქვს?- და სიცილინარევი სახით კითხა ნატალიმ თან ხელი მიადო გულზე
ამის საპასუხოდ კი შერლოკმა ხელები თავზე დაადო
-მეც მიკვირს რომ ამთავში რამე არის
-მე მივდივარ-თქვა ნატალიმ-საღამოს მოვალ
-შეგიძლია არმოხვიდე -და ხელი გაუშვა შერლოკმა
მოსაღამოვდა.უკვე თითქმის 11საათი სრულდებოდა
-და სად არის ეს გოგო ამდენხანს?-იკითხა შერლოკმა
-ნუთუ ჩემმა ბედმა დაგაინტერესათ?-თქვა და კარებში შემოვიდა ნატალი,რომელმაც პირდაპირ სამზარეულოში გააჭრა
-ოო ახალი კერძი მიგვიღიაა-გაიღიმა ნატალიმ-სულ მინდოდა ადამიანის ღვიძლი მეჭამაა- და იქვე ჩამოჯდა
ჯონი ჯერ არ მოსულიყო.შერლოკი ისევ ვიოლინოზე უკრავდა.ჩამოჯდა მაგრამ ისე მობეზრდა რომ უეცრად პისტოლეტი აიღო და პირდაპირ კუხნის კედლისკენ დაუმიზნა,მაგრამ უეცრად იქვე ჩამოძინებულ ნატალის თვალი მოკრა
-აიტანს-თქვა ეს და სამზარეულოსკენ გაისროლა
ნატალი სამწუხაროდ თავის სკამზე ცუდად იჯდა და ამ გასროლის შემდეგ სკამი გადაყირავდა და პირდაპირ იატაკზე დავარდა,რაც შერლოკს არ დაუნახავს
-ოოო არაააა-დაიწყო ნატალიმ და შემოსასვლეში გავიდა
-არაგიშავს-თქვა ღიმილით შერლოკმა-მაგრამ ეს ღიმლი სახეზე შეადნა როდესაც დაინახა ნატალის სისხლი მოდიოდა თავიდან
-რატომღაც თავს კარგად ვერ ვგრ-ვეღარ დაამთავრა ეს ნატალიმ რომელიც უკვე შერლოკის წინ იდგა,გონება დაკარგა და შერლოკს ჩაუვარდა მკლავებში
-თქვენღა მაკლდიიით-დაიწყო შერლოკმა