-მოვდივარ დამაცადე ნუ შემჭამე
გაბრაზებული ესაუბრებოდა გოგონა მის მეგობარს რომელიც აგერ უკვე მეათასეჯერ ეკითხებოდა მალე მივიდოდა თუ არა სახლში.
გოგონა რომელიც ტელეფონით საუბრობდა ქეთი იყო.ქეთი ანდრონიკაშვილი ბავშვთა სახლში გაზრდილი ობოლი გოგონა რომლმაც არც ის იცოდა ვინ იყო მისი დედ-მამ და არც ის საერთოდ არსებობდა კი მისი სისხლით ნათესავი ამ ქვეყანაზე.თუმცა ის მტკიცე ნაბიჯებით დადიოდა და მის ერთადერთ ყველაზე ახლობელ ადამიანს ყველაზე მეტად ენდობოდა ის იყო ანკა რომელიც ბიოლოგიურ დად მიაჩნდა ქეთის და მასთან ერთადაც ცხოვრობდა.
ახლაც სახლში მიიჩქაროდა ქეთირომელიც არ დარდობდა ტკივილით სავსე წარსულზე და მხოლოდ აწმყოზე ფიქრობდ და კიდევ ძალიან ბევრს ოცნებობდა.
ქეთის გაახსენდა რომ ნაბიჯისთვის უნდა აეჩქარებინა თორემ ანკა კიდევ ერთხელ დაურეკავდა და გაეღიმა.
როგორც კი სადარბაზოში შედგა ფეხი აქოშინებულმა ქეთიმ ანკამ იმწამსვე დაურეკა.
ქეთიმ გათიშა რადგან მართლა ყელში ამოუვიდა მისი წამდაუწუმ რეკვა და ლიფტში შევიდა.
არ გამოუვიდა ნომერი ანდრონიკაშვილს გაბრაზებული ანკა კარებთან ცოცხით უცდიდა.
ანდრონიკაშვილს გაეცინა და გაბუსხულ მეგობარს მოეხვია
-რა ზოზინა ხარ გოგო
ერთი ესღა თქვა ირემაშვილმა და მაგრად მოეხვია თავის მონატრებულ მეგობარს რომელიც აგერ უკვე ორი კვირაა არ უნხავს, რადგან ქეთი ქალაქიდან იყო წასული მისი კიდევ ერთი ახლობლის სანახავდ რომლესაც ბავშვთა სახლიდან იცნობდა და რომელიც დედად მიაჩნდა.
აჟიტირებული ირემაშვილი აქეთ-იქით დახტოდა სახლში და იკლებდა იქაურობას.
-ქვემოთა მეზობლები ამოგვიცვივდებიან და მერე მეყოლე ვარდივით
უთხრა გაღიმებულმა ქეთიმ და სცადა როგორღაც გაეჩერებინა მისი ციბრუტივით მბრუნავი მეგობარი.
იმ ღამეს ისე გადარჩნენ ქვემოთა მეზობელი ნელი არ ამოვარდნლა და არ დაუთათხავს,არც სხვა შემოსულა და ლექციები წაუკითხავს გოგონებისთვის.
ღამით ტკბილათ ეძინა ანდრონიკაშვილს და მშვიდად ფშვინავდა.
მეორე დილით ადრე არ ამდგარა რადგან კვირა იყო და სამსახურში არ მიდიოდა.
ქეთი კაფეში მუშაობდა მიმტანად მართალია ცოტას იღებდა მაგრამ ყოფნიდა იმისთვის რომ ბინის ქირა დაეფარა და საჭმლისთვის ფული ქონოდა.
-აუ დღეს რა უნდა ვქნათ??
მოიწყენით გახედა ანკამ მის ახლადგაღვიძებულ მეგობარს.
-რა დაა... კინოში წავიდეთ
მოიფიქრა ანდრონიკაშვილმა და ამაყად გაიჯგიმა
-კარგი ჯერ ვნახავ რა ფილმები გადის
-ყავა გინდა?? (ქეთი)
-ჩემს გულში ზიხარ რა (ანკა)
აქ რა მოსატანია მაგრამ ქეთი პროფესიით ფსიქოლოგია მაგრამ რათ გინდა არაფერში არ გამოადგა სამსახურში ვერ მოეწყო და დღესდღეობით უწევდა ყავის ჭიქების ტარება და მოდუღება
-შენ გაიხარე
გულიანად უთხრა ანკამ და გასარეცხი ჭიქა წყლის ჭავლს შეუშვირა.
-რა ხდება ახალი ლუკასთან??
წარბები აათამაშა ანდრონიკაშვილმა
-კარგი რაა
გაიბუსხა ირემაშვილი და გაწითლდა
- ლუკა კარგი ბიჭია და შენც გაქვს გათხოვების დრო უკვე არაა?? შინაბერა ხომ არ დარჩები?? (ქეთი)
- ლუკა კარგი ბიჭია და შენც გაქვს გათხოვების დრო უკვე არაა?? შინაბერა ხომ არ დარჩები??
ხმა დაიბოხა ანკამ და ქეთის დაეჯღანა
-აბა არ არის დრო??ხომ უნდა მოვესწრო მე შენს შვილებს??
მოხუცი ქალივით თქვა ჯერ კიდევ 20 წლის ანდრონიკასვილმა და გულიანად გაეცინა.
ცოტა ხანში ანკაც აყვა.
-შინაბერა არა ის კიდე ჯერ 23-ის ვარ (ანკა)
-ეგ იმიტომ გითხარი რომ სერიოზულად დაფიქრდე გათხოვებაზე და ოჯახზე (ქეთი)
-შენ რა ჩემი თავიდან მოშორება გინდა??
გაეღიმა ანკას და მალევე ინანა რადგან ქეთის თვალები აეცრემლა
-ბოდიში ქეთ
დამნაშავეს ტონით ჩაილაპარაკა ანკამ და ჩაეხუტა მის მეგობარს.
ქეთი დაწყნარდა და ახლა ანკამ ჰკითხა
-და შენ როდის უნდა გამითხოვდე??
-მაშინ როცა ჩემს სიყვარულს ვიპოვნი რომელსაც ჩემი სასწაული ერქმევა.


-----
პ.ს ვინც ჩემს მოთხრობას წყევლას კითხულობდით დიდი ბოდიშიმაგრამ წერას ვწყვეტ რადგან მუზა წავიდა და ვეღარ ვაგრძელებ.
სამაგიეროდ ამ მოთხრობას ვიწყებ და იმედია როგორმე მოგაწონებთ <3
სიყვარულით ბლუ ჯინსი