-ჯესი! ჯესი ძალიან გთხოვ გაიღვიძე!-ჩამბლუყუნებდა ტომი ყურში და მძაფრად ვგრძნობდი არყის სუნს.
-აქ ვინ შემოგიშვა შე ლოთო ყარხარ !-გაბრაზებულმა ვუთხარი და თავიდან მოვიშორე.
-ჩემი ძმა ჩამოდის და უნდა დავხვდე,მეჩქარება მე მანქანაზე ვერ დავჯდები. შენ, შენ ჩქადა დაგყავს .ადექი დროზე რომ დამაგვიანდეს ჩემი ჯიბის ფულს დავემშვიდობები და შენ ხომ იცი როგორ არ მინდა უსიამოვნებებბი მამასთან?
-კარგი გარედ დამელოდე უნდა ჩავიცვა.
-არ გვაქვს ამის დრო დროზე!-ხელი ჩამავლო და საწოლიდან საცვლების ამარა ამათრია,ხელის ჩავლება გრზელი მამაკაცის თეთრი პერანგისთვის და ტელეფონისთვის მოვასწარი .გზაშივე ჩავიცვი სანამ ის ქვემოთ მექაჩებოდა.მეწინააღმდეგებოდი ქუჩაში ნახევრად შიშველს არ მინდოდა გასვლა მაგრამ,ეტყობოდა რომ სრულ ჭკუაზე არ იყო და არ შევეწინააღმდეგე და მანქანაში ფეხშიშველმა და პერანგის ამარა ჩავხვდი .რომი სანამ მანქანას მოუვლიდა მანამდე ბოძს დაეჯახა მერე კარებთან ფეხი მოუსრიალდა და წაიქცა და თან მე მიძახოდა ჩქარა ჩქარაო.მანქანაშიც მოსვენებას არ მაძლევდა,კიდევ კარგი რომ მრბოლელთა სკოლაში დავდიოდი ორი წელი.
-მოითმინე ტომ უკვე აეროპორტში ვართ.მოიცა მაიკისთვის მიმარბენინებ ამდენ ხანს?-უცებ გავიაზრე და მომინდა რომ ტომი მომეკლა ან იმ გუბეში მეყვინთავა ჩვენს წინ რომ იდგა.
-არა ,არა სხვაა სხვაა მაქსი -ჩაიბლლუყუნა და მანქანიდან თავქუთმოგლეჯილი გავარდა.ჩემთვის ვფიქრობდი მე რატომ არ ვიცოდი არაფერი მისი ძმის შესახებ,ხანდახან ლაპარაკობდნენ ხოლმე მაგრამმე მეგონა მის ბიძაშვილზე იყო საუბარი ასე რომ ძალიანაც არ ვინტერესდებოდი ამ თემით.მალე აეროპორტიდან გასისხლიანებულ ცხვირიანი ტომი და ვიღაც ძალიან ,ძალიან სიმპატიური ბიჭი გამოვიდა. მაიკზე და ტომზედაც სიმპატიურიც კი.უცებ მივხვდი რა ფორმაშიც ვიყავი და საშინლად შემრცხვა.მართალია ტომი დასავით მიყურებდა და მასთან ამ ფორმაში უხერხულად არ ვგრძნობდი თავს , მაგრამ ახლა სრულიად უცნობი ბიჭი რას არ იფიქრებდა ჩემზე.როცა მანქანასთან მოვიდნენ საბარგულში დაიწყეს ნივთების ჩალაგება და მათი საუბარი მესმოდა.
-ასეთი გალეშილი როგორ წამოდი ? მითუმეტეს მამას საყვარელ მანქანაზე?-ეუბნებოდა მაქსი თავისი ისეთივე მიმზიდველი ხმიოთ როგორიც თვთონ იყო.
-მეგობარმა მომიყვანა ,ჯანდაბა როგორ მტკივა ! დღეს უკვე მეოთხედ წავიქეცი.-ტკივილისგან გამწარებული ტომი ლამის ტიროდა.-ჯესი ,მიშველე რა!-და კარი გამიღო,კინაღამ დავუმატე მის იარაზე მეორეც ისე გამამწარა,მაგრამ ჰიპოკრატეს ფიცს ვერსად გავექეცი და მის იარას შევხედე.გატეხილი გაქვს ვუთხარი და თვალით ვანიშნე რომ ქურთუკი მაინც მოეცა ჩემთვის,მაგრამ ის იდიოტი ვერაფერ ვერ მიხვდა.ამ დროს უკანა კარი მაქსმა გააღო მომესალმა და წინა სარკიდან უყურებდა ჩემს თვალებს ,მეც არ შევტრიალებულვარ ისე მივესალმე.
-შეიძლება მე დავჯდე საჭესთან?-იკითხმა მაქსმა და ამან დამარწმუნა რომ ტომს ნამდვილად მოვკლავდი.მაგრამ ჩემმა თავისუფალმა და გულწრფელმა ხასიათმა არც ახლა მიღალატა.
-მირჩევნია მე ვიჯდე,თუ შეიძლება თქვენი ძმა ისე ელოდა თქვენს ჩამოსვლას რომ სახლში შემომივარდა და შემდეგ ჩაცმაც არ დამაცადა."კარგი" მითხრა და ჩემს გვერდით სავარძელზე დაჯდა.ამათვალიერა და ტომს შეხედა ეშმაკურად.არ ვიცი ტომი საიდან მიხვდა ჩემს ფიქრებს თუ სარკიდან ჩემი სახის გამომატყველება დაინახა ეგრევე შეუბრუნა მზერაზე პასუხი.
-არ გინდა ძმაო თორემ ეს მონაგონი იქნება,ჯესი ჩვენი ბავშვობის მეგობარია,მე უფრო კარგი ადგილიდან მოვდივარ ასეთი მთვარი-უცებ სახე გაებადრა და განვლილ ღამეზე დაფიქრდა.
-მაიკი რას შვება?-შეეკითხმა მაქსმა ძმას მაგრამ ტომი ჯერ კიდევ არ გამოსულიყო აგონიიდან.რამდენიმე წამიანი დუმილის შემდეგ ისევ მე გავეცი პასუხი.
-რას იზამს ალბათ მისი ქორწილის მიზეზით ჩამოხვედით არა?
-ხო არადა ვერ წარმოვიდგენდი თუ რაიმე სერიოზულს გააკეტებდა მის ცხოვრებაში.თქვენ? თქვენ რითი ხართ დაკავებული?
-ო,ეს არც ისე საინტერესოა ექიმი უნდა გამოვიდე ჯერ ვსწავლობ.-მიუგე მორცხვად რადგან ვიცოდი რომ მათი ოჯახი ძალიან დიდ კომპანიებს ფლობდა.
-ჩემი კოლეგა გამოდიხართ!მე სექსოლოგი ვარ,მაგრამ ეგ ალბათ გატაცება იყო პროფესიით არ ვმუშაობ ისევ მამის საქმის გაგრძელება მომიწია.
-ო ,ეს დასაფასებელია- ვთქვი მე და ჩამეცინა.
-დიახ ძალიან ვჭირდები ტქვენნაირ პაციენტებს- ირონიულად და ნიშნის მოგებით მითხრა მან,რამაც ისე გამამწარა მაგრამ ვერაფერი ვერ ვთქვი აქ პერანგის ამარა მარტო მე ვიყავი.
-ტომ როგორ ხარ?-გადავძახე ბოლოს ტომს,რომელსაც ორივე ხელი ჩხვირზე მნოეჭირა და ტკივილისგან იმანჭებოდა.-საავადმყოფოში მოვედით უკვე.
-შენ არ ჩამოხვალ პატარა?-ეშმაკური სიფათით მითხრა მაქსმა.ისე გავმწარდი მაგრამ მკვახედ ვუარყავი და თავი შევატრიალე რომ ჩემი გაბრაზება არ შეემჩნია.
მანქანაში ნახევარსაათიანი ლოდინის შემდეგ ,ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა უცხო ნომრიდან.
"ტომს ოპერაციას უკეტებენ ცხვირი გატეხილი აქვს ასე რომ ორი საათი მაინც ვერ ჩამოვალ,არ მოიწყინო თუ ვინმემ შეგაწუხა და დარწმუნებული ვარ ასეც იქნება ისეთ ფორმაში ხარ დამირეკე."
ჯანდაბა,ჯანდაბა,ჯანდაბა გავიფიქრე და ხელების რტყმა დავუწყე საჭეს მაგრამ მერე გამახსენდა რომ ფერარიში ვიჯექი და გავცერდი და ბოდიშიც კი მოვუხადე მანქანას.ამ დროს ტროტუარზე ფაბი ჩემი მეგობარი დავინახე და კინაღამ გადმოვხტი მანქანიდან სიხარულისგან.
-ჯესი? რა ჯანდაბა მოხდა? მოგიტაცეს? აბა ღამე უცხო ბიჭთან გაათიე?
-ჯესი მერე აგიხსნი საინრერესო არაფერია,ტომს ოპერაციას უკეთებენ და სასწრაფოდ რამე ტანსაცმელი მჭირდება,პერანგის გულის ჯიბეში ფული აღმოვაჩინე და ყველა წაიღე და რამე მიყიდე ასე ვერ ჩავდივარ
მანქანიდან.
-კარგი დამშვიდდი ,აქვეა რაღაც ბუტიკი თუ არ გეყოფა მე დაგიმატებ და მოგვიანებით მომცემ.-თვალი ჩამიკრა და წავიდა.
მართლაც ცოტა ხანში ჩემთან გაჩნდა ტანსაცმელი მომიტანა,მისი გემოვნებით იყო არჩეული და მგონი როცა პერანგი მეცვა მაშინ უფრო მოკრძალებულად გამოვიყურებოდი ვიდრე ეხლა.რაღაც ძალიან მოკლე ყვითელი კაბა და წითელი ფეხსაცმელები აი პოლდენსერებს რომ აცვიათ ისეთი.მაგრამ მაინც მადლობა გადავუხადე მანქანა ჩავკეტე და საავადმყოფოსკენ გავვარდი.მერე მივხვდი რომ მაქსი არშიყს დამიწყებდა ამ ჩაცმულობაზე და ექთანს ვთხოვე რომ პერსონალის ბაჩუჩები და ხალათი ეთხოვებინდა ის წითელი საშინელი ფეხსაცმელები კი მას ვაჩუქე.
როცა ზემოთ ავედი დავინახე ორი ახალგაზრდა ექთანი რომლებიც მაქსთან სურათებს იღებდნენ და თან მის შემოქმედებას აქებდნენ.
მან მე დამინდახა და ჩაეღიმა თავით მანიშნა რომ მივსულიყავი და მეც მივედი.
-ტომი როგორ არის?
-არაუშავს არასწორად შეუხორცდებოდა ხრტილი და ცდილობენ რომ წესიერად ჩაუსვან და გაუკერონ.გოგოებო მაპატიეთ სხვა დროს გესაუბრებით.
- მაქს კიდევ როდის გამოჩნდებით ეკრანზე?-შეეკითხა რომელიღაცა გოგომ.
-ეკრანზე არ ვიცი და თქვენს ცხოვრებაში შემიძლია გამოვჩნდე -ეშნაკურად ახედა და ხელზე აკოცა.
ფუ რა ამაზრზენია ჩავიფიქრე მე და ეგრევე მივხვდი,რა ადამიანიც "ბაბნიკიც"იყო მაგრამ აი ეკრანი რა შუაში იყო იმას ვერ მივხვდი.
-მგონი თქვენ იქნებოდით პორნოვარსკვლავი შემოქმედება რომ გაგეგრძელებინათ.-უთხრა იმ ექთანმა.
ახლა უკვე თვალები გამიფართოვდა და გავიწიე ,შოკში ვიყავი პირველად ვუყურებდი პორნოვარსკვლავს.
ამ დროს ექიმი გამოვიდა და ორივენი მივიწიეთ რომ ამბავი გაგვეგო.
-თქვენ ერთად ხართ?-შემოგვხედა ექიმმა და მაქსს რაღაცნაირად ჩაუცინა.
-ო,არ...მე ტომის ამბავი მაინტერესებს.-უცებ გადავიფიქრე იმიტომ რომ ეგონებოდა რომ მისი შემეშინდა ან რამე მაგდაგვარი.
-ტომი კარგადაა ნარკოზი გავუკეთეთ და ცოტახანში გამოვა პალატაში გადაყავთ მალე ნახავთ მის ნახვას .
-ექიმო ასეთი სერიოზული იყო?
-თქვენი მეგობარი საშინლად მშიშარა აღმოჩნა, თორემ მსგავს ოპერაციებს ადგილობრივი ანესთეზიიდაც ვაკეთებთ.თქვენ ანკეტა უნდა შემივსოთ მისი ნათესავი ხართ?
-მე შევავსებ- თქვა მაქსმა და ძირს ჩავიდა.მე კი გადავწყვიტე რომ ტომი მომენახულებინა.ნარკოზიდან დიდხანს გამოდიოდა ვიდეოც კი გადავუღე რომ ენახა რა სულელივით იქცეოდა.კიდევ მთვრალს ეს უნდოდა?ამ დროს მაქსი ამოვიდა და მითხრა რომ სახლში წამიყვანდა ,თვითონ უნდა მისლიყო სახლში თორემ დედამისი გადაირეოდა უკვე ხუთი საათით დააგვიანა მისვლა და ახლობლებმა არაფერი იცოდნენ.
მე ვუარყავი ვუთხარი რომ ჩემითწავალ მეთქი,მაგრამ ჩემს ტანსაცმელს ისე შეხედა რომ ეგრევე მივხვდი რომ არ წავყოლოდი იფიქრებდა რომ შემეშინა მასთან სიახლოვის და გამოიგონებდა რაღაც სისულეებს.გასასვლელში ის ექთანი დამედევნა იმ წიტელი ფეხსაცმელებით ხელში და მთხოვა რომ ხალათი დამებრუნებინა ,და მითხრა რომ ფეხსაცმელები არ ჩაეტია და ისევ მე მიბრუნებდა.ამას ჰქვია ბედის ირონია,ისევ ბო*ივით ჩაცმულს მომიწია მასთან ერთ მანქანაში ჯდომა.თვითონ თვალს არ მაშორებდა მკერდიდან რომელიც თითქმის ნახევრად მქონდა ამოვარდნილი იმ კაბაში და ფეხებიდან რომლებსაც ის პერანგი უფრო ფარავდა.რამდენიმე ხნის მერე შემეკითხა.
-ეს ტანსაცმელები შენი გარდერობიდანაა თუ სტრიპტიზის მოცეკვავეს გააძვრე?
-არა მეგობარს ვთხოვე რომ საავადმყოფოსთან მყოფ ბუტიკში ეყიდა.
-კარგი გემოვნება ჰქონია შენს მეგობარსაც და ჩემს ძმასაც.-სახე ყურტან მოიტანა და ჩამჩურჩულა.ტანში გამაჟრიალა და კანზე დამბურძგლა მაგრამ ვცდილობდი რომ არაფერი შემტყობოდა.
-ოჰ ეს ოქსიტოცინი არა ?!რა მგრძნობიარე ყოფილხარ!ალბათ ორგაზმის დროს მთელს სახლს ანგრევს შენი კივილი.
-მანქანა გააცერე!-ეს უკვე იმაზე მეტი იყო რა საზიზღრობებსაც მოველოდი.
-თორემ რა?-ისევ ისეთი თვალებით მიყურებდა.
-გააჩერე მეთქი მეტს არ ვიტყვი.
-ნუ იტყვი ასე უფრო იკეთესი იქნება.
განრისხებულმა იდაყვი დახეში ავარტკი და მანაც დაამუხრუჭა.
-ოოოიიი ,ვფიქრობ მართლაც სერიოზული დახმარება გჭირდება.მოიცა სად მიდიხარ? შეშლილო აქ ნეგრების უბანია,სტრიპტიზიორივით რომ ხარ ჩაცმული.-მომადევნა უკან სიტყვა.არ იკმარა მანქანიდან გადმოვიდა და გამომეკიდა.
-მაპატიე!გაწყენინე?-ვითომდა გულწრფელად მითხრა,მაგრამ მე მაინც ირონია ვიგრძენი და თავიც არ შემიტრიალებია.-გაჩერდი-აგრძელებდა ის მერე მკლავში წამავლო ხელი და მანქანისკენ ხელში აყვანილამა წამიმიყვანა,იმდენი არავისთვის არ დამირტყამს და არ მიგინებია მაგრამ მაინც არ მომეშვა,მანქანაში ჩამაგდო ხელები გამიკავა და ისე მიაქროლებდა მანქანას რომ შემეშინდა კიდევ რამე რომ გამეკეთებინა სადმე არ ავლეწილიყავით.მაგრამ ისე მომწონდა რომ კიდევ რამდენიმე შემოთავაზება და უკვე მისი ვიყავი ,ამაში ჩემს თავს არ ვუტყდებოდი რადგან როცა ასე სხვა გოგოები იქცეოდნენ საშინლად მაღიზიანებდნენ მან ჩემიმისამართიც არ მკითხა მაგრამ რამის თქმა ვერ გავბედე.მის სახლში მიმიყვანა მე არ მინდოდა რომ ქალბატონ ლიზას ასე დავენახე,ბოლოს და ბოლოს დედა მან შემიცვალა შევეწინააღმდეგე მაგრამ მაინც ძველ ხერხს მიბაძა და ისე ჩამათრია მანქანიდან და სახლშიც ისე შემიყვანა მე კიდევ ლამის ვევედრებოდი რომ ჩემით წამოვალ მეთქი.
მაქს?ჯესი?რას უშვები გაუშვი ახლავე -მკაცრად უთხრა მაიკმა მეორე ოთახიდან შეშინებული ლიზა გამოვარდა და როცა ასე დაგვინახა,ჯერ გაეცინა და მერე შიში დაუბრუნდა და გვკითხა სად არის ტომი,მე კი სიმწრისებული ხმა ამომხდა "გამიშვი აწი",მანაც დამსვა მინდოდა ერთი კარგად დამერტყა,მაგრამ ამის გაკეთება უდროულად ჩავთვალე.
-ლიზა ძალიან გთხოვ არ ინერვიულო დიდი არაფერია.ტომი დღეს დილით ჩემთან ნასვამი მოვიდა....
ლიზამ მოისმინა მთელი ისტორია რაღაც კომენტარების გამოტოვებით და გადაწყვიტა რომ პირველ რიგში ტანზე უნდა გამომეცვალა,მეც ავედი ზემოთ სადაც ჩემთვის განკუთვნილი ოთახი იყო.კიბეებზე ცხრაჯერ წავბორძიკდი პირველად მეცვა მაღლები გამოსაშვებ საღამოს თუ არ ჩავთვლით.ამ ოჯახთან ისე ახლოს ვიყავი რომ ოტახიც კი გამომიყვეს მაგრამ ამ იდიოტის შესახებ მაინც არაფერი არ მოუყოლიათ ან სად იყო ამდენ ხანს?აქამდე რომ არ ჩამოსულა?
იმ შემთხვევის შემდეგ ვცდილობდი რომ მას გავქცეოდი მაგრამ არანაირად არ გამომდიოდა ,იმ სახლში უზარმაზარი ქორწილი იმართებოდა სადაც მე უნდა ვყოფილიყავი წამყვანიც და მეჯვარეც.
ყოველ ჯერზე ვნებით სავსე თვალებით მიყურებდა და კომენტარებს მეუნებოდა ჩემს იმდენად დახურულ სამოსსზე რომმასში სიცხისგან ვიხუთებოდი.მაგრამ ყოველ დილას და საღამოს სხვადასხვა გოგოს ანახებდა ხოლმე მის "ოთახს".
ერთხელ ლიზამ არ ვიცი სპეციალურად თუ არ ვიცი უბრალოდ საჭიროება იყო ასეთი,მასთან ერთად გამიშვა მოსაწვევების დიზაინერთან.ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს თან მინდოდა ზუსტად ის გამეკეთებინა მისთვის რაც მას ჩემთვის მაგრამ ამაში ხომ არ გამოვტყდებოდი ასე რომ შთაგონებული მქონდა რომ არ უნდა მყვარებოდა და საერთოდ არაფერი არ უნდა მეგრძნო სიბრალულის გარდა.ადვილია კი ეს საქმე? როცა ყველაზე ცხელ ქალაქში ზაფხულის პაპანაქებაში ზუსტად შენი წონა ტანსაცმელი გაცვია?თან როცა ისე ვინს უნდა გებრალებოდეს თვითონ გიბრალებს,ამ დროს ჩემი თავმოყვარეობა გამომადგა და მანქანაშივე დავიწყე გახდა.ახლა საცოდავათ კი არა გაოგნებული მიყურებდა.
-ეს რა იყო ახლა?-თან თვალს არ მაშორებდა.
-გზას უყურე უბრალოდ ერთ ბიჭს ძალიან ვუყვარვარ და კიდევ მისი გაღიზიანება არ მინდა.
-ჩემი გადარევა გინდა?-სიცილით შემიბრუნა ნათქვამი.
-გზას უყურე !-უემოციოთ ვუთხარი მე.
დიდი ხანი ასე მივდიოდით მერე ეს წყეული საცობი შეგვხვდა და ისევ დამიწყო ყურება ,რაც იმდენად მაღიზიანებდა და თან იცინოდა ცოტაღა მაკლდა რომ ჭკუიდან გადავსულიყავი.მერე ხელი მუხლზე დამადო და ტანში დამაჟრიალა ხელი ავაღებიბე მაგრამ დახორკლილმა აბუზგულმა კანმა მისი სათმელი მაინც თქვა .
-ვერ ვხვედები!ზოგი რას არ აკეტებს რომ სიამოვნება მიიღოს შენ კიდე მგონი სიცოცხლეზე მეტად გინდა და მაინც არ მაძლევ უფლებას რომ გიმკურნალო.
-მიმკურნალო? მე მეგონოა სექსოლოგებს სხვა დანიშნულება ჰქონდათ წყვილებს დახმარებოდნენ და არა ქალები ეხმარათ.-უკვე ნერვებიდან აშლილმა წამოვაპრანტალე.
-დამშვიდდი ! მე ზუსტად შენნაირებს ვეხმარები-საცვენებული თითი მკერდზე დამადო მერე მთლიანად ხელიც მომკდიდა.ამაზე რათმაუნდა ისევ დავიწყე ისტერიკები მაგრამ ის მაინც არ ჩერდებოდა და თან სიცილით კვდებოდა.მანქანის კარები გავაღე და დავაპირე რომ მოვცილებოდი და ჩემს სახლში დავბრუნებულიყავი ვფიქრობდი რომ არც მეჯვარე ვიქნებოდი თუ ეს იქ იქნებოდა.
-შენი ყურება ყველა კაიფზე მეტი კაიფია-მომაძახა უკნიდან და მანქანა ფეხებთან გამიჩერა -ჩაჯექი გეფიცები ასეთი რამ არ განმეორდება.
-შენ,შენ თავი...-ნერვებს ძლივს ვიწყნარებდი და უცებ ბრაზისგან ცრემლები გადმომცვივდა და დავინახე რომ ჩემ წინ უკვე სულ სხვა ადამიანი იდგა ,იმ დროს თუ დაინახავდი მასში ადამიანს თორემ სხვა დროს შუბლზე ეწერა "მწვალებელი".მიმიხუტა ჩემი წინააღმდეგობის მაგივრად და მანქანაში ჩაჯდომა მაიძულა.მთელი ქზა და მთელი დღე ჩემთვის ხმაც არ გაუცია.მაგრამ მე სულ მინდოდა რომ ის მწვალებელი დაბრუნებულიყო და სილ ეს ფრაზა ჩამესმოდა ყურებში"შენი ყურება ყველა კაიფზე მეტი კაიფია"!