- აი აიღო, სად ხარ ბიჭო? (დიტო)
-.......
- რაააა? როგორ? (დიტო)
- .........
- კარგადაა? (დიტო)
- ..........
- რომელ სავანმყოფოში მიგყავთ? (დიტო)
-......
- გაუძლებს მაგხელა გზას? (დიტო)
- ........
- კარგით მადლობა რომ გამაგებინეთ მეც წამოვალ ეხლა (დიტო)
- რა მოხდა დიტო რატო ტირიხარ? (ანი)
-გიო გიო (დიტო)
- რა გიო რა ხდება დიტო ამოიღე ხმა (მე)
- ის ის ავარიაში მოყვა და მძიმედ არის (დიტო)
- აქ მოყავთ? (მე)
- არა თბილიში მიყავთ, და არ იციან გაუძლებს თუ არა გზას სასწრაფოდ უნდა წავიდე მეც (დიტო)
- დაიცა მარისაც გავაღვიზებთ და ჩვენც წამოვალთ (ანი)
- კაიტ ოღონდ დროზე (დიტო)
სასწრაფოდ გავაღვიძეთ მარი და გზას გავუდექით, დიტო ისე სწრაფად ატარებდა მანქანას მეგონა ჩვენც რამე დაგვემართებოდა, ვერც იმას ვეუბნებოდი რო მე დავმჯდარიყავი საჭესთან. მარი ცუდად იყო გზაში ვუამბეთ ყველაფერი. გზაში დიტოს ტელეფონი აწკრიალდა:
- გისმენთ (დიტო)
- ..........
- არაააააა, იღრიალა და მანქანა გააჩერა. ხელებს საჭეს ურტყავდა და ყვიროდა, ღრიალებდა. ყველა მივხვდიტ რაშიც იყო საქმე.
განადგურებულები ვიყავით ყველა განსაკუთრებით კი დიტო და მარი. ასეთ მდგომარეობაში არცერთი არ მენახა. დიტო გვერძე დავსვი და საჭესთან მე დავჯექი. ყველაზე მეტად თბილიში ჩასვლა გვიმძიმდა. ია (გიოს და დიტოს დედა) ადამიანს აღარ გავდა განადგურებული იყო. რამდენჯერმე სასწრაფოს გამოძახებაც დაგვჭირდა. მარის ვერაფრით ვერ ვაწყნარებდით ყველაფერში თავის თავს ადანაშაულებდა რადგან გაიგო რო გიო მის გამო ჩამოდიოდა ასე ადრე. საშინელი დღეები გადავიტანეთ. არცერთს არაფრის ნეერვები არ გვქონდა. გიო წავიდა დაგვტოვა და თან ჩვენი ნაწილიც გაიყოლა. ის ხომ ასეთი ახალგაზრდა სიცოცხლით სავსე იყო. ჩემზე უკეთ ვინ გაუგებდა მათ, მე ხომ ვიცი რა არის საყვარელი ადამიანის დაკარგვა, მართალია მე დედა თვალით არასდროოს მინახავს სიცოცხლეში მაგრამ მე ხომ მტკივა. ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მტკივა. მაგრამ რას ვიზავთ ეტყობა ღმერთს თავისთვის კარგები უნდა. ყველაფერმა დაკარგ ხალისი, ერთ ხანს გადაწყვეტილიც გვქონდა რომ მარი ცოტახნით სავანდმყოფოში სამკურნალოდ წაგვეყვანა მაგრამ ვერ ვითანხმებდით, ახლოს არავის გვიკაარებდა, მისი ნახვა თუ მოგვინდებოდა სასაფლაოზე უნდა წავსულიყავით. ხმას არ გვცემდა არც გვიყურებდა, უბრალოდ საფლავის ქვას უყურებდა და ტიროდა ხოლმე. ადამიანს აღარ გავდა, ცოცხალი მიცვალებული იყო. დიტოც განადგურებული იყო, ერთ ხანს ანისთანაც დაეძაბა სიტვაცია. მე და ანდროს კარგი ურთიერთობა გვქონდა. ის ამერიკაში იყო მე აქ. ამასობაში გავიდა 4 წელი. ისევ ზაფხულია. ამდენი ხანი გავიდა მაგრამ ტკივილი არცერთს არ გაგვნელებია განსაკუთრებით კი მარის და დიტოს. მაგრამ ერთი სასიხარულო ამბავიც გვაქვს ანი და დიტო დაქორწილდნენ და ტყუპებს ელოდებიან. მარისაც დაუბრუნდა სიცოცხლის ხალისი ამ ბოლო თვეებში. ანდრო ერთი თვეა უკვე აქ არის. თითქმის ყოველ დღე ვნახულობთ ერთმანეთს და ვსეირნობთ ხოლმე. მანაც გაიგო ის რომ ჩვენი მამები ძმაკაცები არიან ;დდდ ეს ძალიან სასაცილო შეხვედრა იყოდათო თავისი ოჯახით მოვიდა ჩვენთან და რათქმაუნდა ანდროს იქ იყო ;დდ კარები მე გავაღე და მისი სიფათი უნდა გენახათ როცა მე დამინახა ;დდ ჩემი მარუსასთანაც არის სიახლეები მას საქმრო ყყავს ალექსანდრე. ძალიან კარგი ბიჭია. მარი კი დაუბრუნდა ნახევრად თავის ძველ ცხოვრებას მაგრამ მაინც წარსულშია ჩარჩენილი. ხშირად სვავს სიგარეტის მოწევაც დაიწყო დღისით სასაფლაოზე ან სახლში და ღამით კლუბში სვავს ბევრს. ჩვენ იშვიათად გვეხმიანება ხოლმე. თუ ჩვენ არ მივადექით და არ წავიყვანეთ სადმე თვითონ ინიციატივას საერთოდ არ იჩენს. ხო მე და ანდრო შეყვარებულები ვართ მაგრამ ეს გიორგის მამაჩემის გარდა არავინ არ იცის, რატომღაც დუმილი ვარჩიეთ, რაც უფრო ცოტას ეცოდინება ჩვენი ურთიერთობის შესახებ მით უფრო დაცული იქნება ეს ურთიერთობა. ანდრომ გადაწყვიტა რომ 1 წელი აღარ დაბრუნდებოდა ამერიკაში და აქ იქნებოდა რამაც მე ძალიან გამახარა. ერთხელ კაფეში ვიყავით გოგოები:
- ვა გოგოებო როგორ ხართ? (მაკა)
- ვა მაკუშ? შენ როგორ ხარ? (მარი.ლ)
- რავი ვარ რა, ჩვენი ღიპუცკუნტელაც აქ ყოფილა, გოგოა თუ ბიჭი? (მაკა)
- ორივე ;დდდ (ანი)
- ეე რა მაგარია (მაკა)
- აჰაა ;დ ვინაწილებთ რომელს განათლავ შენ? (მე)
- რავიცი ;დდ (მაკა)
- აბა რაღა იცი ერთი ;დდ (მე)
- უი ისე გოგო გამიხარდა მარის ამბავი (მაკა)
- რა ამბავი? (გაოცებულებმა შევხედეთ)
- ახალი შეყვარებული ყოლია, ისე რაც მაგან გადაიტანა (მაკა)
- შეყვარებული? (ანი)
- ხო რა არ მითხრათ ეხლა რო არ იცოდით ;დდ (მაკა)
- პირველად გვესმის და შენ ვინ გითხრა ეგ? (მე)
- რავიცი გოგო ლაპარაკობენ, მეც დავინახე ერთად კაი ტიპია პროსტა აქამდე არსად არ მინახავს (მაკა)
- აუ აი პროსტა მაგას არ ვიცი რას ვუზავ (ანი)
- კაი შენ დამშვიდდი ჩვენ გავარკვევთ მაგას (მე)
- კაი წავედი გოგოებო იქით მელოდებიან, სალ შეგიძლია გამომკვე 2 წუთით? (მაკა)
- კაი (მე)
- გოგო არ მინდოდა იქ რო მეთქვა ანი იმაზეც განერვიულდა, იმასაც ამბობენ რო იმ ბიჭს ვიღაცა ყავს რა და თქვენ მაინც მარისთან ახლოს ხართ და ჯობია თქვენ დაელაპრაკოთ ამაზე ჩემგან მაინც ტეხავს ამ ბოლო დროს ყველას ჩამოგვშორდა (მაკა)
- რაა? ვიღაც ყავს? ეს გოგო სულ გაგიჟდა? (მე)
- ხო გოგო საცოლის პონტი თუ რაღაც რა, არამგონია თვითონ იცოდეს, იმასაც ვჩალიჩობდი რო გამეგო ვინ არის იმის საცოლე მარა არავინ არ იცოდა, ძმაკაცმა მითხრა ისიც რო საცოლე ყოლია იმ ბიჭს (მაკა)
- აუ ეს გოგო გადამრევს მე რა, კაი მადლობა მაკუშ რო მითხარი (მე)
- რა მადლობა გოგო, მე მეგონა თქვენც იცოდით, ნუ ცუდია რო იმ ბიჭს ვიღაცა ყავს მაგრამ სიმართლე გითხრა გამიხარდა რომ მარიმ ისევ დაიწყო ცხოვრება და ვიღაცა მოეწონა (მაკა)
- მეც მიხაროდა თავიდან მაგრამ ამას არ მოველოდი, არამგონია ჭკუა დაეკარგა ამ ყველაფერთან ერთად არამგონია იცოდეს ყველაფერი იმ ბიჭზე (მე)
- შეიძლება არ ვიცი, კაი წავედი (მაკა)
- კარგად აბა (მე)
- რა უნდოდა? (ანი)
- რავი ისეთი არაფერი ;დდდ (მე)
- აუ არ გაინტერესებთ ვინაა ის ბიჭი? (მარი.ლ)
- კი (მე)
- დავურეკოთ მარის (მარი.ლ)
- ალოო მარ როგორ ხარ? (ანი)
- კარგად შენ ანი? (მარი.გ)
- არამიშავს, საით ხარ? (ანი)
- გარეთ რა არის? (მარი.გ)
- ჩვენ კაფეში შემოიარე გოგოები ვართ (ანი)
- ჯერ არ მცალია ცოტახანში მოვალ (მარი.გ)
- კაი საყვარელო დიდხანს არ გვალოდინო (ანი)
- კაი (მარი.გ)
- რაო? (მე)
- მოვა ცოტახანში ჯერ არ მცალიაო (ანი)
- იმ ბიჭთან ერტად იქნება, ისე როგორ არ გვითხრა არაფერი ;დდ (მარი.ლ)
- ხოო (მე)
- შენ რას შვრები ანდროსთან შენც ხო არ გვიმალავ რამეს? ;დდ (ანი)
- კაით ხალხნო რა ;დდ მეოთხე წელია ერთი და იგივეს მეკიტხებით არაფერს არ ვშვრებით ვა ;დდ (მე)
- აუ მაგის სიფათი არ მავიწყდება შენთან რო მოვიდა მშობლებთან ერთად ;დდ (მარი.ლ)
- ვაიმე ხო ;დდ (ანი)
- აუ რა გაოგნებული იყო ;დდ (მე)
- მარის არ იცნობ ხო ეგ? (ანი)
- არა არ ყავს ნანახი, პროსტა იცოდა რო გიოს საცოლე იყო თორე სახეზე არ ყავდა ნანახი (მე)
- მერე შევიკრიბოთ ერთად და გავაცნოტ ერთმანეთი მარ შენ ალექსანდრე მოიყვანე შენ ანდრო და იმ ქალბატონმა თავისი უცნობი პრინცი ;დდ (ანი)
- დიტო არ მოგყავს? ;დ (მე)
- დიტო ხო თავისთავად ;დდ (ანი)
- აუ ისე როგორ მაინტერესებს ვინ არის ის ბიჭი (მარი.ლ)
- აუ მეც (ანი)
- ოჰო გვეღირსა შენი ნახვა? ;დ (მე)
- კი გეღისრსათ (მარი.გ)
- რას შვრები რა საქმები გქონდა? (მარი.ლ)
- რავი რა ისეთი არაფერი (მარი.გ)
- რა არის რამეს ხო არ გვიმალავ? (ანი)
- არა რას უნდა გიმალავდეთ? (მარი.გ)
- რავიცი რავიცი (ანი)
- აუ დიდი ხნით არ მცალია თუ რამე სერიოზულის ტქმას არ აპირებთ წავალს რა მე (მარი.გ)
- ოჰო უკვე ასე დაგვიდგა საქმე? წამო წამო გზაში დავილაპრაკოთ ჩვენ (მე)
- კაი (მარი.გ)
- კარგად გოგოებო (მე)
- გისმენ აბა რა გინდა? (მარი.გ)
- როდის აპირებდი თქმას? (მე)
- ვერ მიგიხვდი (მარი.გ)
- რას ვერ მიმიხვდი? ვინაა ის ბიჭი ვისაც ხვდები? (მე)
- შენ საიდან იცი მე ვის ვხვდები და ვის არა? და საერთოდ რატომ ერევით ჩემს ცხოვრებაში? (მარი.გ)
- აბა დაუფიქრდი რაც მითხარი, რა გჭირს? ვინ არის ის ბიჭი გაცნობა მინდა (მე)
- ეხლა მეჩქარება ამ დღეებში დაგირეკავ და გაგაცნობ (მარი.გ)
- ველოდები შენს ზარს (მე)
ფეხით გავუყევი გზას და ვფიქრობდი რა სჭირდა ამ გოგოს ასე როგორ შეიცვალა ჩვენს მიმართ, ადრე როცა მთელ დღეებს ჩვენთან ერთად ატარებდა ეხლა გაგვირბის. მესმის რომ მან მძიმე დარტყმა მიიღო მაგრამ ასეც ხომ არ შეიძლება. ფიქრბიდან ანდროს ზარმა გამომიყვანა
- ხო (მე)
- რას შვრები? (ანდრო)
- რავი ვსეირნობ შენ რას შვრები? (მე)
- მარტო? (ანდრო)
- ხო (მე)
- კაი მითხარი სად ხარ და მოვალ. მეც ვუთხარი და 10 წუთში ჩემთან გაჩნდა
- აუ როგორ მომენატრე შე დამპალო (ანდრო)
- მეც ძალიან მომენატრე (მე)
- რატო არ დამირეკე მარტო რო იყავი? (ანდრო)
- რავი რა (მე)
- ეე რა გჭირს? (ანდრო)
- აუ რავი რა გიოს საცოლე რო იყო მარი ხო გახსოვს? (მე)
- ხო მახსოვს ეგ გოგო მარა აზრზე არ ვარ ვინ არის, გიოსგან ვიცოდი უბრალოდ (ანდრო)
- ხოდა ნუ ეხლა ვიღაცა ბიჭს გადაკიდებია, ჩვენ ვაბშე აგდებულად გველაპრაკება და რავი რა (მე)
- ეეე კაი რა, მოვაგვარებთ როგორმე. ეხლა მოღუშული სახე არ დამანახო რა თან ამ დღეებში (ანდრო)
- რა ხდება ამ დღეებში? (მე)
- ხვალ რა დღეა აბა? (ანდრო)
- მმმმმ ჩემი ბიჭის იუბილეა (მე)
- ჰოო დიახაც. წამო ეხლა შენთან ავიდეთ გამიცვალე და კლუბში წავიდეთ მე და შენ (ანდრო)
- კაი (მე)
- ჩემი პრინცესა როგორ მიყვარს ვაიმე (ანდრო)
- ამ პინცესასაც ძაან უყვარხარ (მე)
- აუ როდის მოგიყვან ცოლად რა (ანდრო)
- მალე მალე (მე)
- რით ვეღარ დადგა ეს მალე? ;დდდდ (ანდრო)
- რავიცი რავიცი ;დდ (მე)
- გიო როგორ ხარ? (ანდრო)
- კარგად შენ? (გიო)
- კარგად, სალის დღეს ხო გამოუშვებ ჩემთან ერთად? ხვალ იუბილე მაქ და ერთად შევხვდებით (ანდრო)
- წინააღმდეგი არ ვარ, ბევრი არ დალიოთ ;დდ (გიო)
- შევეცდებით გი ;დდ (მე)
- აუ მალე რა ეხლა ;დ (ანდრო)
- დამაცადე უფ ;დდ (მე)
- დაჯექი მოდი ეს 1 საათი არ გამოვა აქედან ;დდ (გიო)
- ისე რა მინდოდა რას ვეუბნებოდი გამოიცვალეთქო ;დდ გზიდან გაგაფრთხილებდი რა ;დდ (ანდრო)
- შენი თქმა რაში დაჭირდებოდა ;დდ იქიდან მობრუნდებოდა გამოსაცვლელად ;დდ (გიო)
- ხო ეგეც მართალია ;დდ (ანდრო)
- წავედით? (მე)
- ვა სალი რა ლამაზი ხარ (ელა)
- მადლობა ელა(მე)
- ხო მა ძაან ლამაზი ხარ (გიო)
- კაით ნუ გამაწითლეთ ეხლა ;დდ ანდრო პირი ნუ დააღე პირველად მხედავ ასე? ;დ (მე)
- არრ.. არ.. არა მე უბრალოდ (ანდრო)
- კაი წავედით ;დდდ
შავი მოკლე კაბა მეცვა, უკან ამოღებული, შავი ფერისვე მაღალ ქუსლიანები, მკრთალი მაკიაჟი გავიკეთე.
- აუ აი მართლა ძაან ლამაზი ხა სიტვები არ მყოფნის. ჩემი ლამაზი გოგო და ჩემი ლამაზ თვალება. ვაიმე აი მაშინ კი არა შენ თავს ვფიცავარ ეხლა შემიყვარდი ;დდ არა არა მაშინაც მიყვარდი მარა ეხლა უფრო ;დ (ანდრო)
- მადლობა საყვარელო (მე)
- აუ აი ყველაზე მაგარი დაბადების დღე მაქვს, და ყველაზე იღბლიანი ვარ რომ ჩემს გვერდით ხარ ვამაყობ შენით (ანდრო)
- მიყვარხარ გადავიწიე მისკენ და ვაკოცე (მე)
- გადმობრძანდით ჩემო პრინცესა (ანდრო)
- ვაიმე ჩემი მასხარა ;დდდ (მე)
- მასხარა კი არა ეხლა ისე ვარ ლამისაა გული წამივიდეს ;დდ (ანდრო)
- ვინმე იქნება კიდე აქ შენიანები? (მე)
- რავი მე არავინ დამიპატიჟია და ;დ (ანდრო)
- კაი წამო შევიდეთ (მე)
ანდრო საქართველოში ხშირად არ იყო ხოლმე მაგრამ ძალიან ბევრ ხალხს იცნობდა. ნახევარი ბარი ნახა მგონი ;დდდ ბევრი ვიცეკვეთ, დალევაზე აღარაფერს ვამბობ ;დდ იმდენი დავლიეთ ფეხზე ვერ ვიდექით ვერცერთი. არ ვიცი როგორ ან რანაირად მაგრამ დილით ანდროს გვერდით გავიღვიზე საწოლში. არ მახსოვს საერთოდ არაფერი ან როგორ მოვედიტ ან რა მოხდა ღამით მაგრამ მის გვერდით გაღვიძება რატომღაც მესიამოვნო. წარმოვიდგინე ასე ყოველ დილით როგორ გავიღვიძებდით ერთად. მაგრამ მერე შემრცხვა და ანდროს მკერდიდან თავი ავწიე და გადავბრუნდი ამაზე მას გაეღვიძა და მომეხვია კოცნდა და ფერება დამიწყო. ტანში სიამოვნების ჟრუანტელი მივლიდა. არ ვიცი რა მჭირდა მაგრამ წინააღმდეგობას ვრ ვუწევდი. ცოტახანში წამოვდექი მისი პერანგი ჩავიცვი და სამზარეულოში გავედი ყავის გასაკეთებლად
- მმმმ ჩემმა გოგომ ყავა მომიტანა? (ანდრო)
- ხო ჩემი დიდი ბიჭი (მე)
- აი ყველაზე მაგარი დაბადების დღე გამითენდა რა, მიყვარხარ და დაეწაფა ჩემს ბაგეებს (ანდრო)
- ანდრო (მე)
- ხო საყვარელო (ანდრო)
- არა არაფერი და თავი დავხარე (მე)
- ვიცი რაც გინდოდა გეკითხა. რასაც ფიქრობ მართლია (ანდრო)
- აუ რა (მე)
- კაი რა, წამო ეხლავე დავქორწილდეთ (ანდრო)
- რა გაგიჟდი? (მე)
- ჭკვიანი როდის ვიყავი ;დდ (ანდრო)
- ოო მორჩი ცანცარს, ეხლა გიოს როგორღა შევხედოთ თვალებში (მე)
- ოოო კაი რა გეუბნები ეხლავე დავქორწილდეთთქო ვეღარ ვითმენ მინდა ასე ყოველ დილით ჩემს გვერდით გაიღვიძო (ანდრო)
- ასე ადილია? ჯერ ჩვენ 1 წელი კიდე არ ვაპირებდით დაქორწინებას და ეხლა ავადგეთ და გამოვუცხადოტ ვქორწინდებითთქო? (მე)
- კაი მასე თუ არ გინდა გავიპაროთ ;დდ (ანდრო)
- ოოოო გადი რა ;დდ (მე)
- მოდი ჩემთან ;დდ (ანდრო)
- არა (მე)
- ეე მოდი რა ჩაგეხუტო (ანდრო)
- არათქო და გამომეკიდა ;დდ აქეთ იქით დავრბოდით სახლში ;დდდ ბალიშებით ვჩხუბობდიტ ძალიან სასაცილო სანახავები ვიყავით ;დდ ბოლოს მოვრჩით ჩხუბს და შევუდექი სახლის დალაგებას. მერე შხაპიც მივიღე
- კაი წავედი რა მე (მე)
- დარჩი რა (ანდრო)
- არა რა დავრჩე ;დდ გამოვიცვლი და მერე შეგეხმიანები (მე)
- ხო ესე 6სკენ გამოგივლი და მზად იყავი (ანდრო)
- სად მივდივართ? (მე)
- სიურპრიზია ეგ, მხოლოდ მე და შენ ვიქნებით (ანდრო)
- კაი (მე)
- შენ რა ფეხიტ აპირებ წასვლას? (ანდრო)
- სულაც არა ;დ გელოდები როდის გამიყვან ;დდ (მე)
- ხოდა მაშინ დიდხანს მელოდე ;დდ (ანდრო)
- ეე კაი რა წამიყვანე ეხლა ;დდ (მე)
- კაი ხო წამო (ანდრო)
სახლში რო მივედი ჩემდა საბედნიეროდ გიოს არაფერი არ უკითხავს და არც მე არაფერი არ მითქვამს, ანდროს დავემშვიდობე და შევვარდი ეგრევე სააბაზანოში, დავისვენე და მოვიდა უკვე საღამო. ექვსის ნახევარზე ანდრო მირეკავს
- ხო ჩემი ბიჭ (მე)
- რას შვრები აბა ხო არ დაგავიწყდა რო უნდა გამოგიარო ;დდ (ანდრო)
- არა (მე)
- მზად ხო არ ხარ უკვე? ;დდდ (ანდრო)
- არა ეხლა გამაღვიძე სხვათაშორის ;დდ (მე)
- ჩემი მძინარა გოგო, მიდი გაემზადე და მალე მოვალ (ანდრო)
- კაი (მე)
- მიყვარხარ (ანდრო)
- მეც (მე)
თეთრი საღამოს კაბა ჩავიცვი თეთრივე ფეხსაცმელები თმები გვერძე გადმოვიგდე და დაველოდე ანდროს მასაც არ დაუყოვნებია და მალევე მოვიდა