ჩვენ – ვერადა

ზამთარია, თოვილია, და წვემების გადაშლილი სეზონი , რომანტიკოსები იტყოდნენ ბარდნის და ცა თეთრად კამკამებსო , მე კი უბრალოდ ვამბობ რომ ზამთარია და მორჩა , ზამთარში ყველაზე ზამთრული ვხდები –ცივი და მიუკარებელი როგორც დიალობით ნაბიჩაუდგამი და გააუუპატიურებელი ლიცლიცა თოვლის ზვინები , მეც რაღაც მსგავსი ვარ ვგავართ მე და დილის განთიადს ამოყოლებული ფაფუკი თოვლი , და ეს სწორედ ის სეზონია , უკვე ნაკვალებში დათვლილი ქუჩები, კიდე ერთხელ რომ უნდა დათვალო, ოღონდ ამჯერად ერთი განსხვავებით ფარატინა ფაფუკ სამოს, ზამთარს აგებებ. მძიმდები და მთელ სხეულს სუსხლის შესააჭიდებლად ნაჭრებში ხვევ და მერე დადიხარ ასე პირდაპირ დადიხარ
მე ორედ თოვდა ქალაქში , ფანტეთელები ზედ ხელებზე დამადნა ჩემი კაპიშონიანი სვიტრი რომ გადავფინე იქნებ და რგორმე სიგარეტისა და ალკოჰოლის სუნი გაუვიდესთქო , ხო ორივე მიყვარს მაგრამ რაღაც გათიშვა ვერც ერთი სუნს ვიტან ამიტომ ვნიავდები სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით , ფანტელები მოვიხურე ხო და დავეშვი კიბებზე საათს არვიყენებ არვხმარობ არმიყვარს და იმიტო მეტი უკვე წლებია, რომ მკითხო რომელი რიცვიაო ვერ გეტყვი არც კალენარებს ვწყალობ სეზონების ცვლას იმით ვიგებ რომ ტემპერატურა საგრძნობლად იცვლება და გარემოც საპასუხო რეაქცით თუ ერექციით ხვდება მოკლედ კაცი ვერ გაიგებს , სხვადასხვა ჭორი გამიგია ჩემზე ზოგი რას ამბობს ზოი რას უმეტესად კი არც ერთ სრულმეტრაჟიან წინადადებაში არ გამორჩებათ: ბოზანდარა ჩათლახი და ასე შემდეგ არა და ჯერ სექსი არც კი მქონია , რატომ ? რთული სათქმელია ალბად სადღაც შვალედურად უნდა მივყვე და ვთქვა რომ ცოტარიყოს დღევანდელი საზოგადოების მიმართ ფრიგიდული ვარ კაცია ქალია ბავშვია ყველა ჩემთვის ქანდაკებებივით არიან ანდა შესაძლოა პირიქით ნახევარი მსოფიო მთვლის მე ყინულის ხელნაკეთ თუ *ლენაკეთ არსებად კაცმა არიცის მაგრამ როგორც ჩემს გარშემო დაყრილი ჭორებით ვიმსჯელებთ ასე არ ფირეობენ მინიმუმ იმის მაინც სჯერათ რომ კაცებში ვარ „ნასიარულები“
ყველაფერი პირიქითა მაგრამ დაუშვებელი ზღვარი წლების წინ გადაილახა, როცა დავიბადე და დავიბადე ზუსტად ვერ გეტყვით, მაგრამ სავარუდოაა შარშან წინ და შემდგომ სეზონების შესამჩნევი გადათვლით 19 წლის უკან კაშკაშა ზაფხულში ზამთრის გოგო , ვიყავი უკვე მესამე შვილი მეორე ქმრის ხელში, როგორც იტყვიან დედის მხრიდან. მამის მხრიდან, კი ერთი ხელოვანის შვილი , მერე ქმრის შემდეგ მესამე ჰყვადა მაგრამ ის ხელოვანი მამაჩემი არა ,მეორემ ღალატი არ შეარჩინა და მესამე მოძებნა ამასობაში გავჩნდი წაბლისფერი თმებით , იმ დღესვე ბებისათან გავმწესდი და ბებია მზდიდა მდიდარი იყო ბებიაჩემი, ალბად რომ არა მატერიალური მხარდაჭერა რაც მისი სიკვდილის შემდეგ მერგო კალენდარიც მექნებოდა და ვინმეს ლუკმა პურსაც შევევედრებოდი, მაგრამ არა მისი დანაზოგით ნახევარი სიცოცხლე დაზღვეული მქონდა მეორე ნახევარს კი არა და იმ ნახევარსაც თუ გამოვიყენებდი ბედნისწერის ამბავი იყო , არც ბედისწერის მეჯერა და არც ოცნების, მაგრამ წერსი დროს ორივე ლამაზად ჟღრს .
ქუჩები არსებული სილამაზის აღქმა არ შემიძლია გრემოდან შესაბამისად ვერც ფიფქებს ვიმჩნევ და ვერც უკვე კოჭამდე დაფანტულ ფანტელებს არც იმ ფერდაკარგულ ხეებს საგრძნობლად რომ შეჰყინია ოთხფრთიანი ფიფქი , მივდივარ და ცხოვრება მიხარია , ცოტა ისე ჟღრს არა ცხოვრება მიხარია , მაგრამ ეგარის ბედნიერებას ცარიელი ქუჩები ღამის წყვდიადი და უმთვარო ღამეები მანიჭებს მანიჭებს და მორჩა ეს არ არის გარემოდან დაჭერილი მუხტი ეს პირადი მუხტია პირადი სივრცით, ზარების ხმა ისმის მოპირდაპირე მხარეს ეკლესია შეიძლება არ გიყვარდეს, მაგრამ ეხლა როცა ნებისმიერ ხმას რაღაც ჯადოსნური ხმოვანება ენიჭება რთულია არ დაფიქრდე და კიდევ უფრო კონცენტრირდე ხმებზე , რომელიც ნელ ნელა გიახლოვდება რისი ხმა, რაღაც მძიმე შიშის ხმააქვს ხედავ და შიშია უზარმაზარი ძაღლი გრძელი ჯაჭვით – შემჭამს , არა და ბევრად დიდებული სიკვდილი მქონდა ჩაფირებულია , ასეა აბა დამიხედეთ შიშს დიდი თვალები აქვსოო ტყუილად არ უთქვამთ როგორც სიკვდილთან მასთანაც თანაბარი ვართ ადამიენბის მოდგმა. გააზრებელია ყველაფერი ძაღლის მზერა და შენკენ მომართული სხეული შეკივლება და თვითგადარჩენა შეუძლებელის პოტინი ამ შემთხვევაში აგურით ნაშენი კედლის იქვე არსებული კარების სახელურს დაკრული ფეხი ნახტომი და უკვე ჩირაღდნის ფორმით განათებული ეზოს თოვლიანი ლიცლიცი და ბედნიერება თავდაცულობა ძაღლის ღრენა კედელს იქეთ, ამპარტავნება და წამიერად გაზომილი კედლის სიმაღლე 2 მეტრამდე არა მეტი 3 ამდე ასე ... რა გავაკეთო
_ნელა ვდგები ქურთუკის ბოლოებს და დაბეჟილ ადგილებს ვიფერთხ ტკივილი არ ამცდება და სახლს თვალს ვავლებ დიდია არა დიდი არა გოლიათივითა , ალბად დაცულიცა ალბად დამინახეს ჯანდაბას წამს უკვე შავად მომზირლალ კარებს ვუყურებ ძაღლის ხმა აღარ ისმის მაგრამ დიდი ალბათობა იქვე იყოს რა გავკეთო მაინც გაქცევას ვირჩევ კარებს ვეძიძგილავები და ჯანდაბას სიგნალიზაცია ირთვება
_ფუ შენი
_თოვლის მოყოლილი ქურდიხარ შორიდან სმენას წვდება დაბალი ხმა
_ნელა ვბრუნდები ნელა ვიხედები სახლის გამჭირვლე კარისკენ იქ კი სპორტულ შარვალსა და მუქ ნარიჯისფერ ზედაში გამოწყობილი კაცი დაკვირვებული თვალებით მაცქერდება
_მალე კასკადი აქ იქნება იქნებ ცადო და დამამაშვიდო, ისევ მიმეორებს და თითქოს ჩემს გამოფხიზლებას ელოდება
_უნდა წავიდე მხოლოდ ორი სიტყვის გადაბმას ვახერხებ და კარებს ხელს ვუღერებ გამიღეთ
_დაცვის ბიჭები სადამდე არ მოვლენ ვერ გაგიღებ , სახლი იზოლირებულია სიგნალიზაციას დროს ყველაფერი ილუქება
_დამცინი

_როგორმიხვდი ? თითქოს სიხარული ეპარება ხმაში
_შენა მართლა დამცინი

_როგორ აახლოვებს ადმაიენბს თვითგადარჩენა, უკვე შენობითზეც გადახვედი, მოდი მითხარი საიდან მოსულხარ იქნებ და ვუგებთ ერთმანეთს და შეგვიძლია ისე დავზავდეთ სადმე არ წაგიყვანონ , შენი აგრესია დამღუპველია ამ კონკრეტულ შემთხევაში რადგან ჩემს საკუთრებაში გადმოიპარეე და არაფრი თქმასაც არ აპირებ
_გარედ ძაღლია და გადმოვძვრერი , გინახავთ გადაბმული დამღლელი ღიმილი რომელიც არ ოკდება აი ეგრე უცნობი იდგა და აასე იცინოდა არა უკვე მალე გაგორდებოდა იმ მდგომარეობაში იყო , ლამაზი სხეული ქონდა უცხო ღიმილიც სადღაც გადმოწერილს მოგაგონებდა
_ნელა მოვიდა გონს და ძლივს ჩაილაპარაკა
მოვიდნენ
_მე კი გავაცნობიერე რომ დამცინა
_წინ წამოვიდა მისი სხეული უფრო გარკვევით დავინახე ტიპიური იყო ლამაზი და დახვეწილი ზედ სახეზე ეწერაა მისი სტატუსი ხომ არან ასეთები სულ პიჯაკებში მოწესრიგებული მოვლილი ფრჩხილებით და მანიკურით რომ დადიან ეგეთი იყო მუხედავად იმისა რომ მანიკური ვერ დავინახე ამ საშინაო ფრომაშიც პიჯაკით და პეპლით ვხედავდი ღმერთმა დალახვროს რა შარში მოვხვდი
_ნელა გაიღო კარებ და წამიერად მთელი შავები გარს მომეხვნენ გაგიჟდნენ, დარწმუნებული ვარ კამერის ჩანაწერი ნახხული ქონდათ და იცოდნენ რა წვალებით დავარდი აქ მაგრამ ეტიკეტი მოითხოვდა , და ასეა ადმაინები ეტიკეტით მოძაროებენ და წარმოიდგინეთ ზოგი ცხოვრობს კიდეც ფასადურია ყველაფერი და ამ ფასადურის მიღმა სიყალბე და იდიოტიზმი იმალება
_კარგით ბიჭებო არაფერია დაყვავებით მიუგო ფორთოხილსფერმა
_როგორ თუ არაფერი
_არაფერია არაფერი შეგიძლიათ წახვიდეთ ცრუ განგაშია
_მოეშვნენ მოდუნდნენ ერთი ის გამაგებია როგორ აქვთ ასეთი თეატრალური ნიჭი , ასე სწრაფად განა შესაძლებელია ტყუილში გადაადგილდე და ბუნებრივი მოძრაობები შეითვისო
შესაძლებელი ყოფილა !!
რამდენი რამ მასწავლა ამ დღემ მგონი როა უკან მოუხედავად მოვკურცხლო მაგრამ ძაღლი ნეტა დაფრთხა და წავიდა უნდა შევამოწმო ჯარად მოხვეული ფორმიანები მომშორდნენ ერთ ერთმა ფორთოხილის ფერს რაღაც გაუჭოდა იმანაც ხელი მოწერა წამოიწყო დრო ვიხელთე და ღია ჭიშკრის იქეთ გავიჭვრიტე
_მშვიდობააა ძაღლი არასად ჩანს , ნელა ფეხაკრეფით გავედი , ადამაინები სირაქლემები ვართ ოღონდ ერთი ნაკლი გვაქ გონება გვარგუნა განგებამ
_ჰეი , ისევ ის დაბალი ბგერები მოხვდა ჩემს სმენას საით ?
_ყელამდე ვარ პატივისცემით აღარ შეგაწუხებთ , სარკაცმიც კარგიიაა როცა ის საჭიროა მაგრამ ამ შემთხვევაში უადგილოდ გავუშვი და საპასუხო დაცინვაც დავიმსახურე


***

რავიცი რავიცი
იდეა კაი ხანია
მაქვს მაგრამ ვერა და ვერ ავბეჭდე თუ დავბეჭდე
თუ გინდათ განვაგრძობ
(წერასაც (გადა)ეჩვევი ადამიანი მიჩვეულიც არ ვყოფილვარ, მაგრამ ძლივს ავკრიბე ამდენი „რაამ“ ერთად )