- წადით თქვენი მივაძახე და წამოვედი როცა მომესმა იმ ვირაც მეორეს ხმა
- რა ტქვი ბავშვი (ის მეორე)
მე არაფერი არ მითქვამდ ავედი ჩემს ოთახში, უკვე საღამო იყო, სააბაზანო მეორე სართულზე იყო ჩემი ოთახის პირდაპირ და შვედი შხაპი მივიღე იქიდან პირსახოც შემოხვეული გამოვედი და უცებ
- ეი ბავშვი გამიცინა და ოთახში შევიდა. ეს ბიჭი ის იყო ის ვირაც მეორე, ასე იმიტომ მივმართავ რომ სახელი არ ვიცი, მე 2 წუთი ასე გაუნძრევლად ვიდექი და კარებს ვუყურებდი შემდეგ მოვედი გონს და შევედი ცემს ოთახში ცამოვჯექი საწოლზე. ვინ იყო? რა უნდა? ან ბავშვ რატომ მეძახის? ნუ ბავშვი ვარ მაგრამ სახელი არ მაქვს? რა უნდოდა ვაბშე?
აუ ესეც აქ ცხოვრობს, ესეიგი ეს არის ის ვიზეც დედაჩემი ამბობდა შვილი ყავსო. მაგრამ მაინც და მაინც ჩემი ოთახის გვერდით? ეჰ ღმერთო და დავიწყე თმების გამშრალება. თმაც გავიშრე და ახლა გარდირობის წინ დავჯექი და ვფიქრობდი რა ჩამეცვა, საღამო იყო და ცოტა არ იყო და ციოდა. ამიტომ ავარჩიე შარვალი. Boyfriend-ი შარვალი ჩავიცვი, მაღლა თეთრი მაიკა რომელზეც ვინიპუჰი ეხატა და ფეხზე ისევ თეტრი კედი შევარჩიე. ჯერ არ მშიოდა ამიტომ დაბლა არ ჩავსულვარ და არც დაუძახიათ. გავედი ბალკომზე სადაც მაგიდა იყო 2 სკამით ჩამოვჯექი ფეხები მოაჯირზე შემოვალაგაე და ეზოში ვიყურებოდი. სადღაც 10 წუთშ გავიგე კარის ხმა მაგრამ არ ავმდგარვარ რადგან ვიცოდი რომ ან რუსო იქნებოდა ან ვასკა. ეზოსთვის ყურება არ შემიწყვეტია და ვერ გავიგე როგორ მომიახლოვდნენ
- ეს სააბაზანოში დაგრჩა ბავშვი (ის)
- უკაცრავად და ფეხი სასწრაფოდ ჩამოვალაგე ფეხზე ადგომა საჭირო არ იყო რადგან ის უკვე მეორე სკამზე იყო მოტავსებული. უი გმადლობთ და გავუღიმე (მე)
- არაფერს და მანაც შემომანათა თავისი ღიმილი, ღმერთო რა საყვარელი ღიმილი ქონდა, ვაიმე ღმერთო რა მჭირს? ამ ფიქრებიდან ისევ მისმა ხმამ გამომაფხიზლა
- რა ქენი წაუსვი ნაყინი მამაშენს? და დაიწყო სიცილი
- არა, ვეღავ გავიმეტე ვერც ნაყინი და ვერც ვასკა და გავუღიმე (მე)
- ომ მართლა მე თოკა და ხელი გამომიწოდა
- სალომე და გავუღიმე
- რამდენი წლის ხარ ბავშვი? (თოკა)
- 14-ის (მე)
- ოჰ მართლა ბავშვი ყოფილხარ და გაიღიმა, წუთიერი დუმილის შემდეგ განაგრძო, დღევანდელი შენი საქციელი უფრო გაპატარავებს (თოკა)
- მე არაფერი არ მითქვამს საპასუხოდ გავუღიმე (მე)
- კაი ბავშვი უნდა დაგტოვო დაბლა ბიჭები მელოდებიან აი უკვე მოვიდნენ, ოთახიდან გადიოდა უკვე როცა მითხრა თუგინდა შენც ჩამოდიო.
მეც გადავიხედე და დავინახე ორი ბიჭი იყვნენ, მეცნო მათი მზერა და გავიღიმე ოჰ ვიგინდარები მოსულან მაგრამ მათ რამოდენი აკლიათ. ყურადღება არ მიმიქცევია მათტვის და ისევ ფეხები შევალაგე მოაჯირს. ტან სოციალურ ქსელში იქვე აიპადი მედო ავიღე და სოციალურ ქსელში შევედი ჩემი ბავშვები არცერთნი არ იყვნენ და გამოვედი, ვუყურებდი ზღვას როგორ ღელავდა, ასევე ვუყურებდი ხალხს რომლებიც პლიაჟზე სეირნობდნენ. დრო და დრო დაბლაც ვიხედებოდი დაბლიდან მომესმა ხმა თოკა იყო
- ბავშვი ჯოკერი იცი? (თოკა)
- და მერე? (მე)
- ჩამო მეოთხე კაცი გვაკლია და ბიჭები არ ჩანან (თოკა)
- არგი ჩამოვალ
არ გამომიცვლია როგორც ვიყავი ისევე ჩავედი და ჩემთვის განკუთვნილ სკამზე დავჯექი, თოკა ჩემს პირდაპირ იჯდა, დანარჩენი ის ორიც გავიცანი. ლუკა და გიო. შუა თამაშში ვიყავით რომ
- ეე ბავშვი რა კარგად თამაშობ და თავისი ღიმილთ შემომხედა (თოკა)
- არაფერი არ მითქვამს უბრალოდ გავუღიმე
- აუ ისე ხო ტო, ლუკინო ცოტა აიქაჩე თორე მოგიგო გოგომ (გიო)
- ამაზე ცოტა ხმამაღლა გავიცინე (მე)
- აუ ჩემი რა უთქმელი გოგოა ტო (გიო)
- შენ უთქმელი ეძახე და დილით როგორ მოგვაძახა (ლუკა)
ამ დროს დამირეკა ტელეფონზე სანდრომ
- ხო ცხოვრებ (მე)
- რას შვრები პრინცესა? (სანდრო)
- რავიცი ეზოში ვზივარ და ბიჭებს ვეთამაშები ჯოკერს და გავიცინე (მე)
- ჩემი გოგო ხო არ მარცხვენ?? (სანდრო)
- არა სანდრიკ, შენ რას შვრები საით ხარ? (მე)
- რავი უბანში ვართ რა (სანდრო)
- მომიკითხე ბავშვები და ამ დროს წამოვდექი (მე)
- ეი ბავშვი აღარ გინდა თამაში ? (თოკა)
- მოვალ ცოტახანში (მე)
- ვინ იყო (სანდრო)
- ვის სახლშიც ვართ იმათი შვილია (მე)
- რა ხდება აბა ხო არ ატრაკებენ ან ის დანარჩენები ვინ არიან? (სანდრო)
- ამის ძმაკაცები რავიცი მეც დღეს გავიცანი (მე)
- კაი ხო ჭკვიანათ (სანდრო)
- ეი სანდრიკ დღეს ვინ ვნახე იცი? (მე)
- ვინნ? (სანდრო)
- აბა თუ გამოიცნობ (მე)
- ეე ატრაკებ ეხლა მითხარი (სანდრო)
- იკა (მე)
- ააჰაჰა, სად? (სანდრო)
- პლიაჟზე და ამ დროს დამიძახა თოკამ
- სალი აღარ მოდიხარ? (თოკა)
- ხო ეხლავე და დავიძარი მათკენ (მე)
- მერე რაო? (სანდრო)
- რაო და როგორ ხარო და მეთქი კარგადთქო (და უკვე მათთან ვიყავი) და მეც კარგად ვარო და მეთქი არ მიკითხავსთქო და ხო ვიციო მაგრამ ისიც ვიცი რომ გაინტერესებსო და ცდები სულ არ მაინტერესებსთქო და მერე მაგის როგორც ჩანს ახალი გოგო (ხმამაღლა გავიცინე) მოვიდა და ესეც მალევე წავიდა და თან მითხრა ისევ შევხვდებითო და მერე ვასკა მოვიდა რა უნდოდაო და ვუთხარი წამოვედით და მოგვიწია მაგათ მხარს გასვლა და იკა მიესალმა როგორხ ხართო და ვასკამ უთხრა მადლობა კარგადო და წამოვიდა და ამას რა როჟა ქონდა იცი? გაუკვირდა ვასკამაც რო არ უთხრა შენ როგორ ხარო (მე)
- აუ რა ძმაა ვასკა (სანდრო)
- ვისი მამააა (მე)
- ოჰოჰ შეიფერა (სანდრო)
- სალი თუ აღარ გინდა თამაშ გვითხარი და წავლთ (თოკა)
- კაი სანდრიკ წავედი და მერე მოგწერ ან დაგირეკავ (მე)
- კაი პრინცესა მიყვარხარ და მაგრად მენატრები (სანდრო)
- მეც ჩემი სულელი ბიჭი, ჭკუით და გავუთიშე (მე)
- ძლივს გვეღირსა (გიო)
- ჰოო (ლუკა)
- კაი გავგრძელოთ (თოკა)
ორი ხელი დავარიგეთ და თოკას ტელეფონი აწკრიალდა ტელეფონს რომ დახედა გაეღიმა
- გისმენთ (თოკა)
- ....
- რავი სახლში ვარ კარტს ვთამაშობთ, შენ საით ხარ?? (თოკა)
- ......
- კაი მანდ იყავი და ამოვალ, მარტო ხარ?? (თოკა)
- .....
- კაი მაშინ ბიჭებსაც ამოვიყოლებ და გათიშა (თოკა)
- ვინ იყო (ლუკა)
- ნიცა (თოკა)
- კაი ბავშვი უნდა წავიდეთ ჩვენ (თოკა)
- გავუღიმე, ავდექი და მაღლა ავედი ისევ ჩემს ოთახში შევედი და ისევ ჩემს ადგილას დავჯექი. თან ვფიქრობდი, უფ უჟმური გოგოს მონა, დაურეკეს და უცებ გაიქცა. იდიოტი. ხო ვთამაშობდით. თუმცა მე რა მანღვლებს სადაც უნდა იქ წასულა, ვინ ვარ მე მაგისთვის რომ აქ დარჩენილიყო? არც არავინ. მერე ისევ ჩუმად ვიყავი და ტელეფონზე მომივიდა შეტყობინება ‘’ აუ თუ გცალია სკაიპში შემო რა“ მარიამი იყო. და მეც შევედი
- რას შვრები აბა? (მე)
- აუ რავიცი გოგო სახლში ვზივარ უაზროდ, არც სანდროა და არც ნიკა აქ, გარეთ არიან (მარიამი)
- უიმე გოგო მეც მასე ვარ ვერ ვერთობი ვერანაირად(მე)
- კაი რა გოგო გახვალ გარეთ ხღვაა რამე გაერთობი აქ კიდე (მარიამი)
- ადი შენც ზღვაზე მერე (მე)
- ვინ ამიყვანს თორე კი (მარიამი)
- გოგოები საით არიან? (მე)
- აუ რავი ამ დღეებში ჩამოდიან ზოგი მიდის, რავიცი რა (მარიამი)
- უიმე,ჩაეთრიე და იყავი სანდროსთან და ნიკასთან ერთად წეხან ველაპარაკე სანდროს (მე)
- ოოო მაგან კიდე გამიტრაკა რა ადი მაღლა ადიო(მარიამი)
- აუ რატო არ ვარ მანდ რა (მე)
- აუ მართლა აქ იყო ნეტა რა (მარიამი)
- კაი ნუ მოიწყინე გოგო გინდა გაცინო ?? (მე)
- მიდი აბა (მარიამი)
- მოდი ასე დავიწყოთ დღეს იცი ვინ ვნახე? (მე)
- ვინმე სიმპატიური ბიჭი? (მარიამი)
- ხო ეგეც შეიძლება ითქვას მაგას მერე გეტყვი მანამდე კიდე გამოიცანი ვინ ვნახე (მე)
- ოო თქვი ეხლა (მარიამი)
- გამოიცანი (მე)
- ატრაკებ ეხლა (მარიამი)
- დავაი რა, გამოიცანითქო (მე)
- აუუუ თქვი ეხლავა (მარიამი)
- კაი ხო იკა (მე)
- რა? სად? როდის? რა მოხდა? ნახე თუ დაინახე? რამე გითხრა? (მარიამი)
- კაი კაი გეყო, მოგიყვები და აღარ დამისვა კითხვები (მე)
- ვაბშე ყველაფერი მოყვა დროზე (მარიამი)
მეც მოვუყევი ყველაფერი
- ვაიმე, აუ საღოლ ვასკას (მარიამი)
- აუ რამდენი ვიცინე იცი? ვაიმე მაგის სიფათი არ მავიწყდება (მე)
- აუ მანდ ვყოფილიყავი ნეტა რაა (მარიამი)
- მე თუ ვიყავი რა, აუ ის კატუსა ვაიმე - ვსკდებოდი სიცილით მე
- აუ დაიცა Fb ვნახავ და დაგილინკავ თუ ეგაა (მარიამი)
- კაი მიდი (მე)
- სხვა არაფეი არ გითხრა? (მარიამი)
- მომენატრეო (მე)
- კაი გაჩერდიო ვერ უთხარი? დაიცა აი ვნახე მგონი (მარიამი)
- გამოგზავნე ლინკი აბა (მე)
და გამომიგზავნა
- ცარიელი ფოტოშოპია, ეგა ეგაა კატუსა (მე)
- აი როგორ არის იცი? წავედი და ყველაფერი წაგართვი გემოვნებაც კიო, და იმხელაზე გაიცინა (მარიამი)
- კაი მასეც ნუ იტყვი, კაი გოგოა რა რაღაც მარა (მე)
- მარა შენ ჯობიხარ (მარიამი)
- მაგის თქმა არ მინდოდა (მე)
- აბა რისი? ხო არ იეჭვიანე? (მარიამი)
- დავაი აუდე ეხლა ვიეჭვიანე არ კვახი, უბრალოდ გამიკვირდა (მე)
- ოჰოჰო გაუკვირდა გოგოს (მარიამი)
- გეყოს ეხლა (მე)
- კაი ხო სხვა მოყევი აბა რამე სახლის პატრონის შვილები გაიცანი? (მარიამი)
- ხო ერთი ბიჭი და მისი ძმაკაცები (მე)
- ოჰ ძმაკაცებიც უკვე? რაშია საქმე (მარიამი)
- არაფერში, ჯოკერი ვითამაშეთ უბრალოდ (მე)
- დასაწყისი მომწონს (მარიამი)
- დავაი რა (მე)
- რა ქვია? (მარიამი)
- თორნიკე და გავიხე კარებისკენ ხომ არ მოსულათქო (მე)
- ოჰო სასიძოს კაი სახელი აქვს (მარიამი)
- სასიძო არა კვახი, წეხან ვიღაც გოგომ დაურეკა და გაიქცა (მე)
- რა გაცინებს მერე? (მარიამი)
- აბა უნდა ვიტირო? (მე)
- რავიცი, კაი ტიპია? (მარიამი)
- არის რა (მე)


____
იმედია მოგწონთ <3