რაც მარიამმა აბორტის გაკეთება გადაიფიქრა , ნინიც ძალიან ბედნეირია და უვლის მარიამს. დრო გადიოდა და ყველაფერი მშვიდდებოდა , მაგრამ ისევ არსწბობს თორნიკე რომელმაც არაფერი ცის და მარიამი დედამისთან გონია. მარიამი თორნიკესთვის არაფრის თქმას არ აპირებდა , უნდა დაშორებულიყო , არ უნდოდა არავინ შვილის გარდა. ან შვილის სიყვარულმა დაფარა ყველა დანარჩენი ან მიხვდა რომ თორნიკე აღარ უყვარს და არც არასოდეს ყვარებია.

- თორნიკეს რა უნდა უთხრა?
- ის რომ ვშორდები.
- და რო გკითხავს რატომო რას ეტყვი?
- აღარ მიყვარხარ თქო.
- დაგიჯერებს ?
- აღარ მინდა მაგასთან ყოფნა და მორჩა , არმაინტერესებს დაიჯერებს თუ არა.
- კარგი.
- მერე მარტო გადავალ საცხოვრებლად. მარტო გავზრდი ბავშვს.
- ესეიგი ლუკას არ ვეუბნებით.
- არვიცი.
- როდემდე უნდა დამალო ?
- რომ ვუთხრა ვეღარ მოვიშორებ , ან იქნებ არც უნდა ბავშვი , თუმცა ხომ მიდის? არ მიდის ?!
- არვიცი. რატი მოვა და გვეტყვის.
- კარგი. წავალ გამოვიცვლი და თორნიკესთან წავალ.
- გინდა ემც წამოგყვე?
- არა. მარტო წავალ.

მარიმი თორნიკესთან ტაქსით მიდიოდა და საერთოდ არ ნერვიულობდა , არც დაჭირდა ტექსტების სწავლა , რაც თორნიკესთვის უნდა ეთქვა , ურალოდ მივიდოდა , ბეჭედს უკან დაუბრუნებდა და ეტყოდა რომ შორდება .. თორნიკეს ძალიან გაუხარდა მარიამი რომ დაინახა და კოცნაც დააპირა , მაგრამ მარიამმა თავი გვერძე გაწია და თორნიკე მაშინვე მიხვდა, რომ რაღაც რიგზე არ იყო.

- რა მოხდა მარიამ?
- როგორ ხარ თორნიკე?
- რავიცი , არამიშავს.. შენ არ უნდა იყო კარგად ..
- რატომ ?
- აბა ის რა იყო, წეღან..?
- მოკლედ მინდა გითხრა რაღაც .. ძალიან მოკლედ.
- მითხარი..
- უნდა დავშორდეთ.
- ვერგავიგე?
- უნდა დავშორდეთ..
- რატომ ?
- აღარ მიყვარხარ.
- აღარ გიყვარვარ ?! მგონი რაღაცაზე ხარ გაბრაზებული და არიცი რას ლაპარაკობ , მითხარი მოხდა რამე ? არამგონაი ეგ იყოს მიზეზი... დაჯექი და ისე მომიყევი რა მოხდა.
- არა , ვიდგები! ბეჭედს გიბრუნებ და ბედნეირებას გისურვებ.. შენ უკეთესს იმსახურებ..
- მარიამ! ესე ვერ გაგიშვებ!
- ნახვამდის თორნიკე .. * მარიამმა მხარი გაკრა თორნიკეს და წამოვიდა.*

სახლში როგორც კი მივიდა , ნინი სკამიდან წამოხტა და ელოდებოდა მარიამი ტირილით როგორ შემოვიდოდა , მაგრამ მარიამმა ნინის უბრალოდ გაუღიმა და სთხოვა რამე გემრიელი გაეკეთებინა..

- რა მოხდა არ მომიყვები ?
- გშორდები თქო და წამოვედი..
- ვაიმე ესე უემოციოდ?
- არ მიშვებდა მაგრამ მაინც წამოვედი.
- ვაიმე ღმერთო , რა იდიოტი ბიჭია! ლუკა დაანგრევდა სახლს თორნიეკს ადგილას რომ ყოფილიყო.
- კაი აღარ მინდა ლაპარაკი მაგათზე.. ავედი მე ზემოთ და ამოდი მერე შენც.
- კარგი..

მარიამი კიბეებზე ნელა მიაბიჯებდა... ზემოთ ავიდა , საწოლზე დაწვა და მუცელზე დაწყო ხელები , ეფერებოდა თავის მუცელს თან ელაპარაკებოდა.. - "მე შენ ძალიან მეყვარები , მოგივლი და გასწავლი ყველაფერს.. ბოდიში შენი მოკვლა რომ მინდოდა.. მაპატიე ... იმედია გოგო იქნები და ერთმანეთს ამოვუდგებით მხარში .. მარტოც არ გამიჭირდება შენი მოვლა .. ბევრი რამე გავიგე ცხოვრებაში და ყველაფერს გასწავლი , რომ ბედნიერი იყო .. ! ვისწავლი ყველაფერს და კარგად მოგივლი.. როდის აგიყვან ხელში , ერთი სული მაქვს.. " ამასობაში ნინიც ავიდა მარიამტან და საჭმელები აუტანა.

- მესმოდა ლაპარაკი. ასე არ ჯობია?
- კი *მარიამმა გაიღიმა და ჭამა დაიწყო*
- ყველა მოგეხმარებით მარიამ , თავს მარტო არცერთი არ იგრძნობთ,
- ვიცი , დარწმუნებული ვარ..


რატი ლუკასთან იყო და შუშებს ერთ პარკში აგროვებდა.
- არვიცი რატომ ლეწავ ყოველდღე ამ რაღაცეებს..
- არც მე.
- შეშლილი ხარ და იმიტო..
- ხო შეიძლება..
- დიდი სიამოვნებით შეგახვედრებდი მარიამს კიდევ ერთხელ , მაგრამ მომკლავს ნინი , მეუბნება აღარ უნდა მაგის ნახვაო.
- ხო , მესმის.
- როდის მიდიხარ?
- არვიცი.
- ლუკა ვიცი არ გინდა წასვლა , მაგრამ არაფერი გამოვა... აქ ხომ მარიამსი გამო იყავი , ეხლა მარიამი უნდა დაივიწყო და წახვიდე .. დამშვიდდი და რამდენიმე კვირაში წადი..
- მე გადავწყვეტ.
- შენ ვერაფერს ვერ წყვეტ ისე როგორც საჭიროა.
- წადი. დაანებე მაგას თავი , მეთვითონ ვიზამ .. შენ წადი!
- კარგი ხო.. თორნიკეს ნახვა მინდა.
- მერე?
- რა მერე ... როგორ ვნახო ..
- მერავიცი..
- არარის გამორიცხული სხვა ყოფილიყო მაგრამ მაინც მინდა გავარკვიო.
- წამდი მივაკითხოთ..
- სად უნდა მიაკითხო..
- აბა რა ვქნა..
- ბიჭებს გავუშვებ .. მაგის სამსახურთან და გამიგებენ ტატუს ამბავს..
- თითონ არ გააკეთებდა მაგას..
- მაინც.
- კარგი წადი. მაინც უჩემოდ აკეთებ ყველაფერს.. დასჯილი ვარ მე.
- რამე არ მოგწონს?
* რატიმ პარკს ხელ იგაუშვა და შუშები ისევ ძირს დაიყარა.. ლუკა კარებთან მივიდა და კარები გაუღო რატის.. რატიც ჩუმად , გაბრაზებული წავიდა. *

რატიმ არაფერი მოიმოქმედა და ნინისთან წავიდა .. მარიამისთვის რაღაცეებ იყიდა და ისე ავიდა .. სიხარულისგან არიცოდა რა ექნა როცა გაიგო რომ მარიამი თორნიკეს დაშორდა , მაგრამ არც არაფერი შეუმჩნევია.. ლაპარაკი ისევ ლუკაზე გადაიტანა..

- რატომ დაშორდი ?
- მარტო მინდა შვილის გაზრდა.. აღარ მიყვარს თორნიკე.
- აუ ეს ესმოდეს ერთს..
- ...
- არ გინდა უთხრა ორსულობაზე?
- ვეტყვი.
- როდის.
- არვიცი ... მერე .. როგორ გავიგო რომ არ ეწყინება?
- არ ეწყინება.. ეგეთი არარის..
- ხო არვიცი .. ძალიან კარგი თუ გაბრაზდება , მომშორდება მაინც და ამრტო გავზრდი ბავშვს..
- არ გაბრაზდება ..

დაახლოებით შვიდი თვე გავიდა იმის მერე რაც ლუკამ გაიგო მარიამის ორსულობის შესახებ , (და გადაიფიქრა რუსეთში წასვლა.) მარიამი თორნიკეს დაშორდა და რაც ნამდვილი დამნაშავე რატიმ და ლუკამ სასტიკად ცემეს სანამ არ აღიარა რომ თორნიკემ დაავალა ამის გაკეთება.. მარიამი ლუკას ნინისთან მისვლის უფლებას აძლევდა.. სულ ნახულობდა ლუკა მარიამს ... ყოველდღე ბოდიშებს უხდიდა .. ბევრი საჩუქრები მოქონდა დედიკოსთვის და პატრასთვის... მარტოც დარჩენილან ნინისთან და მარიამი ხვდებოდა, რომ ლუკა ასეთი ჭკვიანი არასოდეს უნახავს.. ლუკა სულ უმეორებდა რომ კარგ სამშობიაროში წაიყავნდა და ყველაფერი კარაგდ იქნებოდა .. რასაც ამრიამი ეტყოდა იმას აკეთებდა .. მუცელზე პირველად რომ შეეხო ლუკა მარიამს , შეკრთა და ხელები უკან წაიღო .. .. სულ უნდოდა რომ მოფერებოდა , მაგრამ ვერ ბედავდა.. დღეს რატი იყო ლუკასთან და უთხრა რომ ეხოსკოპიაზე წავიდოდნენ მალე.. გაიგებდნენ ლიზა ეყოლებოდათ თუ ალექსანდრე..

- შენ ვინ გინდა რომ იყოს ბიჭი თუ გოგო?
- მე ტყუპები მინდა.. მაგრამ მაინც სულერთია..
- ძალიან მალე გავიდა დრო ..
- ხო.. საერთოდ არვიცი იქ რა გავაკეთო .. რო მივდივართ..
- არც მე არვიცი , მაგრამ შენ არაფერი არ უნდა გააკეთო .. მთავარია მარიამი არ გააბრაზო.
- რატო უნდა გავაბრაზო ..
- რავიცი მე ..

საავდმყოფოში რომ მივიდნენ , ექიმიც გამოვიდა და მარიამი შეიყვანა... მხოლოდ ნინი შეყვა... ბიჭები დიდი ხანი ელოდებოდნენ.. ნერვიულობისგან ლუკა ვერ ჩერდებოდა და რატისაც თავბრუს ახვევდა უკვე.

- აუ დაჯექი რა!
- ამდნე იხანი რატო არიან იქ ?
- რავიცი მე.. გამოვლენ ეხლა.

ორივე ბედნიერი და მომღიმარი სახეებით გამოვიდნენ გარეთ და ტან პატარა გოგონას სურათიც ხელში ეჭირათ.. ბიჭებსაც გაუხარდათ რომ გოგო იყო .. ლუკა მარიამს შერცხვენილი სახით უყურებდა.. შემდეგ მარიმი მიახლოვდა და ფოტო მიაწოდა, ლუკამაც კანკალით გამოართვა და მარიამს ახედა.. პირველად მარიამს აღარ მოეჩვენა ლუკას თვალები ბოროტი...

რამდენიმე თვეში მარიამს მშობიარობა დაეწყო ... იმ დღეს ლუკაც ნინისთან იყო .. ახალი მისული იყო მარიამს რომ მუცელი ასტკივდა ... ლუკამ მარიამი ხელში აიყვანა , მანქანაში ჩასვა და საადმყოფოში წაიყვანა.. ახლა უფრო ნერვიულობდა ყველა .. კინაღამ ცუდად გახდნენ .. ყველას ფერი ქონდა შეცვლილი ... ელოდებოდნენ პატარას ხმას .. ყოველ წამს ჩაესმოდათ ყურში მისი ტირილი... ლუკას ემოციებს სიტყვებით ვერ გადმოვცემ.. ყველა გრძნობამ ერთად მოიყარა თავი და ახლა მხოლოდ შვილის დანახვა დააწყნარებდა ...
ყველასთვის მოულოდნელად ამდენი საათის მერე , გაისმა ის ხმა რასაც ამდენი ხანი ელოდებოდა ყველა და ისევ დაუბრუნდათ სახეზე ღიმილი .. ლუკას გადაეხვივნენ ნინი და რატი...
ექიმიც გამოვიდა ... მას საერთოდ არ ქონია სახეზე ღიმილი.. ყველა ექიმთან მივარდა .. ექიმმაც დაიწყო ერთ საათია ლექციის კითხვა ...

- ბავშვი ჯანმრთელი დაიბადა.. ყველაფერი რიგზე აქვს .. დარწმუნებული ვარ ულამაზესი გოგო იქნება..
- და მარიამი როგორ არის ? - იკითხა ლუკამ.
- მარიამი ... ჩვენ ყველაფერი ვეცადეთ ... ძალიან სუსტი იყო .. სამწუხაროდ ... მარიამი დაიღუპა.

ყველა გაოგნებული იყო ... მარიამის დედას გული წაუვიდა , ყველა მასთან მივარდა... ლუკა ერთი ნაბიჯით უკან დაიწია ... გაოგნებული იყო .. გულში რაღაც ჩაწყდა .. ხელები აუკანკალდა ... ვერასოდეს წარმოიდგენდა ამას ... ძირს დაეცა .. თავი ხელებში ჩარგო და ყვიროდა ... რატიც და ნინიც მასთან მივიდნენ ... ეხვეოდნენ ... მაგრამ ლუკას ახლა მხოლოდ სიკვდილი დაამშვიდებდა .. წარმოიდგინა თავისი ანგელოზი სხვა ანგელოზებს რომ შეუერთდა და როცა აგაზრა რომ ვეღარასდროს ვეღარ ნახავდა და ვეღარასდროს გაიგონებდა მის ხმას .. უფრო აყვირდა .. ღრიალი მორთო ... ჯიბიდან გულის ფორმის ყელსბამი ამოიღო და ხელს მაგრად უჭერდა ..

დასასრული ხვალ ..