-აკო საშინლად ხარ! - ნერვილობისგან სიტყვებს ერთმანეთს ძლივს აყოლებდა.
-გიკვირს ანა? ორი კვირა გაქრი.სად არ გეძებე იცი? რომ წადი რატო არ დაიბარე? - გაბრაზებულმა წინ წაიწია.
-რატო უნდა დამებარებინა აკო გამაგებინე რაა ... არანაირი ვალდებულება არ გამაჩნდა შენს მიმართ - თავდაცვის რეჟიმი სწრაფად გააქტიურა და ახალ შეტევაზე ის გადავიდა.
-ანა მეღადავები თუ ამდენიხანია ვერაფერს ვერ ხვდები?
-აკო ამოცანებით და ორაზროვანი წინადადებებით ძალიან გთოვ ნუ მელაპარაკები ... რას ითხოვ ჩემგან? - უკვე დაღლილმა ასე უაზრო საუბრისგან ძლივს ამოილაპარაკა ის რისი თქმაც უნდოდა.აკო წამოდგა,ანასთან ნელი ნაბიჟებით მივიდა,ისიც წამოაყენა ფეხზე,გაყინული ხელებით ლოყაზე მიეფერა ფრთხილად,მერე თვალები ერთ ადგილს გაუშტერა,მერე ისევ ანას სახეს დააკვირდა
და .... და
და ... და
აკო ... აკოცა.
მოიცაააააათ ! რაქნა? ღადაობთ? რა სისულელეა ...
ასევე გაყინული ტუჩებით ფრთხილად შეეხო გოგონას მარწყვივით აწითლებულ ტუჩებს.გათბა,გაიყინა,გაითიშა,სხვა სამყაროში გადავარდა ... უფრო სწორად გადავარდნენ.გაგიჟდნენ.და თქვენ რას იფიქრებთ ახლა ვიცი ... არა ანას ისტერიკები არ აუტხია ... პირიქით! ის აკოზე მეტად გაგიჟდა და მისი წვრილი თითებით თმებში თამაში დაიწყო.
გაგიჟდა ანა.
გაგიჟდა აკო.
გაგიჟდნენ ორივე.
გაგიჟდნენ ისინი. და იმ წამს აღარ იყო აკო და ანა ... იმ დროს აკო და ანა არ იყო ცალ-ცალკე.
იმ დროს აკო და ანა წარმოადგენდნენ „ჩვენ“ - ს.
როცა უკვე ორივე მიხვდნენ რომ ჰაერი ესაჭიროებოდათ,ერთმანეთს ჩამოშორდნენ.ორივე ოდნავ გაფართოებული და სიმორცხვე შეპარული თალებით უყურებდნენ ერთურთს.
-მე ... - რაღაცის თქმას აპირებდა მაგრამ აკომ არ დააცალა.
-ახლა არაფერი თქვა მერე ... ოღონდ ახლა არა ..
...
მარიამი,თორნიკე.
-მარიამ რა გჭირს ? - საწოლზე მოკეცილ ცოლს რომ შეხედა თორნიკემ მაშივე მისკენ წავიდა.
-არვიცი
-ექიმს დავურეკოთ?
-კარგი რა აქ ვინ მოვა ახლა - უღონოდ ამოილაპარაკა და სახეზე ჩამოყრილი თმები უკან გადაიწია - აუ მშია ...
-რა გინდა მითხარი და ამოგიტან ყველაფერს - ლოყაზე აკოცა და ცხვირზე თითები მოუჭირა.
-აუ რავი ტკბილეულობა მინდა ბევრი - ცოტა დაფიქრდა - ხო კიდე რამე წვენი - კარებთან მდგომ თორნიკეს მიაძახა და ისევ საწოლზე გადაწვა.ბოლო ორი დღეა სულ ასეა ...
...
-მარიამ როდის ჩამოდიხართ? - ტელეფონზე საუბრისას ანამ უკმაყოფილოდ ამოიბურტყუნა.
-ხვალ ჩამოვალთ და ძალიან მაგარი ამბავი გვაქვს
-კაი გელოდებით მაშინ ხვალ ... მაგ ვაჟბატონს რო გაუტკბა ცოლთან ყოფნა კომპანიაში მე ვარ მარტო - გაბრაზებული ალაპარაკდა.
-აკო სადარიო - თორნიკეს სიტყვები მარრიამმა გადასცა.
-აკოც აქა
-ხოდა ნუ დაწყვიტავთ ერთმანეთს ხვალამდეო - სიცილ კისკისით გადასცა მარიამმა და მალევე ტელეფონიც გათიშა.
არა გაინტერესებთ ხო იმ დღის რა მოხდა? - ბევრი არ არაფერი ... ნუ როგორ არა მაგრამ იმ კოცნის მერე არაფერი ... აკოს დაურეკეს და წავიდა ... მერე ვილაპარაკოთო ... მერე ... მერე და ეს მერე კლავდა ანას! მალე მოუღებდა ბოლოს !
ტელეფონი ისევ ამოიღო ჩანთჳდან და ნაცნობ და საყვარელ ნომერზე დარეკა.
-ალო - ახალ გაღვიძებულს რო აქ ხმა ეგეთი ხმა ქონდა აკოსაც.
-აკო ანა ვარ
-გოგო მიწერია შენ ნომერზე სახელი და ვიცი შენ რო ხარ ... შენ როარ ყოფილიყავი არც ვუპასუხებდი,ამ დილაუთენია ... ხოა მშვიდობა? - უკვე მოფხიზლებულიყო და ბოლო კითხვა ცოტა ანერვიულეულმა დაუსვა.
-კი უბრალოდ საქმე მაქვს ... რაღაც უნდა გითხრა - ენას იმტვრევდა,ეძნელებოდა თქმა მაგრამ უნდა ეთქვა.
-ამოდი მერე ჩემთან - გაიცინა აკომ და იდეა წამოაყენა.
-არა გამოდი კაფეში
-კაი
...
სანამ აკო მივიდოდა ნერვიულობით თითები ლამის დაიტეხა ... ეშინოდა ... რეაქციის ეშინოდა ... ძალიან!
-ცუდად მახსოვს ეს ადგილი - სკამის გაჩოჩების ხმასთან ერთად აკოს ხმაც გაიგონა.თვალის გარსი ოდნავ შეწითლებოდა,შავი მაისური ეცვა,მუხლზე ოდნავ გადაქექილი ჯინსი და all-star - ის კედები.მისი უბრალოებით ანათებდა აკო.აი მაგიტომაც უყვარდა ანას ამდენი ხნის მანძილზე გაგიჟებით ...
-ჰო
-აბა დაიწყე რა საქმე გქონდა - ხელები მაგიდაზე დაალაგა და რიტმულად აათამაშა თითები.
-გახსოვს პირველად თორნიკესთა სახლში რომ მოდი? სულ სულ პირველად ?
-მაგას რა დამავიწყებს ... ახალი დაძმაკაცებულები ვიყავით მე და თორნიკე და სახლში დამპატიჟა მოიცა 12 -ის თუ 13 -ის ვიყავი მაშინ ... ეე კაი იყო მაშინ .. - დანანებით ჩაილაპარაკა და სივრცეს გაუღიმა.
-გახსოვს გოგონას რომ დაეტაკე შემთხვევით? - დაინტერესებულმა კითხა და ოდნავ თვალები დააწვრილა.გულს ბაგაბუგი გაჰქონდა.
-მოიცა ... ეგ პირველად კი არა მერამდენემ იყო არ მახსოვს ხშირი სტუმარი ვიყავი თორნიკესი და მაშინ დავეტაკე ერთ გოგოს - გაიხსენა ძალიანაც კარგი.
-რომ დაეტაკე რა უთხარი? ბოდიში მოუხადე?
-არა - ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ უპასუხა - პირიქით ... ვუყვირე როგორ დამეტაკეთქო,თორნიკე მაღაზიაში იყო და დიდ გულზე ვიყავი მაშინ - ისევ გაიღიმა და ანას გახედა - რატომ მისმევ ამ კითხვებს?
-დამაცადე - ხელი აწია - შენ იცი ეგ გოგო ვინ იყო?
-არა სახელი არ ვიცი ... ისე ლამაზი იყო ძალიან ... - ისევ ანას დააკვირდა თვალებში უყურებდა - აზზრზე არ ხარ როგორ გგავდა ის გოგო - ანას თმა უკან გადაუწია - აი ასე უფრო გავხარა ... მარა იმას უფრო მხიარული თვალები ქონდა ...
-10 წლის ვიყავი დედამ ერთ -ერთ სახლში მუშაობა რომ დაიწყო.ძალიან კარგი უფროსები ყავდა და საკმარის თანხასაც უხდიდნენ.მამა საზღვარ გარეთ მუშაობდა - ოდნავ ამოისუნთქა და შემდეგ განაგრძო - ოჯახს სადაც დედა მუშაობდა პატარა ბიჭი ყავდათ ... ნუ პატარა რა ჩემზე უფროსი იყო ცოტათი,ერთ დღეს მეგობარი მოვიდა მისი ... კარიდან დავინახე ის ბიჭი,მომეწონა - ჩაიცინა - მაშინ ბავშურად ... მერე ისევ მოვიდა ... და როგორც შენ იმანაც მიყვირა - აკოს გახედა ... აკო გაშტერებული თვალებით უყურებდა - მერე ხშირადაც აღარ მოდიოდა და გაზრდა დავიწყე ... 17 წლის ვიქნებოდი დედას რომ დაურეკეს და უთხრეს თქვენი მეუღლე გარდაიცვალაო - აქ გაჩერდა.ჰაერი ჩაისუნთქა,აკო ისევ ისე დაძაბული უსმენდა - წავედით ... მე იქ ვერ გავძელი ისევ დავბრუნდი ... იმ ოჯახმა ისევ ისე მიმიღო როგორც მანამდე დედა მიიღეს ...
-ანა ის ... ის გოგო შენ ხარ? - ხელზე მისი ხელი დაადო.
-მერე ის ბიჭი კიდევ ვნახე .. ნუ დავინახე ... მერე ცოტას გამომელაპარაკა ... მერე იყო თორნიკეს ქორწილი ... მარიამი ... სულ სხვა გარემო
-ანა რატომ უვლი ასე შორიდან მთავარ სათქმელს?
-კარგი აკო ... მე ვარ ის გოგო მაშინ რომ უყვირე ... მე ვარ ის,ვისაც 10 წლიდან იმდენად უყვარხარ რომ ვეღარც უძლებს უკვე ... მე ვარ ის ... თვალები არ გეცნო ხო? ამდენმა ტკივილმა,დარდმა,ტირილმა ჩამორეცხა სულ მხიარული ანა ... მე ვარ აკო,მე ვარ ის ვისაც ყველა შენი გოგოს სიყვარული რომ შევკრიბოთ იმაზე მეტად რომ უყვარხარ! მე ვარ აკო,შენთვის უჩინარი მაგრამ შენ ხარ ჩემთვის სამაგიეროდ ყველაფერზე მეტი - უკვე ვეღარც გაუძლო და ცრემლებმა ნელნელა გაიკვლის გზა ფაფუკ ლოყებზე.
-და ამას ამდენი ხანი მიმალავდი ანა? - ოდნავ გაოცებულმა იკითხა და ცრემლები როორც შეეძლო მოწმინდა - ხო იცი ვერ ვიტან რომ ტირიან!!
-გიმალავდი? ყოველთვის ვცდილობდი როგორღაც გამომეხატა ჩემი სიყვარული მაგრამ შენ ვერც მამჩნევდი ... ახლა უკვე იცი ყველაფერი იცი რომ მიყვარხარ და მეყვარები სიცოცხლის ბოლომდე მიუხედავდა იმისა რომ შენთვის ალბათ სულ ერთი ვარ მაგრამ რომ არ მეთქვა არ შემეძლო აკო ... დავიტანჯე! ვიცი დღეის შემდეგ უფრო დავიტანჯები მაგრამ უნდა მეთქვა - სწრაფად წამოდგა ფეხზე და კაფე დატოვა.აკოც უკან გაყვა.უკვე დაღამებულიყო და ქუჩაშიც ნაკლებად ბევრი ხალხი იყო.მირბოდა ანა და ტიროდა,ცდილობდა დახარჯულიყო.ბოლომდე გამოეშვა ტკივილი სხეულიდან.ასეთი სიცოცხლეც აღარ უნდოდა.
-ანა გაჩერდი - უკნიდან აკოს ხმა მოესმა და ოდნავ მიაბრუნა თავი უკან,დაინახა როგორ უშედეგოდ ცდილობდა აკო დაწეოდა ანას.არც გაჩერებულა პირიქით როგორც შეეძლო გარბოდა.არ უნდოდა აკოსგან ისეთი რამე მოესმინა რაც მთელი ცხოვრება დატანჯავდა.წავიდოდა ... მარიამს და თორნიკეს ნახავდა და წავიდოდა.დატოვებდა ყველაფერს .. და სადღაც გადაიკარგებოდა.
-ანა გაჩერდი ... ანა ... გაჩერდი ანა ! - აკოს ხმა უკვე ძალიან ახლოს ესმოდა,ისევ მოუჩქარა ნაბიჯს ... მაგრამ სუ ტყუილად.აკომ მოახერხა და დაეწია,მაჯაში მისი ხელი ჩაავლო და ადგილზე დაასტოპა.სირბილისგან დაღლილების გულისცემა სადღაც დაფრინავდა.ორივე ღრმად სუნთქვადა.აწეწილი თმებით და ცრემლიანი თვალებით იდგა ანა აკოს წინ.
-არაფერი მითხრა - როცა დაინახა აკომ რაღაცის სათქმელად პირი აამოძრავა მაშინვე წამოიძახა - არაფერი მითხრა ... არ მინდა კიდევ უარესად მეტკინოს .. გამიშვი ხელი და წავალ ... შენთავს ვფიცავარ წავალ და ცხოვრებაში ერთხელაც არ დაგენახები ... გავქრები.როგორც ერთ კვირაში ზაფხული გაქრება ისე გავქრები მეც შენი ცხოვრებიდან ... ერთი წამითაც კი არ შეგაწუხებ ... ოღონდ ახლა გამიშვი და რამე ისეთი არ მითხრა მერე მთელი ცხოვრება რომ დამტანჯოს !! გთხოვ!!
-და რომ გითხრა სავადმყოფოში ყველაფერი გავიგონეთქო რას იზამ?
რომ გითხრა რომ უკვე დიდი ხანია ვიცი რას გრძნობ შენ ჩემს მიმართთქო რას იზამ?
და რომ გითხრა რომ სულაც არ მაწუხებ და საერთოდაც არ მინდა რომ როგორც ეს ზაფხული გაქრება ისე გაქრე შენც რას იზამ?
რომ გითხრა რომ უკვე რამოდენიმე წელია რაც მეც იმდენად მიყვარხარ რომ არ ვიცი რავქნა რას იზამ?
რომ გითრა რომ ყველა გოგოს შენს გასაგიჟებლად ვიყენებდითქო რას იზამ ანა?
მაინც გაქრები ისე როგორც ეს ზაფხული გაქრება?
გაქრები ანა?
და დედამიწამ ბრუნვა შეწყვიტა.მსოფლიო გაჩერდა.გაქრა ყველაფერი და დარჩა მხოლოდ ორი.
-ანა გაქრები და წახვალ?
-არა !!!
...
და მაინც რა არის არა სიყვარული? მოვა აგრევს და წავა ... ან უკეთეს შემთხვევაში ... მოვა აგაწიოკებს და მთელი ცხოვრება შენთან იქნება !!
იყო ორი გაგიჟებული წყვილი
თორნიკე და მარიამი.
აკო და ანა.
მალე იქნებოდნენ გაგიჟებული წყვილი
კაკი და ნინო
დათა და კესო.
მათ ცხოვრებაში იყო ბედნიერება,სიყვარული,მეგობრობა,ურთიერთგაგება და მოკლედ ბევრი კარგი.
...
ერთს გეტყვით ... თუ გიყვართ უთხარით! რას უცდით? იქნებ მასაც უყვარხართ?!


...
გამარჯობათ ყველას !! ძლივს დავუსვი ბოლო „ტოჩკა“ ამ ისტორიას და ნუ შეიძება თქვენ უკმაყოფილო დარჩეთ დასასრულით მაგრამ მე ვარ კმაყოფილი.
ჰო ახლა უნდა გაგეცნოთ! მე ვარ მარიამ ირემაძე 14 წლის ... „ბოვში“ ვარ ჯერ! მოკლედ მაინტერესებს თქვენი აზრი!!