ამ დროს შემოვიდა ვასკა ოთახში
- აჰჰ ჩემ პრინცესას გაუღვიძია (ვასო)
- ჰო ეხლა გავიღვიძე (მე)
- რა იყო რა სახე გაქ? (ვასო)
- აუ სიცხე მაქვს მგონი და დაბლა ჩავხარე თავი (მე)
- ოხ შენ რა გითხარი, თან ნახე არც აცვია, გაგიჟდი გოგო, დროზე ჩაიცვი მიდი და დაბლა ჩამო სიცხესაც გაგიზომავს რუსა (ვასო)
- კაი ხო მიდი და ჩამოვალ (მე)
- უკვე გადიოდა და უცებ შემოტრიალდა: დღეს რა გინდოდათ წვიმაში? (ვასო)
- მე რავიცი მამა? (მე)
- ტყვილა არ გახვიდოდით (ვასო)
- ოო ვიღაცა გოგო თორნიკეს მეგობარი გუშინ კარტს რო ვთამაშობდით დაურეკა და უცებ გაიქცნენ სუყველანი ბოდიში კი მომიხადა მაგრამ ცოტა არ იყოს და მეწყინა, მერე დილით ცუდ ხასიათზე იყო და ვკითხე რა გჭირსთქო გოგომ არ დაგირეკათქო და ცდები დამირეკაო და მერე რატო არ გარბიხარმეთქი თუ წვიმის გეშინიათქო და არ მეშინიააო და უცებ ხელში ამიყვანა და გამიყვანა გარეთ და მითხრა არ მეშინიაო და წავიდა მერე იმ გოგოსთან (მე)
- რანაირად ლაპრაკობ ? (ვასო)
- ვერ მიგიხვდი ვასკა (მე)
- ხო არ მოგწონს? (მე)
- გაგიჟდი მა? რატო უნდა მომწონდეს? რომც მომწონდეს შეყვარებული ყავს და მე რა მესაქმება, თან საერთოდაც არ მომწონს არც ეგ და არც არავინ, ხო იცი სიცხე რომ მაქვს ვკდები, ცოცხალი მიცვალებული ვარ ხოლმე, ამაზე ორივემ გავიცინეთ (მე)
- კაი პრინცესა, მოვიდა შუბლზე მაკოცა და დაბლა ჩავიდა
მე გამოვაღე გარდირობი ავიღე შარვალი მაიკა მოსაცმელი და დაბლა ჩავედი, სიცხეე გამიზომეს და 38 და 5 ხაზი მქონდა. ძაან მშიოდა და საჭმელიც ვჭამე მერე ისევ ჩემს ოთახში დავბრუნდი, შევამოწმე ტელეფონი და სანდროს და მარიამის ნარეკები იყო და შეტყობინებები, მაგრამ არ მქონდა არაფრის თავი. დაბლა ჩავედი ცხელი ყავა ამოვიტანე და დავჯექი უკვე ჩემთვის საყვარელ ადგილას, ისევ ჩემს საყვარელ პოზაში. მიუხედავად იმისა რომ ამდენი ხანი მეძინა მაინც ცოტათი მეძინებოდა მაგრამ თან არც მეძინებოდა. საათს დავხედე და პირველის ნახევარი იყო ამ დროს ეზოში შემოაბიჯა თორნიკემ, მე ყურადღება არ მიმიქცევია და ისიც ასევე მოიქცა. მე ისევ ყავას ვსვავდი კი არადა ცხელ შოკოლადს უკვე მესამე ჭიქას, ესეც გავათავე ცოტახანს ჩუმად ვიყავი და ჰორიზონტს მივჩერებოდი და გადავწყვიტე დამეძინა მაგრამ მანამდე ჭიქა უნდა ჩამეტანა დაბლა და ასეც მოვიქეცი ჩავიტანე ჭიქა რუსამ ისევ შემიმოწმა სიცხე და დაწეული მქონდა მაგრამ მაინც დამალევინა წამალი, ოხ როგორ ვერ ვიტან ამ წამლებს, თან ამ ტაბლეტებს, მაღლა ამოვდიოდი და ამ დროს თორნიკე გამოვიდა სააბაზანოდან პირსახოცისამარა, ძაან მეცინებოდა მაგრამ არ გამიცინია უხმოდ და თავ ჩაქინდრულმა გავიარე კარებს რომ მივუახლოვდი დამიძახა
- ეი ბავშვი (თოკა)
მე ხმა არ გამიცია ისე შევედი ჩემს ოთახში, ჩავიცვი საღამურები და დავწექი ლოგინში, უცებ მომესმა კარებზე კაკუნის ხმა
- შემოდით, მცირე დუმილის შემდეგ, შენ რა გინდა აქ? (მე)
- შენს სანახავდ მოვედი (თოკა)
- ხო მნახე ეხლა შეგიძლია წახვიდე (მე)
- არა და მოვიდა ჩემს საწოლზე ჩამოჯდა ჩემთან ახლოს (თოკა)
- რა გინდა (მე)
- რატო მელაპრაკები ასე ცივად? (თოკა)
- და აბა როგორ უნდა გელაპრაკო (მე)
- რავიცი მაინც, ერთ სახლში ვცხოვრობთ და ხოშეიძლება ცოტა თბილად დამელაპრაკო (თოკა)
- აჰაჰ როგორ მაცინნებ თორნიკე, ეხლა გაგახსენდა ერთ სახლში რომ ვცხოვრობთ? (მე)
- ხო ეხლა გამახსენდა (თოკა)
- ძაან გთხოვ გადი რა მეძინება, და ისედაც შენს გამო სიცხე მაქვს და ამ დროს აწკრიალდა ცემი ტელეფონი დავხედე და გამეღიმა (მე)
- როგორ არის მსოფლიოში ყველაზე ლამაზი გოგო? (სანდრო)
- შენი ხმის გაგონების შემდეგ უკეთ, შენ როგორ ხარ? (მე)
- და მანამდე რა გჭირდა (სანდრო)
- სიცხე (მე)
- უიმე ერთი შენახარ რაა, სად ეგდე სიცხემ რო მოგცა? (სანდრო)
- წვიმაში (მე)
- წვიმაშ რა ჯანდაბა გინდოდა? (სანდრო)
- მე არ მინდოდა (მე)
- აბა ძალით გაგათრიეს? (სანდრო)
- ხო ერთმა იდიოტმა გამათრია ძალით (მე)
- ოხ მე რა, უკვე იდიოტებსაც გადაეყარე? (სანდრო)
- ხო რას ვიზავთ, ყველა იდიოტი ხო მე უნდა შემხვდეს და შევხედე თოკას (მე)
- კაი კაი პრინცესა სხვა რას შვრები? (სანდრო)
- რავიცი ვწევარ და დაძინებას ვაპირებდი, შენ? (მე)
- ასე მალე იძინებ გოგო? (სანდრო)
- ხო რას ვიზავთ, სიცხე თავისას შვრება, არადა ამ დროს ამოვდიოდით ხოლმე ეზოდან და მერე მთელი ღამე სკაიპში ფართი(მე)
- აუ ხოო, არაუშავს ჩამოხვალ და მერე გავაგრძელებთ (სანდრო)
- აჰამ, უჩემოდ არ იგულაოთ (მე)
- შევეცდებით (სანდრო)
- დაგბრიდავთ (მე)
- კაი ერთი, კაი მიდი დაიძნე პრინცესა, ტკილი ძილი (სანდრო)
- შენც ასევე (მე)
- აუ რა ძაან მენატრები ტო (სანდრო)
- მეც სანდრიკ (მე)
- კაი კაი მიდი და გათიშა (სანდრო)
- აჰა ესეიგი იდოტმა ხო??/ (თოკა)
- დიახაც იდიოტი ხარ (მე)
- აჰა კაი, წამოიწია ჩემსკენ და ღატუნი დამიწყო მეკიდე სიცილით ვსკდებოდი, ბოლოს ისე მოხდა რომ მის მკლავებქვეშ მოვექციე (თოკა)
- გაეთრიე იდიოტო (მე)
- კიდე იდიოტოო ეე (თოკა)
- იდიოტი ხარ და აბა რა დაგიძახო?? (მე)
- სახელი მაქვს მე თორნიკე (თოკა)
- ოჰ დიდი ამბავი, მე სალომე (მე)
- რა გელაპრაკო რა ბავშვი ხარ (თოკა)
- ხოდა გადი ბავშვის ოთახიდან და ვაბშე რა გესაქმება ბავშვებთან? ძაან გავბრაზდი (მე)
- ბავშვები მიყვარს (თოკა)
- მე ბავშვი არ ვარ! და ანუ მე არ გიყვარვარ და ცემთან არც არაფერი არ გესაქმება და შეგიძლია გახვიდე ეხლა აქედან! (მე)
- ცდები- მცირე დუმილის შემდეგ- შენ ჩემი ბავშვი ხარ! და თვალი ჩამიკრა (თოკა)
- ოჰო არც დაიგინო (მე)
- შენი ძილის დროა უკვე ბავშვი, ტკბილი ძილი წამოიწია და შუბლზე მაკოცა (თოკა)
- გაეთრიე (მე)
- არ გავეთრევი, გავალ და უკან მოუხედავად წავიდა (თოკა)
ფუფ იდიოტი, ვაიმე ეს საზიზღარი ბიჭები, ფუფ როგორ ვერ გიტანთ, მის ლანძღვაში ჩამეძნა კიდეც, დილით დედამ გამაღვიძა
- აბა როგორ ხარ დეე?? მოდი შუბლი მაჩვენე (რუსა)
- კარგად ვარ დე ნუ ნერვიულობ (მე)
- არა ცოტა ცხელი ხარ მოდი გაიზომე სიცხე (რუსა)
- ოოო კაი ხო (მე)
გავიზომე და 38 და 2 ხაზი მქონდა
- მოდი დალიე ეს წამალი (რუსა)
- ოო როგორ ვერ გიტან პარაცეტამოლო და ნალგინო (მე)
- ნუ ბუზგუუნებ და დალიე დროზე (რუსა)
- ხო მაცოცხლე (მე)
დავლიე და გადავტრიალდი დასაძინებლად მაგრამ ძილი არ მეკარებოდა გარეთ დანარჩენ დღეებთან შედარებით თბილოდა. ავდექი შხაპი მივიღე და გამოვედი ისევ ჩემს ოთახში გამოვაღე გარდირობი და დავჯექი საწოლზე ვფიქრობდი რა ჩამეცვა. ბოლოს გადმოვიღე შორტები, შიგნიდან საცურაო კოსტიუმი ჩავიცვი და მაღლიდან ბადიანი მაიკა და დაბა ჩასასვლელ კიბეებს გავუყევი
- დეე მშია(მე)
- 5 წუთში იქნება (ანა)
- ეხლა გაიწელება ეს 5 წუთი როცა მაგრად მშია ჩავიბუზგუნე ჩემთვის. მივუჯექით სუფრას მაგრამ 1 სკამი ცარიელი იყო რამაც მიიპყრო ჩემი ყურადღება, ეს სკამი რათქმაუნდა ვაჟბატონ თორნიკესი იყო.
- ეი ქალბატონო კუპალნიკები რატომ გაცვიათ?? (რუსა)
- ზღვაზე ვაპირებ გასვლას (მე)
- შენ სულ გამოშტერდი? ისევ სიცხე გაქ (რუსა)
- ოო მერე რა? არ ვაპირებ ბანაობას ისე უბრალოდ უნდა გავისეირნო მომბეზრდა სახლში (მე)
- და ამდილაუთენია უნდა გახვიდე? (რუსა)
- არა ცოტახანში გავალ, მანამდე კი ჩემს ოთახში ავალ, გემრიელად მიირთვით (მე)
- გმადლობთ შვილო (ანა)
ავედი ჩემს ოთახში და ვერ მოვითმინე თორნიკეს კარებზე დავაკაკუნე რამოდენიმეჯერ ბოლოს ფრთხილად შევაღე კარი შევიჭყიტე მაგრამ ოთახში არავინ არ დამხვდა და გამოვხურე ისევ კარი. ნეტავ სად ჯანდაბაშია ეს ბიჭი? შევედი ჩემს ოთახში ავიღე ლეპტოპი და შევედი სოციალურ ქსელში კერძოდ ფბ-ში. სიახლეები ვნახე და მალევე გამოვედი. ჩავალეგე ჩანთან და გევედი ზღვაზე. ზღვიდან ცოტა მოშორებით დავჯექი დავჯექი კი არა გავწექი, ბევრი უცხო გადიოდა და გამოდიოდა ზოი ისეთი მიყურებდა ცემა მინდებოდა, უეცრად ვიღაც ბიჭი მომიჯდა გვერძე
- გამარჯობა (ის)
- გამარჯობა და გავუღიმე (მე)
- რა გქვია? (ის)
- სალომე (მე)
- ლამაზი სახელია, რამოდენიმე წუთიანი დუმილის შემდეგ, მე გიგი (ის)
მე გავუღიმე არაფერი არ მითქვამს და მანაც გამიღიმე
- აქ მარტო ხარ? (გიგი)
- გამოსული თუ საერთოდ? (მე)
- გამოსული (გიგი)
- მაშინ მარტო (მე)
- გასაგებია (გიგა)
- გავუღიმე საპასუხოდ (მე)
- ხომ არ გაწუხებთ? (გიგი)
- არა მაინც მარტო ვიყავი და მოწყენილობა იყო, ეხლა ხმის გამცემი მაინც მეყოლება (მე)
- ამაზე გაიცინა (გიგი)
- რატომ იცინი? (მე)
- არა არაფერი პროსტა (გიგი)
- კაი (მე)
უეცრად დავინახე ვაჟბატონი ვიღაცა გოგო ეკავა ხელში და ზღვისკენ გარბოდნენ, ისე გავბრაზდი მგონი სახეზეც შემეტყო
- არ აპირებ ზღვაში ჩასვლას? (გიგი)
- ჯერ არა (მე)
- კაი მაშინ შენ დაგელოდები (გიგი)
- კაი როგორც გინდა (მე)
- კარგად ცურავ?? (გიგი)
- კი საკმაოდ (მე)
- კაი მაშინ შევეჯიბროთ (გიგი)
- კაი (მე)
უიეცრად შევამჩნიე როგორ გვიყურებდა თორნიკე, მაგრამ ამას თითქოს არც იმჩნევდა და ისევ იმ გოგოსთან ერთად იყო, მე უბრალოდ გავუჭიმე მან კი რატომღაც დამიბღვირა, 1 წუთიც არ იყო გასული როცა ჩემს წინ აისვეტა
- აქ რას აკეთებ? (თოკა)
- და შენ უნდა დაგრთო ნება რომ სადმე გავიდე? (მე)
- გეკითხები აქ რას აკეთებთქო? სიცხე არ გქონდა შენ? (თოკა)
- მქონდა და აღარ მაქვს, ახლა კი შეგიძლია წახვიდე შენს გოგოსთან არ ალოდინო დიდხანს, მერე გიგის მივუტრიალდი, წავიდეთ გიგი? (მე)
- კაი წამო (გიგი)
ორივე გავექანეთ ზღვისკენ უკვე შესულები ვიყავით მივიხედე და თორნიკე ისევ იქ იდგა და ძაან გამიკვირდა. შევეჯიბრეთ მე და გიგი და სამწუხაროდ მან მომიგო, გამოვედით წყლიდან დავბრუნდით ისევ ჩვენს ადგილას
- კარგად ცურავ (გიგი)
- მადლობა შენც (მე)
- მოგიგე ეხლა 1 სურვილი შემისრულე (გიგი)
- გისმენ (მე)
- შენი ნომერი მინდა (გიგი)
- რომ მცოდნოდა ასეთი შემოთავაზება გექნებოდა უფრო შევეცდებოდი მოგებას (მე)
- ჰა მომცემ თუ არა? (გიგი)
- კაი ხო და ჩავაწერინე ნომერი (მე)
თორნიკე ისევ შევამჩნიე და ამჯერადაც ისევ ჩვენსკენ მომავალი
- სალომე (თოკა)
- რა გინდა? (მე)
- სახლში არ მოდიხარ? (თოკა)
- არა ჯერ (მე)
- აბა აქ რას აკეთებ? (თოკა)
- ვერ ხედავ? ვლაპარაკობ (მე)
- დღეისთვის დამთავრდა ლაპარაკი და ვამჩნევდი როგორ ყრიდა თვალებიდან ნაპერწკლეს (თოკა)
- არ დასრულებულა, და საერთოდ თავი დამანებე წასვლა თუ გინდა წადი სახლში მე რას მიყურებ? არავინ გეკითხება შენ მე რამდენ ხანს ვიქნები აქ და არა, შევამჩნიე რამდენჯერმე რომ გიგის უნდოდა რაღაცისთქმა მაგრამ არ დავაცადე და არ ვალაპარაკე
- კაი წავედი მე და არ დაიგვიანო (თოკა)
- და რო დავიგვიანო შენ რა? (მე)
- არ დაიგვიანოთქო (თოკა)
- ვინაა ეს ბიჭი? (გიგი)
- ამის სახლში ვართ ჩამოსულები დგმურად (მე)
- ააა გასაგებია, მე მეგონა (გიგი)
- არა არა ეგ არაა (მე)
- კაი ხო დავივიწყოთ, წამო გავისეირნოთ
- კაი (მე)
უკვე მოსაღამოვებული იყო და დავხეტიალობდით პლიაჟზე მე და გიგი, ათას რაღაცაზე ვლაპარაკობდით უკვე 10 საათი იყო და რუსამ დამირეკა
- სად ხარ დე? (რუსა)
- პლიაჟზე ვსეირნობ (მე)
- მარტო? (რუსა)
- არა, ახალ მეგობარტან ერთად და გადავხედე გიგის (მე)
- კაი არ დაიგვიანო
- კაი (მე)
- ხო დე ვასო ქობულეთში გადავიდა საქმეები ქონდა და მე და ანი გავიეირნებთ ცოტა დაგვაგვიანდება თუ გინდა მერე შენც ამო ჩვენთან (რუსა)
- არა იყოს დე (მე)
- კაი ჭკუით (რუსა)
- შენც (მე)
- დედაშენი იყო? (რუსა)
- ხო (მე)
- თუ გინდა წავიდეთ მიგაცილებ სახლამდე თუ ნერვიულობენ (გიგი)
- არა სახლში არ იქნებიან გვიანობამდე და გამაფრთხილეს (მე)
- აა კაი, მაშნ ვიყოთ კიდე ცოტახანს (გიგი)
- კაი (მე)
დაახლოებით თორმეტის ნახევარი იქნებოდა სახლში რომ მივედი, სახლი მთლიანად ჩაბნელებული იყო რაც იმის მანიშნებელი იყო რომ სახლში არავინ იყო. კარი ღია იყო და შევედი უეცრად მისაღებში შუქი აინთო (ანუიმ ოთახში სადაც მე ვიყავი) და კინაღამ გული გამისკდა ყვირილს ვაპირებდი და
- შენ? (მე)
- ხო რა იყო?
- შემაშინე იდიოტო (მე)
- აჰა შეგაშინე არა? სად იყავი აქამდე?
- რა გინდა თორნიკე? მე შენი პატარა ბავშვი არ ვარ, მომიახლოვდა და შემაწყვეტინა
- დიახაც ჩემი პატარა ბავშვი ხარ (თოკა)
- ნუ მაწყვეტინებ, დედაჩემმა იცოდა მე სად ვიყავი და მას არ ქონია არანაირი პრობლემა და შენ ვინ ხარ რომ მეჩხუბები? ან ის რაიყო რატო მოხვედი იქ? შენ ხომ შენს მეგობრებთან ერთად იყავი, მე მვედი და გითხარი წამოდი სახლშითქო? მეორედ ჩემს საქმეში ჩარევა არასდროს აღარ გაბედო გაიგე? და ხო კიდე არ ვარ შენი ბავში მე (მე)
- კიდევ გიმეორებ რომ ჩემი ბავშვი ხარ და რამდენჯერაც გინდა გაგიმეორებ ამას, ჩემი ბავშვი ხარ ჩემი და ღრიალებდა ამას (თოკა)
- შენი რა შენ გამაჩინე? და ავტეხე სიცილი (მე)
- ნუ იცინიხარ და მომისმინე ეხლა, აღარ გაივლი იმ ვიღაც ტიპთან ერთად, ზღვაზე გასვლა თუ გინდა მითხარი და ერთად გავალთ და ჩემი მეგობრებსაც გაგაცნობ და შენი მეგობრებიც გახდებიან, პატარა გოგო ხარ და ვერ ხვდები ეხლა მაგდენს, ამ შუა ღამეს რას დაეთევი ვიღაც 1 დღის გაცნობილთან ერთად ჰა? ვინაა? ეხლა არ მითხრა მომეწონააო. ვსო დღეისთვის მორჩა და ეხლა ადი და დაიძინე
- თავი დამანებე რა და მე ვისთან ერთადაც მინდა იმასთან ერთად ვივლი და შენ ამას ვერ ამიკვრძალავ გასაგებია? და ხო კიდე არ მჭრდება შენი მეგობრების გაცნობა და არც არავისი ვინც გავიცანი ისიც საკმარისია და შენი საქმე არ არის მე როდის დავიძნებ გასაგებია? და შეგიძია გამატარო ეხლა (მე)
- წესიერად მელაპარაკე გოგო (თოკა)
- და რო არა? (მე)
- აუ რა გინდა? მწყობილებიდან უნდა გამომიყვანო? (თოკა)
- მე არაფერი არ მინდა გარდა იმისა რომ თავი დამანებო, წადი ჯობია შენს გოგოს მიხედო იქნებ ისიც ამ შუა ღამეს ვინმესთან ერთად დადის პლიაჟზე (მე)
- საუბარი მასზე ნუ გადაგაგ მე შენ გელაპრაკები (თოკა)
- მე უკვე აღარ გელაპრაკები და დავიძარი სამზარეულოსკენ
- რა იყო მოგშივდა? (თოკა)
- მერე ? (მე)
- არაფერი მეც მშივა (თოკა)
- თუ გშივა მოიმზადე და ჭამე მე ხომ არ გაჭამო? (მე)
- რატომაც არა და გამიღიმა (თოკა)
- დავაი რა (მე)
- წესივრადთქო (თოკა)
- ფუ შენი (მე)
- რა იყო? (თოკა)
- არაფერი და ხელს ვიქნევდი (მე)
- რა მოგივიდა? (თოკა)
- არაფერი თითი დამეწვა (მე)
- არაუშავს გაგივლის (თოკა)
დავჯექით და ვჭამდით უეცრად ჩემი ტელეფონი აწკრიალდა შეტყობინება მომივიდა გიგისგან იყო
- რას შვრები აბა? (გიგი)
- რავი ვჭამ შენ? (მე)
- რავი ბიჭებთან ვიყავი და ეხლა სახლში მივდივარ (გიგი)
- აა (მე)
თითოეული შეტყობინების მოსვლისას ვიღიმებოდი და ეს ვაჟბატონს აღიზიანებდა
- ვინ არის? (თოკა)
- შენი აზრით? (მე)
- ის ტიპია? (თოკა)
- იმ ტიპს სახელი აქვს, გიგი (მე)
- ფეხებზე რა ქვია, რა უნდა? (თოკა)
- რას შვრებიო (მე)
5 წუთიანი დუმილის შემდეგ
- მოგწონს? (თოკა)
- ხმა არ ამომიღია ჭამას ვაგრძელებდი
- სალომე მოგწონსთქო? (თოკა)
-...... (მე)
- სალომე და წამოხტა ფეხზე და წამებში აისვეტა ჩემს წინ (თოკა)
- ავხედე და მშვიდი სახით ვუთხარი, რა გინდა? (მე)
- მოგწონსთქო? (თოკა)
- და რომც მომწონდეს შენ რა? (მე)
- აჰა ესიგი მოგწონს, აბა ამდენ ხანს ტყვილა ხო არ იქნებოდი მასთან ერთად? (თოკა)
- ხოო, თან ძაან კარგი დრო გავატარეთ, პლიაჟზე ვსეირნობდით, მზის ჩასვლას ვუყურეთ ბევრი რამე გავიგე მის შესახებ და ასევე მანაც, სიტყვები არ მქონდა დამთავრებული რომ უკვე მის მხარზე ვიყავი გადაკიდებული (მე)
- ეე იდიოტო დამსვი (მე)
- გაჩუმდი (თოკა)
- დამსვითქო და წელზე ვუბრახუნებდი ხელებს (მე)
- არ დაგსვავ და ჩუმად ეგდე (თოკა)
- დამსვი და წესივრად მელაპარაკე ბიჭო (მე)
- რომ მივალთ დაგსვავ (თოკა)
- სად მივდივართ? (მე)
- რომ მივალთ ნახავ (თოკა)
- თორნიკე დამსვი (მე)
დაახლოებით 5 წუთში უკვე ძირს ვიყავი
- აქ რა მინდა? (მე)
- ხო მოგეწონა მასთან ერთად პლიაჟზე ყოფნა ხოდა იყავი ეხლა (თოკა)
- იდიოტი ხარ რა, წავედი მე სახლში არ იცის რუსომ და ინერვიულებს და ტან უკვე გვიანია (მე)
- ეხლააა გვიანი? წეხან რო იყავი იმ ნა*******რთან ერთად მაშინ არ იყო გვიანი? (თოკა)
- წესივრად ილაპრაკე (მე)
- მაპატიე (თოკა)
- თავი დამანებე რა (მე)
- სად მიდიხარ? (თოკა)
- გიგისთან (მე)
- წადი წადი მიდი (თოკა)
- აააააააა თოკა (მე)
- რა იყო? (თოკა)
- რაღაცამ გადამირბინა ფეხზე (მე)
- კაი დამშვიდდი მოდი ჩემთან და წამებშ მის მკლავებს ქვეშ ვიყავი
- აუ რა იყო? (მე)
- მე რავიცი შენ გადაგირბინა ფეხზე მე კი არა (თოკა)
- აუუუ (მე)
- კაი ხო არ მოკვდები ნუ გეშინია (თოკა)
- იდიოტო და გამოვძვერი მისი მკლავებიდან და სწრაფი ნაბიჯებით დავიძარი შინისკენ
- ბავშვი (თოკა)
- ....... (მე)
- ეეეე (თოკა)
-...... (მე)
- სალომე (თოკა)
- რა გინდა? (მე)
- რატო არ მცემდი პასუხს? (თოკა)
- იმიტომ რომ მე არც ბავში ვარ და მითუმეტეს არც “ეეე“ (მე)
- კაი ხო (თოკა)
შვედით სახლში და მე მაშნვე ჩემს ოთახშ შევედი ავიღე პირსახოცი და შევედი სააბაზანოში, შხაპი მივიღე და თან ვლანძღავდი ამ იდიოტს პირსახოცისამარა გამოვედი და შევედი ჩემს ოთახში, თმას პირსახოცით ვიშრობდი არ მქონდა ფენის ჩართვის თავი, უეცრად სარკეშ ჩავიხედე და დავინახე როგორ იყო წამოწოლილი ჩემს საწოლზე ვაჟბატონი და ვიკივლე
- აქ რა ჯანდაბას აკეთებ? (მე)
- შემოვიხედე არ დამხვდი და ავნერვიულდი, გელოდებოდი როდის მოხვიდოდი (თოკა)
- ხომ მოვედი ეხლა შეგიძლია წახვიდე (მე)
- არ წავალ აქ ვრჩები (თოკა)
- კაი მაშინ მე წავალ (მე)
- ჩემი ოთახი თავისუფალია (თოკა)
გამოვაღე გარდიორბი არ მინდოდა საღამურები ჩამეცვა და სარაფანა ავიღე და რადგან მეზარებოდა დაბლა ჩასვლა მართლაც შევედი თორნიკეს ოთახში და იქ ჩავიცვი ტანსაცმელი შევათვალიერე მისი ოთხაი და გამოვედი ისევ ჩემს ოთხას მივაშურე არაფერი არ მითქვამს ავიღე პლანშეტი და გავედი ჩემს ადგილას სელფებს ვიღებდი და ღამის ბათუმს ვუღებდი, ჩემ პონტში ვერთობოდი რა, უცბად მოვიდა თორნიკე და ჩაიკუზა ჩემს სკამთან
- რა გინდა? (მე)
- ხმა არ ამოუღია, უბრალოდ თავი ჩამოდიო ფეხებში
- თორნიკე (მე)
- .... (თოკა)
- ეე რა გჭირს (მე)
- .... (თოკა)
- აუ გამატარე რა უნდა ავდგე (მე)
- გაწუხებ? თუ გაწუხებ მითხარი გთხოვ და აი ვაბშე აღარ დაგენახები საერთოდ, ხვალვე წავალ ძმაკაცთან და იქ ვიქნები მანამ არ წახვლა, ან ვაბშე თბილიში წავალ, წავიდე? ტან შევატყე ანერვიულებული იყო და თვალები დაწითლებული ქონდა (თოკა)
ხმა არ ამომიღია ისე ავდექი და დაბლა ჩავედი სამზარეულოში წყალი დავლიე და ისევ მაღლა ავედი, ჩემს ოთახში აღარ დამხვდა და დაუკაკუნებლად შევედი მის ოთახში ის ფანჯარასთან იდგა და გარეთ იყურებოდა ხმა ამოუღებლად დავჯექი მის საწოლზე
- რატო შემოხვედი? (თოკა)
- ავნერვიულდი ჩემს ოთახში რომ არ დამხვდი (მე)
- სანერვიულო არაერი აქ ვარ (თოკა)
- კარგად ხარ თორნიკე? (მე)
- კი (თოკა))
- აბა რა გჭირს? (მე)
- არაფერი (თოკა)
- დაწმუნებული ხარ? (მე)
- კი (თოკა)
- კაი დაგტოვებ მაშინ, თუ რამეა აქ ვარ ჩემს ოთახში უკვე კარები მქონდა გაღებული და
- ბავშვი (თოკა)
- რა არის? და გავუღიმე (მე)
- რაღაც უნდა გთხოვო (თოკა)
- გისმენ? (მე)
- თვალისდახამხამებაში ჩემთან გაჩნდა და: ჩამეხუტე რა გთხოვ
მცირე ყოყმანის შემდეგ ჩავეხუტე ვგრძნობდი როგორ ცემდა მისი გუსლი, როგორ კანკალებდა, ხელები ისე მაგრად ქონდა მოჭერილი რომ სუნთქვა მიჭირდა, ასე პირველად ვიყავი, უცებ დრო შეჩერდა და სამყაროც, მის გარდა არაინ და არაფერი არ მახსოვდა, ალბათ 10 წუთი მაინც ვიქნებოდით ასე ჩახუტებულები მაგრამ ისევ მე დავრღვიე ეს სასიმოვნო მომენტი და დუმილი
- კაი წავედი თორნიკე (მე)
- კაი წადი, უცებ თავი დახარა მაგრამ მაინც შევამჩნიე მისი აცრემლიანებული თვალები და ვკიტხე
- კარგად ხარ? (მე)
- კიკი, წადი დაიძინე შენ, ჩემზე არ ინერვიულო (თოკა)
- კაი კარგად (მე)
შევედი ცემს ოთახშ და ისევ მის ჩახუტებაზე ვფიქრობდი, ისევ მისი სურნელი ვგრძნობდი, ღმერთო რა მჭირს? ნუთუ შემიყვარდა ეს იდიოტი? არა არა ეს შეუძლებელია, ვაიმე რა მჭირს? ასე არასდროს არ ვყოფილვარ, აი ეხლა ვხვდები რატო ამბობდა მარიამი მუცელში პეპლები დაფრინავენო, ვაიმე ვაიმე, მარა რა ატირებდა? რა სჭირს? იეჭვიანა გიგიზე? მაგრამ ისიც ხომ იმ გოგოსთან ერთად იყო? აჰ ნიცა იქნებოდა ის. ეჰ სალომე სალომე სულ აგიბნია თავ გზა მაგ ბიჭმა, ვერ გავიგე როგორ ჩამეძინა. დილით დედამ გამაღვიძა ადე ჭამე საჭმელიო, მეც ავდექი ჩავიცვი და დაბლა ჩასვლას ვაპირებდი და შევედი თოკას ოთახში მაგრამ იქ არავინ არ დამხვდა, ჩემთვის გავიფიქრე დაბლა იქნებათქო და ჩავედი დაბლა სასაუზმოდ.
- შვილო გუშინ რომ დაბრუნდი თორნიკე შინ იყო? (ანა)
- კი ანა დეიდა, სახლში იყო ერთად ვჭამეთ საჭმელი, რატომ მეკითხებით? (მე)
- არა გუშინ არ მინახია არც დღეს და ვნერვიულობ (ანა)
- დაურეკეთ? (მე)
- არა მოიცა ეხლავე დავრეკავ (ანა)
- .....
- კაი შვილო (ანა)
- ......
- კაი ჭკუით (ანა)
- ......
- რატო?? (ანა)
- .......
- კაიი (ანა)
- სად არის? (მე)
- საქმეები ქონდა და წავიდა (ანა)
- აა კაით (მე)
არ ვიცი ეს საქმეები რამდენ ხანს გრძელდებოდა ან რა საქმე ქონდა მაგრამ 1 კვირის განმავლობაში არ გამოჩენილა თორნიკე, და ვნერვიულობდი მინდოდა მისი ნომერი რამენაირად გამეგო მაგრამ ვერ გიოს და ლუკას ვეკითხებოდი და ვერც დედამის, ამ ხნის განმავლობაში არც გიგი არ მინახია, ზღვაზე ვიყავი გასული და
- ვაა როგორ ხარ? სად დაიკარგე? (მე)
- რავიცი კარგად სალო შენ? რავი რა რაღაც პრობლემები მქონდა (გიგი)
- ოჰო გადაუყოლიხარ ამ პრობლემებს და სინიაკებზე ვანიშნე (მე)
- ხო რავიცი რა, კაი წავედი მეჩქარება (გიგი)
- კაი კარგად (მე)
ჩემთვის ვფიქრობდი რა სჭირს ამ ბიჭს? იმ დღეს ძლივს წამოვედი სახლში და ეხლა ასე უცებ როგორ წავიდა? ისე როგორ უხდებოდა სინიაკები, ჩემთვის ვიყავი ფიქრებში გართული როცა ორი ბიჭი მომიჯდა გვერდით შემეშინდა
- უიმე გაგიხმეთ თავი კინაღამ გული გამისკდა (მე)